Psyche
alle pijlers
Angst om flauw te vallen door teveel stress
zaterdag 1 september 2018 om 13:48
Hallo, ik wil eigenlijk gewoon even mijn verhaal kwijt.
Ik heb een erg stressvol jaar achter de rug, zat in het eerste jaar van het HBO en moest dus mijn propedeuse halen. Hoefde niet per se in 1 jaar, maar perfectionistisch als ik ben wilde ik dit wel en ik mocht van mezelf ook geen onvoldoendes halen (ookal wist ik dat dit nergens op sloeg). Uiteindelijk gehaald in 1x, zonder onvoldoendes maar op 17 juni werd ik ziek, buikgriep. 2 dagen erna moest ik nog naar school voor een toets, dus ben ik met het OV, heel erg duizelig en misselijk, naar school gegaan en heb ik al duizelig mijn toets gemaakt. Tijdens de toets was ik steeds bang om flauw te vallen, omdat ik het heel warm had, duizelig was en mijn armen tintelden. De dag erna moest ik weer naar school, voor mijn laatste toets en toen ben ik gebracht. Op de heenweg weer duizelig en ook weer bang om flauw te vallen. Tijdens toets ging het wel. Ik ben in totaal ruim een week ziek geweest en eigenlijk had ik al die tijd last van duizeligheid en was ik daardoor ook steeds bang om flauw te vallen.
Na een week dacht ik weer beter te zijn en ben ik weer gaan werken. Dit viel behoorlijk tegen, was ook op het werk nog duizelig. Ben wel gebleven tot het einde, ben de volgende dag (duizelig) naar de stad gegaan en heb die week nog een keer gewerkt.
Week erna naar de dokter geweest en die zei dat de duizeligheid een nasleep van de buikgriep was. Ik moest het rustig aan doen. Ik heb die week de hele week tot 12 uur gewerkt, maar was wel nog steeds duizelig en dus ook nog steeds bang om flauw te vallen. Het belemmerde me nog niet in mijn dagelijks leven, misschien dat dat ook kwam omdat ik op het werken na eigenlijk niks hoefde.
De week daarna (9 juli) leek het de goede kant op te gaan, op woensdag had ik last van diarree en op donderdag voelde ik me ook niet helemaal lekker maar ik schonk er eigenlijk niet heel veel aandacht aan. Toen ben ik op vrijdag met het OV naar mijn vriend gegaan, ging allemaal prima, totdat ik na ongeveer 1.5 uur reizen het bloedheet kreeg, armen gingen tintelen, hart ging sneller kloppen en mijn oren gingen dicht zitten. Ik zat op dat moment in de trein dus ik kon niet zomaar even weg. Ik ben toen niet flauw gevallen maar het scheelde niet veel. Daarna voelde ik me echt niet lekker, en het bleek dat ik voor de tweede keer ziek was geworden, weer buikgriep. Dit alles was een week voordat ik op vakantie ging, dus ik ervoer het ook als zeer stressvol omdat ik beter wilde zijn voor die tijd. In die week dat ik weer ziek was ben ik naar de dokter gegaan omdat ik nauwelijks sliep. Soms nachten achter elkaar niet, of hooguit 1 a 2 uurtjes. Dit sloopte me zowel mentaal als fysiek. En ik was ook weer duizelig, maar dat kwam eerder doordat ik zo moe was, denk ik. Ik heb toen van de dokter temazepam gekregen, heb ik 3 dagen gebruikt waarvan ik er 2 goed sliep.
Ik was net op tijd beter voor de vakantie, maar mijn lichaam was nog niet helemaal hersteld, alles koste net wat meer moeite en de bloedhitte hielp ook niet mee. Ook op vakantie was ik licht duizelig en daardoor bang om flauw te vallen.
Na 2 weken vakantie was ik weer thuis en toen stortte ik mentaal in. Ik kreeg een angst voor het OV en voor andere plekken waar ik niet zo makkelijk even weg kan. Ook had ik heel veel last van stemmingswisselingen, ik kon zomaar ineens in huilen uitbarsten waarvan ik soms niet eens wist waarom. Na een week ben ik hiervoor naar de huisarts gegaan, die me heeft doorverwezen naar een psycholoog. Hier kan ik 28 september terecht en in die tussentijd heb ik nog wel gesprekken met de dokter.
Het punt is nu dat ik weer naar school moet sinds deze week en dat ik, wanneer ik in de klas zit, heel erg zenuwachtig ben, omdat ik dus bang ben om flauw te vallen. Het blijft dan eigenlijk bij heel veel zenuwen, het ijskoud hebben en vaak klamme handen. Als ik word afgeleid gaat het wel, maar zodra we bijvoorbeeld moeten luisteren naar een docent ga ik teveel nadenken en word ik weer zenuwachtiger.
Dit heb ik ook in het OV, met name in de trein omdat je dan niet makkelijk weg kan. Ik moet dan echt op mijn ademhaling letten, neus in, mond uit.
De dokter zegt dat het waarschijnlijk komt omdat ik zoveel stress heb ervaren de afgelopen 2 maanden, dat het zich nu uit in angst. Ik probeer mijn angsten wel aan te gaan, moet ook wel anders zou ik teveel school missen en niet meer naar mijn vriend toe kunnen. Maar van tevoren ben ik zo verschrikkelijk zenuwachtig dat ik het liefste thuis zou blijven. Maar ik merk ook dat wanneer ik een dag vrij heb, of zoals nu in het weekend, dat ik me slecht kan ontspannen omdat ik nu alweer nadenk over dat ik morgen weer met het OV naar huis moet.
Heel verhaal, maar ik vroeg me af of er mensen zijn die dit herkennen en of ze evt tips hebben met wat ik kan doen om dat zenuwachtige gevoel kwijt te raken.
Ik heb een erg stressvol jaar achter de rug, zat in het eerste jaar van het HBO en moest dus mijn propedeuse halen. Hoefde niet per se in 1 jaar, maar perfectionistisch als ik ben wilde ik dit wel en ik mocht van mezelf ook geen onvoldoendes halen (ookal wist ik dat dit nergens op sloeg). Uiteindelijk gehaald in 1x, zonder onvoldoendes maar op 17 juni werd ik ziek, buikgriep. 2 dagen erna moest ik nog naar school voor een toets, dus ben ik met het OV, heel erg duizelig en misselijk, naar school gegaan en heb ik al duizelig mijn toets gemaakt. Tijdens de toets was ik steeds bang om flauw te vallen, omdat ik het heel warm had, duizelig was en mijn armen tintelden. De dag erna moest ik weer naar school, voor mijn laatste toets en toen ben ik gebracht. Op de heenweg weer duizelig en ook weer bang om flauw te vallen. Tijdens toets ging het wel. Ik ben in totaal ruim een week ziek geweest en eigenlijk had ik al die tijd last van duizeligheid en was ik daardoor ook steeds bang om flauw te vallen.
Na een week dacht ik weer beter te zijn en ben ik weer gaan werken. Dit viel behoorlijk tegen, was ook op het werk nog duizelig. Ben wel gebleven tot het einde, ben de volgende dag (duizelig) naar de stad gegaan en heb die week nog een keer gewerkt.
Week erna naar de dokter geweest en die zei dat de duizeligheid een nasleep van de buikgriep was. Ik moest het rustig aan doen. Ik heb die week de hele week tot 12 uur gewerkt, maar was wel nog steeds duizelig en dus ook nog steeds bang om flauw te vallen. Het belemmerde me nog niet in mijn dagelijks leven, misschien dat dat ook kwam omdat ik op het werken na eigenlijk niks hoefde.
De week daarna (9 juli) leek het de goede kant op te gaan, op woensdag had ik last van diarree en op donderdag voelde ik me ook niet helemaal lekker maar ik schonk er eigenlijk niet heel veel aandacht aan. Toen ben ik op vrijdag met het OV naar mijn vriend gegaan, ging allemaal prima, totdat ik na ongeveer 1.5 uur reizen het bloedheet kreeg, armen gingen tintelen, hart ging sneller kloppen en mijn oren gingen dicht zitten. Ik zat op dat moment in de trein dus ik kon niet zomaar even weg. Ik ben toen niet flauw gevallen maar het scheelde niet veel. Daarna voelde ik me echt niet lekker, en het bleek dat ik voor de tweede keer ziek was geworden, weer buikgriep. Dit alles was een week voordat ik op vakantie ging, dus ik ervoer het ook als zeer stressvol omdat ik beter wilde zijn voor die tijd. In die week dat ik weer ziek was ben ik naar de dokter gegaan omdat ik nauwelijks sliep. Soms nachten achter elkaar niet, of hooguit 1 a 2 uurtjes. Dit sloopte me zowel mentaal als fysiek. En ik was ook weer duizelig, maar dat kwam eerder doordat ik zo moe was, denk ik. Ik heb toen van de dokter temazepam gekregen, heb ik 3 dagen gebruikt waarvan ik er 2 goed sliep.
Ik was net op tijd beter voor de vakantie, maar mijn lichaam was nog niet helemaal hersteld, alles koste net wat meer moeite en de bloedhitte hielp ook niet mee. Ook op vakantie was ik licht duizelig en daardoor bang om flauw te vallen.
Na 2 weken vakantie was ik weer thuis en toen stortte ik mentaal in. Ik kreeg een angst voor het OV en voor andere plekken waar ik niet zo makkelijk even weg kan. Ook had ik heel veel last van stemmingswisselingen, ik kon zomaar ineens in huilen uitbarsten waarvan ik soms niet eens wist waarom. Na een week ben ik hiervoor naar de huisarts gegaan, die me heeft doorverwezen naar een psycholoog. Hier kan ik 28 september terecht en in die tussentijd heb ik nog wel gesprekken met de dokter.
Het punt is nu dat ik weer naar school moet sinds deze week en dat ik, wanneer ik in de klas zit, heel erg zenuwachtig ben, omdat ik dus bang ben om flauw te vallen. Het blijft dan eigenlijk bij heel veel zenuwen, het ijskoud hebben en vaak klamme handen. Als ik word afgeleid gaat het wel, maar zodra we bijvoorbeeld moeten luisteren naar een docent ga ik teveel nadenken en word ik weer zenuwachtiger.
Dit heb ik ook in het OV, met name in de trein omdat je dan niet makkelijk weg kan. Ik moet dan echt op mijn ademhaling letten, neus in, mond uit.
De dokter zegt dat het waarschijnlijk komt omdat ik zoveel stress heb ervaren de afgelopen 2 maanden, dat het zich nu uit in angst. Ik probeer mijn angsten wel aan te gaan, moet ook wel anders zou ik teveel school missen en niet meer naar mijn vriend toe kunnen. Maar van tevoren ben ik zo verschrikkelijk zenuwachtig dat ik het liefste thuis zou blijven. Maar ik merk ook dat wanneer ik een dag vrij heb, of zoals nu in het weekend, dat ik me slecht kan ontspannen omdat ik nu alweer nadenk over dat ik morgen weer met het OV naar huis moet.
Heel verhaal, maar ik vroeg me af of er mensen zijn die dit herkennen en of ze evt tips hebben met wat ik kan doen om dat zenuwachtige gevoel kwijt te raken.
vrijdag 7 september 2018 om 12:57
Gisteren gesprek met mijn mentor gehad. Ze heeft gezegd dat ik me over school geen zorgen hoef te maken, omdat ik mijn propedeuse gehaald heb kan ik zo lang doen over de opleiding als ik wil. Dus mocht ik teveel missen deze periode, dan is dat geen ramp. Ik vind dat een fijne gedachte, nu kan ik me wat meer op mezelf richten.
Vandaag bij de dokter geweest en heb oxazepam gekregen. Alleen gebruiken als het nodig is, dus alleen als ik school heb bijvoorbeeld. Dit is vooral om de tijd tot ik naar de psycholoog moet te overbruggen. Ben benieuwd hoe het werkt. Vind het wel spannend. Ze had het ook nog over een ander soort medicijn, zit zou ik dan eerst een halfjaar moeten gebruiken maar al na een paar weken zou ik verschil moeten merken. En na dat halfjaar nog een extra halfjaar slikken en na een jaar afbouwen. Maar ik vond dit zo drastisch gelijk dat ik t eerst met oxazepam wil proberen.
Ik vind het wel heftig allemaal. Ook omdat ik het zelf veroorzaakt heb. Maar het is een grote levensles. Ik weet iig wel wat ik anders ga doen als ik hier uit ben..
Vandaag bij de dokter geweest en heb oxazepam gekregen. Alleen gebruiken als het nodig is, dus alleen als ik school heb bijvoorbeeld. Dit is vooral om de tijd tot ik naar de psycholoog moet te overbruggen. Ben benieuwd hoe het werkt. Vind het wel spannend. Ze had het ook nog over een ander soort medicijn, zit zou ik dan eerst een halfjaar moeten gebruiken maar al na een paar weken zou ik verschil moeten merken. En na dat halfjaar nog een extra halfjaar slikken en na een jaar afbouwen. Maar ik vond dit zo drastisch gelijk dat ik t eerst met oxazepam wil proberen.
Ik vind het wel heftig allemaal. Ook omdat ik het zelf veroorzaakt heb. Maar het is een grote levensles. Ik weet iig wel wat ik anders ga doen als ik hier uit ben..
vrijdag 7 september 2018 om 15:44
Ten eerste, je hebt het niet zelf veroorzaakt als in de zin dat het jouw schuld zou zijn. Je kunt er niks aan doen dat je ziek bent.Evylime schreef: ↑07-09-2018 12:57Gisteren gesprek met mijn mentor gehad. Ze heeft gezegd dat ik me over school geen zorgen hoef te maken, omdat ik mijn propedeuse gehaald heb kan ik zo lang doen over de opleiding als ik wil. Dus mocht ik teveel missen deze periode, dan is dat geen ramp. Ik vind dat een fijne gedachte, nu kan ik me wat meer op mezelf richten.
Vandaag bij de dokter geweest en heb oxazepam gekregen. Alleen gebruiken als het nodig is, dus alleen als ik school heb bijvoorbeeld. Dit is vooral om de tijd tot ik naar de psycholoog moet te overbruggen. Ben benieuwd hoe het werkt. Vind het wel spannend. Ze had het ook nog over een ander soort medicijn, zit zou ik dan eerst een halfjaar moeten gebruiken maar al na een paar weken zou ik verschil moeten merken. En na dat halfjaar nog een extra halfjaar slikken en na een jaar afbouwen. Maar ik vond dit zo drastisch gelijk dat ik t eerst met oxazepam wil proberen.
Ik vind het wel heftig allemaal. Ook omdat ik het zelf veroorzaakt heb. Maar het is een grote levensles. Ik weet iig wel wat ik anders ga doen als ik hier uit ben..
Fijn dat je je school wat rustiger aan kunt doen. Goed dat je bij de dokter bent geweest en dat hij je doorverwezen heeft.
Wbt de oxazepam, ik zou het de eerste keer nemen als je even niks hoeft, op een avond bijvoorbeeld, zodat je weet hoe je erop reageert. Toen ik het de eerste keer nam kon ik de hele middag niks anders dan slapen. Geeft niks, ik nam in het vervolg gewoon een halfje.
vrijdag 7 september 2018 om 16:30
Dat is waar inderdaad. Ik gaf mezelf wel de schuld omdat ik de lichamelijke signalen genegeerd heb. Maar op het moment zelf wist ik niet dat dit signalen waren dat ik het rustiger aan moest doen. Ik dacht dat het nog bij de buikgriep hoorde.strontvlieg schreef: ↑07-09-2018 15:44Ten eerste, je hebt het niet zelf veroorzaakt als in de zin dat het jouw schuld zou zijn. Je kunt er niks aan doen dat je ziek bent.
Fijn dat je je school wat rustiger aan kunt doen. Goed dat je bij de dokter bent geweest en dat hij je doorverwezen heeft.
Wbt de oxazepam, ik zou het de eerste keer nemen als je even niks hoeft, op een avond bijvoorbeeld, zodat je weet hoe je erop reageert. Toen ik het de eerste keer nam kon ik de hele middag niks anders dan slapen. Geeft niks, ik nam in het vervolg gewoon een halfje.
De dokter adviseerde ook om idd te beginnen met een halve en als dat niet werkte, de andere helft. Ik wilde het de eerste keer nemen op maandag, voordat ik naar school moet. Maar misschien beter om het dan dit weekend al te testen? Morgen viert mijn zusje haar verjaardag hier, er komt familie enzo. Vind ik best spannend. Misschien kan ik dan de eerste nemen. Al voelt het dan wel weer dat ik het inneem terwijl het onnodig is..
vrijdag 7 september 2018 om 17:23
De effecten zijn erg verschillend. Ik kan er 5 stuks slikken en gewoon nog functioneren, maar dan kalmer. Dat je er eentje neemt als het niet nodig is, maar om te proberen is geen ramp toch?Evylime schreef: ↑07-09-2018 16:30Dat is waar inderdaad. Ik gaf mezelf wel de schuld omdat ik de lichamelijke signalen genegeerd heb. Maar op het moment zelf wist ik niet dat dit signalen waren dat ik het rustiger aan moest doen. Ik dacht dat het nog bij de buikgriep hoorde.
De dokter adviseerde ook om idd te beginnen met een halve en als dat niet werkte, de andere helft. Ik wilde het de eerste keer nemen op maandag, voordat ik naar school moet. Maar misschien beter om het dan dit weekend al te testen? Morgen viert mijn zusje haar verjaardag hier, er komt familie enzo. Vind ik best spannend. Misschien kan ik dan de eerste nemen. Al voelt het dan wel weer dat ik het inneem terwijl het onnodig is..
vrijdag 7 september 2018 om 17:34
Nee haha. Maar ben een beetje huiverig voor het verslavingseffect. Maar dat zal wel alleen zijn als je het iedere dag gebruikt en dat doe ik niet natuurlijk.
vrijdag 7 september 2018 om 19:51
Ook dat is per persoon verschillend. Ik heb het zelf een aantal keren voor langere periode veel gebruikt en ik kon altijd zonder problemen ermee stoppen wanneer ik dat wilde.
Ik wil hiermee niet zeggen dat het vergelijkbaar is met een onschuldig paracetamolletje. Maar, ik vind dat er soms ook wel wat overdreven over wordt gedaan. Maar goed, dat is gebaseerd op mijn ervaringen
zaterdag 8 september 2018 om 21:58
Rond half 8 vandaag een halve oxazepam ingenomen om te testen. Mijn zusje en broer vierden vanavond hun verjaardag dus vond t wel een mooi moment. Was van tevoren wel gespannen, heb ook nog moeten huilen omdat ik er zo ontzettend klaar mee ben. Maargoed, wat ik merkte van het pilletje was dat mijn zenuwachtige gevoel verdween en ik wat relaxter was. Mn benen voelden wel wat zwaarder aan maar niet storend. Ik merkte wel dat ik constant aan het wachten was tot t zenuwachtige gevoel weer terug kwam. Moest er echt aan wennen hoe t was zonder de angst en spanning :').
Maandag kan ik het echt goed testen want dan moet ik naar school. Maar ik weet nu dat ik er iig wel goed op reageer met tot nu toe geen vervelende bijwerkingen. Was namelijk bang dat ik er duizelig en heel suf ofzo van zou worden. Maar misschien is dat alleen met hogere doseringen.
Maandag kan ik het echt goed testen want dan moet ik naar school. Maar ik weet nu dat ik er iig wel goed op reageer met tot nu toe geen vervelende bijwerkingen. Was namelijk bang dat ik er duizelig en heel suf ofzo van zou worden. Maar misschien is dat alleen met hogere doseringen.
zaterdag 8 september 2018 om 23:07
Misschien heb je ook iets aan dit boekje
https://www.bol.com/nl/p/paniek/1001004011496866/
Sterkte ermee.
https://www.bol.com/nl/p/paniek/1001004011496866/
Sterkte ermee.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
maandag 10 september 2018 om 13:53
Heb om half 12 een halve oxazepam ingenomen en ben nu op school. Ik merk wel dat het werkt opzich, het zenuwachtige gevoel is bijna zo goed als weg. Heel af en toe voel ik het nog. Maar ik blijf bang dat het gevoel terug komt. Is dat normaal? Moet ik er gewoon een paar keer doorheen voordat ik hier een soort van ontspannen kan zitten?
maandag 10 september 2018 om 16:20
Uiteindelijk de andere helft ook maar genomen en toen leek t wel wat beter te gaan.. heb wel echt verschrikkelijke hoofdpijn en soms een beetje duizeligheid.
En wat ik trouwens ook merk aan mezelf dat ik me meer druk maak om dat andere mensen t aan me kunnen zien dat ik paniek heb of dat ik me niet zo lekker voel. Daarom koos ik in de trein eerst ook steeds voor plekken alleen, omdat ik dan dacht: als ik dan flauwval ben ik tenminste alleen en zien mensen het misschien niet. Alsof er ergens iets van schaamte zit ofzo..
Nog iets wat ik heb gemerkt: vandaag op school keken we een filmpje over een vrouw die vertelde over haar traject wat ze in ging toen ze borstkanker kreeg. Mijn moeder heeft borstkanker gehad en is er uiteindelijk aan overleden. Toen ook 1.5 jaar met een psycholoog over gepraat. Maar tijdens zo'n filmpje merk ik dat ik mezelf ga afleiden zodat ik er niet naar hoef te luisteren. En dat doe ik ook soms als anderen het erover hebben. Alsof er ergens toch een stukje is wat ik niet goed verwerkt heb. Ik weet niet of dit te maken kan hebben met mijn angst (ga ik bespreken met de psycholoog over 2.5 week), maar het zou kunnen..
En wat ik trouwens ook merk aan mezelf dat ik me meer druk maak om dat andere mensen t aan me kunnen zien dat ik paniek heb of dat ik me niet zo lekker voel. Daarom koos ik in de trein eerst ook steeds voor plekken alleen, omdat ik dan dacht: als ik dan flauwval ben ik tenminste alleen en zien mensen het misschien niet. Alsof er ergens iets van schaamte zit ofzo..
Nog iets wat ik heb gemerkt: vandaag op school keken we een filmpje over een vrouw die vertelde over haar traject wat ze in ging toen ze borstkanker kreeg. Mijn moeder heeft borstkanker gehad en is er uiteindelijk aan overleden. Toen ook 1.5 jaar met een psycholoog over gepraat. Maar tijdens zo'n filmpje merk ik dat ik mezelf ga afleiden zodat ik er niet naar hoef te luisteren. En dat doe ik ook soms als anderen het erover hebben. Alsof er ergens toch een stukje is wat ik niet goed verwerkt heb. Ik weet niet of dit te maken kan hebben met mijn angst (ga ik bespreken met de psycholoog over 2.5 week), maar het zou kunnen..
maandag 10 september 2018 om 20:42
Besef je goed dat Oxazepam een symptoombestrijder is, geen oplossing. Dus voor the time being prima om te gebruiken, maar je lost er niks mee op. Oplossen doe je middels therapie en zoals eerder al genoemd; niet weglopen voor de angst.Evylime schreef: ↑10-09-2018 16:20Uiteindelijk de andere helft ook maar genomen en toen leek t wel wat beter te gaan.. heb wel echt verschrikkelijke hoofdpijn en soms een beetje duizeligheid.
En wat ik trouwens ook merk aan mezelf dat ik me meer druk maak om dat andere mensen t aan me kunnen zien dat ik paniek heb of dat ik me niet zo lekker voel. Daarom koos ik in de trein eerst ook steeds voor plekken alleen, omdat ik dan dacht: als ik dan flauwval ben ik tenminste alleen en zien mensen het misschien niet. Alsof er ergens iets van schaamte zit ofzo..
Nog iets wat ik heb gemerkt: vandaag op school keken we een filmpje over een vrouw die vertelde over haar traject wat ze in ging toen ze borstkanker kreeg. Mijn moeder heeft borstkanker gehad en is er uiteindelijk aan overleden. Toen ook 1.5 jaar met een psycholoog over gepraat. Maar tijdens zo'n filmpje merk ik dat ik mezelf ga afleiden zodat ik er niet naar hoef te luisteren. En dat doe ik ook soms als anderen het erover hebben. Alsof er ergens toch een stukje is wat ik niet goed verwerkt heb. Ik weet niet of dit te maken kan hebben met mijn angst (ga ik bespreken met de psycholoog over 2.5 week), maar het zou kunnen..
Niemand zal wrs doorhebben dat jij paniek voelt. Toen ik het destijds met een vriendin besprak zei ze dat ze nooit iets aan me gemerkt had. Kun je nagaan
En dat jij niet graag luistert naar filmpjes over borstkanker, dat snap ik heel goed en is ook volkomen logisch denk ik. Ik weet niet of je dat middels therapie weg gaat halen. Je hebt immers iets meegemaakt en het is logisch dat oprakelen daarvan iets met je doet.
Maar je haalt nu meerdere dingen door elkaar hè? Dat is ook herkenbaar. Je zit niet lekker in je vel en dan gaat ineens alles weer opspelen. Ik hoop dat je snel terecht kunt bij je psych! Tot die tijd; wandel of sport je ook? Dat kan helpen de spanning uit je lichaam te laten afnemen.
dinsdag 11 september 2018 om 05:22
Hoi Evylime,
Even je posts doornomen. Het klinkt als dat je enorm streng voor jezelf bent.
Als een soort van ijzeren discipline.
Een soort van vooropgezette overtuigingen.
Hoe heb jij je middelbare schooltijd doorlopen?
Was je toen ook perfektionistisch.
Ben je je bewust van je zelfeisen? De dingen die je van jezelf opeist?
Zoals in 1x propadeuse halen, mag geen onvoldoende halen, niet flauwvallen in bijzijn van anderen.
Je bent op bepaalde vlakken heel rigide.
Dit zijn een soort controle mechanismen die je in je diepere wezen hebt opgezet zodat je een stukje kwetsbaarheid uitvlakt. Niet toelaat.
En wellicht is dat een stukje kwetsbaarheid naar je moeder toe.
Ik denk door je meer bewust te worden van de (hele onredelijke) eisen die jij jezelf hebt gestelt ,en nog stelt, je meer spanning weg kunt gaan nemen van bepaalde dagelijkse dingen waarbij je nu sterk de zenuwen ervaart.
Je vertelde dat je anderhalf jaar gesprekken hebt gehad met een psycholoog in relatie tot de ziekte en het overlijden van je moeder.
Kwam daar nog wat uit?
Even je posts doornomen. Het klinkt als dat je enorm streng voor jezelf bent.
Als een soort van ijzeren discipline.
Een soort van vooropgezette overtuigingen.
Hoe heb jij je middelbare schooltijd doorlopen?
Was je toen ook perfektionistisch.
Ben je je bewust van je zelfeisen? De dingen die je van jezelf opeist?
Zoals in 1x propadeuse halen, mag geen onvoldoende halen, niet flauwvallen in bijzijn van anderen.
Je bent op bepaalde vlakken heel rigide.
Dit zijn een soort controle mechanismen die je in je diepere wezen hebt opgezet zodat je een stukje kwetsbaarheid uitvlakt. Niet toelaat.
En wellicht is dat een stukje kwetsbaarheid naar je moeder toe.
Ik denk door je meer bewust te worden van de (hele onredelijke) eisen die jij jezelf hebt gestelt ,en nog stelt, je meer spanning weg kunt gaan nemen van bepaalde dagelijkse dingen waarbij je nu sterk de zenuwen ervaart.
Je vertelde dat je anderhalf jaar gesprekken hebt gehad met een psycholoog in relatie tot de ziekte en het overlijden van je moeder.
Kwam daar nog wat uit?
dinsdag 11 september 2018 om 10:01
Ik weet dat oxazepam alleen symptomenbestrijden is. Ik denk alleen dat ik er misschien teveel van verwacht had. Dat het alle gevoelens van spanning weg zou halen. Op sommige momenten was dat ook zo maar ik bleef bang dat t terug zou komen dus ontspannen kon ik niet.Blaadje84 schreef: ↑10-09-2018 20:42Besef je goed dat Oxazepam een symptoombestrijder is, geen oplossing. Dus voor the time being prima om te gebruiken, maar je lost er niks mee op. Oplossen doe je middels therapie en zoals eerder al genoemd; niet weglopen voor de angst.
Niemand zal wrs doorhebben dat jij paniek voelt. Toen ik het destijds met een vriendin besprak zei ze dat ze nooit iets aan me gemerkt had. Kun je nagaan
En dat jij niet graag luistert naar filmpjes over borstkanker, dat snap ik heel goed en is ook volkomen logisch denk ik. Ik weet niet of je dat middels therapie weg gaat halen. Je hebt immers iets meegemaakt en het is logisch dat oprakelen daarvan iets met je doet.
Maar je haalt nu meerdere dingen door elkaar hè? Dat is ook herkenbaar. Je zit niet lekker in je vel en dan gaat ineens alles weer opspelen. Ik hoop dat je snel terecht kunt bij je psych! Tot die tijd; wandel of sport je ook? Dat kan helpen de spanning uit je lichaam te laten afnemen.
En had je dan ook paniekaanvallen waar je vriendin bij was? Hoe heftig waren die van jou?
En misschien haal ik idd dingen door elkaar. Ik ben ook alleen maar bezig met zoeken naar oorzaken wat ik zou kunnen hebben omdat ik het gewoon wil weten. Maarja. Nog 2.5 week en dan kan ik eindelijk naar de psycholoog. Hopen dat t vanaf dat moment beter word.
Ik probeer nu wel wat meer te wandelen. Vind het ook fijn om te doen. Waar ik woon heb je niet echt leuke wandelroutes (weinig natuur) dus dat is wel jammer. Ook wil ik binnenkort weer gaan zwemmen. Heb dat eerder best een tijdje gedaan en vond dat ook wel leuk om te doen.
dinsdag 11 september 2018 om 10:07
Ik denk zeker dat ik veel te streng ben voor mezelf. Dat zie ik nu ook in. Maar het is heel moeilijk om dat los te laten.Verbinder schreef: ↑11-09-2018 05:22Hoi Evylime,
Even je posts doornomen. Het klinkt als dat je enorm streng voor jezelf bent.
Als een soort van ijzeren discipline.
Een soort van vooropgezette overtuigingen.
Hoe heb jij je middelbare schooltijd doorlopen?
Was je toen ook perfektionistisch.
Ben je je bewust van je zelfeisen? De dingen die je van jezelf opeist?
Zoals in 1x propadeuse halen, mag geen onvoldoende halen, niet flauwvallen in bijzijn van anderen.
Je bent op bepaalde vlakken heel rigide.
Dit zijn een soort controle mechanismen die je in je diepere wezen hebt opgezet zodat je een stukje kwetsbaarheid uitvlakt. Niet toelaat.
En wellicht is dat een stukje kwetsbaarheid naar je moeder toe.
Ik denk door je meer bewust te worden van de (hele onredelijke) eisen die jij jezelf hebt gestelt ,en nog stelt, je meer spanning weg kunt gaan nemen van bepaalde dagelijkse dingen waarbij je nu sterk de zenuwen ervaart.
Je vertelde dat je anderhalf jaar gesprekken hebt gehad met een psycholoog in relatie tot de ziekte en het overlijden van je moeder.
Kwam daar nog wat uit?
Middelbare school.. dat is lang geleden. Kan me wel herinneren dat ik in het eerste jaar altijd heel goed mijn best deed en altijd goede cijfers haalde en ik daardoor nerd genoemd werd. Verder weet ik het niet meer precies. Ik bleef ook goede cijfers halen in het jaar dat mijn moeder overleed. School voelde als afleiding.
Maarja. Ik wil al die spanning best wel loslaten, ik weet alleen niet hoe. Ik weet dat ik me nu bijvoorbeeld geen zorgen hoef te maken over school. En toch is er ergens nog een deel in me dat denkt: ja maar ik wil geen herkansingen, ik wil niet achterlopen (wat ik al doe), wat als het in periode 2 nog niet goed gaat.. etc. Ik kan het nog niet helemaal loslaten.
dinsdag 11 september 2018 om 17:00
Oxazepam is een hulpmiddel, geen wondermiddelEvylime schreef: ↑11-09-2018 10:01Ik weet dat oxazepam alleen symptomenbestrijden is. Ik denk alleen dat ik er misschien teveel van verwacht had. Dat het alle gevoelens van spanning weg zou halen. Op sommige momenten was dat ook zo maar ik bleef bang dat t terug zou komen dus ontspannen kon ik niet.
En had je dan ook paniekaanvallen waar je vriendin bij was? Hoe heftig waren die van jou?
En misschien haal ik idd dingen door elkaar. Ik ben ook alleen maar bezig met zoeken naar oorzaken wat ik zou kunnen hebben omdat ik het gewoon wil weten. Maarja. Nog 2.5 week en dan kan ik eindelijk naar de psycholoog. Hopen dat t vanaf dat moment beter word.
Ik probeer nu wel wat meer te wandelen. Vind het ook fijn om te doen. Waar ik woon heb je niet echt leuke wandelroutes (weinig natuur) dus dat is wel jammer. Ook wil ik binnenkort weer gaan zwemmen. Heb dat eerder best een tijdje gedaan en vond dat ook wel leuk om te doen.
Maar dat het iets doet, is al fijn toch?Ja die had ik al vaak gehad waar zij bij was. Ze waren zo heftig dat ik dacht "out" te zullen gaan. Ik vertoonde ook ontwijkend gedrag, ging afspraken afzeggen etc. Allemaal niet goed.
Ik heb ook heel wat op m'n bordje gehad en uiteindelijk heb ik de exacte oorzaak niet weten te achterhalen, desalniettemin, heb ik wel met de paniek weten te dealen. Misschien ligt er voor jou wel iets aan ten grondslag, maar misschien ook niet. Daar kom je samen met je psych achter.
dinsdag 11 september 2018 om 17:15
Klopt. Maar ik denk dat ik zo graag wil dat dit over gaat dat ik te hoge verwachtingen heb.Blaadje84 schreef: ↑11-09-2018 17:00Oxazepam is een hulpmiddel, geen wondermiddel
Ja die had ik al vaak gehad waar zij bij was. Ze waren zo heftig dat ik dacht "out" te zullen gaan. Ik vertoonde ook ontwijkend gedrag, ging afspraken afzeggen etc. Allemaal niet goed.
Ik heb ook heel wat op m'n bordje gehad en uiteindelijk heb ik de exacte oorzaak niet weten te achterhalen, desalniettemin, heb ik wel met de paniek weten te dealen. Misschien ligt er voor jou wel iets aan ten grondslag, maar misschien ook niet. Daar kom je samen met je psych achter.
En bizar eigenlijk dat er dan van de buitenkant niks te zien is, en je vanbinnen helemaal gek wordt.
En ik zit nu dus ook ergens mee. Ik wil heel graag met een vriendin naar de film. Maar alleen al de gedachte maakt me zenuwachtig. En ik weet dat ik het gewoon moet doen, en toch houdt die gedachte me tegen. Zo irritant..
dinsdag 11 september 2018 om 17:58
Ja snap ik. Thuisblijven voelt veiliger. Maar goed dat je wel gewoon gaat. Heb ik ook zoveel mogelijk gedaan destijds. En vertel je vriendin over de paniekaanvallen, neem haar in vertrouwen. Dat hielp bij mij heel goed! Maakte de druk minder ofzo.Evylime schreef: ↑11-09-2018 17:15Klopt. Maar ik denk dat ik zo graag wil dat dit over gaat dat ik te hoge verwachtingen heb.
En bizar eigenlijk dat er dan van de buitenkant niks te zien is, en je vanbinnen helemaal gek wordt.
En ik zit nu dus ook ergens mee. Ik wil heel graag met een vriendin naar de film. Maar alleen al de gedachte maakt me zenuwachtig. En ik weet dat ik het gewoon moet doen, en toch houdt die gedachte me tegen. Zo irritant..
dinsdag 11 september 2018 om 17:58
Ja snap ik. Thuisblijven voelt veiliger. Maar goed dat je wel gewoon gaat. Heb ik ook zoveel mogelijk gedaan destijds. En vertel je vriendin over de paniekaanvallen, neem haar in vertrouwen. Dat hielp bij mij heel goed! Maakte de druk minder ofzo.Evylime schreef: ↑11-09-2018 17:15Klopt. Maar ik denk dat ik zo graag wil dat dit over gaat dat ik te hoge verwachtingen heb.
En bizar eigenlijk dat er dan van de buitenkant niks te zien is, en je vanbinnen helemaal gek wordt.
En ik zit nu dus ook ergens mee. Ik wil heel graag met een vriendin naar de film. Maar alleen al de gedachte maakt me zenuwachtig. En ik weet dat ik het gewoon moet doen, en toch houdt die gedachte me tegen. Zo irritant..
dinsdag 11 september 2018 om 18:00
Ik ben zelf ook wel eens bang om flauw te vallen tijdens belangrijke afspraken voor mijn werk. Dan heb ik wat stress en vind ik dat ik moet presteren. Dit heb ik sinds ik ben flauw gevallen tijdens een sollicitatie (awkward..overigens wel de baan gekregen). Soms heb ik het dus nog, ik let dan erg op mijn ademhaling en zorg dat ik voldoende in mijn maag heb. Het zit hem bij mij puur in mijn hoofd, dus jezelf rustig trainen helpt erg. Succes.
woensdag 12 september 2018 om 03:52
Evylime schreef: ↑11-09-2018 10:07Ik denk zeker dat ik veel te streng ben voor mezelf. Dat zie ik nu ook in. Maar het is heel moeilijk om dat los te laten.
Middelbare school.. dat is lang geleden. Kan me wel herinneren dat ik in het eerste jaar altijd heel goed mijn best deed en altijd goede cijfers haalde en ik daardoor nerd genoemd werd. Verder weet ik het niet meer precies. Ik bleef ook goede cijfers halen in het jaar dat mijn moeder overleed. School voelde als afleiding.
Maarja. Ik wil al die spanning best wel loslaten, ik weet alleen niet hoe. Ik weet dat ik me nu bijvoorbeeld geen zorgen hoef te maken over school. En toch is er ergens nog een deel in me dat denkt: ja maar ik wil geen herkansingen, ik wil niet achterlopen (wat ik al doe), wat als het in periode 2 nog niet goed gaat.. etc. Ik kan het nog niet helemaal loslaten.
Middelbare school is toch nog niet zo lang geleden voor je als je onlangs je propadeuse van Hbo hebt gedaan?
Of heb je tussendoor gereisd ofzoiets?
Hoe ging je door je eindexamen jaar?
Verder was ik nog benieuwd of er iets uit was gekomen tussen de gesprekken van 1,5 jaar met je psycholoog, na je moeders ziekte en overlijden
woensdag 12 september 2018 om 08:50
Jawel, 7 jaar inmiddels. Heb na de middelbare een opleiding gedaan maar na 1.5 jaar mee gestopt. Toen ruim een halfjaar gewerkt, nieuwe opleiding gestart die 3 jaar duurde. Daarna aangemeld voor hbo opleiding, werd 1e keer niet aangenomen (was een opleiding met selectie), jaar gewerkt en nu zit ik inmiddels in het 2e jaar.Verbinder schreef: ↑12-09-2018 03:52Middelbare school is toch nog niet zo lang geleden voor je als je onlangs je propadeuse van Hbo hebt gedaan?
Of heb je tussendoor gereisd ofzoiets?
Hoe ging je door je eindexamen jaar?
Verder was ik nog benieuwd of er iets uit was gekomen tussen de gesprekken van 1,5 jaar met je psycholoog, na je moeders ziekte en overlijden
Maargoed mijn examenjaar was het jaar dat mijn moeder overleed. En ondanks dat bleef ik wel altijd goede cijfers halen. Ik was niet iemand die geen genoegen nam met een 7, maar wilde geen onvoldoendes halen. Wat wel eens gebeurde natuurlijk. Maar ik weet het niet meer precies, kan me niet herinneren dat ik zo streng voor mezelf was als dat ik afgelopen jaar was.
En van de psycholoog kan ik me herinneren dat we eigenlijk alleen maar praatten over wat me dwars zat. Ik ging namelijk alles opkroppen en ik had t er niet over "want als je t er niet over hebt is t er niet". Met als resultaat dat al het verdriet er 2x zo erg uit kwam. En de psycholoog zorgde ervoor dat ik er wel over ging praten. Maar heb niet een speciale therapie of iets gehad voor zover ik me kan herinneren. En ik heb nu nog steeds wel moeite om te praten over wat me dwars zit en met het tonen van emoties.
woensdag 12 september 2018 om 09:28
donderdag 13 september 2018 om 12:40
Vanmorgen een ochtend naar school geweest. Van tevoren was ik erg zenuwachtig. Heb halfuur voor ik weg moest een halve oxazepam ingenomen en ik voelde dan nog wel wat zenuwen, maar wel minder. In de klas vond ik het vooral in het begin een beetje ongemakkelijk, bang voor de angst. Maar die kwam niet. Het bleef eigenlijk bij die lichte zenuwen. Uiteindelijk volgehouden tot het einde. Ben best een beetje trots op mezelf want halverwege de les stond ik op het punt om weg te gaan. Niet vanwege angst maar meer vanwege het mentale en emotionele gedeelte. Maar toch gebleven. Ben wel blij dat ik nu naar huis kan want het kost uiteindelijk allemaal best wat energie.
