Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 8 november 2007 om 21:58
toch nog maar wat schrijven, want ik heb me voorgenomen morgen wat administratie weg te werken...voor mij zijn dat de papieren, maar ook bellen om vervelende dingen te regelen en zo....Lig nu in de clinch met het VGZ...wordt daar echt gek van. Is niet eens voor mij, maar voor mijn zoon. Hij had daar schuld, is naar incassobureau gegaan, aflossing geregeld. Nu wil het VGZ het restant van die schuld binnen een week hebben, anders gaat dezelfde schuld weer naar het incassobureau. Kan dat dan? Heb ze al gebeld, maar moet volgens hun het incassobureau maar bellen...huh? zij zijn toch de opdrachtgever? Kortom, knettergek word ik daar van. Morgen dus administratie (wat een herkenning bij jullie waarschijnlijk)...maar ondertussen zo midden op de dag morgen een afspraak gemaakt met een vriendin om haar computer wat op te calafateren....dus ontloop het weer...
Levensgenietertje...je laatste posting zijn een stuk serieuzer en daardoor voor mij makkelijker te lezen/interpreteren.....fijn dat je zo snel bij GGZ terechtkan en hopelijk heb je wat aan....
Robin..hoop dat je niet weggewaaid wordt...maar misschien ben je al weer terug, we wachten het af....
Shalha...hoop dat je je wat minder down voelt..en dat je zoon snel beter wordt.
Je haar zit in ieder geval goed.....
Intiem...fijn dat je boos kan worden op je vriend...boos worden is iets wat mij maar zelden lukt, veel te bang om de ander kwijt te raken.....Mijn vriend heeft er niet zo'n moeite mee mij overstuur te zien, het irriteert hem alleen maar en ik raak daar nog meer overstuur van...alsof mijn bestaan dan ontkent wordt. Ik heb gewoon een hele moeilijk jeugd gehad. Incest, zelfmoord moeder toen ik 11 jaar was (enigskind zijn), en met 13 jaar al op straat, internaten, pleeggezinnen, drugs, dakloos, de hele mikmak. Wat dat betreft was het een geluk dat ik zwanger raakte op mijn 17de. Kon niet voor mezelf zorgen, maar wel de verantwoording nemen voor mijn kind. Achteraf niet zo gezond voor mijn kinderen, maar dat is achteraf. De diagnose borderline is pas op mijn 36ste gesteld. Volgens de testen bij de psycholoog had ik geloof ik 5 persoonlijkheidsstoornissen....maar borderline is in de dagbehandeling gesteld. Als ik alleen ben, ben ik veel sterker...maar dan heb ik ook niets te verliezen. Sterker, maar niet gelukkiger. Mijn moeder is jarenlang zwaar depressief geweest. Mijn oma ook. Dus wat dat betreft zeker erfelijke aanleg. Echter, ik ben qua karakter veel dynamischer (heb de agressie van mijn vader) dan mijn moeder en weet helaas te goed hoeveel zeer het doet om je moeder op zo'n manier te verliezen, zou dat mijn kinderen dus nooit aandoen.
Poeh, is weer veel te veel.....en een beetje onsamenhangend in mijn hoofd..dus misschien ook op papier. Voor mij is het geen uitdagend om onafhankelijk te zijn an sich (kan alles, van stomme "vrouwendingen" tot stoere "mannendingen") maar wel om onafhankelijk(er) te zijn in een relatie.....daar ligt mijn uitdaging. Ik denk soms stiekem (als ik heeeel eerlijk ben) dat ik van mijn vriend verwacht dat hij alle pijn uit het verleden ongedaan kan maken en onvoorwaardelijk van mij houdt.......maar ik weet dat ik toch echt eerst heel wat meer van mezelf moet gaan houden en het verleden een definitieve plek in het verleden moet geven. Aan de andere kant....met mijn levensverhaal....ben ik al blij dat ik er nog ben en besta. Pure koppigheid misschien, maar toch....
Laat het ff hierbij....
Levensgenietertje...je laatste posting zijn een stuk serieuzer en daardoor voor mij makkelijker te lezen/interpreteren.....fijn dat je zo snel bij GGZ terechtkan en hopelijk heb je wat aan....
Robin..hoop dat je niet weggewaaid wordt...maar misschien ben je al weer terug, we wachten het af....
Shalha...hoop dat je je wat minder down voelt..en dat je zoon snel beter wordt.
Je haar zit in ieder geval goed.....
Intiem...fijn dat je boos kan worden op je vriend...boos worden is iets wat mij maar zelden lukt, veel te bang om de ander kwijt te raken.....Mijn vriend heeft er niet zo'n moeite mee mij overstuur te zien, het irriteert hem alleen maar en ik raak daar nog meer overstuur van...alsof mijn bestaan dan ontkent wordt. Ik heb gewoon een hele moeilijk jeugd gehad. Incest, zelfmoord moeder toen ik 11 jaar was (enigskind zijn), en met 13 jaar al op straat, internaten, pleeggezinnen, drugs, dakloos, de hele mikmak. Wat dat betreft was het een geluk dat ik zwanger raakte op mijn 17de. Kon niet voor mezelf zorgen, maar wel de verantwoording nemen voor mijn kind. Achteraf niet zo gezond voor mijn kinderen, maar dat is achteraf. De diagnose borderline is pas op mijn 36ste gesteld. Volgens de testen bij de psycholoog had ik geloof ik 5 persoonlijkheidsstoornissen....maar borderline is in de dagbehandeling gesteld. Als ik alleen ben, ben ik veel sterker...maar dan heb ik ook niets te verliezen. Sterker, maar niet gelukkiger. Mijn moeder is jarenlang zwaar depressief geweest. Mijn oma ook. Dus wat dat betreft zeker erfelijke aanleg. Echter, ik ben qua karakter veel dynamischer (heb de agressie van mijn vader) dan mijn moeder en weet helaas te goed hoeveel zeer het doet om je moeder op zo'n manier te verliezen, zou dat mijn kinderen dus nooit aandoen.
Poeh, is weer veel te veel.....en een beetje onsamenhangend in mijn hoofd..dus misschien ook op papier. Voor mij is het geen uitdagend om onafhankelijk te zijn an sich (kan alles, van stomme "vrouwendingen" tot stoere "mannendingen") maar wel om onafhankelijk(er) te zijn in een relatie.....daar ligt mijn uitdaging. Ik denk soms stiekem (als ik heeeel eerlijk ben) dat ik van mijn vriend verwacht dat hij alle pijn uit het verleden ongedaan kan maken en onvoorwaardelijk van mij houdt.......maar ik weet dat ik toch echt eerst heel wat meer van mezelf moet gaan houden en het verleden een definitieve plek in het verleden moet geven. Aan de andere kant....met mijn levensverhaal....ben ik al blij dat ik er nog ben en besta. Pure koppigheid misschien, maar toch....
Laat het ff hierbij....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 8 november 2007 om 21:59
Lief van je om dat even aan te halen, Intiem. Dat van die administratie. Vandaag lukte het ineens. Het begon uit de hand te lopen ook. Sommige enveloppen had ik nog niet eens opengemaakt. Nu heb ik al het één en ander gedaan. Alle rekeningen ingevoerd, zoveel mogelijk betaald daarvan. Eén betalingsregeling getroffen maar de helft van het bedrag alvast betaald. Dat moest.
Mijn internetabonnement gewijzigd. Ik heb een iets minder breed pakket gekozen. Scheelt me 18 euro per maand. Ik ben ook bezig mijn ziektekostenverzekering te verkleinen. Het bedrag dat ik nu moet betalen is te hoog voor mij budget. Ze hadden gezegd dat je maar eens per jaar mag wijzigen. Was ik het niet mee eens maar ja, wat doe je ertegen. Gelukkig kan dat nu in november. Ik proberen een account aan te maken op hun site. Blijk ik die al te hebben. Ik weet niet wat ik gedaan heb maar ik kreeg de boodschap dat ik binnen vier dagen een nieuw password krijg om in te loggen. Naja, dan over vier dagen maar wijzigen.
Ik had nog een website die ik ondertussen helemaal niet meer gebruik dus ik ben bezig die op te zeggen.
Ik ben er nog niet hoor maar wel alweer een eind op weg.
Mijn internetabonnement gewijzigd. Ik heb een iets minder breed pakket gekozen. Scheelt me 18 euro per maand. Ik ben ook bezig mijn ziektekostenverzekering te verkleinen. Het bedrag dat ik nu moet betalen is te hoog voor mij budget. Ze hadden gezegd dat je maar eens per jaar mag wijzigen. Was ik het niet mee eens maar ja, wat doe je ertegen. Gelukkig kan dat nu in november. Ik proberen een account aan te maken op hun site. Blijk ik die al te hebben. Ik weet niet wat ik gedaan heb maar ik kreeg de boodschap dat ik binnen vier dagen een nieuw password krijg om in te loggen. Naja, dan over vier dagen maar wijzigen.
Ik had nog een website die ik ondertussen helemaal niet meer gebruik dus ik ben bezig die op te zeggen.
Ik ben er nog niet hoor maar wel alweer een eind op weg.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 9 november 2007 om 15:25
Als het borderline gaat is Stablon wat mij betreft niet nummer 1. Zeer zeker wel bij alle vormen van depressie. Ik ken iemand die al 20 jaar dysthiem was, Celexa, Zoloft hadden geen effect of teveel bijwerkingen.
Met Stablon was de depressie in 7-14 dagen verdwenen en sindsdien (bijna een jaar verder) niet meer teruggekeerd.
Stoppen met Stablon betekent vooralsnog wel terugkeer van de spannings klachten en lowgrade depression...geleidelijk na twee weken keerden de klachten terug.
St Janskruid kan zeker bijwerkingen hebben. Doorbraakbloeding is een duidelijk aanwijzing dat het wat doet met leverenzymen, zoals andere geneesmiddelen ook kunnen doen. gevoeligheid voor licht, zeker ook het retina is een ander puntvan aandacht. Je krijgt snel zonnebrandachtige verschijnselen met zonlicht.
Interacties met andere geneesmiddelen is dan ook een optie en bijwerkingen a la MAOI's en SSRI/SNRI's eveneens. Maar in de regel toch wel minder en milder van aard.
vrijdag 9 november 2007 om 17:09
Sorry DM, dat ik je advies verkeerd heb uitgelegd. Hmm, lijkt me dat Proserpina nu genoeg draadjes weet waar ze je advies terug kan lezen, toch?
Je schreef trouwens ook iets over visolie. Dat dat een gunstige werking zou hebben. Ik slik nu al tijden (met een onderbreking van 3 maanden -geld was op-) hoog gedoseerde visolie capsules (alleen omgega 3). Het heeft so wie so een gunstige werking op mijn huid. En verder redeneer ik maar zo, vroeger slikte men massaal levertraan (ook visolie) als de R weer in de maand zat. Dus het zal ongetwijfeld goed voor je zijn (mits je een kwalitatief goede olie hebt). Ik zal zeker eens kijken of het voor mij de moeite is om het via internet te bestellen, want een pot kost al gauw 50 euro sjongejonge.
Voor wat betreft St Janskruid. Ik heb een mirena spiraal en de huisarts heeft toen uitgezocht of dat ook gevolgen heeft voor de werking van de stoffen. Maar dat is niet zo. Aangezien ik toch al niet meer emnstrueer door dit spiraal, zal er ook geen doorbraakbloeding optreden denk ik. Dus daar kan ik het niet aan afmeten.
Lin, poe hee wat een achtergrond! Dat is zeker geen kattenpis! Inderdaad knap dat je gewoon al rechtop staat en doorgaat met je leven en je er het beste van maakt wat in jouw vermogen ligt. Je hebt wat dat betreft zoveel achterstand op anderen die een min of meer veilig leventje hebben gehad, dat je het met al je beperkte gereedschappen (ik bekijk het opgroeien altijd symbolisch, daar waar je je gereedschappen meekrijgt voor de rest van je leven) toch zo knap weet te redden!
Ik ben nu bij mijn vader, want ik heb VRIJ!! Haaaaaaaa heeeeerlijk, dochter is een dagje lekker met en bij papa en ik kruip vannacht helemaal alleen in mijn bedje! Hmmm, ik merk nu pas hoe erg ik daar weer aan toe was!
Eventjes een update van mijn gesprek bij de GGZ. Ik was veel te laat op mijn afspraak (slechte planning en ook nog eens verkeerd gefietst). dus het was maar van korte duur. Ik wilde niet gelijk met de deur in huis vallen wat mijn gedachten waren van de afgelopen weken (vooral weer naar aanleiding van mijn enorme spanning een week of twee geleden). Mijn ideeën om medicatie te gebruiken wilde ik dus niet gelijk op tafel gooien. Maar goed, het gesprek nam zelf een wending waarbij medicatie weer een beetje op de achtergrond verdween. Nl. het bespreken van mijn functioneren en daarbij er maar op hameren dat ik toch echt zal moeten beseffen dat ik de lat toch nog steeds veel te hoog heb liggen. En ik die dan helemaal in het verweer ga dat ik me nu al zo bejaard voel, etc.
Verder gaf ze aan dat ik opnieuw ben besproken in het team en dat ze heeft terug gekoppeld dat ik zo overstuur was en dat bij haar het idee bestaat dat ik gewoon nog niet kan accpeteren hoe het met mij gaat. Nu is het voorstel om mij uitgebreid te laten diagnosticeren, zodat ik beter zicht krijg op mezelf, mijn sterke kanten en mijn zwaktes en dat dat mij kan helpen wat milder voor mezelf te zijn ofzo. Ze vroeg of ik dat een goed voorstel vond. Jazeker, ik was blij. Ik vertelde dat ik nu eindelijk wel eens wilde weten wat er toch mankeerde.
Want dat wil ik echt heel graag wel eens weten! Ook al ben ik wel bang hoor. Wat nou als er wordt gezegd dat ik helemaal niks mankeer, dat ik een grote aansteller ben, dat ik het me allemaal maar inbeeld enzo?? Zoals dat ook altijd gegaan is met mijn lichamelijke klachten. OK, je hebt wel steeds terugkerende ontstekingen of wat dan ook, maar we kunnen niks vinden. Het zal wel psychisch zijn ofzo. Dan zou ik me zo lullig voelen als dat ook uit zo'n onderzoek naar voren zou komen. Maar goed, duidelijkheid is inderdaad wel belangrijk voor me. Dus ik ben erg blij met het onderzoek. Daar komt dan misschien een goede lijn uit waar ik mee verder kan en misschien dus ook wel een medicatie voorstel. Dus ik heb de medicatie vraag eventjes gelaten voor na het onderzoek. Het kan nog wel een tijd duren. Misschien wel een maand of twee.
Je schreef trouwens ook iets over visolie. Dat dat een gunstige werking zou hebben. Ik slik nu al tijden (met een onderbreking van 3 maanden -geld was op-) hoog gedoseerde visolie capsules (alleen omgega 3). Het heeft so wie so een gunstige werking op mijn huid. En verder redeneer ik maar zo, vroeger slikte men massaal levertraan (ook visolie) als de R weer in de maand zat. Dus het zal ongetwijfeld goed voor je zijn (mits je een kwalitatief goede olie hebt). Ik zal zeker eens kijken of het voor mij de moeite is om het via internet te bestellen, want een pot kost al gauw 50 euro sjongejonge.
Voor wat betreft St Janskruid. Ik heb een mirena spiraal en de huisarts heeft toen uitgezocht of dat ook gevolgen heeft voor de werking van de stoffen. Maar dat is niet zo. Aangezien ik toch al niet meer emnstrueer door dit spiraal, zal er ook geen doorbraakbloeding optreden denk ik. Dus daar kan ik het niet aan afmeten.
Lin, poe hee wat een achtergrond! Dat is zeker geen kattenpis! Inderdaad knap dat je gewoon al rechtop staat en doorgaat met je leven en je er het beste van maakt wat in jouw vermogen ligt. Je hebt wat dat betreft zoveel achterstand op anderen die een min of meer veilig leventje hebben gehad, dat je het met al je beperkte gereedschappen (ik bekijk het opgroeien altijd symbolisch, daar waar je je gereedschappen meekrijgt voor de rest van je leven) toch zo knap weet te redden!
Ik ben nu bij mijn vader, want ik heb VRIJ!! Haaaaaaaa heeeeerlijk, dochter is een dagje lekker met en bij papa en ik kruip vannacht helemaal alleen in mijn bedje! Hmmm, ik merk nu pas hoe erg ik daar weer aan toe was!
Eventjes een update van mijn gesprek bij de GGZ. Ik was veel te laat op mijn afspraak (slechte planning en ook nog eens verkeerd gefietst). dus het was maar van korte duur. Ik wilde niet gelijk met de deur in huis vallen wat mijn gedachten waren van de afgelopen weken (vooral weer naar aanleiding van mijn enorme spanning een week of twee geleden). Mijn ideeën om medicatie te gebruiken wilde ik dus niet gelijk op tafel gooien. Maar goed, het gesprek nam zelf een wending waarbij medicatie weer een beetje op de achtergrond verdween. Nl. het bespreken van mijn functioneren en daarbij er maar op hameren dat ik toch echt zal moeten beseffen dat ik de lat toch nog steeds veel te hoog heb liggen. En ik die dan helemaal in het verweer ga dat ik me nu al zo bejaard voel, etc.
Verder gaf ze aan dat ik opnieuw ben besproken in het team en dat ze heeft terug gekoppeld dat ik zo overstuur was en dat bij haar het idee bestaat dat ik gewoon nog niet kan accpeteren hoe het met mij gaat. Nu is het voorstel om mij uitgebreid te laten diagnosticeren, zodat ik beter zicht krijg op mezelf, mijn sterke kanten en mijn zwaktes en dat dat mij kan helpen wat milder voor mezelf te zijn ofzo. Ze vroeg of ik dat een goed voorstel vond. Jazeker, ik was blij. Ik vertelde dat ik nu eindelijk wel eens wilde weten wat er toch mankeerde.
Want dat wil ik echt heel graag wel eens weten! Ook al ben ik wel bang hoor. Wat nou als er wordt gezegd dat ik helemaal niks mankeer, dat ik een grote aansteller ben, dat ik het me allemaal maar inbeeld enzo?? Zoals dat ook altijd gegaan is met mijn lichamelijke klachten. OK, je hebt wel steeds terugkerende ontstekingen of wat dan ook, maar we kunnen niks vinden. Het zal wel psychisch zijn ofzo. Dan zou ik me zo lullig voelen als dat ook uit zo'n onderzoek naar voren zou komen. Maar goed, duidelijkheid is inderdaad wel belangrijk voor me. Dus ik ben erg blij met het onderzoek. Daar komt dan misschien een goede lijn uit waar ik mee verder kan en misschien dus ook wel een medicatie voorstel. Dus ik heb de medicatie vraag eventjes gelaten voor na het onderzoek. Het kan nog wel een tijd duren. Misschien wel een maand of twee.
vrijdag 9 november 2007 om 18:10
Hoi meiden,
Heb de storm overleefd!!! We zijn vandaag weer thuis en hebben het heerlijk gehad. Het was wel noodweer af en toe, vooral dus veel wind, maar de zee was wel prachtig daardoor. We hebben er eigenijk geen last van gehad. We gingen tussen de buien door naar buiten. Veel mooie foto's gemaakt want zoals ik al zei was de zee (en de lucht) echt indrukwekkend. We hebben lekker rustig aan gedaan. Veel geslapen, wat gelezen, lekker uit eten. Ik heb nog een leuk jurkje gekocht! Er was 1 dag dat ik me niet goed voelde, erg depressief en dat is dan lastig daar weer uit te komen, maar het is wel gelukt. Verder heb ik echt wel genoten, al is het niet als vanouds. Maar ik vind het jammer weer terug te zijn. Het was fijn tijd samen te hebben, het was zo gezellig. Ik was wel moe en de ene dag meer last van de pijn dan de andere, maar mijn vriend ging gewoon lekker mee in mijn tempo ;)
Intiem, wat fijn dat je nu die testen krijgt. Hopelijk geeft dat je wat meer duidelijkheid over hoe nu verder, én wat er met je is. Kan me voorstellen dat je dat graag wilt weten.
Jullie hebben best veel geschreven. Dit weekend even rustig bijlezen en dan ben ik er weer. Lief dat jullie aan me dachten met de storm!
Heb de storm overleefd!!! We zijn vandaag weer thuis en hebben het heerlijk gehad. Het was wel noodweer af en toe, vooral dus veel wind, maar de zee was wel prachtig daardoor. We hebben er eigenijk geen last van gehad. We gingen tussen de buien door naar buiten. Veel mooie foto's gemaakt want zoals ik al zei was de zee (en de lucht) echt indrukwekkend. We hebben lekker rustig aan gedaan. Veel geslapen, wat gelezen, lekker uit eten. Ik heb nog een leuk jurkje gekocht! Er was 1 dag dat ik me niet goed voelde, erg depressief en dat is dan lastig daar weer uit te komen, maar het is wel gelukt. Verder heb ik echt wel genoten, al is het niet als vanouds. Maar ik vind het jammer weer terug te zijn. Het was fijn tijd samen te hebben, het was zo gezellig. Ik was wel moe en de ene dag meer last van de pijn dan de andere, maar mijn vriend ging gewoon lekker mee in mijn tempo ;)
Intiem, wat fijn dat je nu die testen krijgt. Hopelijk geeft dat je wat meer duidelijkheid over hoe nu verder, én wat er met je is. Kan me voorstellen dat je dat graag wilt weten.
Jullie hebben best veel geschreven. Dit weekend even rustig bijlezen en dan ben ik er weer. Lief dat jullie aan me dachten met de storm!
vrijdag 9 november 2007 om 22:08
levensgenietertje...geldt voor je laatste paar postings. De clown-toon is er uit en dat maakt dat ik meer zicht krijg op jou. Dus morgen naar het GGZ? (of was dat vandaag?) Probeer er een beetje positief tegen aan te kijken, misschien leer je iets waar je weer mee vooruit kunt. Meer zicht op jezelf betekent dat je betere keuzes kan maken. Vraag mij trouwens wel af wat een dysthyme stoornis is, nog nooit van die term gehoord....
Robin, weer terug, en heelhuids. Las vandaag in de krant dat bij Zandtvoort het strand door de zee verzwolgen was...dus aan je gedacht. Lekker dat je het fijn hebt gehad. En af en toe een depressieve dag geeft helemaal niets. Zolang elke nieuwe dag weer een nieuwe kans krijgt. (zo hou ik mij op de been)
Shalha....klinkt als een paar hele goede stappen. Lekker, dat is dan maar mooi vast gebeurd. Kan een hoop schelen om van internetprovider te veranderen..en de VGZ....wat is die premie hoog geworden. Nog even en het vreet net zo'n groot stuk uit je inkomen als de huur/hypotheek. Ik kreeg gisteren een brief van de belasting dat ik een berg geld terug zou krijgen, en vandaag een brief dat ik een berg geld terug moet betalen ...pffff....en ik snap geen moer van die hele belastingen, wordt dus ook weer een kluif om uit te zoeken. Vandaag niets gedaan. Ik had vannacht te weinig geslapen, dus vanmorgen weer mijn bed in gekropen. Toen ik wakker werd, moest ik naar die vriendin om de PC weer goed in te stellen...dus.....morgen nieuwe kansen.
Intiem...die angst dat je maar een aansteller bent, ken ik maar al te goed. Zeker op lichamelijk vlak. Ik weet dat ik hypogondrisch ben, maar zo achteraf gezien zou ik willen dat ik de jarenlange buikpijn die ik had, serieuzer had genomen, dan had ik nu nog mijn hele dikke darm gehad.
Het lijkt mij handig om een uitgebreidt onderzoek te doen (psychisch)....hoewel, als het gaat om vragenlijsten of zo invullen, dan denk ik toch dat het vaak momentopnames zijn (net zoals bij IQ-testen), wat altijd een vertekent beeld zal geven. Beter is om te kijken waar je tegenaan loopt, wat je belemmert om je te ontwikkelen. Wat je valkuilen zijn en waar je kracht zit. Wat ik in de dagbehandeling heb geleerd, is zicht krijgen op mezelf en mijn afweermechanismes, zodat ik keuzes kan maken en de consequenties van die keuzes kan aanvaarden. Die handvatten zijn nu nog steeds handig. Maar het blijft moeilijk, want dingen zijn niet altijd zo helder. (jezelf niet, andere niet, situaties niet) Maar goed, wat er ook uitkomt, uiteindelijk is het jouw leven en maak jij daar beslissingen in......
Liefs allemaal....
Robin, weer terug, en heelhuids. Las vandaag in de krant dat bij Zandtvoort het strand door de zee verzwolgen was...dus aan je gedacht. Lekker dat je het fijn hebt gehad. En af en toe een depressieve dag geeft helemaal niets. Zolang elke nieuwe dag weer een nieuwe kans krijgt. (zo hou ik mij op de been)
Shalha....klinkt als een paar hele goede stappen. Lekker, dat is dan maar mooi vast gebeurd. Kan een hoop schelen om van internetprovider te veranderen..en de VGZ....wat is die premie hoog geworden. Nog even en het vreet net zo'n groot stuk uit je inkomen als de huur/hypotheek. Ik kreeg gisteren een brief van de belasting dat ik een berg geld terug zou krijgen, en vandaag een brief dat ik een berg geld terug moet betalen ...pffff....en ik snap geen moer van die hele belastingen, wordt dus ook weer een kluif om uit te zoeken. Vandaag niets gedaan. Ik had vannacht te weinig geslapen, dus vanmorgen weer mijn bed in gekropen. Toen ik wakker werd, moest ik naar die vriendin om de PC weer goed in te stellen...dus.....morgen nieuwe kansen.
Intiem...die angst dat je maar een aansteller bent, ken ik maar al te goed. Zeker op lichamelijk vlak. Ik weet dat ik hypogondrisch ben, maar zo achteraf gezien zou ik willen dat ik de jarenlange buikpijn die ik had, serieuzer had genomen, dan had ik nu nog mijn hele dikke darm gehad.
Het lijkt mij handig om een uitgebreidt onderzoek te doen (psychisch)....hoewel, als het gaat om vragenlijsten of zo invullen, dan denk ik toch dat het vaak momentopnames zijn (net zoals bij IQ-testen), wat altijd een vertekent beeld zal geven. Beter is om te kijken waar je tegenaan loopt, wat je belemmert om je te ontwikkelen. Wat je valkuilen zijn en waar je kracht zit. Wat ik in de dagbehandeling heb geleerd, is zicht krijgen op mezelf en mijn afweermechanismes, zodat ik keuzes kan maken en de consequenties van die keuzes kan aanvaarden. Die handvatten zijn nu nog steeds handig. Maar het blijft moeilijk, want dingen zijn niet altijd zo helder. (jezelf niet, andere niet, situaties niet) Maar goed, wat er ook uitkomt, uiteindelijk is het jouw leven en maak jij daar beslissingen in......
Liefs allemaal....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 11 november 2007 om 15:43
Intiem, heb je het leuk gehad bij je vader? Een beetje bijgekomen? Ik hoop het voor je. Balen dat je een beetje ziek was deze week en weer troubles had met je vriend. Is het weer goed inmiddels? Wat vindt hij van wat je besproken hebt in je gesprek van de week bij het Ggz?
Shahla, wat goed dat je weer wat aan je administratie hebt gedaan. Lekker gevoel is dat hé. Is je zoon inmiddels alweer beter? Hoe is het met jou? Je schreef dat je even geen puf had om te posten. Geeft niks meid, dat hebben we allemaal vaak wel toch? Ik heb ook altijd die neiging om dat uit te leggen maar dat hoeft natuurlijk niet..
Levensgenietertje, dus voor jou gaat er ook weer een traject beginnen. Voor mij is ook niet helemaal duidelijk of ik nou een dysthyme stoornis heb (jaren geleden vastgesteld). Sinds een jaar zijn er meer kenmerken van een 'normale' depressie. Je komt vast meer te weten over de diagnose bij het Ggz, die weten toch meer dan de huisarts op dit gebied.
Shahla, wat goed dat je weer wat aan je administratie hebt gedaan. Lekker gevoel is dat hé. Is je zoon inmiddels alweer beter? Hoe is het met jou? Je schreef dat je even geen puf had om te posten. Geeft niks meid, dat hebben we allemaal vaak wel toch? Ik heb ook altijd die neiging om dat uit te leggen maar dat hoeft natuurlijk niet..
Levensgenietertje, dus voor jou gaat er ook weer een traject beginnen. Voor mij is ook niet helemaal duidelijk of ik nou een dysthyme stoornis heb (jaren geleden vastgesteld). Sinds een jaar zijn er meer kenmerken van een 'normale' depressie. Je komt vast meer te weten over de diagnose bij het Ggz, die weten toch meer dan de huisarts op dit gebied.
zondag 11 november 2007 om 22:02
Hai Robin, fijn dat je weer terug bent! En fijn dat je heerlijk rustig en ontspannen hebt gedaan en dat je vriend dat ook met je mee kon doen! En dat je over de hele linie toch wel genoten hebt (toch?).
Nou ja, lekker weer terug en voor de storm hoef je inmiddels ook niet meer alleen aan de kust te zitten. Hier (het oosten van het land) kan het er ook wat van!
Mijn vader was vooral erg fijn, want ik heb heel erg ontspannen (echt geconsumeerd van het niks hoeven en "alleen" -als je weet dat mijn vader en ik bijna niet tegen elkaar spreken- zijn!) en vooral de halve avond bij hem op de bank liggen slapen. Ik ben en blijf gek ziekerig. Gisteravond ook vanaf acht uur gaan slapen en zo slaap ik de week weg. Stom virus!
Robin, begrijp ik goed uit je verhaal dat je -ondanks je medicijnen- meer last bent gaan krijgen van een depressie? Wat zegt je behandelaar daarvan? Zou je niet liever ook eens met een psychiater willen spreken dan of is het niet uitzichtloos voor je en heb je goede hoop? Ik bedoel, misschien kun je het wel koppelen aan de intensieve en heftige therapie en vraagstukken waar je nu mee worstelt en heb je goede hoop en vertrouwen dat het over een tijdje vast weer beter gaat? Moet je er nu alleen doorheen, hoe zwaar het ook is?
Knuffel voor jou!
Levensgenietertje, heb je een goed weekend gehad? Wat is een hypomane periode?
Search, hoe is het met jou? Ik heb je eventjes niet gezien? Klopt toch?
Shahla, ook voor jou een knuffel, want je moet het nu ook echt uit je tenen trekken he? Toch een opsteker voor je dat het je uiteindelijk toch lukt. Die heb je weer mooi in je zak!
En het kan zo ontzettend schelen als je eens grondig en kritisch je uitgaven en vaste lasten onder de loep neemt. dat scheelt al snel tientallen euro's. Een telefoon abo die eigenlijk te krap is, waardoor je telkens over je limiet heengaat, waardoor je eigenlijk veel te veel betaald en je beter net een treetje hoger kunt gaan zitten qua kosten, waardoor het och goedkoper uitvalt bijvoorbeeld (ik had 3 maanden geleden een rekening van 120 euro omdat ik ongemerkt flink over mijn belbundel heen was gegaan!!!!!). Of net die andere verzekering etc. Maar ja, het kost allemaal zoveel energie om dat te doen he. al die veranderingen, al die papperassen etc. Alsof je al niet genoeg energie kwijtraakt aan onbeduidende dingen...
Vandaag trouwens op kraambezoek geweest en het was jammer, maar ook goed om te merken dat de verse mama het heel zwaar heeft met de beeb. Omdat ik haar kan vertellen dat het niet gek is wat ze voelt, maar ook voor mezelf om wat herkenning terug te vinden in hoe zwaar het gewoon ook eigenlijk IS! En dan te bedenken dat ik als verse moeder ook nog eens drie maanden later vol aan het verhuizen was, klussen en schilderen en tussendoor elke 2 uur moest kolven en ik bloedarmoede had van hier tot Tokio. "What was I thinking???" ging er vandaag geregeld door mijn hoofd!
Lin, ik heb geen idee of de testen om momentopnames gaat of over de hele lijn. Ik ben nl. erg slecht in aanstellen, eerder tegenovergesteld (ik ben een bikkel-gedrag), dus als ik een goeie dag heb, dan zou ik bij wijze van spreken hyperdepieper daar op spreekuur zitten en dan zal dat mens ook vast denken wat ik er nu weer kom doen?
Maar goed, voor wat ik begreep is het een erg uitgebreide test die meerdere dagen/dagdelen duurt. Waar vragen lijsten en intevieuws worden gehouden en zelfs een intelligentietest (hoezo dat dan?). Dus als daar niks uitkomt, nou, dan zal het vast zeker wel kloppen.
En het klopt natuurlijk als een bus dat je uit moet gaan van waar je tegenaan loopt en wat je allemaal wel in je pakketje goeie vaardigheden hebt zitten. Maar goed, dat doen we nu al zolang (al voordat dagbehandeling startte) eigenlijk en daar heb ik ook al zoveel van geleerd. Alleen ik kom niet boven een bepaald punt uit, mijn beter worden staakt op dit niveau en dat niveau is voor mij nog erg teleurstellend en beperkend. Dus begrijp me niet verkeerd, ik ben erg blij met mijn groeiproces hoor. Dat heeft me al erg veel goeds gebracht!
En een dysthyme stoornis is eigenlijk gewoon een milde depressie, maar dan wel chronisch van aard. Waarbij er allemaal regeltjes bestaan voor de duur van de milde depressie en voor het afwezig zijn ervan. Je mag bijvoorbeeld maar een paar weken aaneengesloten depressie vrij zijn, want anders wordt er al niet meer gesproken van een dysthyme stoornis. Vandaar dat ik zelf ook niet meer denk dat een dysthyme stoornis op mij van toepassing is, omdat ik inmiddels vele langere perioden kan hebben waarbij ik mezelf neutraal of tevreden voel. Of als ik me slecht voel, dat niet voelt als een depressie, maar als overspannenheid. Tenzij ik echt heel slecht feeling heb met wat een depressie dan wel niet inhoudt, maar dat denk ik toch niet. Ik heb gewoon last van grote spanning en huilerijen en opgefoktheid die depressieve gevoelens kan opwekken, maar geen depressie (meer) als uitgangspunt.
Nou ja, lekker weer terug en voor de storm hoef je inmiddels ook niet meer alleen aan de kust te zitten. Hier (het oosten van het land) kan het er ook wat van!
Mijn vader was vooral erg fijn, want ik heb heel erg ontspannen (echt geconsumeerd van het niks hoeven en "alleen" -als je weet dat mijn vader en ik bijna niet tegen elkaar spreken- zijn!) en vooral de halve avond bij hem op de bank liggen slapen. Ik ben en blijf gek ziekerig. Gisteravond ook vanaf acht uur gaan slapen en zo slaap ik de week weg. Stom virus!
Robin, begrijp ik goed uit je verhaal dat je -ondanks je medicijnen- meer last bent gaan krijgen van een depressie? Wat zegt je behandelaar daarvan? Zou je niet liever ook eens met een psychiater willen spreken dan of is het niet uitzichtloos voor je en heb je goede hoop? Ik bedoel, misschien kun je het wel koppelen aan de intensieve en heftige therapie en vraagstukken waar je nu mee worstelt en heb je goede hoop en vertrouwen dat het over een tijdje vast weer beter gaat? Moet je er nu alleen doorheen, hoe zwaar het ook is?
Knuffel voor jou!
Levensgenietertje, heb je een goed weekend gehad? Wat is een hypomane periode?
Search, hoe is het met jou? Ik heb je eventjes niet gezien? Klopt toch?
Shahla, ook voor jou een knuffel, want je moet het nu ook echt uit je tenen trekken he? Toch een opsteker voor je dat het je uiteindelijk toch lukt. Die heb je weer mooi in je zak!
En het kan zo ontzettend schelen als je eens grondig en kritisch je uitgaven en vaste lasten onder de loep neemt. dat scheelt al snel tientallen euro's. Een telefoon abo die eigenlijk te krap is, waardoor je telkens over je limiet heengaat, waardoor je eigenlijk veel te veel betaald en je beter net een treetje hoger kunt gaan zitten qua kosten, waardoor het och goedkoper uitvalt bijvoorbeeld (ik had 3 maanden geleden een rekening van 120 euro omdat ik ongemerkt flink over mijn belbundel heen was gegaan!!!!!). Of net die andere verzekering etc. Maar ja, het kost allemaal zoveel energie om dat te doen he. al die veranderingen, al die papperassen etc. Alsof je al niet genoeg energie kwijtraakt aan onbeduidende dingen...
Vandaag trouwens op kraambezoek geweest en het was jammer, maar ook goed om te merken dat de verse mama het heel zwaar heeft met de beeb. Omdat ik haar kan vertellen dat het niet gek is wat ze voelt, maar ook voor mezelf om wat herkenning terug te vinden in hoe zwaar het gewoon ook eigenlijk IS! En dan te bedenken dat ik als verse moeder ook nog eens drie maanden later vol aan het verhuizen was, klussen en schilderen en tussendoor elke 2 uur moest kolven en ik bloedarmoede had van hier tot Tokio. "What was I thinking???" ging er vandaag geregeld door mijn hoofd!
Lin, ik heb geen idee of de testen om momentopnames gaat of over de hele lijn. Ik ben nl. erg slecht in aanstellen, eerder tegenovergesteld (ik ben een bikkel-gedrag), dus als ik een goeie dag heb, dan zou ik bij wijze van spreken hyperdepieper daar op spreekuur zitten en dan zal dat mens ook vast denken wat ik er nu weer kom doen?
Maar goed, voor wat ik begreep is het een erg uitgebreide test die meerdere dagen/dagdelen duurt. Waar vragen lijsten en intevieuws worden gehouden en zelfs een intelligentietest (hoezo dat dan?). Dus als daar niks uitkomt, nou, dan zal het vast zeker wel kloppen.
En het klopt natuurlijk als een bus dat je uit moet gaan van waar je tegenaan loopt en wat je allemaal wel in je pakketje goeie vaardigheden hebt zitten. Maar goed, dat doen we nu al zolang (al voordat dagbehandeling startte) eigenlijk en daar heb ik ook al zoveel van geleerd. Alleen ik kom niet boven een bepaald punt uit, mijn beter worden staakt op dit niveau en dat niveau is voor mij nog erg teleurstellend en beperkend. Dus begrijp me niet verkeerd, ik ben erg blij met mijn groeiproces hoor. Dat heeft me al erg veel goeds gebracht!
En een dysthyme stoornis is eigenlijk gewoon een milde depressie, maar dan wel chronisch van aard. Waarbij er allemaal regeltjes bestaan voor de duur van de milde depressie en voor het afwezig zijn ervan. Je mag bijvoorbeeld maar een paar weken aaneengesloten depressie vrij zijn, want anders wordt er al niet meer gesproken van een dysthyme stoornis. Vandaar dat ik zelf ook niet meer denk dat een dysthyme stoornis op mij van toepassing is, omdat ik inmiddels vele langere perioden kan hebben waarbij ik mezelf neutraal of tevreden voel. Of als ik me slecht voel, dat niet voelt als een depressie, maar als overspannenheid. Tenzij ik echt heel slecht feeling heb met wat een depressie dan wel niet inhoudt, maar dat denk ik toch niet. Ik heb gewoon last van grote spanning en huilerijen en opgefoktheid die depressieve gevoelens kan opwekken, maar geen depressie (meer) als uitgangspunt.
zondag 11 november 2007 om 22:53
Robin, het is ook een heel verhaal dat levensverhaal van mij, maar ik ben juist blij dat ik niet, zoals jij, dagelijkse met fysieke pijn (naast alle psychische klachten) moet dealen. Ik heb regelmatig (1 tot 3 keer per maand, 3 dagen per keer) migraine en dat vind ik al meer dan genoeg...ben dan superblij als zo'n aanval weer voorbij is.
Itiem, ik begrijp nou iets beter wat die onderzoeken zullen inhouden. En zo te lezen heb je al aardig wat gehad qua therapie. En volgens mij ben je een behoorlijke denker en bekijk je alles vanuit allerlei invalshoeken. Misschien dat je daarom soms door de bomen het bos niet meer ziet. Ik ben benieuwd wat je nou concreet nog zou willen veranderen/verbeteren aan jezelf. Waar je het meest tegenaan loopt. Wat ik in ieder geval lees in je postings is dat je veel meer van jezelf eist dan misschien reeel is. Ik heb ook altijd van alles gewild in mijn leven, zoveel dromen en ambities. Zovaak gedacht: "als mijn kinderen eenmaal de deur uit zijn, dan ga ik........." Nu ben ik allang blij als er een beetje rust in mijn hoofd en lijf is. En over mezelf stoerder en sterker voordoen dan ik mij voel, weet ik alles. Als ik mezelf groter voordoe, dan ik ben, is het zo moeilijk om nog contact te houden met mijn authentieke ik. Dus heel dicht bij mezelf blijven, is het enige wat uiteindelijk de rust geeft, die ik nu nastreef. Misschien heeft het ook met schaamte te maken of met verwachtingen waarvan jij denkt dat anderen van jou hebben? (wat soms niet eens klopt).
Mijn vriend was een beetje pissig over wat ik geschreven heb over zijn irritatie. Dus om het even duidelijker te maken. Heel vaak heeft hij ook heel veel geduld met mij en mijn buien......ik bedoel alleen dat als het op is bij hem, het ook helemaal op is, en dat hij zich dan alleen nog maar af kan sluiten. Waar ik dan weer moeilijk mee om kan gaan. Als iemand afwezig is (en dat geldt niet alleen voor mijn vriend), dan trek ik dat al heel gauw persoonlijk aan en voel ik mij afgewezen, terwijl iemand ook gewoon erg moe kan zijn en in beslag genomen kan zijn door iets anders. Het hoeft dus niet altijd met mij te maken te hebben. Daar moet ik dus beter mee leren om gaan. Ik heb een soort van overgevoeligheid dat ik elke stemming, sfeer, onderhuidse dingen, enzo, oppik.
Een hypomane periode is een periode wat vooraf gaat aan een manische/psychotische periode. Je bent dan (veel) drukker dan normaal en hebt dan moeite om bepaalde zaken los te laten. Je slaapt minder en kan wat obsessief wat bepaalde zaken bezig zijn. De ellende is dat de persoon zelf dat vaak niet in de gaten heeft en heel enthousiast en gedreven overkomt. Je leeft gewoon in een hogere versnelling, maar wel met het gevaar dat je "ontspoort" en manisch en/of psychotisch kan raken. Net zoals een auto die te snel rijdt, uit de bocht kan vliegen....en dan kan de schade enorm zijn. Voor de persoon zelf en voor zijn/haar omgeving.
Misschien dat levensgenietertje er iets anders mee bedoelt. Maar zover ik weet, is dat een hypomane periode.
Zo, ik heb een begin gemaakt met mijn administratie. Papieren uitgezocht en een lijstje gemaakt met dingen die moeten gebeuren en/of geregeld worden. Ben nu zelfs bezig mijn inkomen/uitgaven vanaf mei weer bij te werken. Zodat ik straks weer kan zien waar al dat geld in godsnaam naar toegaat. Verder een rustig weekend gehad. Gisteren heel gezellig met mijn vriend, zoon en "schoondochter" gesteengrilled en getoept.
Ik hoop dat jullie weekend ook vredig is geweest......
Itiem, ik begrijp nou iets beter wat die onderzoeken zullen inhouden. En zo te lezen heb je al aardig wat gehad qua therapie. En volgens mij ben je een behoorlijke denker en bekijk je alles vanuit allerlei invalshoeken. Misschien dat je daarom soms door de bomen het bos niet meer ziet. Ik ben benieuwd wat je nou concreet nog zou willen veranderen/verbeteren aan jezelf. Waar je het meest tegenaan loopt. Wat ik in ieder geval lees in je postings is dat je veel meer van jezelf eist dan misschien reeel is. Ik heb ook altijd van alles gewild in mijn leven, zoveel dromen en ambities. Zovaak gedacht: "als mijn kinderen eenmaal de deur uit zijn, dan ga ik........." Nu ben ik allang blij als er een beetje rust in mijn hoofd en lijf is. En over mezelf stoerder en sterker voordoen dan ik mij voel, weet ik alles. Als ik mezelf groter voordoe, dan ik ben, is het zo moeilijk om nog contact te houden met mijn authentieke ik. Dus heel dicht bij mezelf blijven, is het enige wat uiteindelijk de rust geeft, die ik nu nastreef. Misschien heeft het ook met schaamte te maken of met verwachtingen waarvan jij denkt dat anderen van jou hebben? (wat soms niet eens klopt).
Mijn vriend was een beetje pissig over wat ik geschreven heb over zijn irritatie. Dus om het even duidelijker te maken. Heel vaak heeft hij ook heel veel geduld met mij en mijn buien......ik bedoel alleen dat als het op is bij hem, het ook helemaal op is, en dat hij zich dan alleen nog maar af kan sluiten. Waar ik dan weer moeilijk mee om kan gaan. Als iemand afwezig is (en dat geldt niet alleen voor mijn vriend), dan trek ik dat al heel gauw persoonlijk aan en voel ik mij afgewezen, terwijl iemand ook gewoon erg moe kan zijn en in beslag genomen kan zijn door iets anders. Het hoeft dus niet altijd met mij te maken te hebben. Daar moet ik dus beter mee leren om gaan. Ik heb een soort van overgevoeligheid dat ik elke stemming, sfeer, onderhuidse dingen, enzo, oppik.
Een hypomane periode is een periode wat vooraf gaat aan een manische/psychotische periode. Je bent dan (veel) drukker dan normaal en hebt dan moeite om bepaalde zaken los te laten. Je slaapt minder en kan wat obsessief wat bepaalde zaken bezig zijn. De ellende is dat de persoon zelf dat vaak niet in de gaten heeft en heel enthousiast en gedreven overkomt. Je leeft gewoon in een hogere versnelling, maar wel met het gevaar dat je "ontspoort" en manisch en/of psychotisch kan raken. Net zoals een auto die te snel rijdt, uit de bocht kan vliegen....en dan kan de schade enorm zijn. Voor de persoon zelf en voor zijn/haar omgeving.
Misschien dat levensgenietertje er iets anders mee bedoelt. Maar zover ik weet, is dat een hypomane periode.
Zo, ik heb een begin gemaakt met mijn administratie. Papieren uitgezocht en een lijstje gemaakt met dingen die moeten gebeuren en/of geregeld worden. Ben nu zelfs bezig mijn inkomen/uitgaven vanaf mei weer bij te werken. Zodat ik straks weer kan zien waar al dat geld in godsnaam naar toegaat. Verder een rustig weekend gehad. Gisteren heel gezellig met mijn vriend, zoon en "schoondochter" gesteengrilled en getoept.
Ik hoop dat jullie weekend ook vredig is geweest......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 11 november 2007 om 23:23
Ja, rustig. Zoon was uit logeren. Vrijdag op zaterdag heb ik voor mezelf gehad en van zaterdag op zondag is vriend geweest.
Daar was ik al bang voor, Lin, als je partner hier gaat meelezen en schrijven, dat je commentaar krijgt op wat je schrijft of hoe je het schrijft. En dat je dan niet meer echt lekker van je af kan schrijven maar je schrijfsels aan gaat passen of dat je 'uit naam van' allerlei dingen die je eerder hebt geschreven gaat zitten verklaren omdat vriend het niet zo leuk vond. Ik hou het hier gewoon voor mezelf. Ik wil dus echt niet dat hij elke plek die ik bezoek op internet kent. Ik heb wel gezegd dat ik op een forum schrijf, al jaren maar niet welk topic en ook niet welke nick ik gebruik. Ik moet echt een stukje voor mezelf houden.
Ik herken wel wat in het hypomane. Niet dat ik me daar onder schaar maar waar het voor staat in een mildere vorm zeg maar. Als ik me goed voel een periode ga ik als vanzelf een tand hoger en doe allerlei dingen en ben daar wel lichtelijk obsessief in. Kan dat dan moeilijker loslaten, wil dat ook niet echt, want het gaat zo lekker. Tot een punt komt dat ik denk, nee dit is het niet en dan kan zo van de ene op de andere dag het allemaal voorbij zijn. Zie ik er geen heil meer in of is de hele motivatie weg. En dan moet ik opnieuw beginnen met richting aan mijn leven geven. Sommige dingen blijven uiteraard altijd, die veranderen niet maar wat ik voor mezelf doe of niet doe of zou willen doen en daar plannen mee maak dat is zo veranderlijk. En zo bereik je ook nooit echt blijvend iets. Ik zou gewoon nu eens willen weten wat ik écht wil en wat écht bij mij past en dat dan ook zo blijft. Dan weet je waar je moet beginnen en waar je naartoe moet werken en bereik je op termijn iets. Ik heb nu heel vaak het idee dat ik maar wat aanrotzooi en nooit ergens uit ga komen.
Ik weet wel waar mijn geld naartoe gaat. Dat is mijn probleem niet. Het probleem bij mij is dat ik nog steeds dezelfde levensstijl heb als toen ik er nog wel van kon rondkomen. Dan heb ik het niet over allerlei dure uitjes of spullen of dergelijke. Ik heb het puur over vaste lasten. Daarmee ben ik boven mijn stand komen te leven. Dat klinkt vreemd maar alles met elkaar zijn alle verhogingen per geleverde dienst zoals energie, internet, ziektekosten uiteindelijk te hoog geworden om nog op deze manier aan te houden.Alleen om die situatie te verbeteren, echt aan te pakken, zorgen dat er meer overblijft, dat heb ik zo lang laten liggen. Steeds voor me uit geschoven terwijl allang duidelijk was dat ik de hele zaak eens door moest lichten en waar mogelijk een goedkopere variant zien te vinden.
Tot zover maar weer even.
Daar was ik al bang voor, Lin, als je partner hier gaat meelezen en schrijven, dat je commentaar krijgt op wat je schrijft of hoe je het schrijft. En dat je dan niet meer echt lekker van je af kan schrijven maar je schrijfsels aan gaat passen of dat je 'uit naam van' allerlei dingen die je eerder hebt geschreven gaat zitten verklaren omdat vriend het niet zo leuk vond. Ik hou het hier gewoon voor mezelf. Ik wil dus echt niet dat hij elke plek die ik bezoek op internet kent. Ik heb wel gezegd dat ik op een forum schrijf, al jaren maar niet welk topic en ook niet welke nick ik gebruik. Ik moet echt een stukje voor mezelf houden.
Ik herken wel wat in het hypomane. Niet dat ik me daar onder schaar maar waar het voor staat in een mildere vorm zeg maar. Als ik me goed voel een periode ga ik als vanzelf een tand hoger en doe allerlei dingen en ben daar wel lichtelijk obsessief in. Kan dat dan moeilijker loslaten, wil dat ook niet echt, want het gaat zo lekker. Tot een punt komt dat ik denk, nee dit is het niet en dan kan zo van de ene op de andere dag het allemaal voorbij zijn. Zie ik er geen heil meer in of is de hele motivatie weg. En dan moet ik opnieuw beginnen met richting aan mijn leven geven. Sommige dingen blijven uiteraard altijd, die veranderen niet maar wat ik voor mezelf doe of niet doe of zou willen doen en daar plannen mee maak dat is zo veranderlijk. En zo bereik je ook nooit echt blijvend iets. Ik zou gewoon nu eens willen weten wat ik écht wil en wat écht bij mij past en dat dan ook zo blijft. Dan weet je waar je moet beginnen en waar je naartoe moet werken en bereik je op termijn iets. Ik heb nu heel vaak het idee dat ik maar wat aanrotzooi en nooit ergens uit ga komen.
Ik weet wel waar mijn geld naartoe gaat. Dat is mijn probleem niet. Het probleem bij mij is dat ik nog steeds dezelfde levensstijl heb als toen ik er nog wel van kon rondkomen. Dan heb ik het niet over allerlei dure uitjes of spullen of dergelijke. Ik heb het puur over vaste lasten. Daarmee ben ik boven mijn stand komen te leven. Dat klinkt vreemd maar alles met elkaar zijn alle verhogingen per geleverde dienst zoals energie, internet, ziektekosten uiteindelijk te hoog geworden om nog op deze manier aan te houden.Alleen om die situatie te verbeteren, echt aan te pakken, zorgen dat er meer overblijft, dat heb ik zo lang laten liggen. Steeds voor me uit geschoven terwijl allang duidelijk was dat ik de hele zaak eens door moest lichten en waar mogelijk een goedkopere variant zien te vinden.
Tot zover maar weer even.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 12 november 2007 om 12:28
Sorry, ik had me neit voorgesteld omdat ik daartoe eigenlijk geen behoefte meer voel, aangezien ik al zoveel heb geschreven onder andere namen en om de herkenning. De stablon had ik besteld maar nooit meer gezien, zal vandaag dan maar om Prozac gaan vragen bij de arts. Ik zit in een heel vervelende situatie (mijn huis maakt me gewoon depressief met alle mankementen en mijn katje is op een vreselijke manier overleden, enzovoorts) en wilde gewoon voordat ik even een weekend wegging een wanhopige poging doen tot het verkrijgen van advies (moe van het vechten, wil gewoon een pilletje, hoe zwak dat ook moge klinken). Sorry als dat verkeerd wordt opgevat, was niet mijn bedoeling. Ik heb alleen weinig te vertellen aangezien ik niet zou weten waar ik moet beginnen, en ik niet weer mensen wil lastigvallen met m'n gezeur...sorry.
If you\'re going through hell, keep going
maandag 12 november 2007 om 13:28
@ Proserpina,
Ach, wat rot van je katje... spijt me dat te horen. Sterkte.
Ik volg dit topic verder niet, kom alleen even inbreken omdat ik zag dat je hier gepost had. Ik kwam een artikel tegen dat misschien interessant voor je is: Misdiagnosis of the gifted.
Gaat erover dat hoogbegaafden soms ten onrechte diagnoses krijgen als ADHD of borderline. Ik had het al bij het adhd-enzovoort-topic gepost, maar ik weet niet of je dat nog leest.
Ach, wat rot van je katje... spijt me dat te horen. Sterkte.
Ik volg dit topic verder niet, kom alleen even inbreken omdat ik zag dat je hier gepost had. Ik kwam een artikel tegen dat misschien interessant voor je is: Misdiagnosis of the gifted.
Gaat erover dat hoogbegaafden soms ten onrechte diagnoses krijgen als ADHD of borderline. Ik had het al bij het adhd-enzovoort-topic gepost, maar ik weet niet of je dat nog leest.
maandag 12 november 2007 om 15:14
Proserpina....aangaande Stablon zou ik gewoon contact zoeken met de distributeur. Misschien kun je zeggen welk bedrijf dit was? Als het nooit meer komt en men reageert niet, dan kun je dat ook melden. Bestellen anderen het hier niet meer wellicht....
Goede ervaringen:
- Airsealed (duur)
- indianmeds4u (erg goedkoop)
- aurapharm (schijnt goed te zijn)
Succes met Prozac! Onlangs iemand gehad die er erg slecht op reageert en moest stoppen. Kan helaas ook gebeuren...
Triest van je katje. Sterkte.
Goede ervaringen:
- Airsealed (duur)
- indianmeds4u (erg goedkoop)
- aurapharm (schijnt goed te zijn)
Succes met Prozac! Onlangs iemand gehad die er erg slecht op reageert en moest stoppen. Kan helaas ook gebeuren...
Triest van je katje. Sterkte.
maandag 12 november 2007 om 16:57
Hallo
Wat is er veel geschreven !
Allereerst voor Lin67; ik kan echt niet goed thuisbrengen wat je bedoelt met een 'clownstoon' maar goed; het zij zo. Af en toe kan ik misschien wat cynisch uit de hoek komen, misschien bedoel je dat ?
Verder; wat heb jij veel meegemaakt in je leven zeg, je sleept inderdaad nogal een verleden met je mee.....
Wat jij schrijft over alles naar jezelf toetrekken, alles persoonlijk aantrekken, komt me HEEL bekend voor !!! Tot mijn vriend me eigenlijk ging helpen met alle gedachtes die ik had. Ik dacht iets en sprak dat uit en hij probeerde het me anders te laten zien. Jouw voorbeeld is een goede, waar ik door geleerd heb dat ik dan even in de huid van een ander moet kruipen en mezelf moet bedenken dat zij zich misschien ook even niet lekker voelen, of even geen zin hebben of moe zijn of wat dan ook en dat dat niet gelijk hoeft te betekenen dat ze ons niet meer willen. (beetje vaag verhaal denk ik :-) ) Komt me in ieder geval bekend voor !
Intiem; volgens mij ben je er "blij" mee dat ze je uitgebreid gaan 'onderzoeken' nu ? Wat ik lees hoe dat in z'n werk zal gaan is eigenlijk precies wat ik nu zoek, een uitgebreid onderzoek met diagnose !! Ik hoop dat het je ergens brengt, dat het misschien een diagnose geeft met daaraan gekoppeld een behandelplan.
Wat overigens een hypomane periode is is al goed uitgelegd door Lin. Dit klopt inderdaad wel, al vraag ik me af of het wel waarheid was bij mij. Ik was misschien (te) vrolijk (door prozac) maar om dat maar gelijk hypomaan te noemen. Ik heb verder geen gekke dingen gedaan, ben niet 's nachts opgestaan om dingen te gaan doen etc. Misschien sluit ik m'n ogen voor diagnoses maar ik heb zo vaak m'n twijfels, mensen die 1 ding in je verhaal horen (psychologen/psychiaters) plakken je gelijk dat stempel op, vind ik wel eens moeilijk
En ja, bedankt, ik heb een fijn weekend gehad. Iets te druk maar ik heb me goed staande kunnen houden.
Robin75; wat fijn dat je het naar je zin hebt gehad, doet een mens meestal toch wel goed om er even tussenuit te zijn.
Overigens kun je een 'gewone' depressie (een klinische depressie) bovenop een dysthyme depressie krijgen dus dat zou goed mogelijk zijn !
Shahla; jij geeft een voor mij goede omschrijving hoe ik was toen ze me hypomaan noemden ! Ook dat is een van mijn manco's. Op momenten dat het goed gaat denk ik dat ik de hele wereld aankan en ga ik van alles beginnen en zomaar opeens stort ik in en zit ik weer zo goed als overspannen thuis.....of inderdaad, opeens geen motivatie meer, als sneeuw voor de zon verdwenen...
Verder goed van je dat je toch een beetje die administratie beet bent gaan pakken, elk tientje besparen is dan fijn !
Ik ben donderdagochtend geloof ik bij het GGZ geweest, ben weer ingeschreven dus nu maar weer wachten op de oproep, zou december worden (hoopte ze...) Dus afwachten maar weer.
Vandaag voor het eerst 4 uur gewerkt en ook weer achter de balie (ben doktersassistente maar die baan is VEEL te hectisch voor me) Ik vond het heel zwaar en zeker toen ik iemand aan de telefoon kreeg die me zowat van alles toewenste omdat er wat fout was gegaan. Dan merk je toch dat je dat nu gewoon nog niet aankan. Maar ik heb het weer overleeft. Zit nu weer op de helft van m'n uren (8 van de 16)
En ondertussen bezig met het zoeken van een andere baan voor 16 uur of minder, maar dat is nog niet zo makkelijk. Hier mag ik niet blijven en deze baan is eigenlijk ook niet echt goed voor me, veel en veel te hectisch.
Het liefste zou ik ontslag nemen en op m'n gemak echt weer 'beter' worden en dan zoeken maar ja, zonder mijn salaris wordt het toch wel krapjes..
Ik ga zo voor het eten zorgen, tot van de week !
Wat is er veel geschreven !
Allereerst voor Lin67; ik kan echt niet goed thuisbrengen wat je bedoelt met een 'clownstoon' maar goed; het zij zo. Af en toe kan ik misschien wat cynisch uit de hoek komen, misschien bedoel je dat ?
Verder; wat heb jij veel meegemaakt in je leven zeg, je sleept inderdaad nogal een verleden met je mee.....
Wat jij schrijft over alles naar jezelf toetrekken, alles persoonlijk aantrekken, komt me HEEL bekend voor !!! Tot mijn vriend me eigenlijk ging helpen met alle gedachtes die ik had. Ik dacht iets en sprak dat uit en hij probeerde het me anders te laten zien. Jouw voorbeeld is een goede, waar ik door geleerd heb dat ik dan even in de huid van een ander moet kruipen en mezelf moet bedenken dat zij zich misschien ook even niet lekker voelen, of even geen zin hebben of moe zijn of wat dan ook en dat dat niet gelijk hoeft te betekenen dat ze ons niet meer willen. (beetje vaag verhaal denk ik :-) ) Komt me in ieder geval bekend voor !
Intiem; volgens mij ben je er "blij" mee dat ze je uitgebreid gaan 'onderzoeken' nu ? Wat ik lees hoe dat in z'n werk zal gaan is eigenlijk precies wat ik nu zoek, een uitgebreid onderzoek met diagnose !! Ik hoop dat het je ergens brengt, dat het misschien een diagnose geeft met daaraan gekoppeld een behandelplan.
Wat overigens een hypomane periode is is al goed uitgelegd door Lin. Dit klopt inderdaad wel, al vraag ik me af of het wel waarheid was bij mij. Ik was misschien (te) vrolijk (door prozac) maar om dat maar gelijk hypomaan te noemen. Ik heb verder geen gekke dingen gedaan, ben niet 's nachts opgestaan om dingen te gaan doen etc. Misschien sluit ik m'n ogen voor diagnoses maar ik heb zo vaak m'n twijfels, mensen die 1 ding in je verhaal horen (psychologen/psychiaters) plakken je gelijk dat stempel op, vind ik wel eens moeilijk
En ja, bedankt, ik heb een fijn weekend gehad. Iets te druk maar ik heb me goed staande kunnen houden.
Robin75; wat fijn dat je het naar je zin hebt gehad, doet een mens meestal toch wel goed om er even tussenuit te zijn.
Overigens kun je een 'gewone' depressie (een klinische depressie) bovenop een dysthyme depressie krijgen dus dat zou goed mogelijk zijn !
Shahla; jij geeft een voor mij goede omschrijving hoe ik was toen ze me hypomaan noemden ! Ook dat is een van mijn manco's. Op momenten dat het goed gaat denk ik dat ik de hele wereld aankan en ga ik van alles beginnen en zomaar opeens stort ik in en zit ik weer zo goed als overspannen thuis.....of inderdaad, opeens geen motivatie meer, als sneeuw voor de zon verdwenen...
Verder goed van je dat je toch een beetje die administratie beet bent gaan pakken, elk tientje besparen is dan fijn !
Ik ben donderdagochtend geloof ik bij het GGZ geweest, ben weer ingeschreven dus nu maar weer wachten op de oproep, zou december worden (hoopte ze...) Dus afwachten maar weer.
Vandaag voor het eerst 4 uur gewerkt en ook weer achter de balie (ben doktersassistente maar die baan is VEEL te hectisch voor me) Ik vond het heel zwaar en zeker toen ik iemand aan de telefoon kreeg die me zowat van alles toewenste omdat er wat fout was gegaan. Dan merk je toch dat je dat nu gewoon nog niet aankan. Maar ik heb het weer overleeft. Zit nu weer op de helft van m'n uren (8 van de 16)
En ondertussen bezig met het zoeken van een andere baan voor 16 uur of minder, maar dat is nog niet zo makkelijk. Hier mag ik niet blijven en deze baan is eigenlijk ook niet echt goed voor me, veel en veel te hectisch.
Het liefste zou ik ontslag nemen en op m'n gemak echt weer 'beter' worden en dan zoeken maar ja, zonder mijn salaris wordt het toch wel krapjes..
Ik ga zo voor het eten zorgen, tot van de week !
maandag 12 november 2007 om 17:23
Ik schrijf later wat uitgebreider...moet zo eten (mijn zoon kookt..super)
Je kan alleen spreken van een hypomane periode als het ooit in een manische en/of psychotische periode is geeindigd. Zover ik weet dan. Maar heb er ook nog een hoop over te leren...
tot later....
Je kan alleen spreken van een hypomane periode als het ooit in een manische en/of psychotische periode is geeindigd. Zover ik weet dan. Maar heb er ook nog een hoop over te leren...
tot later....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 12 november 2007 om 22:19
Wat heeft je zoon gekookt, Lin?
Ik moest zelf de keuken in.
Ja, ik probeer echt verandering te brengen in mijn situatie. Natuurlijk is het zo dat dat niet bij alles en iedereen even eenvoudig gaat. Breek me de bek niet open. Maar goed, ik ben er mee bezig en waar het lukt, is het mooi. Waar het niet lukt, moet ik wat anders verzinnen. Ik heb me, waar het niet lukte, niet op laten fokken. Dat is wel een goed ding.
In elk geval heb ik lekker gegeten en kreeg ik een folder binnen om je aan te melden voor een bespaarbox op het gebied van energie. Heb me maar aangemeld. Eens kijken of ik ook eentje kan krijgen met attributen om energie te besparen zoals spaarlampen en folie voor je verwarming.
Knap, levensgenietertje, dat je het toch weer probeert op je werk. Het lijkt mij ook best moeilijk rustig te blijven als je voor rotte vis wordt uitgemaakt als je al niet lekker in je vel zit.
Intiem, ook ik vraag me wel eens af hoe ik een bepaalde levensstijl heb kunnen volhouden. Alleen voor twee babies zorgen die samen negen voedingen op een dag moesten hebben. Later toen ze peuters waren weer teruggegaan naar school voor 35 uur in de week. Waarschijnlijk hebben jij en ik dat op de automatische piloot gedaan. Niet denken maar als een soort robot doen. Het heeft me slechts kapotte windeieren gelegd.
Ik moest zelf de keuken in.
Ja, ik probeer echt verandering te brengen in mijn situatie. Natuurlijk is het zo dat dat niet bij alles en iedereen even eenvoudig gaat. Breek me de bek niet open. Maar goed, ik ben er mee bezig en waar het lukt, is het mooi. Waar het niet lukt, moet ik wat anders verzinnen. Ik heb me, waar het niet lukte, niet op laten fokken. Dat is wel een goed ding.
In elk geval heb ik lekker gegeten en kreeg ik een folder binnen om je aan te melden voor een bespaarbox op het gebied van energie. Heb me maar aangemeld. Eens kijken of ik ook eentje kan krijgen met attributen om energie te besparen zoals spaarlampen en folie voor je verwarming.
Knap, levensgenietertje, dat je het toch weer probeert op je werk. Het lijkt mij ook best moeilijk rustig te blijven als je voor rotte vis wordt uitgemaakt als je al niet lekker in je vel zit.
Intiem, ook ik vraag me wel eens af hoe ik een bepaalde levensstijl heb kunnen volhouden. Alleen voor twee babies zorgen die samen negen voedingen op een dag moesten hebben. Later toen ze peuters waren weer teruggegaan naar school voor 35 uur in de week. Waarschijnlijk hebben jij en ik dat op de automatische piloot gedaan. Niet denken maar als een soort robot doen. Het heeft me slechts kapotte windeieren gelegd.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 12 november 2007 om 23:19
Kapotte windeieren euh, hoe zien die eruit?? Haha, tis maar goed dat je -als je er midden inzit- er niet bij stilstaat wat je aan het doen bent. En soms heb je ook gewoon geen keuze en moet je door. Denken belemmert dan alleen maar (als je daar al tijd voor hebt).
Maar in mijn geval vind ik het toch typisch dat ik uberhaupt in die situatie terecht ben gekomen. Tis namelijk ook wel echt wat voor mij om dingen te onderschatten en allemaal tegelijk te gaan doen (net als in die hypomane periode die genoemd is). En het dan maar gek vinden dat het toch zo tegenvalt. Als ik in die situatie nou gewoon een beetje realistisch had gekeken dat dat waarschijnlijk een behoorlijke wissel zou trekken. De zwaarte zou er niet minder om zijn, maar de teleurstelling zou er niet zo groot door worden. Zoiets.
En Shahla, twee peuters in je eentje en ook nog eens 35 uur studeren (heb je de studie wel gehaald?)!! Wat nam je als ontbijt, speed? Jeminee zeg, dat moet heftig zijn geweest. Ik vind 1 peuter al pittig genoeg en kan me levendig voorstellen wat twee tegelijk wel niet betekend...
En hypomane periode heb ik nog nooit van gehoord, maar ik herken wel degelijk die goeie perioden waarin ik het gevoel heb dat ik weer helemaal terug ben en alles weer aankan (dat ik zelfs weer loop te fantaseren over samen wonen en nog een kindje, etc.) . Waarbij ik plannen maak voor studie of werk, weer allerlei dingen naar me toetrek die ik wel effetjes doe, me vol enthousiasme ergens instort om een paar dagen later of paar weken later te constateren dat ik helemaal shaky ben van de spanning, instort, depressief word, mijn voorgenomen plannen en afspraken naar anderen niet kan waarmaken, kapot ben, etc. Dus voor mij geen exotische uitstapjes naar een spannend leven vol belofte, waarin het tij keert. Gewoon doorgaan met een slakkegangetje, dan hou ik het vol.
Ik weet niet meer wie het schreef, maar ben inderdaad een denker (jee, is dat zo duidelijk dan??) en benader alles vanuit twintig perspectieven. Weinig impulsiviteit te bekennen hiero, daarvoor ben ik gewoon veel te bedachtzaam van nature.
Proserpina, ik vind je helemaal geen zeur en bedoel het niet negatief, maar aangezien je al veel tips had gehad op je eigen topic, begreep ik je onverwachte binnenvaller met eigenlijk dezelfde medicatie vraag als op je eigen topic niet. En ik vind het inderdaad leuk om te horen wie je bent als je hier schrijft. Dus als je je geroepen voelt en je kunt je bij ons aansluiten (wat geloof ik nogal wat weerstand oproept bij jouzelf), dan wees welkom zou ik zeggen.
DM, dat kan natuurlijk altijd ook nog, dat medicatie (in dit geval prozac) niet aanslaat. Hmmm, dat is dan weer een feitje die ik liever niet wil horen/weten. want als ik ooit overstag ga, dan moet het ook wel gelijk goed zijn...
Lin, was het eten lekker? Je zoon is natuurlijk ook al oud genoeg toch?
En hoe zit dat nu met je darm? Heb je een stoma of kun je zonder? Wat een ellende kan dat zijn die darmen. Ik heb geen ernstige darm ziekte, maar qua spastische darm problemen en koelieken (mijn darm heeft zich in de afgelopen paar weken al twee keer onverwacht in een knoop gedraaid, waardoor ik de eerste keer op de EHBO ben beland) weet ik dat je darmen behoorlijk dwars kunnen liggen pffffff. En je hebt ze zo nodig! En ze zijn daarnaast ook nog erg gevoelig (bij mij ten minste wel) voor stress en eetgewoontes etc.
Kun je wel goed leven zonder een stuk van je dikke darm? Wordt alles voldoende opgenomen? Mis je geen essentiele voedingsstoffen daardoor?
Want daar moet je dan ook weer allert op zijn, dat je wel alles binnen krijgt bijvoorbeeld en er geen tekorten ontstaan.
Levensgenietertje, dat is dan nog weer een lange weg te gaan of sta je niet helemaal onder in de rij qua inschrijven? Want een GGZ kan volgens mij zo een half jaar duren als er geen nood is toch? Ik was nl. binnen een maand/anderhalve maand over, maar goed, mijn behandeling is eigenlijk gewoon een vervolg op Nijmegen en geen nieuwe start zoals bij jou.
Wat zegt de ARBO arts eigenlijk van jouw situatie? Want het therapeutisch werken en of het teveel/te weinig is, wordt toch besproken en begeleidt door zo iemand? Of heb ik het verkeerd?
Vandaag is mijn nieuwe nieuwe nieuwe DURE fiets gejat van slechts een maand (krappe twee maanden?) oud! Ik baal echt gigantisch, hoewel ik het ergens ook helemaal niet kan geloven. Het is nog niet tot me doorgedrongen. Als je het hebt over elk dubbeltje dat je uit je mond spaart, nou de 600 pleuries van deze fiets heb ik echt uit mijn mond gespaart! Ik dacht nu eindelijk eens een fatsoenlijke fiets te hebben gekocht met dat heuvelachtige landschap hiero en dochter die achterop de bult mee op moet (dus veel versnellingen enzo en goeie moederstandaard en zitje en de hele ratteplan). Mijn eerste echte mooie dure fiets ever (gespaart van mijn belastingcentjes) van een "bijstandsmoeder" boehoe snik (nu voel ik me al drastisch dramatischer worden blegh). Men zal wel gedacht hebben dat zo'n sjieke fiets van een yuppie moeder was (dan nog geen reden tot jatten), maar ben helemaal geen yuppie moeder. Ben een stomme minima met yuppie fiets (corrigeer, was een minima met yuppie fiets, corrigeer, ben nog steeds minima, maar ZONDER yuppie fiets, hehe, da's duidelijk).
En hij stond ook nog eens goed op slot, met ketting en al aan een paal gebonden, op klaarlichte dag in het dorp (! dorpen zijn ook niet meer wat het geweest is) en ik was maar een half uur weg. Gggrrrrr.
Nou ja, ga maar stoppen, want anders ga ik helemaal zuur slapen.
Maar in mijn geval vind ik het toch typisch dat ik uberhaupt in die situatie terecht ben gekomen. Tis namelijk ook wel echt wat voor mij om dingen te onderschatten en allemaal tegelijk te gaan doen (net als in die hypomane periode die genoemd is). En het dan maar gek vinden dat het toch zo tegenvalt. Als ik in die situatie nou gewoon een beetje realistisch had gekeken dat dat waarschijnlijk een behoorlijke wissel zou trekken. De zwaarte zou er niet minder om zijn, maar de teleurstelling zou er niet zo groot door worden. Zoiets.
En Shahla, twee peuters in je eentje en ook nog eens 35 uur studeren (heb je de studie wel gehaald?)!! Wat nam je als ontbijt, speed? Jeminee zeg, dat moet heftig zijn geweest. Ik vind 1 peuter al pittig genoeg en kan me levendig voorstellen wat twee tegelijk wel niet betekend...
En hypomane periode heb ik nog nooit van gehoord, maar ik herken wel degelijk die goeie perioden waarin ik het gevoel heb dat ik weer helemaal terug ben en alles weer aankan (dat ik zelfs weer loop te fantaseren over samen wonen en nog een kindje, etc.) . Waarbij ik plannen maak voor studie of werk, weer allerlei dingen naar me toetrek die ik wel effetjes doe, me vol enthousiasme ergens instort om een paar dagen later of paar weken later te constateren dat ik helemaal shaky ben van de spanning, instort, depressief word, mijn voorgenomen plannen en afspraken naar anderen niet kan waarmaken, kapot ben, etc. Dus voor mij geen exotische uitstapjes naar een spannend leven vol belofte, waarin het tij keert. Gewoon doorgaan met een slakkegangetje, dan hou ik het vol.
Ik weet niet meer wie het schreef, maar ben inderdaad een denker (jee, is dat zo duidelijk dan??) en benader alles vanuit twintig perspectieven. Weinig impulsiviteit te bekennen hiero, daarvoor ben ik gewoon veel te bedachtzaam van nature.
Proserpina, ik vind je helemaal geen zeur en bedoel het niet negatief, maar aangezien je al veel tips had gehad op je eigen topic, begreep ik je onverwachte binnenvaller met eigenlijk dezelfde medicatie vraag als op je eigen topic niet. En ik vind het inderdaad leuk om te horen wie je bent als je hier schrijft. Dus als je je geroepen voelt en je kunt je bij ons aansluiten (wat geloof ik nogal wat weerstand oproept bij jouzelf), dan wees welkom zou ik zeggen.
DM, dat kan natuurlijk altijd ook nog, dat medicatie (in dit geval prozac) niet aanslaat. Hmmm, dat is dan weer een feitje die ik liever niet wil horen/weten. want als ik ooit overstag ga, dan moet het ook wel gelijk goed zijn...
Lin, was het eten lekker? Je zoon is natuurlijk ook al oud genoeg toch?
En hoe zit dat nu met je darm? Heb je een stoma of kun je zonder? Wat een ellende kan dat zijn die darmen. Ik heb geen ernstige darm ziekte, maar qua spastische darm problemen en koelieken (mijn darm heeft zich in de afgelopen paar weken al twee keer onverwacht in een knoop gedraaid, waardoor ik de eerste keer op de EHBO ben beland) weet ik dat je darmen behoorlijk dwars kunnen liggen pffffff. En je hebt ze zo nodig! En ze zijn daarnaast ook nog erg gevoelig (bij mij ten minste wel) voor stress en eetgewoontes etc.
Kun je wel goed leven zonder een stuk van je dikke darm? Wordt alles voldoende opgenomen? Mis je geen essentiele voedingsstoffen daardoor?
Want daar moet je dan ook weer allert op zijn, dat je wel alles binnen krijgt bijvoorbeeld en er geen tekorten ontstaan.
Levensgenietertje, dat is dan nog weer een lange weg te gaan of sta je niet helemaal onder in de rij qua inschrijven? Want een GGZ kan volgens mij zo een half jaar duren als er geen nood is toch? Ik was nl. binnen een maand/anderhalve maand over, maar goed, mijn behandeling is eigenlijk gewoon een vervolg op Nijmegen en geen nieuwe start zoals bij jou.
Wat zegt de ARBO arts eigenlijk van jouw situatie? Want het therapeutisch werken en of het teveel/te weinig is, wordt toch besproken en begeleidt door zo iemand? Of heb ik het verkeerd?
Vandaag is mijn nieuwe nieuwe nieuwe DURE fiets gejat van slechts een maand (krappe twee maanden?) oud! Ik baal echt gigantisch, hoewel ik het ergens ook helemaal niet kan geloven. Het is nog niet tot me doorgedrongen. Als je het hebt over elk dubbeltje dat je uit je mond spaart, nou de 600 pleuries van deze fiets heb ik echt uit mijn mond gespaart! Ik dacht nu eindelijk eens een fatsoenlijke fiets te hebben gekocht met dat heuvelachtige landschap hiero en dochter die achterop de bult mee op moet (dus veel versnellingen enzo en goeie moederstandaard en zitje en de hele ratteplan). Mijn eerste echte mooie dure fiets ever (gespaart van mijn belastingcentjes) van een "bijstandsmoeder" boehoe snik (nu voel ik me al drastisch dramatischer worden blegh). Men zal wel gedacht hebben dat zo'n sjieke fiets van een yuppie moeder was (dan nog geen reden tot jatten), maar ben helemaal geen yuppie moeder. Ben een stomme minima met yuppie fiets (corrigeer, was een minima met yuppie fiets, corrigeer, ben nog steeds minima, maar ZONDER yuppie fiets, hehe, da's duidelijk).
En hij stond ook nog eens goed op slot, met ketting en al aan een paal gebonden, op klaarlichte dag in het dorp (! dorpen zijn ook niet meer wat het geweest is) en ik was maar een half uur weg. Gggrrrrr.
Nou ja, ga maar stoppen, want anders ga ik helemaal zuur slapen.
dinsdag 13 november 2007 om 10:17
[quote]:
DM, dat kan natuurlijk altijd ook nog, dat medicatie (in dit geval prozac) niet aanslaat. Hmmm, dat is dan weer een feitje die ik liever niet wil horen/weten. want als ik ooit overstag ga, dan moet het ook wel gelijk goed zijn...
quote]
In mijn ogen is het beter in het achterhoofd te houden dat een SSRI (of een ander medicijn) ook wel eens averechts kan werken. Dat is geen reden om het dan maar een tijd niet te proberen. De weerking en bijwekring van een SSRI verschilt. Doet iemand het slechtop Prozac, kan ie het op Zoloft prima doen.....blijven proberen!
DM, dat kan natuurlijk altijd ook nog, dat medicatie (in dit geval prozac) niet aanslaat. Hmmm, dat is dan weer een feitje die ik liever niet wil horen/weten. want als ik ooit overstag ga, dan moet het ook wel gelijk goed zijn...
quote]
In mijn ogen is het beter in het achterhoofd te houden dat een SSRI (of een ander medicijn) ook wel eens averechts kan werken. Dat is geen reden om het dan maar een tijd niet te proberen. De weerking en bijwekring van een SSRI verschilt. Doet iemand het slechtop Prozac, kan ie het op Zoloft prima doen.....blijven proberen!
dinsdag 13 november 2007 om 13:26
Jeetje Intiem, dat is super vervelend zeg !!
Ow wat kan ik me voorstellen dat je zo super baalt, en daar heb je alle recht toe !!!!! Het is toch van de zotte dat tegenwoordig niemand meer van je spulletjes af kan blijven !! Ow wat wordt je daar boos om he !!!
hmmm ja ik zou begeleid moeten worden inderdaad door de arbo-arts.
maar de arbo arts nam me niet serieus toen ik er was paar weken geleden (was net overspannen ziek gemeld) en vond dat ik wel weer aan het werk kon. Ik moest daarna gesprek hebben met m'n werkgever en ik ben nogal over de rooie gegaan toen en jankend en brullend weggelopen. Een paar collega's hebben me opgevangen en de huisarts voor me gebeld. Daar ben ik 's middags heengegaan met vriend en die heeft me gezegd thuis te blijven en als ze er wat van zouden zeggen ze hem mochten bellen. Hij kent mijn geschiedenis natuurlijk dus wel zo fijn.
Ik ben daarna ook niet meer opgeroepen bij de bedrijfsarts, maar ik kan erop wachten dat ik weer terug moet. Dan neem ik mijn vriend mee, die kan zich op zulke momenten beter verwoorden dan ik, ik laat mezelf in een hoekje lullen, heel vervelend.
maar de reintegratie loopt eigenlijk via de huisarts en mijn chef slikt dit gelukkig.
aan de hand van dit alles is me toen wel vriendelijk verzocht om ander werk te gaan zoeken.......ze zullen mijn contract niet gaan verlengen.
Nu loopt dat nog maanden maar het terugkomen in deze zelfde stressvolle baan valt me zwaar en ik ben dan ook druk aan het solliciteren. Maar voor niet zoveel uurtjes zijn er niet zoveel baantjes.
Nou ik ga even met de hond naar buiten, jammer genoeg giet het maar ja....beestje moet toch even plassen.
Vanochtend heb ik 1,5 uur gelopen met de hond, heerlijk zo vroeg, niemand die je tegenkomt, super !
Ow wat kan ik me voorstellen dat je zo super baalt, en daar heb je alle recht toe !!!!! Het is toch van de zotte dat tegenwoordig niemand meer van je spulletjes af kan blijven !! Ow wat wordt je daar boos om he !!!
hmmm ja ik zou begeleid moeten worden inderdaad door de arbo-arts.
maar de arbo arts nam me niet serieus toen ik er was paar weken geleden (was net overspannen ziek gemeld) en vond dat ik wel weer aan het werk kon. Ik moest daarna gesprek hebben met m'n werkgever en ik ben nogal over de rooie gegaan toen en jankend en brullend weggelopen. Een paar collega's hebben me opgevangen en de huisarts voor me gebeld. Daar ben ik 's middags heengegaan met vriend en die heeft me gezegd thuis te blijven en als ze er wat van zouden zeggen ze hem mochten bellen. Hij kent mijn geschiedenis natuurlijk dus wel zo fijn.
Ik ben daarna ook niet meer opgeroepen bij de bedrijfsarts, maar ik kan erop wachten dat ik weer terug moet. Dan neem ik mijn vriend mee, die kan zich op zulke momenten beter verwoorden dan ik, ik laat mezelf in een hoekje lullen, heel vervelend.
maar de reintegratie loopt eigenlijk via de huisarts en mijn chef slikt dit gelukkig.
aan de hand van dit alles is me toen wel vriendelijk verzocht om ander werk te gaan zoeken.......ze zullen mijn contract niet gaan verlengen.
Nu loopt dat nog maanden maar het terugkomen in deze zelfde stressvolle baan valt me zwaar en ik ben dan ook druk aan het solliciteren. Maar voor niet zoveel uurtjes zijn er niet zoveel baantjes.
Nou ik ga even met de hond naar buiten, jammer genoeg giet het maar ja....beestje moet toch even plassen.
Vanochtend heb ik 1,5 uur gelopen met de hond, heerlijk zo vroeg, niemand die je tegenkomt, super !
dinsdag 13 november 2007 om 15:33
Hier was het droog toen ik met de hond wegging.
Moest vanmorgen werken. Kwam, voor mij onverwachts, een cameraploegje met het hoofd van het vrijwilligerswerk langs. Ze wilden shotjes van de huiskamer maken. Het liefst met patiënten, helaas die waren er ff niet. Later kwamen nog wel twee maar toen waren de cameragastjes al weg. Het was voor een promofilmpje ofzo.
Intiem, dat is zwaar klote hoor. Heb je eens wat moois word het weer onder je reet vandaan gejat. Vast een junk geweest.
Ik moet trouwens nu met zoon een powerpointpresentatie maken.
Moest vanmorgen werken. Kwam, voor mij onverwachts, een cameraploegje met het hoofd van het vrijwilligerswerk langs. Ze wilden shotjes van de huiskamer maken. Het liefst met patiënten, helaas die waren er ff niet. Later kwamen nog wel twee maar toen waren de cameragastjes al weg. Het was voor een promofilmpje ofzo.
Intiem, dat is zwaar klote hoor. Heb je eens wat moois word het weer onder je reet vandaan gejat. Vast een junk geweest.
Ik moet trouwens nu met zoon een powerpointpresentatie maken.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
