Overig
alle pijlers
Zeg eens U & De laatste der Uhikanen
maandag 31 maart 2008 om 13:48
Niet tegen mijn ouders, wel tegen zo ongeveer iedereen die meerderjarig is buiten mijn ouders... (als kind dan hè?)
En ik doe dat nu dus nog steeds bij mensen die "ouder" zijn, of mensen die ik niet goed ken (en niet van mijn eigen leeftijd)
Krijg daar wel vaak reacties op.. hou nou eens op met dat ge-u!
Probeer dat dan niet te doen, maar verspreek me dan makkelijk...
Er zijn ergere dingen denk ik dan..
ik ben 27 trouwens
En ik doe dat nu dus nog steeds bij mensen die "ouder" zijn, of mensen die ik niet goed ken (en niet van mijn eigen leeftijd)
Krijg daar wel vaak reacties op.. hou nou eens op met dat ge-u!
Probeer dat dan niet te doen, maar verspreek me dan makkelijk...
Er zijn ergere dingen denk ik dan..
ik ben 27 trouwens
maandag 31 maart 2008 om 13:48
Wij hoefden thuis ook geen U te zeggen tegen onze ouders, maar een van mijn moeders broers vond dat wel heel belangrijk. Al zijn zes kinderen spreken hem nog steeds aan met U.
Mijn man zegt tegen niemand U, en dat vind ik dan wel weer een beetje irritant. Zijn moeder heeft hem geleerd dat niemand meer of minder is dan een ander en dus hoef je tegen niemand U te zeggen. Vreemd vind ik dat....het een staat toch los van het ander?
Ik ben 39.
Mijn man zegt tegen niemand U, en dat vind ik dan wel weer een beetje irritant. Zijn moeder heeft hem geleerd dat niemand meer of minder is dan een ander en dus hoef je tegen niemand U te zeggen. Vreemd vind ik dat....het een staat toch los van het ander?
Ik ben 39.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
maandag 31 maart 2008 om 13:58
Mijn ouders hadden het verschrikkelijk gevonden als ik U tegen ze had gezegd. Dat werd mij dan ook niet aangeleerd. Tegen mijn oma zei ik dan weer wel u, en mijn moeder deed dat trouwens ook. Totdat mijn oma vond dat ik wel jij kon zeggen inmiddels, maar nu haal ik het steeds door elkaar en zeg ik afwisselend u en jij.
Op mijn werk zeg ik uiteraard u tegen klanten, totdat ze zelf verzoeken dat niet meer te doen, en verder tegen ouderen.
Ik ben 27.
Op mijn werk zeg ik uiteraard u tegen klanten, totdat ze zelf verzoeken dat niet meer te doen, en verder tegen ouderen.
Ik ben 27.
maandag 31 maart 2008 om 13:59
Wij zeiden geen 'U' maar ook geen 'jij of jou' tegen onze ouders. Wij spraken ze aan in de derde persoon (Wil Papa mij even helpen? Kan Mama mij dat aangeven? etc.). Was in de betreffende streek helemaal niet raar, zal wel dialect zijn.
Tegen alle andere volwassenen zeiden we netjes 'U', inclusief opa's, oma's, ooms en tante's.
Ik ben 25 (broertje is 23, zusje is net 19 geworden).
Tegen alle andere volwassenen zeiden we netjes 'U', inclusief opa's, oma's, ooms en tante's.
Ik ben 25 (broertje is 23, zusje is net 19 geworden).
maandag 31 maart 2008 om 14:46
Nooit u tegen mijn ouders gezegd, dat vind ik zo'n mega-kloof scheppen tussen jou en je ouders. Ik zei gewoon je en jij en mama, papa. Ik ben wel opgevoed om u te zeggen tegen zo ongeveer iedereen die ouder is dan ik. Dat vind ik ook wel zo netjes. Als iemand het onzin vind kan je altijd nog je en jij zeggen. Ik ben nu 24
maandag 31 maart 2008 om 14:53
ik ben 28 en heb nooit u tegen mijn ouders hoeven zeggen, wel tegen andere oudere mensen en opa's en oma's en dat doe ik nog steeds en dat leer ik mijn kinderen ook.
overigens zeg ik het ook tegen mijn schoonouders want mijn man is dat wel geleerd dat hij dat moest zeggen tegen zn ouders, hij is 30 en doet dat nog steeds en ik dus ook.
overigens zeg ik het ook tegen mijn schoonouders want mijn man is dat wel geleerd dat hij dat moest zeggen tegen zn ouders, hij is 30 en doet dat nog steeds en ik dus ook.
maandag 31 maart 2008 om 15:11
Ik ben 38 en zeg U tegen oudere mensen en mensen die ik niet bij naam aanspreek. Mijn kinderen krijg ik het niet heel goed aangeleerd. Niemand zegt U meer tegenwoordig onder de jeugdigen. Maar die van mij zeggen het wel tegen onbekenden die daar in hun ogen oud genoeg voor zijn, maar verder helaas niet. Ik vindt het wel een normen/waardenvervaging hoor. Ik vindt U van respect getuigen, maar misschien ben ik wel heel ouderwets...
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
maandag 31 maart 2008 om 15:21
Ik ben 39, en heb het altijd al vreselijk gevonden om u genoemd te worden. Iets met kloof enzo... het schept zo'n afstand. Respect tonen kun je ook op andere manieren, en ik haal mijn respectverdienste niet uit het feit dat ik ouder ben dan een ander, maar ik verdien respect omdat ik een mens ben, jong of oud.
Mijn ouders moest ik wel altijd met u aanspreken. Ik had eens het lef "je" tegen mijn vader te zeggen, toen antwoordde hij verontwaardigd: "Zeg, je mag wel u zeggen, hoor."
Mijn ouders moest ik wel altijd met u aanspreken. Ik had eens het lef "je" tegen mijn vader te zeggen, toen antwoordde hij verontwaardigd: "Zeg, je mag wel u zeggen, hoor."
maandag 31 maart 2008 om 15:24
maandag 31 maart 2008 om 15:52
Toen ik klein was zei ik wel u, vanaf mijn 21e werk ik bij ze in de zaak en nu zeg ik je, dat werkt wat makkelijker.
Tegen andere oudere mensen zeg ik wel u. Ooms, tantes, opa's, oma's, vrienden van mijn ouders. Pas als ze zelf zeggen dat het niet (meer) hoeft, doe ik het niet en dan is het nog lastig afleren.
Ik ben trouwens bijna 28.
Tegen andere oudere mensen zeg ik wel u. Ooms, tantes, opa's, oma's, vrienden van mijn ouders. Pas als ze zelf zeggen dat het niet (meer) hoeft, doe ik het niet en dan is het nog lastig afleren.
Ik ben trouwens bijna 28.
..
maandag 31 maart 2008 om 16:20
Ik ben 28 en heb geleerd dat ik tegen iedereen 'u' moet zeggen die ouder is dan ik. Vanaf mijn 12e mocht ik 'jij' zeggen tegen mijn ouders, maar alleen als ik dat respectvol deed (dus in een ruzie werd het van de weeromstuit weer 'u').
Ik heb er altijd gemak van gehad, mensen vonden mij en mijn zusjes altijd heel erg beleefd omdat we áltijd begonnen met 'u'. Heeft me ook in mijn werk erg geholpen, ik heb nogal eens contact met burgers, als dienstverlener en zeg altijd 'u'. Krijg ik alleen maar positieve reacties op, vooral bij oudere mensen die zich op de één of andere manier veel serieuzer genomen voelen als ze zo worden aangesproken.
Ach, voor mij een kleine moeite maar een groot genoegen!
Overigens zeggen de meeste mensen dan wel meteen dat ik 'jij' en 'Truus' moet zeggen, daar heb ik dan vreemd genoeg bij mensen ouder dan mijn vader en moeder wel een beetje moeite mee. Hebben meer mensen dat?
Ik heb er altijd gemak van gehad, mensen vonden mij en mijn zusjes altijd heel erg beleefd omdat we áltijd begonnen met 'u'. Heeft me ook in mijn werk erg geholpen, ik heb nogal eens contact met burgers, als dienstverlener en zeg altijd 'u'. Krijg ik alleen maar positieve reacties op, vooral bij oudere mensen die zich op de één of andere manier veel serieuzer genomen voelen als ze zo worden aangesproken.
Ach, voor mij een kleine moeite maar een groot genoegen!
Overigens zeggen de meeste mensen dan wel meteen dat ik 'jij' en 'Truus' moet zeggen, daar heb ik dan vreemd genoeg bij mensen ouder dan mijn vader en moeder wel een beetje moeite mee. Hebben meer mensen dat?
maandag 31 maart 2008 om 16:23
Ben bijna 42, heb mijn ouders met jij en jou aangesproken en papa en mama. Ooms, tantes ed met u, al is dat de laatste jaren wel 'jij' geworden. Oma van vaders kant met jij, opa en oma van moeders kant met u.
Onbekenden, ouderen, altijd met u.
Kind zegt jij en jou tegen mij en mama.
Kinderen in de straat noemen mij bij mijn naam of 'moeder van....'.
Ben docent op een HBO, geef aan mijn studenten aan dat ze zelf mogen kiezen, mijn voornaam of mevrouw ....
Wat ze zelf prettig vinden.
Vaak beginnen ze met mijn voornaam in het tweede jaar. Maar sommigen houden het tot het eind toe formeel
Onbekenden, ouderen, altijd met u.
Kind zegt jij en jou tegen mij en mama.
Kinderen in de straat noemen mij bij mijn naam of 'moeder van....'.
Ben docent op een HBO, geef aan mijn studenten aan dat ze zelf mogen kiezen, mijn voornaam of mevrouw ....
Wat ze zelf prettig vinden.
Vaak beginnen ze met mijn voornaam in het tweede jaar. Maar sommigen houden het tot het eind toe formeel
maandag 31 maart 2008 om 16:39
Ik vind U-zeggen helemaal niets met beleefdheid te maken hebben. Ik kan me er dan ook niks bij voorstellen dat volwassenen kinderen zo beleefd vinden ómdat ze u zeggen.
Tegen mijn schoonouders zeg ik trouwens U. Ik zou best wel jij willen zeggen, maar het is me nooit verteld dat dat ok is. Hun andere schoondochter zei de tweede keer al je en jij en sprak ze ook direct bij de voornaam aan (en ik geloof niet dat ze daar heel blij mee waren).
Tegen mijn schoonouders zeg ik trouwens U. Ik zou best wel jij willen zeggen, maar het is me nooit verteld dat dat ok is. Hun andere schoondochter zei de tweede keer al je en jij en sprak ze ook direct bij de voornaam aan (en ik geloof niet dat ze daar heel blij mee waren).
maandag 31 maart 2008 om 16:50
Ik ben 24. Tegen mijn ouders zeg ik geen u, maar ik zeg ook geen nadrukkelijk jij of je. Het is meestal pap of mam.
Tegen ooms en tantes zeg ik wel u. Dat is me met de paplepel ingegoten. En ook tegen mijn opa's en oma's moest ik altijd u zeggen (helaas heb ik ze nu niet meer).
Tegen andere mensen zeg ik ook altijd u, tenzij ze hebben aangegeven dat ik mag tutoyeren. Ook al is het in een winkel tegen een medewerker die van mijn leeftijd is. Dat kan me niets schelen, ik zeg altijd u. Behalve in een informele situatie bijv. als ik in de kroeg sta en ik vraag aan iemand of ik er even langs mag of zo. Maar verder, op werkvloer, dagelijks leven, altijd U.
Tegen kinderen, en daarmee bedoel ik jonger dan 18 jaar, voor zover ik dat kan inschatten, zeg ik je of jij.
Tegen ooms en tantes zeg ik wel u. Dat is me met de paplepel ingegoten. En ook tegen mijn opa's en oma's moest ik altijd u zeggen (helaas heb ik ze nu niet meer).
Tegen andere mensen zeg ik ook altijd u, tenzij ze hebben aangegeven dat ik mag tutoyeren. Ook al is het in een winkel tegen een medewerker die van mijn leeftijd is. Dat kan me niets schelen, ik zeg altijd u. Behalve in een informele situatie bijv. als ik in de kroeg sta en ik vraag aan iemand of ik er even langs mag of zo. Maar verder, op werkvloer, dagelijks leven, altijd U.
Tegen kinderen, en daarmee bedoel ik jonger dan 18 jaar, voor zover ik dat kan inschatten, zeg ik je of jij.
maandag 31 maart 2008 om 16:56
maandag 31 maart 2008 om 17:40
