Psyche
alle pijlers
Bemoeienis familie om verbroken contact ouders
dinsdag 18 september 2018 om 12:24
Ik heb hier al meerdere topics over gehad, en vaak toch wel wijze woorden gehoord. Nu zit ik weer in een heel erge dip. Sinds nu ruim 1,5 jaar heb ik gekozen om mijn ouders niet meer te zien. Ik heb nooit wat aan ze gehad, ze hebben altijd mijn zus leuker gevonden. Ik heb in mijn jeugd best wat (psychische) problemen gehad die werden afgedaan als aanstelleritis.
Mijn zus is ver weg gaan wonen, en hoewel ik nog wel in de buurt woon hebben ze het altijd over haar. Kennissen van mijn ouders denken vaak dat mijn ouders maar een kind hebben; mijn zus. Dit even kort samengevat.
De druppel die de emmer deed overlopen was het gedrag van mijn ouders rondom de ziekte en het overlijden van mijn schoonmoeder. Mijn moeder vond zichzelf erg zielig en achtergesteld omdat ik minder tijd aan haar besteedde.
Het verbroken contact gaf mij heel veel rust. Ik ben nog een paar keer boos opgebeld, door mijn moeder, vader en zus, maar ik ben steeds rustig gebleven en ben niet zoals zij deden in verwijten vervallen.
Maar sinds een paar maanden dringt de broer van mijn vader aan om weer contact te leggen, want mijn ouders zijn er zo kapot van.
Nu is mijn oom (en ook mijn tante en hun kinderen) een dierbaar persoon van me, in mijn jeugd woonden ze dichtbij en ik kwam er als kind regelmatig. Zij hebben best wel meegekregen dat ik niet zo'n blij kind was. Ik was ook regelmatig oppas op mijn neefje en nichtjes.
Ook is ze het wel opgevallen dat ze meer over mijn zus praten dan over mij en dat ze niet blij zijn met mijn keuzes (studie, partner, werk enz).
Gisteravond belde mijn nichtje (niet zo gek want we zijn ook bevriend) en zij begon er nu ook over. Mijn ouders waren daar geweest en zij was er (toevallig) ook. Ze vindt het heel erg dat mijn ouders zo verdrietig zijn. En of ze niet kan bemiddelen?
Nu ben ik daar echt (best wel heftig) heel erg verdrietig over. Ik heb het gevoel dat zij worden ingepalmd en ze nu een heel verdraaid beeld van de situatie krijgen. Mijn ouders beweren nu dat ze echt heel veel om me geven. En misschien nog wel zelfs meer dan om mijn zus. En daarom begrijpen ze helemaal niet waarom ik deze keuze heb gemaakt. Er wordt ook een beetje gesuggereerd dat mijn man (of mijn schoonfamilie) hier misschien achter zit.
Dit voelt zo leugenachtig dat ik er bijna misselijk van word als ik eraan denk...
Ik heb dit ook meteen afgekapt en gevraagd of ze er alsjeblieft niet meer verder op in willen gaan. Maar dat ze nu een heel andere waarheid horen doet mij erg veel pijn. Zelf heb ik nooit mijn ouders willen zwartmaken ten opzicht van familie en ben tot nu toe nooit erg open geweest over wat er allemaal is gebeurd. Dat wil ik ook helemaal niet.
Ik weet het even niet meer..
Mijn zus is ver weg gaan wonen, en hoewel ik nog wel in de buurt woon hebben ze het altijd over haar. Kennissen van mijn ouders denken vaak dat mijn ouders maar een kind hebben; mijn zus. Dit even kort samengevat.
De druppel die de emmer deed overlopen was het gedrag van mijn ouders rondom de ziekte en het overlijden van mijn schoonmoeder. Mijn moeder vond zichzelf erg zielig en achtergesteld omdat ik minder tijd aan haar besteedde.
Het verbroken contact gaf mij heel veel rust. Ik ben nog een paar keer boos opgebeld, door mijn moeder, vader en zus, maar ik ben steeds rustig gebleven en ben niet zoals zij deden in verwijten vervallen.
Maar sinds een paar maanden dringt de broer van mijn vader aan om weer contact te leggen, want mijn ouders zijn er zo kapot van.
Nu is mijn oom (en ook mijn tante en hun kinderen) een dierbaar persoon van me, in mijn jeugd woonden ze dichtbij en ik kwam er als kind regelmatig. Zij hebben best wel meegekregen dat ik niet zo'n blij kind was. Ik was ook regelmatig oppas op mijn neefje en nichtjes.
Ook is ze het wel opgevallen dat ze meer over mijn zus praten dan over mij en dat ze niet blij zijn met mijn keuzes (studie, partner, werk enz).
Gisteravond belde mijn nichtje (niet zo gek want we zijn ook bevriend) en zij begon er nu ook over. Mijn ouders waren daar geweest en zij was er (toevallig) ook. Ze vindt het heel erg dat mijn ouders zo verdrietig zijn. En of ze niet kan bemiddelen?
Nu ben ik daar echt (best wel heftig) heel erg verdrietig over. Ik heb het gevoel dat zij worden ingepalmd en ze nu een heel verdraaid beeld van de situatie krijgen. Mijn ouders beweren nu dat ze echt heel veel om me geven. En misschien nog wel zelfs meer dan om mijn zus. En daarom begrijpen ze helemaal niet waarom ik deze keuze heb gemaakt. Er wordt ook een beetje gesuggereerd dat mijn man (of mijn schoonfamilie) hier misschien achter zit.
Dit voelt zo leugenachtig dat ik er bijna misselijk van word als ik eraan denk...
Ik heb dit ook meteen afgekapt en gevraagd of ze er alsjeblieft niet meer verder op in willen gaan. Maar dat ze nu een heel andere waarheid horen doet mij erg veel pijn. Zelf heb ik nooit mijn ouders willen zwartmaken ten opzicht van familie en ben tot nu toe nooit erg open geweest over wat er allemaal is gebeurd. Dat wil ik ook helemaal niet.
Ik weet het even niet meer..
dinsdag 18 september 2018 om 14:18
Mijn kinderen zien hun opa en oma gewoon nog. Het zijn al tieners, en we wonen dichtbij genoeg, dus dat mogen ze zelf kiezen. En er wordt stevig op ze ingepraat, maar ze snappen mij helemaal. Het zijn verstandige kinderen. Ik houd wel een vinger aan de pols hierin (en ik vind het erg lastig.)inkepinkje schreef: ↑18-09-2018 14:11Ondanks dat je het contact hebt verbroken, de breuk zal altijd aanwezig zijn. Jouw dochter zal misschien wel contact met haar grootouders willen.
Ze moeten uitkijken dat ze dat contact ook niet verliezen.
Ik blijf ze deze toestemming geven en zal ze echt nooit verbieden om opa en oma te zien. Ook dat is zeer tegen mijn principes.
dinsdag 18 september 2018 om 14:21
Nee hoor, het is een googleterm, geen googelterm.
dinsdag 18 september 2018 om 14:23
Je bent tegen ervaringsdeskundigen? Waarom eigenlijk?
dinsdag 18 september 2018 om 14:31
Ik snap je veroordeling wat betreft die tip niet echt, de situatie van TO lijkt best wel naar de bijna textbook standaard situatie contact-verbreken-met-familielid-met-narcistische-trekken te neigen ('flying monkeys' zijn hier dus een onderdeel van, als het familielid waarmee je contact verbreekt in person geen controle meer over jou heeft, probeert die iemand anders in te zetten die hopelijk nog wel direct invloed op jou uit kan oefenen, en de 'flying monkeys' hebben zelf vaak geen idee dat ze gebruikt worden door de persoon waarmee je probeert te breken, omdat ze zelf geen totaaloverzicht hebben over de familiedynamiek) (oeps, dat was nog een googleterm, mét uitleg
) Of de situatie van TO past in het patroon wat ik nu benoem weet ik niet, dat is voor TO om zelf te beoordelen maar het delen van enkele termen zou haar inzicht kunnen geven met of het wel of niet past in dit patroon en haar extra handvatten kunnen geven met hoe ze hier het beste mee kan proberen om te gaan. Het internet heeft best nuttige tips voor dit soort situatiesTermen googlen is dus best nuttig, zelfs al zou het zijn om uit te sluiten wat in ieder geval niet aan de hand is
dinsdag 18 september 2018 om 14:33
Dit was inderdaad mijn intentie.Ilikemycoffeeblack schreef: ↑18-09-2018 14:31Of de situatie van TO past in het patroon wat ik nu benoem weet ik niet, dat is voor TO om zelf te beoordelen maar het delen van enkele termen zou haar inzicht kunnen geven met of het wel of niet past in dit patroon en haar extra handvatten kunnen geven met hoe ze hier het beste mee kan proberen om te gaan. Het internet heeft best nuttige tips voor dit soort situaties
dinsdag 18 september 2018 om 14:45
Ik vind dit hele wijze woorden. Op deze manier kun je én iets meer delen met je familie (zodat ze het iets meer begrijpen en het hopelijk minder negatieve impact heeft op jullie band onderling) én helder je grenzen aangeven.rosanna08 schreef: ↑18-09-2018 13:52Gelukspopje, je schrijft dat je een goede band hebt met je oom en tante en je nichtje en dat je je ouders niet zwart wil maken. Dat siert je, maar er is een middenweg door wel uit te leggen waarom je tot deze stap bent gekomen en wat het je nu brengt.
Heel veel sterkte
dinsdag 18 september 2018 om 14:52
Nee. TO waardeert die pogingengen toch niet? En als je zegt dat je er NU geen behoefte aan hebt, denken ze misschien dat je er later wel voor open staat. Gewoon uitleggen dat je deze beslissing weloverwogen genomen hebt en dat zij zich er niet in moeten mengen.
dinsdag 18 september 2018 om 16:12
To, ik denk dat je 3 keuzes hebt; je zegt duidelijk dat je geen hereniging en bemiddeling wil en dat je echt goed hebt nagedacht over je keuze en dit helaas toch echt het beste is, je geeft uitleg waarom je je keuze zo hebt gemaakt of je verbreekt het contact met ook deze familie.
Voor wat ik van jou verhaal ken zou ik voor de eerste optie gaan. Ik heb zelf de laatste optie genomen en hoewel dat voor mijn situatie het beste was of leek te zijn vind ik het echt enorm jammer en had ik het achteraf misschien toch anders gedaan.
Verder ben ik het er mee eens dat professionele hulp hierbij misschien goed is en wie weet is de praktijkondersteuner van de ha een goede stap daar voor.
Ik weet wel iets af van wat zo'n situatie met je doet en voor wat ik heb gelezen heb je echt de juiste keuze gemaakt. Heel veel sterkte en laat je niet manipuleren om iets te doen wat niet goed voor je is.
Voor wat ik van jou verhaal ken zou ik voor de eerste optie gaan. Ik heb zelf de laatste optie genomen en hoewel dat voor mijn situatie het beste was of leek te zijn vind ik het echt enorm jammer en had ik het achteraf misschien toch anders gedaan.
Verder ben ik het er mee eens dat professionele hulp hierbij misschien goed is en wie weet is de praktijkondersteuner van de ha een goede stap daar voor.
Ik weet wel iets af van wat zo'n situatie met je doet en voor wat ik heb gelezen heb je echt de juiste keuze gemaakt. Heel veel sterkte en laat je niet manipuleren om iets te doen wat niet goed voor je is.
dinsdag 18 september 2018 om 16:20
En jij onderschat hoe groot de stap is om het contact met je ouders te verbreken. Dat doe je niet omdat ze een keer een bosje bloemen zijn vergeten mee te nemen. Dat doet heel veel pijn, heeft het kind vaak goed over nagedacht en het schuldgevoel dat anderen zoals jij ze dan nog proberen aan te praten is echt heel naar. Als je zoals je zelf zegt de reden niet weetdan kun je ook niet oordelen.Lolaa29 schreef: ↑18-09-2018 13:40Ik denk dat je niet moet gaan onderschatten hoeveel verdriet het verbreken van contact met je ouders is. Ik denk dat het verdriet van jouw ouders juist heel oprecht is. En ik vind het goed dat anderen hierin in bemiddelen. Het blijven je ouders. Verplaats jezelf in hen situatie. Dat jouw eigen kind het contact verbreekt. Ik zou er in ieder geval niet aan moeten denken. Ik ken uiteraard heel je verhaal niet. En weet ook niet wat de reden van het verbreken van het contact is. Maar ik vind het treurig dat ouders en kinderen geen contact hebben. Iets wat ik steeds vaker om mij heen zie. Succes!
dinsdag 18 september 2018 om 20:48
Precies , het zijn meestal die "zielige" ouders waar het voor wordt opgenomen.Doreia schreef: ↑18-09-2018 13:57Daar zal ze wel een heel goede reden voor hebben denk jij ook niet? Het loyaliteitsconflict is immens. Ik denk dat jij dát niet moet onderschatten. Dit doe je niet omdat je de verkeerde kleur koffiekopjes hebt gekregen op je verjaardag. Dit gaat veel verder dan dat. Respecteer ieders keus. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Daar weet jij niets van en kan er dus ook niet over oordelen.
Ik heb ook geen contact meer met mijn ouders , komende maand precies 10 jaar...en die keuze was niet over 1 nacht ijs.
Daar is genoeg aan vooraf gegaan.
Daar was jij niet bij ..(.en alle andere die wilde bemiddelen of t maar niet begrepen)
Dus oordeel niet over iets waar je geen benul van hebt.
Ook ouders kunnen te ver gaan !
dinsdag 18 september 2018 om 20:54
Helemaal goed , zelf ben ik ook nog nooit tussen mijn dochter en mijn ouders hun contact in gaan staan.Gelukspopje schreef: ↑18-09-2018 14:18Mijn kinderen zien hun opa en oma gewoon nog. Het zijn al tieners, en we wonen dichtbij genoeg, dus dat mogen ze zelf kiezen. En er wordt stevig op ze ingepraat, maar ze snappen mij helemaal. Het zijn verstandige kinderen. Ik houd wel een vinger aan de pols hierin (en ik vind het erg lastig.)
Ze moeten uitkijken dat ze dat contact ook niet verliezen.
Ik blijf ze deze toestemming geven en zal ze echt nooit verbieden om opa en oma te zien. Ook dat is zeer tegen mijn principes.
Zal ik ook nooit doen ook.
Ik gun mijn dochter een goed contact met haar grootouders.
Heb haar zelfs uitgelegd dat ik die behoefte niet heb en ook nooit zal krijgen.
En dat ze vooral nooit moet gaan bemiddelen.
