Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 21 februari 2008 om 07:41
Godver, wat heb ik het weer onderschat. Het doet zeer, echt zeer, fysiek zeer. Slecht geslapen, nachtmerries gehad en malen, malen. Ik weet dat ik echt geen keus had, blijven bij een man die niet van mij houdt, is niet te doen. Alleen kan ik er zo moeilijk met mijn hoofd bij. Hij zei ook dat ik hem niet respecteerde als hij het uit maakte. Snap niet wat hij daar mee bedoeld. Als je het in een ruzie (bijna) altijd uitmaakt, dan is het een machtsding. Los van de ruzies heeft hij mij zovaak gezegd mij absoluut niet kwijt te willen, heel veel van mij te houden en gelukkig te zijn. Ik was veilig, hoefde niet bang te zijn dat de relatie uitging, enz. Zelfs zijn behoefte naar een vrijgezellenleven was maar een dun draadje.....de relatie met mij weegde veel zwaarder. Wat is dan waar? Het enige wat ik kan bedenken is dat hij echt zichzelf niet is......ik kan hem al maandenlang niet meer bereiken. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat iets, waarvan hij zelf zegt dat het zo waardevol is, dat hij dat zonder een goed gesprek (dat hebben we nog steeds niet gehad, want hij kan niet reflecteren), zonder pardon de deur uitdoet. De vorige keer is hij ook gelijk aan het daten geslagen toen we een time-out hadden......oei, dat deed zeer. Vooral omdat hij zovaak heeft gezegd: "als het met jou niet lukt, wil ik niemand meer" Ik ben zo bang dat hij nu ook weer gelijk aan het daten slaat. Hij krijgt continue post van relatieplanet...dat krijg je toch alleen maar als je op die site komt? Ben ik nou echt zo'n naieve trut? Heb ik nou echt geloofd in al die mooie, grote woorden? Ik voel me zo verraden....dacht echt dat hij het serieus meende met mij, dat hij me nooit zou laten vallen. Zelfs toen ik wegging gisteren heeft hij niets geprobeerd.......godver het doet zo'n zeer. Ik zal nooit meer lekker tegen hem aanliggen. Nooit meer lekker knuffelen. Nooit meer ouwehoeren.
Het allemoeilijkste is dat al dat gedoe is begonnen nadat ik gezegd had dat ik gelukkig was en geen zwaard meer boven mijn hoofd voelde......nooit dat soort dingen uitspreken, dus. Heb laatst zelfs gedroomd dat er allemaal samuraivechters met zwaarden (hele grote lange zwaarden), achter mij aanzaten. Morgen is mijn moeder 29 jaar dood.....en weer verlies ik iemand van wie ik hou. Had nog zo gehoopt dat hij zou vechten voor mij. Maar, face het, ik heb nog een email gestuurd, een brief geschreven.....hij heeft niets gedaan, behalve roepen dat hij er geen zin meer in heeft...wat elke keer weer een messteek was. Zit weer te janken....gaat niet leuk worden de komende tijd. Ik zou willen dat hij wat moeite doet. (zit toch mijn email en telefoon in de gaten te houden, maar er komt niks).....
Sorry, voor al die (tegenstrijdige) woorden........het is vooral dat wakker worden wat killing is.....en ondanks dat ik heel goed weet (met mijn hoofd) dat het echt niet anders kan, zou ik op dit moment niets liever willen dan lekker tegen hem aanliggen.......maar ik ben gewoon weer in de steek gelaten, weer niet de moeite waard............godver
Het allemoeilijkste is dat al dat gedoe is begonnen nadat ik gezegd had dat ik gelukkig was en geen zwaard meer boven mijn hoofd voelde......nooit dat soort dingen uitspreken, dus. Heb laatst zelfs gedroomd dat er allemaal samuraivechters met zwaarden (hele grote lange zwaarden), achter mij aanzaten. Morgen is mijn moeder 29 jaar dood.....en weer verlies ik iemand van wie ik hou. Had nog zo gehoopt dat hij zou vechten voor mij. Maar, face het, ik heb nog een email gestuurd, een brief geschreven.....hij heeft niets gedaan, behalve roepen dat hij er geen zin meer in heeft...wat elke keer weer een messteek was. Zit weer te janken....gaat niet leuk worden de komende tijd. Ik zou willen dat hij wat moeite doet. (zit toch mijn email en telefoon in de gaten te houden, maar er komt niks).....
Sorry, voor al die (tegenstrijdige) woorden........het is vooral dat wakker worden wat killing is.....en ondanks dat ik heel goed weet (met mijn hoofd) dat het echt niet anders kan, zou ik op dit moment niets liever willen dan lekker tegen hem aanliggen.......maar ik ben gewoon weer in de steek gelaten, weer niet de moeite waard............godver
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 08:18
Sorry, het blijft maar komen en malen
Zit ik me ook nog zorgen te maken om hem. Of hij het wel redt.
En tegelijkertijd, ben ik zo boos omdat hij voor zijn ex wel heel veel moeite heeft gedaan. Na 2 jaar miste hij haar nog. Hij heeft haar allerlei brieven geschreven, geprobeerd haar over te halen. Zelfs toen hij allang wat met mij had.....Terwijl hij zegt met mij een veel grotere klik te hebben, van mij veel meer te houden, met mij veel meer zichzelf te kunnen zijn, met mij veel gelukkig was.....en voor mij doet hij geen moeite.........snap er niets van.
Boos, verdrietig, bezorg, verraden......alles......ik wil er gewoon niet aan dat al die mooie woorden van hem gelogen zijn, maar gezien zijn gedrag, kan ik niet anders.........wat doet het pijn, zoveel pijn
Zit ik me ook nog zorgen te maken om hem. Of hij het wel redt.
En tegelijkertijd, ben ik zo boos omdat hij voor zijn ex wel heel veel moeite heeft gedaan. Na 2 jaar miste hij haar nog. Hij heeft haar allerlei brieven geschreven, geprobeerd haar over te halen. Zelfs toen hij allang wat met mij had.....Terwijl hij zegt met mij een veel grotere klik te hebben, van mij veel meer te houden, met mij veel meer zichzelf te kunnen zijn, met mij veel gelukkig was.....en voor mij doet hij geen moeite.........snap er niets van.
Boos, verdrietig, bezorg, verraden......alles......ik wil er gewoon niet aan dat al die mooie woorden van hem gelogen zijn, maar gezien zijn gedrag, kan ik niet anders.........wat doet het pijn, zoveel pijn
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 08:21
Dat was trouwens ook dec 2004.....mocht ik niet meer bij hem thuis komen, omdat anders de buurvrouw dat zou doorbrieven aan zijn ex....en hij wilde perse zijn ex de indruk geven dat er niemand in zijn leven was (jeetje wat deed dat pijn toen)....dus hij had toen wel gevoel, alleen niet voor mij. Misschien is er nu ook iemand anders in zijn leven, dat zou een verklaring zijn......Ben ik gewoon gebruikt?
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 09:39
hij is gewoon ziek.....en iemand die ziek is laat je niet in de steek. Maar dat kan alleen maar als iemand kwetsbaar is (net zoals ik ook kwetsbaar ben wat betreft mijn borderline)....en niet als iemand alleen maar om zich heen slaat, zoals mijn vriend doet......de ene dag ben ik alles, de andere dag ben ik niks....Daar kan zelfs de meest stabiele vrouw niet mee omgaan.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 09:46
Als dochter vanmiddag even naar de creche is, kom ik even hier om bij te lezen, want er is een hoop geschreven zie ik.
Ondertussen kan ik mijn mail niet checken en ook mijn msn groepen niet grrrr zucht. Lief heeft -uiteraard- een Apple die om een of andere vage reden niet dat soort pagina's kan openen. Of het moet liggen aan leopard. Iemand van jullie die een apple heeft en geen gedonder mee heeft?
Maarja, ik mag niet klagen, want macfreakers zijn in blind vertrouwen als het gaat om hun appels (als je kritiek uit moet dat heel voorzichtig) en moet ik dus wachten tot ik op mijn eigen computer kan.
Ondertussen kan ik mijn mail niet checken en ook mijn msn groepen niet grrrr zucht. Lief heeft -uiteraard- een Apple die om een of andere vage reden niet dat soort pagina's kan openen. Of het moet liggen aan leopard. Iemand van jullie die een apple heeft en geen gedonder mee heeft?
Maarja, ik mag niet klagen, want macfreakers zijn in blind vertrouwen als het gaat om hun appels (als je kritiek uit moet dat heel voorzichtig) en moet ik dus wachten tot ik op mijn eigen computer kan.
donderdag 21 februari 2008 om 10:42
Lin, hij is gewoon ziek ja. Maar jij met borderline hebt ook een ziektebeeld. Ook jij wilt niet gekwetst worden, net zomin als hij dat wil.
De ene dag ben je alles, de andere dag niks. Zo kan mijn vriend ook naar mij kijken, wanneer de borderline in negatieve zin opspeelt.
Lin: 1 advies zet door zet door zet door !! zorg voor je eigen plek samen met je zoon, Nu heb je de gelegenheid middels urgentie.
Kom op. Een relatie is niet over omdat je ieder apart gaat wonen juist omwille van het behoud van de relatie (wat jij het liefste toch wil !)
donderdag 21 februari 2008 om 10:51
Ja, maar ik heb inzicht in mijn ziektebeeld en heb altijd onvoorwaardelijk aan zijn zij gestaan. En ik heb nooit opgegeven....ik heb nooit de poten onder zijn stoel vandaan gezaagd, altijd bereid om te praten, eruit te komen en zeker niet kaders geschept (uit, twijfel) waarin je al niet meer van een 'samen' uitgaat.
Het maakt niet uit, ik kan hier wel forumruimte blijven innemen. Bottom line is gewoon dat ik me ontzettend verraden en in de steek gelaten voel. Ik dacht echt dat we naast elkaar zouden blijven staan, dat we zo in de ziel verbonden waren dat we overal wel uit zouden komen. Begrip zouden hebben over en weer voor onze zwakheden en nimmer elkaar zouden laten vallen. Dat geloof is blijkbaar alleen mijn geloof. Misschien als hij weer wat tot rust komt, dat hij het ook weer weet....vooralsnog heeft hij mij echt heel diep gekwetst en heb ik genoeg geprobeerd....het is aan hem nu. Ik ben niet degene die hem dan weer wel, dan weer niet wil......ik wil hem, maar kan niet met de afwijzing en het gebrek aan reflectie en het slaan van hem omgaan. Het is ook gewoon niet nodig. Hij weet dat als hij zich kwetsbaar opstelt, er van mijn kant uit, alle begrip is.
Het maakt niet uit, ik kan hier wel forumruimte blijven innemen. Bottom line is gewoon dat ik me ontzettend verraden en in de steek gelaten voel. Ik dacht echt dat we naast elkaar zouden blijven staan, dat we zo in de ziel verbonden waren dat we overal wel uit zouden komen. Begrip zouden hebben over en weer voor onze zwakheden en nimmer elkaar zouden laten vallen. Dat geloof is blijkbaar alleen mijn geloof. Misschien als hij weer wat tot rust komt, dat hij het ook weer weet....vooralsnog heeft hij mij echt heel diep gekwetst en heb ik genoeg geprobeerd....het is aan hem nu. Ik ben niet degene die hem dan weer wel, dan weer niet wil......ik wil hem, maar kan niet met de afwijzing en het gebrek aan reflectie en het slaan van hem omgaan. Het is ook gewoon niet nodig. Hij weet dat als hij zich kwetsbaar opstelt, er van mijn kant uit, alle begrip is.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 10:54
O, winnie, ik vind hem niet de ene dag alles en de andere dag niets. Mijn borderline komt boven als ik me afgewezen voel (en al helemaal als dat op een hele botte manier gaat).......punt is, dat hij mij ook veelvuldig afgewezen heeft de laatste tijd. Ik hou van hem, elke dag.....mijn pijn zit erin dat hij zo om zich heen aan het slaan is, zo veranderd is......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 11:04
Lin, al neem je het hele forum in..!
Ik vind het goed van je dat je nu bij je vriendin verblijft. Waarschijnlijk kon je niet anders meer, maar toch. Alsjeblieft Lin, houd nu vol. Ik lees steeds meer uit je berichten dat als hij maar enige toenadering maakt, je weer naar hem terug wilt. Realiseer je wel lin, dat heeft iedereen die meemaakt dat zijn of haar relatie is verbroken. Het doet gewoon zo godsgruwelijk veel pijn dat e met hart en ziel weer naar diegene terug wilt.. Je moet hier echt doorheen.. Je zal het echt niet fijn vinden dat we dat hier zeggen maar we kunnen niet aanzien hoeveel verdriet deze man jou doet. Het lijkt voor jou of hij jou niet de moeite waard vindt (in ieder geval jullie relatie niet!), maar 1 ding is zeker, jouw vriendin vindt dat wel, en je zoon, en wij hier ook..
Lin o ja, jouw brief van dec 04 is trouwens prachtig. Het raakte me enorm. Ik heb je tekst zelfs in Word opgeslagen.
Intiem geen ervaring met Apple, helaas voor jou. Irritant dat je niet op je mail kan. Alles goed met je?
Ik vind het goed van je dat je nu bij je vriendin verblijft. Waarschijnlijk kon je niet anders meer, maar toch. Alsjeblieft Lin, houd nu vol. Ik lees steeds meer uit je berichten dat als hij maar enige toenadering maakt, je weer naar hem terug wilt. Realiseer je wel lin, dat heeft iedereen die meemaakt dat zijn of haar relatie is verbroken. Het doet gewoon zo godsgruwelijk veel pijn dat e met hart en ziel weer naar diegene terug wilt.. Je moet hier echt doorheen.. Je zal het echt niet fijn vinden dat we dat hier zeggen maar we kunnen niet aanzien hoeveel verdriet deze man jou doet. Het lijkt voor jou of hij jou niet de moeite waard vindt (in ieder geval jullie relatie niet!), maar 1 ding is zeker, jouw vriendin vindt dat wel, en je zoon, en wij hier ook..
Lin o ja, jouw brief van dec 04 is trouwens prachtig. Het raakte me enorm. Ik heb je tekst zelfs in Word opgeslagen.
Intiem geen ervaring met Apple, helaas voor jou. Irritant dat je niet op je mail kan. Alles goed met je?
donderdag 21 februari 2008 om 11:32
Thanks Robin.....
Ik kan me voorstellen dat het zo overkomt en ja ik loop echt met mijn ziel onder mijn arm (dit doet op zielsniveau pijn), eet nauwelijks, slaap slecht, heb weer veel nachtmerries, ben totaal wanhopig.......maar.......ik kan zo niet met hem verder, daar ga ik echt helemaal kapot aan. Hij zal met heel veel zelfinzicht moeten komen en heel goed moeten snappen dat heel veel bij hem zit (en eindelijk echt verantwoording voor zijn ziekte en zijn gedrag moeten nemen) en bereid moeten zijn te veranderen (dat vereist zelfinzicht of in ieder geval de wens om naar zichzelf te kijken, de moed) en zich moeten realiseren wat/wie hij kwijt raakt.....vooralsnog heb ik daar helemaal geen tekenen van gezien. Sterker nog, hij zegt dat hij zichzelf prima vindt zo, en heeft geen enkele wens om te veranderen.....ook niet als dat dus betekent dat hij mij kwijtraakt. Dus veel hoop heb ik niet. Dan moet er een wonder gebeuren. Geloof me, het is een enorm goede man, maar hij is ook heel erg beschadigd.....dat te helen bereik je met liefde en niet met slaan....maar willen helen, is een keus. Die kan ik niet voor hem maken. Alleen maar voor mezelf. En ik weet dat ik daar de moed wel voor heb. Ik ben alleen zo ontzettend teleurgesteld omdat ik dacht dat we daarin samen stonden...........
Ik kan me voorstellen dat het zo overkomt en ja ik loop echt met mijn ziel onder mijn arm (dit doet op zielsniveau pijn), eet nauwelijks, slaap slecht, heb weer veel nachtmerries, ben totaal wanhopig.......maar.......ik kan zo niet met hem verder, daar ga ik echt helemaal kapot aan. Hij zal met heel veel zelfinzicht moeten komen en heel goed moeten snappen dat heel veel bij hem zit (en eindelijk echt verantwoording voor zijn ziekte en zijn gedrag moeten nemen) en bereid moeten zijn te veranderen (dat vereist zelfinzicht of in ieder geval de wens om naar zichzelf te kijken, de moed) en zich moeten realiseren wat/wie hij kwijt raakt.....vooralsnog heb ik daar helemaal geen tekenen van gezien. Sterker nog, hij zegt dat hij zichzelf prima vindt zo, en heeft geen enkele wens om te veranderen.....ook niet als dat dus betekent dat hij mij kwijtraakt. Dus veel hoop heb ik niet. Dan moet er een wonder gebeuren. Geloof me, het is een enorm goede man, maar hij is ook heel erg beschadigd.....dat te helen bereik je met liefde en niet met slaan....maar willen helen, is een keus. Die kan ik niet voor hem maken. Alleen maar voor mezelf. En ik weet dat ik daar de moed wel voor heb. Ik ben alleen zo ontzettend teleurgesteld omdat ik dacht dat we daarin samen stonden...........
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 12:42
ik heb van alles geprobeerd. Ben een paar dagen weggegaan, heb geprobeerd, meerdere keren, met hem te praten. Email en brief geschreven. Zelfs voorgesteld dat hij een tijdje ergens bij gaat komen. Ik heb hem gevraagd om het niet de hele tijd uit te maken, twijfel te strooien, zodat er wat rust in de tent zou komen. Ik ben uitgegaan van samen, samen kijken, samen oplossen. Het enige wat ik de hele tijd heb gehoord is: "ik heb er geen zin in".....moordend.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 12:48
Lin, neem a.u.b, van mij aan dat wat jij zo graag wilt met hem niet gaat gebeuren. Hij is eenvoudig weg niet in staat daartoe en zal elke keer opnieuw in dit gedrag en deze denkwijze en deze houding vervallen.
Schrijf hier alles wat je denkt en voelt, tot jij er zat van wordt. Maar ga voor je eigen zelfbehoud niet naar deze man terug. Probeer je zelf belangrijker te maken dan je nu ziet en voelt. Dat ben je waard! Hij heeft je afgewezen en eerder nog een andere man maar niet de hele wereld dus dat zegt helemaal niks over jouw persoonlijkheid! Jij bent écht goed genoeg, al voel je dat nu niet zo. Zeg elke dag tegen jezelf dat jij geluk waard bent, dat jij er mag zijn, dat er mensen zijn die wél van jou houden om wie en wat je bent en je niet aan de kant schoppen als het even niet goed gaat. Al voelt het nog zo nep, acht jezelf hoog, zeg tegen jezelf dat jij een prachtmens bent, dat jij meer waard bent dan je nu krijgt en dat je iemand verdient die dat ook vindt. En anders is daar het gat van de deur voor die persoon. Het leven is te kort om je te laten trappen als je al onderuit ligt.
Wij zijn je niet zat, wij begrijjpen jou, wij steunen jou en wij wijzen jou niet af.
Het is nu een kloteperiode maar je komt erdoor, dat geef ik je op een briefje. Niet vandaag en waarschijnlijk ook niet al volgende maand maar het gebeurt wél en ik kan het weten want ik heb ook doorgemaakt waar jij nu doorheen gaat. En ik ben ook teruggekomen. Jij kan het ook. Probeer in jezelf te geloven. Neem daar elke dag in gedachten daar even positieve tijd voor. Bedenk je wat voor leven jij wilt en wat jij écht nodig hebt. Je denkt dat hij dat is omdat je er nog middenin zit en het einde van een relatie is een verlies waar je doorheen moet. Toch heb je hem niet nodig en op een dag zul je dat inzien en dan weet ik zeker dat je borderlineproblematiek zwakker zal worden.
Schrijf hier alles wat je denkt en voelt, tot jij er zat van wordt. Maar ga voor je eigen zelfbehoud niet naar deze man terug. Probeer je zelf belangrijker te maken dan je nu ziet en voelt. Dat ben je waard! Hij heeft je afgewezen en eerder nog een andere man maar niet de hele wereld dus dat zegt helemaal niks over jouw persoonlijkheid! Jij bent écht goed genoeg, al voel je dat nu niet zo. Zeg elke dag tegen jezelf dat jij geluk waard bent, dat jij er mag zijn, dat er mensen zijn die wél van jou houden om wie en wat je bent en je niet aan de kant schoppen als het even niet goed gaat. Al voelt het nog zo nep, acht jezelf hoog, zeg tegen jezelf dat jij een prachtmens bent, dat jij meer waard bent dan je nu krijgt en dat je iemand verdient die dat ook vindt. En anders is daar het gat van de deur voor die persoon. Het leven is te kort om je te laten trappen als je al onderuit ligt.
Wij zijn je niet zat, wij begrijjpen jou, wij steunen jou en wij wijzen jou niet af.
Het is nu een kloteperiode maar je komt erdoor, dat geef ik je op een briefje. Niet vandaag en waarschijnlijk ook niet al volgende maand maar het gebeurt wél en ik kan het weten want ik heb ook doorgemaakt waar jij nu doorheen gaat. En ik ben ook teruggekomen. Jij kan het ook. Probeer in jezelf te geloven. Neem daar elke dag in gedachten daar even positieve tijd voor. Bedenk je wat voor leven jij wilt en wat jij écht nodig hebt. Je denkt dat hij dat is omdat je er nog middenin zit en het einde van een relatie is een verlies waar je doorheen moet. Toch heb je hem niet nodig en op een dag zul je dat inzien en dan weet ik zeker dat je borderlineproblematiek zwakker zal worden.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 21 februari 2008 om 12:51
Ik heb vannacht beroerd geslapen. Kon maar niet in slaap komen maar ik moest wel half acht opstaan omdat ik moest werken. Naja, het kan niet alle dagen 'feest' zijn, bedenk ik me dan. Ik heb het opgered en het was leuk en ik voelde me voldaan en nuttig. Nu ga ik zo nog even slapen, voel dat ik het hard nodig heb.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 21 februari 2008 om 12:53
Zorg dan dat jij er ook geen zin meer in hebt. Laat hem los. Je kunt hem niet helpen. Een ziek iemand wil je niet in de steek laten maar jij bent zelf ook ziek. Je hebt zelf hulp nodig. Je kunt zijn sores er niet bij hebben. Bovendien wíl hij je hulp en liefde niet. Hij wijst alles af. Dan moet hij het zelf maar weten. Laat het hem dan zelf maar uitzoeken.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 21 februari 2008 om 13:11
Mee eens !
Wat ik vergat te zeggen is idd dat jij je ziektebeeld erkent en hij niet, accepteert het niet en het is gewoon niet zo vindt hij.
Nee jij kunt niet ook zijn sores er nog bij hebben,.
denk aan jezelf en aan je kind.
Iemand kan pas veranderen als hij dat zelf ook wil en daartoe gemotiveerd is.
Van jou weet ie nu wel wat je wil, doe geen pogingen meer.
donderdag 21 februari 2008 om 13:26
klopt shalha (slaap lekker trouwens)......
Je zegt hele verstandige dingen....
Het is alleen dat hij zo trots op mij was, mij zo verzekerd heeft mij nooit kwijt te willen, zielsveel van mij te houden, zo gelukkig met mij te zijn, dat ik hem weer hardop heb laten lachen. Dat ik veilig was, thuis was.......en nu? Laat hij mij keihard vallen....wilde niet eens echt praten, kijken naar mogelijkheden...alles is zwart in zijn ogen......lijkt geen verdriet te hebben, mist mij niet.....er is iets in hem gevaren....anders moet ik geloven dat alles gelogen is, en dat is echt ondraaglijk. En ik heb zo naast hem gestaan toen hij herstelde van zijn manie. Toen hechte hij zoveel waarde aan mijn woorden, waren we zo close......
Ik moet gewoon verdragen dat mijn gevoel nog wel een tijdje als een achtbaan door mij heen raast. Ik geloofde en vertrouwde hem......en toen werd hij onbetrouwbaar. Misschien kan hij wel niet omgaan met geluk?
Zolang ik geen relatie heb, heb ik geen last van mijn borderlineklachten. Wel van mijn angstklachten, maar dat is een ander verhaal. Bij mij vriend was ik al een heel eind gekomen. Als hij het niet om de haveklap had uitgemaakt en (de laatste tijd) zo aan het twijfelen was geslaan, dan was het een heel eind over geweest. Ik had weer zin in het leven, wilde van alles gaan doen wat betreft het huis. Vakanties plannen......gewoon stomweg gelukkig zijn.....lekker samen op de bank, met een bakje koffie en wat chocolade, lekker veel knuffelen, af en toe er op uit en lol maken.....ik had er gewoon zo ontzettend veel zin in...........en nu dit......godver.
Je zegt hele verstandige dingen....
Het is alleen dat hij zo trots op mij was, mij zo verzekerd heeft mij nooit kwijt te willen, zielsveel van mij te houden, zo gelukkig met mij te zijn, dat ik hem weer hardop heb laten lachen. Dat ik veilig was, thuis was.......en nu? Laat hij mij keihard vallen....wilde niet eens echt praten, kijken naar mogelijkheden...alles is zwart in zijn ogen......lijkt geen verdriet te hebben, mist mij niet.....er is iets in hem gevaren....anders moet ik geloven dat alles gelogen is, en dat is echt ondraaglijk. En ik heb zo naast hem gestaan toen hij herstelde van zijn manie. Toen hechte hij zoveel waarde aan mijn woorden, waren we zo close......
Ik moet gewoon verdragen dat mijn gevoel nog wel een tijdje als een achtbaan door mij heen raast. Ik geloofde en vertrouwde hem......en toen werd hij onbetrouwbaar. Misschien kan hij wel niet omgaan met geluk?
Zolang ik geen relatie heb, heb ik geen last van mijn borderlineklachten. Wel van mijn angstklachten, maar dat is een ander verhaal. Bij mij vriend was ik al een heel eind gekomen. Als hij het niet om de haveklap had uitgemaakt en (de laatste tijd) zo aan het twijfelen was geslaan, dan was het een heel eind over geweest. Ik had weer zin in het leven, wilde van alles gaan doen wat betreft het huis. Vakanties plannen......gewoon stomweg gelukkig zijn.....lekker samen op de bank, met een bakje koffie en wat chocolade, lekker veel knuffelen, af en toe er op uit en lol maken.....ik had er gewoon zo ontzettend veel zin in...........en nu dit......godver.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 15:35
@ Lin,
Ik weet nu even niet goed meer wat ik zeggen moet. Je weet zooo goed dat hij zijn beperkingen heeft, tekortkomingen in relationeel opzicht en toch toch toch wordt je zo verdrietig en boos van datgene wat zijn gedrag bij jou teweegbrengt.
Als je nog iets wil met deze man, nogmaals laat hem nu eerst met rust ! In ieder geval de komende dagen de kom zelf wat tot rust. Je kunt mogelijk wel een poos bij je vriendin logeren.
Dring niet aan., hij weet toch wel dat je er bent. Als hij je mist komt ie wel .
Ga liever met jezelf aan de slag Over een aantal dagen zie je dingen helderder en zijn je gedachten niet meer zo vertroebeld door het verdriet dat je voelt en ervaart..
Ik weet nu even niet goed meer wat ik zeggen moet. Je weet zooo goed dat hij zijn beperkingen heeft, tekortkomingen in relationeel opzicht en toch toch toch wordt je zo verdrietig en boos van datgene wat zijn gedrag bij jou teweegbrengt.
Als je nog iets wil met deze man, nogmaals laat hem nu eerst met rust ! In ieder geval de komende dagen de kom zelf wat tot rust. Je kunt mogelijk wel een poos bij je vriendin logeren.
Dring niet aan., hij weet toch wel dat je er bent. Als hij je mist komt ie wel .
Ga liever met jezelf aan de slag Over een aantal dagen zie je dingen helderder en zijn je gedachten niet meer zo vertroebeld door het verdriet dat je voelt en ervaart..
donderdag 21 februari 2008 om 16:24
Neemt niet weg dat ik enorm verdrietig, boos, teleurgesteld enzovoort ben. Dit is rouwen, zonder dat er iemand dood is. Maar dan zit je niet met de pijn dat iemand je niet echt meer wil, ondanks alle eerdere grote uitspraken. Ik dacht echt dat hij mij niet zou laten vallen.....en ik weet zeker dat hij zichzelf niet is, de laatste tijd. Ik heb wel 4 jaar lief en leed gedeeld met deze man en ik ben niet opgehouden met van hem te houden.......voel me zo ontzettend machteloos dat ik niet meer tot hem door kan dringen, dat hij zich zo heeft afgesloten en nog maar 1 weg ziet. Ik heb ook zorg om hem en als ik ervan overtuigd zou zijn dat ik hem niet gelukkig maak of gemaakt heb, had ik hem allang losgelaten. Hetzelfde geldt andersom natuurlijk ook.
Ik probeer mezelf bij elkaar te rapen......en aan deze emotiestorm komt heus wel weer een eind, daar vertrouw ik maar op. Het doet gewoon echt zo ontzettend veel pijn. Ik heb zoveel tegenstrijdige berichten gehad.....dat ik echt helemaal in de war ben. Voel me echt een jojo
Ik probeer mezelf bij elkaar te rapen......en aan deze emotiestorm komt heus wel weer een eind, daar vertrouw ik maar op. Het doet gewoon echt zo ontzettend veel pijn. Ik heb zoveel tegenstrijdige berichten gehad.....dat ik echt helemaal in de war ben. Voel me echt een jojo
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 21 februari 2008 om 18:18
Ben blij dat je niet teruggaat, Lin. Daar zeg jij ook iets heel verstandigs. Begrijp goed dat je hem mist hoor. Niemand kan je kwalijk nemen dat je hier niet zomaar overheen bent. Dat zou van de gekke zijn. Ik lees en leef met je mee.
Ik heb anderhalf uur geslapen en had echt moeite om op te staan. Maar ja, de hondjes moesten uit, ik moest nog even naar de winkel dus heb mezelf eruit gesleept. Terwijl ik op wachtte tot het water gekookt had voor een lekker kopje thee even snel afgewassen. Toch nog wat dingen gedaan maar voor de rest geloof ik het wel. Ik ga niet koken en heb kant en klaar voedsel, zo op te warmen, meegenomen van de winkel. Morgen komt het huishouden wel weer en andere dingen.
Gisteren zag ik een hele leuke vrijwilligersfunctie waar ik meteen op heb gereageerd. Hartstikke mooie brief geschreven, al zeg ik het zelf, en vandaag reactie dat ze me eind februari uitnodigen voor een kennismakingsgesprek.
Hoop dat de verwachtingen over en weer overeenkomen, heb ik alvast een nieuw dagdeel werk erbij. Daar laat ik het vooralsnog eerst bij.
Ik heb anderhalf uur geslapen en had echt moeite om op te staan. Maar ja, de hondjes moesten uit, ik moest nog even naar de winkel dus heb mezelf eruit gesleept. Terwijl ik op wachtte tot het water gekookt had voor een lekker kopje thee even snel afgewassen. Toch nog wat dingen gedaan maar voor de rest geloof ik het wel. Ik ga niet koken en heb kant en klaar voedsel, zo op te warmen, meegenomen van de winkel. Morgen komt het huishouden wel weer en andere dingen.
Gisteren zag ik een hele leuke vrijwilligersfunctie waar ik meteen op heb gereageerd. Hartstikke mooie brief geschreven, al zeg ik het zelf, en vandaag reactie dat ze me eind februari uitnodigen voor een kennismakingsgesprek.
Hoop dat de verwachtingen over en weer overeenkomen, heb ik alvast een nieuw dagdeel werk erbij. Daar laat ik het vooralsnog eerst bij.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 21 februari 2008 om 18:25
sorry, begin me nu echt schuldig te voelen over de ruimte die ik inneem. Ik ben echt aan het spuien....proberen overzicht te krijgen...als jullie het zat zijn, gewoon aangeven. En julie hebben al meer dan zat steun betuigd.....er valt ook zo weinig meer te zeggen, dat snap ik.
Ik zat te denken (doe niets anders...heb net wel ff een blokje gelopen). Ik heb heel lang moeite gehad te vertrouwen en te geloven dat mijn vriend echt voor mij ging, echt van mij hield, me niet zou laten vallen. Dat is voor hem best moeilijk geweest. Hij heeft me echt aangemoedigd om toch over die streep te gaan, te gaan leven. En dan doe ik dat.......(heb het ook letterlijk tegen hem gezegd...dat ik geen zwaard meer voelde)....begint hij te twijfelen en te zeggen dat hij liever vrijgezel is....Daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Wint hij eindelijk mijn vertrouwen, om het daarna bijna onmiddellijk weer te schenden.
Dan is er nog het issue van de rust en de ruimte. Gezien zijn beperkingen voor hem essentieel. En dat heb ik ook altijd gemerkt. Dan werd hij weer afstandelijk, best moeilijk, maar als ik hem dan even met rust liet en hij even geslapen had, dan was het daarna weer prima. Er zijn wat dat betreft ook afspraken gemaakt, dat hij regelmatig een dagje eruit gaat. Daar had ik geen problemen meer mee. Sterker nog, ik ging er zelf ook weer op uit (hobbywerkplaats), dus ook daar een goede ontwikkeling......maakt dat ik nog minder begrijp waarom hij weer vrijgezel weer zijn. In het begin was dat maar een hele kleine wens, door de ruzies (denkt hij nou echt dat dat mij koud laat of geen pijn doet) is die wens veeeeeel groter geworden. Kortom het is allemaal onlogisch.
En dan nog het laatste. Hij heeft weken lang kiespijn gehad, daardoor slecht geslapen. En dat heeft hij zo hard nodig. Hij heeft eindelijk een afspraak met de tandarts gemaakt, is uiteindelijk toch niet gegaan. Maar dat zou wel deels verklaren waarom hij zo snel geirriteerd en boos was. Hij weet gewoon dat als hij rust en ruimte wil, dat ik dat prima vind......dat doet geen pijn. Wat pijn doet is dat hij de relatie eronderuit schopt om die rust en ruimte te creeren...alsof datgene wat ik hem geef, niets waard is.
Ik zat te denken (doe niets anders...heb net wel ff een blokje gelopen). Ik heb heel lang moeite gehad te vertrouwen en te geloven dat mijn vriend echt voor mij ging, echt van mij hield, me niet zou laten vallen. Dat is voor hem best moeilijk geweest. Hij heeft me echt aangemoedigd om toch over die streep te gaan, te gaan leven. En dan doe ik dat.......(heb het ook letterlijk tegen hem gezegd...dat ik geen zwaard meer voelde)....begint hij te twijfelen en te zeggen dat hij liever vrijgezel is....Daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Wint hij eindelijk mijn vertrouwen, om het daarna bijna onmiddellijk weer te schenden.
Dan is er nog het issue van de rust en de ruimte. Gezien zijn beperkingen voor hem essentieel. En dat heb ik ook altijd gemerkt. Dan werd hij weer afstandelijk, best moeilijk, maar als ik hem dan even met rust liet en hij even geslapen had, dan was het daarna weer prima. Er zijn wat dat betreft ook afspraken gemaakt, dat hij regelmatig een dagje eruit gaat. Daar had ik geen problemen meer mee. Sterker nog, ik ging er zelf ook weer op uit (hobbywerkplaats), dus ook daar een goede ontwikkeling......maakt dat ik nog minder begrijp waarom hij weer vrijgezel weer zijn. In het begin was dat maar een hele kleine wens, door de ruzies (denkt hij nou echt dat dat mij koud laat of geen pijn doet) is die wens veeeeeel groter geworden. Kortom het is allemaal onlogisch.
En dan nog het laatste. Hij heeft weken lang kiespijn gehad, daardoor slecht geslapen. En dat heeft hij zo hard nodig. Hij heeft eindelijk een afspraak met de tandarts gemaakt, is uiteindelijk toch niet gegaan. Maar dat zou wel deels verklaren waarom hij zo snel geirriteerd en boos was. Hij weet gewoon dat als hij rust en ruimte wil, dat ik dat prima vind......dat doet geen pijn. Wat pijn doet is dat hij de relatie eronderuit schopt om die rust en ruimte te creeren...alsof datgene wat ik hem geef, niets waard is.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
