Psyche
alle pijlers
31 en wel/geen kinderwens
zondag 10 december 2023 om 19:24
Ik weet het echt, maar dan ook echt niet. Heb ik een kinderwens?
De ene keer lijkt het mij mooi in de toekomst, de andere keer irriteer ik mij mateloos aan neefjes, nichtjes, kinderen van vrienden, dat ik mijzelf oprecht afvraag: heb ik daar zin in? Daarnaast heb ik als verpleegkundige met zieke kinderen gewerkt en heb ik dus ook de mindere kant van het hebben van een kind gezien. Nu denken jullie waarschijnlijk: hoezo heb je met kinderen gewerkt, terwijl je kinderen uit je eigen kring niet altijd kunt handelen? Dat komt denk ik omdat het dichterbij is. Werken met kinderen vind ik wel echt heel dankbaar werk en geeft mij een voldaan gevoel.
Ik ben inmiddels 5 jaar samen met mijn vriend. Sinds 2 maanden hebben we een hond. Ik ben gewoon happy met hoe mijn leven nu is. Het voelt voor nu compleet.
We hebben nog plannen om te gaan trouwen. Vinden we gewoon heel bijzonder. Maar kinderen? Ik weet het niet. Mijn vriend heeft sowieso wel de wens, maar geeft aan dat als ik niet wil of als het niet lukt, dat dat voor hem niet uitmaakt. Maar inmiddels voel ik toch een bepaalde druk. Steeds meer vriendinnen worden zwanger. Steeds meer vriendinnen waarbij het alleen nog maar over zwangerschap of kinderen gaat. Ik ben 31. Ik blijf niet voor altijd vruchtbaar. Ik slik de pil nog. Ik weet niet wat ik wil. Wanneer moet ik mijn keuze hebben gemaakt? Moet ik een soort oerinstinct voelen die mij zegt: “ik zou graag een kind willen krijgen” of is het een verstandelijke keuze? Kortom, ik weet het niet. Daarom mijn vraag: is dit normaal? Hoe wist jij het wel (of niet)? Hoe voelde dat?
De ene keer lijkt het mij mooi in de toekomst, de andere keer irriteer ik mij mateloos aan neefjes, nichtjes, kinderen van vrienden, dat ik mijzelf oprecht afvraag: heb ik daar zin in? Daarnaast heb ik als verpleegkundige met zieke kinderen gewerkt en heb ik dus ook de mindere kant van het hebben van een kind gezien. Nu denken jullie waarschijnlijk: hoezo heb je met kinderen gewerkt, terwijl je kinderen uit je eigen kring niet altijd kunt handelen? Dat komt denk ik omdat het dichterbij is. Werken met kinderen vind ik wel echt heel dankbaar werk en geeft mij een voldaan gevoel.
Ik ben inmiddels 5 jaar samen met mijn vriend. Sinds 2 maanden hebben we een hond. Ik ben gewoon happy met hoe mijn leven nu is. Het voelt voor nu compleet.
We hebben nog plannen om te gaan trouwen. Vinden we gewoon heel bijzonder. Maar kinderen? Ik weet het niet. Mijn vriend heeft sowieso wel de wens, maar geeft aan dat als ik niet wil of als het niet lukt, dat dat voor hem niet uitmaakt. Maar inmiddels voel ik toch een bepaalde druk. Steeds meer vriendinnen worden zwanger. Steeds meer vriendinnen waarbij het alleen nog maar over zwangerschap of kinderen gaat. Ik ben 31. Ik blijf niet voor altijd vruchtbaar. Ik slik de pil nog. Ik weet niet wat ik wil. Wanneer moet ik mijn keuze hebben gemaakt? Moet ik een soort oerinstinct voelen die mij zegt: “ik zou graag een kind willen krijgen” of is het een verstandelijke keuze? Kortom, ik weet het niet. Daarom mijn vraag: is dit normaal? Hoe wist jij het wel (of niet)? Hoe voelde dat?
dinsdag 12 december 2023 om 16:18
Ja ik ben zo'n probeersel, maar m'n moeder heeft het nooit echt gevoeld met me. Toen ik een kleine baby was vond ze het leuk maar ook zwaar. Volgens mij heeft ze zich haar hele leven schuldig gevoeld.
En als kind dan maar je hele leven in therapie om nog iets van een normaal zelfbeeld te krijgen. Het is nog steeds taboe denk ik, dat kinderen daar iets aan overhouden, terwijl ik wel eens wat lees hier van vrouwen die ongeveer hetzelfde ervaren als mijn moeder. Het komt niet altijd vanzelf goed.
Andersom komt het ook niet altijd goed, dat je later erachter komt dat je toch kinderen had gewild. Maar daar lijd je alleen zelf onder en je bent volwassen genoeg om dat leed te dragen, als het goed is. Een ongewenst kind kan dat feit niet dragen, er niet eens gedachten of woorden aan geven, maar lijdt vaak een leven lang.
Dus ik vind het eigenlijk moreel gezien niet iets om op te gokken als het voorkomen kan worden.
En als kind dan maar je hele leven in therapie om nog iets van een normaal zelfbeeld te krijgen. Het is nog steeds taboe denk ik, dat kinderen daar iets aan overhouden, terwijl ik wel eens wat lees hier van vrouwen die ongeveer hetzelfde ervaren als mijn moeder. Het komt niet altijd vanzelf goed.
Andersom komt het ook niet altijd goed, dat je later erachter komt dat je toch kinderen had gewild. Maar daar lijd je alleen zelf onder en je bent volwassen genoeg om dat leed te dragen, als het goed is. Een ongewenst kind kan dat feit niet dragen, er niet eens gedachten of woorden aan geven, maar lijdt vaak een leven lang.
Dus ik vind het eigenlijk moreel gezien niet iets om op te gokken als het voorkomen kan worden.
dinsdag 12 december 2023 om 17:47
Ik heb het hier zelf ook moeilijk mee gehad, ik heb heel lang gedacht dat ik geen kinderen wilde. Zeker toen vriendinnen zwanger raakte heb ik mezelf een ultimatum gesteld: als ik het op m'n 35ste nog niet weet, dan geen kinderen.
Inmiddels is bij mij het gevoel wel gekomen dat ik graag kinderen wil en probeer ik nu zwanger te worden. Nog steeds heb ik een heel fijn en compleet leven zonder kinderen, dus mocht het niet mogelijk zijn, dan is dit het. Mij heeft het geholpen om dichter naar m'n gevoel toe te gaan, bijvoorbeeld door meditatie. Het erover nadenken hielp mij averechts, omdat je in een kringetje gaat redeneren.
Veel succes en besef je dat je niet NU hoeft te beslissen, maar dat het wel fijn kan zijn om een deadline te hebben voor jezelf, zoals ik had op m'n 35ste.
Inmiddels is bij mij het gevoel wel gekomen dat ik graag kinderen wil en probeer ik nu zwanger te worden. Nog steeds heb ik een heel fijn en compleet leven zonder kinderen, dus mocht het niet mogelijk zijn, dan is dit het. Mij heeft het geholpen om dichter naar m'n gevoel toe te gaan, bijvoorbeeld door meditatie. Het erover nadenken hielp mij averechts, omdat je in een kringetje gaat redeneren.
Veel succes en besef je dat je niet NU hoeft te beslissen, maar dat het wel fijn kan zijn om een deadline te hebben voor jezelf, zoals ik had op m'n 35ste.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
