Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
maandag 17 juni 2019 om 12:30
@pplakke:
Beste, bij je toekomstplannen lijk je er steeds vanuit te gaan dat je ouders aanwezig zullen zijn; er komt echt een moment dat zij deze zorgen niet langer kunnen dragen.
Voor begeleid wonen, een sociale woning of opname in een instelling heb je geen pvb nodig. Als je zelfstandig woont (of opgenomen wordt) zal je uitkering voldoende zijn om de vaste lasten te dekken en indien je moeilijkheden hebt met je administratie kun je een budgetbeheerder toegewezen krijgen die jouw financiën regelt en je voorziet van wekelijks zakgeld.
Je schrijft dat je niet kunt spreken met andere mensen, maar schriftelijk lukt dit kennelijk wel. Neem via e-mail contact op met het raster (weet niet welke regio je zit) of het ocmw en beschrijf je huidige situatie. Jouw ouders hebben op dit moment al recht op ondersteuning en er zijn verscheidene diensten die dit aanbieden. Deze mensen doen echt hun best voor jou, zij weten van de wachtlijsten en zullen ondertussen tot het uiterste gaan om jullie gezin te ondersteunen.
Je kunt me steeds een pb sturen. Blijf niet afwachten, laat desnoods je ouders deze berichten lezen.
Beste, bij je toekomstplannen lijk je er steeds vanuit te gaan dat je ouders aanwezig zullen zijn; er komt echt een moment dat zij deze zorgen niet langer kunnen dragen.
Voor begeleid wonen, een sociale woning of opname in een instelling heb je geen pvb nodig. Als je zelfstandig woont (of opgenomen wordt) zal je uitkering voldoende zijn om de vaste lasten te dekken en indien je moeilijkheden hebt met je administratie kun je een budgetbeheerder toegewezen krijgen die jouw financiën regelt en je voorziet van wekelijks zakgeld.
Je schrijft dat je niet kunt spreken met andere mensen, maar schriftelijk lukt dit kennelijk wel. Neem via e-mail contact op met het raster (weet niet welke regio je zit) of het ocmw en beschrijf je huidige situatie. Jouw ouders hebben op dit moment al recht op ondersteuning en er zijn verscheidene diensten die dit aanbieden. Deze mensen doen echt hun best voor jou, zij weten van de wachtlijsten en zullen ondertussen tot het uiterste gaan om jullie gezin te ondersteunen.
Je kunt me steeds een pb sturen. Blijf niet afwachten, laat desnoods je ouders deze berichten lezen.
maandag 17 juni 2019 om 16:32
Maar Valdemar_II wat staat er dan in deze linken, deze brian bv. wacht al 12 jaar is ook 29 net als ik. Waarom woont hij dan nog niet alleen als het zonder pvb kan, ik vermoed dat hij toch ook gehandicapte uitkering krijgt? Het is allemaal heel onduidelijk, een rusthuis kost al gemiddeld 1.728 euro, met mijn 1160 euro kom je zo al amper rond als normaal persoon. Hoe kan je daar dan ondersteuning+huur+voeding+water+internet+elektriciteit+weet ik nog wat allemaal mee betalen.pplakke schreef: ↑12-06-2019 21:37Ik besef dat al heel lang, maar er is mij nooit echt over gesproken. Mijn ouders zijden blijf maar hier toen ik 18 was en dat was het. Je hebt in België enorme wachtlijsten blijkbaar waar ik voor zo ver ik weet zelfs niet eens op sta. Tegenwoordig werken ze met pvb dat je hulp aan huis kan betalen, vroeger kon dit niet en belande je rechtstreeks in ik denk soort beschermd wonen systeem, maar toen ook enorme wachtlijsten. Maar eigenlijk weet ik er niet veel van enkel van op internet. Ondertussen went de situatie ook dat ik maar bij mijn ouders blijf, terwijl ik toch vroeger met openbaar vervoer naar school ging. Maar eigenlijk woon ik best graag thuis zo rustig ga ik zeker nooit niet zitten, en ik weet niet waar dat dan al mag zijn.
https://www.onafhankelijkleven.be/blog/ ... hulp-krijg
https://www.onafhankelijkleven.be/blog/ ... ij-op-hulp
Het geld vliegt er nu al door samen met mijn vader zijn loon, mijn zus heeft 400 euro meer dan mij werkt en heeft nog hulp nodig soms, ik zie echt totaal niet hoe ze dat daar voor zouden kunnen doen. Ook ken ik op twitter iemand met me/cvs heeft en zij heeft het over bedlegerige mensen die uitsluitend door familie verzorgt worden. Omdat er simpelweg niets is van uit de overheid voor hen dat is veel erger dan wat ik heb zij moeten hulp krijgen. Zij zegt (is psychologe van opleiding) dat veel mensen met psychische problemen noodgedwongen bij hun ouders blijven en schrikt niet van mijn situatie.
Mijn administratie is bijna onbestaande, belastingen is vooraf ingevuld niets te betalen , verder betaal ik enkel nog 26 euro voor de zorgpremie en ziekenkas en dat is het zowat denk ik, al de rest is samen met mijn ouders. Online bankieren ken ik dus is nooit een probleem geweest. Eigenlijk het geen mijn ouders doen valt te beperken tot spreken in mijn plaats tegen vreemden, en dan nog gaat dit enkel over als ik ziek ben, verder spreek ik niemand, wat echt niet zo veel werk is voor hun. Als zij ouder worden kan ik hun nog goed helpen dus op zich zit ik hier echt nog niet zo slecht.
En ook mijn ouders weten niet dat ik al jaren op het internet communiceer met anderen voor hen is mijn laatste gesprek met vreemden in beschutte werkplaats.
woensdag 19 juni 2019 om 21:43
Ik heb in een rapport over armoede bij gehandicapten. Wat cijfer materiaal gevonden. Zo lees ik dat een professioneel bewindvoerder 859 euro kost per jaar. Dat soort bedragen heb ik zelfs nog nooit uitgegeven in heel mijn leven in 1 keer. Een bewindvoerder zou zichzelf moeten ontslaan, want hij dient toch om geen zotte kosten te maken.
Verder staan er 2 volledige woon en leefkosten. En ik zie zo al meteen dat dit onbetaalbaar is voor mij. Het is mij ook een raadsel waarom de ene 1,614 en de andere 1,435 verdient en ik dan maar eerst in de 900, nu 1,160. Zal wel iets met punten zijn maar enkel mijn ouders willen mij voor die prijs bij houden gelukkig.
En eigenlijk als ik dat lees gemeenschappelijke ruimtes, daar krijg ik stress van ik zit niet voor niets vaak rustig alleen. Het lawaai andere mensen, geuren dat zijn nu net de dingen waar ik het zwaarst gehandicapt mee ben. De hoofdpijn het ziek voelen in school dat wil ik echt niet opnieuw meemaken.
Diegenen met een eigendom zijn het best af staat er, maar dan moet je kapitaalkrachtige ouders hebben. Al vermoed ik wel dat ondersteuningskosten dan harder oplopen want appartement is buiten instelling. Als je dit hebt en er belt iemand aan en er is geen begeleider wie gaat er dan open doen, dat kan ik echt niet.
Ik geloof dat er maar 1 plaats is die betaalbaar is waar ze mij graag zien en daar ben ik al. Enkel heb ik geen oplossing om mijn ouders ouder te laten worden dat is waar, maar dat zijn zorgen voor later. je weet nooit misschien krijg ik wel longkanker, met al die giftige stoffen tegenwoordig in de lucht of iets anders, dat zullen we moeten afwachten.
Hier de link voor wie dat ook eens graag bekijkt dat rapport.
https://www.kuleuven.be/lucas/nl/Public ... aritas.pdf
Verder staan er 2 volledige woon en leefkosten. En ik zie zo al meteen dat dit onbetaalbaar is voor mij. Het is mij ook een raadsel waarom de ene 1,614 en de andere 1,435 verdient en ik dan maar eerst in de 900, nu 1,160. Zal wel iets met punten zijn maar enkel mijn ouders willen mij voor die prijs bij houden gelukkig.
En eigenlijk als ik dat lees gemeenschappelijke ruimtes, daar krijg ik stress van ik zit niet voor niets vaak rustig alleen. Het lawaai andere mensen, geuren dat zijn nu net de dingen waar ik het zwaarst gehandicapt mee ben. De hoofdpijn het ziek voelen in school dat wil ik echt niet opnieuw meemaken.
Diegenen met een eigendom zijn het best af staat er, maar dan moet je kapitaalkrachtige ouders hebben. Al vermoed ik wel dat ondersteuningskosten dan harder oplopen want appartement is buiten instelling. Als je dit hebt en er belt iemand aan en er is geen begeleider wie gaat er dan open doen, dat kan ik echt niet.
Ik geloof dat er maar 1 plaats is die betaalbaar is waar ze mij graag zien en daar ben ik al. Enkel heb ik geen oplossing om mijn ouders ouder te laten worden dat is waar, maar dat zijn zorgen voor later. je weet nooit misschien krijg ik wel longkanker, met al die giftige stoffen tegenwoordig in de lucht of iets anders, dat zullen we moeten afwachten.
Hier de link voor wie dat ook eens graag bekijkt dat rapport.
https://www.kuleuven.be/lucas/nl/Public ... aritas.pdf
woensdag 19 juni 2019 om 22:34
Santana, welkom!
@de rest: ik heb hier ooit eens meegeschreven. En hoop eigenlijk op wat tips van jullie...
Vandaag de officiële diagnose ASS gekregen (PDD NOS, maar dat heet tegenwoordig niet meer zo) en het advies om de bijkomende diagnose ADD aan te vragen, waarvoor sterke vermoedens zijn maar waar het expertisecentrum waar ik was niet goed genoeg op kan testen.
Ik flap er van alles té eerlijk uit, mijn werkgever weet dat ik eea aan het uitzoeken ben en hij is graag op de hoogte van wat er bij zijn naaste medewerkers speelt. Moet ik het gesprek aan en kort weergegeven wat er uit het onderzoek is gekomen? Dat is een duidelijke diagnose (hè hè) vervolgtips (therapie, begeleiding, add onderzoek) en een opsomming van mijn sterke punten (die kreeg ik ook mee). Of zou dit veel te ver gaan?
Liefst zou ik het wel delen, gewoon zodat ik van mijn kant eerlijk, duidelijk, open ben. Maar heel gebruikelijk is dat natuurlijk niet. Al ken ik mijn werkgever erg goed en vermoed ik dat ik andere werkgevers hier niet van op de hoogte zou brengen (gesteld ik ergens anders zou werken).
Hoe open/eerlijk zijn jullie en helpt dat?
@de rest: ik heb hier ooit eens meegeschreven. En hoop eigenlijk op wat tips van jullie...
Vandaag de officiële diagnose ASS gekregen (PDD NOS, maar dat heet tegenwoordig niet meer zo) en het advies om de bijkomende diagnose ADD aan te vragen, waarvoor sterke vermoedens zijn maar waar het expertisecentrum waar ik was niet goed genoeg op kan testen.
Ik flap er van alles té eerlijk uit, mijn werkgever weet dat ik eea aan het uitzoeken ben en hij is graag op de hoogte van wat er bij zijn naaste medewerkers speelt. Moet ik het gesprek aan en kort weergegeven wat er uit het onderzoek is gekomen? Dat is een duidelijke diagnose (hè hè) vervolgtips (therapie, begeleiding, add onderzoek) en een opsomming van mijn sterke punten (die kreeg ik ook mee). Of zou dit veel te ver gaan?
Liefst zou ik het wel delen, gewoon zodat ik van mijn kant eerlijk, duidelijk, open ben. Maar heel gebruikelijk is dat natuurlijk niet. Al ken ik mijn werkgever erg goed en vermoed ik dat ik andere werkgevers hier niet van op de hoogte zou brengen (gesteld ik ergens anders zou werken).
Hoe open/eerlijk zijn jullie en helpt dat?
woensdag 19 juni 2019 om 22:38
woensdag 19 juni 2019 om 22:50
Femke: Ik heb sinds januari de diagnose ASS, en ik heb het wel aan mijn werkgever verteld. Ik ben net aan het herstellen van de tweede burn out in drie jaar tijd. Daar heeft mijn werkgever last van, en mijn leidinggevenden vonden het een positieve stap dat ik uit liet zoeken waar mijn extreme stressgevoeligheid vandaan komt. Ik heb niet alle ins en outs verteld, alleen dat ik autisme heb, en dat ik erg geholpen ben met duidelijke opdrachten, veranderingen op tijd weet en wat daarin van mij wordt verwacht, niet continue gestoord moeten worden tijdens het werk etc. Bij mijn reintegratie wordt nu geen druk uitgeoefend, wat bij de vorige keer echt anders was. En ik krijg een nieuwe functie, waarbij gekeken wordt of er genoeg tijd en personeel is om mij rustig in te werken. Collega’s weten het ook, en ik heb geen negatieve reakties gehad. Juist heel veel steun omdat ik zoveel spanningen had tijdens het diagnosetraject.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
donderdag 20 juni 2019 om 01:12
Ik denk dat ik straks weer autist af ben. 'Officieel`dan, volgens het criterium dat je erdoor beperkt moet worden en er veel last van hebt.
Was altijd wel 'anders' en herken me ook in eigenschappen, en dat is niet veranderd, maar ik kreeg pas écht problemen toen ik werkloos werd. Solliciteren en beslissen waarop precies was een ramp. Toen ook diagnose.
Maar ik heb nu weer een baan die bij me past en ik leef helemaal op. Heb wel veel geleerd over mezelf en gedraag me nu ook anders dan vroeger. Heb het daar trouwens niet verteld, op mijn werk.
Was altijd wel 'anders' en herken me ook in eigenschappen, en dat is niet veranderd, maar ik kreeg pas écht problemen toen ik werkloos werd. Solliciteren en beslissen waarop precies was een ramp. Toen ook diagnose.
Maar ik heb nu weer een baan die bij me past en ik leef helemaal op. Heb wel veel geleerd over mezelf en gedraag me nu ook anders dan vroeger. Heb het daar trouwens niet verteld, op mijn werk.
.
donderdag 20 juni 2019 om 08:29
Hier staat wat de eerste 5 jaar na school gebeurt is, toen beschutte werkplaatsen me te traag vonden.
psyche/woede/list_messages/443274/2 . Ik heb geen idee, voor zo ver ik weet hadden ze geen keuze mij thuis te houden, lange wachtlijsten. Dus zal het wel niet helemaal ok zijn, maar wat moeten ze anders. Ze hebben mij 3j gratis, in totaal 5j , waarvan 2j met uitkering van 900 euro mee zien gaan werken met mijn vader,waar ik trouwens nooit iets van gespaard had mijn vader heeft geen groot loon. Op school heb ik nooit ongewettigd afwezig geweest, mijn diagnose papieren staan vol dat ik school haat. Maar ik ben nooit gestopt dat klopt ook niet met iq van 67, wat daar waarschijnlijk gedeeltelijk aan te danken is. Want dan zou ik niet beseft hebben dat ik dan in instelling terecht kom wegens schoolplicht tot 18.
En zij vinden dat ik mijn best gedaan heb met wat ik heb. Maar ik ben een verschrikkelijke last voor hun, zelfmoord heb ik ook angst van, er is dus geen reden mij hier met dwang weg te halen voor iemand uit de buitenwereld. Mijn ouders zitten er mee, ik wil het niet maar het blijft maar aanslepen ik kan er niets aan doen. Het gaat vanzelf dit is echt een verschrikkelijke ramp voor hun, en zij dragen het helemaal alleen. En zij weten van niets, gebruiken geen computer en zijn in de steek gelaten met mij.
donderdag 20 juni 2019 om 08:47
Ik vind het echt heftig om te lezen pplakke, hoe de situatie is voor je ouders maar vooral ook voor jou. Ergens klopt het ook niet dat je zelf zó weinig overhoudt aan je uitkering. Maar ik heb verder geen advies, het is enorm complex allemaal. Wel een dikke knuffel en heel fijn dat je de weg naar dit forum hebt gevonden. Klinkt toch een beetje als een lifeline voor jou. Schrijf je nog op meer plekken?
.
donderdag 20 juni 2019 om 09:42
Careta, dank voor je reactie. Ik wil er wel iets van meegeven aan mijn werkgever, maar gezien hij eind van de week op vakantie gaat wacht ik denk tot hij terug is.
Impala, je mag je diagnose volgens mij gewoon houden hoor
Hier was de conclusie juist dat ik prima functioneer (heb een goed betaalde baan en voed in m'n eentje twee kinderen op), maar dat dit vooral is omdat ik mezelf in al die jaren heb aangeleerd me 'sociaal wenselijk' te gedragen. Problemen die ASS veroorzaken weet ik meestal wel op te lossen en waar ik zelf veel last van heb is vermoeidheid. Wat dan weer nogal logisch is, als je 24/7 bezig bent met sociaal wenselijk gedrag. En ik denk altijd maar: ik weet niet beter. Dus dan maar doorgaan.
Plakke, jouw IQ, daar schreef je al eerder over, dat geloof ik eerlijk gezegd niet. Een IQ is ook geen gemiddelde, waar jouw lijstje wel wat op leek, kan best dat je op een bepaald gebied enorm laag scoort, door wat voor reden ook, maar simpelweg een gemiddelde nemen is niet terecht. Waarschijnlijk een niet heel uitgebreide IQ test? Je teksten en analyses wijzen op een wat hoger IQ dan dat. Mijn ex-zwager heeft een IQ van rond de 75 en die kan normaal overkomen, toch prik je daar uiteindelijk wel doorheen, en dat is niet wat ik bij jou zie.
Als eerder, weet niet goed hoe ik kan helpen, maar misschien helpt het jou als je je óúders helpt. Ze 'zijn in de steek gelaten met jou', maar ze hébben jou, zij gebruiken geen computer maar jij wel, daar kun je ze bij helpen. En je gaf eerder al aan dat je ze ook kunt / wilt hebben mochten ze met ouder worden meer hulp nodig hebben. Draai het in het positieve.
Impala, je mag je diagnose volgens mij gewoon houden hoor
Hier was de conclusie juist dat ik prima functioneer (heb een goed betaalde baan en voed in m'n eentje twee kinderen op), maar dat dit vooral is omdat ik mezelf in al die jaren heb aangeleerd me 'sociaal wenselijk' te gedragen. Problemen die ASS veroorzaken weet ik meestal wel op te lossen en waar ik zelf veel last van heb is vermoeidheid. Wat dan weer nogal logisch is, als je 24/7 bezig bent met sociaal wenselijk gedrag. En ik denk altijd maar: ik weet niet beter. Dus dan maar doorgaan. Plakke, jouw IQ, daar schreef je al eerder over, dat geloof ik eerlijk gezegd niet. Een IQ is ook geen gemiddelde, waar jouw lijstje wel wat op leek, kan best dat je op een bepaald gebied enorm laag scoort, door wat voor reden ook, maar simpelweg een gemiddelde nemen is niet terecht. Waarschijnlijk een niet heel uitgebreide IQ test? Je teksten en analyses wijzen op een wat hoger IQ dan dat. Mijn ex-zwager heeft een IQ van rond de 75 en die kan normaal overkomen, toch prik je daar uiteindelijk wel doorheen, en dat is niet wat ik bij jou zie.
Als eerder, weet niet goed hoe ik kan helpen, maar misschien helpt het jou als je je óúders helpt. Ze 'zijn in de steek gelaten met jou', maar ze hébben jou, zij gebruiken geen computer maar jij wel, daar kun je ze bij helpen. En je gaf eerder al aan dat je ze ook kunt / wilt hebben mochten ze met ouder worden meer hulp nodig hebben. Draai het in het positieve.
donderdag 20 juni 2019 om 09:47
Ik denk dat pplakke het wel best vindt en lekker veilig, dat zijn ouders geen computer gebruiken en dat vooral zo wil houden. Geen kans dat ze ergens mee gaan lezen.
Ik geloof ook nog steeds niet dat zijn iq (nog steeds) zo laag is en het gemiddelde was idd gedrukt door 1 extreem lage score. Die test was ook van toen hij 15 was.
Ik geloof ook nog steeds niet dat zijn iq (nog steeds) zo laag is en het gemiddelde was idd gedrukt door 1 extreem lage score. Die test was ook van toen hij 15 was.
.
donderdag 20 juni 2019 om 11:32
@femke09 Bedank, voor de waarschijnlijk enige goede keuze in mijn geval.
Die test was wisc 3, het is wel zo dat er tegelijkertijd, er ook in mijn papieren staat dat mijn schoolpunten niet slecht zijn. Ik weet dus niet moesten anderen uit mijn klas die ook gedaan hebben wat zij zouden scoren. Ik denk het ook best thuis blijven en mijn ouders helpen, anders ga ik sowieso weer zieker worden als ik elke dag tegen vreemden moet spreken.
@ Impala Hier is al 16 jaar internet voor mij en mijn zus vroeger. Ik kan er ook niet aan doen dat zij daar niet op komen. Alles bevind zich op internet tegenwoordig soms lijkt het wel of ik van veel meer op de hoogte ben dan zij. Ik heb via internet met eID reader zijn pensioen nagekeken.
Dingen als pvb zijn zij zelfs niet eens op de hoogte dat dit landschap zo verandert is sinds 2016, tegenover ik van school ging voor zo ver ik weet. Op zich is dat toch ook niet echt normaal, mijn ouders hebben helemaal geen vrienden en weinig contact met de buitenwereld, wel met enkele familie leden. Mijn vader via zijn werk ook een beetje. Maar zeker mijn moeder heeft bijna uitsluitend contact met haar ouders en dochter ook. Dus op zich zijn zij ook beiden zeer terugtrokken wat ik dus niet van vreemden heb.
Ik heb op twitter onder mijn eigen naam sinds november vorig jaar nog min of meer een beetje contact nu, ik post zelfs stukken uit mijn diagnose papieren, al is het wel eerder lotgenoten contact. Dus echt verstopt zit ik niet meer.
Trouwens veel mensen uit de buurt hebben mij 5 jaar zien mee rijden met mijn vader, ook buren waar ik al 29j niets tegen durf zeggen. Die kledingbakken leegmaken voor voorbijgangers leek ik een gewone werknemer. Diegenen waar we in een stal kleding gingen halen snapten ook allemaal niet waarom ik niet in beschutte werkplaats mocht komen. Dus echt anoniem is dit niet, enkel mensen die normaal zijn komen hier niet. Zij posten over reizen en dingen kopen, en daar mee zullen ze niet zo snel op mij uitkomen hier, tenzij ze dit ook krijgen maar dat betwijfel ik.
Die test was wisc 3, het is wel zo dat er tegelijkertijd, er ook in mijn papieren staat dat mijn schoolpunten niet slecht zijn. Ik weet dus niet moesten anderen uit mijn klas die ook gedaan hebben wat zij zouden scoren. Ik denk het ook best thuis blijven en mijn ouders helpen, anders ga ik sowieso weer zieker worden als ik elke dag tegen vreemden moet spreken.
@ Impala Hier is al 16 jaar internet voor mij en mijn zus vroeger. Ik kan er ook niet aan doen dat zij daar niet op komen. Alles bevind zich op internet tegenwoordig soms lijkt het wel of ik van veel meer op de hoogte ben dan zij. Ik heb via internet met eID reader zijn pensioen nagekeken.
Dingen als pvb zijn zij zelfs niet eens op de hoogte dat dit landschap zo verandert is sinds 2016, tegenover ik van school ging voor zo ver ik weet. Op zich is dat toch ook niet echt normaal, mijn ouders hebben helemaal geen vrienden en weinig contact met de buitenwereld, wel met enkele familie leden. Mijn vader via zijn werk ook een beetje. Maar zeker mijn moeder heeft bijna uitsluitend contact met haar ouders en dochter ook. Dus op zich zijn zij ook beiden zeer terugtrokken wat ik dus niet van vreemden heb.
Ik heb op twitter onder mijn eigen naam sinds november vorig jaar nog min of meer een beetje contact nu, ik post zelfs stukken uit mijn diagnose papieren, al is het wel eerder lotgenoten contact. Dus echt verstopt zit ik niet meer.
Trouwens veel mensen uit de buurt hebben mij 5 jaar zien mee rijden met mijn vader, ook buren waar ik al 29j niets tegen durf zeggen. Die kledingbakken leegmaken voor voorbijgangers leek ik een gewone werknemer. Diegenen waar we in een stal kleding gingen halen snapten ook allemaal niet waarom ik niet in beschutte werkplaats mocht komen. Dus echt anoniem is dit niet, enkel mensen die normaal zijn komen hier niet. Zij posten over reizen en dingen kopen, en daar mee zullen ze niet zo snel op mij uitkomen hier, tenzij ze dit ook krijgen maar dat betwijfel ik.
donderdag 20 juni 2019 om 13:24
Ik denk dat je wat dat betreft nog extra beperkt wordt door je eigen omgeving.
Als je een kind met een zware sociale beperking hebt waarvan je weet dat hij nooit zal kunnen functioneren in de huidige maatschappij zonder hulp, vind ik het best kwalijk om geen actie te ondernemen. Ook al doe je dat uit liefde en bedoel je het goed omdat je geen stress bij je kind wil veroorzaken en hem wil beschermen. Maar misschien weten je ouders gewoon niet hoe en zou jij ze daarbij kunnen helpen, zoals femke09 zegt.
Natuurlijk zouden ze gezond en wel honderd kunnen worden, maar het kan ook morgen gedaan zijn als iemand ze aanrijdt (om maar een voorbeeld te noemen), en dan is het wel handig als je een vangnet hebt geregeld voor je kind.
Ik zou toch echt proberen een hulpverlener of sociaal werker in jullie leven te krijgen, ondanks de wachtlijsten (dan sta je er in ieder geval maar op?). Ook voor je ouders, want die hebben zo te lezen ook niet veel mensen. Al weet ik helaas niet hoe het in België werkt. Dat document ziet er erg complex uit.
Als je een kind met een zware sociale beperking hebt waarvan je weet dat hij nooit zal kunnen functioneren in de huidige maatschappij zonder hulp, vind ik het best kwalijk om geen actie te ondernemen. Ook al doe je dat uit liefde en bedoel je het goed omdat je geen stress bij je kind wil veroorzaken en hem wil beschermen. Maar misschien weten je ouders gewoon niet hoe en zou jij ze daarbij kunnen helpen, zoals femke09 zegt.
Natuurlijk zouden ze gezond en wel honderd kunnen worden, maar het kan ook morgen gedaan zijn als iemand ze aanrijdt (om maar een voorbeeld te noemen), en dan is het wel handig als je een vangnet hebt geregeld voor je kind.
Ik zou toch echt proberen een hulpverlener of sociaal werker in jullie leven te krijgen, ondanks de wachtlijsten (dan sta je er in ieder geval maar op?). Ook voor je ouders, want die hebben zo te lezen ook niet veel mensen. Al weet ik helaas niet hoe het in België werkt. Dat document ziet er erg complex uit.
donderdag 20 juni 2019 om 13:28
Eens.Wojak schreef: ↑20-06-2019 13:24Ik denk dat je wat dat betreft nog extra beperkt wordt door je eigen omgeving.
Als je een kind met een zware sociale beperking hebt waarvan je weet dat hij nooit zal kunnen functioneren in de huidige maatschappij zonder hulp, vind ik het best kwalijk om geen actie te ondernemen. Ook al doe je dat uit liefde en bedoel je het goed omdat je geen stress bij je kind wil veroorzaken en hem wil beschermen. Maar misschien weten je ouders gewoon niet hoe en zou jij ze daarbij kunnen helpen, zoals femke09 zegt.
Natuurlijk zouden ze gezond en wel honderd kunnen worden, maar het kan ook morgen gedaan zijn als iemand ze aanrijdt (om maar een voorbeeld te noemen), en dan is het wel handig als je een vangnet hebt geregeld voor je kind.
Ik zou toch echt proberen een hulpverlener of sociaal werker in jullie leven te krijgen, ondanks de wachtlijsten (dan sta je er in ieder geval maar op?). Ook voor je ouders, want die hebben zo te lezen ook niet veel mensen. Al weet ik helaas niet hoe het in België werkt. Dat document ziet er erg complex uit.
.
donderdag 20 juni 2019 om 16:04
Mijn ouders weten wel hoe ze moeten helpen afschermen voor de buitenwereld, en eigenlijk doe ik dit zelf. Ik kan perfect buiten wandelen niemand verbied mij dat, maar ik ben enkel naar school geweest met openbaar vervoer vroeger, verder ben ik nog nooit alleen weg geweest in heel mijn leven. Dat zal toch wel willen zeggen dat ik mij daar echt niet goed bij voel. Het is trouwens een illusie te denken dat ik plots normaal zou zijn, omdat een begeleider hier eens komt kijken.
De jonge in deze link is bij al die dingen geweest en vertoont nog steeds het zelfde gedrag, wel anders dan mij. https://www.hln.be/in-de-buurt/halle/wa ... /#comments
Trouwens ik heb ook nog 1 zus het is niet dat ik plots alleen op de wereld ben moesten mijn ouder plots wegvallen. Misschien ongelooflijk ooit was al volwassen ben ik al een aantal dagen alleen geweest thuis. Mijn ouders waren op reis naar de zee maar ik doe dat niet graag. En toen is er niets mis gegaan. Nu doen ze dit niet meer omdat ze het niet graag doen. Of niet durven ik weet het niet maar in elk geval ik heb geen schrik om alleen te zijn, eerder omgekeerd. Maar eigenlijk dacht ik er vroeger niet zo over na dat er iets met mij schilt tot 18 dacht ik dat ik alleen ik durf niets zeggen uit mezelf. Maar op school deden ze daar nooit vreemd over dus dacht ik dat dit niet zo erg was. Tot je daar van alles over leest op internet.
Mijn regio is provincie Antwerpen ninneketje.
De jonge in deze link is bij al die dingen geweest en vertoont nog steeds het zelfde gedrag, wel anders dan mij. https://www.hln.be/in-de-buurt/halle/wa ... /#comments
Trouwens ik heb ook nog 1 zus het is niet dat ik plots alleen op de wereld ben moesten mijn ouder plots wegvallen. Misschien ongelooflijk ooit was al volwassen ben ik al een aantal dagen alleen geweest thuis. Mijn ouders waren op reis naar de zee maar ik doe dat niet graag. En toen is er niets mis gegaan. Nu doen ze dit niet meer omdat ze het niet graag doen. Of niet durven ik weet het niet maar in elk geval ik heb geen schrik om alleen te zijn, eerder omgekeerd. Maar eigenlijk dacht ik er vroeger niet zo over na dat er iets met mij schilt tot 18 dacht ik dat ik alleen ik durf niets zeggen uit mezelf. Maar op school deden ze daar nooit vreemd over dus dacht ik dat dit niet zo erg was. Tot je daar van alles over leest op internet.
Mijn regio is provincie Antwerpen ninneketje.
donderdag 20 juni 2019 om 17:31
Maar hoe groot schat jij de kans dat jouw zus voor jou wil gaan zorgen? Kan me heel goed indenken dat die haar eigen leven heeft en niet van plan is jou in huis te nemen. Je staat er op 'n gegeven moment toch alleen voor. Geen idee of ze in Belgie ook woongroepen hebben voor mensen die niet zelfstandig kunnen wonen.Trouwens ik heb ook nog 1 zus het is niet dat ik plots alleen op de wereld ben moesten mijn ouder plots wegvallen.
donderdag 20 juni 2019 om 18:58
Ik heb er - op het stigma na - zelf geen last van. Ik vraag me af wat ik nog met de diagnose moet, behalve dat het nadelen heeft. Op het werk sta ik bekend als vrolijk. Ik ben zelden chagrijnig, al heb ik - als eenieder af en toe - dagelijkse ergernissen, wie niet? Ik denk dat er een relatie ligt tussen vrolijkheid en weinig last van autisme. Mijn interesses zijn de laatste jaren erg breed; er zijn veel dingen die mij boeien.
Verstandig. Anders ruiken ze geld en zijn ze niets tot jou verplicht. Mooi houden zo! Ik wil binnenkort een gesprek met één van de hogere bazen over mijn situatie. Er zijn dingen die ik een ernstig probleem vind, en dat wil ik dan bespreken. Om een paar steekwoorden te noemen: te ernstig ingeschatte arbeidsbeperking, geen jobcoach, geen functioneringsgesprekken, geen vooruitgang, mistigheid rondom mijn functioneren op het werk.Heb het daar trouwens niet verteld, op mijn werk.
World of Warcraft: Legion
donderdag 20 juni 2019 om 19:52
Ik bedoel het niet op die manier, maar dat ze mij even kan bijhouden tot er iets anders is eens het zo ver is. Mijn zus gaat graag op reis en ik niet ik durf zelfs niet in het vliegtuig. Dus daar zou ik toch niet kunnen bij wonen.redbulletje schreef: ↑20-06-2019 17:31Maar hoe groot schat jij de kans dat jouw zus voor jou wil gaan zorgen? Kan me heel goed indenken dat die haar eigen leven heeft en niet van plan is jou in huis te nemen. Je staat er op 'n gegeven moment toch alleen voor. Geen idee of ze in Belgie ook woongroepen hebben voor mensen die niet zelfstandig kunnen wonen.
vrijdag 21 juni 2019 om 11:38
Dat gaat over niet vertellen op het werk.hans66 schreef: ↑20-06-2019 18:58
Verstandig. Anders ruiken ze geld en zijn ze niets tot jou verplicht. Mooi houden zo! Ik wil binnenkort een gesprek met één van de hogere bazen over mijn situatie. Er zijn dingen die ik een ernstig probleem vind, en dat wil ik dan bespreken. Om een paar steekwoorden te noemen: te ernstig ingeschatte arbeidsbeperking, geen jobcoach, geen functioneringsgesprekken, geen vooruitgang, mistigheid rondom mijn functioneren op het werk.
Ik ga er tegen mijn directeur wel wat over zeggen. Een simpel 'ik wil m'n eigen hok' werkt denk ik niet zo. Ik heb nu m'n eigen kamer, en we gaan verbouwen. Ik heb de toezegging dat ik dat mijn eigen glazen hok binnen de afdeling krijg (voor vertrouwelijke gesprekken en zo, ivm mijn werk), maar van glas.... nu kan ik me nog 'verstoppen' en dat kan dan natuurlijk niet meer. Daar zie ik erg tegenop. Ik wil dolgraag een ruimte waar ik me terug kan trekken, desnoods een vergaderkamer aan de overkant van de gang (die schijnen er ook te komen), zonder dat ik me opgelaten hoef te voelen als ik daarheen loop. En dat dan aandragen op een manier waarop het niet lijkt alsof ik me aanstel (die vragen over de verbouwing).
Ik zie er wat tegenop. Met de diagnose als achtergrond denk ik meer kans te maken op een eerlijk gesprek.
vrijdag 21 juni 2019 om 11:45
Functioneert jouw zus wel 100%? Maar ook dan kan het zijn dat zij door overlijden van (een van) je ouders zo'n enorme klap krijgt dat ze mentaal niet in staat is ook nog dingen voor jou te regelen.
vrijdag 21 juni 2019 om 11:46
Waarom van glas? Ik zou een dicht kantoor willen met ramen waar ik de lamellen kan dichtdoen.femke09 schreef: ↑21-06-2019 11:38Dat gaat over niet vertellen op het werk.
Ik ga er tegen mijn directeur wel wat over zeggen. Een simpel 'ik wil m'n eigen hok' werkt denk ik niet zo. Ik heb nu m'n eigen kamer, en we gaan verbouwen. Ik heb de toezegging dat ik dat mijn eigen glazen hok binnen de afdeling krijg (voor vertrouwelijke gesprekken en zo, ivm mijn werk), maar van glas.... nu kan ik me nog 'verstoppen' en dat kan dan natuurlijk niet meer. Daar zie ik erg tegenop. Ik wil dolgraag een ruimte waar ik me terug kan trekken, desnoods een vergaderkamer aan de overkant van de gang (die schijnen er ook te komen), zonder dat ik me opgelaten hoef te voelen als ik daarheen loop. En dat dan aandragen op een manier waarop het niet lijkt alsof ik me aanstel (die vragen over de verbouwing).
Ik zie er wat tegenop. Met de diagnose als achtergrond denk ik meer kans te maken op een eerlijk gesprek.
vrijdag 21 juni 2019 om 12:41
Nog steeds niks veranderd op je werk? Jammer, ik snap je frustratie. Maar moet je al die dingen wel met je werkgever bespreken? Ik bedoel, die hoeft jou toch geen jobcoach te geven ? Of zit je nu in een soort beschutte werksituatie? Ik zou denken dat je misschien gewoon ergens anders zou moeten gaan solliciteren. En dan niks zeggen over je diagnose. Op dit moment is het vrij makkelijk om aan werk te komen. Of is dat een rare gedachte? Heb je ook nog een wia-uitkering of contact met het UWV?hans66 schreef: ↑20-06-2019 18:58Ik heb er - op het stigma na - zelf geen last van. Ik vraag me af wat ik nog met de diagnose moet, behalve dat het nadelen heeft. Op het werk sta ik bekend als vrolijk. Ik ben zelden chagrijnig, al heb ik - als eenieder af en toe - dagelijkse ergernissen, wie niet? Ik denk dat er een relatie ligt tussen vrolijkheid en weinig last van autisme. Mijn interesses zijn de laatste jaren erg breed; er zijn veel dingen die mij boeien.
Verstandig. Anders ruiken ze geld en zijn ze niets tot jou verplicht. Mooi houden zo! Ik wil binnenkort een gesprek met één van de hogere bazen over mijn situatie. Er zijn dingen die ik een ernstig probleem vind, en dat wil ik dan bespreken. Om een paar steekwoorden te noemen: te ernstig ingeschatte arbeidsbeperking, geen jobcoach, geen functioneringsgesprekken, geen vooruitgang, mistigheid rondom mijn functioneren op het werk.
Ik heb mijn nieuwe werkgever niks verteld, niet zozeer omdat ze dan geld zouden ruiken. Maar omdat ze me dan waarschijnlijk helemaal niet zouden hebben aangenomen en ik ook geen zin heb in een stigma. Ik heb ook altijd goed gefunctioneerd in een normale werksituatie, tot ik werkloos werd. Mijn diagnose kwam daarna pas. Ik heb nu ook nog een gedeeltelijke Wia uitkering, daar heb ik ook niks van gezegd.
Ik heb ook geen behoefte aan een eigen kamer, of wat voor aanpassingen dan ook. Ik vind het juist prettig om een beetje in de reuring te zitten en aanspraak te hebben van collega's. Heb het enorm naar mijn zin in mijn nieuwe baan ! Het is wel even pittig, zo de eerste weken, maar dan gooi ik er even een ritalinnetje in
Trouwens, er is op dit moment toch een landelijke regeling dat elke werkende van 45 jaar en ouder een budget van 600 krijgt voor een loopbaanadviseur? Die mag je dan zelf kiezen, buiten je werkgever om. Kun je daar niks mee? Jij bent toch 45+?
https://www.rijksoverheid.nl/actueel/ni ... 45-plusser
.
