Psyche
alle pijlers
Bemoeienis familie om verbroken contact ouders
dinsdag 18 september 2018 om 12:24
Ik heb hier al meerdere topics over gehad, en vaak toch wel wijze woorden gehoord. Nu zit ik weer in een heel erge dip. Sinds nu ruim 1,5 jaar heb ik gekozen om mijn ouders niet meer te zien. Ik heb nooit wat aan ze gehad, ze hebben altijd mijn zus leuker gevonden. Ik heb in mijn jeugd best wat (psychische) problemen gehad die werden afgedaan als aanstelleritis.
Mijn zus is ver weg gaan wonen, en hoewel ik nog wel in de buurt woon hebben ze het altijd over haar. Kennissen van mijn ouders denken vaak dat mijn ouders maar een kind hebben; mijn zus. Dit even kort samengevat.
De druppel die de emmer deed overlopen was het gedrag van mijn ouders rondom de ziekte en het overlijden van mijn schoonmoeder. Mijn moeder vond zichzelf erg zielig en achtergesteld omdat ik minder tijd aan haar besteedde.
Het verbroken contact gaf mij heel veel rust. Ik ben nog een paar keer boos opgebeld, door mijn moeder, vader en zus, maar ik ben steeds rustig gebleven en ben niet zoals zij deden in verwijten vervallen.
Maar sinds een paar maanden dringt de broer van mijn vader aan om weer contact te leggen, want mijn ouders zijn er zo kapot van.
Nu is mijn oom (en ook mijn tante en hun kinderen) een dierbaar persoon van me, in mijn jeugd woonden ze dichtbij en ik kwam er als kind regelmatig. Zij hebben best wel meegekregen dat ik niet zo'n blij kind was. Ik was ook regelmatig oppas op mijn neefje en nichtjes.
Ook is ze het wel opgevallen dat ze meer over mijn zus praten dan over mij en dat ze niet blij zijn met mijn keuzes (studie, partner, werk enz).
Gisteravond belde mijn nichtje (niet zo gek want we zijn ook bevriend) en zij begon er nu ook over. Mijn ouders waren daar geweest en zij was er (toevallig) ook. Ze vindt het heel erg dat mijn ouders zo verdrietig zijn. En of ze niet kan bemiddelen?
Nu ben ik daar echt (best wel heftig) heel erg verdrietig over. Ik heb het gevoel dat zij worden ingepalmd en ze nu een heel verdraaid beeld van de situatie krijgen. Mijn ouders beweren nu dat ze echt heel veel om me geven. En misschien nog wel zelfs meer dan om mijn zus. En daarom begrijpen ze helemaal niet waarom ik deze keuze heb gemaakt. Er wordt ook een beetje gesuggereerd dat mijn man (of mijn schoonfamilie) hier misschien achter zit.
Dit voelt zo leugenachtig dat ik er bijna misselijk van word als ik eraan denk...
Ik heb dit ook meteen afgekapt en gevraagd of ze er alsjeblieft niet meer verder op in willen gaan. Maar dat ze nu een heel andere waarheid horen doet mij erg veel pijn. Zelf heb ik nooit mijn ouders willen zwartmaken ten opzicht van familie en ben tot nu toe nooit erg open geweest over wat er allemaal is gebeurd. Dat wil ik ook helemaal niet.
Ik weet het even niet meer..
Mijn zus is ver weg gaan wonen, en hoewel ik nog wel in de buurt woon hebben ze het altijd over haar. Kennissen van mijn ouders denken vaak dat mijn ouders maar een kind hebben; mijn zus. Dit even kort samengevat.
De druppel die de emmer deed overlopen was het gedrag van mijn ouders rondom de ziekte en het overlijden van mijn schoonmoeder. Mijn moeder vond zichzelf erg zielig en achtergesteld omdat ik minder tijd aan haar besteedde.
Het verbroken contact gaf mij heel veel rust. Ik ben nog een paar keer boos opgebeld, door mijn moeder, vader en zus, maar ik ben steeds rustig gebleven en ben niet zoals zij deden in verwijten vervallen.
Maar sinds een paar maanden dringt de broer van mijn vader aan om weer contact te leggen, want mijn ouders zijn er zo kapot van.
Nu is mijn oom (en ook mijn tante en hun kinderen) een dierbaar persoon van me, in mijn jeugd woonden ze dichtbij en ik kwam er als kind regelmatig. Zij hebben best wel meegekregen dat ik niet zo'n blij kind was. Ik was ook regelmatig oppas op mijn neefje en nichtjes.
Ook is ze het wel opgevallen dat ze meer over mijn zus praten dan over mij en dat ze niet blij zijn met mijn keuzes (studie, partner, werk enz).
Gisteravond belde mijn nichtje (niet zo gek want we zijn ook bevriend) en zij begon er nu ook over. Mijn ouders waren daar geweest en zij was er (toevallig) ook. Ze vindt het heel erg dat mijn ouders zo verdrietig zijn. En of ze niet kan bemiddelen?
Nu ben ik daar echt (best wel heftig) heel erg verdrietig over. Ik heb het gevoel dat zij worden ingepalmd en ze nu een heel verdraaid beeld van de situatie krijgen. Mijn ouders beweren nu dat ze echt heel veel om me geven. En misschien nog wel zelfs meer dan om mijn zus. En daarom begrijpen ze helemaal niet waarom ik deze keuze heb gemaakt. Er wordt ook een beetje gesuggereerd dat mijn man (of mijn schoonfamilie) hier misschien achter zit.
Dit voelt zo leugenachtig dat ik er bijna misselijk van word als ik eraan denk...
Ik heb dit ook meteen afgekapt en gevraagd of ze er alsjeblieft niet meer verder op in willen gaan. Maar dat ze nu een heel andere waarheid horen doet mij erg veel pijn. Zelf heb ik nooit mijn ouders willen zwartmaken ten opzicht van familie en ben tot nu toe nooit erg open geweest over wat er allemaal is gebeurd. Dat wil ik ook helemaal niet.
Ik weet het even niet meer..
dinsdag 18 september 2018 om 13:38
Wie weet , bij mij hoeft daar toch echt niemand mee aan te komen.
Ik maak of de deur niet open , of ik zeg mijn zegje en hij kan weer vertrekken met zijn familie diner.
dinsdag 18 september 2018 om 13:40
Ik denk dat je niet moet gaan onderschatten hoeveel verdriet het verbreken van contact met je ouders is. Ik denk dat het verdriet van jouw ouders juist heel oprecht is. En ik vind het goed dat anderen hierin in bemiddelen. Het blijven je ouders. Verplaats jezelf in hen situatie. Dat jouw eigen kind het contact verbreekt. Ik zou er in ieder geval niet aan moeten denken. Ik ken uiteraard heel je verhaal niet. En weet ook niet wat de reden van het verbreken van het contact is. Maar ik vind het treurig dat ouders en kinderen geen contact hebben. Iets wat ik steeds vaker om mij heen zie. Succes!
dinsdag 18 september 2018 om 13:45
Dat weet ik niet. Aan de andere kant als ze mij niet meer willen zien hierom heb ik in wezen ook niets aan ze. Hoe vervelend ik het ook vind.sugarmiss schreef: ↑18-09-2018 13:29Ik ken je vorige topic niet.
Duidelijk is dat je familie nu de kant van je ouders kiest. Wil je niet dat het contact met je familie verloren gaat dan zal je moeten ingaan op de bemiddelingspoging.
Ga in gesprek met je familie erbij en weerleg gewoon alles.
Tegen de zieligheidskasrt kan je niet op.
Als je nu niets doet dan heb je straks ook geen contact meer met je oom en tante en nicht.
Maar dit punt is wel de reden waarom ik nu zo van slag ben.
Als ik in gesprek ben ben ik de leugenaar. Ook omdat ik slecht ben om dingen goed te vertellen; ik ga al snel huilen.
Kansloos lijkt me.
dinsdag 18 september 2018 om 13:46
Ouders zijn letterlijk de basis van je leven, dus het is voor mensen die niet in een vergelijkbare situatie zitten erg moeilijk om deze problemen te begrijpen. Je oom en nichtje zullen vanuit hun eigen ervaringen redeneren, net als vele buitenstaanders. Als een kind zijn ouders niet meer wil zien dan is zo’n besluit echt niet lichtvaardig gemaakt.
Je hebt nu eindelijk wat afstand genomen en rust gecreëerd en je ouders willen dit gelijk weer verstoren. De manier waarop vind ik zelf erg kwalijk: opeens houden ze zogenaamd meer van jou dan van je zus, wat verschrikkelijk manipulatief.
Ik weet helaas ook uit mijn omgeving wat het met iemand kan doen als je nooit liefde hebt gekregen van je ouders. Je hele basis als persoon heeft vanaf het begin schade opgelopen en het is heel moeilijk om deze opnieuw op te bouwen.
Ik denk dat je trots op jezelf moet zijn dat je de kracht hebt gevonden om jezelf te beschermen
Je hebt nu eindelijk wat afstand genomen en rust gecreëerd en je ouders willen dit gelijk weer verstoren. De manier waarop vind ik zelf erg kwalijk: opeens houden ze zogenaamd meer van jou dan van je zus, wat verschrikkelijk manipulatief.
Ik weet helaas ook uit mijn omgeving wat het met iemand kan doen als je nooit liefde hebt gekregen van je ouders. Je hele basis als persoon heeft vanaf het begin schade opgelopen en het is heel moeilijk om deze opnieuw op te bouwen.
Ik denk dat je trots op jezelf moet zijn dat je de kracht hebt gevonden om jezelf te beschermen
Just when the caterpillar thought the world was over, it became a butterfly
dinsdag 18 september 2018 om 13:48
En dat zij zich daarvoor lenen is dan ook bijzonder.Gelukspopje schreef: ↑18-09-2018 13:27Ja ik heb de meeste familieleden wel opgegeven. Alleen deze oom en tante en mijn nichtjes en neefje. Zij zijn ook de enigen die nog hebben gevraagd hoe het zit aan mij. En hoe het met mij gaat.
Maar het is ook niet voor niks denk ik dat mijn ouders hen proberen in te zetten.
Maar de vuile was buiten hangen, nee. Ik wil dat echt niet. Dan zak ik naar hetzelfde niveau van mijn ouders.
Zij kunnen namelijk ook zeggen: ik hou liever de relatie met zowel jullie als haar goed en ga me daarom niet mengen in dit verhaal.
Zij hadden ook kunnen besluiten niet te gaan bemiddelen. Dan had jij niet je nu alsnog zo beroerd gevoeld.
dinsdag 18 september 2018 om 13:50
loep TO maar eerst, dan weet je wel haar verhaal en dan lees je ook dat ze hier niet lichtvaardig mee om is gegaan en zelf ook heel veel verdriet heeft hierom. Natuurlijk is het triest als ouders en kinderen geen contact meer hebben, maar dit gebeurt zelden zonder reden en zonder heel veel nadenken en grenzen verleggenLolaa29 schreef: ↑18-09-2018 13:40Ik denk dat je niet moet gaan onderschatten hoeveel verdriet het verbreken van contact met je ouders is. Ik denk dat het verdriet van jouw ouders juist heel oprecht is. En ik vind het goed dat anderen hierin in bemiddelen. Het blijven je ouders. Verplaats jezelf in hen situatie. Dat jouw eigen kind het contact verbreekt. Ik zou er in ieder geval niet aan moeten denken. Ik ken uiteraard heel je verhaal niet. En weet ook niet wat de reden van het verbreken van het contact is. Maar ik vind het treurig dat ouders en kinderen geen contact hebben. Iets wat ik steeds vaker om mij heen zie. Succes!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 18 september 2018 om 13:52
Gelukspopje, je schrijft dat je een goede band hebt met je oom en tante en je nichtje en dat je je ouders niet zwart wil maken. Dat siert je, maar er is een middenweg door wel uit te leggen waarom je tot deze stap bent gekomen en wat het je nu brengt.
Heel veel sterkte
Heel veel sterkte
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 18 september 2018 om 13:53
Ik vind het treurig dat mensen hun blik laten vertroebelen door vooroordelen. Je ziet wel dat het steeds vaker gebeurt, maar op een of andere manier bereikt het verhaal erachter jou niet. Vreemd.Lolaa29 schreef: ↑18-09-2018 13:40Ik denk dat je niet moet gaan onderschatten hoeveel verdriet het verbreken van contact met je ouders is. Ik denk dat het verdriet van jouw ouders juist heel oprecht is. En ik vind het goed dat anderen hierin in bemiddelen. Het blijven je ouders. Verplaats jezelf in hen situatie. Dat jouw eigen kind het contact verbreekt. Ik zou er in ieder geval niet aan moeten denken. Ik ken uiteraard heel je verhaal niet. En weet ook niet wat de reden van het verbreken van het contact is. Maar ik vind het treurig dat ouders en kinderen geen contact hebben. Iets wat ik steeds vaker om mij heen zie. Succes!
In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn. B. Russell
dinsdag 18 september 2018 om 13:55
Lolaa29 schreef: ↑18-09-2018 13:40Ik denk dat je niet moet gaan onderschatten hoeveel verdriet het verbreken van contact met je ouders is. Ik denk dat het verdriet van jouw ouders juist heel oprecht is. En ik vind het goed dat anderen hierin in bemiddelen. Het blijven je ouders. Verplaats jezelf in hen situatie. Dat jouw eigen kind het contact verbreekt. Ik zou er in ieder geval niet aan moeten denken. Ik ken uiteraard heel je verhaal niet. En weet ook niet wat de reden van het verbreken van het contact is. Maar ik vind het treurig dat ouders en kinderen geen contact hebben. Iets wat ik steeds vaker om mij heen zie. Succes!
TO's ouders verzwijgen haar bestaan voor derden.
Ik zie niet in hoe zij dan nog 'je ouders blijven'.
TO, ik heb je eerdere topics gelezen.
Kan er niks zinnigs op zeggen wat anderen niet al lang gezegd hebben.
Maar evengoed
dinsdag 18 september 2018 om 13:57
Daar zal ze wel een heel goede reden voor hebben denk jij ook niet? Het loyaliteitsconflict is immens. Ik denk dat jij dát niet moet onderschatten. Dit doe je niet omdat je de verkeerde kleur koffiekopjes hebt gekregen op je verjaardag. Dit gaat veel verder dan dat. Respecteer ieders keus. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Daar weet jij niets van en kan er dus ook niet over oordelen.Lolaa29 schreef: ↑18-09-2018 13:40Ik denk dat je niet moet gaan onderschatten hoeveel verdriet het verbreken van contact met je ouders is. Ik denk dat het verdriet van jouw ouders juist heel oprecht is. En ik vind het goed dat anderen hierin in bemiddelen. Het blijven je ouders. Verplaats jezelf in hen situatie. Dat jouw eigen kind het contact verbreekt. Ik zou er in ieder geval niet aan moeten denken. Ik ken uiteraard heel je verhaal niet. En weet ook niet wat de reden van het verbreken van het contact is. Maar ik vind het treurig dat ouders en kinderen geen contact hebben. Iets wat ik steeds vaker om mij heen zie. Succes!
anoniem_183335 wijzigde dit bericht op 18-09-2018 14:00
2.20% gewijzigd
dinsdag 18 september 2018 om 14:00
Natuurlijk snap ik dat ze verdrietig zijn.Lolaa29 schreef: ↑18-09-2018 13:40Ik denk dat je niet moet gaan onderschatten hoeveel verdriet het verbreken van contact met je ouders is. Ik denk dat het verdriet van jouw ouders juist heel oprecht is. En ik vind het goed dat anderen hierin in bemiddelen. Het blijven je ouders. Verplaats jezelf in hen situatie. Dat jouw eigen kind het contact verbreekt. Ik zou er in ieder geval niet aan moeten denken. Ik ken uiteraard heel je verhaal niet. En weet ook niet wat de reden van het verbreken van het contact is. Maar ik vind het treurig dat ouders en kinderen geen contact hebben. Iets wat ik steeds vaker om mij heen zie. Succes!
Maar het punt van bemiddelen ligt wat mij betreft eigenlijk al jaren achter mij.
Al zij zich in mijn zouden verplaatsen denk ik dat ze mij ook begrijpen. Alleen dat gaan ze nooit doen.
En altijd ruzie of dingen moeten slikken brak nogal op. Hun totale desinteresse in mij en mijn gezin.
Toen ik ernstig ziek werd zijn ze niet eens langs geweest. Mijn moeder vind mijn ziekte aanstellerij (want ze kent het niet). Dat heeft ze niet tegen mij gezegd maar wel tegen haar zussen.
Ik vind dat echt te erg.
En deze rij is lang.
Dat je het vaker om je heen ziet is wellicht toeval, of zou het in zijn? Geen idee.
Misschien volgden mensen vroeger minder hun hart en deden ze meer dingen omdat het nu eenmaal hoorde?
dinsdag 18 september 2018 om 14:02
Ja eens. Maar mijn potje van dit jaar is al op.TanteBedelia schreef: ↑18-09-2018 13:57TO ik zou je adviseren om voor jezelf deskundig onpartijdig hulp in te schakelen met alles op een rijtje te zetten. Viva forum is niet de goede partij om een deskundige mening te vragen.
Zoek eens specialistisch hulp op.
dinsdag 18 september 2018 om 14:02
Gelukspopje. Je hoeft geen impliciete 'toestemming' te vragen door het te gaan uitleggen. Je bent voor de meeste mensen hier glashelder en niemand twijfelt aan je besluit. Leer om dit soort posts ook naast je neer te leggen, dan leer je in het klein hier hoe je het in je persoonlijke leven met de mensen om je heen kan aanpakken.
dinsdag 18 september 2018 om 14:03
Praktijkondersteuner bij de huisarts?
dinsdag 18 september 2018 om 14:04
Ja klopt ik zie het ook veel om mij heen maar veelal zie ik dan ouders die menen dat ze nog altijd het laatste woord mogen hebben en bovenaan in de rangorde staan. Dat is niet meer zo als je kinderen volwassen worden! Misschien moeten ouders zich eens vaker verplaatsen in de situatie van hun kinderen en nadenken hoe dit zover is gekomen.Lolaa29 schreef: ↑18-09-2018 13:40Ik denk dat je niet moet gaan onderschatten hoeveel verdriet het verbreken van contact met je ouders is. Ik denk dat het verdriet van jouw ouders juist heel oprecht is. En ik vind het goed dat anderen hierin in bemiddelen. Het blijven je ouders. Verplaats jezelf in hen situatie. Dat jouw eigen kind het contact verbreekt. Ik zou er in ieder geval niet aan moeten denken. Ik ken uiteraard heel je verhaal niet. En weet ook niet wat de reden van het verbreken van het contact is. Maar ik vind het treurig dat ouders en kinderen geen contact hebben. Iets wat ik steeds vaker om mij heen zie. Succes!
Wees als ouder de wijste en laat het niet zover komen! Ik zou er inderdaad ook niet aan moeten denken maar ik zou me wel 100 keer bedenken voordat ik iets onbenulligs zou laten escaleren. Als contact door kinderen met ouders rigoureus wordt verbroken, is er meestal veel meer aan de hand dan voor buitenstaanders zichtbaar is. Voor de omgeving lijkt het vaak een onbenulligheid waar het conflict om is begonnen maar 9 van de 10 is keer is het slechts een aanleiding en niet de oorzaak.
Over het algemeen zijn kinderen zeer loyaal aan ouders maar als die loyaliteit weg is, is er meestal wel meer aan de hand!
dinsdag 18 september 2018 om 14:06
Ik heb al wel een paar keer met de huisarts zelf gesproken. Misschien toch maar weer eens...
Punt is dat dit me heel veel energie gaat kosten en ik zit nu in een moeilijk traject met mijn jongste dochter die vorig jaar helemaal is vastgelopen op school en met haar gezondheid (mijn ziekte is erfelijk
). Eigenlijk wil ik me nu helemaal daar op richten. Ik kan het nu ook even niet opbrengen om hier ook mee bezig te zijn.
Kut
Bedankt voor jullie knuffels. Fijn..
dinsdag 18 september 2018 om 14:09
Dan meld je tegen oom en nichtje wat hier eerder is geschreven: stop met bemiddelen. Ik heb andere dingen aan mijn hoofd.Gelukspopje schreef: ↑18-09-2018 14:06Ik heb al wel een paar keer met de huisarts zelf gesproken. Misschien toch maar weer eens...
Punt is dat dit me heel veel energie gaat kosten en ik zit nu in een moeilijk traject met mijn jongste dochter die vorig jaar helemaal is vastgelopen op school en met haar gezondheid (mijn ziekte is erfelijk
Eigenlijk wil ik me nu helemaal daar op richten. Ik kan het nu ook even niet opbrengen om hier ook mee bezig te zijn.
Kut
Bedankt voor jullie knuffels. Fijn..
Deze negatieve energie kun je missen als kiespijn, daarom heb je het ook uit je leven gebannen. Kunnen zij dat niet, want vinden zij eigenlijk dat jij het contact weer moet herstellen, dan is het echt beter om ook hen op een laag pitje te zetten. Je hebt genoeg aan je hoofd nu.
dinsdag 18 september 2018 om 14:11
dinsdag 18 september 2018 om 14:12
Iets dergelijks kwam ook meteen bij mij op.Doreia schreef: ↑18-09-2018 14:09Dan meld je tegen oom en nichtje wat hier eerder is geschreven: stop met bemiddelen. Ik heb andere dingen aan mijn hoofd.
Deze negatieve energie kun je missen als kiespijn, daarom heb je het ook uit je leven gebannen. Kunnen zij dat niet, want vinden zij eigenlijk dat jij het contact weer moet herstellen, dan is het echt beter om ook hen op een laag pitje te zetten. Je hebt genoeg aan je hoofd nu.
Je kunt dit er even niet bij hebben. Geef dit zo aan ze door. "Val hier mij nu niet mee lastig, ik wil dit niet, ik heb genoeg aan mijn hoofd" - kunnen zij dat niet, dan geven zij ook niets om jou. Overigens hoef je ze ook niet meer uitleg te geven dan dit. Je hebt genoeg aan je hoofd. Dat zou voldoende moeten zijn.
dinsdag 18 september 2018 om 14:15
Gelukspopje schreef: ↑18-09-2018 14:06Ik heb al wel een paar keer met de huisarts zelf gesproken. Misschien toch maar weer eens...
Punt is dat dit me heel veel energie gaat kosten en ik zit nu in een moeilijk traject met mijn jongste dochter die vorig jaar helemaal is vastgelopen op school en met haar gezondheid (mijn ziekte is erfelijk
Eigenlijk wil ik me nu helemaal daar op richten. Ik kan het nu ook even niet opbrengen om hier ook mee bezig te zijn.
Kut
Bedankt voor jullie knuffels. Fijn..
Kies voor jezelf en je eigen gezin!
Leg het je familie één keer uit dat je hun pogingen waardeert maar dat je er nu geen behoefte aan hebt en het niet kunt opbrengen.
Hou het zo kort mogelijk en zeg iedere keer dat ze er opnieuw over beginnen dat je het er niet over wilt hebben. En vooral jezelf niet gaan verdedigen! “Nee” is ook een antwoord!
