Ben ik een bitch geworden of is dit gewoon gezond?

05-09-2018 20:39 180 berichten
Mijn omgeving vindt dat ik geen empathisch vermogen meer heb.
Waar ik voorheen nog met een vriendin om haar problemen kon janken en mij lekker in de slachtoffer rol wentelde, schijnt het nu verleden tijd te zijn.
Mijn omgeving merkt het ook. men vindt mij koud en hard geworden.
Ik ben gewoon klaar met dat slachtoffer gedoe en gezeur om niks.
Ik heb een allergie ontwikkeld voor mensen die ontzettend in hun slachtoffer rol blijven hangen.
Ik kan niet meer tegen zielige praatjes.


Is dit een gezonde ontwikkeling (deze vraag is vooral voor de mensen die mij al jaren van dit forum kennen)?

Je bent idd hard geworden

Totaal aantal stemmen: 86

Gezond (36%)
Ongezond (64%)
Alle reacties Link kopieren
Nou ik moet eerlijk toegeven dat ik je ook wat zakelijker en harder vind overkomen dan voorheen. Ik weet niet of dat een goed of slecht iets is hoor daar heb ik geen mening over.

Als je dit veel terugkrijgt van mensen kun je een aantal dingen doen. Je kan kijken of je een soort tussenweg kan vinden, je kan zeggen dat ze er maar mee te dealen hebben, je kan andere kennissen/vrienden zoeken.
En vast nog wel meer maar dit kwam bij mij op.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:00
Het is een vrij normale manier van ontwikkeling als je het mij vraagt. Het is erg vermoeiend om jezelf maar zielig te vinden en medelijden met jezelf te hebben en zeker voor iemand zoals ik die constant drama en problemen had. Ik zit nu al een tijdje in rustig vaarwater en nu zie ik pas in dat het leven leuker is zonder drama. Ik kom echt van ver.
Veranderen in een harteloze bitch is niet normaal.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:00
Het is een vrij normale manier van ontwikkeling als je het mij vraagt. Het is erg vermoeiend om jezelf maar zielig te vinden en medelijden met jezelf te hebben en zeker voor iemand zoals ik die constant drama en problemen had. Ik zit nu al een tijdje in rustig vaarwater en nu zie ik pas in dat het leven leuk en draa zaam is als je jezelf niet meer zielig vindt. Ik kom echt van ver.
Halleluja! En nu moet iedereen net zo goed zijn als jij.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:00
Het is een vrij normale manier van ontwikkeling als je het mij vraagt. Het is erg vermoeiend om jezelf maar zielig te vinden en medelijden met jezelf te hebben en zeker voor iemand zoals ik die constant drama en problemen had. Ik zit nu al een tijdje in rustig vaarwater en nu zie ik pas in dat het leven leuk en draa zaam is als je jezelf niet meer zielig vindt. Ik kom echt van ver.

Maar dan zou je er toch ook voor kunnen kiezen om te proberen om een voorbeeld voor anderen te zijn? om te laten zien dat problemen inderdaad overwonnen kunnen worden. Dat het mogelijk is om sterk en veerkrachtig te blijven ondanks tegenslag. Dat lijkt me een gezondere houding dan hoe je je nu opstelt.
Fragolisa schreef:
05-09-2018 20:50
Daar is een term voor: compassion fatigue.

Ik herken het van de periode dat ik beroepsmatig te maken kreeg met heel veel ellende. Heb toen besloten om een andere richting te kiezen omdat ik het geen leuke ontwikkeling vond.

Heb je het idee dat je te veel ellende hebt gezien, of komt deze ontwikkeling van binnenuit door een andere kijk op het leven?
Dit.
En het had ook te maken met de neverending story waar sommigen inzitten.
En daar ik vrienden heb die nooit iets negatiefs meemaken, plus mensen professioneel adviseerde hoe gezondere mensen in hun leven toe te laten etc dacht ik: laat ik ook eens het plezier opzoeken.
Als ik ervoor kies om eerst op mijn werk en daarna nog hele avonden en weekenden naar hetzelfde geneuzel te luisteren is de consequentie dus dat ik zuur en hard wordt.
Dus eigen schuld dat ik dan zo blijf en dat werkt dus ook deels zo voor sommige vrienden of familie.
Ik had geen geduld meer voor mijn eigen gedrag hierin en daarom ook niet meer voor deze verhalen.
Nu ik er niet meer zo diep inzit heb ik die compassie wel weer
Niet te lang voor hetzelfde alleen merk ik.
Maar ook dat voor velen dat wat ik 'een beetje' vind genoeg is.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:00
Het is een vrij normale manier van ontwikkeling als je het mij vraagt. Het is erg vermoeiend om jezelf maar zielig te vinden en medelijden met jezelf te hebben en zeker voor iemand zoals ik die constant drama en problemen had. Ik zit nu al een tijdje in rustig vaarwater en nu zie ik pas in dat het leven leuker is zonder drama. Ik kom echt van ver.
Ach welnee. Je vindt de zieke jij van toen nog steeds heel zielig.

Ik vind je vooral heel egocentrisch overkomen. Maar succes daarmee, gegarandeerd dat je met dit soort gedrag je vrienden wegjaagt.
Zou het eerst maar minimaal 5 jaar proberen vol te houden.

En als je toch weer in de shit komt, wat best grote kans is, dan moet je maar hopen dat je oude vrienden je nog willen.
yajes schreef:
05-09-2018 22:02
Halleluja! En nu moet iedereen net zo goed zijn als jij.
Yup.

Eigenlijk is dat uiteindelijk altijd het onderwerp van alle topics.
Alle reacties Link kopieren
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:00
Het is een vrij normale manier van ontwikkeling als je het mij vraagt. Het is erg vermoeiend om jezelf maar zielig te vinden en medelijden met jezelf te hebben en zeker voor iemand zoals ik die constant drama en problemen had. Ik zit nu al een tijdje in rustig vaarwater en nu zie ik pas in dat het leven leuker is zonder drama. Ik kom echt van ver.

Jij vroeg het juist aan ons toch? Of was het slechts een retorische vraag en hadden we gewoon niet moeten reageren?
Misschien ben ik mijn vrienden wel ontgroeid, dat kan ook.
en dat ik dat nu pas in zie.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 21:55
Ik heb wel veel ellende meegemaakt, waaronder 2 ouders verloren aan kanker.
Misschien ontbreekt het je dan ook aan compassie met jezelf?
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:07
Misschien ben ik mijn vrienden wel ontgroeid, dat kan ook.
en dat ik dat nu pas in zie.
Ik denk eerder dat het andersom is.
snorriemorrie schreef:
05-09-2018 22:02
Maar dan zou je er toch ook voor kunnen kiezen om te proberen om een voorbeeld voor anderen te zijn? om te laten zien dat problemen inderdaad overwonnen kunnen worden. Dat het mogelijk is om sterk en veerkrachtig te blijven ondanks tegenslag. Dat lijkt me een gezondere houding dan hoe je je nu opstelt.
Daar heb ik geen energie voor.
Ik heb behoefte aan 'gezonde'vriendschappen waar ik energie van krijg.
Ja maar.. ja maar...

Pff vermoeiend en niks veranderd.

Maar TO.. gezond klinkt het niet dus. Verder laat ik het wel weer. Alsof je tegen een muur lult. Elke keer weer.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:07
Misschien ben ik mijn vrienden wel ontgroeid, dat kan ook.
en dat ik dat nu pas in zie.
Misschien.

Ik zou iig de vriendschappen verbreken. Wel zo fijn dat je vriendin gewoon meeleeft ipv het haar geen ruk interesseert.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:09
Daar heb ik geen energie voor.
Ik heb behoefte aan 'gezonde'vriendschappen waar ik energie van krijg.
Stank voor dank. Ze mochten jou wel opvangen, maar een beetje wederkerigheid is teveel gevraagd.
Alle reacties Link kopieren
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:00
Ik kom echt van ver.
Juist dan zou je compassie moeten hebben met hen die nog niet zo 'ver' zijn.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:07
Misschien ben ik mijn vrienden wel ontgroeid, dat kan ook.
en dat ik dat nu pas in zie.
Ik hoop het voor je vrienden. Echte vrienden verdienen iemand die ze door dik en dun steunt. Van beide kanten.
En niet omdat nu alles geweldig met jou gaat dat er geen ruimte meer voor hun verdriet is. Als je dat niet meer kan opbrengen, ben je inderdaad een bitch en dan is het ook beter dat jij hen ontgroeid bent.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:09
Daar heb ik geen energie voor.
Ik heb behoefte aan 'gezonde'vriendschappen waar ik energie van krijg.

Ieder mens kan problemen krijgen en dan iemand anders nodig hebben om op te steunen. in een gezonde vriendschap kan dit over en weer. Wat jij wilt klinkt me eerder heel oppervlakkig.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:00
Het is een vrij normale manier van ontwikkeling als je het mij vraagt. Het is erg vermoeiend om jezelf maar zielig te vinden en medelijden met jezelf te hebben en zeker voor iemand zoals ik die constant drama en problemen had. Ik zit nu al een tijdje in rustig vaarwater en nu zie ik pas in dat het leven leuker is zonder drama. Ik kom echt van ver.
Dus om die reden heb je besloten elke vorm van medeleven en empathie maar gewoon helemaal in de ban te doen? Dat is een keuze toch?
Het klinkt alsof je ervoor kiest een bitch in te zijn in dat opzicht. Bijzonder is het zeker. Ga je geen vrienden mee maken. Of houden.
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:09
Daar heb ik geen energie voor.
Ik heb behoefte aan 'gezonde'vriendschappen waar ik energie van krijg.
Als kille bitch is het wel moeilijk om nieuwe vrienden te maken.
Nitflex schreef:
05-09-2018 22:11
Als kille bitch is het wel moeilijk om nieuwe vrienden te maken.
Moet in de financiële wereld wel lukken.
yajes schreef:
05-09-2018 22:11
Ik hoop het voor je vrienden. Echte vrienden verdienen iemand die ze door dik en dun steunt. Van beide kanten.
En niet omdat nu alles geweldig met jou gaat dat er geen ruimte meer voor hun verdriet is. Als je dat niet meer kan opbrengen, ben je inderdaad een bitch en dan is het ook beter dat jij hen ontgroeid bent.
Al vind ik het geen groei, eerder een degradatie..
“RiRi” schreef:
05-09-2018 22:07
Misschien ben ik mijn vrienden wel ontgroeid, dat kan ook.
en dat ik dat nu pas in zie.
Ik krijg meer de indruk dat je jezelf nu te goed vindt voor je oude vrienden, doordat je nu dankzij je vriend veel minder geldproblemen hebt.
Dat heeft niets met groei te maken.
Ja, de groei naar een vervelend, koud, hooghartig mens met kapsones.
Een bitch dus inderdaad.

Ik zou me rot schrikken als mijn vrienden tegen me zouden zeggen dat ik koud geworden ben.
Dat zou ik zien als een wake up-call om iets aan mijn gedrag te veranderen.
Maar je kan ook gewoon je vrienden weggooien en beter passende zoeken natuurlijk....
Totdat die ook weer doorhebben hoe je bent en dan zoek je weer nieuwe
Nemaìn’ schreef:
05-09-2018 22:09
Misschien.

Ik zou iig de vriendschappen verbreken. Wel zo fijn dat je vriendin gewoon meeleeft ipv het haar geen ruk interesseert.
Ja, dit. Ik ben against all odds uit een bijna onmogelijke situatie omhoog geklommen, maar no way dat ik ooit zulke gedachten heb gehad. Ik was nooit iemand die mee jankte maar je kunt toch uit common decency mee leven, zeker als het ook wederkerig is. En dan hoef je echt niet te snappen dat iemand erg verdriet heeft van een dode goudvis maar ieder z'n gekkigheid.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven