Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
maandag 10 juni 2019 om 15:39
maandag 10 juni 2019 om 18:40
Zowel ik en mijn moeder zijn niet goed in samenvatten. Ik heb moeite met hoofd- en bijzaken onderscheiden. Soms doet zij een verhaal en denk dan: Waarom moet ik dat allemaal weten? Dat vind ik helemaal niet interessant. Wat is nou je boodschap? Terwijl ze mij ook regelmatig langdradig van stof vind.
dinsdag 11 juni 2019 om 11:24
Ik krijg morgen nieuwe meubels en dat geeft zo ontzettend veel stress. Zelf vervoer moeten regelen, andere meubels op het internet zetten. Sjouwers regelen (uiteraard diegene die ik ken en kunnen helpen is allemaal een misschien, lekker vaag). Nu hoop ik dat morgen alles in de boedelbak past en mijn sjouwers kunnen helpen en dat alles gewoon goed gaat. Man man het lijkt allemaal zo gemakkelijk maar ik ervaar ontzettend veel stress. Ben blij dat ik vorig jaar niet besloten had om toch te gaan verhuizen.
dinsdag 11 juni 2019 om 11:41
Oh vreselijk. Ook dat vage "misschien" van je sjouwers. Ook als je sjouwers hebt vind ik het nog een hoop gedoe. Ik heb zelf wel verhuisplannen (wacht nog op een woning) en zie erg tegen dat verhuizen op. Woning leeghalen, andere opnieuw inrichten, alles staat overhoop, steeds mensen over de vloer. Ik kijk vooral uit naar de tijd dat het klaar is.lisa198 schreef: ↑11-06-2019 11:24Ik krijg morgen nieuwe meubels en dat geeft zo ontzettend veel stress. Zelf vervoer moeten regelen, andere meubels op het internet zetten. Sjouwers regelen (uiteraard diegene die ik ken en kunnen helpen is allemaal een misschien, lekker vaag). Nu hoop ik dat morgen alles in de boedelbak past en mijn sjouwers kunnen helpen en dat alles gewoon goed gaat. Man man het lijkt allemaal zo gemakkelijk maar ik ervaar ontzettend veel stress. Ben blij dat ik vorig jaar niet besloten had om toch te gaan verhuizen.
dinsdag 11 juni 2019 om 11:43
Ik snap ook niet waarom je zou roken of zoveel drinken dat je out gaat. Ik kijk er behoorlijk op neer als iemand dat doet. Je hebt maar 1 lichaam, wil je je lever/hersenen/longen nou echt bewust kapotmaken?pplakke schreef: ↑10-06-2019 11:25Ik heb altijd angst gehad van alles waar je de controle over jezelf verliest. Soms hoor je in het nieuws van studenten die door een glazen koepel zakken. Mijn iq is maar 67 en zelfs ik weet dat nog dat dit gevaarlijk is. Drank of drugs moet dus klaarkrijgen dat je iq nog onder het mijne zakt, geen idee waarom iemand dat zou willen ervaren.
Sugar and spice, and everything nice.
dinsdag 11 juni 2019 om 13:33
Oh hondenmens een hele verhuizing is inderdaad nog erger. Hopelijk gaat het jouw in de toekomst meevallen. Uit vooral je frustraties hier tegen die tijd 
Kandijsuiker, het is altijd makkelijk om op mensen neer te kijken, maar soms willen mensen uit omdat aan gewoon te pijnlijk is misschien. Ik heb heel vaak teveel medicatie ingenomen om uit te gaan...dat deed ik echt niet met de gedachte goh ik ga me lever eens kapot maken. Ik was gewoon flink in de war en kon niet anders dan mijn hersenen en lichaam uitschakelen.
Daarentegen misschien bedoel jij die puber kinderen die zich coma zuipen? Dat snap ik ook niet.
Kandijsuiker, het is altijd makkelijk om op mensen neer te kijken, maar soms willen mensen uit omdat aan gewoon te pijnlijk is misschien. Ik heb heel vaak teveel medicatie ingenomen om uit te gaan...dat deed ik echt niet met de gedachte goh ik ga me lever eens kapot maken. Ik was gewoon flink in de war en kon niet anders dan mijn hersenen en lichaam uitschakelen.
Daarentegen misschien bedoel jij die puber kinderen die zich coma zuipen? Dat snap ik ook niet.
dinsdag 11 juni 2019 om 15:04
Van mij mag iedereen doen wat hij wil ook dat soort dingen. Zolang ik het maar niet mee hoef te doen. Zo was er ooit eens een filmpje van iemand die gepest werd en daar deden ze het wurgspel mee. Dat is pas verschrikkelijk dat je dit machteloos moet ondergaan.Kandijsuiker schreef: ↑11-06-2019 11:43Ik snap ook niet waarom je zou roken of zoveel drinken dat je out gaat. Ik kijk er behoorlijk op neer als iemand dat doet. Je hebt maar 1 lichaam, wil je je lever/hersenen/longen nou echt bewust kapotmaken?
dinsdag 11 juni 2019 om 23:09
Dat is nou het lastige van een verslaving, je beseft heel goed dat het schade berokkend aan je lichaam, maar dit is een zij-effect dat niet opweegt tegen de tijdelijke voordelen die je verkrijgt.Kandijsuiker schreef: ↑11-06-2019 11:43Ik snap ook niet waarom je zou roken of zoveel drinken dat je out gaat. Ik kijk er behoorlijk op neer als iemand dat doet. Je hebt maar 1 lichaam, wil je je lever/hersenen/longen nou echt bewust kapotmaken?
Ik snap de reactie van Lisa volkomen: soms wil je gewoon dat het stopt, dat die mallemolen in je hoofd stilvalt, dat de externe prikkels je niet langer bereiken, dat je even weg bent.
Roken en drank kunnen je levenstermijn inperken, maar een psychische ziekte kan dit nog veel sneller.
woensdag 12 juni 2019 om 00:27
Zelf heb ik nooit echt problemen gehad met drank en/of drugs.
Weleens wat geblowd in het verleden, maar dit stelde weinig voor.
Ook overmatig drinken is voor mij nooit een 'uitdaging' geweest.
Met uitgaan hield ik het na 2 a 3 drankjes voor gezien.
Heb de behoefte nooit echt gehad om helemaal 'los' te gaan.
Had dit natuurlijk wel kunnen doen; ook gezien mijn kwetsbaarheid, moeilijk grenzen kunnen stellen/aangeven, onzekerheid (qua persoon, uitstraling etc), maar heb me vrijwel altijd weten te beheersen hierin.
Niet om mezelf hiermee op de borst te kloppen; dat totaal niet.
Soms verbaas ik mij weleens dat ik in mijn leven niet verslaafd ben geraakt oid; ook gezien het feit dat ik vrij kwetsbaar toch ben (laag zelfbeeld, onzeker etc).
Ben opzicht wel opgelucht/blij dat ik dit soort problemen nooit echt gehad heb.
Weleens wat geblowd in het verleden, maar dit stelde weinig voor.
Ook overmatig drinken is voor mij nooit een 'uitdaging' geweest.
Met uitgaan hield ik het na 2 a 3 drankjes voor gezien.
Heb de behoefte nooit echt gehad om helemaal 'los' te gaan.
Had dit natuurlijk wel kunnen doen; ook gezien mijn kwetsbaarheid, moeilijk grenzen kunnen stellen/aangeven, onzekerheid (qua persoon, uitstraling etc), maar heb me vrijwel altijd weten te beheersen hierin.
Niet om mezelf hiermee op de borst te kloppen; dat totaal niet.
Soms verbaas ik mij weleens dat ik in mijn leven niet verslaafd ben geraakt oid; ook gezien het feit dat ik vrij kwetsbaar toch ben (laag zelfbeeld, onzeker etc).
Ben opzicht wel opgelucht/blij dat ik dit soort problemen nooit echt gehad heb.
woensdag 12 juni 2019 om 05:13
Valdemar_II schreef: ↑11-06-2019 23:09Dat is nou het lastige van een verslaving, je beseft heel goed dat het schade berokkend aan je lichaam, maar dit is een zij-effect dat niet opweegt tegen de tijdelijke voordelen die je verkrijgt.
Ik snap de reactie van Lisa volkomen: soms wil je gewoon dat het stopt, dat die mallemolen in je hoofd stilvalt, dat de externe prikkels je niet langer bereiken, dat je even weg bent.
Roken en drank kunnen je levenstermijn inperken, maar een psychische ziekte kan dit nog veel sneller.
In zweden hebben ze de cijfers eens bekeken een slimme autist word daar gemiddeld 54 jaar, maar word beïnvloed door hoge cijfers zelfmoord, dus zo dramatisch is het niet als je hiervan gespaard blijft. De minder slimme zelfs maar 40 jaar, maar daar is communicatie meer het probleem wat dan tot aanslepen leid en de ziekte te ver door is waarschijnlijk eer ze ontdekt word.
https://www.nhs.uk/news/neurology/peopl ... -come-from
woensdag 12 juni 2019 om 06:48
Probleem met dit soort onderzoeken is natuurlijk dat je helemaal niet weet of de controlegroep echt geen autisme heeft, of dat daar mensen bij zijn die het wel hebben maar er zo weinig last van ondervinden dat ze geen diagnose hebben.pplakke schreef: ↑12-06-2019 05:13In zweden hebben ze de cijfers eens bekeken een slimme autist word daar gemiddeld 54 jaar, maar word beïnvloed door hoge cijfers zelfmoord, dus zo dramatisch is het niet als je hiervan gespaard blijft. De minder slimme zelfs maar 40 jaar, maar daar is communicatie meer het probleem wat dan tot aanslepen leid en de ziekte te ver door is waarschijnlijk eer ze ontdekt word.
https://www.nhs.uk/news/neurology/peopl ... -come-from
Dan is de groep met autisme dus vooral opgebouwd uit mensen die problemen ondervinden door hun autisme.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 12 juni 2019 om 13:12
@Solomio: eens dat de groep met autisme vooral zal bestaan uit personen die ernstige problemen ondervinden en dat je niet kunt uitsluiten dat er zich in de controlegroep personen met autisme bevinden, maar ik veronderstel dat de onderzoekers verstandig genoeg zijn om daarmee rekening te houden.
link naar het onderzoek trouwens (moet het nog lezen):
https://www.cambridge.org/core/journals ... ore-reader
Sluit aan bij andere bevindingen:
https://www.henw.org/artikelen/een-erns ... erwachting
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5623876/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5388960/
Natuurlijk is er nog veel meer onderzoek nodig, maar ondertussen is het heel spijtig om te merken dat een psychische stoornis vaak gezien wordt als een zwakte; dat je gewoon wat sterker moet zijn. Alsof je dit gewoon kunt overwinnen door je mindset te veranderen.
link naar het onderzoek trouwens (moet het nog lezen):
https://www.cambridge.org/core/journals ... ore-reader
Sluit aan bij andere bevindingen:
https://www.henw.org/artikelen/een-erns ... erwachting
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5623876/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5388960/
Natuurlijk is er nog veel meer onderzoek nodig, maar ondertussen is het heel spijtig om te merken dat een psychische stoornis vaak gezien wordt als een zwakte; dat je gewoon wat sterker moet zijn. Alsof je dit gewoon kunt overwinnen door je mindset te veranderen.
anoniem_262747 wijzigde dit bericht op 12-06-2019 19:00
Reden: overdreven
Reden: overdreven
13.37% gewijzigd
woensdag 12 juni 2019 om 15:21
Ik vraag mij af waar ik binnen dit verhaal rondhang, op zich heb ik weinig stress. Ik zit dan ook rustig bij mijn ouders. Langs die kant ben ik ontsnapt aan gevolgen van stress gerelateerde doodsoorzaken denk ik (voorlopig toch). Langs de andere kant heb ik dan weer mijn enorme angst voor pillen en operaties. Ik loop jaren rond zonder tandvulling tot ik een abces heb. En pas als die enorme pijn er is, voel ik dat ik klem zit en ik wel naar de tand arts zal moeten. Naar de tand arts ga ik ondertussen wel weer jaarlijks, op zich viel die tand trekken goed mee.
Maar ziekenhuizen en operaties is nog iets anders, de gedachte dat er messen en dingen in je gaan. De pijn en pillen en wat nog allemaal, mensen die je aanraken, je moet daar spreken tegen groepen. Dat is nu is echt pure horror voor mij. Ik snap niet dat sommige plastische chirurgie voor hun plezier uit vrije wil doen. Ik vraag mij af wat is nu het normaalste, extreme angst of het als een pleziertje aanvoelen.
Maar ziekenhuizen en operaties is nog iets anders, de gedachte dat er messen en dingen in je gaan. De pijn en pillen en wat nog allemaal, mensen die je aanraken, je moet daar spreken tegen groepen. Dat is nu is echt pure horror voor mij. Ik snap niet dat sommige plastische chirurgie voor hun plezier uit vrije wil doen. Ik vraag mij af wat is nu het normaalste, extreme angst of het als een pleziertje aanvoelen.
woensdag 12 juni 2019 om 16:00
Je zit dan onder narcose.pplakke schreef: ↑12-06-2019 15:21Ik vraag mij af waar ik binnen dit verhaal rondhang, op zich heb ik weinig stress. Ik zit dan ook rustig bij mijn ouders. Langs die kant ben ik ontsnapt aan gevolgen van stress gerelateerde doodsoorzaken denk ik (voorlopig toch). Langs de andere kant heb ik dan weer mijn enorme angst voor pillen en operaties. Ik loop jaren rond zonder tandvulling tot ik een abces heb. En pas als die enorme pijn er is, voel ik dat ik klem zit en ik wel naar de tand arts zal moeten. Naar de tand arts ga ik ondertussen wel weer jaarlijks, op zich viel die tand trekken goed mee.
Maar ziekenhuizen en operaties is nog iets anders, de gedachte dat er messen en dingen in je gaan. De pijn en pillen en wat nog allemaal, mensen die je aanraken, je moet daar spreken tegen groepen. Dat is nu is echt pure horror voor mij. Ik snap niet dat sommige plastische chirurgie voor hun plezier uit vrije wil doen. Ik vraag mij af wat is nu het normaalste, extreme angst of het als een pleziertje aanvoelen.
Sugar and spice, and everything nice.
woensdag 12 juni 2019 om 16:08
Spreken tegen groepen? Je hebt doorgaans 1 op 1 gesprekken met behandelend specialist.pplakke schreef: ↑12-06-2019 15:21Ik vraag mij af waar ik binnen dit verhaal rondhang, op zich heb ik weinig stress. Ik zit dan ook rustig bij mijn ouders. Langs die kant ben ik ontsnapt aan gevolgen van stress gerelateerde doodsoorzaken denk ik (voorlopig toch). Langs de andere kant heb ik dan weer mijn enorme angst voor pillen en operaties. Ik loop jaren rond zonder tandvulling tot ik een abces heb. En pas als die enorme pijn er is, voel ik dat ik klem zit en ik wel naar de tand arts zal moeten. Naar de tand arts ga ik ondertussen wel weer jaarlijks, op zich viel die tand trekken goed mee.
Maar ziekenhuizen en operaties is nog iets anders, de gedachte dat er messen en dingen in je gaan. De pijn en pillen en wat nog allemaal, mensen die je aanraken, je moet daar spreken tegen groepen. Dat is nu is echt pure horror voor mij. Ik snap niet dat sommige plastische chirurgie voor hun plezier uit vrije wil doen. Ik vraag mij af wat is nu het normaalste, extreme angst of het als een pleziertje aanvoelen.
Mijn enige angst was een kamer moeten delen, maar dat heb ik bij mijn operatie succesvol kunnen omzeilen door de autismekaart te trekken waardoor ik een eenpersoonskamer kreeg. Dit is geen garantie voor een volgende keer overigens, maar wel dat ze hun best voor je doen als er geen quarantainegeval binnenkomt juist wanneer jij geopereerd wordt.
woensdag 12 juni 2019 om 20:37
Ik mag hopen dat ze opereren onder narcose, maar het blijft toch iets waar ik niet naar uitkijk mocht dit ooit moeten gebeuren. Spreken tegen groepen, denk ik aan dokter en ouders en verpleegster is al 4 mensen. Zelfs 1 is voor mij al veel dat komt er dan ook nog bij alsof het al niet erg genoeg is daar te liggen.
woensdag 12 juni 2019 om 21:37
Ik besef dat al heel lang, maar er is mij nooit echt over gesproken. Mijn ouders zijden blijf maar hier toen ik 18 was en dat was het. Je hebt in België enorme wachtlijsten blijkbaar waar ik voor zo ver ik weet zelfs niet eens op sta. Tegenwoordig werken ze met pvb dat je hulp aan huis kan betalen, vroeger kon dit niet en belande je rechtstreeks in ik denk soort beschermd wonen systeem, maar toen ook enorme wachtlijsten. Maar eigenlijk weet ik er niet veel van enkel van op internet. Ondertussen went de situatie ook dat ik maar bij mijn ouders blijf, terwijl ik toch vroeger met openbaar vervoer naar school ging. Maar eigenlijk woon ik best graag thuis zo rustig ga ik zeker nooit niet zitten, en ik weet niet waar dat dan al mag zijn.
https://www.onafhankelijkleven.be/blog/ ... hulp-krijg
https://www.onafhankelijkleven.be/blog/ ... ij-op-hulp
.
zaterdag 15 juni 2019 om 19:40
Is het huis van je ouders hypotheekvrij? Wellicht kun je er dan later ook blijven wonen.pplakke schreef: ↑12-06-2019 21:37Ik besef dat al heel lang, maar er is mij nooit echt over gesproken. Mijn ouders zijden blijf maar hier toen ik 18 was en dat was het. Je hebt in België enorme wachtlijsten blijkbaar waar ik voor zo ver ik weet zelfs niet eens op sta. Tegenwoordig werken ze met pvb dat je hulp aan huis kan betalen, vroeger kon dit niet en belande je rechtstreeks in ik denk soort beschermd wonen systeem, maar toen ook enorme wachtlijsten. Maar eigenlijk weet ik er niet veel van enkel van op internet. Ondertussen went de situatie ook dat ik maar bij mijn ouders blijf, terwijl ik toch vroeger met openbaar vervoer naar school ging. Maar eigenlijk woon ik best graag thuis zo rustig ga ik zeker nooit niet zitten, en ik weet niet waar dat dan al mag zijn.
https://www.onafhankelijkleven.be/blog/ ... hulp-krijg
https://www.onafhankelijkleven.be/blog/ ... ij-op-hulp
zaterdag 15 juni 2019 om 22:42
Het is al lang afbetaald, maar ik heb ook nog 1 zus. En financieel heb ik niet veel ik krijg 20 euro per week ik kan haar dus nooit uitkopen, eten en kleren krijg ik ook nog. En ook als mijn ouders naar rusthuis zouden moeten hebben zij ook geld nodig, kost 2000 euro per maand per man, zo veel spaargeld hebben zij niet dus moeten ze dan ook verkopen. Op zich krijg ik nu 1160 euro per maand uitkering (bij de start 900), maar mijn moeder is altijd huismoeder geweest, dus enkel vader had loon. Tot ik 18 was had hij samen met nog 1 broer bouwbedrijf ruwbouw overgenomen van zijn vader. In het begin was dit met 4 broers maar 2 vielen al langer uit met fysieke klachten, en met 2 man duurde dit op den duur te lang voor klanten, vonden ook geen goede extra man, en goedkope buitenlandse lonen deden er ook niet goed aan. En ook was dit voor pensioen niet goed als zelfstandige, en geeft dit soort grote projecten grote verantwoordelijkheden en stress om te dragen.redbulletje schreef: ↑15-06-2019 19:40Is het huis van je ouders hypotheekvrij? Wellicht kun je er dan later ook blijven wonen.
Toen ik 18 was is de zaak gestopt en is hij kledingzakken gaan ophalen in kledingbakken. Maar dit was waarschijnlijk beetje lager loon dan bouw vermoed ik, had toen 1500 euro per maand. En ondertussen die dure stroom die steeds opslaat en al de rest ook. Toen op 21 kwam daar plots die 900 euro uitkering bij van mij. Maar toen die periode huurde mijn zus ook nog niet lang, en met haar loon is zij niet echt in staat auto te kopen dus vader zo goed te helpen. En ook wat meubelen en zo, en dus komt het er op neer dat ik eigenlijk geen geld heb gespaard terwijl ik niet eens alleen buiten kom. Dit geld vervangt eigenlijk min of meer mijn moeder haar inkomen+ nog wat hulp aan zus zo als haar dure benzine om in de file te staan naar haar werk. Op zich heb ik mij daar niet aan geërgerd dat dit gebeurde, ik zit hier rustig en zie niemand.
Maar het is toch een vreemd boeltje vind ik, ben ik nu verantwoordelijk voor mij zelf of mijn ouders? Het is mij soms echt niet duidelijk ik zat toch in school voor beschermd wonen. Wat als zij plots wegvallen hoe moet ik dan uitleggen dat ik niets heb, ik vermoed niet want ik ben toch half gestoord en word opgehaald door wit busje? Maar als dit niet zo is zal ik vermoedelijk wel in aanmerking komen voor sociale woning denk ik. Maar dan heb ik weer geen zo geen pvb om ik weet niet wat voor zorg te kopen, zorg dat ik niet tegen vreemde mensen spreek als daar al zorg voor bestaat, naar het schijnt krijg je dan een pvb met spoed. Dus op zich zal het wel goed komen als het echt noodzakelijk is, maar ook enkel dan en voor duidelijkheid is dit zeker en vast een dikke 0 vind ik.
maandag 17 juni 2019 om 01:05
@Pplakke:
Als je nog onder begeleiding bent, neem dan eens contact op met je begeleider en begin je toekomstige woonsituatie te bespreken.
Kom je in aanmerking voor begeleid wonen?
Mijn schoonbroer zat in een gelijksoortige situatie maar hij was daarbij ingeschreven voor een sociale woning. Sinds vorig jaar huurt hij een eigen appartement en zelfs al komen zijn ouders hem nog op vele vlakken helpen, het is voor hen toch een geruststelling dat hij niet langer compleet afhankelijk is van hen.
Als je nog onder begeleiding bent, neem dan eens contact op met je begeleider en begin je toekomstige woonsituatie te bespreken.
Kom je in aanmerking voor begeleid wonen?
Mijn schoonbroer zat in een gelijksoortige situatie maar hij was daarbij ingeschreven voor een sociale woning. Sinds vorig jaar huurt hij een eigen appartement en zelfs al komen zijn ouders hem nog op vele vlakken helpen, het is voor hen toch een geruststelling dat hij niet langer compleet afhankelijk is van hen.
maandag 17 juni 2019 om 08:50
Ik ben nooit onder begeleiding geweest thuis (ook wachtlijsten van jaren, zelfs opname stop lees ik nu), niemand heeft daar ooit iets van gezegd, ik heb enkel een diagnose gehad, en toen ben ik naar school voor beschermd wonen geweest, (toen bestond zorg thuis kopen nog niet). Ik heb 16j nooit iets uit mezelf gezegd op school,enkel als ze het vroegen. Toen ik op 18 school verlaten had zeiden beschutte werkplaatsen vrijwel meteen uitkering aanvragen, mijn ouders regelden dit, kreeg dit op 21. En voor zover ik weet woon ik onder hun bescherming en verder is er dus niemand, want zelfs mensen die pvb ( geld voor ondersteuning) aanvragen staan met 14.600 volwassenen op die wachtlijst en ook daar doen ouders het alleen.Valdemar_II schreef: ↑17-06-2019 01:05@Pplakke:
Als je nog onder begeleiding bent, neem dan eens contact op met je begeleider en begin je toekomstige woonsituatie te bespreken.
Kom je in aanmerking voor begeleid wonen?
Mijn schoonbroer zat in een gelijksoortige situatie maar hij was daarbij ingeschreven voor een sociale woning. Sinds vorig jaar huurt hij een eigen appartement en zelfs al komen zijn ouders hem nog op vele vlakken helpen, het is voor hen toch een geruststelling dat hij niet langer compleet afhankelijk is van hen.
Dus normaal was op dat punt alleen wonen in sociale woning, zelfs met ondersteuning zeker niet de bedoeling denk ik, ik denk eerder instelling. En bovendien voor begeleid wonen ,beschermd wonen,instelling wonen,dagbesteding heb je altijd pvb nodig waar dus die enorme wachtlisten voor zijn.
Misschien kan ik naar sociale woning zonder pvb maar als ik altijd binnen blijf en niets ga durven zeggen en niet open doe voor niemand buiten mijn ouders. Dit gaat toch niet mogen van die huur instanties vermoed ik, mijn ouders regelen nu al alles wat spreken betreft, ik spreek alleen hun. Ze kunnen eten brengen maar dan kost het hen net meer moeite dan wanneer ik thuis woon. Ik weet niet of nu aan mij liegt, aan mijn ouders of overheid, of dat ik echt zo een raar geval ben, dat dit hier op is uitgedraaid.
Ik heb ook al gedacht als ik goedkope recreatiegrond koop, mijn ouders zijn sowieso niet van plan hier te blijven met die grote tuin moest ik weg zijn, en dan lukt dit misschien financieel. Dan kan ik in een caravan rustig daar wonen en kunnen ze eten brengen 1 keer per week enkel mag dit officieel niet van de wet je mag daar enkel kort verblijven. Maar uiteindelijk komt het er op neer dat dit eigenlijk niet mag en ik misschien het best af ben thuis, want uiteindelijk ik weet hoe ik ben, echte gesprekken kan ik echt niet. En ben ik dus niets met iemand die komt zeggen hoe lang ik een aardappel moet koken, dat is niet het echte probleem.
