Als je vriendinnen in een andere levensfase zitten

aardbei35 schreef: ↑

01-09-2018 01:50

Dat zou goed kunnen. Komt denk ik hoe tegenstrijdig ook sociale contacten altijd stressvol voor me zijn terwijl de behoefte er toch heel erg is. Het is iets waar ik geen controle over heb. De vriendinnen die ik heb weten dat. Is erg fijn, maar nog steeds een enorme inspanning maar ik ga dat aan omdat ik graag contact met mensen wil. Het is met autisme zo dat het keuze is tussen eenzaamheid en overprikkeling. Ik probeer er een balans in te vinden. En me er meer bewust van te worden om ook mijn grenzen aan te kunnen geven en dat gaat met vallen en opstaan. Door trage informatieverwerking op sociaal gebied kom ik er nu wel meer aan toe om daarmee te oefenen. En denk ik liever iets langer na voordat ik bijv. op whatsapp direct reageer.

Ok duidelijk. Heb je voor jezelf duidelijk wat je van sociale contacten verwacht? Ik heb b.v. een paar vrienden waarvan ik weet dat het leuk is om een avondje met ze op stap te gaan, meer is het ook niet. Misschien zijn het zelfs meer kennisen, maar heb ik wel een leuke avond gehad.

Ik heb 2 tot 3 vriendinnen die heel dicht bij me staan, waar ik alles aan kan vertellen. En daarmee heb ik ook leuke avonden maar hebben we ook diepgaandere gesprekken.

Kun jij voor jezelf zo mensen in categorieën (het nette woord voor hokjes) plaatsen?

Whatsinaname1988 schreef: ↑

31-08-2018 23:17

Ook ik heb kinderloze vriendinnen maar die begrijpen wel dat je niet zomaar een stel peuters alleen thuis laat om met een vriendin af te spreken en zij snappen ook heel goed dat de verjaardagen van mijn kinderen belangrijk voor mij zijn en dat wanneer ze niet komen ( zonder een echte reden) dat het voelt alsof mijn kinderen afgewezen worden.

Wat 'n onzin! Zij hebben voor jou gekozen als vriendin, niet voor wat je er allemaal als aanhang bij neemt (partner, kinderen, hond etc)
Vind dat je niet van vrienden kunt verlangen dat ze bij elke scheet in jouw gezin komen opdraven.

Whatsinaname1988 schreef: ↑

31-08-2018 23:40

Geen zin is een reden maar zeggen nou verafschuw het idee alleen al om naar de verjaardag van je kind te komen dat zou ik een enorme afwijzing vinden. Als een vriendin me belt en zegt joh ik heb geen zin prima.

Wat moet je als bewust kindvrije nu op 'n kinderverjaardag? Dat is nu juist een omgeving die je wil en kan vermijden doordat je zelf bewust geen kind hebt. Je leest op dit forum genoeg mensen met wél kinderen die het bezoeken van andermans kinderverjaardagen haten, maar het alleen doen voor hun eigen kind (dan kunnen ze wat terug verwachten namelijk) Dus je hebt onredelijke verwachtingen van je kindvrije vriendinnen.

Whatsinaname1988 schreef: ↑

01-09-2018 00:21

Dat begrijp je volkomen verkeerd. Het is gewoon raar om een heel drama te maken over een uitnodiging. Dat je niet wil komen prima maar met de reden “ dat je alleen 1 op 1 met vriendin wil afspreken” dat is al helemaal raar en sorry klinkt nogal erg jaloers omdat vriendin tijd en aandacht ook aan anderen besteedt.

Waarom is dat raar? Ik spreek ook voornamelijk 1 op 1 af. Dan kun je tenminste met elkaar praten. Dat koetjes/kalfjes geneuzel in een drukke ruimte is aan mij niet besteed. Ik heb liever 1 keer per maand qualitytime met 'n vriendin dan elke week met allerlei aanhang. En waarom heb jij 't steeds over jaloers? TO claimt haar vriendinnen zo te lezen helemaal nergens en laat ze prima hun leventje leiden met man en kinderen. Dat hoeft elkaar niet te bijten zolang de vriendin maar niet aan haar kind/man is vastgegroeid en nooit zonder zou willen afspreken.

Restera schreef: ↑

01-09-2018 00:14

Nou inderdaad, gelukkig zijn mijn kindloze vriendinnen wel normaal.

Kinderlozen lijken altijd te denken dat vrouwen ineens helemaal compleet veranderen ofzo, dit is echt dikke onzin/bij hoge uitzondering.

Ik zadel ze niet op met 4000 kinderfoto’s en zij doen gewoon leuk op een kinderfeestje. Hoe moeilijk kan het zijn?

Het feit dat je ze wel op je kinderfeestje wil laten opdraven zegt al genoeg.

Alle opmerkingen die je niet bevallen zijn "invulling van andermans kant"

Maar wat is nu dan daadwerkelijk het probleem, kun je dat concretiseren? Waarin voel je je tekort gedaan? Waarvan heb je het idee dat anderen jou niet begrijpen / geen begrip tonen? En op welke manier doen je vriendinnen dat dan?

Verder geef je aan: "ik heb gekozen voor mijn vriendinnen, niet voor hun kinderen", maar die kinderen zijn nu dus echt gewoon een onderdeel van het leven van je vriendinnen, dus je kunt niet van hen verwachten dat ze die er helemaal buiten laten.

Hoe zou je het zelf immers vinden als je vriendinnen zouden zeggen "ik heb gekozen voor jou als vriendin, maar niet voor je autisme, dus daar wil ik geen rekening mee houden..."

Net zo goed als jij niet je autisme kunt wegstoppen, kunnen jouw vriendinnen dat ook niet met hun kids. Ze kunnen proberen rekening met je te houden, maar het lijkt me ook goed om naar je eigen verwachtingen te kijken en of die altijd realistisch zijn. Ik denk namelijk dat het probleem niet helemaal bij je vriendinnen ligt, maar ook deels bij jou.... (Maar dat zal wel een gevalletje invulling van mijn kant zijn )

snorriemorrie schreef: ↑

01-09-2018 09:24

Verder geef je aan: "ik heb gekozen voor mijn vriendinnen, niet voor hun kinderen", maar die kinderen zijn nu dus echt gewoon een onderdeel van het leven van je vriendinnen, dus je kunt niet van hen verwachten dat ze die er helemaal buiten laten.

Hoe zou je het zelf immers vinden als je vriendinnen zouden zeggen "ik heb gekozen voor jou als vriendin, maar niet voor je autisme, dus daar wil ik geen rekening mee houden..."

Net zo goed als jij niet je autisme kunt wegstoppen, kunnen jouw vriendinnen dat ook niet met hun kids. Ze kunnen proberen rekening met je te houden, maar het lijkt me ook goed om naar je eigen verwachtingen te kijken en of die altijd realistisch zijn. Ik denk namelijk dat het probleem niet helemaal bij je vriendinnen ligt, maar ook deels bij jou.... (Maar dat zal wel een gevalletje invulling van mijn kant zijn )

Wat 'n onzinvergelijking. Autisme is onderdeel van je persoonlijkheid, ze blijken dus bevriend te zijn geraakt met 'n autistisch persoon omdat ze het totaalpakket de moeite vonden. Wat mensen daarnaast gedurende hun leven verzamelen aan partners, huisdieren en kinderen staat daar helemaal los van. Je kind kun je thuislaten, je autisme niet.

redbulletje schreef: ↑

01-09-2018 09:28

Wat 'n onzinvergelijking. Autisme is onderdeel van je persoonlijkheid, ze blijken dus bevriend te zijn geraakt met 'n autistisch persoon omdat ze het totaalpakket de moeite vonden. Wat mensen daarnaast gedurende hun leven verzamelen aan partners, huisdieren en kinderen staat daar helemaal los van. Je kind kun je thuislaten, je autisme niet.

Ja, je kunt je kinderen thuislaten. Maar als je eenmaal bent bevallen, ben je moeder. Ook als je je kinderen thuislaat. En je kan dan niet van iemand verwachten dat die persoon opeens geen moeder meer is, dat is dan net zo goed onderdeel van je persoonlijkheid geworden. Dat je dat als niet-moeder niet kunt begrijpen / accepteren, dat is denk ik juist een onderdeel van het probleem in deze situatie.

Maar in de ogen van niet autisten is het ook gewoon zo dat je bij een club moet gaan om onder de mensen te komen. Maar ik wil helemaal niet onder de mensen komen. Mijn psych begrijpt dat inmiddels.

snorriemorrie schreef: ↑

01-09-2018 09:33

Ja, je kunt je kinderen thuislaten. Maar als je eenmaal bent bevallen, ben je moeder. Ook als je je kinderen thuislaat. En je kan dan niet van iemand verwachten dat die persoon opeens geen moeder meer is, dat is dan net zo goed onderdeel van je persoonlijkheid geworden. Dat je dat als niet-moeder niet kunt begrijpen / accepteren, dat is denk ik juist een onderdeel van het probleem in deze situatie.

Pff wat een onzin, je bent een persoon niet alleen moeder. Moeder zijn is een rol. Juist mijn vriendinnen die kinderen hebben, zeggen dat ze meer zijn dan alleen moeder. We spreken regelmatig af zonder kinderen/partner en als ik vraag naar de kinderen zeggen ze vaak al vrij snel dat ze over andere dingen willen praten omdat ze nog een leven hebben buiten hun kinderen. Het hebben van kinderen is geen onderdeel van je persoonlijkheid maar van je leven. Autisme is een neurologische 'aandoening', moeder zijn niet.

snorriemorrie schreef: ↑

01-09-2018 09:21

Alle opmerkingen die je niet bevallen zijn "invulling van andermans kant"

Waarschijnlijk omdat die opmerkingen kant noch wal raken. TO geeft regelmatig aan interesse te hebben in de kinderen, maar mensen blijven maar zeuren over dat ze geen interesse heeft in de kinderen. Ook als TO aangeeft dat de verjaardagen te lastig zijn ivm haar autisme, blijven mensen maar hameren over dat ze naar die verjaardagen moet gaan als goede vriendin.
Daarnaast worden andere aspecten uit haar post (dat het niet alleen om de kinderen gaat, maar ook partners die er altijd bij zijn en dat het initiatief altijd vanuit haar kant moet komen) compleet genegeerd. Want dat past natuurlijk niet in het plaatje van TO als kinderhater.
Het valt mij op dat een aantal mensen hier alleen maar willen lezen dat TO een zuur rotmens is dat een hekel heeft aan kinderen en alleen maar aandacht wil.

[...]

Als ik zo de voorbeelden lees die je noemt, dan lijkt het probleem niet zozeer persé te zitten in een verschil in levensfase, maar meer in het feit dat jouw vriendinnen zich niet zo kunnen inleven in wat het autisme met zich meebrengt. Ze geven adviezen / reacties die je zou geven aan een neuro-typische vriendin, maar jij hebt daar dan waarschijnlijk niet veel aan.

Wat betreft partner meenemen vind ik eigenlijk wel heel vreemd / ongepast van die vriendin.

Vixxen schreef: ↑

01-09-2018 10:58

Waarschijnlijk omdat die opmerkingen kant noch wal raken. TO geeft regelmatig aan interesse te hebben in de kinderen, maar mensen blijven maar zeuren over dat ze geen interesse heeft in de kinderen. Ook als TO aangeeft dat de verjaardagen te lastig zijn ivm haar autisme, blijven mensen maar hameren over dat ze naar die verjaardagen moet gaan als goede vriendin.
Daarnaast worden andere aspecten uit haar post (dat het niet alleen om de kinderen gaat, maar ook partners die er altijd bij zijn en dat het initiatief altijd vanuit haar kant moet komen) compleet genegeerd. Want dat past natuurlijk niet in het plaatje van TO als kinderhater.
Het valt mij op dat een aantal mensen hier alleen maar willen lezen dat TO een zuur rotmens is dat een hekel heeft aan kinderen en alleen maar aandacht wil.

Hier sluit ik me bij aan!
En wat wordt er gehamerd op die verjaardagen... Als kind kwamen er bij mij vriendinnetjes en familie op mijn verjaardag. Vrienden van mijn ouders had ik verder niets mee, die hoefden niet op mijn verjaardagen te komen. En hun verjaardagen vond ik nooit zo leuk, allemaal volwassenen die je allemaal vragen gingen stellen terwijl je ze nauwelijks kende.
Of ze namen hun kinderen mee met wie ik niet altijd overweg kon.
Laat een kind zelf bepalen wie er mogen komen, echt veel leuker voor alle partijen!

To, ik zie dat je het topic hebt gevonden, gezellig

Volgens mij spelen er heel veel dingen door elkaar. Het klinkt alsof je nog veel moeite/verdriet hebt met het feit dat je je gewenste carriere hebt moeten opgeven. Dat kan ik me heel goed voorstellen, en als dat geen echte keus was maar door ziekte, is dat ook gewoon klote. Maar dat is natuurlijk niet iets waar je vriendinnen iets aan kunnen doen. Ze kunnen luisteren, ze kunnen proberen tips te geven, maar uiteindelijk is het iets dat je zelf zult moeten leren accepteren. En dat is moeilijk. Je noemt het vrij expliciet, maar is er iets wat je op dit gebied van je vriendinnen zou willen? Wat ze zouden kunnen doen om je te helpen? En zeg je dat dan ook tegen ze? Ook niet-autistische mensen kunnen geen gedachten lezen.

Daarnaast het feit dat je een partner mist. Ook daarvan kan ik me voorstellen dat dat naar is. Maar ook daar kunnen je vriendinnen uiteindelijk niet echt iets aan doen natuurlijk. Ik ben het helemaal met je eens dat het stom is als ze zomaar partner mee nemen naar een afspraak, laat staan altijd. Bij mij zijn afspraken met vriendinnen buiten de deur of bij mij in principe met zijn tweeen, bij hen is er natuurlijk wel vaak een man en/of kind thuis, die kunnen ze moeilijk te deur uit sturen. Alleen als er echt een groot feest is komen ze met partner, maar die had ik dan ook verwacht.
En als jij zegt dat je een partner mist, en zij begint in de volgende zin over hoe gelukkig ze is met de hare, is dat op zijn zachtst gezegd nogal bot. Ook met je eens. Maar doen mensen dat zo vaak dan? Ik herken dat echt niet, natuurlijk praten ze over hun partners, die zijn een groot deel van hun leven. Maar niet op die manier. De goed bedoelde tips ken ik wel (al krijg ik die meestal van mensen die wat verder van me af staan). Nee, ik ga geen avonden in de kroeg hangen om iemand te ontmoeten. Dan kom ik namelijk mensen tegen die van kroeghangen houden, en die passen helemaal niet bij mij! Het komt alleen over alsof jij wel tips wilt, maar niet degene die je krijgt. Daarvan moet je misschien accepteren dat mensen gewoon de oplossing niet voor je hebben. Simpelweg omdat dé oplossing niet bestaat. Het is helaas ook een kwestie van geluk hebben, en dat heb jij (nog) niet gehad.

En dan als laatste de kinderen. Zoals ik al zei, het feit dat iemand kinderen heeft geeft ze verantwoordelijkheden die ze niet zo maar opzij kunnen zetten. In die zin is het inderdaad wel degelijk vergelijkbaar met een karaktereigenschap. Dat betekent niet dat ze nooit zonder kinderen af kunnen spreken, of alleen daarover hoeven te praten. Het betekent wel dat ze wat minder flexibel geworden zijn, omdat er meer overleg nodig is. Dat zul jij toch ook echt als feit moeten accepteren. Maar aan de andere kant hoef jij niet de liefste tante van hun kinderen te worden. Als een verjaardag jou te veel is, hoef je daar niet heen. Zoals ik al zei, ik vind kinderen zelfs leuk en ga daar meestal niet heen. Je kunt ook een appje of kaart sturen, of later een cadeautje meenemen. De kinderen in hun leven compleet negeren is net zo onaardig als over jouw autisme heen denderen. En dat ze je uitnodigen kan op jou begriploos overkomen, maar misschien zijn zij wel bang om je te kwetsen als ze je niet uitnodigen. Ook al weten ze dat je waarschijnlijk niet komt. Ook daar geldt weer: heb je dit wel eens letterlijk zo besproken? Dat het voor jou te veel is, en dat het naar voelt om elk jaar nee te moeten zeggen? Ik denk namelijk echt dat de meeste niet-autistische mensen denken dat het gewoon sociaal is om in elk geval te melden dat je natuurlijk wel welkom bent.

Vrij lange post (sorry daarvoor) samengevat: hoe duidelijk ben jij over wat je graag wilt van je vrienden? Want misschien willen ze best meer rekening houden met je, maar weten zij ook niet hoe en dat dat uberhaupt nodig is. Juist omdat je altijd hoort dat autisten zo letterlijk zijn, kan het best zijn dat zij denken: zolang we niet horen dat er iets anders moet, zal het wel goed zijn. Terwijl jij je op zit te vreten. Dat is natuurlijk zonde voor beiden.

redbulletje schreef: ↑

01-09-2018 08:56

Wat 'n onzin! Zij hebben voor jou gekozen als vriendin, niet voor wat je er allemaal als aanhang bij neemt (partner, kinderen, hond etc)
Vind dat je niet van vrienden kunt verlangen dat ze bij elke scheet in jouw gezin komen opdraven.

Als je vriendinnen bent accepteer je ook de dingen die zij belangrijk vinden zoals kinderen of honden of wat dan ook. Dan zeg je niet dat je al misselijk wordt als je een uitnodiging voor een feestje krijgt. Daar gaat TO alleen maar vrienden mee verliezen.

En TO dat jij meer rekening met je vriendinnen houdt dan andersom is volkomen normaal. Jij bent alleen en kan gaan en staan waar je wilt, als je een relatie/kinderen hebt dan hou je rekening met elkaar en bespreekt met elkaar hoe of wat. Jij hoeft dat niet te doen.

Whatsinaname1988 schreef: ↑

01-09-2018 13:32

Als je vriendinnen bent accepteer je ook de dingen die zij belangrijk vinden zoals kinderen of honden of wat dan ook. Dan zeg je niet dat je al misselijk wordt als je een uitnodiging voor een feestje krijgt. Daar gaat TO alleen maar vrienden mee verliezen.

Ik accepteer ook als iemand niet wil reizen, dus die zal ik zeker niet voor 't blok zetten met 'n uitnodiging voor 'n reisje. TO accepteert de kinderen en praat er gerust over mee, ze zit alleen niet te wachten op 'n middag op 'n hels kinderfestijn rond hangen. Dat zouden haar vriendinnen moeten snappen, vooral ook omdat TO autisme heeft.