Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 15 december 2007 om 13:39
Misschien heb jij je zaakjes gewoon al op orde, Robin 
Zo ben ik al tijden bezig te proberen de schade aan mijn snorfiets vergoed te krijgen en omdat ik dus zonder vervoer zit ook alle buskosten die ik moet maken. Ik dacht dus dat ik dat moest verhalen op de partij waar ik mijn snorfiets in de verzekering heb maar zij beweren slechts een tussenpersoon te zijn en dat ik dus blij mag zijn dat ze het als 'een stukje service' voor mij gaan verhalen. Maar aan de buskosten wagen ze zich niet. Dat mag ik mooi zelf regelen want ik heb bij hen slechts een WA verzekering en dan hebben zij in principe niets te maken met een schade die een ander aan mijn snorfiets veroorzaakt. Ik vind de toon van die mails nogal lullig overkomen eigenlijk. Als ik eigenlijk niet bij hen had moeten zijn hadden ze me daar toch al in het begin over kunnen informeren? Tjonge jonge.
Nu moet ik binnen een week een offerte of gespecificeerde nota inleveren anders sluiten ze het dossier. Eigenlijk ben ik er een beetje boos om en ook verbaasd dat ze zo reageren. Ik heb nu veel zin om mijn middelvinger naar ze op te steken en gewoon helemaal mijn verzekering bij hen te beëindigen en mijn 'gewone verzekeraar' maar in te schakelen. Als ik had geweten dat zij slechts tussenpersoon waren, het blijkbaar allemaal een vette gunst is en ik blij mag zijn dat ze überhaupt iets willen doen, had ik me wel twee keer bedacht voor ik hen had benaderd. Dat is maar één stukje administratie.
Zo ben ik al tijden bezig te proberen de schade aan mijn snorfiets vergoed te krijgen en omdat ik dus zonder vervoer zit ook alle buskosten die ik moet maken. Ik dacht dus dat ik dat moest verhalen op de partij waar ik mijn snorfiets in de verzekering heb maar zij beweren slechts een tussenpersoon te zijn en dat ik dus blij mag zijn dat ze het als 'een stukje service' voor mij gaan verhalen. Maar aan de buskosten wagen ze zich niet. Dat mag ik mooi zelf regelen want ik heb bij hen slechts een WA verzekering en dan hebben zij in principe niets te maken met een schade die een ander aan mijn snorfiets veroorzaakt. Ik vind de toon van die mails nogal lullig overkomen eigenlijk. Als ik eigenlijk niet bij hen had moeten zijn hadden ze me daar toch al in het begin over kunnen informeren? Tjonge jonge.
Nu moet ik binnen een week een offerte of gespecificeerde nota inleveren anders sluiten ze het dossier. Eigenlijk ben ik er een beetje boos om en ook verbaasd dat ze zo reageren. Ik heb nu veel zin om mijn middelvinger naar ze op te steken en gewoon helemaal mijn verzekering bij hen te beëindigen en mijn 'gewone verzekeraar' maar in te schakelen. Als ik had geweten dat zij slechts tussenpersoon waren, het blijkbaar allemaal een vette gunst is en ik blij mag zijn dat ze überhaupt iets willen doen, had ik me wel twee keer bedacht voor ik hen had benaderd. Dat is maar één stukje administratie.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 16 december 2007 om 22:46
Even uppen hoor meiden, want dit is niet de bedoeling hoor..
Ik hoop dat jullie een fijn weekend hebben gehad. Ik wel, maar wel erg druk. Het zijn gewoon drukke weken dit.
Wat een gedoe Shahla met dat dossier van je snorfiets. Dat soort dingen zijn zooo irritant. Het levert een hoop stess op. Hopelijk heb je er nog wel resultaat van, van dat gedoe.
Wij hebben gisteren een kerstboom gehaald, dus het is nu nog gezelliger in huis. Ik vind mijn huis altijd wel fijn, echt ons plekkkie, maar nu dus nóg gezelliger.
Ik ben blij dat ik dit jaar meer zin heb in de feestdagen. Hoe zit dat met jullie? Kijken jullie er wel een beetje naar uit?
Van de week heb ik het ook erg druk maar ik probeer af en toe weer even een kort stukje te schrijven. Ik denk aan jullie hoor! Tot snel weer..
Ik hoop dat jullie een fijn weekend hebben gehad. Ik wel, maar wel erg druk. Het zijn gewoon drukke weken dit.
Wat een gedoe Shahla met dat dossier van je snorfiets. Dat soort dingen zijn zooo irritant. Het levert een hoop stess op. Hopelijk heb je er nog wel resultaat van, van dat gedoe.
Wij hebben gisteren een kerstboom gehaald, dus het is nu nog gezelliger in huis. Ik vind mijn huis altijd wel fijn, echt ons plekkkie, maar nu dus nóg gezelliger.
Ik ben blij dat ik dit jaar meer zin heb in de feestdagen. Hoe zit dat met jullie? Kijken jullie er wel een beetje naar uit?
Van de week heb ik het ook erg druk maar ik probeer af en toe weer even een kort stukje te schrijven. Ik denk aan jullie hoor! Tot snel weer..
maandag 17 december 2007 om 21:59
tis rustig....heb ook niet zoveel te schrijven. En eigenlijk best wel druk. Wil perse wat dingen afhandelen voordat het nieuwe jaar begint. Ik heb nu het overzicht van 2007 en de begroting van 2008 af...was een enorme klus en toch wat behoorlijke veranderingen doorgevoerd. Verder voel ik een steeds grotere (interne) dwang om wat te gaan ondernemen in het nieuwe jaar...een cursus, vrijwilligerswerk, zoiets. Aan de ene kant heb ik geen zin en ben ik alsmaar zo moe, aan de andere kant komt dat misschien door het kleine wereldje waar ik in zit en het alsmaar binnenzitten....moeilijk!
Hoop dat het met jullie goed gaat.......
Feestdagen ja en nee......we hebben zondag ook een berg bezoek, waarvoor ik moet koken (9 man/vrouw) en dan nog de kerstboodschappen.....vrijdag maar, dan zal het ook al druk zijn en alles op zijn..maar dan moet ik voor 5 dagen tegelijk boodschappen doen...gadver.....dus vooralsnog zie ik er tegenop.
Hoor wel weer van jullie.......
Hoop dat het met jullie goed gaat.......
Feestdagen ja en nee......we hebben zondag ook een berg bezoek, waarvoor ik moet koken (9 man/vrouw) en dan nog de kerstboodschappen.....vrijdag maar, dan zal het ook al druk zijn en alles op zijn..maar dan moet ik voor 5 dagen tegelijk boodschappen doen...gadver.....dus vooralsnog zie ik er tegenop.
Hoor wel weer van jullie.......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 17 december 2007 om 23:21
Haihai, sorry, maar heb zo weinig puf over om met deze dagen te schrijven. Ik heb het best druk, is het niet met eigen administratie, dan wel met alle klussen die mijn lief weet te bedenken. Soms lijkt het wel alsof hij aan arbeidsverschaffing doet, want een minuutje stil zitten is er niet bij. Ach, het is erg fijn hoor, want er komt zo veel gedaan op een dag (afgelopen weekend diverse huisklussen aangepakt en mijn huis ziet er weer top uit, mijn fiets rijdt weer puik, de aanhanger doet het weer, de tuin kan er een winter tegenaan, mijn administratie bijna op orde en manneman, ikke beetje doodop haha). Maar sjongejonge, ik krijg geen rust met die vriend van mij...
Maar goed, dat verklaart mijn afwezigheid een beetje. Morgen is lief werken en dochter op de creche. Zou ik dan een minuutje tijd voor mezelf hebben??? Hmmm, vast niet, want moet nog vuilstort rijden en naar de stad voor boodschappen die bijna van mijn lijstje flikkeren qua hoeveelheid.
ben blij te horen dat het bet jullie wel weer aardig gaat. Fijn Robin dat je je voor het eerst in lange tijd een beetje kan verheugen op de feestdagen. Of maak ik het nu weer te groot.
Ik verheug me best wel op de dagen. Of laat ik het anders zeggen: ik vind het leuk, maar geef het ook weer niet een te grote rol. Ik verheug me daarentegen niet op de 2 a 3 lange maanden erna zonder feestelijkheden. Die mogen van mij zsm voorbijvliegen!
Maar mijn huis is gezellig (naar mijn smaak dan), er is een goede dosering familie met de kerst, niet te veel, niet te weinig. Er is een goede dosering in what to do lijstjes (kortom, ik hoef godzijdank niet voor 9 man te koken!). Ik kook met vriend op kerstavond spaghetti ofzo voor mijn vader, zusje en haar vriend en ons natuurlijk. 1e kerstdag zien we lekker niemand en 2e kerstdag zijn we uitgenodigd bij de ouders van lief en wij verzorgen het vegetarisch hoofdgerecht. Dat valt nog allemaal te overzien en zeker ook omdat we het samen doen.
Lin, dat gevoel dat jij hebt van het nieuwe jaar en vrijwilligerswerk, een cursus, etc. dat gevoel heb ik precies zo. Ik wil meer eigenlijk. Daar komt het wel op neer. Ik heb al een folder aangevraagd van een bureau dat begeleiding biedt aan (ex)clienten op weg naar (vriwilligers)werk of baan. Tuurlijk heb ik mijn thuisstudie waar ik op gebrand ben om af te maken (dat zou dan de eerste keer zijn in mijn leven dat iets helemaal afgemaakt wordt -op de basisschool na dan- door mij).
Shahla, dat van je snorfiets heb je een keer gezegd ja. Was het alweer vergeten. Dus het heeft nog geen soelaas gebracht die verzekering. Grrr, over verzekeringen kan ik je helaas weinig opbeuren, omdat ik er merendeels weinig vertrouwen in heb. Die dingen zijn opgericht om zelf rijk te worden, niet om anderen geld te geven. Tenzij je helemaal voldoet aan de tot in den treuren gestelde regeltjes, dan kunnen ze er niet onderuit natuurlijk.
Maar ik duim voor je en denk ook aan de rest van jullie hoor!
Was het een goede manier om over de teleurstelling van zakken heen te komen Lin? Nou ja, niks meer aan te doen, op naar ronde 2.
Maar goed, dat verklaart mijn afwezigheid een beetje. Morgen is lief werken en dochter op de creche. Zou ik dan een minuutje tijd voor mezelf hebben??? Hmmm, vast niet, want moet nog vuilstort rijden en naar de stad voor boodschappen die bijna van mijn lijstje flikkeren qua hoeveelheid.
ben blij te horen dat het bet jullie wel weer aardig gaat. Fijn Robin dat je je voor het eerst in lange tijd een beetje kan verheugen op de feestdagen. Of maak ik het nu weer te groot.
Ik verheug me best wel op de dagen. Of laat ik het anders zeggen: ik vind het leuk, maar geef het ook weer niet een te grote rol. Ik verheug me daarentegen niet op de 2 a 3 lange maanden erna zonder feestelijkheden. Die mogen van mij zsm voorbijvliegen!
Maar mijn huis is gezellig (naar mijn smaak dan), er is een goede dosering familie met de kerst, niet te veel, niet te weinig. Er is een goede dosering in what to do lijstjes (kortom, ik hoef godzijdank niet voor 9 man te koken!). Ik kook met vriend op kerstavond spaghetti ofzo voor mijn vader, zusje en haar vriend en ons natuurlijk. 1e kerstdag zien we lekker niemand en 2e kerstdag zijn we uitgenodigd bij de ouders van lief en wij verzorgen het vegetarisch hoofdgerecht. Dat valt nog allemaal te overzien en zeker ook omdat we het samen doen.
Lin, dat gevoel dat jij hebt van het nieuwe jaar en vrijwilligerswerk, een cursus, etc. dat gevoel heb ik precies zo. Ik wil meer eigenlijk. Daar komt het wel op neer. Ik heb al een folder aangevraagd van een bureau dat begeleiding biedt aan (ex)clienten op weg naar (vriwilligers)werk of baan. Tuurlijk heb ik mijn thuisstudie waar ik op gebrand ben om af te maken (dat zou dan de eerste keer zijn in mijn leven dat iets helemaal afgemaakt wordt -op de basisschool na dan- door mij).
Shahla, dat van je snorfiets heb je een keer gezegd ja. Was het alweer vergeten. Dus het heeft nog geen soelaas gebracht die verzekering. Grrr, over verzekeringen kan ik je helaas weinig opbeuren, omdat ik er merendeels weinig vertrouwen in heb. Die dingen zijn opgericht om zelf rijk te worden, niet om anderen geld te geven. Tenzij je helemaal voldoet aan de tot in den treuren gestelde regeltjes, dan kunnen ze er niet onderuit natuurlijk.
Maar ik duim voor je en denk ook aan de rest van jullie hoor!
Was het een goede manier om over de teleurstelling van zakken heen te komen Lin? Nou ja, niks meer aan te doen, op naar ronde 2.
dinsdag 18 december 2007 om 22:00
Robin, bedankt voor je e-card. Lief. En leuk om te ontvangen.
Intiem, klopt. Heb het maanden terug al over die snorfiets gehad. Kun je nagaan hoe lang het zich al voortsleept. Blijkbaar had ik niet bij mijn snorfietsverzekeraard moeten zijn. De toon van de laatste twee mails vind ik nogal hoe zal ik het omschrijven 'onvriendelijk'. Ik overweeg nu om het bij mijn 'gewone' verzekering aan te kaarten en te kijken of zij het over kunnen nemen. Als dat lukt, zeg ik mijn snorfietsverzekering bij dit bedrijf op.
Misschien een brutale vraag: maar waarom jaagt je vriend jou zo op en waarom laat jij je opjagen? Zo komt het een beetje over en lijkt me niet de bedoeling dat je de godganse dag aan het rondrennen of bezig bent, toch?
Lin, wat jammer dat je zoon gezakt is. Wat ging er precies mis? Dan weet hij waar hij de volgende keer extra op moet letten.
Morgen meer. Eerst een afspraak en als ik thuis kom, ga ik me bezinnen op wat ik nog allemaal kan doen voor de kerst en daar een begin mee maken.
Intiem, klopt. Heb het maanden terug al over die snorfiets gehad. Kun je nagaan hoe lang het zich al voortsleept. Blijkbaar had ik niet bij mijn snorfietsverzekeraard moeten zijn. De toon van de laatste twee mails vind ik nogal hoe zal ik het omschrijven 'onvriendelijk'. Ik overweeg nu om het bij mijn 'gewone' verzekering aan te kaarten en te kijken of zij het over kunnen nemen. Als dat lukt, zeg ik mijn snorfietsverzekering bij dit bedrijf op.
Misschien een brutale vraag: maar waarom jaagt je vriend jou zo op en waarom laat jij je opjagen? Zo komt het een beetje over en lijkt me niet de bedoeling dat je de godganse dag aan het rondrennen of bezig bent, toch?
Lin, wat jammer dat je zoon gezakt is. Wat ging er precies mis? Dan weet hij waar hij de volgende keer extra op moet letten.
Morgen meer. Eerst een afspraak en als ik thuis kom, ga ik me bezinnen op wat ik nog allemaal kan doen voor de kerst en daar een begin mee maken.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 18 december 2007 om 23:16
Dankjedankje Robin voor je lieve kaartje. Je bent de eerste dit jaar met een e card (en misschien ook wel de laatste van dit jaar?). Erg leuk zo'n opstekertje en wat mij betreft gaan we gewoon op oude voet door hoor.
Oeps shahla, ik heb kennelijk een beeld geschetst van mijn lief dat hij me met een bezem achterna zit. Nou ja, vroeger was dit al wel een dilemma tussen ons, dat ik zijn tempo niet kon bijbenen. Ik heb me daar erg lang erg schuldig over gevoeld, want in zijn bijzijn (de eeuwige werker, kan niet stilzitten) moest ik wel erg passief lijken. De medaille heeft twee kanten. De positieve kanten zijn dat mijn vriend echt iemand is die de handen uit de mouwen steekt en onwaarschijnlijk productief is. Hij kan gewoon niet niks doen. Dat betekend dus ook dat hij verschrikkelijk veel voor mij doet, echt hoor! Hij poetst mijn huis (ook omdat hij het zelf al erg snel erg rommelig vindt), repareert dingen, klust zich een slag in de rondte (handig met al die dingen die het niet doen) etc.
Maar goed, de keerzijde is dus ook dat hij dat soms ook wel van mij verwacht. En soms vind ik het dan ook niet erg. Het geeft nl. wel een ontzettend goed en lekker gevoel dat dingen lopen en werken zoals het moet en vooral dat je veel af kan strepen van die denkbeeldige lijstjes in je hoofd. Ik weet inmiddels ook wel dat ik dit af en toe een weekendje waar kan maken, maar meer ook niet. En inmiddels is vriend ook wel gewend dat ik aan de bel trek en soms gewoonweg in staking ga en zeg 'dat doe ik niet' of 'en nu ga ik een boterham eten' (als hij middageten steeds maar uitstelt onder het mom van eerst dit afmaken).
Het is voor hem ook lastig denk ik, om alleen maar een goed gevoel te scoren over je dagen als die uitermate productief zijn. Kijk, daar kwam ik vandaan, dat is mijn voorland, het beoordelen van mezelf en de ander op basis van productie quota. Daar haalde ik vooral mijn eigenwaarde vandaan en als ik niet voldeed was ik dus lui, slecht (blaaaaa, jullie kennen het verhaaltje onderhand wel). Maar goed, ik heb tijdens dagbehandeling ook echt moeten leren STOP zeggen (en ernaar handelen). Nou, dat gaat best aardig, dus af en toe kan en mag het wel.
Shahla, je gewone verzekering ziet je al aankomen. Dat betekend dan toch ook dat je hen met de kosten opscheept? Ben erg benieuwd of ze je dan zullen accepteren?
Eergisteren zo'n lief kadootje (nou ja, best duur) gekregen van lief. Ik had hem verteld over een lamp die ik zo mooi/leuk vind en eergisteren kwam ik thuis, had hij die lamp gehaald en opgehangen en en en smelt, erg leuk iig!
Oh ja en vandaag een bril besteld en als het goed is krijg ik alles terug van verzekeraar gelukkig (dure grap!)
Shahla, heb je nu nog een afspraak en ga je daarna nog bedenken wat je gaat doen voor kerst? Uh, kun je niet beter gaan slapen en MORGEN bedenken wat je gaat doen met kerst??? Hier spreekt slechts een klein deel van je geweten hoor haha, negeer het gerust.
Oeps shahla, ik heb kennelijk een beeld geschetst van mijn lief dat hij me met een bezem achterna zit. Nou ja, vroeger was dit al wel een dilemma tussen ons, dat ik zijn tempo niet kon bijbenen. Ik heb me daar erg lang erg schuldig over gevoeld, want in zijn bijzijn (de eeuwige werker, kan niet stilzitten) moest ik wel erg passief lijken. De medaille heeft twee kanten. De positieve kanten zijn dat mijn vriend echt iemand is die de handen uit de mouwen steekt en onwaarschijnlijk productief is. Hij kan gewoon niet niks doen. Dat betekend dus ook dat hij verschrikkelijk veel voor mij doet, echt hoor! Hij poetst mijn huis (ook omdat hij het zelf al erg snel erg rommelig vindt), repareert dingen, klust zich een slag in de rondte (handig met al die dingen die het niet doen) etc.
Maar goed, de keerzijde is dus ook dat hij dat soms ook wel van mij verwacht. En soms vind ik het dan ook niet erg. Het geeft nl. wel een ontzettend goed en lekker gevoel dat dingen lopen en werken zoals het moet en vooral dat je veel af kan strepen van die denkbeeldige lijstjes in je hoofd. Ik weet inmiddels ook wel dat ik dit af en toe een weekendje waar kan maken, maar meer ook niet. En inmiddels is vriend ook wel gewend dat ik aan de bel trek en soms gewoonweg in staking ga en zeg 'dat doe ik niet' of 'en nu ga ik een boterham eten' (als hij middageten steeds maar uitstelt onder het mom van eerst dit afmaken).
Het is voor hem ook lastig denk ik, om alleen maar een goed gevoel te scoren over je dagen als die uitermate productief zijn. Kijk, daar kwam ik vandaan, dat is mijn voorland, het beoordelen van mezelf en de ander op basis van productie quota. Daar haalde ik vooral mijn eigenwaarde vandaan en als ik niet voldeed was ik dus lui, slecht (blaaaaa, jullie kennen het verhaaltje onderhand wel). Maar goed, ik heb tijdens dagbehandeling ook echt moeten leren STOP zeggen (en ernaar handelen). Nou, dat gaat best aardig, dus af en toe kan en mag het wel.
Shahla, je gewone verzekering ziet je al aankomen. Dat betekend dan toch ook dat je hen met de kosten opscheept? Ben erg benieuwd of ze je dan zullen accepteren?
Eergisteren zo'n lief kadootje (nou ja, best duur) gekregen van lief. Ik had hem verteld over een lamp die ik zo mooi/leuk vind en eergisteren kwam ik thuis, had hij die lamp gehaald en opgehangen en en en smelt, erg leuk iig!
Oh ja en vandaag een bril besteld en als het goed is krijg ik alles terug van verzekeraar gelukkig (dure grap!)
Shahla, heb je nu nog een afspraak en ga je daarna nog bedenken wat je gaat doen voor kerst? Uh, kun je niet beter gaan slapen en MORGEN bedenken wat je gaat doen met kerst??? Hier spreekt slechts een klein deel van je geweten hoor haha, negeer het gerust.
woensdag 19 december 2007 om 13:02
Als je schade hebt, ga je naar je verzekeraar en die probeert het te verhalen op de tegenpartij. Dat is toch de normale gang van zaken. Als de bromfietstussenpersoon gelijk in het begin had gezegd dat ik bij mijn eigen verzekering moest zijn, had ik het daar gemeld.
Wat is anders het punt van verzekeren, als je toch nooit iets kunt verhalen als je schade hebt door toedoen van een ander.
Nee joh, de afspraak was vanmorgen hoor haha
Ben eerst gewoon naar bed gegaan.
Heronderzoek van Sociale Zaken ging het om en de volgende stap wordt de GGD. Ze willen bewijzen van mijn chronische ziekte in verhouding tot de arbeidsgeschiktheid of ongeschiktheid, zeg maar. Mij best.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 19 december 2007 om 13:53
Jeetje Shahla, wat een gedoe met die snorfiets zeg. Dat zijn inderdaad van die dingen die je zo lekker uit balans kunnen halen. Of valt dat mee?
Wat is dat dan voor onderzoek van de GGd? Is dat echt een keuring o.i.d. Je zegt 'mij best'maar het lijkt mij best spannend. Ik neem aan dat het financiële gevolgen kan hebben?
Intiem wat leuk zo'n onverwacht cadeautje!! Nou, zeg maar gerust cadeau! Ik had dat van het weekend ook. Ik kreeg post van een of ander onderzoek over diabetes waar ik aan had meegedaan (gewoon een vragenlijst invullen op internet), met een cadeaubon van 25 euro! Was ik helemaal vergeten, dus erg leuk. Ga ik een mooi boek voor kopen denk ik. Verder zat dezelfde dag bij de post ook nog een pakje voor mij, had ik via een prijsvraag van een krant (waarbij je alleen een mailtje in moest sturen) het nieuwe boek van Frank Boeijen gewonnen. Ik zei die week daarvoor nog tegen mijn vriend dat me dat zo mooi leek. Met mooie teksten en tekeningen erin en er zat ook een cd bij die erbij hoort. Zijn muziek vind ik pachtig, dat is iets van vroeger eigenljk. Leuk hé. Nou blijkbaar verdienen we wel eens een cadeautje haha
Ik voel me wel redelijk deze dagen. Nog steeds (meestal) wel zin in de feestdagen, al zie ik wel op tegen alle drukte. Ik met eigenlijk gewoon elke middag even bijslapen en dat is dan vaak lastig met allerlei afspraken en kids enzo, dus echt even doorhalen zeg maar. Ook richt ik me misschien wel iets te veel op die dagen, eigenlijk vooral omdat iedereen lekker om me heen is, dat vind ik fijn. Ben nog steeds niet graag alleen thuis. Die dagen/ maanden daarna vind ik net als jij Intiem ook vreselijk. Zo saai en weinig om naar uit te zien.
Ik ben wel blij dat ik vandaag eindelijk een rustig dagje heb. Het vult zich wel weer op met vnl huishoudelijke dingen maar wel rustig aan. Ik heb ook heel lang geslapen. Ik ben vaak erg moe.
Morgen heb ik wel therapie, daar moet ik wel wat voor voorbereiden nog. Het wordt altijd opgenomen op een bandje en soms luister ik dat terug en schrijf dan belangrijke dingen op. Nu wil ik dat graag doen want de vorige keer hebben we echt de diagnose weer besproken. Wel belangrijk dus. Vrees dat ik toch wel ruim aan 5 kenmerken voldoe. Maar echt het gaat langzaam wat beter. De heftigheid wordt minder lijkt het wel.
Lin alles goed? Jij schreef dat jij het met die feestdagen juist moeilijk vind. Hoe is het nu met je? Niet té veel richten op je plannen in het nieuwe jaar hé, je hoeft geen totale omslag te maken. Het zijn gewoon dezelfde dagen als nu..
Wat is dat dan voor onderzoek van de GGd? Is dat echt een keuring o.i.d. Je zegt 'mij best'maar het lijkt mij best spannend. Ik neem aan dat het financiële gevolgen kan hebben?
Intiem wat leuk zo'n onverwacht cadeautje!! Nou, zeg maar gerust cadeau! Ik had dat van het weekend ook. Ik kreeg post van een of ander onderzoek over diabetes waar ik aan had meegedaan (gewoon een vragenlijst invullen op internet), met een cadeaubon van 25 euro! Was ik helemaal vergeten, dus erg leuk. Ga ik een mooi boek voor kopen denk ik. Verder zat dezelfde dag bij de post ook nog een pakje voor mij, had ik via een prijsvraag van een krant (waarbij je alleen een mailtje in moest sturen) het nieuwe boek van Frank Boeijen gewonnen. Ik zei die week daarvoor nog tegen mijn vriend dat me dat zo mooi leek. Met mooie teksten en tekeningen erin en er zat ook een cd bij die erbij hoort. Zijn muziek vind ik pachtig, dat is iets van vroeger eigenljk. Leuk hé. Nou blijkbaar verdienen we wel eens een cadeautje haha
Ik voel me wel redelijk deze dagen. Nog steeds (meestal) wel zin in de feestdagen, al zie ik wel op tegen alle drukte. Ik met eigenlijk gewoon elke middag even bijslapen en dat is dan vaak lastig met allerlei afspraken en kids enzo, dus echt even doorhalen zeg maar. Ook richt ik me misschien wel iets te veel op die dagen, eigenlijk vooral omdat iedereen lekker om me heen is, dat vind ik fijn. Ben nog steeds niet graag alleen thuis. Die dagen/ maanden daarna vind ik net als jij Intiem ook vreselijk. Zo saai en weinig om naar uit te zien.
Ik ben wel blij dat ik vandaag eindelijk een rustig dagje heb. Het vult zich wel weer op met vnl huishoudelijke dingen maar wel rustig aan. Ik heb ook heel lang geslapen. Ik ben vaak erg moe.
Morgen heb ik wel therapie, daar moet ik wel wat voor voorbereiden nog. Het wordt altijd opgenomen op een bandje en soms luister ik dat terug en schrijf dan belangrijke dingen op. Nu wil ik dat graag doen want de vorige keer hebben we echt de diagnose weer besproken. Wel belangrijk dus. Vrees dat ik toch wel ruim aan 5 kenmerken voldoe. Maar echt het gaat langzaam wat beter. De heftigheid wordt minder lijkt het wel.
Lin alles goed? Jij schreef dat jij het met die feestdagen juist moeilijk vind. Hoe is het nu met je? Niet té veel richten op je plannen in het nieuwe jaar hé, je hoeft geen totale omslag te maken. Het zijn gewoon dezelfde dagen als nu..
woensdag 19 december 2007 om 21:41
Oef Shahla, ervaar je dat echt als 'mij best'??? Ik zou toch lichtelijk in paniek zijn als er weer eens wantrouwige keuringsartsen of whatever vanalles en nog wat over me willen weten en daar vanalles en nog wat uit denken te kunnen opmaken. Die angst is nl. ook niet geheel onterecht, aangezien ik bijna altijd beter overkom als ik ben. De moeilijke en slechte stukken in mijn leven kan ik op een of andere manier nl. niet overbrengen en ik gedraag me ook vaak heppie (voel me sinds een paar dagen ook best heppie, daar niet van). Maar heppie voelen en uitdragen en (deels) goedgekeurd worden zijn wel echt twee uitersten. Ergens daartussenin gaat het telkens weer fout met mij en ik wil nooit meer voor die situatie komen te staan waarbij ik er draaglast bij krijg die ik toch niet aankan. Want ik wil me nooit meer zo verschrikkelijk voelen! Maar jij bent daar blijkbaar dus niet bang voor? Nou ja, gelukkig dan maar.
Lin, hoe vergaat het jou met deze dagen? Is het een beetje rustig in huize Lin en hoe gaat het met je zoon? Mag ik vragen hoe het (niet) contact met je dochter is ontstaan, of vraag ik dan iets veels te verdrietigs?
Bij mij in de kunstwerklaats is een man die een dochter heeft van mijn leeftijd. Hij is zijn dochter kwijtgeraakt toen ze een jaar of achttien was. Ze was er op een dag niet meer en is nooit meer terug gekomen en hij heeft geen idee wat of waar ze is. Of ze uberhaupt nog leeft etc. En dit is twintig jaar geleden gebeurd. Ze had destijds problemen en zat niet goed in haar vel. Ik vind dat zo treurig voor hem! Nou ja, genoeg zielige verhalen over de hele wereld.
Tof Robin dat je van die leuke verrassingen op je deurmat kreeg! Wat heb je met Boeien? Tis nl. een echte Nijmegenaar (daar heb ik dus onlangs 5 jaar gewoond) en je kunt hem nogal eens tegen het lijf lopen als je wat gaat drinken bij Oortjeshekken (in de Ooij polder) schijnt haha. Of ben je zo'n fan nu ook weer niet dat je vanachter je zonnebril wil gluren haha?
Wat netjes van die vragenlijst mensen! Het wordt gewaardeerd blijkt wel.
Ik zou an sich ook opzien tegen de drukte, ware het niet dat ik aan struisvogelpolitiek doe en er gewoon niet aan wil denken. Nadeel daarvan is dat kerst dan nog erg ver weg lijkt te zijn en voor je het weet word je overvallen door de harde feiten dat supermarkten echt gesloten zijn en je wel kunt fluiten naar die laatste boodschappen. Hmmm, maar de struisvogelpolitiek werkt nog goed.
Vandaag heb ik voor het eerst sinds jaren een klerstpakketje gekregen van mijn vrijwilligerswerk en morgen hebben we een uitstapje voor de vrijwilligers. Ik moet zeggen dat het mij erg goed doet. Het geeft een fijn gevoel om ergens serieus genomen te worden/gewaardeerd te worden en/of onderdeel te zijn van iets/ergens bij te horen. Het voelt lekker iig en ik geniet ervan. Of ik het verdiend heb laat ik maar in het midden, want dat zou mijn plezier vergallen, dus die denkknop zet ik lekker uit (want tuurlijk vind ik dat ik er de laatste tijd met mijn pet naar gegooid heb omdat ik het niet meer leuk vond en ik stress kreeg van het werk en ik er zo over heb zitten twijfelen of het wel was wat ik moest doen en of de verwachtingen niet te hoog gespannen waren van hen naar mij en van mij weer terug etc. etc.). Maar goed, morgen lekker mee en het me gewoon aan laten leunen als welverdiend ofzo.
Slapen is op sommige dagen een lastig gegeven he? ik merk aan mezelf dat ik echt in het voren kan calculeren wanneer ik hoe tijd heb om te slapen of alleen te zijn. Dan kan ik drukte best hebben, als ik maar weet dat ik dan en dan kan bijtanken. En oh wee als het dan anders loopt, dan ben ik helemaal niet flexibel want ik heb me er echt op ingesteld. Ik kan er erg slecht tegen als ik van te voren niet weet wanneer ik mijn rust kan pakken en/of dat wel op tijd genoeg is. Mijn "escapes" zogezegd die ik ook hard nodig heb. Ik leef eigenlijk van escape moment naar escape moment. Voor mij staat echt snoeihard inspanning gekoppeld aan ontspanning (alleen zijn/rust/slapen) en zonder die blokken, zie ik als een berg op tegen wat komen gaat. Daarom kan ik vakantie of weekend ook best tegenop zien, want dan zijn we allemaal thuis, is dat bij uitstek het geschikte moment om veel dingen op te pakken die doordeweeks blijven liggen en oh oh, ik schiet weer helemaal in de stress. Dusse, ik snap het wel hoor Robin!
Ga nu even koffie drinken
Lin, hoe vergaat het jou met deze dagen? Is het een beetje rustig in huize Lin en hoe gaat het met je zoon? Mag ik vragen hoe het (niet) contact met je dochter is ontstaan, of vraag ik dan iets veels te verdrietigs?
Bij mij in de kunstwerklaats is een man die een dochter heeft van mijn leeftijd. Hij is zijn dochter kwijtgeraakt toen ze een jaar of achttien was. Ze was er op een dag niet meer en is nooit meer terug gekomen en hij heeft geen idee wat of waar ze is. Of ze uberhaupt nog leeft etc. En dit is twintig jaar geleden gebeurd. Ze had destijds problemen en zat niet goed in haar vel. Ik vind dat zo treurig voor hem! Nou ja, genoeg zielige verhalen over de hele wereld.
Tof Robin dat je van die leuke verrassingen op je deurmat kreeg! Wat heb je met Boeien? Tis nl. een echte Nijmegenaar (daar heb ik dus onlangs 5 jaar gewoond) en je kunt hem nogal eens tegen het lijf lopen als je wat gaat drinken bij Oortjeshekken (in de Ooij polder) schijnt haha. Of ben je zo'n fan nu ook weer niet dat je vanachter je zonnebril wil gluren haha?
Wat netjes van die vragenlijst mensen! Het wordt gewaardeerd blijkt wel.
Ik zou an sich ook opzien tegen de drukte, ware het niet dat ik aan struisvogelpolitiek doe en er gewoon niet aan wil denken. Nadeel daarvan is dat kerst dan nog erg ver weg lijkt te zijn en voor je het weet word je overvallen door de harde feiten dat supermarkten echt gesloten zijn en je wel kunt fluiten naar die laatste boodschappen. Hmmm, maar de struisvogelpolitiek werkt nog goed.
Vandaag heb ik voor het eerst sinds jaren een klerstpakketje gekregen van mijn vrijwilligerswerk en morgen hebben we een uitstapje voor de vrijwilligers. Ik moet zeggen dat het mij erg goed doet. Het geeft een fijn gevoel om ergens serieus genomen te worden/gewaardeerd te worden en/of onderdeel te zijn van iets/ergens bij te horen. Het voelt lekker iig en ik geniet ervan. Of ik het verdiend heb laat ik maar in het midden, want dat zou mijn plezier vergallen, dus die denkknop zet ik lekker uit (want tuurlijk vind ik dat ik er de laatste tijd met mijn pet naar gegooid heb omdat ik het niet meer leuk vond en ik stress kreeg van het werk en ik er zo over heb zitten twijfelen of het wel was wat ik moest doen en of de verwachtingen niet te hoog gespannen waren van hen naar mij en van mij weer terug etc. etc.). Maar goed, morgen lekker mee en het me gewoon aan laten leunen als welverdiend ofzo.
Slapen is op sommige dagen een lastig gegeven he? ik merk aan mezelf dat ik echt in het voren kan calculeren wanneer ik hoe tijd heb om te slapen of alleen te zijn. Dan kan ik drukte best hebben, als ik maar weet dat ik dan en dan kan bijtanken. En oh wee als het dan anders loopt, dan ben ik helemaal niet flexibel want ik heb me er echt op ingesteld. Ik kan er erg slecht tegen als ik van te voren niet weet wanneer ik mijn rust kan pakken en/of dat wel op tijd genoeg is. Mijn "escapes" zogezegd die ik ook hard nodig heb. Ik leef eigenlijk van escape moment naar escape moment. Voor mij staat echt snoeihard inspanning gekoppeld aan ontspanning (alleen zijn/rust/slapen) en zonder die blokken, zie ik als een berg op tegen wat komen gaat. Daarom kan ik vakantie of weekend ook best tegenop zien, want dan zijn we allemaal thuis, is dat bij uitstek het geschikte moment om veel dingen op te pakken die doordeweeks blijven liggen en oh oh, ik schiet weer helemaal in de stress. Dusse, ik snap het wel hoor Robin!
Ga nu even koffie drinken
woensdag 19 december 2007 om 22:19
Ja, ik ervaar het als 'mij best' omdat het geen verzoek is dus ik accepteer het gewoon. Ik móet hier aan meewerken en het helpt me niet als ik had laten merken dat ik het eigenlijk niet zo tof vind dat mijn woord niet meer genoeg is, want daar gaat het om of als ik in paniek raak want misschien verklaren ze me arbeidsgeschikt of juist volledig ongeschikt. Dat heeft allemaal geen zin. Ik moet afwachten hoe het uitpakt.
Maar evenzogoed wilde die persoon met wie ik het gesprek had niet gaan oordelen of ik wel of niet arbeidsgeschikt of ongeschikt ben. Dat kun je aan de buitenkant niet afzien. Ze is geen arts of psychiater die daar een meer betrouwbaar plaatje van kan maken. Vandaar de GGD.
Aan de andere kant, meiden, dit zijn gewoon de regels, ik mag nog blij zijn dat het pas nu gebeurt en niet al twee jaar geleden. Als je al vier jaar thuis zit, is het toch logisch dat Sociale Zaken een stap verder gaat?
Ik zag dit al mijlenver aankomen.
Sociale Zaken is nu eenmaal geen sociale instelling. Het is slechts bedoeld om uit te zoeken wie zo snel mogelijk weer aan het werk kan en wie niet en alles er tussenin. Bovendien wil ik binnen nu en drie jaar eigenlijk wel weer gewoon aan de slag kunnen. Dat heb ik ook nodig voor mijn plannen en ik ga vooralsnog uit van een eerlijke uitkomst van het onderzoek bij de GGD.
Als blijkt dat de aandoeningen die ik heb en hoe ik functioneer of soms niet functioneer betekent dat ik volledig arbeidsongeschikt ben, krijg ik gewoon weer een vrijstelling van Sociale Zaken.
Voor zover even dit verhaaltje.
Verder gaat het niet echt heel denderend met mij. Ik voel me steeds niet lekker.
Maar evenzogoed wilde die persoon met wie ik het gesprek had niet gaan oordelen of ik wel of niet arbeidsgeschikt of ongeschikt ben. Dat kun je aan de buitenkant niet afzien. Ze is geen arts of psychiater die daar een meer betrouwbaar plaatje van kan maken. Vandaar de GGD.
Aan de andere kant, meiden, dit zijn gewoon de regels, ik mag nog blij zijn dat het pas nu gebeurt en niet al twee jaar geleden. Als je al vier jaar thuis zit, is het toch logisch dat Sociale Zaken een stap verder gaat?
Ik zag dit al mijlenver aankomen.
Sociale Zaken is nu eenmaal geen sociale instelling. Het is slechts bedoeld om uit te zoeken wie zo snel mogelijk weer aan het werk kan en wie niet en alles er tussenin. Bovendien wil ik binnen nu en drie jaar eigenlijk wel weer gewoon aan de slag kunnen. Dat heb ik ook nodig voor mijn plannen en ik ga vooralsnog uit van een eerlijke uitkomst van het onderzoek bij de GGD.
Als blijkt dat de aandoeningen die ik heb en hoe ik functioneer of soms niet functioneer betekent dat ik volledig arbeidsongeschikt ben, krijg ik gewoon weer een vrijstelling van Sociale Zaken.
Voor zover even dit verhaaltje.
Verder gaat het niet echt heel denderend met mij. Ik voel me steeds niet lekker.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 19 december 2007 om 22:58
Knap Shahla dat je dat op die manier kunt bekijken. Mijn vriend kan dat ook, zo van: als je er geen invloed hebt moet je je er ook niet druk om maken. Ik kan dat niet hoor. Ik zou kunnen voorstellen dat het je toch wel spanning zou kunnen geven, omdat de uitkomst erg bepaalt hoe je leven eruit ziet. Toch? Denk je dat je het nu, op dit moment, al aan zou kunnen om te gaan werken? Dat is toch enorm spannend? Ik weet niet meer precies hoe jouw situatie is, maar zou jij (als wordt aangetoond of je een aandoening hebt en welke) ook niet in aanmerking kunnen komen voor een Wajong-uitkering (net zoals bij mij met terugwerkende kracht). alhoewel, volgens mij was jij niet aan het studeren toen het begon met jou klachten toch? Maargoed, je zal zelf al die opties wel al bekeken hebben..
Ik ben trouwens ook benieuwd hoe dat gesprek dan gaat. Is dat net zoiets als een keuring bij het Uwv?
Intiem, nee ik ben niet zo van het sterren spotten hoor haha! Boeijen kan me in die zin niet echt boeien ;)
Ik ben geen fan, ik kan eigenlijk verschillende soorten muziek waarderen. Ik vind alleen van hem de meeste teksten erg mooi, en die stem raakt me gewoon. Dit gevoel deelde ik met een vriendin die ik op de middelbare school had. Zij was erg ziek en is helaas 3 jaar geleden overleden. Daardoor is het misschien wat extra bijzonder.
Ik ben trouwens ook benieuwd hoe dat gesprek dan gaat. Is dat net zoiets als een keuring bij het Uwv?
Intiem, nee ik ben niet zo van het sterren spotten hoor haha! Boeijen kan me in die zin niet echt boeien ;)
Ik ben geen fan, ik kan eigenlijk verschillende soorten muziek waarderen. Ik vind alleen van hem de meeste teksten erg mooi, en die stem raakt me gewoon. Dit gevoel deelde ik met een vriendin die ik op de middelbare school had. Zij was erg ziek en is helaas 3 jaar geleden overleden. Daardoor is het misschien wat extra bijzonder.
woensdag 19 december 2007 om 23:00
woensdag 19 december 2007 om 23:42
Shalha, een dikke knuffel voor jou......ik weet niet of je je fysiek of mentaal niet lekker voelt (of beide), maar dat maakt voor de knuffel niet uit. Ik zou zo'n onderzoek wel erg moeilijk vinden, om de reden die Intiem ook weergeeft: er hangt zoveel vanaf. Ook, vooral, om hoe je je presenteert. Je bent toch afhankelijk van geld, hoe je het ook went of keert...om te kunnen eten, wonen, enz. Misschien dat jij je (fysiek/mentaal) weer wat sterker voelt, dat de angst ook minder is......maar ik moet er niet aan denken nu fulltime aan het werk te moeten. Maar ik moet er ook niet aan denken nooit meer nuttig te zijn.....maar goed, ik heb het denken daarover doorgeschoven naar volgend jaar, kom er toch niet echt uit (en morgen kan ik eindelijk bij de psycholoog terecht, kan ik ermee aan de slag)
Robin, fijn dat je je goed voelt. En ook heel erg bedankt voor je e-card. Ik was zeer aangenaam verrast. Je hoeft je ook niet zo onzeker te voelen hoor, andersom beteken je net zoveel voor mij, als wij voor jou. Het idee dat jullie hier zijn, mij steunen, begrijpen en met mij meedenken doet mij zo'n goed. Het is ook niet makkelijk om met borderline om te gaan...er is ook zo'n negatief beeld over. Je bent gewoon een heel lief mens (misschien soms een beetje te lief? ) Ik vond het wel apart te lezen dat je therapiesessies worden opgenomen (handig, zelf nooit meegemaakt)
Intiem....vraagje, leest jouw vriend hier ook mee? Ik merk dat ik de overgang van de heftige ruzie naar het nu bijna ophemelen van hem, een beetje vreemd vind. Maar misschien is het hoe het "werkt" tussen jullie....geen idee. Wel fijn van het kerstpakket, zijn en blijven toch opstekkertjes.....
Hier is het niet rustig, hoewel nu weer even wel, maar er gebeurt zoveel, dat ik het gewoon nog niet op papier krijg. Zoon, niet goed. Dochter, veel te verdrietig allemaal. Veel emotioneel geweest...misschien morgen of overmorgen, meer. Ik heb het ook erg druk (of misschien zorg ik dat ik het erg druk heb, zodat ik minder hoef te voelen, zelfbescherming.....)
Mooi is in ieder geval dat ik de strijd met VGZ/incassobureau gewonnen heb. Excuusbrief gehad en de incassokosten hoeven niet nog een keer betaald te worden. Er is nog een staartje, omdat het VGZ de betaalde premie van november, daargestuurd hebben naar het incassobureau (4 dagen na het verstrijken van de periode....gewoon treiteren vind ik), maar met wat er in de excuusbrief staat, maak ik dat ook wel weer ongedaan....dus nog 1 telefoontje, en dan moet het gezeur echt over zijn.
tot zover, moet zo plat.....
Robin, fijn dat je je goed voelt. En ook heel erg bedankt voor je e-card. Ik was zeer aangenaam verrast. Je hoeft je ook niet zo onzeker te voelen hoor, andersom beteken je net zoveel voor mij, als wij voor jou. Het idee dat jullie hier zijn, mij steunen, begrijpen en met mij meedenken doet mij zo'n goed. Het is ook niet makkelijk om met borderline om te gaan...er is ook zo'n negatief beeld over. Je bent gewoon een heel lief mens (misschien soms een beetje te lief? ) Ik vond het wel apart te lezen dat je therapiesessies worden opgenomen (handig, zelf nooit meegemaakt)
Intiem....vraagje, leest jouw vriend hier ook mee? Ik merk dat ik de overgang van de heftige ruzie naar het nu bijna ophemelen van hem, een beetje vreemd vind. Maar misschien is het hoe het "werkt" tussen jullie....geen idee. Wel fijn van het kerstpakket, zijn en blijven toch opstekkertjes.....
Hier is het niet rustig, hoewel nu weer even wel, maar er gebeurt zoveel, dat ik het gewoon nog niet op papier krijg. Zoon, niet goed. Dochter, veel te verdrietig allemaal. Veel emotioneel geweest...misschien morgen of overmorgen, meer. Ik heb het ook erg druk (of misschien zorg ik dat ik het erg druk heb, zodat ik minder hoef te voelen, zelfbescherming.....)
Mooi is in ieder geval dat ik de strijd met VGZ/incassobureau gewonnen heb. Excuusbrief gehad en de incassokosten hoeven niet nog een keer betaald te worden. Er is nog een staartje, omdat het VGZ de betaalde premie van november, daargestuurd hebben naar het incassobureau (4 dagen na het verstrijken van de periode....gewoon treiteren vind ik), maar met wat er in de excuusbrief staat, maak ik dat ook wel weer ongedaan....dus nog 1 telefoontje, en dan moet het gezeur echt over zijn.
tot zover, moet zo plat.....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
woensdag 19 december 2007 om 23:49
Shahla, tuurlijk kun je keuringen op je klompen aanvoelen en is de waarheid natuurlijk de graadmeter voor wel/niet goedgekeurd. Ik heb nooit problemen gehad met keuringen van het UWV (wel van de bijstand die het eerste gesprek al met vanalles begonnen te dreigen, maar dat werd later toch wajong, dus was ik godzijdank van dat gezeik af) en er is altijd grondig gekeurd en ook met alle dossiers erbij. Maar dan nog word ik van de gedachte alleen al ziek. Ik heb die rust gewoon niet, het vertrouwen niet. Omdat ik met iemand aan het praten was en aan het vertellen dat ik het komende anderhalf jaar weer wil werken aan terug de arbeidsmarkt op (ja, ook ik ben het zat en wil meer), toen stelde hij de reintegratietelefoon voor. No way, die ga ik echt niet bellen.
Ik ben 1 x naar een banenmarkt geweest van het UWV (omdat ik me dus wilde orienteren wat voor kansen ik maakte op begeleiding e.d. bij werken) en 1 week later lag er een utinodiging voor een herkeuring. Noem het toeval, maar ik vertrouw op dit gebied niemand. Dit is het enige kleine stukje zekerheid en stabiliteit dat ik heb en is mijn basis. Als dat mogelijk aan het wankelen wordt gebracht, dan voel ik me nergens meer.
Maar nogmaals knap dat jij er wel zo tegenaan kan kijken, petje af!
Sterkte met hoe je je voelt. Als je erover wilt kletsen, weet je ons te vinden he!
Ik ben 1 x naar een banenmarkt geweest van het UWV (omdat ik me dus wilde orienteren wat voor kansen ik maakte op begeleiding e.d. bij werken) en 1 week later lag er een utinodiging voor een herkeuring. Noem het toeval, maar ik vertrouw op dit gebied niemand. Dit is het enige kleine stukje zekerheid en stabiliteit dat ik heb en is mijn basis. Als dat mogelijk aan het wankelen wordt gebracht, dan voel ik me nergens meer.
Maar nogmaals knap dat jij er wel zo tegenaan kan kijken, petje af!
Sterkte met hoe je je voelt. Als je erover wilt kletsen, weet je ons te vinden he!
woensdag 19 december 2007 om 23:55
Ha fijn Lin, we hadden elkaar net gekruist. Ik reageer morgen, oh nee, overmorgen (want vrijwilligersuitje) wel op jouw stuk. Maar als het stuk van je kinderen te zwaar is en je dus met rede maakt dat je het druk hebt, dan moet je je heftige emoties misschien niet opzoeken door hier (nu dan, he, misschien later wel als het minder heftig voor je is) je verhaal te doen. Ik hoor het graag van je. Maar soms is de reden erg goed om er niet teveel bij stil te (willen) staan. Want je moet ook gewoon kunnen blijven meedraaien in de ratrace en het zou erg jammer zijn als je -aangestoken door je onderbuikgevoel- daardoor misschien erg emotionele feestdagen hebt. Kop in het zand werkt soms erg functioneel hoor!
Knufjes voor jullie allemaal Lin, Shahla Robin en wie het allemaal nog meer nodig hebben!
Knufjes voor jullie allemaal Lin, Shahla Robin en wie het allemaal nog meer nodig hebben!
donderdag 20 december 2007 om 17:32
Robin, met het gaat niet denderend bedoel ik financieel en lichamelijk. Door dat laatste voel ik me steeds niet lekker. Ik eet ook te weinig maar het smaakt me allemaal niet echt en er is een kies die er eigenlijk uit moet. Op zich heb ik er niet heel veel last van maar bepaalde dingen kan ik dus niet eten, dan krijg ik last. Tandarts gebeld maar die is niet aanwezig. Voor de kerst nog geholpen worden, zal er vast niet meer inzitten. Dokter gebeld voor nieuwe medicijnen nog voor de kerst. Niet aanwezig. Lullo's, zo schiet het toch nooit op.
Geen idee hoe zo'n onderzoek bij de GGD gaat en of dat te vergelijken is met een keuring bij het UWV. Ik zie het wel. Het is pas over een week of zes tot acht. Zie het wel. Het enige gevolg wat het kan hebben, is of ik weer een arbeidsverplichting krijg opgelegd of dat ik nogmaals vrijstelling krijg. Geen financiéle sancties hangen hieraan of ik zou dit moeten weigeren, dan misschien wel maar ik werk braaf mee hoor. Sinds 2003 is Sociale Zaken heel schappelijk met mij. Voor die tijd zijn er wel eens conflicten geweest. Eén keer staat me nog goed bij. Toen had ik het gevoel dat ik me wel heel erg moest verdedigen en verantwoorden. Ten eerste voor uitgaven die ik had gedaan en die ze konden zien op de afschriften en ten tweede wilden ze controleren of ik wel echt op dit adres woonde dus meteen na het heronderzoek gingen ze mee naar mijn huis. Het was best wel een troepje op dat moment en daar kreeg ik een hoop commentaar op. Bv. of de kinderen wel kleding hadden. Er hing niks in de kast. Nee, dat lag allemaal op een berg op de grond. Dat soort dingen. Toen voelde ik me wel vernederd. Heb later in een brief ook aangegeven hoe ik daar tegenover stond. Toen ging het al bergafwaarts met mij, want eigenlijk ben ik sinds '98 al aan het kloten met mijn gezondheid. Heb in dat jaar in de ziektewet gezeten als 'overspannen'.
In '99 ben ik toen naar een andere provincie verhuisd en kreeg daar een vrijstelling van een half jaar van de Sociale dienst. Daarna nog gewerkt en opleidingen gevolgd tot 2003 het pas goed misging. Sindsdien is het me nog niet gelukt me helemaal terug te vechten en weer fulltime te werken.
Dat zullen zij ook wel inzien hoor. Daar ben ik niet zo bang voor, want ik weet ook dat als ze me wel parttime of fulltime aan het werk sturen ik binnen no time dan weer in de ziektewet zit. Dat kan ik nog helemaal niet aan. Daar heeft de Sociale dienst ook niks aan. Wel vind ik het verwonderlijk dat ik nog steeds in een gewone bijstandsuitkering zit terwijl allang bekend is dat ik vanwege mijn chronische ziekte misschien beter af ben in een ander soort uitkering. Anyway, het gaat hen er meer om dat ze duidelijkheid willen. Ze willen weten of ik over een half jaar of een jaar misschien vijf uur zou kunnen werken ipv nu 2,5 uur per week. Vind ik niet teveel gevraagd van hen.
Ik maak me wel druk als het nodig is.
Nu eerst over andere dingen. Ik heb financieel bij één instantie een grote achterstand die ik voorlopig nog niet ingelopen zal hebben maar goed, daar ga ik in januari wel achteraan.
Lin, als jij wil spuien, gewoon doen he, kun je daarna zoals Intiem zegt effe de kop in het zand methode toepassen tot na de feestdagen. Zie je dan verder
ga ik ook doen. Morgen nog wat dingen proberen te regelen en de rest wacht maar tot na de feestdagen. Toedeledokie.
Voel me wel in een egotrip hier zitten. Wordt vanzelf wel weer beter, neem ik aan.
Geen idee hoe zo'n onderzoek bij de GGD gaat en of dat te vergelijken is met een keuring bij het UWV. Ik zie het wel. Het is pas over een week of zes tot acht. Zie het wel. Het enige gevolg wat het kan hebben, is of ik weer een arbeidsverplichting krijg opgelegd of dat ik nogmaals vrijstelling krijg. Geen financiéle sancties hangen hieraan of ik zou dit moeten weigeren, dan misschien wel maar ik werk braaf mee hoor. Sinds 2003 is Sociale Zaken heel schappelijk met mij. Voor die tijd zijn er wel eens conflicten geweest. Eén keer staat me nog goed bij. Toen had ik het gevoel dat ik me wel heel erg moest verdedigen en verantwoorden. Ten eerste voor uitgaven die ik had gedaan en die ze konden zien op de afschriften en ten tweede wilden ze controleren of ik wel echt op dit adres woonde dus meteen na het heronderzoek gingen ze mee naar mijn huis. Het was best wel een troepje op dat moment en daar kreeg ik een hoop commentaar op. Bv. of de kinderen wel kleding hadden. Er hing niks in de kast. Nee, dat lag allemaal op een berg op de grond. Dat soort dingen. Toen voelde ik me wel vernederd. Heb later in een brief ook aangegeven hoe ik daar tegenover stond. Toen ging het al bergafwaarts met mij, want eigenlijk ben ik sinds '98 al aan het kloten met mijn gezondheid. Heb in dat jaar in de ziektewet gezeten als 'overspannen'.
In '99 ben ik toen naar een andere provincie verhuisd en kreeg daar een vrijstelling van een half jaar van de Sociale dienst. Daarna nog gewerkt en opleidingen gevolgd tot 2003 het pas goed misging. Sindsdien is het me nog niet gelukt me helemaal terug te vechten en weer fulltime te werken.
Dat zullen zij ook wel inzien hoor. Daar ben ik niet zo bang voor, want ik weet ook dat als ze me wel parttime of fulltime aan het werk sturen ik binnen no time dan weer in de ziektewet zit. Dat kan ik nog helemaal niet aan. Daar heeft de Sociale dienst ook niks aan. Wel vind ik het verwonderlijk dat ik nog steeds in een gewone bijstandsuitkering zit terwijl allang bekend is dat ik vanwege mijn chronische ziekte misschien beter af ben in een ander soort uitkering. Anyway, het gaat hen er meer om dat ze duidelijkheid willen. Ze willen weten of ik over een half jaar of een jaar misschien vijf uur zou kunnen werken ipv nu 2,5 uur per week. Vind ik niet teveel gevraagd van hen.
Ik maak me wel druk als het nodig is.
Nu eerst over andere dingen. Ik heb financieel bij één instantie een grote achterstand die ik voorlopig nog niet ingelopen zal hebben maar goed, daar ga ik in januari wel achteraan.
Lin, als jij wil spuien, gewoon doen he, kun je daarna zoals Intiem zegt effe de kop in het zand methode toepassen tot na de feestdagen. Zie je dan verder
ga ik ook doen. Morgen nog wat dingen proberen te regelen en de rest wacht maar tot na de feestdagen. Toedeledokie.
Voel me wel in een egotrip hier zitten. Wordt vanzelf wel weer beter, neem ik aan.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 20 december 2007 om 23:02
Shahla wat naar te horen dat je je niet lekker voelt joh. Irritant dat je geen tandarts en dokter kunt bereiken. ik moet nog een verwijzing scoren zo snel mogelijk voor vergoeding van die therapie, dus ben benieuwd of dat nog gaat lukken in deze dagen.
Je moet inderdaad maar afwachten hoe het loopt met dat onderzoek bij de GGD. Ik hoor echter niet uit je verhaal of je denkt dat je het aankunt als ze van mening zijn dat je meer moet gaan werken. Of is dat een lastige vraag. Even voor de duidelijkheid, bedoel jij met je chronische ziekte je borderline?
Riustig aan hé meid.
Intiem hoe was je dag? Was het gezellig met je collega's? Ik hoop het. Wat hebben jullie voor leuks gedaan? Ik ben ook braaf naar de kerstborrel geweest van mijn werk. Ik vind het ook nog steeds fijn om ergens bij te horen, toch een beetje het gevoel hebben zinvol bezig te zijn ofzo. Al merk ik dat ik echt stukken minder functioneer dan vroeger, maar dat is een ander verhaal.
Het is fijn dat die sessies worden opgenomen Lin. in het begin vond ik het maar niks. Nu luister ik het bijna altijd nog eens af, en schrijf dan de belangrijkste dingen op. Mijn geheugen is ook slecht dus extra handig dan.
Gaat het een beetje nu? Druk zijn uit zelfbescherming, ik ken het.
Ik hoor vaak dat ik 'lief' ben. Soms leuk om te horen, soms irritant. Ik ben hoe ik ben, wanneer is lief te lief? Ik zorg graag voor anderen, ik ben attent. Ik ben wel bang om niet leuk gevonden te worden. Zomaar wat hersenspinsels.
Vandaag therapie gehad. Het was pittig. Het thema was voornamelijk dat ik mijn levenssituatie op het moment (qua gezondheid) erg aan het ontkennen ben. Het is lastig om daar gewoon verdrietig of boos over te zijn.
Msn probeer ik regelmatig nog op te starten, maar ik kan nog steeds niemand uitnodigen. Echt irritant maar het heeft geen haast.
Trusten voor straks.
Je moet inderdaad maar afwachten hoe het loopt met dat onderzoek bij de GGD. Ik hoor echter niet uit je verhaal of je denkt dat je het aankunt als ze van mening zijn dat je meer moet gaan werken. Of is dat een lastige vraag. Even voor de duidelijkheid, bedoel jij met je chronische ziekte je borderline?
Riustig aan hé meid.
Intiem hoe was je dag? Was het gezellig met je collega's? Ik hoop het. Wat hebben jullie voor leuks gedaan? Ik ben ook braaf naar de kerstborrel geweest van mijn werk. Ik vind het ook nog steeds fijn om ergens bij te horen, toch een beetje het gevoel hebben zinvol bezig te zijn ofzo. Al merk ik dat ik echt stukken minder functioneer dan vroeger, maar dat is een ander verhaal.
Het is fijn dat die sessies worden opgenomen Lin. in het begin vond ik het maar niks. Nu luister ik het bijna altijd nog eens af, en schrijf dan de belangrijkste dingen op. Mijn geheugen is ook slecht dus extra handig dan.
Gaat het een beetje nu? Druk zijn uit zelfbescherming, ik ken het.
Ik hoor vaak dat ik 'lief' ben. Soms leuk om te horen, soms irritant. Ik ben hoe ik ben, wanneer is lief te lief? Ik zorg graag voor anderen, ik ben attent. Ik ben wel bang om niet leuk gevonden te worden. Zomaar wat hersenspinsels.
Vandaag therapie gehad. Het was pittig. Het thema was voornamelijk dat ik mijn levenssituatie op het moment (qua gezondheid) erg aan het ontkennen ben. Het is lastig om daar gewoon verdrietig of boos over te zijn.
Msn probeer ik regelmatig nog op te starten, maar ik kan nog steeds niemand uitnodigen. Echt irritant maar het heeft geen haast.
Trusten voor straks.
donderdag 20 december 2007 om 23:46
Je kunt de aanvraag nu wel indienen maar waarschijnlijk beginnen ze er pas mee in januari maar dan zit het tenminste in de molen. Zou het dus nog wel proberen, Robin.
Ik verwacht dat ik morgenochtend de dokter nog wel zal kunnen bereiken. Op het antwoordapparaat werd alleen gezegd dat ze donderdagmiddag dicht waren.
De tandarts wordt lastiger.
Als zij denken dat ik meer kan werken dan ik nu doe hebben ze ongelijk.
Ik doe wat ik kan en soms is het nu al wel eens teveel. Dat heb ik tijdens dat gesprek ook aangegeven en dat zal ik bij de GGD ook weer doen.
Ik bedoel met chronische ziekte vooral mijn depressie. Dhysthyme stoornis=chronische depressie en daarbij nog de borderline, waarvan ook niet te verwachten is dat het op korte termijn weg zal zijn.
Ik zie het meer als een beperking of beperkingen die ik heb.
Intiem, ik snap wel dat je niet veel vertrouwen in dergelijke instanties hebt. Zo je het vertelt. De ene dag naar de banenmarkt en vlak er op ineens moet je hergekeurd worden van dezelfde instantie. Dan zou ik zeker ook denken dat dat níet toevallig gebeurd is. Zo argwanend kan ik zijn.
En soms compleet onverschillig over sommige dingen. Het leven bestaat helaas uit nare ervaringen en dingen die moeten. Gelukkig niet alleen maar trouwens. Dan zou ik het rap voor gezien houden.
Ik verwacht dat ik morgenochtend de dokter nog wel zal kunnen bereiken. Op het antwoordapparaat werd alleen gezegd dat ze donderdagmiddag dicht waren.
De tandarts wordt lastiger.
Als zij denken dat ik meer kan werken dan ik nu doe hebben ze ongelijk.
Ik doe wat ik kan en soms is het nu al wel eens teveel. Dat heb ik tijdens dat gesprek ook aangegeven en dat zal ik bij de GGD ook weer doen.
Ik bedoel met chronische ziekte vooral mijn depressie. Dhysthyme stoornis=chronische depressie en daarbij nog de borderline, waarvan ook niet te verwachten is dat het op korte termijn weg zal zijn.
Ik zie het meer als een beperking of beperkingen die ik heb.
Intiem, ik snap wel dat je niet veel vertrouwen in dergelijke instanties hebt. Zo je het vertelt. De ene dag naar de banenmarkt en vlak er op ineens moet je hergekeurd worden van dezelfde instantie. Dan zou ik zeker ook denken dat dat níet toevallig gebeurd is. Zo argwanend kan ik zijn.
En soms compleet onverschillig over sommige dingen. Het leven bestaat helaas uit nare ervaringen en dingen die moeten. Gelukkig niet alleen maar trouwens. Dan zou ik het rap voor gezien houden.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 22 december 2007 om 21:52
Nou, het lukt maar mondjesmaat om met deze dagen de rust te vinden om er even echt voor te gaan zitten. Vanmiddag de hele dag boodschappen gedaan en hopelijk hebben we nu zo'n beetje alles in huis.
Lukt het bij jullie ook allemaal een beetje?
Vriend maakte vandaag nog de opmerking (naar aanleiding van de mate van relaxedheid rondom deze dagen) dat je het bij mij maar nooit weet wat de kerst gaat brengen. Omdat hij in het verleden nogal geconfronteerd is met een wispelturige Intiem die het 'zomaar' uitmaakt de dag voor of na kerst. Nu dacht ik dat ik bij lange na niet meer zo wispelturig was, maar volgens vriend vindt hij mij nog steeds op vlakken behoorlijk onvoorspelbaar. Tis mij vreemd, maar goed, het zal wel. Jammer voor hem dat hij er dan na al die jaren nog steeds niet helemaal relaxed bijzit.
Shahla, sterkte met je fysieke dingen. Als je pijn hebt (Robin weet er alles van) wordt genieten nagenoeg onmogelijk gemaakt. Dus maar een hoop pijnstillers in je mik om de dagen door te komen en hopen dat er eentje aanslaat.
En Shahla, ik heb geen last van je zogenaamde egotrip hoor. We ego-en allemaal toch op ons beurt?
Robin, lijkt me best fijn om alles eens terug te horen van zo'n gesprek. Vaak hoor je dan toch meer lijkt me.
Gaat het goed met de kerstdrukte? Ik snap dat je zo'n werkborrel ook fijn vindt. Het was best leuk en gezellig. Museum was niet denderend, maar het etentje erna vond ik wel erg leuk. Bovendien voelde ik me erg verwend en kon ik genieten van het feit dat we zo in de watten werden gelegd. Er zijn beroerdere plekken om vrijwilliger te zijn kan ik je wel vertellen!
Lin, ik was me echt niet bewust van dubbelzijdige berichtgeving omtrent mijn vriend. Want hij leest hier niet mee (weet ik 99,9 % zeker). Maar ik schrok een beetje van mijn impact die mijn woorden kennelijk hadden op Shahla. En dat wilde ik een beetje nuanceren en ook om aan te geven dat ik niet zomaar met een of ander monster mijn leven deel. Ik kan het bij tijd en wijle wel verschrikkelijk moeilijk vinden en niet weten wat ik er nu weer over moet denken. Maar mijn vriend heeft ook verschrikkelijk lieve en fijne kanten en het zou een beetje eenzijdig zijn als ik die onderbelicht laat. Vandaar.
En ja, soms voel ik me erg dubbel in mijn gevoelens over hem. Het voelt dan letterlijk als Grote Haat versus Diepe Liefde. Kan tur niks andurs van makuh helaas.
Ben je wijzer geworden van je gesprek bij de psycholoog Lin? Ook wat betreft de richting die je in je leven uit wil/uit kan?
Meiden, ik hou het even voor gezien. Ben beetje moe en wil nog wat nutteloos surfen en dan mijn mandje in.
Liefs van mij en mocht het niet echt meer van de grond komen de komende dagen dan wens ik jullie VEEL LIEFDE en MOOIS met de kerstdagen!
Lukt het bij jullie ook allemaal een beetje?
Vriend maakte vandaag nog de opmerking (naar aanleiding van de mate van relaxedheid rondom deze dagen) dat je het bij mij maar nooit weet wat de kerst gaat brengen. Omdat hij in het verleden nogal geconfronteerd is met een wispelturige Intiem die het 'zomaar' uitmaakt de dag voor of na kerst. Nu dacht ik dat ik bij lange na niet meer zo wispelturig was, maar volgens vriend vindt hij mij nog steeds op vlakken behoorlijk onvoorspelbaar. Tis mij vreemd, maar goed, het zal wel. Jammer voor hem dat hij er dan na al die jaren nog steeds niet helemaal relaxed bijzit.
Shahla, sterkte met je fysieke dingen. Als je pijn hebt (Robin weet er alles van) wordt genieten nagenoeg onmogelijk gemaakt. Dus maar een hoop pijnstillers in je mik om de dagen door te komen en hopen dat er eentje aanslaat.
En Shahla, ik heb geen last van je zogenaamde egotrip hoor. We ego-en allemaal toch op ons beurt?
Robin, lijkt me best fijn om alles eens terug te horen van zo'n gesprek. Vaak hoor je dan toch meer lijkt me.
Gaat het goed met de kerstdrukte? Ik snap dat je zo'n werkborrel ook fijn vindt. Het was best leuk en gezellig. Museum was niet denderend, maar het etentje erna vond ik wel erg leuk. Bovendien voelde ik me erg verwend en kon ik genieten van het feit dat we zo in de watten werden gelegd. Er zijn beroerdere plekken om vrijwilliger te zijn kan ik je wel vertellen!
Lin, ik was me echt niet bewust van dubbelzijdige berichtgeving omtrent mijn vriend. Want hij leest hier niet mee (weet ik 99,9 % zeker). Maar ik schrok een beetje van mijn impact die mijn woorden kennelijk hadden op Shahla. En dat wilde ik een beetje nuanceren en ook om aan te geven dat ik niet zomaar met een of ander monster mijn leven deel. Ik kan het bij tijd en wijle wel verschrikkelijk moeilijk vinden en niet weten wat ik er nu weer over moet denken. Maar mijn vriend heeft ook verschrikkelijk lieve en fijne kanten en het zou een beetje eenzijdig zijn als ik die onderbelicht laat. Vandaar.
En ja, soms voel ik me erg dubbel in mijn gevoelens over hem. Het voelt dan letterlijk als Grote Haat versus Diepe Liefde. Kan tur niks andurs van makuh helaas.
Ben je wijzer geworden van je gesprek bij de psycholoog Lin? Ook wat betreft de richting die je in je leven uit wil/uit kan?
Meiden, ik hou het even voor gezien. Ben beetje moe en wil nog wat nutteloos surfen en dan mijn mandje in.
Liefs van mij en mocht het niet echt meer van de grond komen de komende dagen dan wens ik jullie VEEL LIEFDE en MOOIS met de kerstdagen!
zaterdag 22 december 2007 om 23:54
Shahla, gaat het een beetje? Heb je nog veel last? Ik hoop dat je nog een tandarts hebt kunnen bereiken. Het valt me op dat je somber lijkt. Rustig aan he.
Wat me ook wederom verbaast is dat jij je medicatie via de huisarts krijgt voorgeschreven. Je hebt dus helemaal geen gespecialiseerde hulp van een psychiater bedoel ik. Zou dat niet veel beter zijn?
Intiem fijn dat je een leuke dag hebt gehad met je collega's. Ik wil je nog zeggen dat ik helemaal geen vervelend beeld heb van jouw partner. Helemaal niet na die brief die hij toen aan jouw therapeut had geschreven. Hij komt op mij over als zeer betrokken bij jouw welzijn. Ik denk dat jullie erg worstelen, met elkaar en met jezelf. Maar hert is niet voor niets dat jullie daarmee doorgaan, dus er zal vast ook veel goeds tussen jullie zijn.
Ik hoop voor hem, voor je dochter en vooral voor jou dat je de feestdagen
'rustig' doorkomt, en lekker kunt genieten.
Ik heb het gevoel dat ik elke dag een strijd lever, net als jullie. What else is new. Ik kan nog steeds niet geloven dat mijn leven nu is zoals het is. Alsof ik in een film zit ofzo. Maar de ergste depressie van het afgelopen jaar neemt wel af, dat gevoel heb ik echt. Ik heb wel die stemmingswisselingen en die leegte, maar ik kan ook wel uitkijken naar dingen. Dat is fijn.
Ik vind die verlatingsangst vaak zo heftig, naar therapeut, naar mijn vriend, familie, beste vriendin, ook naar jullie. Lin je schrijft dat ik niet zo onzeker daarover moet zijn maar ik heb de neiging alles op te hangen aan contacten met anderen. Als dat er niet meer zou zijn wat hou ik dan nog over. Ik weet zelf namelijk vaak niet wat ik ben, wat ik kan. Zoiets?
Back to real life, de cadeautjes liggen onder de boom, huis kan nog wat worden opgeruimd, boodschappen zijn grotendeels gedaan. .Morgen een dagje om nog even rustig aan te doen. Dat kan echt geen kwaad. Deze dagen zijn eigenlijk te pittig. Het vraagt veel. Maargoed, ik heb liever dit soort dagen dan dagen die veel vragen door stress-dingen.
Later weer. Lin, kom je ook weer ff langs als je zin en tijd hebt?
Wat me ook wederom verbaast is dat jij je medicatie via de huisarts krijgt voorgeschreven. Je hebt dus helemaal geen gespecialiseerde hulp van een psychiater bedoel ik. Zou dat niet veel beter zijn?
Intiem fijn dat je een leuke dag hebt gehad met je collega's. Ik wil je nog zeggen dat ik helemaal geen vervelend beeld heb van jouw partner. Helemaal niet na die brief die hij toen aan jouw therapeut had geschreven. Hij komt op mij over als zeer betrokken bij jouw welzijn. Ik denk dat jullie erg worstelen, met elkaar en met jezelf. Maar hert is niet voor niets dat jullie daarmee doorgaan, dus er zal vast ook veel goeds tussen jullie zijn.
Ik hoop voor hem, voor je dochter en vooral voor jou dat je de feestdagen
'rustig' doorkomt, en lekker kunt genieten.
Ik heb het gevoel dat ik elke dag een strijd lever, net als jullie. What else is new. Ik kan nog steeds niet geloven dat mijn leven nu is zoals het is. Alsof ik in een film zit ofzo. Maar de ergste depressie van het afgelopen jaar neemt wel af, dat gevoel heb ik echt. Ik heb wel die stemmingswisselingen en die leegte, maar ik kan ook wel uitkijken naar dingen. Dat is fijn.
Ik vind die verlatingsangst vaak zo heftig, naar therapeut, naar mijn vriend, familie, beste vriendin, ook naar jullie. Lin je schrijft dat ik niet zo onzeker daarover moet zijn maar ik heb de neiging alles op te hangen aan contacten met anderen. Als dat er niet meer zou zijn wat hou ik dan nog over. Ik weet zelf namelijk vaak niet wat ik ben, wat ik kan. Zoiets?
Back to real life, de cadeautjes liggen onder de boom, huis kan nog wat worden opgeruimd, boodschappen zijn grotendeels gedaan. .Morgen een dagje om nog even rustig aan te doen. Dat kan echt geen kwaad. Deze dagen zijn eigenlijk te pittig. Het vraagt veel. Maargoed, ik heb liever dit soort dagen dan dagen die veel vragen door stress-dingen.
Later weer. Lin, kom je ook weer ff langs als je zin en tijd hebt?
zondag 23 december 2007 om 09:27
Ik kom ff langs....
Ik heb het net als jullie druk, druk, druk. En op dit moment flink last van mijn keel. Straks een berg bezoek, dat maar eerst overleven. Slecht geslapen vannacht, bah. En ik moet ongesteld worden...dus het wordt oppassen. De boodschappen zijn gelukkig binnen. Alles is opgeruimd en bijgewerkt.
Mocht ik jullie niet meer spreken...alvast fijne kerstdagen....
Ik heb het net als jullie druk, druk, druk. En op dit moment flink last van mijn keel. Straks een berg bezoek, dat maar eerst overleven. Slecht geslapen vannacht, bah. En ik moet ongesteld worden...dus het wordt oppassen. De boodschappen zijn gelukkig binnen. Alles is opgeruimd en bijgewerkt.
Mocht ik jullie niet meer spreken...alvast fijne kerstdagen....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 23 december 2007 om 22:41
Aardig dat je even naar me terugzwaaide,intiem
We zijn net weer thuis. Maandag blijven we lekker thuis en dan moet ik mijn huis op orde gaan brengen. Afgelopen dagen niet zo gekke veel aan kunnen doen.
Dinsdag en woensdag ben ik met mijn dochter bij mijn vriend.
Zoon logeert de komende dagen afwisselend bij opa en oma en bij zijn oom.
Morgen meer, ben nu erg moe.
We zijn net weer thuis. Maandag blijven we lekker thuis en dan moet ik mijn huis op orde gaan brengen. Afgelopen dagen niet zo gekke veel aan kunnen doen.
Dinsdag en woensdag ben ik met mijn dochter bij mijn vriend.
Zoon logeert de komende dagen afwisselend bij opa en oma en bij zijn oom.
Morgen meer, ben nu erg moe.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 24 december 2007 om 14:25
Intiem, ik heb zaterdag ook de hele middag door de stad gebanjerd. De boodschappen had ik gelukkig donderdag al gedaan dus dat hoefde niet meer.
Ik zag het niet zitten om zaterdag in hele lange rijen voor de kassa te staan. Bah. Maar wat kost het allemaal veel tijd, dat gewinkel.
Ik merk ook dat ik die hele drukte niet zo goed kan hebben.
Zaterdag winkel in winkel uit geweest en overal was het smoordruk.
Daarnaast was ik op zoek naar oase, dat groene spul om kerststukjes te maken. Nergens te vinden maar gelukkig kon ik bij de V&D nog de hand leggen op twee.
Dus konden ik en de kids 's avonds nog kerststukjes maken. Dat was wel leuk om te doen en ik heb een conifeer in de tuin, dus die heeft ook een aantal takjes af moeten staan ten behoeve van de kerstsfeer
Gisteren waren we naar mijn ouders zoals ik al schreef. We hebben met zijn drieën meer dan vijftig minuten op het station moeten wachten tot we eindelijk een trein hadden. Zondag is geen geschikte reisdag. Maar het was het waard want we gingen met zijn allen, ik, de kids, mijn ouders, mijn broer met zijn vriendin en zoontje naar een overdekte speelhal. Heel leuk gehad en na afloop pannekoeken eten met zijn allen. Tegen elven 's avonds waren ik en mijn dochter weer thuis. Zoon blijft tot de 28e bij mijn broer.
Vandaag zijn we lekker rustig thuis en dan kan ik nog het één en ander aan huishoudelijke taken afwerken. Dochter helpt mee en door klusjes mee te doen, kan zij nog wat verdienen zodat ze daarvan vuurwerk kan kopen.
Ik blij met de hulp, zij blij dat ze dan nog vuurwerk kan kopen.
Ik hou er helemaal niet van dus vuurwerp werp ik ze niet zo in de schoot. Daar mogen ze wat voor doen.
Maar na de feestdagen probeer ik wel zo snel mogelijk bij een tandarts te komen want elke keer als ik wat gegeten heb, speelt die kies een tijdje op.
Later zwakt het wel weer af maar het is erg vervelend want zo geniet je niet erg van het eten. Je weet vantevoren dat je er achteraf voor gestraft wordt.
Ik heb wel panadols genoeg in huis dus het is op zich nog wel te doen maar ik zal echt blij zijn als die kies weg is.
Robin, echt somber ben ik niet, er zijn ook gewoon momenten dat ik lol maak zoals gistermiddag in die speelhal. Dan doe ik niet onder voor de rest.
Maar ik merk wel dat sommige dingen die nog niet geregeld zijn me wel zorgen baren en soms heeft dat gevoel even de overhand.
Ik herken het strijd gevoel dat je elke dag moet zien te leveren.
Dat gevoel heb ik ook wel, misschien komt daar de soms somberheid vandaan? Ik heb vaak het gevoel of het idee dat dingen je expres moeilijk gemaakt worden. Niks kan makkelijk gaan. Overal moet je strijd voor leveren en daar word ik afwisselend moe of moedeloos van. Wie weet sijpelt dat een beetje door mijn berichten heen.
Intiem, ik denk niet dat jij een monster van een vriend hebt hoor.
Niemand wil met een monster leven. Hij zal zeker zijn goede kanten hebben, hij helpt je bv met veel dingen. Ik vond het alleen frappant dat hij je zo bezig probeert te houden omdat hij zelf altijd druk is en dan liever niet wil dat jij niet net als hij de hele tijd bezig bent. Prima als hij zelf zo is maar het lijkt me wat té dat je verwacht als een ander dan net zo is. Mijn moeder is ook zo. Altijd bezig, energie voor meerdere personen, perfectionistisch en haar manier is de juiste, zeg maar. Daar kan ik niet aan voldoen en dat probeer ik ook niet meer. Ik zou echt niet meer willen dat iemand mij vertelt wat ik moet doen, hoe en wanneer. Dat deel ik graag zelf in maar het was niet zo bedoeld als dat ik denk dat jouw vriend een soort boeman is hoor. Lijkt me niet.
Je kunt tenminste op hem rekenen. Dat kan ik niet zeggen van de vader van mijn kinderen.
Robin, ieder mens heeft contacten nodig. Ben ik met je eens maar jij bestaat ook op jezelf. Dat is niet afhankelijk van contacten. En als contacten verbroken worden, vind je weer nieuwe. Dat betekent niet dat jij niet goed genoeg bent als een contact ophoudt te bestaan. Soms blijkt na een poosje gewoon dat je niet echt bij elkaar past, net als in een relatie en dan houdt het op. Maar dat wil niet zeggen dat dat altijd gebeurt. Het kan ook zijn dat mensen wel blijverdjes zijn. Al is het wel fijn dat als jij iemand graag in je leven houdt dat wederzijds blijkt te zijn. Ik snap je zeker, alleen voel ik het zelf niet meer zo zwaar en dat komt echt door mijn medicijnen.
Een levensecht zwaar voorbeeld heb ik in 2003. Ik, in de put, zonder medicatie op de crematie van mijn oma. Ik was helemaal in tranen en overstuur. Vijf maanden later, op de medicatie, konden er voor mijn opa net een paar tranen die in mijn ooghoeken bleven hangen af. Op de één of andere manier raakt alles je wat minder. Ik vind dat een voordeel want die hele heftige emoties trok ik niet meer.
Ik zag het niet zitten om zaterdag in hele lange rijen voor de kassa te staan. Bah. Maar wat kost het allemaal veel tijd, dat gewinkel.
Ik merk ook dat ik die hele drukte niet zo goed kan hebben.
Zaterdag winkel in winkel uit geweest en overal was het smoordruk.
Daarnaast was ik op zoek naar oase, dat groene spul om kerststukjes te maken. Nergens te vinden maar gelukkig kon ik bij de V&D nog de hand leggen op twee.
Dus konden ik en de kids 's avonds nog kerststukjes maken. Dat was wel leuk om te doen en ik heb een conifeer in de tuin, dus die heeft ook een aantal takjes af moeten staan ten behoeve van de kerstsfeer
Gisteren waren we naar mijn ouders zoals ik al schreef. We hebben met zijn drieën meer dan vijftig minuten op het station moeten wachten tot we eindelijk een trein hadden. Zondag is geen geschikte reisdag. Maar het was het waard want we gingen met zijn allen, ik, de kids, mijn ouders, mijn broer met zijn vriendin en zoontje naar een overdekte speelhal. Heel leuk gehad en na afloop pannekoeken eten met zijn allen. Tegen elven 's avonds waren ik en mijn dochter weer thuis. Zoon blijft tot de 28e bij mijn broer.
Vandaag zijn we lekker rustig thuis en dan kan ik nog het één en ander aan huishoudelijke taken afwerken. Dochter helpt mee en door klusjes mee te doen, kan zij nog wat verdienen zodat ze daarvan vuurwerk kan kopen.
Ik blij met de hulp, zij blij dat ze dan nog vuurwerk kan kopen.
Ik hou er helemaal niet van dus vuurwerp werp ik ze niet zo in de schoot. Daar mogen ze wat voor doen.
Maar na de feestdagen probeer ik wel zo snel mogelijk bij een tandarts te komen want elke keer als ik wat gegeten heb, speelt die kies een tijdje op.
Later zwakt het wel weer af maar het is erg vervelend want zo geniet je niet erg van het eten. Je weet vantevoren dat je er achteraf voor gestraft wordt.
Ik heb wel panadols genoeg in huis dus het is op zich nog wel te doen maar ik zal echt blij zijn als die kies weg is.
Robin, echt somber ben ik niet, er zijn ook gewoon momenten dat ik lol maak zoals gistermiddag in die speelhal. Dan doe ik niet onder voor de rest.
Maar ik merk wel dat sommige dingen die nog niet geregeld zijn me wel zorgen baren en soms heeft dat gevoel even de overhand.
Ik herken het strijd gevoel dat je elke dag moet zien te leveren.
Dat gevoel heb ik ook wel, misschien komt daar de soms somberheid vandaan? Ik heb vaak het gevoel of het idee dat dingen je expres moeilijk gemaakt worden. Niks kan makkelijk gaan. Overal moet je strijd voor leveren en daar word ik afwisselend moe of moedeloos van. Wie weet sijpelt dat een beetje door mijn berichten heen.
Intiem, ik denk niet dat jij een monster van een vriend hebt hoor.
Niemand wil met een monster leven. Hij zal zeker zijn goede kanten hebben, hij helpt je bv met veel dingen. Ik vond het alleen frappant dat hij je zo bezig probeert te houden omdat hij zelf altijd druk is en dan liever niet wil dat jij niet net als hij de hele tijd bezig bent. Prima als hij zelf zo is maar het lijkt me wat té dat je verwacht als een ander dan net zo is. Mijn moeder is ook zo. Altijd bezig, energie voor meerdere personen, perfectionistisch en haar manier is de juiste, zeg maar. Daar kan ik niet aan voldoen en dat probeer ik ook niet meer. Ik zou echt niet meer willen dat iemand mij vertelt wat ik moet doen, hoe en wanneer. Dat deel ik graag zelf in maar het was niet zo bedoeld als dat ik denk dat jouw vriend een soort boeman is hoor. Lijkt me niet.
Je kunt tenminste op hem rekenen. Dat kan ik niet zeggen van de vader van mijn kinderen.
Robin, ieder mens heeft contacten nodig. Ben ik met je eens maar jij bestaat ook op jezelf. Dat is niet afhankelijk van contacten. En als contacten verbroken worden, vind je weer nieuwe. Dat betekent niet dat jij niet goed genoeg bent als een contact ophoudt te bestaan. Soms blijkt na een poosje gewoon dat je niet echt bij elkaar past, net als in een relatie en dan houdt het op. Maar dat wil niet zeggen dat dat altijd gebeurt. Het kan ook zijn dat mensen wel blijverdjes zijn. Al is het wel fijn dat als jij iemand graag in je leven houdt dat wederzijds blijkt te zijn. Ik snap je zeker, alleen voel ik het zelf niet meer zo zwaar en dat komt echt door mijn medicijnen.
Een levensecht zwaar voorbeeld heb ik in 2003. Ik, in de put, zonder medicatie op de crematie van mijn oma. Ik was helemaal in tranen en overstuur. Vijf maanden later, op de medicatie, konden er voor mijn opa net een paar tranen die in mijn ooghoeken bleven hangen af. Op de één of andere manier raakt alles je wat minder. Ik vind dat een voordeel want die hele heftige emoties trok ik niet meer.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
