Als vrouw de schuld krijgen.

Ik heb niet zozeer een vraag, ik wil ook niet zozeer iets delen; maar ik zit in een situatie die me nogal ontzettend verbaasd en ongelukkig maakt. Ik weet al hoe ik moet reageren; negeren. Maar mogelijk zoek ik een antwoord in het 'hoe, waarom en hoe te voorkomen in de toekomst'. Mogelijk past dit beter bij 'maatschappij o.i.d.'.

Ik heb sinds 6 maanden een partner.
Mijn partner zit sinds kort thuis vanwege een burn-out. Ten gevolge van een traumatische ervaring 3 jaar geleden (overlijden dierbare) en hier niet over na te hoeven/willen denken van 06.00 tot 22.00 6 dagen per week te werken. En andere zaken die zich langzaam opstapelden (het is een goedzak die geen nee kan zeggen en altijd eerder aan anderen denkt dan zichzelf). Iedereen om hem heen, ook mijn familie, weet van deze grote traumatische gebeurtenis.
Voor ik hem kende had ik dat ook, een burn-out, maar ik ben er gelukkig van af. Hoera!

Nu is sinds dat hij 4 weken geleden in de ziektewet is te komen zitten het volgende gebeurd;
- Mijn moeder, vader en stiefvader hebben me herhaaldelijk een soort van gevraagd/gewaarschuwd dat ik hem naar beneden trek en het niet beter voor hém is dat we onze relatie beëindigen.
- Zijn broer wou persé een gesprek met hem hebben zonder mij. De boodschap; dat ik hem naar beneden trek en of het niet beter is dat we de relatie beëindigen.
- De vrouw van deze broer heeft mij geappt met dezelfde strekking.
- Mijn vader en stiefvader zijn langs mijn partner gegaan (wij wonen niet samen) om te vertellen dat ze moeten oppassen dat ik hem niet naar beneden trek.
- Verschillende kennissen hebben hem hetzelfde medegedeeld.
- Mijn beste vriend, sinds recent ook goed bevriend met mijn partner, heeft ons beiden hetzelfde medegedeeld.

Ik en mijn partner herkennen ons hier niet in. Wij hebben zelf het gevoel dat we elkaar júist omhoog trekken. Wij zijn heel stimulerend en positief naar elkaar en eigenlijk nooit van 'Dat moet je niet doen' en 'Fuck anderen/overheid/werk' of wat ik ook kan fantaseren hoe men denkt dat onze relatie is.
Ik weet ook héél zeker dat bepaalde zaken zoals een overlijden van een dierbaar persoon alvorens in hem kende, waardoor hij o.a. nu in een burn-out zit.. dat ik daar niks mee te maken had. Zo voelt het soms wel, aangezien er geinsinueert wordt dat ik de reden ben dat hij een burn-out heeft..
We begrijpen ook niet precies hoe deze mensen onze relatie zien. Dat ik hem de hele tijd vertel dat hij niet moet gaan werken en lekker thuis moet gaan zitten o.i.d.? Als ik zo'n evil bitch zou zijn zou ik toch liever een afwezige hardwerkende knuppel hebben die dik verdient zodat ik op mijn luie reet kan zitten en op zijn centjes kan teren?
Wij hebben in de vriendengroep twee hetero stellen waar de vrouw een burn-out heeft.
Daar hoor ik vaak over dat zij gewoon een luie vrouwen zijn. Ik hoor nou nooit dat ze het moeten uitmaken met Bart/Mark omdat Bart/Mark de oorzaak is van hun burn-out en hun naar beneden trekt? Of dat de familie/vrienden van Bart/Mark een afspraak maken met Kelly/Sanne dat ze Bart/Mark moeten dumpen? Iets klopt hier niet.

We hebben overigens ook veel familieleden en vrienden die dit totáál niet zo ervaren bij ons. En juist het tegenovergestelde vinden. De meerderheid. En deze mensen hebben we zeer veel aan. Ze zijn positief. En toevallig hebben ze allen zelf of van dichtbij een gelijkende situatie meegemaakt...

Ik kan ze dus gewoon negeren.
Maar de situatie vind ik wel vervelend. Ik weet niet zo goed hoe ik nu met deze broer en zijn vrouw moet omgaan; ik zag hen altijd als hele leuke mensen waar ik graag mee omging, ik was méér dan blij wat ik heb nooit een schoonfamilie gehad, en dat is nu een beetje weg aangezien ze mij niet zo leuk blijken te vinden...
En mijn ouders... Daar ben ik ook een beetje teleurgesteld in. Ik wist al langer dat ik omdat ik een vagina heb nooit echt serieus wordt genomen (alhoewel, mijn partner is ook diegene in zijn familie en heeft geen vagina.. dus mogelijk een combi van vagina+verkozen familie zondebok).

Maar wat me meer zorgen baart.. Wat gebeurd er dat bij dit soort zaken dat de vrouw de schuld krijgt? Of ze nu zelf een burn-out heeft of de partner...
Hoe komen mensen daarbij en hoe kan ik en we (als maatschappij) zorgen dat dit niet zo is?
Ook voor mijn partner. Die voelt zich niet echt serieus genomen als er niet naar hem geluisterd wordt waarom hij in een burn-out zit maar enkel wordt gezegd dat hij mij moet dumpen en alles weer pais en vree is..

Het is eigenlijk een wir-war van verschillende gedachten-scheten. Mogelijk ook wél meerdere vragen. Elke input is welkom.
Gelieve echter geen 'gewoon negeren'; Iets met onderbouwing zeer welkom

Doreia schreef: ↑

19-09-2018 21:08

Wat bazel je nu over slappe lach en verzonnen mensen? De minderheid zijn toevallig wel mensen die dicht bij jullie staan. Waar je het goed mee kunt vinden. En jullie zijn nog maar 6 maanden samen. Jouw roze bril zit nog stevig op je hoofd, maar anderen zouden het wel eens een stuk scherper kunnen zien.

Bevraag de mensen gewoon eens. Alleen zij kunnen jullie een antwoord geven op wat ze precies bedoelen.

Ik gebruik geen echte namen voor de mensen waar ik het over heb. Vandaar de 'verzonnen mensen'.

"De minderheid zijn toevallig wel mensen die dicht bij jullie staan".
Dit raakt me. Deze mensen staan namelijk helemaal niet dichtbij mij of ons. Hoewel ze ouders/familie/beste vrienden zijn.
Ze kunnen ook niet dicht bij ons zijn omdat ze zich nooit interesseren in ons. Een er van weet mijn naam pas sinds een week terwijl we wekelijks bij elkaar op bezoek gaan. (niet een van mijn ouders haha, dat zou helemaal raar zijn )
De mensen die dichtbij mij en ons staan zijn deze mensen niet! Er zijn anderen die méér ouders/familie/beste vrienden gedrag vertonen dan deze mensen die dat zouden moeten zijn. Ik denk dat ik en 'we' vast hangen in zaken als 'ja maar het is toch je pa' en 'ja maar hij is al mijn vriend vanaf dat ik 6 ben' en 'ja maar het is toch je broer'.

Discussie voor mij blijft toch; Ik vermoed dat je als vrouw sneller de 'schuld' krijgt. Men had ook kunnen zeggen; wat fijn dat Stefspartner nu met Stef heeft terwijl hij een burn-out heeft want Stef kan hem dan financieel ondersteunen... maar neen. Ik kook en poets enkel en jaag mannen de ziektewet in als hobby! Er wordt maar van van alles uitgegaan omdat ik een vrouw ben =/ Door deze mensen die niet ooit de moeite hebben genomen om te vrágen wat ik nu zoal doe op een dag...

zazamaenade schreef: ↑

19-09-2018 21:50

Ik snap helemaal niets van je laatste post, van 21:38.
Ben je erg overstuur of zo ?

Eigenlijk niet neen.
Maar ik krijg wel vaker te horen dat mijn manier van typen een beetje ouderwets is.
Ik kom nog uit de tijd dat je uren moest wachten op een forum voor een reactie en je eigenlijk hele brieven schreef. Een 'Lieve ...' situatie.
Dat moet nu tegenwoordig allemaal korter en sneller en ik verdwaal daar een beetje in. In hoeverre kort en duidelijk te zijn en/of details te geven is nogal wispelturig per bericht bij mij en ik kan me voorstellen dat dat een beetje chaotisch overkomt.
Als ik iets niet duidelijk communiceer schroom niet en vraag om verheldering

Lenn12345 schreef: ↑

19-09-2018 22:04

Niet alle reacties gelezen maar ik moet wel een beetje lachen om je motto nu....

Zouden ze ook denken: nu geen tijd voor hoes, tijd voor je bros. Wij zijn er altijd voor je geweest, zij komt net aanwandelen.
Geen goede timing; nu moet je het van ons hebben. Je kent haar amper.

Bros before hoes toch?

Ja deze Bros. Dat is mijn achternaam

nausicaa schreef: ↑

19-09-2018 22:06

Eh, je beste vrienden staan niet dicht bij je? Dan heb je toch een beetje vreemde relaties hoor. Met je ouders kun je een slechte band hebben, maar vrienden kies je zelf.
En ik herken echt totaal niet dat vrouwen de schuld zouden krijgen van de burn-out van hun man. Zelfs niet in jouw verhaal. Mensen denken dat jíj (nu) niet goed bent voor je partner. Maar er zegt toch niemand dat dat is omdat je een vrouw bent? Dat maak je er echt zelf van hoor. Als iemand mij vraagt of ik toevallig als laatste de schaar gebruikt heb, want hij is zoek, dan kan ik een par dingen denken:
-ze vragen het mij, omdat ik net aan het knippen was.
-ze vragen het mij omdat ik nogal een sloddervos ben en vaak dingen zoek maak
-ze vragen het mij omdat ik vandaag een blauwe broek aan heb

Die laatste is wel waar (als in: die broek heb ik aan), maar om die dan aan de opmerking te verbinden is natuurlijk nogal vreemd. Want wat heeft dat nou met elkaar te maken. Wat jij doet is precies hetzelfde. Niet er van uit gaan dat ze dit zeggen omdat jullie nu net bij elkaar zijn, of omdat ze dingen zien in de relatie die ze dat idee heeft, maar aannemen dat het komt door iets dat er helemaal niet toe doet. Niet echt logisch....

Het is meer dat ik dat gevoel krijg als ik om me heen kijk.
Ik heb net getypt dat ik chaotisch kan zijn in details.
Het is niet dat ik uit het niks denk dat het komt omdat ik een vagina heb. Maar het gaat stapje voor stapje.
Ik woon niet bij mijn partner. Zijn vader komt langs op de koffie en ik wordt ook gevraagd. Gezellig!
Ik krijg van zijn pa een hele preek over hoe ik de planten meer water moet geven en wanneer ik koffie ga zetten.. Ik heb ook gereageerd met van goh, ik denk dat je bij Stefspartner moet zijn want ik ben woon hier niet en ben op bezoek...
Maat van partner komt langs terwijl ik ook uitgenodigd ben en die begint ook met 'Ik lust eigenlijk wel koffie' mij aankijkend. Ik zeg wederom; Ik woon hier niet ik denk dat Stefpartner subiet wel koffie voor je zet wanneer hij van de plee komt.. (ik weet niet eens eens hoe zo een nieuwverwets koffie apparaat werkt).. Daarna een hele preek over hoe de enige goede vrouw een vrouw is die altijd zorgt voor koffie want zo gaat dat bij hem thuis ook..
Nu is de eerste er ook van overtuigd dat mijn partner magisch zijn burn-out verliest als hij een betere 'vrouw' heeft. Die tweede vind me juist interessant omdat ik niet meega in dit soort onzin. Als hij weer met die crap aankomt dat ik voor hem koffie moet zetten terwijl ik hier niet woon enkel omdat ik een vrouw ben zeg ik dat hij zelf twee prima handjes heeft en weet waar de keuken is.

Maar door dat soort zaken verbind ik uiteindelijk dat mijn vrouw-zijn te maken heeft met dat hij een burn-out heeft. Ik heb ook al de tip gekregen van een van mijn ouders dat ik gewoon meer met hem moet neuken want een man is méga tevreden en is nooit iets mis mee als hij maar genoeg neukt... Daar komen dierbaren namelijk spontaan tot leven van of zo...

Ik sta daar wel heel erg achter door dit soort opmerkingen dat je als vrouw wel dégelijk anders behandelt wordt en helaas dan ook nog meer negatief dan als man op dit gebied. Ik denk niet dat iemand ooit tegen een van mijn partners heeft gezegd wanneer ik een burn-out had dat hij me dan gewoon meer moest beffen?
Man: Je hebt emoties. Foei. Meer seks hebben, meer werken, en een goed vrouwtje nemen en alles is opgelost. Nooit huilen. Wegstoppen.
Vrouw: Ja laat maar. Je bent vrouw dus emotioneel wrak. Je kunt het nog wel goed maken door mannen veel seks te geven koffie/bier/huishouden. Oh je hebt een opleiding? Nou oke, als je dan maar tijd hebt, naast ongesteld zijn, voor die andere zaken.

Vivavivi schreef: ↑

19-09-2018 22:19

begrijp ik het goed dat niemand gezegd heeft WAT het is dat jij doet of zegt waarmee je je vriend omlaag zou trekken?

Daar is inderdaad geen antwoord op bij navraag.

missfitz schreef: ↑

19-09-2018 22:22

Dank je, dat zoekt een stuk sneller op Hyves.

Los daarvan, ik denk niet dat het probleem zit in jouw vrouw-zijn.

Ik snap jouw grap

Lenn12345 schreef: ↑

19-09-2018 22:42

O.. ok ik ging er gewoon vanuit dat je bedoelde: vrienden gaan ALTIJD voor vriendinnen.
Letterlijk vertaald: je broers, matties, beste vrienden gaan voor een grietje dat je alleen maar n**kt.

Ben je niet bang dat je nogal herkenbaar bent op deze manier? Maakt mij niet uit maar het is geen topic over trakteren op school o.i.d.
Wie weet leest er iemand mee en zitten ze te knikken: zie je wel... ze gooit het hele verhaal met haar naam erbij op een openbaar topic.

Just saying, ik zou dat zelf niet prettig vinden, ben ook een keer iemand tegengekomen hier met een nogal vertrouwelijk verhaal en door wat ze vertelde wist ik zeker wie ze was.
Ik heb dat verteld, ze schrok zich lam en had nooit verwacht dat iemand haar zou herkennen. Vandaar dat ik het even zeg.

Verder geen idee: ik denk echt dat ze je gewoon niet geschikt vinden voor hem -op dit moment- en als familie/vrienden jouw vriend willen helpen. Of ze denken dat jij de oorzaak bent van alles wat ik niet denk overigens.
Ik denk dat zijn karakter de boosdoener is en die verander je niet.

Verder kan ik wel gaan gissen waarom mensen jullie geen goede combi vinden maar ik ken jullie niet.. opvallend dat er zoveel mensen zijn die het op jullie relatie gooien maar meer weet ik ook niet natuurlijk.
Sterkte i.i.g. lijkt me niet makkelijk.

Ik ben op het punt dat het me niet meer ziert. Het maakt me geen hol uit wat men over mee weet want negatieve bitches blijven bitches. En ik schaam me nergens meer voor. Ik typ niks wat ik niet tegen betrokkenen heb gezegd. Ik zie niet in waarom ik anoniem moet zijn over mijn ervaringen en gevoelens. Uit fatsoen gebruik ik voor andere mensen andere namen. Mijn partner weet ook dat ik dit typ en zodra ik 'we' typ is dat zijn mening. Ik ben op het pad voor eerlijkheid; hoe zuur die soms ook is voor anderen maar zeker ook mezelf. Als je me voor me beslist dat ik een 'gekkie' ben door een burn-out te hebben gekregen zegt dat meer over jou dan over mij. (met jou bedoel ik niet Len1234 maar meer algemeen )

Enn schreef: ↑

19-09-2018 23:05

Laten kletsen als jullie het erover eens zijn dat dit niet zo is.
Vraag blijft wel hoe het kan dat zijn ‘cirkel’ plots hiertoe over is gegaan. Je zegt namelijk ‘hij is een lieverd’ en zou deze lieverd dan ook stand houden in een gesprek hierover waar jij niet bij bent? Uiteindelijk is iedereen toch in bepaalde mate het ‘product’ van meningen/waarden/normen waarmee zij zijn opgegroeid. Hij dus ook. En natuurlijk kunnen deze herzien en/of gerelativeerd worden, dat lijkt mij een helder proces. Maar aangezien je hem pas 6 maanden kent kun jij je dan weer afvragen in hoeverre dat wat hij beweert tegen jou, ook door hem beweerd wordt als hij in gesprek is met de mensen die hij al zoveel langer kent.

Afijn, jouw stelling in de titel slaat imho nergens op. Net zoals het gedrag dat je daarna beschrijft, dat van vrienden en zijn ouders. En dan kun je hier lang of kort over nadenken en dit bediscussiëren, maar wat mij betreft is het volslagen onzin.

Ik denk dat jij en viva-amber al die tijd een beetje gelijk hadden.
Omtrent het los gezegd; waarom geloof jij hem?

Er is iets vervelends gebeurd, niet voor de eerste keer, vannacht.
Weer een bui uit het niks waar ik niks goed kan doen en alles aan mij ligt. De laatste keer ging het zover dat ik graag wou dat zijn moeder dood ging? Ik heb zijn moeder helaas nooit gekend. Ik krijg het gevoel dat hij mij gebruikt als zondebok.
In deze spontane razende buien mag ik ook niks zeggen. Hij schreeuwt dan dat ik hem stom vind en voor ik de M kan uitspreken van 'maar ik vind dat niet en herken me daar niet in' krijg ik een 'En je laat me nu godverdomme eens uitpraten!'. Wat een beetje vreemd is want ik heb nog niks gezegd in dit 'gesprek'. En dan moet ik me maar uren laten kleineren.
Het is nu uit kennelijk. Ik trok het niet meer. Na 7 keer tegen me schreeuwen 'Je gaat het zeker nu uitmaken of niet?' 'Ga je nu een grote baby zijn en het uitmaken met me?' zonder dat ik überhaupt een kans krijg om iets te zeggen heb ik uit frustratie geschreeuwd 'Ja!'. Aangezien er niet naar geluisterd wordt dat ik het niet wil uitmaken. En ik nooit dat soort dingen heb gezegd. Maar hij legt het een soort van op dat dat is wat ik vind.

Ik heb contact gelegd met mensen waar hij van zegt dat zij zeggen dat ik hem in een burn-out help. Zij zeggen allen dat dat nooit gezegd is door hen. Ik geloof ze daar wel in. Ik heb ze namelijk niet bericht van 'jaaaa, en stefpartner zegt dat jij dit zegt en blablabla!' (offensief) maar uitgelegd dat stefpartner zaken tegen me zegt wat zij gezegd zouden hebben en twijfels heb of dat echt gezegd is of het de burn-out is, en of zij hem hier in herkennen (degene die hem langer kennen) en of dit nieuw is. Ik vind het té opvallend dat ze allen aangeven géén idee te hebben waar ik het over heb en ze dat nooit tegen stefpartner hebben gezegd. Ze kunnen niet allen liegende eikels zijn.
Ik begin het gevoel te krijgen dat hij vaak er voor kiest om zijn frustraties op mensen te uiten die er geen hol mee te maken hebben omdat hij het moeilijk vind om het over het échte probleem te hebben en dit steeds meer een grote bende wordt daardoor. Ik geloof hem ook te vlot denk ik.

Maar nu?