Overig
alle pijlers
Wie wil mij helpen?
zondag 13 april 2008 om 13:04
Hallo allemaal,
Mijn opa is afgelopen Donderdag overleden. Heel verdrietig voor ons, maar beter voor hem. Hij is 83 jaar geworden.
Mijn opa is ontzettend belangrijk voor mij. Hij was echt een man uit duizenden. Nu heb ik besloten iets te gaan zeggen Dinsdag op de crematie. Omdat ik het wil, en omdat niemand anders het kan. Te emotioneel. Voor mij is het eigelijk ook te emotioneel. Ik weet ook niet of het mij gaat lukken, maar het moet van mezelf.
Nu ben ik zelf ook geen prater. Zeker niet over mijn gevoel. Dus ik zat te denken aan een mooi, kort en krachtig gedicht. Iets wat mijn, en de rest van de familie, gevoel beschrijft. Ik heb op internet zitten kijken, maar ik kan niet iets vinden wat bij mij past.
Dus mijn vraag is, kan iemand mij helpen aan een mooi gedicht? Ik wil er natuurlijk nog wel mijn eigen draai aan geven, maar een idee zou erg helpen.
Alvast bedankt
Groetjes Dolce vita
Mijn opa is afgelopen Donderdag overleden. Heel verdrietig voor ons, maar beter voor hem. Hij is 83 jaar geworden.
Mijn opa is ontzettend belangrijk voor mij. Hij was echt een man uit duizenden. Nu heb ik besloten iets te gaan zeggen Dinsdag op de crematie. Omdat ik het wil, en omdat niemand anders het kan. Te emotioneel. Voor mij is het eigelijk ook te emotioneel. Ik weet ook niet of het mij gaat lukken, maar het moet van mezelf.
Nu ben ik zelf ook geen prater. Zeker niet over mijn gevoel. Dus ik zat te denken aan een mooi, kort en krachtig gedicht. Iets wat mijn, en de rest van de familie, gevoel beschrijft. Ik heb op internet zitten kijken, maar ik kan niet iets vinden wat bij mij past.
Dus mijn vraag is, kan iemand mij helpen aan een mooi gedicht? Ik wil er natuurlijk nog wel mijn eigen draai aan geven, maar een idee zou erg helpen.
Alvast bedankt
Groetjes Dolce vita
zondag 13 april 2008 om 13:11
zondag 13 april 2008 om 13:19
Gecondoleerd. En wat dapper van je dat je iets gaat zeggen.
Weet je, ik zou toch proberen om zelf een tekst te bedenken. Wat je hier over je opa en over je zelf zegt, dat vind ik heel mooi
Mijn opa is afgelopen Donderdag overleden. Heel verdrietig voor ons, maar beter voor hem. Hij is 83 jaar geworden.
Mijn opa is ontzettend belangrijk voor mij. Hij was echt een man uit duizenden. Nu heb ik besloten iets te gaan zeggen Dinsdag op de crematie. Omdat ik het wil, en omdat niemand anders het kan. Te emotioneel. Voor mij is het eigelijk ook te emotioneel. Ik weet ook niet of het mij gaat lukken, maar het moet van mezelf.
Nu ben ik zelf ook geen prater. Zeker niet over mijn gevoel
Als je de zinnen een beetje verschuift en aanpast dan heb je al een mooi begin;
Ik ben geen prater, zeker niet over mijn gevoel.
Mijn opa is afgelopen Donderdag overleden. Heel verdrietig voor ons, maar beter voor hem. Hij is 83 jaar geworden.
Opa is ontzettend belangrijk voor mij. Hij was echt een man uit duizenden.
Je hebt waarschijnlijk heel veel herinneringen aan je opa. Vertel er daar 1 of 2 van en dan heb je al een toespraak.
Heel veel sterkte.
Weet je, ik zou toch proberen om zelf een tekst te bedenken. Wat je hier over je opa en over je zelf zegt, dat vind ik heel mooi
Mijn opa is afgelopen Donderdag overleden. Heel verdrietig voor ons, maar beter voor hem. Hij is 83 jaar geworden.
Mijn opa is ontzettend belangrijk voor mij. Hij was echt een man uit duizenden. Nu heb ik besloten iets te gaan zeggen Dinsdag op de crematie. Omdat ik het wil, en omdat niemand anders het kan. Te emotioneel. Voor mij is het eigelijk ook te emotioneel. Ik weet ook niet of het mij gaat lukken, maar het moet van mezelf.
Nu ben ik zelf ook geen prater. Zeker niet over mijn gevoel
Als je de zinnen een beetje verschuift en aanpast dan heb je al een mooi begin;
Ik ben geen prater, zeker niet over mijn gevoel.
Mijn opa is afgelopen Donderdag overleden. Heel verdrietig voor ons, maar beter voor hem. Hij is 83 jaar geworden.
Opa is ontzettend belangrijk voor mij. Hij was echt een man uit duizenden.
Je hebt waarschijnlijk heel veel herinneringen aan je opa. Vertel er daar 1 of 2 van en dan heb je al een toespraak.
Heel veel sterkte.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 13 april 2008 om 13:20
zondag 13 april 2008 om 13:22
Gecondoleerd. Dapper van je dat je dit wilt doen. Misschien komt het onderstaande gedicht in de richting. Wie het geschreven heeft weet ik niet, maar het is redelijk makkelijk geschreven, dus hopelijk zelfs voor je dochter te doen.
Als ik ga,moet je niet huilen
want Echt weg,ben ik eigenlijk niet
mijn lichaam is nu duizend dingen
heb daarom maar niet zoveel verdriet
Ik ben de wind
ik ben de regen
ik ben de zon
ik ben het jonge gras
ik ben de sneeuw en duizend dingen
'k ben weer degene die ik was
en als je wakker wordt, bekijk dan
de bomen en de blauwe lucht
kijk naar de vlinders en de bloemen
kijk naar de vogels in de lucht
want al die duizend dingen ben ik
sinds ik mijn lichaam achterliet
die duizend dingen zijn mijn leven
dus zie je.....echt weg....ben ik niet.
Als ik ga,moet je niet huilen
want Echt weg,ben ik eigenlijk niet
mijn lichaam is nu duizend dingen
heb daarom maar niet zoveel verdriet
Ik ben de wind
ik ben de regen
ik ben de zon
ik ben het jonge gras
ik ben de sneeuw en duizend dingen
'k ben weer degene die ik was
en als je wakker wordt, bekijk dan
de bomen en de blauwe lucht
kijk naar de vlinders en de bloemen
kijk naar de vogels in de lucht
want al die duizend dingen ben ik
sinds ik mijn lichaam achterliet
die duizend dingen zijn mijn leven
dus zie je.....echt weg....ben ik niet.
zondag 13 april 2008 om 13:31
Zuss ook bedankt. Ja als je het zo stelt heb je ook wel gelijk. Mijn eigen gevoel is ook het beste. Mijn hoofd zit ook zo vol deze dagen. Ik kan niet meer helemaal helder denken.
Mijn dappere dochter is 7 jaar. Ze heeft een prachtige tekening voor hem gemaakt, met een prachtig zelf geschreven stukje over hoe ze hem gaat missen. Het ligt nu bij hem in zijn kist, tussen zijn handen.
Begamot, ook bedankt het is een mooi gedicht. Krijg er tranen van, maar ik ben ook bang dat het te lang is. En dat ik breek op de helft, ik hoop dat ik sterker ben dan ik denk.
Echt lief dat jullie meedenken!
Mijn dappere dochter is 7 jaar. Ze heeft een prachtige tekening voor hem gemaakt, met een prachtig zelf geschreven stukje over hoe ze hem gaat missen. Het ligt nu bij hem in zijn kist, tussen zijn handen.
Begamot, ook bedankt het is een mooi gedicht. Krijg er tranen van, maar ik ben ook bang dat het te lang is. En dat ik breek op de helft, ik hoop dat ik sterker ben dan ik denk.
Echt lief dat jullie meedenken!
zondag 13 april 2008 om 13:36
Als je het echt wilt dan kun je het.
Emotie tonen is niet erg, niemand zal van je verwachten dat je als een koele kikker daar staat te vertellen.
Ik heb het ook gedaan, had het er ook echt moeilijk mee maar het idee dat het het laatste was dat ik kon doen voor diegene trok me er doorheen. Ik moest en zou het doen en heb het alle keren gered al sijpelden mijn emoties er wel door heen waardoor mijn stem soms brak.
Dan nam ik een momentje rust, slokje water, werd weer rustig en ging verder. Op het moment dat je het moeilijk krijgt kun je beter even een momentje stoppen, je stem moet wel goed verstaanbaar zijn.
Maar echt als je het wilt dan kun je het, je bent sterker dan je denkt en doet het voor je opa, hou dat voor ogen.
Ik wil je een tip meegeven waar ik zelf heel veel aan heb gehad.
Toen ik sprak heb ik alles wat ik wilde zeggen op papier gezet en het vantevoren thuis geoefend.
Maar hier komt de tip.
Geef een kopie daarvan aan degene die spreekt op de uitvaart van je opa en spreek daar mee af dat als jij het niet gaat redden hij/ zij dat uit jouw naam voordraagt.
Zo weet je zeker dat wat je kwijt wilt ook gebeurt, of jij het nu aankunt of niet en dat gaf mij rust, ik had een nooduitgang.
Ik wist precies wanneer ik aan de beurt was om te spreken en we hadden afgesproken dat de spreekster mij eerst aan zou kijken en ik zou aangeven of ik het wilde proberen of niet.
Ik voelde dat ik het kon en deed het, wetende in mijn achterhoofd dat als ik zou breken zij het af zou maken voor mij.
Maar het was niet nodig, ik had een enorme kracht in mij omdat ik het beslist wilde.
Na afloop kwam het er wel uit en ik kan me geen gezicht meer herinneren maar mèn wat een complimenten heb ik gehad, ik ben er zelf ook nog steeds trots op eerlijk gezegd.
Een van de belangrijkste en moeilijkste momenten uit mijn leven en het was helemaal goed zo.
Mijn advies; doen!
En hou mijn tip in gedachten, dat geeft rust.
Emotie tonen is niet erg, niemand zal van je verwachten dat je als een koele kikker daar staat te vertellen.
Ik heb het ook gedaan, had het er ook echt moeilijk mee maar het idee dat het het laatste was dat ik kon doen voor diegene trok me er doorheen. Ik moest en zou het doen en heb het alle keren gered al sijpelden mijn emoties er wel door heen waardoor mijn stem soms brak.
Dan nam ik een momentje rust, slokje water, werd weer rustig en ging verder. Op het moment dat je het moeilijk krijgt kun je beter even een momentje stoppen, je stem moet wel goed verstaanbaar zijn.
Maar echt als je het wilt dan kun je het, je bent sterker dan je denkt en doet het voor je opa, hou dat voor ogen.
Ik wil je een tip meegeven waar ik zelf heel veel aan heb gehad.
Toen ik sprak heb ik alles wat ik wilde zeggen op papier gezet en het vantevoren thuis geoefend.
Maar hier komt de tip.
Geef een kopie daarvan aan degene die spreekt op de uitvaart van je opa en spreek daar mee af dat als jij het niet gaat redden hij/ zij dat uit jouw naam voordraagt.
Zo weet je zeker dat wat je kwijt wilt ook gebeurt, of jij het nu aankunt of niet en dat gaf mij rust, ik had een nooduitgang.
Ik wist precies wanneer ik aan de beurt was om te spreken en we hadden afgesproken dat de spreekster mij eerst aan zou kijken en ik zou aangeven of ik het wilde proberen of niet.
Ik voelde dat ik het kon en deed het, wetende in mijn achterhoofd dat als ik zou breken zij het af zou maken voor mij.
Maar het was niet nodig, ik had een enorme kracht in mij omdat ik het beslist wilde.
Na afloop kwam het er wel uit en ik kan me geen gezicht meer herinneren maar mèn wat een complimenten heb ik gehad, ik ben er zelf ook nog steeds trots op eerlijk gezegd.
Een van de belangrijkste en moeilijkste momenten uit mijn leven en het was helemaal goed zo.
Mijn advies; doen!
En hou mijn tip in gedachten, dat geeft rust.
zondag 13 april 2008 om 13:46
Dank je wel Tante Sjaan. Mooi verhaal, en ik kan mij voorstellen dat je trots en blij bent dat je het heb gedaan.
Ik ga het ook doen. Ik wil het gewoon, en ook omdat mijn oma, en moeder het niet kunnen. Er moet gewoon iets gezegd worden.
Ik denk dat ik het toch bij het idee van zuss hou, maar als iemand nog een kort en krachtig gedicht weet, dan combineer ik het misschien wel. Ik ga er vanavond even rustig voor zitten. Als mijn kindjes op bed liggen.
Ik ga het ook doen. Ik wil het gewoon, en ook omdat mijn oma, en moeder het niet kunnen. Er moet gewoon iets gezegd worden.
Ik denk dat ik het toch bij het idee van zuss hou, maar als iemand nog een kort en krachtig gedicht weet, dan combineer ik het misschien wel. Ik ga er vanavond even rustig voor zitten. Als mijn kindjes op bed liggen.
zondag 13 april 2008 om 14:13
Ook wat lang misschien, maar wel mooi:
De steen
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen
de stroom van een rivier hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen
misschien eens gevuld door sneeuw en regen
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
om hem dan glad en rond gesleten
te laten rusten in de luwte van de zee
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan
Vind het heel knap dat je gaat voorlezen. Ik zou het echt niet kunnen.
De steen
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen
de stroom van een rivier hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen
misschien eens gevuld door sneeuw en regen
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
om hem dan glad en rond gesleten
te laten rusten in de luwte van de zee
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan
Vind het heel knap dat je gaat voorlezen. Ik zou het echt niet kunnen.
zondag 13 april 2008 om 14:46
Mijn nichtje heeft ook bij de crematie van mijn moeder gesproken. Na dagenlang huilen heeft ze met een klein stemmetje verteld waarom ze zo van haar oma hield. Het was heel mooi en ontroerend. Ik heb zelf ook, samen met een zus, gesproken. We hadden ons stuk groot uitgeprind zodat we even rustig konden lezen als we het kwijt waren of verdrietig waren. En we hadden het ook samen geoefend. Het samen maken/bedenken hebben we achteraf ook als heel waardevol ervaren.
Succes ermee, Achteraf voelt het fijn dat je het wel gedaan hebt.
Succes ermee, Achteraf voelt het fijn dat je het wel gedaan hebt.
zondag 13 april 2008 om 15:13
gecondoleerd allereerst
spreek met de leider van de crematie af dat hij/zij het overneemt als jij er niet uit kunt komen.
Vaak is dat steuntje al genoeg om het wel te kunnen.
en waarom zouden mensen je alleen maar mogen zijn als je lacht en niet wanneer je huilt?
spreek met de leider van de crematie af dat hij/zij het overneemt als jij er niet uit kunt komen.
Vaak is dat steuntje al genoeg om het wel te kunnen.
en waarom zouden mensen je alleen maar mogen zijn als je lacht en niet wanneer je huilt?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 13 april 2008 om 18:04
Gecondoleerd met het verlies van je opa.
Ik heb tijdens de crematie van mijn moeder ook een paar woorden gezegd. Ik heb bewust gekozen voor herinneringen en een persoonlijk verhaal. Mijn moeder is jarenlang erg ziek geweest en eigenlijk kon niemand mijn moeder herinneren zoals ze was. Ik heb daarom gekozen voor de herinneringen van vroeger. Mama was nl. niet alleen maar ziek, maar ze was ook mijn mama...Ik heb het netjes op papier gezet en de dominee een kopie gegeven.
Het ging erg goed en 95% zelf kunnen lezen. Alleen de laatste alinea lukte me niet. Ik brak in tranen uit en toen heeft de dominee het overgenomen. Het was goed zo. Weet je.. je kunt meer dan jezelf denkt.
Heel veel sterkte.
Ik heb tijdens de crematie van mijn moeder ook een paar woorden gezegd. Ik heb bewust gekozen voor herinneringen en een persoonlijk verhaal. Mijn moeder is jarenlang erg ziek geweest en eigenlijk kon niemand mijn moeder herinneren zoals ze was. Ik heb daarom gekozen voor de herinneringen van vroeger. Mama was nl. niet alleen maar ziek, maar ze was ook mijn mama...Ik heb het netjes op papier gezet en de dominee een kopie gegeven.
Het ging erg goed en 95% zelf kunnen lezen. Alleen de laatste alinea lukte me niet. Ik brak in tranen uit en toen heeft de dominee het overgenomen. Het was goed zo. Weet je.. je kunt meer dan jezelf denkt.
Heel veel sterkte.
zondag 13 april 2008 om 18:25
Allereerst: gecondoleerd met het verlies van je lieve opa.
Voor wat betreft je vraag: I'm with Zuss. Ik vind de manier waarop ze jouw openingspost heeft herschreven al heel erg mooi. Daar hoef je eigenlijk niet veel meer aan toe te voegen dan 1 dierbare herinnering, en dan sluit je af met: "Opa, ik ga je zo ontzettend missen!". Dan heb je een niet te lang toespraakje gehouden dat héél persoonlijk is, en ik denk dat je daar later met een fijn gevoel op zult kunnen terugkijken.
Heel veel sterkte dinsdag, meid.
Voor wat betreft je vraag: I'm with Zuss. Ik vind de manier waarop ze jouw openingspost heeft herschreven al heel erg mooi. Daar hoef je eigenlijk niet veel meer aan toe te voegen dan 1 dierbare herinnering, en dan sluit je af met: "Opa, ik ga je zo ontzettend missen!". Dan heb je een niet te lang toespraakje gehouden dat héél persoonlijk is, en ik denk dat je daar later met een fijn gevoel op zult kunnen terugkijken.
Heel veel sterkte dinsdag, meid.
.
zondag 13 april 2008 om 18:54
Bedankt allemaal, ook voor de mooie verhalen, en de ideeen.
Ik denk dat ik het idd dicht bij mijzelf ga houden. Niet al te lang. Vanavond ga ik er even voor zitten. En dan hopen dat het Dinsdag een beetje verstaanbaar eruit komt. Ik ben niet bang om mijn tranen te laten zien, maar wil op dat moment gewoon sterk zijn.
Ik heb sinds hij is overleden zo een knallende koppijn. En ik ben iemand die nooit hoofdpijn heeft. Zal de spanning wel zijn. Het zijn ook rare dagen. Een beetje onwerkelijk.
Ik denk dat ik het idd dicht bij mijzelf ga houden. Niet al te lang. Vanavond ga ik er even voor zitten. En dan hopen dat het Dinsdag een beetje verstaanbaar eruit komt. Ik ben niet bang om mijn tranen te laten zien, maar wil op dat moment gewoon sterk zijn.
Ik heb sinds hij is overleden zo een knallende koppijn. En ik ben iemand die nooit hoofdpijn heeft. Zal de spanning wel zijn. Het zijn ook rare dagen. Een beetje onwerkelijk.
zondag 13 april 2008 om 20:11
Gecondoleerd Dolce Vita met het verlies van je opa.
Fijn dat je zelf nog iets voor je opa wilt en kunt doen.
Afgelopen dinsdag was de begrafenis van mijn mama en daar heb ik ook gesproken. Het was een verhaal over de beelden die anderen hadden over mijn mama, dat dat mijn beeld over mama completer maakte.
Ik heb het verhaal getypt in een groot lettertype, arial 16 ofzo. Iets wat je ook met tranen in je ogen nog goed kunt lezen zeg maar
Tijdens de dienst heb ik het verhaal voorgelezen. Natuurlijk stokte ik wel eens, en soms was het moeilijk. Ik had ook de dominee als achtervang om het over te nemen, een fijn idee.
Probeer tijdens het voorlezen/ vertellen niet teveel naar mensen te kijken, dat leidt af. Concentreer je op je verhaal en staar wat over de mensen heen, dat helpt.
fijn dat je dit nog voor je opa wilt doen, het zal je een goed gevoel geven als het lukt.
Sterkte voor de komende dagen en de tijd erna!
Fijn dat je zelf nog iets voor je opa wilt en kunt doen.
Afgelopen dinsdag was de begrafenis van mijn mama en daar heb ik ook gesproken. Het was een verhaal over de beelden die anderen hadden over mijn mama, dat dat mijn beeld over mama completer maakte.
Ik heb het verhaal getypt in een groot lettertype, arial 16 ofzo. Iets wat je ook met tranen in je ogen nog goed kunt lezen zeg maar
Tijdens de dienst heb ik het verhaal voorgelezen. Natuurlijk stokte ik wel eens, en soms was het moeilijk. Ik had ook de dominee als achtervang om het over te nemen, een fijn idee.
Probeer tijdens het voorlezen/ vertellen niet teveel naar mensen te kijken, dat leidt af. Concentreer je op je verhaal en staar wat over de mensen heen, dat helpt.
fijn dat je dit nog voor je opa wilt doen, het zal je een goed gevoel geven als het lukt.
Sterkte voor de komende dagen en de tijd erna!
donderdag 17 april 2008 om 19:56
Het was heel mooi. Dank je zuss dat je er naar vraagt.
Ik heb gesproken. Ik heb het dicht bij mezelf gehouden, en het is er verstaanbaar uitgekomen. Ik ben blij, en trots dat ik het heb gedaan. Mijn dappere dochter heeft ook gesproken. Een stukje wat ze ook echt helemaal zelf heeft geschreven. Verder was het een mooie en simpele plechtigheid. Zonder al teveel poes pas, net als de man zelf.
Verder voel ik mij ook goed. Ik ben dankbaar dat hij niet meer lijd. En dat hou ik voor ogen. Nu let ik meer op mijn oma. Ik wil niet dat zij eenzaam is. Al is dat natuurlijk moeilijk. Het is niet niks om je levenspartner na 55 jaar huwelijk te verliezen. Maar als ze het echt niet meer trekt heb ik een kamer voor haar over, en dat weet ze ook.
Bedankt iedereen voor het meedenken.
Ik heb gesproken. Ik heb het dicht bij mezelf gehouden, en het is er verstaanbaar uitgekomen. Ik ben blij, en trots dat ik het heb gedaan. Mijn dappere dochter heeft ook gesproken. Een stukje wat ze ook echt helemaal zelf heeft geschreven. Verder was het een mooie en simpele plechtigheid. Zonder al teveel poes pas, net als de man zelf.
Verder voel ik mij ook goed. Ik ben dankbaar dat hij niet meer lijd. En dat hou ik voor ogen. Nu let ik meer op mijn oma. Ik wil niet dat zij eenzaam is. Al is dat natuurlijk moeilijk. Het is niet niks om je levenspartner na 55 jaar huwelijk te verliezen. Maar als ze het echt niet meer trekt heb ik een kamer voor haar over, en dat weet ze ook.
Bedankt iedereen voor het meedenken.
donderdag 17 april 2008 om 20:37
En je dochter ook nog, wat mooi. Deed het oma ook goed?
donderdag 17 april 2008 om 20:59
