Psyche
alle pijlers
Alleen reizen & angst
maandag 18 juni 2018 om 15:01
maandag 18 juni 2018 om 15:07
Ik ging op mijn 23e ook hoppa acht maanden op pad. Op de bonnefooi bijna. Dat durf ik nu ook niet meer goed. Ik ga nog wel alleen, maar alles wordt tot in de puntjes voorbereid. En de betreffende landen.... daar zou ik nu nog wel even 10x over nadenken. Hoe ouder, hoe 'verstandiger'.
Ik zou in jouw geval (met angstproblematiek) naar een land gaan waar de voorzieningen wel goed zijn. Om voor jezelf een buffertje in te bouwen, zeg maar. Of misschien een online psycholoog? Die je kan appen / mailen als er wat is? En gewoon met jezelf afspreken, dat als je het echt niet trekt, je gewoon voortijdig naar huis mag.
Ik zou in jouw geval (met angstproblematiek) naar een land gaan waar de voorzieningen wel goed zijn. Om voor jezelf een buffertje in te bouwen, zeg maar. Of misschien een online psycholoog? Die je kan appen / mailen als er wat is? En gewoon met jezelf afspreken, dat als je het echt niet trekt, je gewoon voortijdig naar huis mag.
maandag 18 juni 2018 om 15:17
Wat goed dat je je niet laat weerhouden en gewoon weer op reis wil gaan! Een verre reis in je eentje is voor bijna iedereen spannend, dus het is niet gek dat je je daar nu al druk om maakt. Bedenk je wel: het HOEFT natuurlijk niet.
Ik heb altijd vreselijke heimwee gehad en durfde tot mn 25e of zo echt helemaal niks. Dit werd langzaamaan minder, en nu ik wat ouder ben en een ander budget heb, kan ik mezelf prima gerust stellen met het idee: als het niet leuk is dan ga ik toch weer lekker ergens anders heen. Het HOEFT niet. De gedachte alleen al maakt me zo rustig dat de angst wegebt. Ik daag mezelf niet uit door naar allerlei onherbergzame gebieden te gaan, maar ik kan prima in mn eentje naar Zuid Amerika of Azie.
Ik heb altijd vreselijke heimwee gehad en durfde tot mn 25e of zo echt helemaal niks. Dit werd langzaamaan minder, en nu ik wat ouder ben en een ander budget heb, kan ik mezelf prima gerust stellen met het idee: als het niet leuk is dan ga ik toch weer lekker ergens anders heen. Het HOEFT niet. De gedachte alleen al maakt me zo rustig dat de angst wegebt. Ik daag mezelf niet uit door naar allerlei onherbergzame gebieden te gaan, maar ik kan prima in mn eentje naar Zuid Amerika of Azie.
maandag 18 juni 2018 om 15:44
Raar is dat he. Had altijd het idee dat je, hoe ouder je wordt, hoe meer je durft.MiniMe3 schreef: ↑18-06-2018 15:07Ik ging op mijn 23e ook hoppa acht maanden op pad. Op de bonnefooi bijna. Dat durf ik nu ook niet meer goed. Ik ga nog wel alleen, maar alles wordt tot in de puntjes voorbereid. En de betreffende landen.... daar zou ik nu nog wel even 10x over nadenken. Hoe ouder, hoe 'verstandiger'.
Ik zou in jouw geval (met angstproblematiek) naar een land gaan waar de voorzieningen wel goed zijn. Om voor jezelf een buffertje in te bouwen, zeg maar. Of misschien een online psycholoog? Die je kan appen / mailen als er wat is? En gewoon met jezelf afspreken, dat als je het echt niet trekt, je gewoon voortijdig naar huis mag.
Maar kennelijk zijn meer mensen rond hun 20e meer onbevangen dan later in het leven.
Al is het ook een kwestie van gewenning. Ik heb jaren ook best veilig geleefd.
Bedankt voor je tip. Ik ga maar drie weekjes, dus niet echt backpacken. Moet lukken. Denk dat het ook meer iets is van vooraf dan achteraf.
Vind inderdaad wel de landenkeuze nog moeilijk. Ik kan voor veilig kiezen en naar Australië gaan. Daar ben ik al eerder langer geweest, en zal daar veel herkenningspunten hebben omdat ik daar dus 10 jaar geleden lang was.
Aan de andere kant ben ik bang dat het dan een ''trip down memory lane'' zal worden en ik er in negatieve zin weemoedig van zal worden (was alles nog maar zoals toen).
Japan denk ik ook aan, maar ben toch bang dat het als land wat kil en afstandelijk over komt door de grote cultuurverschillen en taalbarriere. ZuidAmerika is weer relatief veel criminaliteit.
maandag 18 juni 2018 om 15:46
Is ook wel zo.luiwammes schreef: ↑18-06-2018 15:17Wat goed dat je je niet laat weerhouden en gewoon weer op reis wil gaan! Een verre reis in je eentje is voor bijna iedereen spannend, dus het is niet gek dat je je daar nu al druk om maakt. Bedenk je wel: het HOEFT natuurlijk niet.
Ik heb altijd vreselijke heimwee gehad en durfde tot mn 25e of zo echt helemaal niks. Dit werd langzaamaan minder, en nu ik wat ouder ben en een ander budget heb, kan ik mezelf prima gerust stellen met het idee: als het niet leuk is dan ga ik toch weer lekker ergens anders heen. Het HOEFT niet. De gedachte alleen al maakt me zo rustig dat de angst wegebt. Ik daag mezelf niet uit door naar allerlei onherbergzame gebieden te gaan, maar ik kan prima in mn eentje naar Zuid Amerika of Azie.
Mijn angst is niet zozeer dat het niet leuk is // word. Mijn angst werd in het verleden (angstaanvallen) getriggerd als ik in situaties terecht kwam waar ik niet weg kon wanneer ik wilde.
Dit kun je natuurlijk ook ervaren als je in een ver land zit : Als me nu wat gebeurt, ben ik nog lang niet thuis. En dat ik me daardoor bekneld/benauwd ga voelen, wat dan juist angstaanvallen genereert.
maandag 18 juni 2018 om 16:18
Je kunt altijd ergens weg, al is het niet altijd meteen linea recta naar huis. Maar dat hoeft ook niet om van je vervelende gevoel af te komen. De gedachte alleen al dat je je koers kunt wijzigen, is dat niet al een opluchting?
Waar ben je precies bang voor dat het gebeurt? Iets dat in Nederland je familie overkomt, of dat je zelf iets overkomt en je dan moederziel alleen in een jungle bent?
Waar ben je precies bang voor dat het gebeurt? Iets dat in Nederland je familie overkomt, of dat je zelf iets overkomt en je dan moederziel alleen in een jungle bent?
maandag 18 juni 2018 om 16:23
Wil je dit om over die angst heen te komen, of wil je het omdat je reizen leuk vindt?
Ik ben niet gemaakt voor verre oorden, zoals Zuid-Amerika of Afrika. Dus ga ik lekker niet. Ik vermaak me prima binnen Europa en die enkele keer dat ik wel verder weg zou gaan, kies ik voor een land waar ik me veilig en prettig voel.
Ik ben niet gemaakt voor verre oorden, zoals Zuid-Amerika of Afrika. Dus ga ik lekker niet. Ik vermaak me prima binnen Europa en die enkele keer dat ik wel verder weg zou gaan, kies ik voor een land waar ik me veilig en prettig voel.
maandag 18 juni 2018 om 16:41
Hoi FCBM,
Jeetje, dit had ik kunnen schrijven. Ik ben 30 en had ook rond mijn 20e last van die klachten. Langzaam ebten die gelukkig wel weg, alleen die onbevangenheid die ik toen had is ook weg.
Maar wat versta je onder alleen? Je zou ook een single groepsreis kunnen doen bijv, dan ben je toch met andere mensen die alleen op reis (geen single als in datestatus single, dat is niet wat ik bedoel!). Dat je dat eens als eerste stap doet? Je hoeft idd niet gelijk all the way te gaan
Ik heb zelf toen ik de klachten al een heel stuk minder had wel 1 terugval gehad in Indonesië destijds. Dat kwam door een verkeerde antibiotica (triggert angst blijkbaar) en daar had dus mijn normale psychische toestand (die destijds stabiel genoeg was) niets mee te maken. Maar dit heeft me toen wel een knauw gegeven zeg maar.
Heb je door de jaren heen negatieve ervaringen meegemaakt?
Ik had zelf altijd op reis een oxa in de tas zitten
nooit hoeven gebruiken, maar geeft fijn gevoel voor een noodgeval, dat je in paniek zou raken oid.
Jeetje, dit had ik kunnen schrijven. Ik ben 30 en had ook rond mijn 20e last van die klachten. Langzaam ebten die gelukkig wel weg, alleen die onbevangenheid die ik toen had is ook weg.
Maar wat versta je onder alleen? Je zou ook een single groepsreis kunnen doen bijv, dan ben je toch met andere mensen die alleen op reis (geen single als in datestatus single, dat is niet wat ik bedoel!). Dat je dat eens als eerste stap doet? Je hoeft idd niet gelijk all the way te gaan
Ik heb zelf toen ik de klachten al een heel stuk minder had wel 1 terugval gehad in Indonesië destijds. Dat kwam door een verkeerde antibiotica (triggert angst blijkbaar) en daar had dus mijn normale psychische toestand (die destijds stabiel genoeg was) niets mee te maken. Maar dit heeft me toen wel een knauw gegeven zeg maar.
Heb je door de jaren heen negatieve ervaringen meegemaakt?
Ik had zelf altijd op reis een oxa in de tas zitten
nooit hoeven gebruiken, maar geeft fijn gevoel voor een noodgeval, dat je in paniek zou raken oid.
maandag 18 juni 2018 om 16:42
Hm, zou je niet de plekken waar je verblijft kunnen omdenken naar een "veilig thuis"? Dus je hotelkamer zien als oord om tot rust te komen als het even teveel wordt?FCBM schreef: ↑18-06-2018 15:46Is ook wel zo.
Mijn angst is niet zozeer dat het niet leuk is // word. Mijn angst werd in het verleden (angstaanvallen) getriggerd als ik in situaties terecht kwam waar ik niet weg kon wanneer ik wilde.
Dit kun je natuurlijk ook ervaren als je in een ver land zit : Als me nu wat gebeurt, ben ik nog lang niet thuis. En dat ik me daardoor bekneld/benauwd ga voelen, wat dan juist angstaanvallen genereert.
Wat voor bestemmingen denk je aan trouwens?
maandag 18 juni 2018 om 17:02
Je ziet een therapeut, vertelde je hier eens. Is het een idee om met die hulpverlener echt een stappenplan te maken, echt op jouw lijf geschreven? Helpende gedachten, etc. om te zien wat voor jou nu haalbaar is en hoe je dat zo goed mogelijk kunt voorbereiden zonder dat de lat te hoog ligt.
Goed dat je deze stap wil proberen te zetten en je axiradius wil vergroten.
Goed dat je deze stap wil proberen te zetten en je axiradius wil vergroten.
maandag 18 juni 2018 om 19:46
Dit herken ik heel erg, ook met betrekking tot reizen. Angst steekt bij mij ook de kop op wanneer ik het gevoel heb niet weg te kunnen. Dat kan in een bioscoop zijn, tijdens een vergadering maar ook op reis. Vooral het idee dat je heel erg ver weg bent en niet snel thuis bent wanneer je angst ervaart, zijn inderdaad triggers. Mij heeft het wat dat betreft enorm geholpen om te beseffen dat angst zich niet 'verstopt' op plekken, het zit niet in verre landen, in bussen of treinen, in winkels en daar hoef je dus ook niet bang voor te zijn.FCBM schreef: ↑18-06-2018 15:46Is ook wel zo.
Mijn angst is niet zozeer dat het niet leuk is // word. Mijn angst werd in het verleden (angstaanvallen) getriggerd als ik in situaties terecht kwam waar ik niet weg kon wanneer ik wilde.
Dit kun je natuurlijk ook ervaren als je in een ver land zit : Als me nu wat gebeurt, ben ik nog lang niet thuis. En dat ik me daardoor bekneld/benauwd ga voelen, wat dan juist angstaanvallen genereert.
dinsdag 19 juni 2018 om 08:55
Dat zou ik best kunnen proberen inderdaad. Het omdenken is ook iets dat ik mijzelf al redelijk heb aangeleerd in de loop der jaren tijdens het ervaren van (ongefundeerde) paniek.
Wat ik wél merk is dat ik tijdens paniek in het buitenland altijd de neiging had om mij te focussen op mijn dierbaren (vrienden, familie) die bij mij waren. Ik dacht dan ''Kijk naar hen, zij zijn ontspannen, zij zijn bij je, er is niets aan de hand''. En dan ging het heel snel weer goed. Dat heb je natuurlijk niet in je eentje.
Wat betreft bestemming : Dit vind ik nog heel lastig. Vanuit kosten-oogpunt zou ik misschien het liefste met mijn auto en een tentje door Europa gaan rijden. Probleem is alleen dat ik deze zomer geen vrij meer kan krijgen en het dus in de herfst/wintermaanden moet gaan gebeuren. Ik weet niet of ik nog puf heb om tot volgend jaar zomer te gaan zitten wachten.
Dan wordt het toch al snel Zuid-Amerika, Australie of Azie (wil gaan kamperen vanuit kosten oogpunt).
dinsdag 19 juni 2018 om 08:56
De therapeut zie ik nu niet meer, maar ze heeft mij wel een stappenplan aangeleerd (die ook heeft geholpen).Ivy_Signe schreef: ↑18-06-2018 17:02Je ziet een therapeut, vertelde je hier eens. Is het een idee om met die hulpverlener echt een stappenplan te maken, echt op jouw lijf geschreven? Helpende gedachten, etc. om te zien wat voor jou nu haalbaar is en hoe je dat zo goed mogelijk kunt voorbereiden zonder dat de lat te hoog ligt.
Goed dat je deze stap wil proberen te zetten en je axiradius wil vergroten.
Punt is nu dat ik weet dat het helpt in mijn 'comfort zone', maar ik het nog nooit heb uitgetest in mijn eentje aan de andere kant van de wereld.
Maar misschien is dat juist ook een beetje het doel van mijn reis : Gewoon gaan met die banaan en mijzelf weer eens een beetje vermannen in plaats van altijd in het veilige blijven.
dinsdag 19 juni 2018 om 08:59
Beiden. Ik vind reizen natuurlijk ook fantastisch. Of dit nu Europa is of Australië maakt me niet eens zo veel uit.Ik kan ook heel goed alleen zijn dus wat dat betreft lijkt het me ook een heerlijke periode om mijn leven weer een beetje in perspectief te zetten.plek schreef: ↑18-06-2018 16:23Wil je dit om over die angst heen te komen, of wil je het omdat je reizen leuk vindt?
Ik ben niet gemaakt voor verre oorden, zoals Zuid-Amerika of Afrika. Dus ga ik lekker niet. Ik vermaak me prima binnen Europa en die enkele keer dat ik wel verder weg zou gaan, kies ik voor een land waar ik me veilig en prettig voel.
Kom er nu wel steeds meer achter dat ik een groot deel van mijn twintiger jaren op de automatische piloot heb geleefd. Best veel uitdagingen ben ik uit de weg gegaan en heb vaak ook wel keuzes gemaakt omdat ik een sociale/maatschappelijke druk voelde om die te maken. Nooit echt voor mijzelf gekozen, en zo'n reis als dit voelt juist wél als dit doen.
dinsdag 19 juni 2018 om 09:21
Ja ik begrijp je gevoel hoor. Dat wat jij doet heb ik ook altijd gedaan, met het kijken naar de anderen als ik ergens ben.FCBM schreef: ↑19-06-2018 08:55Dat zou ik best kunnen proberen inderdaad. Het omdenken is ook iets dat ik mijzelf al redelijk heb aangeleerd in de loop der jaren tijdens het ervaren van (ongefundeerde) paniek.
Wat ik wél merk is dat ik tijdens paniek in het buitenland altijd de neiging had om mij te focussen op mijn dierbaren (vrienden, familie) die bij mij waren. Ik dacht dan ''Kijk naar hen, zij zijn ontspannen, zij zijn bij je, er is niets aan de hand''. En dan ging het heel snel weer goed. Dat heb je natuurlijk niet in je eentje.
Wat betreft bestemming : Dit vind ik nog heel lastig. Vanuit kosten-oogpunt zou ik misschien het liefste met mijn auto en een tentje door Europa gaan rijden. Probleem is alleen dat ik deze zomer geen vrij meer kan krijgen en het dus in de herfst/wintermaanden moet gaan gebeuren. Ik weet niet of ik nog puf heb om tot volgend jaar zomer te gaan zitten wachten.
Dan wordt het toch al snel Zuid-Amerika, Australie of Azie (wil gaan kamperen vanuit kosten oogpunt).
Wat voor mij wel hielp, was destijds een andere therapeut bezoeken, om de laatste moeilijke stapjes toch te doen. Ik ben daar maar paar keer geweest, maar heb er toch weer extra zekerheid uit kunnen halen.
Want als ik het zo hoor dan denk ik zeker dat je nog een paar kleine stapjes kan maken om jezelf toch nog beter te kunnen voelen en meer op jezelf te kunnen bouwen
Misschien iets wat je kan overwegen? En over je reisbestemming: je zou ook gewoon niet te lang kunnen gaan? Bijv 10 dagen. Dan is het meer te overzien, en als het bevalt dan kun je altijd nog de zomer erna een langere reis maken.
Dat je het zeg maar in stapjes doet? Of bijv eerst een stedentripje alleen, dan steeds langere reis?
Gewoon maar wat ideeen hoor die in mij opkomen!
Mijn vriend is bijv echt geen reiziger, en dit jaar gaan we samen naar Azië. Maar we gaan dus "maar" 2 weken. Zo blijft het voor hem ook te overzien :p
dinsdag 19 juni 2018 om 22:33
Meid, die reis zal je zo ontzettend veel goed doen!
Rond mijn 19e ben ik ook zonder enkele angst te hebben gaan reizen in mijn eentje. Naarmate ik ouder werd kreeg ik ineens last van angsten en angstaanvallen. Compleet het tegenovergestelde van die stoere chick die eens in haar eentje ging reizen.
Nu ben ik bijna 30 en gelukkig over die angstaanvallen heen. Wel heb ik jarenlang een super veiig routine leventje geleid. Maar ik miste mijn “oude ik” en ben vorig jaar weer in mijn eentje gaan reizen naar Spanje om daar Spaans te leren. En het heeft mij zo goed gedaan! Ik heb veel meer zelfvertrouwen gekregen en voel mij helemaal niet meer angstig. Heb zo’n “ik kan de wereld aan” gevoel. En dat werkt nog best lang door. Deze zomer ga ik weer en kan niet wachten!
Mijn tip: ga met een doel ergens heen. Ik kwam bijv. terecht bij een taalschool die alles voor me had geregeld en leerde heel snel mensen kennen.
Rond mijn 19e ben ik ook zonder enkele angst te hebben gaan reizen in mijn eentje. Naarmate ik ouder werd kreeg ik ineens last van angsten en angstaanvallen. Compleet het tegenovergestelde van die stoere chick die eens in haar eentje ging reizen.
Nu ben ik bijna 30 en gelukkig over die angstaanvallen heen. Wel heb ik jarenlang een super veiig routine leventje geleid. Maar ik miste mijn “oude ik” en ben vorig jaar weer in mijn eentje gaan reizen naar Spanje om daar Spaans te leren. En het heeft mij zo goed gedaan! Ik heb veel meer zelfvertrouwen gekregen en voel mij helemaal niet meer angstig. Heb zo’n “ik kan de wereld aan” gevoel. En dat werkt nog best lang door. Deze zomer ga ik weer en kan niet wachten!
Mijn tip: ga met een doel ergens heen. Ik kwam bijv. terecht bij een taalschool die alles voor me had geregeld en leerde heel snel mensen kennen.
woensdag 20 juni 2018 om 08:59
Wel bijzonder trouwens TO, en Vlaca, dat het precies bij ons dan op dezelfde leeftijd begon, en weer afnam rond eind van je 20e.
Ik heb er best lang last van gehad dat ik tijdens mijn "veilige leventje" geen dingen gedaan heb als alleen op reis, of studie in het buitenland voor langere periode. Soms heb ik dan het gevoel dat ik niet echt geleefd heb in een periode dat andere mensen veel meemaken. is natuurlijk onzin Maar het is nu is wel de tijd om
eens buiten de comfort zone te gaan.
@ Vlaca: goed punt van je om een taalcursus te doen! Dan is er al een houvast.
Ik vind jullie verhalen iig erg inspirerend ben zelf ook erg trots dat ik me na al die jaren sterker voel hoor.
Ik heb er best lang last van gehad dat ik tijdens mijn "veilige leventje" geen dingen gedaan heb als alleen op reis, of studie in het buitenland voor langere periode. Soms heb ik dan het gevoel dat ik niet echt geleefd heb in een periode dat andere mensen veel meemaken. is natuurlijk onzin
Maar het is nu is wel de tijd om eens buiten de comfort zone te gaan.
@ Vlaca: goed punt van je om een taalcursus te doen! Dan is er al een houvast.
Ik vind jullie verhalen iig erg inspirerend
ben zelf ook erg trots dat ik me na al die jaren sterker voel hoor.
woensdag 20 juni 2018 om 10:37
Shewolf, ik denk dat het te maken heeft met de ontwikkeling van je hersens. Begin 20 heb je nog dat gevoel dat niets engs jouw zal overkomen. Maar dan zijn je hersens volgroeid en daarbij het besef dat allerlei enge en nare dingen op de loer liggen en dat je zomaar dood kan gaan. Vooral dat laatste kwam bij mij hard binnen en daarom durfde ik veel minder.
Maar het werkt echt door jezelf te pushen en uit je comfortzone te komen. Dan zie je dat je heel veerkrachtig bent en een hoop aan kan. Ik dacht bij mijn laatste reis: “oh, daar ben je! Zo voelde ik mij vroeger, ik weet het weer. En wat dom dat ik dit niet veel eerder heb gedaan.”
Ik heb dus ook het gevoel dat ik een hoop tijd heb verspilt door zo angstig en onzeker te zijn.
Maar ik dit komt ook door mijn moeder. Ze is altijd super bezorgd geweest en waarschuwt mij altijd om vanalles. Alsof de wereld een grote enge plek is. Dat heeft er ook zeker aan bijgedragen dat ik angsten ben gaan ontwikkelen. Het is een schat van een mens maar haar angsten heeft mij zeker aangetast.
Maar het werkt echt door jezelf te pushen en uit je comfortzone te komen. Dan zie je dat je heel veerkrachtig bent en een hoop aan kan. Ik dacht bij mijn laatste reis: “oh, daar ben je! Zo voelde ik mij vroeger, ik weet het weer. En wat dom dat ik dit niet veel eerder heb gedaan.”
Ik heb dus ook het gevoel dat ik een hoop tijd heb verspilt door zo angstig en onzeker te zijn.
Maar ik dit komt ook door mijn moeder. Ze is altijd super bezorgd geweest en waarschuwt mij altijd om vanalles. Alsof de wereld een grote enge plek is. Dat heeft er ook zeker aan bijgedragen dat ik angsten ben gaan ontwikkelen. Het is een schat van een mens maar haar angsten heeft mij zeker aangetast.
woensdag 20 juni 2018 om 11:07
Jeetje wat is jouw verhaal hetzelfde zeg...
Ja dat vermoeden heb ik ook weleens, dat het bij die overgangsfase naar volwassenheid er ineens inhakt. Ik zat destijds in mn eerste jaar van mn studie. Ik stopte toen eerder omdat ik wilde wisselend van studie, ging tijdelijk fulltime werken en verbrak door omstandigheden de vriendschap met mn beste vriend.
En toen in ene, bam! Angst, paniekaanvallen. Na jaartje of 2 was het al stukken beter, alleen het blijft wel sluimeren.
Ja mijn moeder is ook erg beschermend. Goed bedoeld allemaal, net als de jouwe een lief mens. Maar bijv ontwikkelingen zoals rijbewijs halen of op mezelf wonen werd niet gestimuleert. Kost geld, gedoe, denk je wel aan dit en dit Merk wel dat ik achteraf gezien dat soort dingen wel had moeten doen om sneller echt mezelf te worden weer!
Heel tof dat je na je reis dat gevoel hebt gekregen! Ik ga nu met mijn vriend dus samen, en ik ben wel meest verantwoordelijk want alles is mijn plan leuke eerste stap.
Ik was vroeger ook zo relaxt als jij, echt precies. gewoon meer in het moment leven, niet die angst op de loer. Gewoon doen wat je wilt zonder alsmaar met "maar....." bezig te zijn
Ja dat vermoeden heb ik ook weleens, dat het bij die overgangsfase naar volwassenheid er ineens inhakt. Ik zat destijds in mn eerste jaar van mn studie. Ik stopte toen eerder omdat ik wilde wisselend van studie, ging tijdelijk fulltime werken en verbrak door omstandigheden de vriendschap met mn beste vriend.
En toen in ene, bam! Angst, paniekaanvallen. Na jaartje of 2 was het al stukken beter, alleen het blijft wel sluimeren.
Ja mijn moeder is ook erg beschermend. Goed bedoeld allemaal, net als de jouwe een lief mens. Maar bijv ontwikkelingen zoals rijbewijs halen of op mezelf wonen werd niet gestimuleert. Kost geld, gedoe, denk je wel aan dit en dit
Merk wel dat ik achteraf gezien dat soort dingen wel had moeten doen om sneller echt mezelf te worden weer!Heel tof dat je na je reis dat gevoel hebt gekregen! Ik ga nu met mijn vriend dus samen, en ik ben wel meest verantwoordelijk want alles is mijn plan
leuke eerste stap.Ik was vroeger ook zo relaxt als jij, echt precies. gewoon meer in het moment leven, niet die angst op de loer. Gewoon doen wat je wilt zonder alsmaar met "maar....." bezig te zijn
woensdag 20 juni 2018 om 12:12
Shewolf, oh bij mij hakte het er ook in na mijn eerste studiejaar! Een familielid was plotseling overleden, ik had veel last van stress door mijn studie..had ook twee jaar lang echt erg last van angstaanvallen.
Mijn moeder stimuleert mij ook niet echt dingen te ondernemen vanwege haar bezorgdheid. Toen ik mijn rijbewijs haalde wilde ze liever niet dat ik de snelweg op ging, want het was zo gevaarlijk...heb jarenlang met zweethandjes op de snelweg gereden. zo zijn er wel meer voorbeelden. Maar ze is wel erg trots op me als ik iets doe wat ze in eerste instantie eng vind.
Wat bij mij ook werkt is dingen in je eentje ondernemen hier in Nederland. Gewoon in je auto stapppen of in de trein en naar een andere stad gaan. Door dat soort dingen alleen te doen krijg je meer het gevoel dat je zelfstandig bent en geen andere mensen nodig hebt.
Lastig al die angsten. Ik heb er nog steeds last van hoor af en toe! Het blijft een gevecht met mijzelf. Maar het is zoveel beter voor jezelf om je grenzen te verleggen. Dan word de angst vanzelf een stukje minder! En als ik er bij nadenk...er zijn zoveel mensen die niet alleen op reis durven. Je mag trots op jezelf zijn als je zulke dingen wel doet. JUIST ondanks die angst!
Mijn moeder stimuleert mij ook niet echt dingen te ondernemen vanwege haar bezorgdheid. Toen ik mijn rijbewijs haalde wilde ze liever niet dat ik de snelweg op ging, want het was zo gevaarlijk...heb jarenlang met zweethandjes op de snelweg gereden. zo zijn er wel meer voorbeelden. Maar ze is wel erg trots op me als ik iets doe wat ze in eerste instantie eng vind.
Wat bij mij ook werkt is dingen in je eentje ondernemen hier in Nederland. Gewoon in je auto stapppen of in de trein en naar een andere stad gaan. Door dat soort dingen alleen te doen krijg je meer het gevoel dat je zelfstandig bent en geen andere mensen nodig hebt.
Lastig al die angsten. Ik heb er nog steeds last van hoor af en toe! Het blijft een gevecht met mijzelf. Maar het is zoveel beter voor jezelf om je grenzen te verleggen. Dan word de angst vanzelf een stukje minder! En als ik er bij nadenk...er zijn zoveel mensen die niet alleen op reis durven. Je mag trots op jezelf zijn als je zulke dingen wel doet. JUIST ondanks die angst!
woensdag 20 juni 2018 om 12:28
Haha is onze moeder soms dezelfde? Mijn ma is zelf erg bang in de auto, en vermijd dus de snelweg. Voor mij staat er op dit jaar rijbewijs halen op de To Do-list.
Heeft jouw moeder toevallig zelf ook angstklachten gehad toen ze nog jong was?
Hun eigen angsten die geven ze dan toch ongwild door...
Ja hoe meer je doet hoe meer zelfvertrouwen je opbouwt. Je bent goed bezig!
Ja het blijft wel iets waar je nooit 100% vanaf komt. In drukke periodes dan voel ik hem soms even opkomen in bijv een drukke straat of supermarkt. Maar tegenwoordig accepteer ik het en weet ik vaak waar het door komt. Dat geeft rust en de mogelijkheid er toch mee om te gaan
True wat je daar zegt! Genoeg mensen zonder enkele psychische shit die een vakantie naar het buitenland al eng vinden haha.
Mijn ma is zelf erg bang in de auto, en vermijd dus de snelweg. Voor mij staat er op dit jaar rijbewijs halen op de To Do-list.Heeft jouw moeder toevallig zelf ook angstklachten gehad toen ze nog jong was?
Hun eigen angsten die geven ze dan toch ongwild door...
Ja hoe meer je doet hoe meer zelfvertrouwen je opbouwt. Je bent goed bezig!
Ja het blijft wel iets waar je nooit 100% vanaf komt. In drukke periodes dan voel ik hem soms even opkomen in bijv een drukke straat of supermarkt. Maar tegenwoordig accepteer ik het en weet ik vaak waar het door komt. Dat geeft rust en de mogelijkheid er toch mee om te gaan
True wat je daar zegt! Genoeg mensen zonder enkele psychische shit die een vakantie naar het buitenland al eng vinden haha.
