Borderline en aanverwante zaken II

Winniedepooh, dat is zeker zo. Ook met (gewone) cogn. gedragstherapie is dat zo. Je moet er ook mee aan de slag blijven, het niet laten versloffen zeg maar. Want dan blijft het opkomen..



Shahla, dus morgen nog ff doorbijten. Ben je er dan voorlopig vanaf? Ik hoop het voor je. Sterkte morgen.



Intiem gefeliciteerd!! Je wordt dus tante! Wat heerlijk voor je. Idd goed nieuws zeg, wat fijn voor je zusje. Idd, nu kun je lekker meegenieten, zonder de stress. Je hebt veel geschreven, altijd heerlijk om te lezen. Ik doe wellicht morgen weer een duit in het zakje. Heb vandaag gewerkt, dus zit er een beetje doorheen.

Oef jongens, zal jullie snel op de hoogte brengen voordat het een geheel eigen leven gaat leiden.



Het is niet uit. Vroeger in ruzies riep hij altijd op een gegeven moment dat het uit was. Gezien mijn borderline, is dat zo ongeveer het ergste wat iemand mij (in een ruzie) kan zeggen. Dan ontkom ik ook niet meer aan een totale ontsporing. Ik heb hem duidelijk gemaakt hoe kwetsend en moeilijk het voor mij is. Een tijdlang is het ook niet meer gebeurd tijdens ruzies. Ik heb gemerkt dat het voor mij hielp om meer vertrouwen te hebben. Helaas is het de laatste 2 ruzies weer wel gebeurd. Ergens weet ik wel dat het niet zoveel zegt als het in een ruzie gebeurd, maar toch, ik vind het zo in en in gemeen dat hij dit "gebruikt" als laatste woord (of zoiets). Ik raak dan echt volledig over de zeik. Niet alleen dat het dan uit is....maar dat hij dan weer zo over mijn grens gaat. Als hij het echt uit wil maken, hou ik dat toch niet tegen......maar wel in gesprek en overwogen en niet in een ruzie.



Zo klinkt het misschien net alsof we alleen maar ruzie hebben, dat is niet zo. Als er geen ruzie is, is het ook echt goed tussen ons. We lachen veel. We hebben veel gemeenschappelijke hobbies en interesses en kunnen heel goed praten. Maar als we ruzie hebben, dan is het echt heftig. We hebben allebei bepaalde afweermechanismes en die staan lijnrecht tegenover elkaar. Hij doet dingen die ik echt niet verdraag, en visa versa. Toch zit er vooruitgang in, mede omdat we er wel goed over kunnen praten als er geen ruzie is en in staat zijn (kleine) veranderingen door te voeren. Ik ben erg gevoelig voor opmerkingen, maar ook voor bepaalde sferen. Ook mijn vriend heeft last van stemmingswisselingen. Het ene moment is alles oke, het andere moment helemaal fout. Kortom, het is geen makkelijke relatie, maar als het goed is, is het ook echt heel goed. Gelukkig kunnen we allebei onze fouten erkennen en reflecteren, zodat er ruimte blijft voor veranderingen. Ik denk ook dat het de enige relatie is, waarin ik de kans zal hebben om echt te dealen met mijn borderlineklachten (waar ik voornamelijk last van heb in relaties)



Dus, ff voor steenbokje....dit is wanneer ik borderline het meest en het heftigst tegenkom. Verder ben ik 40 jaar, de oudste hier (blijft nog steeds confronterend om 40 te schrijven). Ik heb een dochter van 22 en een zoon van 20 jaar. (ook niet de makkelijkste). Ik zit nu 2 jaar in de wao en zal daar eind dit jaar definitieve uitsluitsel over krijgen. Ik zit ook al min of meer 2 jaar voornamelijk thuis. Ben niet naar de pottenbakcursus geweest vorige week. Wil gewoon niet 2,5 uur ergens opgesloten zitten. Maar ik ga morgen wel naar de hobbywerkplaats, waar meer ruimte en vrijheid is. En ik heb afgelopen vrijdag een flink eind gelopen met een vriendin (vandaar dat de migraine ook uit de hand liep) en weer een nieuwe afspraak met haar gemaakt voor over 2 weken. Het is misschien niet veel, maar voor mij wel hele belangrijke stapjes op weg naar een wat rijker leven.



Verder uiten mijn klachten zich in het moeilijk aan kunnen gaan van contacten omdat ik me dan zo'n alien (vervreemd) voel. Zeker als de contacten oppervlakkig zijn. Heftige emoties, verlatingsangst, gebrek aan vertrouwen. Ik sta op de wachtlijst voor een vers-training...maar dat duurt nog even. Ook heb ik een jaar in dagbehandeling gezeten, waar ik heel veel aan gehad heb.



Genoeg over mij......Shahla, ik ben zo blij dat je kiespijn nu aangepakt wordt. Wat zal jij je weer goed voelen als de pijn voorbij is.........ga je extra van genieten (heb ik na een migriaine-aanval...dan ben ik zo gelukkig geen pijn meer te voelen)



Ai, bedoel dat totaal niet verkeerd richting jou, Robin...neem nog steeds mijn petje af dat je blijft dealen met je pijn.



Intiem, al een beetje verder met die stomme regeldingen?

o...Intiem, fijn dat je de deurkrukvraag in alle eerlijkheid hebt beantwoord (stom dat juist die vraag mij bij is gebleven)...snap ook best dat je er emotioneel van wordt. Je moet dan weer zo bezig zijn met jezelf en de strijd die je voert....en dan ondertussen ook nog goed nieuws krijgen (gefeliciteerd met je aanstaande tante-schap)....geen wonder dat je moe en wiebelig bent. Komt wel goed....

Ooooh Lin, wat schrijf je herkenbaar over jullie relatie pfffff. Ik had het zelf kunnen schrijven vrees ik. Alleen ben ik begin 30 en jij niet meer ; ) dus mag het nog bij mij haha....

Het enige (niet onbelangrijke) verschil is dat jij heftiger ontregelt dan ik (ten minste, dat geloof ik, want jij gaat jezelf echt dingen aandoen toch?). Ik kan me nog wel inhouden op dat gebied, ook al voel ik me wel tot van alles in staat, zo waanzinnig slecht kan ik er tegen. Ik ga helemaal door het plafond, echt niet leuk meer hoor bah. Ik zou werkelijk waar niet met je willen ruilen dat het bij jou nog heftiger binnenkomt, want dan zou ik gek worden haha.



Tja, ik heb vooral de gekke vraag onthouden als:

als anderen iets slechts gebeurd, dan moeten ze met elkaar afspreken wat ze daarover zeggen en zich daar ook aan houden.

Dat vind ik nou zo'n stomme vraag!

Oh ja en al die domme beroepen, vinnik ook nergens op slaan (wil je autocoureur worden? Wil je wetenschappelijk journalist worden? Wil je paleontoloog worden? En dat zo'n 10 beroepen lang tussen allemaal psychische vragen, echt zo raar!)

Nee, als ik het had willen worden, dan deed ik er wel een studie voor ofzo...



Robin, meis, je hoeft helemaal geen grote verhalen te vertellen. Voel je niet verplicht tot een inhoudelijke bijdrage hoor.



Ben zo blij met jullie! (wou dat effe kwijt : )

Klopt, Intiem....als jij over jouw ruzies schrijft met je vriend, zit ik hier met kromme tenen. Niet zozeer over de inhoud (want die wil natuurlijk nogal eens verschillen), maar omdat ik je pijn en machteloosheid (en kwaadheid) zo in kan voelen. Ja, ik heb mezelf gebrand als de pijn echt te groot werd. Maar de laatste ruzie heb ik dat niet gedaan (wel 3 oxazepammen tegelijk genomen.....minder werkt niet). Dus weer een overwinning......



Ik ben ook zo blij met jullie! En een beetje ontroerd op dit moment omdat ik sindskort mail met een vriendin die ik ken van de basisschool en met wie ik intensief ben opgetrokken in de periode dat het zo slecht ging met mijn moeder. Ik heb zelfs even bij haar gewoond, toen mijn moeder uiteindelijk slaagde in haar missie en mijn vader afgevoerd was naar een inrichting. Kreeg net van haar te horen hoeveel ze aan mij gehad heeft in die tijd, terwijl ze wist dat ik door hel heenging. Zo stom, hoeveel die erkenning mij ontroerd....



Ga zo slapen, voordat ik een emotionele basketcase ben. Slaap lekker allemaal! We zijn niet alleen!!!!

Same here ;)

Fijn voor je Lin.

Slaap lekker allemaal (ben aan het wachten op mijn lover, die online aan het pokeren is op de laptop (niet voor geld hoor -> helaas, want hij is nu aan het winnen, dus het schiet niet op..)

Lieve Shahla, sterkte vandaag (vroege vogel), ik denk aan je. Rustig blijven ademen, in en uit en in en uit. Komt helemaal goed!

Shalha, zet um op! Als de prikjes er eenmaal inzitten, geef je dan gewoon over. (heb ook een hekel aan de prikkels, hoewel mijn tandarts ze heel rustig en bijna pijnloos zet) Ik zal aan je denken!!!

@ Robin,



Hoe hou je de Linehan of andere cogn gedragsth up to date met jezelf dan? Hoe laat je de aandacht om bij de geleerde les te blijven, niet verslappen?

Het vergt nogwal wat actie in je hoofd/hersenen om in een ontstane situatie niet gelijk de negatieve kanten van borderline te laten zien !

@Winnie: Goeie vraag. Ik denk dat dat ook vaak niet lukt, maar oefening baart kunst denk ik. Mijn therapeut heeft wel eens gezegd: Het is net als onkruid, het zal blijven opkomen. je moet dus zelf blijven wieden..

Ik merk dat ik nu zelf steeds vaker even een time-out kan nemen, of me eerder kan herstellen, of eerder tot het besef kom dat mijn gedachten niet kloppen. Maar nóg ga ik regelmatig de mist in. Het heeft veel tijd nodig denk ik. Hoe is dat dan voor jou? Speelt dat nu erg op dit moment, omdat je er zo specifiek naar vraagt..



Shahla, sterkte! Misschien zit je er nu al.. Ik denk aan je en hoop voor je dat het meevalt. Het wordt altijd weer avond moet je maar denken..



Ik vind het helemaal niet pijnlijk (even leuke woordspeling tussendoor ;) dat jullie ver pijn praten en vooral het verlangen naar het afnemen of weggaan daarvan. Ik vind het juist erg lief dat jullie dan toch ook even aan me denken.

Over die pijn gesproken, ik heb weer slechte dagen wat dat betreft. Het lijkt soms alleen maar erger te worden en dat maakt me bang. Bang dat het niet meer overgaat. Zoals ik al zei word ik er enorm moe van. Ik hou het werken echt amper vol. Maargoed, misschien gaat het de volgende keer al weer beter. Ik wil dat echt niet opgeven. Jij zei dat o al Intiem, volledig thuis zijn is een kunst, en dat geloof ik graag. Ik kan dat ook niet. Dan zou juist mijn ritme overhoop gaan liggen en ik zou een erg klein kringetje krijgen.



Wat relaties betreft herken ik jullie verhalen niet echt. Als ik me niet goed voel (stemingswisselingen, prikkelbaar, somber), dan heb ik ook die neigingen. Alleen het bijft bij mij vooral in mijn hoofd. Ik gooi mijn woede er niet snel uit (ik denk ook wel eens dat dat met die verlatingsangst te maken heeft, als ik dat wel doe, gaat hij vast bij me weg..). Ik reageer het eerder af op mezelf. Nou gaat de eer wat dat betreft wel naar mijn vriend hoor. Net als bij Shahla heb ik een vriend die erg stabiel is en mijn evt. buien ook goed kan hebben.

O ja Intiem, dat is inderdaad wel enorme winst hé, dat je je realiseert door die vragen dat je toch ook wel aardig wat stappen vooruit hebt gedaan!! Fijn hoor. Ik zie dat ook wel aan de stukjes die je schrijft. Toen we hier net schreven leek je veel onrustiger.

Maakt dat je wel nog bang voor de uitkomst (en de evt. gevolgen daarvan) of valt dat nu mee?

Robin





Mijn vriend heeft borderline, vandaar en hij moet ook vaak van alles uit de Linehankast halen om niet te doen wat in hem opkomt in een bepaalde situatie met mij (of kinderen), het gaat hierbij dan om zeer devaluerende opmerkingen, woede en agressie.

O ja Winnie, nu weet ik het weer. Je hebt hier al eens eerder geschreven hé.

Die heftigheid bij jouw vriend herken ik dus helemaal niet (zie wat ik schreef over relaties). Misschien dat een ander hier nog iets zinnigs over kan zeggen..

Het lijkt me een zware dobber voor jou.

ja klopt Robin heb vaker geschreven.

Ik denk dat het erg verschil maakt: een man of vrouw met borderline.

Ik ken 3 vrouwen met trekken van bp of helemaal diagnose bp en geen van hen reageert zoals mijn partner.

Hij geeft ook geregeld aan dat zijn doen en laten vaak ook bp bepaald zijn, hetgeen uiteraard geen excuus is vindt hij ook zelf.

Hij heeft al zoveel dingen uitgehaald (liegen, bedriegen, verbale en fysieke agressie, vijandigheid bij anderen zien terwijl die er niet is...) die in de lijst met kenmerken voorkomen. Vaak is er wel excuus en praten over het gebeuren maar altijd bij mij weer de vrees: is hij nu oprecht of niet.

Shahla, je bent er weer. Ik weet niet hoe, maar goed, je schrijft, dus je leeft. Je kunt er denk ik goed ziek van worden he. Ten minste, dat wordt altijd gezegd bij het trekken van verstandskiezen. Je mond is kennelijk een voorportaal voor je weerstand en als die ziek is/wonden heeft, dan kan dit gewoon betekenen dat je met koorst op bed ligt. Ohja, en die rottige smaak die je krijgt bij zo'n wond. Echt maar pepermuntjes nemen, want je bent geurtechnisch niet op je aantrekkelijkst dan.



@winnie,

Is het wel zo dat die punten die je opnoemt zo heel typsich bij borderline horen? Tuurlijk, er staan dingen geschreven over stemmingswisselingen en boze buien enzo. Maar (extreme) agressie gericht op anderen staat volgens mij niet zo nadrukkelijk omschreven. Waar heb je dat gelezen?

Ik weet niet Winnie, ik heb natuurlijk ook (zeker voor een vrouw?) last van opvliegendheid enzo. Maar ben toch niet agressief. Ik voel me agressief (zo opgeladen van wanhoop en frustratie bijvoorbeeld), maar kanaliseer dat wel anders.

Bij mijn dagbehandeling destijds zat onder ons de dagbehandeling van de forensische psychiatrie. De mannen zeg maar, die verplicht een agressie-beheer cursus moesten volgen, als waarschuwing. Die mannen die nog niet zover waren gegaan, dat ze compleet waren uitgeflipt op anderen (meestal de vriendin). Keiharde training in hoe om te gaan met agressie. Misschien ook iets voor je vriend? want het zou toch niet moeten dat een heel gezin lijdt onder en getiraniseerd wordt door een man die toevallig ook borderline heeft? Mooi lullig voor jou en je kinderen dan. Ook al heeft hij -naar eigen zeggen- honderdmaal excuus. Ik ben iemand die erg sterk gelooft in eigen verantwoordelijkheid en werkelijk alles eraan doen om een ander niet op te zadelen met jouw problemen. Dus misschien kan hij nog eens serieus naar zichzelf kijken?

Misschien vind je het ook wel zwaar irritant hoor, dat ik zo bemoeizuchtig overkom misschien. Zeker omdat ik jou, hem en jullie situatie natuurlijk helemaal niet ken. Maar ik vind het voor jou nu eerlijk gezegd lulliger klinken dan voor hem. En zeker voor jullie kinderen (die hebben niks te kiezen in zo'n situatie, terwijl jij wel kan kiezen voor een leven samen of niet).

@winnie, ook nog even een vraag aan jou:

je hebt hier nu (ik herinner het me ook weer) al een paar keer zo'n vraag gedropt over je vriend en we hebben daar toen een paar keer op geantwoord dat wij het zelf niet in die mate herkennen en dat wij zelf dan ook best kritisch staan naar jouw vriend (ik tenminste wel, te lezen uit mijn berichtje). En wat me opvalt, is dat je niet 'blijft'. Je gooit het in de groep en krijgt reactie en verdwijnt vervolgens weer. Dan vraag ik me af of je het erg vervelend vindt dat ik/wij zo eerlijk zijn en dat dat niet is wat je horen wil? Want ik ben en blijf natuurlijk altijd benieuwd hoe jij hierin staat, maar meer nog wat je ermee wilt. En jammer genoeg hoor ik dat vervolg nooit van je.

Shahla, hoop dat je je gauw weer wat beter voelt. Probeer zoveel mogelijk te slapen, dan geneest de wond sneller.....(je moet nu ff helemaal niets....dit is al zwaar genoeg)



Winnie ik ken je niet.....maar ik kan me voorstellen dat borderline bij een man anders uitpakt dan bij een vrouw. Mijn vriend is manisch-depressief en in een manie kan hij agressief worden. Twee vriendinnen van mij zijn ook gediagnostiseerd manisch-depressief, maar zij zijn in een manie, niet agressief. Mannen richten zich meer naar buiten, vrouwen meer naar binnen.

Los daarvan lijkt het mij erg lastig (juist vanwege die agressie). Maar ik ken je verhaal niet goed genoeg om te weten wat je vriend er al aan gedaan heeft, of hij medicijnen slikt en/of hij bereidt is er nog meer aan te doen?



Ik ben vandaag naar de hobbywerkplaats geweest. Drie keer hiep hiep hoera voor mij........Ik vond het moeilijk en wat ik verwachte gebeurde ook. Ik kreeg een korte rondleiding van een stagiaire, die eigenlijk ook niet zoveel wist. En dan? Waar begin ik? Met wat? Wie helpt mij en wijst mij de weg? Ik voelde me verloren. Op een gegeven moment bedacht ik dat ik zou gaan vragen in het schilderlokaal wanneer portrettekenen is, om iets vast te hebben. Toen zag ik 2 vrouwen mozaieken. Ik wilde eigenlijk niet weggaan zonder iets te doen, anders wordt het de volgende keer weer moeilijk. Dus ik heb gemozaiekt vandaag. En ik vond het leuk......dus er is hoop voor mij, hihi....En het mooiste was dat ik niet gelijk mijn ziel en zaligheid op tafel gooide om maar van de zenuwen af te zijn. Nee, ik kon mezelf keurig op de achtergrond houden en heb nou eens niet van alles uit de kast gehaald om mezelf te profileren (geen clown, geen bitch, geen gevatte vrouw). Ik ben er zo trots op dat ik gewoon rustig mezelf kon zijn.

Hiep hiep

Hiep hiep

Hiep hiep Hoeraaaaaaa!



Goed Lin! Goed dat je iets hebt gedaan en niet bent gegaan. En knap van je dat je jezelf verboden hebt om je te profileren op wat voor manier dan ook. Daar heb ik mezelf na de dagbehandeling ook telkens opdracht voor gegeven en dat gaat goed. Sterker nog, het loont, maar daar kon je nog wel achter ; )

Dus niet 3 x maar 10 x

Hoeraaaaa



Shahla, aaitje op je bekkie. Hoop dat je je snel beter voelt.

Hoi allemaal!



Het klopt dat ik af en toe op het forum verschijn en dan reageer en dan weer weg ben. Dat komt omdat de pc op de kamer van mijn dochter staat en ik dus niet altijd achter kan. Ik wil ook niet dat zij en vriend weten (zien) dat ik op het forum schrijf. Daarnaast heb ik gewoon mijn dagelijkse bezigheden die me ervan weerhouden iedere dag er achter te zitten.



Ik weet ook dat mannen met bp juist hun bpgedragingen meer externaliseren dan vrouwen, die veel meer internaliseren.

Mijn vriend heeft een probleem met zijn agressiehuishouding, is van jongs af aan al kwaad en kan sterk acting out gedrag vertonen. Waarom dat weet hij niet, vermoeden wel dat er iets geweest is wat hem zo 'gemaakt' heeft. In de pubertijd veel vechtpartijen en in aanraking met justitie geweest. Op zijn 28e werd de diagnose bp gesteld en vielen voor hem de puzzelstukken op zijn plaats, aangezien zijn gedragingen ook te herleiden vielen aan een ziektebeeld nu. In psych.kontakten die hij gehad heeft werd opgemerkt dat hij mogelijk vroeger sexueel misbruikt is door zijn vader, iets dathij zich niet als zodanig herinnert, maar wel weet dat hij een grondige hekel aan zijn vader heeft. Wel heeft hij mij een keer wat over vroeger verteld in kontakt met vader dat ik dacht ..... tsss dat is niet normaal ...... overigens realiseerde hij zich dat abnormale niet toen hij het vertelde maar werd zich ervan bewust toen ik daar over doorging.. Het gesprek was toen snel ten einde.

Hij heeft ook de Linehan gevolgd met succes, het was hard ploeteren, soms huilend boven de boeken. Het geleerde in de praktijk vruchtbaar toepassen is een tweede, immers eerst razendsnel situatie inschatten en dan het juiste gedrag er op los laten. Tegengesteld gedrag vertonen als dat je eigenlijk wilt bijv.

Ik ben er ook mee bezig geweest, in de zin van valideren wat goed is aan hem etc..

Aan het mogelijk misbruik door vader is nooit verder wat meegedaan, feit is wel dat hij al heel wat jaren totaal geen kontakt met zijn familie heeft, er zit veel woede die richting op van hem.

Hij vindt het leven met bp soms erg zwaar, zeker wanneer hij heftig tekeer gegaan is.

Ik zie zeker de moeite die hij doet om alles zo goed mogelijk inm goede banen te leiden. Maar die lijdensdruk zie ik ook.

Zijn bp trekt een zware wissel op het gezin cq de relatie. Zwart wit denken mn en soms een ander niet kunnen invoelen waardoor hij , onbedoeld, de ander devalueert of voor schut zet.

Wanneer hij erg doorschiet spuwen ogen vuur en kan hij ook bedreigend zijn.

het is vaak in dit soort situatie zijn tempo aanhouden, hoe kloten ik dat ook vindt, om de boel weer rustig te krijgen. Het gaat natuurlijk niet altijd zo heftig. Hij is ook wel in staat om afstand te nemen door gewoon weg te gaan als hij zich gaat lopen opfokken. soms kan dat rustig door huis te verlaten, soms door even te schelden en de deur dicht te gooien en te vertrekken.

Hoe moeilijk ik het ook vind en zwaar , ik merk ook de impact ervan op en in hem zelf.

Bijna altijd is het mogelijk er achteraf op terug te komen met elkaar, initiatief laat ik hiertoe vaak aan hem over,, als leermoment eigenlijk.



tsja wat zal ik nog meer vertellen? dit was het wel en ik realiseer me dat het voor jullie als vrouwenn anders zal zijn, maar toch ik vind het ook fijn mijn verhaal te doen/kwijt te kunnen.