Psyche
alle pijlers
Afgevlakt, emotieloos. Herkent iemand dit?
maandag 2 juli 2018 om 00:03
Goeienacht meiden,
Het is 00.02u , moet binnen 6u alweer opstaan, maar mijn hoofd blijft maar weer doormalen.
Na te denken over het leuke weekend die ik beleefd heb met mijn vriend, samen heerlijk op restaurant geweest, samen een uitstapje gemaakt zaterdag, koffers gepakt om volgende week op weekend te vertrekken. Samen met enkele vriendinnen op stap geweest & terrasje gedaan, etc.
Allemaal heel leuk, maar.. Ik voel hier amper iets bij.
Wat is dit toch met mij. In mijn vorige topic gaf ik dit ook aan dat ik me erg afgevlakt voel de laatste maanden.
Ik zei ook dat ik als kind/tiener een slechte band had met mijn ouders (vooral moeder), dat ik altijd op de tweede plaats terecht kwam & mijn vorige kut relatie.
Mijn hoofd blijft maar doormalen, opnieuw.
Ik voel me al maanden zo erg afgevlakt, dat ik gewoon niet meer kan genieten van de kleine dingen. Heb geen mooie vooruitzichten meer, kan helemaal niet genieten van dit prachtige weer van de voorbije weken (wat ik vroeger wel kon), niets doet me wat. Ofwel heel weinig.
Ik voel me niet depressief, ik voel me niet vrolijk. Ik voel me gewoon neutraal.
Het voelt precies alsof ik “onthecht” ben van anderen.
Ik voel geen echt contact meer. Kan geen liefde meer geven/noch voelen.
Mijn libido is ergens blijven steken op de noordpool, wat ik echt vreselijk vindt en wat ik tot 2 maand geleden helemaal niet had.
11 juli moet ik pas terug naar psycholoog gaan, maar tot die tijd blijf ik me weer zorgen maken.
Hij gaf al aan dat ik erg gevoelig was voor een angststoornis. Maar volgens mij gaat het dieper.
De psychiater heeft me vorige week Sertraline voorgeschreven.
Ik twijfel heel erg of ik het moet nemen al dan niet, want, ik ben toch niet depressief?
Maar aan de andere kant denk ik, misschien wordt ik er wel wat stabieler van en krijg ik mijn gevoelens zo wat terug?
Want heel regelmatig krijg ik ook last van depressieve gevoelens. Alleen zijn die nu weg, en voel ik gewoon niets.
Wie van jullie heeft ervaring met dit afgevlakte gevoel?
En zouden jullie de Sertraline een kans geven? Of is dit geen goed plan?
Het is 00.02u , moet binnen 6u alweer opstaan, maar mijn hoofd blijft maar weer doormalen.
Na te denken over het leuke weekend die ik beleefd heb met mijn vriend, samen heerlijk op restaurant geweest, samen een uitstapje gemaakt zaterdag, koffers gepakt om volgende week op weekend te vertrekken. Samen met enkele vriendinnen op stap geweest & terrasje gedaan, etc.
Allemaal heel leuk, maar.. Ik voel hier amper iets bij.
Wat is dit toch met mij. In mijn vorige topic gaf ik dit ook aan dat ik me erg afgevlakt voel de laatste maanden.
Ik zei ook dat ik als kind/tiener een slechte band had met mijn ouders (vooral moeder), dat ik altijd op de tweede plaats terecht kwam & mijn vorige kut relatie.
Mijn hoofd blijft maar doormalen, opnieuw.
Ik voel me al maanden zo erg afgevlakt, dat ik gewoon niet meer kan genieten van de kleine dingen. Heb geen mooie vooruitzichten meer, kan helemaal niet genieten van dit prachtige weer van de voorbije weken (wat ik vroeger wel kon), niets doet me wat. Ofwel heel weinig.
Ik voel me niet depressief, ik voel me niet vrolijk. Ik voel me gewoon neutraal.
Het voelt precies alsof ik “onthecht” ben van anderen.
Ik voel geen echt contact meer. Kan geen liefde meer geven/noch voelen.
Mijn libido is ergens blijven steken op de noordpool, wat ik echt vreselijk vindt en wat ik tot 2 maand geleden helemaal niet had.
11 juli moet ik pas terug naar psycholoog gaan, maar tot die tijd blijf ik me weer zorgen maken.
Hij gaf al aan dat ik erg gevoelig was voor een angststoornis. Maar volgens mij gaat het dieper.
De psychiater heeft me vorige week Sertraline voorgeschreven.
Ik twijfel heel erg of ik het moet nemen al dan niet, want, ik ben toch niet depressief?
Maar aan de andere kant denk ik, misschien wordt ik er wel wat stabieler van en krijg ik mijn gevoelens zo wat terug?
Want heel regelmatig krijg ik ook last van depressieve gevoelens. Alleen zijn die nu weg, en voel ik gewoon niets.
Wie van jullie heeft ervaring met dit afgevlakte gevoel?
En zouden jullie de Sertraline een kans geven? Of is dit geen goed plan?
maandag 2 juli 2018 om 00:11
Lief, dankje voor je reactie.Celaena_Aelin schreef: ↑02-07-2018 00:07Ik zou het een kans geven, die medicijnen. De psychiater schrijft ze niets voor niets voor.
Wat heb je te verliezen?
Ik ben pas 10min binnen geweest bij de psychiater, en heb niet alles kunnen vertellen. Achteraf denk ik dan van “shit, had ik dit ook maar verteld!” . Maar heb hem wel aangegeven dat ik van niets nog kon genieten.
Het houdt me een beetje tegen omdat ik in het verleden eens Citalopram genomen heb, en daarvan was ik precies een zombie. Leefde gewoon op automatische piloot. Verschrikkelijk. Dit gevoel wil ik niet terug, maar aan de andere kant tjah.. zoals je zegt. Wat heb ik te verliezen..
maandag 2 juli 2018 om 00:12
Ik dacht ook dat dit de oorzaak was. Ben een maand geleden gestopt en eigenlijk is sindsdien mijn libido helemaal verdwenen. & zijn deze afvlakkingsgevoelens écht erger geworden. Zo naar!
maandag 2 juli 2018 om 00:16
Je schreef in een ander topic al over de slechte band met je moeder en de gevolgen die dat nog steeds heeft.
Zou dit er mee te maken kunnen hebben dat je je nu zo voelt? Wellicht kun je dit met je therapeut bespreken.
Ik zat ook nog te denken aan CPTSD als gevolg van je nare jeugd. Is dat al eens met je therapeut besproken?
Het kan natuurlijk ook een depressie zijn die afgevlakte gevoelens geeft. Wat denkt je therapeut?
Dat je libido nu weg is vind ik overigens niet zo gek, want dat gebeurt wel vaker als je niet lekker in je vel zit.
En wat betreft die medicatie: waarom heeft de therapeut dit voorgeschreven? En waarom wil je het niet nemen?
Zou dit er mee te maken kunnen hebben dat je je nu zo voelt? Wellicht kun je dit met je therapeut bespreken.
Ik zat ook nog te denken aan CPTSD als gevolg van je nare jeugd. Is dat al eens met je therapeut besproken?
Het kan natuurlijk ook een depressie zijn die afgevlakte gevoelens geeft. Wat denkt je therapeut?
Dat je libido nu weg is vind ik overigens niet zo gek, want dat gebeurt wel vaker als je niet lekker in je vel zit.
En wat betreft die medicatie: waarom heeft de therapeut dit voorgeschreven? En waarom wil je het niet nemen?
maandag 2 juli 2018 om 00:19
Dan kun je natuurlijk ook weer stoppen toch?Hoofdvolmetgedachten schreef: ↑02-07-2018 00:11Lief, dankje voor je reactie.
Ik ben pas 10min binnen geweest bij de psychiater, en heb niet alles kunnen vertellen. Achteraf denk ik dan van “shit, had ik dit ook maar verteld!” . Maar heb hem wel aangegeven dat ik van niets nog kon genieten.
Het houdt me een beetje tegen omdat ik in het verleden eens Citalopram genomen heb, en daarvan was ik precies een zombie. Leefde gewoon op automatische piloot. Verschrikkelijk. Dit gevoel wil ik niet terug, maar aan de andere kant tjah.. zoals je zegt. Wat heb ik te verliezen..
Die 10 minuten vind ik echt absurd kort en het is echt volkomen ontoereikend voor je, want je hebt best veel dingen door elkaar heen lopen las ik in je andere topic.
maandag 2 juli 2018 om 00:21
Ah, okay. Jammer dat dat het niet is! Het zou natuurlijk kunnen dat je lichaam moet "afkicken" van de anticonceptie en je je later beter gaat voelen. Misschien kun je bepaalde libidoverhogende kruiden gebruiken? Ik gebruik sinds kort macawortel, pilletjes die je iedere dag slikt. Zou goed voor je libido moeten zijn. Ik merk er persoonlijk niks van (maar mijn libido is altijd al consistent laag geweestHoofdvolmetgedachten schreef: ↑02-07-2018 00:12Ik dacht ook dat dit de oorzaak was. Ben een maand geleden gestopt en eigenlijk is sindsdien mijn libido helemaal verdwenen. & zijn deze afvlakkingsgevoelens écht erger geworden. Zo naar!
), ik slik ze tegen stress. Beter dan medicijnen, denk ik dan.
maandag 2 juli 2018 om 00:26
Hey Iris,iris1969 schreef: ↑02-07-2018 00:16Je schreef in een ander topic al over de slechte band met je moeder en de gevolgen die dat nog steeds heeft.
Zou dit er mee te maken kunnen hebben dat je je nu zo voelt? Wellicht kun je dit met je therapeut bespreken.
Ik zat ook nog te denken aan CPTSD als gevolg van je nare jeugd. Is dat al eens met je therapeut besproken?
Het kan natuurlijk ook een depressie zijn die afgevlakte gevoelens geeft. Wat denkt je therapeut?
Dat je libido nu weg is vind ik overigens niet zo gek, want dat gebeurt wel vaker als je niet lekker in je vel zit.
En wat betreft die medicatie: waarom heeft de therapeut dit voorgeschreven? En waarom wil je het niet nemen?
Wat fijn dat je opnieuw antwoord!
Mijn psychiater zegt dat ik een “trauma” overgehouden heb aan mijn vorige relatie, omdat ik aangaf dat bepaalde plaatsen me nog steeds triggeren en dat dit een soort beschermingsmechanisme is, zodat ik me niet terug zo zou voelen.
Mijn psycholoog zegt dat de basis bij m’n gezinssituatie ligt, en dat dit allemaal onverwerkte gebeurtenissen zijn. Daardoor heb ik een soort hechtingsangst/bindingsangst ontwikkeld voor mijn vriend ook.
Na een langere periode van geen seks gehad te hebben (zoals nu bv) heb ik altijd terug de schrik om opnieuw seks te hebben. Alsof dit met een “vreemde” man gebeurd.
Gelukkig is mijn vriend de kalmte zelf en weet hij me wel te kalmeren. Alleen, ik weet niet waar dit vandaan komt.
Ook zegt de psycholoog dat het deels ook met mijn ADD te maken heeft. Dan zei hij de eerste keren toen ik ging naar hem dat ik toch wel te kampen had met negatieve en sombere gevoelens, dat ik daarover eens moest praten met mijn psychiater. (Omdat ik toen aangaf dat ik naar niets nog verlang). De volgende keer zegt hij dat mijn symptomen meer naar angststoornis leiden, zucht..
Ik denk dat hij zelf nog wat aan het uitzoeken is wat het precies is.
Ik weet zelf niet wat ik er moet van denken.
PTSS, hmm.. geen idee. Misschien onbewust. Weet zelf eigenlijk niet zo goed wat dit juist inhoudt..
Jammer dat zo’n dingen zo moeilijk te overzien zijn, en dat je geen zekerheid hebt. Want zonder zekerheid = geen juiste behandeling..
maandag 2 juli 2018 om 00:28
Wat ik wel merk is dat ik geen pieken meer heb. Nu blijft mijn humeur, tjah, op een laag vuurtje staan.. hehe.Klubnika schreef: ↑02-07-2018 00:21Ah, okay. Jammer dat dat het niet is! Het zou natuurlijk kunnen dat je lichaam moet "afkicken" van de anticonceptie en je je later beter gaat voelen. Misschien kun je bepaalde libidoverhogende kruiden gebruiken? Ik gebruik sinds kort macawortel, pilletjes die je iedere dag slikt. Zou goed voor je libido moeten zijn. Ik merk er persoonlijk niks van (maar mijn libido is altijd al consistent laag geweest
De pieken mis ik wel wat
Thanks voor de tip alvast! Is altijd het proberen waard
Kan het zijn dat je lichaam aanhet ontpillen is?
Hoewel ik niet zeker weet of ik hierin zo moet geloven..
Liefs
maandag 2 juli 2018 om 00:29
En ik twijfel nog om ze te nemen vanwege vorige negatieve ervaring met Citalopram.iris1969 schreef: ↑02-07-2018 00:16Je schreef in een ander topic al over de slechte band met je moeder en de gevolgen die dat nog steeds heeft.
Zou dit er mee te maken kunnen hebben dat je je nu zo voelt? Wellicht kun je dit met je therapeut bespreken.
Ik zat ook nog te denken aan CPTSD als gevolg van je nare jeugd. Is dat al eens met je therapeut besproken?
Het kan natuurlijk ook een depressie zijn die afgevlakte gevoelens geeft. Wat denkt je therapeut?
Dat je libido nu weg is vind ik overigens niet zo gek, want dat gebeurt wel vaker als je niet lekker in je vel zit.
En wat betreft die medicatie: waarom heeft de therapeut dit voorgeschreven? En waarom wil je het niet nemen?
En ook hele erge bijwerkingen. Ik heb volgens mij nog nooit in zo’n zwart gat gezeten als toen..
maandag 2 juli 2018 om 00:32
Het duurde bij mij zo'n 3 maanden voor ik effect voelde na het stoppen met de pil. Toen knapte ik langzaam op.Hoofdvolmetgedachten schreef: ↑02-07-2018 00:12Ik dacht ook dat dit de oorzaak was. Ben een maand geleden gestopt en eigenlijk is sindsdien mijn libido helemaal verdwenen. & zijn deze afvlakkingsgevoelens écht erger geworden. Zo naar!
Je zou het kunnen proberen om zolang te stoppen met die rothormonen.
Maar dan nog heb je wel het 1 en ander te verwerken zoals de band met jouw ouders.
maandag 2 juli 2018 om 00:33
PTSS en in jouw geval CPTSS, want het was over een langere periode, is precies zoals je zelf beschrijft: dat het traumagevoel getriggerd wordt door herinneringen uit het verleden.
Precies zoals je psycholoog ook aangaf, maar hij gaf het een iets ander naampje. Bindingsangst of verlatingsangst is namelijk vaak een onderdeel van CPTSS. Google er maar eens op.
Dat je ADD iets met je getriggerde gevoelens uit je verleden te maken heeft denk ik niet, maar je kunt er wel afgevlakt door raken, maar dat zou dan permanent zijn en niet opeens zoals bij jou. Een depressie zou wel kunnen.
Precies zoals je psycholoog ook aangaf, maar hij gaf het een iets ander naampje. Bindingsangst of verlatingsangst is namelijk vaak een onderdeel van CPTSS. Google er maar eens op.
Dat je ADD iets met je getriggerde gevoelens uit je verleden te maken heeft denk ik niet, maar je kunt er wel afgevlakt door raken, maar dat zou dan permanent zijn en niet opeens zoals bij jou. Een depressie zou wel kunnen.
anoniem_91778 wijzigde dit bericht op 02-07-2018 03:56
0.60% gewijzigd
maandag 2 juli 2018 om 00:36
Ja ik snap dat je dat eng vindt.Hoofdvolmetgedachten schreef: ↑02-07-2018 00:29En ik twijfel nog om ze te nemen vanwege vorige negatieve ervaring met Citalopram.
En ook hele erge bijwerkingen. Ik heb volgens mij nog nooit in zo’n zwart gat gezeten als toen..
Ik zou dit dan ook voorleggen aan je therapeut en een plan B bespreken als je deze gevoelens opnieuw krijgt.
maandag 2 juli 2018 om 00:51
Klote zeg.
Klinkt alsof je jezelf hebt afgesloten van je gevoel een soort beschermingsmechanisme van je lichaam om de pijnlijke herinneringen niet te hoeven ervaren? Je zult moeten werken aan je traumas.
Meditatie kan daarnaast helpen om weer dichter bij je gevoel te komen. Even uit je hoofd en alleen voelen vanuit je hart. Lukt het je nog wel om heel bewust bepaalde emoties, gevoelens, bij jezelf op te roepen? Probeer het eens. Bij voorkeur smorgens als je net wakker bent. Zoek een rustig plekje op en probeer je hoofd zo leeg mogelijk te maken. Sluit je ogen. En denk aan een gevoel. Liefde bijvoorbeeld, als je het ook maar een beetje voelt in je lijf... probeer dat gevoel dan zo lang mogelijk vast te houden en je alleen daarop te focussen. Wat je aandacht geeft groeit.
Als je dit vaak genoeg doet kun je op den duur naar willekeur emoties op gaan roepen, heel handig als je in vervelende situaties bevind of als je veel negatieve gevoelens ervaart doordat je weer eens aan het malen bent.
Maar eerst maar eens je gevoel terug zien te krijgen, dit gaat voorbij
Klinkt alsof je jezelf hebt afgesloten van je gevoel een soort beschermingsmechanisme van je lichaam om de pijnlijke herinneringen niet te hoeven ervaren? Je zult moeten werken aan je traumas.
Meditatie kan daarnaast helpen om weer dichter bij je gevoel te komen. Even uit je hoofd en alleen voelen vanuit je hart. Lukt het je nog wel om heel bewust bepaalde emoties, gevoelens, bij jezelf op te roepen? Probeer het eens. Bij voorkeur smorgens als je net wakker bent. Zoek een rustig plekje op en probeer je hoofd zo leeg mogelijk te maken. Sluit je ogen. En denk aan een gevoel. Liefde bijvoorbeeld, als je het ook maar een beetje voelt in je lijf... probeer dat gevoel dan zo lang mogelijk vast te houden en je alleen daarop te focussen. Wat je aandacht geeft groeit.
Als je dit vaak genoeg doet kun je op den duur naar willekeur emoties op gaan roepen, heel handig als je in vervelende situaties bevind of als je veel negatieve gevoelens ervaart doordat je weer eens aan het malen bent.
Maar eerst maar eens je gevoel terug zien te krijgen, dit gaat voorbij
maandag 2 juli 2018 om 01:24
Ik herken dat gevoel wel wat je bedoelt. Heb het ook in bepaalde periodes en dan wordt het soms wat heftiger en dan wat rustiger. Ik ben er verder niet mee naar de huisarts geweest maar heb wel een aantal jaren geleden iemand anders bezocht, ook een soort therapeut. Ik weet wel waar ik aan moet werken en wat ik allemaal heb doorstaan. Maar ik lees wel mee.
Overigens lijkt het mij niks om pillen te slikken maar dat is dan persoonlijk. Geen ervaring mee maar het lijkt dan net alsof je dat gevoel dat er dan toch niet is gaat opwekken of juist nog meer gaat tegenhouden. Met andere woorden, je hebt er misschien wel helemaal geen invloed op. Succes!
Overigens lijkt het mij niks om pillen te slikken maar dat is dan persoonlijk. Geen ervaring mee maar het lijkt dan net alsof je dat gevoel dat er dan toch niet is gaat opwekken of juist nog meer gaat tegenhouden. Met andere woorden, je hebt er misschien wel helemaal geen invloed op. Succes!
maandag 2 juli 2018 om 03:13
de med die je hebt gekregen zal je toch eerst op moeten bouwen, lijkt mij? Dus eer dat je daar baat bij gaat hebben ben je wel een poos verder.
Ik denk persoonlijk ook een vorm van ptss, al mogen wij hier natuurlijk geen diagnoses stellen. Je schrijft zelf al dat je getriggerd wordt door sommige plekken.
Kan je het uitzitten tot 11 juli? Anders morgen even contact opnemen met de psychiater (bijzonder ook dat hij na 10 min weet te besluiten die med voor te schrijven).
en sterkte!
Ik denk persoonlijk ook een vorm van ptss, al mogen wij hier natuurlijk geen diagnoses stellen. Je schrijft zelf al dat je getriggerd wordt door sommige plekken.
Kan je het uitzitten tot 11 juli? Anders morgen even contact opnemen met de psychiater (bijzonder ook dat hij na 10 min weet te besluiten die med voor te schrijven).
en sterkte!
maandag 2 juli 2018 om 07:25
Meestal, als ik s’morgens wakker wordt, voel ik op mijn zwaar gevoel. Ietwat somber ook. Vaak een gevoel van “pff ik zie op tegen alles wat ik vandaag moet doen, weer die sleur, weeral werken..” meer zo’n gevoel. Nu ben ik al zo’n uurtje wakker en is het gevoel wat ik normaal ervaar terug. Dit afgevlakte gevoel. Bah, ik haat het!Soulsista schreef: ↑02-07-2018 00:51Klote zeg.
Klinkt alsof je jezelf hebt afgesloten van je gevoel een soort beschermingsmechanisme van je lichaam om de pijnlijke herinneringen niet te hoeven ervaren? Je zult moeten werken aan je traumas.
Meditatie kan daarnaast helpen om weer dichter bij je gevoel te komen. Even uit je hoofd en alleen voelen vanuit je hart. Lukt het je nog wel om heel bewust bepaalde emoties, gevoelens, bij jezelf op te roepen? Probeer het eens. Bij voorkeur smorgens als je net wakker bent. Zoek een rustig plekje op en probeer je hoofd zo leeg mogelijk te maken. Sluit je ogen. En denk aan een gevoel. Liefde bijvoorbeeld, als je het ook maar een beetje voelt in je lijf... probeer dat gevoel dan zo lang mogelijk vast te houden en je alleen daarop te focussen. Wat je aandacht geeft groeit.
Als je dit vaak genoeg doet kun je op den duur naar willekeur emoties op gaan roepen, heel handig als je in vervelende situaties bevind of als je veel negatieve gevoelens ervaart doordat je weer eens aan het malen bent.
Maar eerst maar eens je gevoel terug zien te krijgen, dit gaat voorbij
En het ergste van al is dat mijn relatie er wel onder begint te leiden, ik kan geen liefde meer voelen. Dit vindt ik zo verschrikkelijk. Telkens link ik deze gevoelens nog aan de eerste relatie. Ik besef echt dat ik verdere hulp nodig heb..
Vindt dit allemaal zo eng.
Vroeger, naja enkele weken/maanden geleden was ik overgevoelig. Wanneer ik me tussendoor even goed voelde, was het voor mij werelds dat ik met mijn vriend op restaurant k gaan. Ik kon daar zo van genieten. Helaas voel ik dat nu niet meer.
We hebben zopas een huisje gekocht, wat heel leuk en spannend zou moeten zijn. Ik voel hier weer niets bij. Terwijl ik het zó graag wil.
Ik voel dat het er wel is, maar ik kán er gewoon niet bij? Vreselijk.
Het lijkt echt alsof alles afgesloten en verdoofd is zeg maar..
maandag 2 juli 2018 om 07:30
Ja, deze triggers zijn dan vooral ook weer van m’n eerste relatie. Ervoor had ik deze gevoelens niet.depster schreef: ↑02-07-2018 03:13de med die je hebt gekregen zal je toch eerst op moeten bouwen, lijkt mij? Dus eer dat je daar baat bij gaat hebben ben je wel een poos verder.
Ik denk persoonlijk ook een vorm van ptss, al mogen wij hier natuurlijk geen diagnoses stellen. Je schrijft zelf al dat je getriggerd wordt door sommige plekken.
Kan je het uitzitten tot 11 juli? Anders morgen even contact opnemen met de psychiater (bijzonder ook dat hij na 10 min weet te besluiten die med voor te schrijven).
en sterkte!
Dit was iemand die zeeeeer egoistisch was en een leugenaar.
De meds zou ik proberen omdat ik tussendoor me best wel erg rot kan voelen, tot het depressieve aan. Ik heb heel vaak last van zo’n periode. Het gaat dan even weer beter, dat ik wat beter in mijn vel kwam te zitten, maar telkens komt de angst terug van “ach nee, ik wil deze gevoelens niet terug van toen!” En dan begint het opnieuw.
Slecht voelen in je vel, onzeker worden, oooovermatig piekeren en ook vooral veel angsten.
Zijn dit ook gevoelens die je ervaart bij PTSS?
maandag 2 juli 2018 om 07:42
Als je naast je jeugd ook nog getriggerd wordt door je oude relatie zou het zeker CPTSS/CPSD kunnen zijn, zoals je psycholoog ook denkt.
Kijk eens naar de Youtubefilmpje van David DeMars van CNXG. Hij heeft een flink aantal fimpjes over CPSD. Wat je dan precies voelt en wat je kunt doen aan ontspanning, voeding, omdenken enz.
Kijk maar een of het iets voor je is:
https://m.youtube.com/playlist?list=PLs ... M4HoUe5P0-
Kijk eens naar de Youtubefilmpje van David DeMars van CNXG. Hij heeft een flink aantal fimpjes over CPSD. Wat je dan precies voelt en wat je kunt doen aan ontspanning, voeding, omdenken enz.
Kijk maar een of het iets voor je is:
https://m.youtube.com/playlist?list=PLs ... M4HoUe5P0-
maandag 2 juli 2018 om 08:43
Je kan niet altijd op commando in de hemel zijn. Daarom gebruiken sommigen ook drugs; ze willen iets oproepen, maar het lijkt mij dat je daar op lange termijn niet gelukkiger van wordt.
Ik zou het accepteren dat je niet gelukkig bent. Mocht je issues hebben waar je niet alleen uitkomt dan zou ik de huisarts consulteren.
Ik zou het accepteren dat je niet gelukkig bent. Mocht je issues hebben waar je niet alleen uitkomt dan zou ik de huisarts consulteren.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 2 juli 2018 om 08:48
Een angststoornis en depressie liggen volgens de laatste inzichten heel dicht bij elkaar. Het is dus niet zo gek dat je je bij angst ook somber en afgevlakt voelt en dat je een anti-depressivum krijgt voor je angsten.
Ik zou, als het je lukt, even stoppen met piekeren en gewoon je volgende afspraak afwachten. Je hoeft nu nog niet alles te begrijpen en je hoeft je ook niet goed te voelen. Dat komt straks wel.
Ik zou, als het je lukt, even stoppen met piekeren en gewoon je volgende afspraak afwachten. Je hoeft nu nog niet alles te begrijpen en je hoeft je ook niet goed te voelen. Dat komt straks wel.
maandag 2 juli 2018 om 09:04
Accepteren dat je niet gelukkig bent is 1 ding. Dan kan je er iets aan gaan doen. Persoonlijk denk ik dat het bij TO gecompliceerder is (herkenning van 'klachten') en hier was het ook CPTT. Maar nogmaals, een arts moet deze diagnose stellen..retrostar schreef: ↑02-07-2018 08:43Je kan niet altijd op commando in de hemel zijn. Daarom gebruiken sommigen ook drugs; ze willen iets oproepen, maar het lijkt mij dat je daar op lange termijn niet gelukkiger van wordt.
Ik zou het accepteren dat je niet gelukkig bent. Mocht je issues hebben waar je niet alleen uitkomt dan zou ik de huisarts consulteren.
TO wat betreft de med, met opbouwen ga je door een pittige fase heen van bijwerkingen. Wanneer je hier doorheen bent zou je verschil moeten gaan merken. Echter zie je vaak bij AD dat emoties juist worden afgevlakt.. Dus wees je er op bewust en op voorbereid dat je je niet zozeer beter hoeft gaan te voelen..eerder wat stabieler
maandag 2 juli 2018 om 09:05
