Psyche
alle pijlers
Autisme over het hoofd gezien
maandag 23 juli 2018 om 10:24
Inderdaad.groningen001 schreef: ↑23-07-2018 09:09Mooie uitleg, hier kan ik me in vinden. Hoger functionerende autisten kunnen het, mits in de juiste omgeving, prima doen. Het maakt ook heel erg uit wat voor omgeving je vandaan komt. Waren je ouders al gestructureerd, waardoor je je veilig voelde en overzicht had? Speelden er dingen als scheiding, waardoor er weinig oog was voor jouw aparte trekjes? Zagen je ouders misschien wel dat je 'anders' was in veel dingen, maar werd dit niet geproblematiseerd? Vaak komt er wel een punt waarop zich problemen aandienen. Bij een ontslag, een overlijden, iets anders.
Zeker bij vrouwen en bij mensen met een hoog IQ, zie je dat de symptomen van (sociaal) onvermogen voor een groot deel overdekt en gecompenseerd kunnen worden. Verder wordt het met het verstrijken van de jaren moeilijker om autisme vast te stellen. Mensen volgen verschillende behandelingen en pikken daar vaak ook dingen uit op, leren nieuwe strategiëen, waardoor het autisme beter verbloemd kan worden. Of cliënten leren nieuwe 'taal', hulpverlenerstaal, waardoor ze hun klachten zo verwoorden, dat het niet meer autistisch aandoet. Het zal ook echt wel iets te maken hebben met 'tunnelvisie'. Wordt iemand aangemeld met een persoonlijkheidsstoornis. Ook mensen met autisme hebben gewoon een persoonlijkheid, het kan dus echt best even duren voordat je denkt, als hulpverlener: 'Hmm, dat is gek. Dit klopt niet volgens mij'. Needless to say, maar niet elke hulpverlener is even goed of doortastend of heeft even veel oog voor autisme.
Verder, wat iemand al eerder zij, er is nu gewoon véél meer bekend over autisme dan 10-20 jaar geleden. Zeker bij vrouwen.
En helaas, het is geen exacte wetenschap. Ik doe regelmatig autisme-onderzoek bij volwassenen en in heel veel gevallen ligt het er niet zo dik bovenop, is het echt tot het einde toe puzzelen en vereist het veel doorvragen.
Achteraf gezien kan ik zo 4-5 mensen in mijn familie aanwijzen die zeker weten autisme hebben of hadden (sommigen zijn al overleden) en ook een heel zootje waar ik wel een dik vermoeden van heb.
En ik sluit mezelf ook niet eens helemaal uit.
Maar de enige die een echte heuse diagnose heeft is mijn zoon, maar dat is meer omdat hij nog wat andere probleempjes erbij heeft waardoor hij in het circuit terecht kwam.
En ik werk met autisten (maar dan van de laag-intelligente soort). Ik voel me heel erg thuis bij autisten
maandag 23 juli 2018 om 11:04
Klopt. Op stages moeite met het hoge werktempo. Was niet stressbestendig, kon niet snel schakelen, onhandig, te stil tegen patiënten, moeite met inleven, concentratieproblemen. Mijn collega's vonden me dwars, lui en soms ongeïnteresseerd.Nieuwsgierigaagjeaag schreef: ↑23-07-2018 08:53Dus als ik het goed begrijp ging de theorie kant van je opleiding redelijk af, maar de praktische kant niet. Waar liep je tegen aan op je stages?
maandag 23 juli 2018 om 11:07
Klopt.Nieuwsgierigaagjeaag schreef: ↑23-07-2018 08:51Dus het zou kunnen betekenen dat heel veel vrouwen die lang geleden de diagnose Borderline kregen, dit helemaal niet hebben.
Maar waarom wil jij al deze dingen weten?
maandag 23 juli 2018 om 11:07
Herkenbaar. Net als niet flexibel zijn, niet uit mezelf zien wat ik moet doen, geen dingen tegelijk kunnen doen en onthouden. Theorie lukt me wel.hondenmens schreef: ↑23-07-2018 11:04Klopt. Op stages moeite met het hoge werktempo. Was niet stressbestendig, kon niet snel schakelen, onhandig, te stil tegen patiënten, moeite met inleven, concentratieproblemen. Mijn collega's vonden me dwars, lui en soms ongeïnteresseerd.
maandag 23 juli 2018 om 11:09
Ging het contact met patiënten wel goed bij jou?Coconuts12 schreef: ↑23-07-2018 11:07Herkenbaar. Net als niet flexibel zijn, niet uit mezelf zien wat ik moet doen, geen dingen tegelijk kunnen doen en onthouden. Theorie lukt me wel.
maandag 23 juli 2018 om 11:19
Ja, ik was heel sociaal en klantvriendelijk. Maar had daarin, net als iedereen, ook verbeterpunten.
maandag 23 juli 2018 om 13:00
Ik merk heel goed hoe het met de ander gaat, ben er ook ontzettend op gericht en word erdoor geraakt. Ik hoor en zie ook vaak eerder dingen dan anderen, ik pik veel meer details op. Bij harde geluiden, veel indrukken etc wordt het me al snel teveel. Maar van binnenuit heb ik vooral stress of niet, vaak geen duidelijk benoembare emotie. En ik voel de kou, warmte, spierspanning, pijn etc vaak niet oplopen, waardoor ik er steeds door verrast word. Zo kan ik "zomaar" helemaal sloom en ellendig worden. Als Kater dan zegt "doe je vest uit, je hebt het te warm", en ik doe dat, voelt het ineens beter.Nieuwsgierigaagjeaag schreef: ↑23-07-2018 08:54Wat bedoel je met je uitspraak: omdat ik zo gevoelig ben voor alles buitenaf en zo ongevoelig / onwetend bij dingen van binnen.
Kun je hier voorbeelden van noemen?
maandag 23 juli 2018 om 13:15
Ik denk dat er meerdere (gecombineerde) redenen zijn waarom autisme jarenlang gemist kan worden, ook door hulpverleners. Dit is mijn perspectief, opgedeeld in verschillende samenhangende onderdelen:
Terugkoppelend aan de OP. Voor mij is het - als autist bij wie de diagnose ASS pas op haar 31e gesteld is - nu heel erg logisch dat ASS gemist kan worden door professionals. Als je dat niet begrijpt dan mis je mijns inziens (een deel van) de complexiteit, subtiliteit, details en nuances van ASS. Als je dat niet ziet, dan zal je het ook niet (h)erkennen. En dat is precies waarom de diagnose ASS gemist wordt. De vragen die je in je reacties stelt geven zo indirect het antwoord op je OP; een niet volledig begrip van ASS.
- Dat iemand autistisch is kun vaak genoeg niet direct zien. Zeker niet bij intelligente mensen die het vermogen hebben zichzelf sociaal wenselijk gedrag aan te leren. Bij deze groep mensen valt hun autisme niet op, omdat ze 'normaal' lijken (als het gemiddelde op een normaalverdeling).
- Pas als deze mensen uiteindelijk in een situatie (studie, werk, etc.) terecht komen waarin ze om 'onverklaarbare' redenen vast lopen wordt uiteindelijk hulp gevraagd. Want waarom zou je hulp vragen als je op je plek zit, alles goed gaat en op rolletjes loopt?
- Maar als je dan hulp vraagt, dan moet je wel weten wat te vragen. Het GGZ heeft een specifieke hulpvraag nodig en die formuleren ze niet voor jou, dat moet je zelf doen. Mijn ervaring is dat je daar heel duidelijk en specifiek in moet zijn als je enigszins de hulp wilt krijgen die je nodig hebt. Ofwel, je moet eigenlijk zelf (bij)sturen, waarvoor je zelfkennis nodig hebt en waarvoor je stevig in je schoenen moet staan (op een moment dat je eigenlijk heel kwetsbaar bent, want je vraagt niet voor niets hulp).
- Het vragen van psychologische hulp heeft dus een tegenstrijdigheid. Om de juiste hulp te kunnen vragen moet je al enige zelfkennis hebben en een idee van wat er mis gaat. Je moet dus een besef hebben van jezelf en je eigen gedrag.
Voor mij was dat een proces van jaren. Ik heb me als kind al eens anders gevoeld, ook tijdens de puberteit en als student, maar pas halverwege de 20 toen ik echt aan het vastlopen was ben ik echt gaan nadenken over mezelf. Het idee van ASS heb ik uiteindelijk zelf aangekaart. Maar wel pas op het laatste moment, omdat ik eerst dacht dat het stom was om het zelf te opperen en dat professionals het direct zouden moeten kunnen zien. Na 5 gesprekken met de POH-GGZ was ik namelijk geen stap verder en ik wilde gewoon die doorverwijzing voor de gespecialiseerde GGZ hebben om antwoorden te vinden die ik nodig had.
Tja, als ik nu terug kijk en bedenk wat de POH-GGZ op haar stoel zag vind ik het ook niet per se raar dat ze niet meteen aan ASS dacht. Er zat (keer op keer) een huilende, intelligente vrouw van rond de 30 bij wie het maar niet lukte om haar Master-opleiding af te ronden, die 2 dagen werkte in een zeer prikkelvolle omgeving, die plezierig samenwoonde met haar vriend (die naast haar zat tijdens de gesprekken). Een vrouw die verbaal op zich sterk was, maar bij wie de informatie uit haar getrokken moest worden en die zelf in eerste instantie geen enkele hint gaf waar te kijken, maar korte, (voor de POH-GGZ) onsamenhangende informatie (die voor mijzelf overigens heel betekenisvol was omdat ik daar allerlei dingen aan koppelde).
- Maar wat als het vastlopen je overvalt, je per direct bij de GGZ belandt en je nog niet zo uitgebreid hebt nagedacht over jezelf en geen enkel idee van ASS hebt? (i.p.v. na jaren nadenken) Hoe moet je dan weten dat de dingen die je ervaart, doet, denkt, etc. afwijken van het gemiddelde? En als je niet weet dat je afwijkt, waarom zou je daar dan over praten? Waarom zou je open deuren intrappen? Je gaat immers niet naar een psycholoog om te praten over gewone, normale dingen.
- Ook als je wel een idee hebt waar het probleem zou kunnen zitten, is het lastig. Je moet dat namelijk kunnen én durven communiceren. Je moet je façade kunnen loslaten (en je schaamte overwinnen).
Ook dat heeft bij mij tijd gekost. Naar een psycholoog gaan was een nieuwe situatie waar ik nog geen uitgebreide ervaring mee had. Ik had oprecht niet door dat ook professionals niet per se door alle sociaal wenselijke antwoorden heen kunnen prikken. Het bleek dat de psychologen gewoon mensen zijn, mensen die je graag willen helpen, maar die dus niet in je hoofd kunnen kijken en niet alle verbanden kunnen leggen die je zelf maakt bij het uitspreken van 1 woord. Het bleek dat ze je moeten leren kennen als persoon, dat je met ze moet communiceren wat er in je hoofd om gaat en dat ze je niet in een blik kunnen door gronden.
Terugkoppelend aan de OP. Voor mij is het - als autist bij wie de diagnose ASS pas op haar 31e gesteld is - nu heel erg logisch dat ASS gemist kan worden door professionals. Als je dat niet begrijpt dan mis je mijns inziens (een deel van) de complexiteit, subtiliteit, details en nuances van ASS. Als je dat niet ziet, dan zal je het ook niet (h)erkennen. En dat is precies waarom de diagnose ASS gemist wordt. De vragen die je in je reacties stelt geven zo indirect het antwoord op je OP; een niet volledig begrip van ASS.
anoniem_214249 wijzigde dit bericht op 23-07-2018 15:14
0.15% gewijzigd
"You are not entitled to your opinion. You are entitled to your informed opinion. No one is entitled to be ignorant."
maandag 23 juli 2018 om 14:43
Je hebt duidelijk ook al geen goed beeld van wat het GGZ doet. Het is niet zo dat als je doorverwezen wordt naar de specialistische GGZ ze daar meteen alle testen afnemen die ze kunnen verzinnenNieuwsgierigaagjeaag schreef: ↑23-07-2018 14:15Bedankt voor jullie reacties. Maar er is nog iets wat ik graag wil weten. Als je in de GGZ komt moet je veel gesprekken voeren en vragenlijsten invullen. Wordt je bij aanmelding in de GGZ niet standaard getest op autisme? Of zijn al die onderzoeken met name gericht op persoonlijkheidsstoornissen? Wanneer wordt men dan binnen de GGZ alert op autisme?
. In mijn geval had ik een doorverwijzing van de huisarts (en een brief van de studentpsycholoog die dacht aan ADD) en heb ik eerst een intakegesprek gehad waarbij bepaald werd of de specifieke GGZ-instelling de juiste plek voor me was en of ze iets voor me zouden kunnen betekenen qua behandelingstrajact. Vervolgens heb ik nog een keer een gesprek gehad om te bepalen in welke richting ze zouden gaan onderzoeken, waarbij ik zelf aangegeven heb dingen te herkennen in ADD én ASS. Aan het einde van dit gesprek gaf de psychologe aan op basis van dit gesprek te willen beginnen met een onderzoek naar ASS. ADD is nooit meer onderzocht (en daar heb ik zelf ook niet meer naar gevraagd).
TO, als dit onderwerp je interesse heeft dan raad ik je aan je eerst (uitgebreid) in te lezen. Je stelt nu (wereld)vreemde vragen, vragen die je niet op deze manier stelt als je al wat kennis hebt opgedaan. Zo kom je op mij over komt als iemand die deze moeite niet wil doen, ofwel een vorm van desinteresse. Dat kan niet je bedoeling zijn.
"You are not entitled to your opinion. You are entitled to your informed opinion. No one is entitled to be ignorant."
maandag 23 juli 2018 om 14:46
Een autisme-onderzoek is vrij uitgebreid, beslaat vaak in ieder geval twee interviews van elk twee uur (bij voorkeur 1 met een ouder over de ontwikkeling, 1 met een partner over het huidige functioneren) en soms nog aanvullende tests. Je kunt dus niet in een intake op autisme testen, je hebt er dus vrij veel tijd nodig, veel meer dan wat je voor een intakegesprek van 1-1,5 uur over het algemeen hebt.Nieuwsgierigaagjeaag schreef: ↑23-07-2018 14:15Bedankt voor jullie reacties. Maar er is nog iets wat ik graag wil weten. Als je in de GGZ komt moet je veel gesprekken voeren en vragenlijsten invullen. Wordt je bij aanmelding in de GGZ niet standaard getest op autisme? Of zijn al die onderzoeken met name gericht op persoonlijkheidsstoornissen? Wanneer wordt men dan binnen de GGZ alert op autisme?
Je denkt aan autisme, bijvoorbeeld omdat iemand door een eerdere hulpverlener is doorverwezen met vermoedens van autisme. Of omdat je in een intakegesprek doorvraagt op de klachten, en wat daaraan ten grondslag kan liggen. Soms is het iets in de contactname, soms iets in de inhoud, soms iets in de manier waarop iemand vertelt, waardoor je als hulpverlener aan autisme denkt. Er zijn best regelmatig mensen die letterlijk zeggen: "Ik snap andere mensen niet, daardoor voel ik me ongemakkelijk en dat kost vreselijk veel energie", of "Ik raak snel overprikkeld en heb enorm veel behoefte aan structuur. Als mijn plannen worden verstoord, loop ik vast. Hoe komt dat?"Ook melden mensen zich heel regelmatig aan omdat ze zelf denken dat ze autisme hebben, en het bijvoorbeeld in zichzelf herkennen van een ouder, vriendin of kind die bekend is met ASS. Je kunt dan in het intakegesprek doorvragen op een aantal criteria van autisme, en als er aanwijzingen zijn voor ASS, een echt autismeonderzoek inplannen.
maandag 23 juli 2018 om 15:07
Ik vind het grappig dat je dit benoemt als "vrij uitgebreid"en "vrij veel tijd". Ik heb zelf het ASS-onderzoek namelijk als niet uitgebreid ervaren.groningen001 schreef: ↑23-07-2018 14:46Een autisme-onderzoek is vrij uitgebreid, beslaat vaak in ieder geval twee interviews van elk twee uur (bij voorkeur 1 met een ouder over de ontwikkeling, 1 met een partner over het huidige functioneren) en soms nog aanvullende tests. Je kunt dus niet in een intake op autisme testen, je hebt er dus vrij veel tijd nodig, veel meer dan wat je voor een intakegesprek van 1-1,5 uur over het algemeen hebt.
Je denkt aan autisme, bijvoorbeeld omdat iemand door een eerdere hulpverlener is doorverwezen met vermoedens van autisme. Of omdat je in een intakegesprek doorvraagt op de klachten, en wat daaraan ten grondslag kan liggen. Soms is het iets in de contactname, soms iets in de inhoud, soms iets in de manier waarop iemand vertelt, waardoor je als hulpverlener aan autisme denkt. Er zijn best regelmatig mensen die letterlijk zeggen: "Ik snap andere mensen niet, daardoor voel ik me ongemakkelijk en dat kost vreselijk veel energie", of "Ik raak snel overprikkeld en heb enorm veel behoefte aan structuur. Als mijn plannen worden verstoord, loop ik vast. Hoe komt dat?"Ook melden mensen zich heel regelmatig aan omdat ze zelf denken dat ze autisme hebben, en het bijvoorbeeld in zichzelf herkennen van een ouder, vriendin of kind die bekend is met ASS. Je kunt dan in het intakegesprek doorvragen op een aantal criteria van autisme, en als er aanwijzingen zijn voor ASS, een echt autismeonderzoek inplannen.
Pre-onderzoek:
- algemene intake van ca. 3 kwartier
- intake om onderzoeksrichting nader te bepalen van ca. 1,5 uur
ASS-onderzoek:
- gesprek van 3 uur
- testonderzoek van 3,5 uur (incl. vragenlijsten)
- gesprek van ouder(s) + vriend van 2 uur (waar ik zelf niet bij aanwezig was)
- adviesgesprek van 1 uur
(en dan nog de tijd die de psychologes achter de schermen nodig hebben gehad om alle informatie te evalueren (met collega's) en te verwerken in het rapport)
Wellicht is dat omdat mijn brein alles tot in detail wil weten (en dubbel wil checken) alvorens één sluitende conclusie te (kunnen) trekken
.
"You are not entitled to your opinion. You are entitled to your informed opinion. No one is entitled to be ignorant."
maandag 23 juli 2018 om 15:14
Voor GGZ-standaarden is het een vrij uitgebreid onderzoek, zeker wat jij hebt gehad. Over het algemeen is dat echt voldoende om tot een sluitende en werkbare diagnose te komen. Als het na die gesprekken nog niet wijst in de richting van autisme, ga je verder zoeken, door bijvoorbeeld in het hokje persoonlijkheidsstoornissen of andere ontwikkelingsstoornissen te kijken (ADHD bijvoorbeeld).
Een sociale angststoornis, depressie, ADHD of zelfs persoonlijkheidsstoornis wordt over het algemeen echt in veel minder tijd vastgesteld, mits het enkelvoudig en niet te complex is.
Een sociale angststoornis, depressie, ADHD of zelfs persoonlijkheidsstoornis wordt over het algemeen echt in veel minder tijd vastgesteld, mits het enkelvoudig en niet te complex is.
maandag 23 juli 2018 om 15:32
Er is ook iets wat ik graag wil weten. Namelijk WAAROM jij al die dingen wil weten.Nieuwsgierigaagjeaag schreef: ↑23-07-2018 14:15Bedankt voor jullie reacties. Maar er is nog iets wat ik graag wil weten. Als je in de GGZ komt moet je veel gesprekken voeren en vragenlijsten invullen. Wordt je bij aanmelding in de GGZ niet standaard getest op autisme? Of zijn al die onderzoeken met name gericht op persoonlijkheidsstoornissen? Wanneer wordt men dan binnen de GGZ alert op autisme?
De antwoorden die je hier krijgt, kun je ook op Google vinden. Is jouw Google stuk ofzo?
maandag 23 juli 2018 om 15:38
Vind je het zo vervelend dat iemand veel vragen stelt?Celaena_Aelin schreef: ↑23-07-2018 15:32Er is ook iets wat ik graag wil weten. Namelijk WAAROM jij al die dingen wil weten.
De antwoorden die je hier krijgt, kun je ook op Google vinden. Is jouw Google stuk ofzo?
Ik zie wel vaker vragen die iemand zelf kan googlen of bedenken.
Als je geen antwoorden aan TO wil geven hoef je dat ook niet.
maandag 23 juli 2018 om 15:46
Ik krijg de indruk dat het TO vooral om de persoonlijke/sensatie-verhalen te doen is. Daarbij gaan al haar topic’s over diagnoses en de ggz.-Darkside- schreef: ↑23-07-2018 15:38Vind je het zo vervelend dat iemand veel vragen stelt?
Ik zie wel vaker vragen die iemand zelf kan googlen of bedenken.
Als je geen antwoorden aan TO wil geven hoef je dat ook niet.
En de waarom-vraag ontwijkt ze steeds. Gezien haar geschiedenis hier lijkt het alsof ze vooral informatie verzamelt voor een algemene aanklacht tegen de ggz.
maandag 23 juli 2018 om 15:48
Ter verduidelijking. Ik bedoel dit ook absoluut niet verwijtend, maar eerder verwonderend.groningen001 schreef: ↑23-07-2018 15:14Voor GGZ-standaarden is het een vrij uitgebreid onderzoek, zeker wat jij hebt gehad. Over het algemeen is dat echt voldoende om tot een sluitende en werkbare diagnose te komen. Als het na die gesprekken nog niet wijst in de richting van autisme, ga je verder zoeken, door bijvoorbeeld in het hokje persoonlijkheidsstoornissen of andere ontwikkelingsstoornissen te kijken (ADHD bijvoorbeeld).
Een sociale angststoornis, depressie, ADHD of zelfs persoonlijkheidsstoornis wordt over het algemeen echt in veel minder tijd vastgesteld, mits het enkelvoudig en niet te complex is.
Bij mij betekent "uitgebreid" dat ik alles wat er over een onderwerp te vinden is in detail en tot in het oneindige bestudeer. Als een (informatief) detail niet klopt, dan klopt voor mij het geheel niet en is het geheel dus onjuist/onwaar. Dit inzicht in mezelf heb ik gekregen door mijn ASS-diagnose. Door een andere betekenisverlening aan het woord "uitgebreid" kan dus al miscommunicatie ontstaan, waarbij je allebei iets anders bedoelt en een heel ander beeld van iets hebt.
In het kader van het onderwerp "een ASS-diagnose wordt gesteld op basis van een uitgebreid onderzoek" vind ik dit verschil in perspectief/perceptie dus grappig en tegelijkertijd veelzeggend
.
"You are not entitled to your opinion. You are entitled to your informed opinion. No one is entitled to be ignorant."
maandag 23 juli 2018 om 15:56
Knap. Ik had juist moeite met een rol spelen. In 1 praktijk deden de assistentes echt overdreven vriendelijk. Ik kreeg het mijn mond niet uit, op die toon praten. Vond het moeilijk om een bang kind te troosten. Vooral ook aanraken dan. Ik stond er dan passief bij. Scoorde wel erg goed op hygiëne.Coconuts12 schreef: ↑23-07-2018 11:19Ja, ik was heel sociaal en klantvriendelijk. Maar had daarin, net als iedereen, ook verbeterpunten.
hondenmens wijzigde dit bericht op 23-07-2018 16:00
12.03% gewijzigd
maandag 23 juli 2018 om 16:00
Haha ja het is zeker veelzeggend, waar je hier omschrijft hoe je als autist meer kijkt naar het detailniveau, kijken anderen (hulpverleners in dit geval) meer naar het grote geheel. Je stelt dus vast dat er 'met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid' sprake is van ASS. 100% zoiets uitzoeken, wat gebaseerd is op subjectieve ervaringen, zelfrapportage en hetero-anamnestische gegevens kan dus niet. Maar dat is ook wat ik zo verterend vind aan sommige mensen met autisme. Die zien in elke procent onzekerheid nog zoveel kansen tot verdieping. Waar ik denk 'Ah, het is 99 procent zeker, mooi!'
Het enige hele grote nadeel van deze 'autistische' kijk, is dat je jezelf verliest in oneindige mogelijkheden. Dat kost enorm veel tijd en energie, in een wereld/maatschappij zoals de onze is dat dus niet werkbaar. Maar bijzonder, en knap, is het zeker. Interessant he, hoe verschillend het brein dan kan werken.
Het enige hele grote nadeel van deze 'autistische' kijk, is dat je jezelf verliest in oneindige mogelijkheden. Dat kost enorm veel tijd en energie, in een wereld/maatschappij zoals de onze is dat dus niet werkbaar. Maar bijzonder, en knap, is het zeker. Interessant he, hoe verschillend het brein dan kan werken.
anoniem_369058 wijzigde dit bericht op 23-07-2018 16:46
1.89% gewijzigd
maandag 23 juli 2018 om 16:42
De aanklacht wordt hier toch behoorlijk onderuit gehaald.Celaena_Aelin schreef: ↑23-07-2018 15:46Ik krijg de indruk dat het TO vooral om de persoonlijke/sensatie-verhalen te doen is. Daarbij gaan al haar topic’s over diagnoses en de ggz.
En de waarom-vraag ontwijkt ze steeds. Gezien haar geschiedenis hier lijkt het alsof ze vooral informatie verzamelt voor een algemene aanklacht tegen de ggz.
Verder zou ik niet weten wat TO voor kwaad kan met wat persoonlijke ervaringen.
Hooguit dat we haar huiswerk invullen. Nou graag gedaan dan en hopelijk heeft een ander die met dezelfde vragen zit ook nog wat aan dit topic.
maandag 23 juli 2018 om 16:53
Ik vind het niet knaphondenmens schreef: ↑23-07-2018 15:56Knap. Ik had juist moeite met een rol spelen. In 1 praktijk deden de assistentes echt overdreven vriendelijk. Ik kreeg het mijn mond niet uit, op die toon praten. Vond het moeilijk om een bang kind te troosten. Vooral ook aanraken dan. Ik stond er dan passief bij. Scoorde wel erg goed op hygiëne.
het zit in mijn aard. Hoef er geen moeite voor te doen.
maandag 23 juli 2018 om 17:03
Oké dat scheelt een hoop. Ik heb dat niet.Coconuts12 schreef: ↑23-07-2018 16:53Ik vind het niet knap
dinsdag 24 juli 2018 om 08:26
Daarin ben je geen uitzondering, hoor
In mijn familie en vriendenkring zitten er ook niet zoveel die dat kunnen (in de zorg werken) en van zichzelf hebben. Lijkt me heel lastig om die rol te moeten aannemen. Ik kan bijvoorbeeld niet goed met kinderen spelen. Dat gaat geforceerd en ik voel me er ongemakkelijk bij. Ik weet hoe lastig dat is als dat wel van je verwacht wordt.
