Borderline en aanverwante zaken II

Wat hebben we het druk toch he. En we staan nog steeds overeind! ;)

Wij hebben de kids hier totmorgenmiddag. dan lekker saampjes (rustig aan, heerlijk, tijd om een beetje bij te komen en op te ruimen) en dan woensdag zijn kids weer hier en gaan we naar mijn ouders, waarna we 3e kerstdag (ja die plakken we er altijd aan) nog naar familie van lover gaan. Dus druk zat weer, maar ook wel leuk. Vanavond was ook gezellig, lekker gegeten, cadeautjes. Mijn lief had van alles klaargemaakt terwijl ik lag te pitten.. Superlief, voel me wat schuldig dan, maar anders trek ik het echt niet.



Wat een hel he dat winkelen Shahla. Wij deden vrijdag een poging in Amsterdam. Niet doen dus. Echt hopeloze rijen..

Fijn dat je een leuke dag hebt gehad gisteren.

Ben blij dat je somberheid meevalt. En tja, het lijkt soms zo tegen te zitten. Dat denk ik ook wel eens, maar realiseer me wel dat mijn depressieve neiging wel ervoor zorgt dat ik er niet altijd positief tegen aan kijk. We moeten niet vergelijken, maar het lijkt me voor jou best zwaar zo alleen. Ook met die tegenslagen qua financien. Je doet het goed, je doet je uiterste best denk ik.



Misschien kom ik nog langs deze dagen, zo niet hele hele fijen feestdagen voor jullie: Intiem. Lin en Shahla (en alle andere meelezers en voorheen-posters)..

l

bij mij is in 2005 borderline geconstateerd. Voor mij vielen er een hele hoop dingen op hun plaats. Ik heb sinds die tijd hele goede medicatie (cymbalta) en therapie geozht. Ik had namelijk een hoop dingen uit mijn verleden nooit kunnen verwerken. Daarnaast therapie gehad om anders tegen zaken aan te kijken. Beiden bij dezelfde psychiater van het GGZ. Het heeft mij enorm geholpen, ben sinds vorig jaar november klaar met therapie en het gaat super.

Tjee Kaatje, wat een fijn bericht. Goed om te horen. Ik gebruik ook Cymbalta sinds een jaar, en al langere tijd therapie. Ik ben ook wel op de goeie weg, maar het duurt wat langer. Gebruik je nu nog die medicatie?



Ik ga op stap, naar mijn ouders. Hoop dat jullie allemaal fijne dagen hebben. Tot vrijdag weer ofzo.

Robin veel plezier bij je ouders (zul je wel niet meer lezen).



Shala, leuk gehad? Intiem?



Kaatje welkom, fijn dat het voor jou "goed" is verlopen, misschien heb je nog tips voor ons hoe je met bepaalde dingen kunt omgaan.



Mijn kerst dreigde eerst nog vet mis te gaan (weer ruzie met zoon, die op kerstavond verdween) Gelukkig belde hij eerste kerstdag en is hij naar huis gekomen (gaf wel weer conflict met vriend) Daarnaast hadden we een vriendin uitgenodigd om hier de eerste kerstdag door te brengen.....en dat werd onverwachts heel gezellig. Tweede kerstdag heel rustig en voornamelijk in bed doorgebracht. (was zo brak...teveel gedronken eerste kerstdag)



Ik moet vandaag ongesteld worden....ben weer zo onzeker en labiel. Probeer alles binnen te houden, maar dat geeft weer zoveel fysieke spanning. Hoop dat ik me snel beter voel.



Ben benieuwd naar jullie verhalen....tot gauw

Hallo, daar ben ik weer. Het engelenhaar van me afgeschud en nu weer even contact met de rest van de wereld.



Ik heb eigenlijk een prima kerst gehad. Het was heel relaxed en daardoor erg goed te behappen. De dosering en invulling was precies goed, zoals gezegd met kerstavond mijn zusje, haar vriend en mijn vader er extra bij. Maar de dag ervoor was ik al begonnen met de grote pan spaghetti, dus dat gaf op de dag zelf geen stress. We hebben gekeuveld, bezoek ontvangen, lekker gegeten en toen dochter lag te slapen (wel weer koortsig, dat wel. Snap niet hoe zij zo vaak ziekjes kan zijn) spelletjes gedaan en voor 24.00 lagen we in bed.

1e kerstdag geen hond gezien, maar gewoon met z'n drietjes gekeuveld, op ons dooie gemakje het eten voorbereid voor de volgende dag (ik heb 3 tapas bijgerechtjes gemaakt > lekker!) en 's avonds pannenkoeken gebakken met dochter en weer vroeg naar bed en 2e kerstdag een uur gewandeld met dochter in het bos, mijn gerechtjes afgemaakt en aan het eind van de dag naar ouders van vriend.

Daar hebben we ook een gezellige avond gehad wat erg ontspannen was naar mijn smaak.



Dus tja, ben wel blij hoor met zo'n verloop! Ik leer het steeds beter om te doseren qua drukte (en weinig alcohol scheelt so wie so al in katterigheid) en om mijn lat laag te houden, waardoor ik niet tegen grenzen aanloop. Wat dat betreft kwam het wel uit dat dochter ziekjes was, want daardoor zet je op voorhand al lager in.

En ik heb ook geen menstratie cyclus hear hear, dus ook daar geen ellende van. Als ik zo het nieuwe jaar inrol, ben ik heel tevreden!



Lin, wat verschrikkelijk balen dat jouw kerst ook voor een deel zo in het teken van ruzie stond. Ik kan het me levendig voorstellen wat dat met de sfeer en stemming doet, want ik heb legio kerstdagen zo doorgebracht (ruzie met vriend en toen mijn moeder nog leefde met haar). Dat is he-le-maal niet leuk. Toch ook fijn en goed dat je nog wel hebt kunnen genieten met die vriendin, dat is dan een positieve wending.

In paats van dingen geforceerd binnen te houden, kun je niet beter iets gaan doen wat wel ruimte geeft aan emoties, zij het bekaderd? Dus even flink van je af wandelen (leen een hond van Shahla) en een diepe teug frisse lucht halen ofzo?

Of je even onderdompelen in een warm koesterend bad met lekkere vitaliserende geurtjes? Ik roep maar iets hoor.



Heb je het leuk gehad met je ouders Robin?

Shahla, dat moet je dan ook niet doen, winkelen in die mega hectiek (Amsterdam nog wel HELL). Brr, ik mijd winkels op dat soort dagen en gelukkig hadden we het grootste deel van de eet-boodchappen al op tijd gehaald en hoefden wel alleen nog maar wat kleine restantjes te doen en dan vooral het leuke gedeelte: kado zoeken waarvan we wisten wat het wezen moest). Dan is het winkel in, grijp grijp en weer wegwezen.

Wat leuk dat je kerststukjes hebt gemaakt. Gaaf, dat wil ik volgend jaar misschien wel doen. Dit jaar heb ik een kerstkrans gemaakt. Die hangt nu aan de buitendeur mooi te wezen.



Even over contacten/mensen/vriendschappen etc. (jullie hadden het er een paar posts geleden over. Huh? Ohja, vóór de kerst. Precies, die ja)

Shahla zei er iets over en het verschil in medicijngebruik en het effect enzo. Ik merk dat ik voor een groot deel (heel erg groot deel) heel (en dan ook echt heel) anders tegen contacten aan ben gaan kijken. Wat dat betreft is mijn visie op contacten en vriendschappen echt radicaal beginnen te wijzigen ten tijde van dagbehandeling en ook het krijgen van een kind heeft daar ongetwijfeld aan meegewerkt.

Vroeger was ik erg gevoelloos gevoelig, beetje gekke omschrijving, maar het dekt de lading wel voor een deel. Mijn verwachtingen waren torenhoog, mijn teleurstellingen waren daldiep, maar de fysieke uitwerking was zo koel als een vrieskist. Ik was vroeger gewoon niet fysiek verdrietig, kreeg dat bijna niet voor elkaar en soms dacht ik ook wel dat dingen mijn gewoon niet meer raakte. Terwijl ik wel dingen kon voelen als enorme teleurstelling omdat vriendinnen niet voldeden. Maar dit was wel erg 'koud'. Zo ervaar ik het een beetje.



Tegenwoordig ben ik een sentimentele snotneus geworden (heb al vaak gezegd dat ik zomaar kan huilen, om het horen van een ambulance bijvoorbeeld). En mijn beleving op gebied van contacten is zo anders geworden. So wie so omdat ik het niet kan bijbenen, daarnaast omdat er vriednschappen zijn veranderd door de komst van mijn dochter. Oude vriendinnen deel ik soms minder mee en dat was vaak wederzijds (vriendinnen die zich niet kunnen inleven in de praktijk van alledag met een klein kind en dus rustig midden op de dag in een drukke rokerige kroeg willen afspreken met een baby die dan slaaptijd heeft).



Ik heb gemerkt dat ik heb MOETEN loslaten. Nu was dat niet zo'n probleem, want het leven met klein kind slokte me best op. Dus al te rouwig om sommige verliezen kon ik niet zijn, want daar had ik simpelweg de tijd niet voor. En als je dan merkt dat daar weer andere contacten voor in de plaats komen (andere moeders bijvoorbeeld) en je merkt hoe beweeglijk zoiets is als contacten, dan merk je in de praktijk vanzelf dat menselijke behoeften als contact altijd universeel zijn en altijd doorgaan en dat mensen altijd om elkaar heendraaien, zij het soms in andere samenstellingen.

Ook het besef dat ik leuk ben, maar zelfs ook ik inwisselbaar ben voor anderen, plaatst bepaalde dingen in perspectief. Kijk, die gedachten gaan niet zo makkelijk op op gebied van mijn lief en mijn zusje (naast mijn dochter de twee meest belangrijke personen op deze wereld). Maar voor het overige neem ik het allemaal niet zo zwaar meer.

Daarvoor zijn er teveel mensen uit mijn leven verdwenen en heb ik ervaren dat die zich gek genoeg toch weer gevuld hebben met andere -net zo leuke- mensen.



Dit besef heeft me wel iets losser gemaakt en dat is fijn.

Robin75 schreef op 26 december 2007 @ 12:10:

Tjee Kaatje, wat een fijn bericht. Goed om te horen. Ik gebruik ook Cymbalta sinds een jaar, en al langere tijd therapie. Ik ben ook wel op de goeie weg, maar het duurt wat langer. Gebruik je nu nog die medicatie?



Ik ga op stap, naar mijn ouders. Hoop dat jullie allemaal fijne dagen hebben. Tot vrijdag weer ofzo.

Ik gebruik nu nog steeds die Cymabalta, ik heb daarvoor een hele lading andere medicatie gehad: Paroxteine, Efexor, en nog 3 andere waarvan ik de naam niet weet, en een antipsychoticum. Maar dat hielp allemaal niets. Sterker nog, op een gegeven moment kreeg ik 325 mg Efexor en het enige wat er gebeurde was dat ik een steeds negatiever beeld van de wereld kreeg (en dat was al niet best) dus daar maar snel mee gestopt.....



Ik kan jullie een ding aanraden, blijf communiceren met je HA, deze mensen weten vaak ook niet wat bij jou wel en niet werkt van antidepressiva. Ik heb veel moeten switchen met die pillen, maar het is niet voor niks geweest. Soms werd ik er echt moedeloos van, maar achteraf gezien is het meer dan de moeite waard geweest. Zelfs al die keren afkicken van de rommel....

Dankje Kaatje, fijn om te horen dat het zo goed met je gaat. Ik ben de enige hier die geen medicatie slikt (tenzij je eigen mixjes meerekent). Maar de anderen kunnen vast een opstekertje gebruiken!

Misschien hebben jullie iets aan deze samenvatting en omschrijving van medicatie voor borderline. Uit 2001. Lamictal, een goede stemmingsstabilizator wordt hier nog niet uitvoerig besproken.



Het niet zo goede Xanax voor borderline wordt ook besproken ook aan de hand van wat voorbeelden. Clonazepam komt er heel wat beter vanaf, maar benzo's worden terecht alleen aangeraden onder zeer goede begeleiging. Blijf ik heel belangrijk vinden. Voor mij zeer interessant om te lezen, voor sommigen van jullie wellicht gewoon erg nuttig.

Ondanks dat het 82 pagina's beslaat,met verwijzingen naar de studies waarop men zich baseert, een erg goede samenvatting.



Practice guidelines for the treatment of borderline personality disorder

Hoi meiden, waaro zijn jullie?

Hoi, ik ben er weer hoor. Ik was gisteren alweer thuis maar zo moe dat ik bijna alleen maar geslapen heb. Dat komt dan echt omdat het allemaal te veel is geweest. Ik had echt heel veel last van die pijn, ik was er misselijk van. Nu gaat het iets beter weer. Dan zie ik het alweer wat zonniger in ook.



Ik heb leuke dagen gehad, maar dus wel erg vermoeiend. We gingen donderdag namelijk ook nog naar familie en uit eten en dat was dus wat te veel. Elke keer weer andere mensen, en de kids waren mee. Dat was erg gezellig, maar vraagt toch wel veel. Er is er altijd wel 1 die iets wil of vraagt of in een sjacho-bui is. Nu zijn ze weer bij hun moeder en mis ik ze! Dat is de keerzijde altijd. Maar oud en nieuw zijn ze weer hier, dus nog even.



Fijn dat jullie ook leuke dagen hebben gehad (nou ja Lin, 1e kerstdag dan :(. hoe is het nu? Wat scheelt dat he Intiem, als er weinig te stressen valt. Ik zorg er ook wel voor dat ik echt niet hoef te koken ofzo, echt geen zin in. Of tenminste misschien wel zin in, maar als ik dan een beetje moe ben ga ik gelijk in de stress-mode..



Duidelijk stukje over contacten Intiem. jij bent daarin wat verder dan ik. Ik kom deze tijden juist tot het verdrietige besef van het 'moeten' loslaten. De afgelopen 2 jaren waren vanwege mijn klachten met mijn gezondheid en de depressie erg zwaar. Ik heb heel veel verwachtingen naar mensen moeten bijstellen. Vriendinnnen waar je niets van hoort, zelfs een broer die er nooit naar vraagt. Alsof ze dat niet aanwillen- of kunnen.. Maar ook mensen die onverwacht wél geinteresseerd zijn en een beste vriendin van vroeger waarmee het contact weer helemaal top is, die me enorm steunt (en ik haar).



Toch merk ik dat ik bij nieuwe contacten soms nog te enthousiast ben. Alsof ik dan dat afgeseneden gevoel even kwijt ben (?). Aan de andere kant kan ik er ook ineens niets meer aan vinden, bijv. als ik met iemand afspreek. Ik ben er nog niet uit waar ik naar op zoek ben. Ik weet in ieder geval dat ik nog wat meer moet doseren daarmee. Medicatie heeft naar mijn idee qua contacten niet zoveel verschil gemaakt Shahla.



DeMichaelis , bedankt voor de info. Heb het stuk ergens opgeslagen. Het is idd wat te veel om zo maar even door te lezen. Eerlijk gezegd maakt het me verder niet zoveel uit al die info over medicatie, als ik zelf maar de juiste heb (egotrip). Daarom was ik wel blij met het bericht van Kaatje, waarmee het toch goed gaat en die dezelfde medicatie gebruikt. Al realiseer ik me dat het toch maatwerk blijft, medicatie.

Vanavond waarschijnlijk geen geschrijf meer van mijn kant. Het eten staat op en is zo klaar.

En haleluja, wat ben ik gaar! Ik vind het erg pittig om vriend en dochter constant om me heen te hebben. Wat dat betreft hou ik echt niet van vakanties en weekenden. Veels te druk. Nu moet ik het uitzingen totdat het gewone leven weer begint en iedereen gewoon weer lekker 'weg' is.

Vanmiddag naar de dierentuin geweest en die drie uurtjes zijn echt meer dan genoeg. Heb haast geen energie meer over voor koken en gezellig doen (vriend die ook de hele tijd vragen aan me stelt, dan tettert het zo in mijn oren van alle kanten. Lijkt dan net een drilboor dat beukt met zinnen).



Meiden fijne avond en tot snel

Ja dat is altijd pittig he Intiem, zo'n weekend. En dan ook nog naar de dierentuin!! Maargoed, de Ikea vandaag is nog erger, ik las net dat ze de afslag bij de Ikea zelfs hebben afgesloten vanwege de drukte!!

Gaat het inmiddels weer een beetje? Ik hou wel veel van de weekenden en de vakanties, want ik ben niet zo graag alleen (Al gaat dat wel beter dan vroeger). Alleen het is wel veel vermoeiender ja. Ik merk nu ook met deze dagen dat mijn lichaam echt behoefte heeft aan het normale ritme, qua eten en slapen etc, vooral met mijn bloedsuikers natuurlijk, maar denk dat iedereen dat wel wat heeft. Qua humeur is een normaal ritme ook altijd het best denk ik.



Hebben jullie morgenavond nog leuke plannen? Bij ons komen de kids hier, dus dat is wel gezellig. Beetje tv-kijken, oliebollen. Standaard maar genoeg voor mij op dit moment!! Vroeger ging ik altijd enorm stappen 's nachts, dat lukt nu niet meer. Als ik fit zou zijn zou ik daar trouwens best weer eens zin in hebben hoor.

We hebben net al even oliebollen gehaald op de fiets. Was wel een slimme actie, want morgen staat het daar rijendik en nu waren we de enige.



Ik heb niet zoveel te vertellen. Voel me wel okee, alleen lichamelijk nogal moe. Dus zo maar weer even een uurtje bijslapen.



Ik ben verder niet zoveel achter de computer want ons oplaadsnoer van de laptop is kapot, deze week krijgen we een nieuwe. We hebben ook een gewone comp. maar daar zit ik minder graag op.



Ik hoop dat ook alles goed gaat bij jullie Shahla en Lin?

Ik ben bang dat dit een egostukje gaat worden.

Het gaat moeizaam met mij. Ben weer bijzonder angstig en onzeker en ik word daar zo moe van. Ik weet op dit moment niet hoe (of) ik voor of achteruit moet. Het gesprek met de psycholoog was goed, maar hij appelleerde aan een sterke kant van mij, omdat ik mij ook sterk opstelde. Dan kom ik er vandaan zonder te weten hoe ik nou om moet gaan met die sterke emoties van mij.



Er is ook bijzonder veel druk geweest de laatste tijd. Spanningen rondom mijn zoon. Verdriet van mij om de mensen die ik mis, vooral vanwege hun absentie tijdens de feestdagen. Druk omdat ik weer wat wil doen, maar toch in kringentjes blijf rondlopen. Schuld en schaamte omdat ik denk niet hard genoeg te werken aan mijn bordelineklachten. In mijn hoofd weet ik het wel, maar dat stomme gevoel wil gewoon niet volgen.



Eergisteren een enorme ruzie gehad, waarin mijn vriend duidelijk aangaf dat het hem allemaal te veel is. Dat hij gewoon niet verder met mij kan. De ruzie begon omdat ik aangaf me zo onzeker te voelen. Ik snap ook dat het enorm moeilijk is om met die emoties van mij en de spanningen die eruit voortvloeien, om te gaan. Maar omdat het weer uitging en omdat ik zie dat het ook oprecht op is bij hem…..kom ik in de knel. Pieker ik me suf wat ik kan doen (alstublieft) om vat te krijgen op mezelf….terwijl de stormen van angst en onzekerheid alles lijken te ondermijnen. Ik wil wijs zijn, krachtig zijn, “het” niet mijn leven laten beïnvloeden. Maar op dit moment lijkt het dat hoe harder ik het probeer, hoe harder ik mezelf ontglip.



Ik wil geen spanningen meer veroorzaken. Ik wil niet zo onzeker zijn. Ik wil niet angstig zijn. Geen nachtmerries hebben, geen paniekaanvallen, want ik wil niet mensen kwijtraken waar ik van hou (ik heb er al genoeg verloren) Dus ik moet veranderen, ik wil veranderen. Ik moet, ik wil, ik moet, ik wil……….



Maar het voelt alsof ik in een draaimolen zit…ik alleen nog maar kan denken: doe dit niet, doe dat. Voel niet zo, voel zo. Niet bang zijn…laat dit niet glippen, trek dat weer aan. Laat dit, laat dit niet. Spreek…zwijg. Huil…lach….Ruim op…..neem rust…Wees normaal….wees luchtig……los het op, snel….enz., enz.



Ik zit in een draaimolen, word strontmisselijk, wil dat het kreng stopt….maar het kreng gaat alleen maar harder draaien. Dan maar schrijven….misschien lucht dat op. Woensdag voor mijn part het hele land afbellen of er ergens een vers-training wordt gegeven waar geen ellenlange wachtlijsten zijn.



En maar niet snappen, na alle therapie, dagbehandeling, alle wijsheid en kracht die er heus ook wel ergens is………waarom ik mij zo angstig en onzeker voel. Ik weet gewoon niet meer welke stap, gedachte en/of gevoel het eerste/juiste is……Waarom kan die knop niet gewoon om? Oke, dat ik ongesteld moest worden is een behoorlijk complicerende factor…misschien daar iets voor slikken? Misschien was het de combinatie ongesteld moet worden en die rotmaand december? Misschien is het het staartje van de bordelineklachten, wat zo hardnekkig is? Misschien ging alles gewoon te goed, en kan ik dat niet verdragen? Ik tast in het duister.

Lieve Lin,



Lees je eigen stukje nog eens goed. Vind je niet dat je jezelf onwijs onder druk zet? Je moet dit, je mag niet dat etc. etc. Mijn ervaring is: hoe meer ik mezelf push, hoe slechter het gaat. Wees ook eens lief voor jezelf. Kun je dat? Je bent namelijk juist heel hard bezig om te werken aan je klachten, elke dag weer..



Ik herken je angst om mensen kwijt te raken. Bij mij (in mijn relatie) is de angst vaak onterecht. Bij jou weet ik dat niet. Het is denk ik heel belangrijk om te blijven praten en je vriend ook zijn rust te gunnen. Schrijf het desnoods eerst van je af (hier of ergens anders), al die overdonderende gevoelens, voordat je ze bij hem parkeert.. Dat neem je verantwoordelijkheid en dat is je sterke kant.

Hoor mij, ik weet hoe lastig (soms onmogelijk) dat meestal is. maar die keer dat het wel lukt is alweer een stapje.



En nu, bij je therapeut? Ga je ook bij hem verder weer of alleen een Vers-training zoeken?

Sterkte joh.



Ps.Dat vind ik ook vaak lastig, als je therapeut je vnl aanspreekt op je sterke kant. Ik begrijp wel waarom, maar je wilt op dat moment zo graag steun in al je heftigheid. Dat kon me vaak onwijs irriteren. Maar langzaamaan heb ik daar minder last van.

Lin, wat vervelend hoe je nu in je vel zit. Het lijkt me een goeie om -na de feestdagen- zeker eens je cyclus onder de loep te nemen, als je weet dat je daar zoveel last van hebt. Er zijn goeie manieren om je cyclus (de hormoonschommelingen) af te remmen en er daardoor minder invloed van te ondervinden. Denk aan de mirena. En het is een simpele ingreep bij vrouwen die al bevallen zijn. Dus gun jezelf die kans.



Ik herken dat 'moeten', dat sturen, dat jezelf overeind houden door jezelf gedragingen van buitenaf aan te praten: doe dit, lach, stop met dit, niet huilen, etc. Dat is erg vermoeiend. Ik weet ook zo 123 niet wat het alternatief is, want als je daar mee stopt, waar ben je dan? Bestaat dat om er mee te stoppen? Ik heb dat afgeleerd, maar heb daar 2 jaar over gedaan. Dus dat is niet iets wat je in een weekend afleert en dan nog krijg ik het wel eens terug.



Ik ga met dochter onder de douche (ze wacht op me) en probeer straks even terug te komen.

liefs Intiem

Ondertussen hebben we kunnen praten.....heeft toch weer wat lucht gegeven.

En ja Robin, ik push mezelf vreselijk. Ik weet gewoon dat als ik mijn geest tot iets zet, dat het mij dan ook lukt. (de raarste dingen voor elkaar gekregen) Waarom lukt het dan niet met de bordeline? Waarom beheerst het mij i.p.v. ik "het". Ik ben niet dom, niet verlegen, of zo. Heb al zoveel voor elkaar gekregen.....waarom dit dan niet? Vooral gevoelens van angst en onzekerheid kunnen mij compleet verlammen.



Ik ga verder met de therapeut en wil vers-training volgen (maar ja, wachtlijsten dus)



Ik ga zeker uitzoeken of ik iets kan met die hormoonschommelingen kan. Helaas heb ik ook vaak migraine en dan is de pil niet slim. Spiraal heb ik ook algeprobeerd, wat ook niet ging, omdat ik maar bleef bloeden (3 weken) dus die moest er weer uit. Mirena is toch een spiraaltje? Ik heb nu zo'n nuva-ring en die bevalt mij opzich goed.



Hoe heb jij dat "sturen" kunnen stoppen dan, intiem? Het eerste wat die therapeut ook al opmerkte....dat ik slim was en mezelf helemaal vast kon denken. Op al mijn gedachten, gevoelens en handelingen heb ik een analyse, een verantwoordelijke reactie en eventuele alternatieven paraat staan. Doodvermoeiend......



Mocht ik jullie niet meer spreken: een fantastische jaarwisseling!!!

Hai, fijn dat je een gesprek hebt gehad Lin.

Over dat sturen, zo herkenbaar! Hoe ik daar mee gestopt ben? Goeie vraag, het is min of meer een beetje vanzelf zo gegroeid dat die noodzaak er kennelijk niet meer zo was. Ik denk doordat meerdere issues in mijn leven getackeld zijn en voor mij te behappen zijn geworden. Omdat ik en anderen maatregelen hebben genomen die voor mij gezond waren (bescherming van mezelf).

Ik heb meer eigen ruimte, meer rust, minder stress, etc.

Vroeger liep ik voortdurend op mijn tenen. En om dan niet op je bek te gaan, moet je ontzettend sterk van buitenaf aansturen, corrigeren. Ook omdat ik zo slecht naar mezelf luisterde en uberhaupt geen clou had denk ik van wat ik wilde of nodig had.



Dus ik vermoed dat als je jezelf beter leert kennen (maar ook accepteren), je niet constant op je tenen loopt (anderen willen pleasen, bang zijn voor verlaten worden en je dan in allerlei bochter wringen is btw ook op je tenen lopen).

En als je niet constant op je tenen loopt, sta je ook beter in contact met jezelf. Kun je makkelijker ontspannen leven en veel meer zijn waar je op dat moment bent. En dus...hoef je niet steeds te sturen, te corrigeren, etc.

Zoiets??



Maar goed, zoals gezegd is dat een (lang) proces, maar zeker de moeite waard om de uitdaging aan te gaan! Manneman, wat word ik alleen al moe als ik daaraan terug denk (ai, ik voel plaatsvervangend placebo mijn schouders alweer in acute kramp schieten en mijn kop, oei, knalt). Jeetje, wat denken eraan alleen al niet oproept pfffff.



Shahla, waar ben je? Ik hoop dat je niet al te geveld bent door een of andere zieke kies en anders hoop ik dat je gewoon lekker ontspannen aan het genieten bent van het naderende uiteinde. Wil je nog een oliebolletje? Ik heb er anders genoeg...



Robin, veel plezier met de kinderen. Pas je op de vingers, zeker met het puberjong? Die jongens van 14 zijn zoooooooo aargh gevaarlijk....

En therapeuten die je op je sterke kanten aanspreken zijn leuk hoor. Maar oh wat heb ik daar weinig mee. Dat doe/deed ik al de hele tijd bij mezelf. Ik zou dit toch moeten kunnen en dat en dat. Hangt denk ik van de persoon af die je voor je hebt en in hoeverre het nodig is om een bombardement met complimentjes af te geven. Ik zit er niet om complimentjes in ontvangst te nemen, maar om te horen hoe ik met mezelf/anderen moet dealen als het NIET goed gaat zucht. Maar ja, probeer dat maar eens over te brengen.



Met mij gaat het op zich niet slecht, maar zoals gezegd heb ik enorme moeite met het bombardement aan prikkels dat ik binnen krijg. Ik vraag me echt af waar andere ouders toch het geduld vandaan toveren om met hun kinderen te dealen deze dagen. Ik heb er eentje rondlopen die voor mijn gevoel constant aan het tetteren is. Wel lief tetteren, maar toch. De stroom aan woordjes, aan dingetjes die voorbij komen, aan dingetjes die ze wil dat ik zie, de bevestiging die ze zoekt (kijk eens mama, mama kijk dan, mamaaaaaaa, kijk dahan), etc. Dat vind ik op z'n zachts gezegd pittig.

Ik slaap dan ook weer alle slaapjes die zij 's middags ook slaapt, anders trek ik het niet tot het eind van de dag.



En vriend zegt het heel duidelijk aan mij te kunnen merken dat ik weer erg weinig kan hebben (we kibbelen ook weer veel, what's new). Dat ik loop te snibben, moeilijk los kan laten, druk en chaotisch ben en hij "wacht" op een uitbarsting van mij. Hmmm, ben ik dan zo voorspelbaar in uitbarstingen die eraan staan te komen? Ik hoop het niet.

En ik merk dat ik op dit soort piekdagen het 'sturen' ook niet helemaal ontkom (zoals ik net uitlegde aan Lin). Om de hectiek de baas te blijven, de prikkels te kunnen omvatten, om me niet overspannen te voelen en in opmerkingen of ruzies niet het ergste te zoeken (vriend vindt mij erg onzeker en negatief in het opvatten van opmerkingen. Ik daarentegen vraag me af waarom hij zo lullig of bot doet en waarom hij niet lief doet. Kortom, ik 'zie' het weer eens niet???), moet ik van buitenaf weer tegen mezelf zeggen: niet snibben, niet op reageren, laat maar, nu weglopen, ga slapen, leg dat eten weg (ohjee, niet teveel naar dat eten grijpen). Dus u begrijpt me al? Helemaal comfortabel ben ik niet in dit soort omstandigheden haha.

Meiden, het allermooiste en beste voor jullie komend jaar!!! Dat we nog maar een hoop mogen delen met elkaar..

Hoop dat jullie een leuke avond hebben gehad..



Liefs en tot snel, Robin



Ps. Shahla alles ok?

lieve meisjes,



Ik ben het nieuwe jaar goed begonnen (na 5 jaar practisch geheel onthouding) met een peuk en een whiskey haha. Was wel weer grappig dat oude tijden herleefden (voor eventjes dan, morgen ben ik weer braaf ; ).

Ik duik nu mijn bedje in, want ik heb de vroege dienst.



Een heel mooi en evenwichtig jaar voor ons allemaal,

liefs van mij

Koekoek, leven jullie nog?

Hier ben ik goed opgestaan. Dochter was door het nachtelijke uitstapje denk ik een beetje van de leg. Ze werd vanochtend pas om 10.15 uur wakker en daardoor ik ook pas (want ik had de vroege dienst). Wat een geluk!



Vriend was er echter erg beroerd aan toe. Vannacht kwam hij bij mij in bed liggen (hij was later opgebleven, er zit nl. een kroeg in zijn gebouw en daar hadden we eerst samen gezeten met de babyfoon en hij was dus later naar boven gekomen) en ik werd wakker van allerlei gekreun. Hij was waanzinnig misselijk en heeft een hele teil onder gekotst en vandaag nog eens twee keer. Dat heb ik met hem nog nooit meegemaakt. Wel zielig, maar ja, ook eigen schuld. Dus nu ligt hij een kater uit te zieken.

Ben blij dat ik me wel gewoon fit voel en een dik uur lekker buiten ben wezen wandelen met dochter.



Hoe hebben jullie het overleefd?

Ja, leef nog.

Een bijzonder rustige jaarswisseling gehad (een beetje te rustig).

Mijn zoon is met een groep vrienden in scheveningen geweest en heeft 2 keer een nieuwjaarsduik genomen (heb hem net gesproken, alles zit er nog op en aan...gelukkig). Werd gisternacht wel weer een beetje emotioneel...door moeheid en een beetje teleurgesteld door de wel erg lamme jaarswisseling. (en gedronken), maar kon het heel goed in de kiem smoren. (yes, yes).



Het wordt wel erg duidelijk dat ik iets moet gaan doen!



Fijn dat het bij jou ook rustig verlopen is. Sneu voor je vriend...



Robin, hoe is het bij jou gegaan?



En Shalha, ben je er nog? Laat wat horen.....

Intiem, lekker dat je eens kon uitslapen!! Is je vriend inmiddels al opgeknapt? Hoop het voor hem.. 1 troost, ik denk dat hij niet de enige was gisteren met een kater op de wereld!

Lin, ook wel lekker toch een rustig Oud en Nieuw? Tenminste ik vond het wel beter zo. Maar was je helemaal alleen of wel met je vriend? Want helemaal alleen lijkt me wel wat stil..



Wij waren met z'n vijven en hebben gewoon wat tv gekeken, hapjes en drankje erbij, en de kids natuurlijk vuurwerk om 12 uur. Gisteren hadden we weer een familiedag ergens dus voorlopig wel weer genoeg. Ik ben er echt moe van en enerzijds blij dat alles nu weer een beetje normaal wordt. Aan de andere kant voel ik me vaak wel somber, en het lijkt zo leeg de tijd die voor me ligt.



Ik maak me een beetje zorgen om Shahla. Heb haar ook een mailtje gestuurd maar nog geen reactie.

Ik hoop dat je er gauw weer bij bent!!!