Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zondag 17 februari 2008 om 21:52
Hai Bopine, dankjewel dat je ons op de hoogte stelt hoe het nu met Lin is. Niet best dus. Een geruststelling dat ze nu in een veilige omgeving is. Hopelijk kan men daar met haar meedenken naar oplossingen. Ook fijn dat ze zoveel steun heeft aan jou als beste vriendin.
Ik vind het heel erg voor haar dat het zo slecht gaat. Wil je haar heel veel liefs en sterkte van mij wensen? Hopelijk kan ze ons gauw zelf weer bijpraten, maar tot die tijd erg leif dat jij dat doet..
Ik vind het heel erg voor haar dat het zo slecht gaat. Wil je haar heel veel liefs en sterkte van mij wensen? Hopelijk kan ze ons gauw zelf weer bijpraten, maar tot die tijd erg leif dat jij dat doet..
zondag 17 februari 2008 om 22:14
Jeetje,
ik schrik hier wel even van hoor.....
Ben 1 dag hier niet geweest, en vanalles gebeurd.......
Bopine, lief van je dat je ons op de hoogte stelt.
Lin boft maar met zo'n vriendin.
Ik hoop dat het snel weer beter gaat, dat ze even wat rust heeft...
En daarna lees op een rijtje zetten, stapje voor stapje.
Ikzelf ben nog een beetje ziekjes, gister werd ik om 9 uur wakker, voelde me zó naar, en ben weer teruggekropen tot 19 uur.....
Goddank was mannetje er.
Ben alleen nog een beetje snufferig.....
Goh, moet echt aan lin denken nu
ik schrik hier wel even van hoor.....
Ben 1 dag hier niet geweest, en vanalles gebeurd.......
Bopine, lief van je dat je ons op de hoogte stelt.
Lin boft maar met zo'n vriendin.
Ik hoop dat het snel weer beter gaat, dat ze even wat rust heeft...
En daarna lees op een rijtje zetten, stapje voor stapje.
Ikzelf ben nog een beetje ziekjes, gister werd ik om 9 uur wakker, voelde me zó naar, en ben weer teruggekropen tot 19 uur.....
Goddank was mannetje er.
Ben alleen nog een beetje snufferig.....
Goh, moet echt aan lin denken nu
zondag 17 februari 2008 om 23:07
Dat is zeer zeker wat mij betreft oké. Ik vind het erg fijn dat we nu toch wat over haar kunnen horen hoe het gaat. Heel jammer dat ze opgenomen moest worden en pillen moest krijgen maar in elk geval wórdt ze geholpen, is ze weg uit die desastreuze situatie en daar gaat het om. Ik stel het bijzonder op prijs dat je de moeite hebt genomen hier te komen en ons op de hoogte te stellen. Dank je wel!
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 17 februari 2008 om 23:12
maandag 18 februari 2008 om 00:53
Bopine, erg fijn om van Lin's naaste wat te horen hoe het gaat. Wat naar dat het toch nodig is geweest dat deze stap gezet moest worden. Ik kan me verschrikkelijk goed indenken dat het heel erg naar en verdrietig moet zijn voor haar nu. Ik hoop dat deze nachtjes iets rust hebben gegeven en dat ze Lin nu willen helpen alles op een rijtje te zetten. Want de situatie is ziekmakend.
Geef haar een dikke knuffel van ons en hou ons op de hoogte!
Geef haar een dikke knuffel van ons en hou ons op de hoogte!
maandag 18 februari 2008 om 01:00
Mijn 7 sloten waren trouwens niet voor andermans ogen Shahla. Je kunt in 7 sloten lopen zonder dat anderen daar ook maar enig weet van hebben. Je kunt zelfs in 10 sloten lopen en denken dat het allemaal toeval is. pas achteraf als je de puzzelstukjes bij elkaar hebt, lijkt het een levenslijn te zijn. Zolang je het aanziet als dingen die met elkaar niks te maken hebben, zal je ook niet snel de sloten zien (bij mij duurde dat erg lang iig).
Ga nu snel mijn bedje opzoeken. Tis weer schandalig laat en morgenochtend moet de hele keet gepoetst worden samen met mijn lieve poetshulp.
Lieve Robin, je bent geen aansteller hoor je! Knoop je dat even erg goed in je oortjes?!? En wij zijn het wandelende bewijs van normale bordies hoor. En ik ben het met (wie ook alweer?) eens dat het mogelijk is om steeds minder typische kenmerken te vertonen, dus het is ook nog eens geen levenslang stigma wat wij hebben. Alle kleuren van de regenboog, that's us!
Beterschap Boschbolletje (wat voor pil slik je in je avatar??)
Kat, dat je voeten er nog aan zitten haha ; )
Ga nu snel mijn bedje opzoeken. Tis weer schandalig laat en morgenochtend moet de hele keet gepoetst worden samen met mijn lieve poetshulp.
Lieve Robin, je bent geen aansteller hoor je! Knoop je dat even erg goed in je oortjes?!? En wij zijn het wandelende bewijs van normale bordies hoor. En ik ben het met (wie ook alweer?) eens dat het mogelijk is om steeds minder typische kenmerken te vertonen, dus het is ook nog eens geen levenslang stigma wat wij hebben. Alle kleuren van de regenboog, that's us!
Beterschap Boschbolletje (wat voor pil slik je in je avatar??)
Kat, dat je voeten er nog aan zitten haha ; )
maandag 18 februari 2008 om 09:23
Anders was het een pil op een stokje 
Goeiemorgu trouwens. Half acht was ik weer present.
Genoten van twee koppen thee met evenveel rokertjes. Daarna hond uitgelaten, katten eten gegeven en de trap schoon gemaakt. Stuk cake naar binnen gepropt en tijd voor een nieuwe kop thee en er even lekker voor gaan zitten om hier een berichtje te komen schrijven.
Post dit alvast even zodat ik nog even kan terugkijken op pagina 63.
Goeiemorgu trouwens. Half acht was ik weer present.
Genoten van twee koppen thee met evenveel rokertjes. Daarna hond uitgelaten, katten eten gegeven en de trap schoon gemaakt. Stuk cake naar binnen gepropt en tijd voor een nieuwe kop thee en er even lekker voor gaan zitten om hier een berichtje te komen schrijven.
Post dit alvast even zodat ik nog even kan terugkijken op pagina 63.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 18 februari 2008 om 09:41
Intiem, jij specificeerde je diagnose nog verder. Dat zal vast ook wel in het rapportje staan wat ik heb gekregen maar omdat ik dat momenteel niet kan vinden, weet ik dat dus niet. Maar dus wel dezelfde diagnose die ik ook kreeg.
En ja, je kunt in veel sloten tegelijk lopen zonder dat andere mensen in je naaste omgeving dat echt goed door hebben. Dat was bij mij ook wel zo. Ik hield veel bij mezelf en de mensen die wel het een en ander wisten, ach, die vonden het vrij normaal want bij hen ging dat voor een deel net zo. Ik zat toen in een heel ander milieu. Daarin waren bepaalde dingen helemaal niet zo raar, want het kon altijd erger. Net als jij zag ik destijds niet in dat er een vast patroon in zat. Dat het zeker ook kwam door het milieu waarin ik verkeerde, de keuzes die ik maakte, hoe ik omging met bepaalde dingen en hoe ik in elkaar stak. Pas nadat ik verhuisd was naar deze stad begon ik te veranderen, alleen ging het erg langzaam. Er was heel veel bagage wat ik eerder wegstopte dan dat ik er wat mee deed. Ondertussen kwamen er nog wel nieuwe dingen bij en zo werd ik langzaamaan steeds verder ondergesneeuwd door mijn eigen sores en leefsituatie. Ik had gewoonweg nog niet de mogelijkheden en de handvatten écht puin te ruimen. De keerzijde kwam in 2003. Vanaf dat moment kan ik pas écht zeggen dat het de goede kant op ging. Met vallen en opstaan weliswaar.
Wanneer kwam bij jou de keerzijde?
En ja, je kunt in veel sloten tegelijk lopen zonder dat andere mensen in je naaste omgeving dat echt goed door hebben. Dat was bij mij ook wel zo. Ik hield veel bij mezelf en de mensen die wel het een en ander wisten, ach, die vonden het vrij normaal want bij hen ging dat voor een deel net zo. Ik zat toen in een heel ander milieu. Daarin waren bepaalde dingen helemaal niet zo raar, want het kon altijd erger. Net als jij zag ik destijds niet in dat er een vast patroon in zat. Dat het zeker ook kwam door het milieu waarin ik verkeerde, de keuzes die ik maakte, hoe ik omging met bepaalde dingen en hoe ik in elkaar stak. Pas nadat ik verhuisd was naar deze stad begon ik te veranderen, alleen ging het erg langzaam. Er was heel veel bagage wat ik eerder wegstopte dan dat ik er wat mee deed. Ondertussen kwamen er nog wel nieuwe dingen bij en zo werd ik langzaamaan steeds verder ondergesneeuwd door mijn eigen sores en leefsituatie. Ik had gewoonweg nog niet de mogelijkheden en de handvatten écht puin te ruimen. De keerzijde kwam in 2003. Vanaf dat moment kan ik pas écht zeggen dat het de goede kant op ging. Met vallen en opstaan weliswaar.
Wanneer kwam bij jou de keerzijde?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 18 februari 2008 om 10:02
Robin, dat is inderdaad het gekke. Aan de ene kant interesseert het ons niet en aan de andere kant toch wat irritatie en het niet leuk vinden.
Het is zeker positief dat de mensen die hier echt even doorgelezen hebben aangenaam verrast zijn en er dan best wel anders over gaan denken of er anders tegenaan kijken. Maar dan zijn het ook bijna geen vooroordelen meer.
Net als jij merk ik in het dagelijkse leven niets van vooroordelen. Die maak je niet mee als je niks zegt. Niet serieus genomen worden vind ik een erg vervelende. Nee, laat me dan maar lekker voor mezelf houden hoe het echt zit. Dat is beter. Opboksen tegen vooroordelen vind ik te moeilijk. Ik heb ze namelijk al sterk gehad rondom de problematiek van mijn zoon. Als ik vertelde dat hij adhd had kreeg ik links en rechts te horen dat 'men daar niet zo in geloofde'. Dan ben je gauw uitgepraat. Zal wel mede de reden zijn dat ik er met mijn eigen problematiek niet opnieuw aan begin.
Zijn er al kenmerken die je niet meer hebt of heb je ze allemaal nog en dan gewoon minder sterk, minder aanwezig?
Bij mij gaat het bijvoorbeeld een heel stuk beter op het gebied van een vriend hebben, een relatie. Daarin merk ik nagenoeg niks meer van mijn borderline.
Hard over jezelf oordelen. Ik denk dat je jezelf daar niet echt mee helpt. Helemaal de andere kant op, is zeker niet bevorderlijk maar jezelf zien als een aansteller die helemaal geen reden heeft borderline te hebben, is eigenlijk niet anders dan jezelf veroordelen. Waarom zou je dat doen? Als iemand zichzelf serieus moet nemen, zichzelf niet moet veroordelen ben je dat zelf. Oké, dan heb je geen kutjeugd gehad maar het kan heel goed zijn dat je wél met een bepaalde kwetsbaarheid en gevoeligheid geboren bent. In de verkeerde omstandigheden en bij bepaalde gebeurtenissen kan het dan toch uitdraaien op wat je nu hebt. Dat is bij mij ook gebeurd. Ik heb geen kutjeugd gehad, al was niet alles koek en ei. Bij mij is het pas later misgegaan. Borderline kan ook ontstaan door die aangeboren kwetsbaarheid en gevoeligheid die later door gebeurtenissen opgevat als trauma's zijn uitbraak vindt. Het zij dan zo.
Het is zeker positief dat de mensen die hier echt even doorgelezen hebben aangenaam verrast zijn en er dan best wel anders over gaan denken of er anders tegenaan kijken. Maar dan zijn het ook bijna geen vooroordelen meer.
Net als jij merk ik in het dagelijkse leven niets van vooroordelen. Die maak je niet mee als je niks zegt. Niet serieus genomen worden vind ik een erg vervelende. Nee, laat me dan maar lekker voor mezelf houden hoe het echt zit. Dat is beter. Opboksen tegen vooroordelen vind ik te moeilijk. Ik heb ze namelijk al sterk gehad rondom de problematiek van mijn zoon. Als ik vertelde dat hij adhd had kreeg ik links en rechts te horen dat 'men daar niet zo in geloofde'. Dan ben je gauw uitgepraat. Zal wel mede de reden zijn dat ik er met mijn eigen problematiek niet opnieuw aan begin.
Zijn er al kenmerken die je niet meer hebt of heb je ze allemaal nog en dan gewoon minder sterk, minder aanwezig?
Bij mij gaat het bijvoorbeeld een heel stuk beter op het gebied van een vriend hebben, een relatie. Daarin merk ik nagenoeg niks meer van mijn borderline.
Hard over jezelf oordelen. Ik denk dat je jezelf daar niet echt mee helpt. Helemaal de andere kant op, is zeker niet bevorderlijk maar jezelf zien als een aansteller die helemaal geen reden heeft borderline te hebben, is eigenlijk niet anders dan jezelf veroordelen. Waarom zou je dat doen? Als iemand zichzelf serieus moet nemen, zichzelf niet moet veroordelen ben je dat zelf. Oké, dan heb je geen kutjeugd gehad maar het kan heel goed zijn dat je wél met een bepaalde kwetsbaarheid en gevoeligheid geboren bent. In de verkeerde omstandigheden en bij bepaalde gebeurtenissen kan het dan toch uitdraaien op wat je nu hebt. Dat is bij mij ook gebeurd. Ik heb geen kutjeugd gehad, al was niet alles koek en ei. Bij mij is het pas later misgegaan. Borderline kan ook ontstaan door die aangeboren kwetsbaarheid en gevoeligheid die later door gebeurtenissen opgevat als trauma's zijn uitbraak vindt. Het zij dan zo.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 18 februari 2008 om 13:56
Shahla, mijn keerzijde kwam in mijn dagdbehandelingstijd. Toen duidelijk werd dat ik geen kant meer uit kon en helemaal vastgelopen was. Ik was toen 26 a 27 jaar. Ik had moeten stoppen met mijn studie verpleegkunde, omdat ik depressief was en zwaar overspannen als in "echt overladen met bagger die ik gewoon niet meer trok". Tot die leeftijd me in allerlei bochten gewrongen om mijn kop boven water te houden. Maar toen was de koek echt op. En adviseerden de proffesionals in mijn omgeving nu eens echt werk van mezelf te gaan maken.
Ik heb toen eerst bij een psycholoog gezeten die mij niet verder kon helpen (in 9 sessies open ik echt niet) en toen doorverwezen naar intensieve haptotherapie. Maar na een beetje voorwerk, bleek er veel te veel aan de hand te zijn die niet regulier opgelost kon worden. Dus toen werd het dagbehandeling en toen werden voor mij de ogen geopend zeg maar. Toen ging ik langzaam maar zeker mezelf steeds beter begrijpen, hoe alles op elkaar in werkt, waar ik sta, wat ik kan, etc. Toen kon ik beginnen met een leven te lijden waarbij ik wél enigzins overeind kon blijven zonder mezelf geweld aan te doen.
Dus pak 'm beet 5 jaar geleden is het balletje gaan rollen mét resultaat. Daarvoor heb ik ook jarenlange therapei gehad, maar dat waren slechts doekjes voor het bloeden. Nu kan ik het op eigen houtje, omdat er intern veranderingsprocessen zijn gestart. Soms moet je helemaal vast lopen om daarna weer omhoog te klimmen.
He, BB, die pil op een stokje, is dat je eigen mond?
Ik heb toen eerst bij een psycholoog gezeten die mij niet verder kon helpen (in 9 sessies open ik echt niet) en toen doorverwezen naar intensieve haptotherapie. Maar na een beetje voorwerk, bleek er veel te veel aan de hand te zijn die niet regulier opgelost kon worden. Dus toen werd het dagbehandeling en toen werden voor mij de ogen geopend zeg maar. Toen ging ik langzaam maar zeker mezelf steeds beter begrijpen, hoe alles op elkaar in werkt, waar ik sta, wat ik kan, etc. Toen kon ik beginnen met een leven te lijden waarbij ik wél enigzins overeind kon blijven zonder mezelf geweld aan te doen.
Dus pak 'm beet 5 jaar geleden is het balletje gaan rollen mét resultaat. Daarvoor heb ik ook jarenlange therapei gehad, maar dat waren slechts doekjes voor het bloeden. Nu kan ik het op eigen houtje, omdat er intern veranderingsprocessen zijn gestart. Soms moet je helemaal vast lopen om daarna weer omhoog te klimmen.
He, BB, die pil op een stokje, is dat je eigen mond?
maandag 18 februari 2008 om 14:33
hahahaha pil op een stokje!
Maarre nee, deze is niet van mij.
Heb er wel een, maar om die nu hier te gebruiken als avatar......
Ben nog steeds beetje grijnzig, een paar boodschappen vergeten, dus moet snel terug. Dalijk komt vriendinnetje van dochter hier spelen.....
Leuk maar druk, moet eigenlijk nog stofzuigen.....
Trouwens ga vanaaf wel boodschappen doen, kan ook nog.
Móet even rustig aan doen, buurman zit lawaai te maken.....
kan hem wel villen.....
grrrr
Maarre nee, deze is niet van mij.
Heb er wel een, maar om die nu hier te gebruiken als avatar......
Ben nog steeds beetje grijnzig, een paar boodschappen vergeten, dus moet snel terug. Dalijk komt vriendinnetje van dochter hier spelen.....
Leuk maar druk, moet eigenlijk nog stofzuigen.....
Trouwens ga vanaaf wel boodschappen doen, kan ook nog.
Móet even rustig aan doen, buurman zit lawaai te maken.....
kan hem wel villen.....
grrrr
maandag 18 februari 2008 om 19:35
lieve lieve meiden...kan weer even zelf online. Bedankt voor al jullie steun. Voor het moment ben ik weer thuis (in het huis van mijn vriend). De opname was vreselijk....iemand die standaard elke avond de sepereercel ingaat en de hele nacht loopt te gillen. Anderen die alleen maar voor zich uit kunnen staren. En weer anderen die de hele tijd onzin tegen je lopen te vertellen. Maar ik had even mijn natje en mijn droogje en pilletjes om de ergste pijn er onder te houden en pijn doet het nog steeds heel erg.
In een laatste poging mijn vriend te bereiken heb ik 2 dagen lang een brief geschreven. Voor hem, maar ook voor mezelf, zodat ook ik weer weet waar het allemaal omgaat. Toen mijn vriend mij ophaalde was hij uitertst vijandig....ik heb hem de brief gegeven, maar hij nam amper de moeite om het goed door te lezen. Praten wil hij niet.
Verder wel de VERS-training kunnen doen...langzaamaan begin ik door te krijgen waar het om gaat draaien (ondanks de lorazepam...was behoorlijk stoned)....en ik denk dat het heel goed gaat werken voor mij. Ook heb ik een heel goed gesprek gehad met de psychiater, die mij nog wat nuttige wenken en tips kon geven. En mij wees op dagdeel behandelingen, waardoor ik wat sterker kan worden. Klein houden, bij mezelf houden, niets invullen en me realiseren dat ik altijd keuzes heb.
Even de paaz afdeling van me afschudden en dan maar dapper verder.......
In een laatste poging mijn vriend te bereiken heb ik 2 dagen lang een brief geschreven. Voor hem, maar ook voor mezelf, zodat ook ik weer weet waar het allemaal omgaat. Toen mijn vriend mij ophaalde was hij uitertst vijandig....ik heb hem de brief gegeven, maar hij nam amper de moeite om het goed door te lezen. Praten wil hij niet.
Verder wel de VERS-training kunnen doen...langzaamaan begin ik door te krijgen waar het om gaat draaien (ondanks de lorazepam...was behoorlijk stoned)....en ik denk dat het heel goed gaat werken voor mij. Ook heb ik een heel goed gesprek gehad met de psychiater, die mij nog wat nuttige wenken en tips kon geven. En mij wees op dagdeel behandelingen, waardoor ik wat sterker kan worden. Klein houden, bij mezelf houden, niets invullen en me realiseren dat ik altijd keuzes heb.
Even de paaz afdeling van me afschudden en dan maar dapper verder.......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 18 februari 2008 om 22:19
He Lin, en dapper ben je zeker.. Jeetje wat een weekend voor je. Ik heb vaak aan je gedacht. Het is denk ik (ondanks de rare indrukken daar) goed dat je even een korte time-out op de Paaz hebt gehad. Ik vind het erg fijn dat je een goed gesprek hebt gehad met de psychiater. Goeie tips heeft hij je gegeven, hopelijk lukt het je ze ten uitvoer te brengen.
Het verbaast me dat je vandaag naar de Vers hebt kunnen gaan, maar ik vind het heel goed! Echt dapper. Er straalt ook weer wat kracht uit je woorden, al realiseer ik me dat dit erg zwaar voor je moet zijn, weer in zijn huis te zijn.
Lieve Lin, internet heeft helaas zijn grenzen, maar op afstand en in gedachten krijg je een dikke knuffel. Take care en wij zijn hier.
Meiden, misschien ben ik morgen weer van de partij!
Het verbaast me dat je vandaag naar de Vers hebt kunnen gaan, maar ik vind het heel goed! Echt dapper. Er straalt ook weer wat kracht uit je woorden, al realiseer ik me dat dit erg zwaar voor je moet zijn, weer in zijn huis te zijn.
Lieve Lin, internet heeft helaas zijn grenzen, maar op afstand en in gedachten krijg je een dikke knuffel. Take care en wij zijn hier.
Meiden, misschien ben ik morgen weer van de partij!
dinsdag 19 februari 2008 om 00:30
Lin, fijn om zelf weer even van je te horen. Ik heb nog 1 ideetje qua tijdelijke plek. Is het Nivo misschien iets voor je? Zeker als je lid bent, is het volgens mij betaalbaar (vergelijkbaar met jeugdherberg?). Voordeel is dat je hier wel privacy hebt en dat het op mooie plekjes zit.
Morgen weer Lin. Ik hoop dat je een goeie nacht hebt. Sterkte!
Morgen weer Lin. Ik hoop dat je een goeie nacht hebt. Sterkte!
dinsdag 19 februari 2008 om 00:31
