Borderline en aanverwante zaken II

het gaat moeilijk worden de komende dagen. Morgen werkt mijn vriendin de hele dag, daarna gaat ze sporten, daarna naar haar moeder tot zaterdagavond (samen met haar vriend)....mijn zoon werkt morgen, maar ook zaterdag (extra werk, extra geld) ben dus tot zaterdagavond alleen....



voel me zo ontheemd....en dit is pas dag 1. Mijn vriend heeft zijn huis, zijn spullen en de hond om zich heen.....ik ben mijn vriendin heel dankbaar voor haar hulp, maar ik ben toch aan het "logeren"......ik mis hem zo knagend hard. Wil gewoon dat alles ophoudt en lekker tegen hem aankruipen en dat hij weer van mij houdt. Maar dat is niet de realiteit......voel me zo moe, ellendig, koud, en akelig....wil alleen maar wegkruipen en even geen pijn meer voelen....heel even niet die ellendige ziekmakende pijn meer voelen. De afgelopen weken waren al hel...en het gaat maar door. Dit hoort erbij, hier moet ik doorheen, ik weet het, het is niet anders. Maar ik heb al zoveel pijn gehad, dat het lijkt alsof ik daar een zware intolerantie voor heb ontwikkeld....het is even heel zwart, geen boosheid, alleen een loodzwaar verdriet en een ongelooflijk hard gemis.

Hoi Lin,



Kan me vinden , dacht je zeker al, in wat Shahla zegt: alleen met jezelf zijn is nu zo slecht nog niet. En hem het middelpunt van je leven nu: dat is hij helemaal en dat doe je zelf. Denk es andersom, misschien helpt dat, zou hij nu ook zoveel aan jou denken etc.. ?? wat denk je?

Zoek es wat bezigheden buitenshuis. Ga niet de hele dag achter de pc zitten (ook al is er NIKS mis mee hoor dat je spuit en je verveelt ons heus niet) , koop een bos bloemen, loop over de markt, trakteer jezelf op koffie/thee met gebak ergens in de stad, schaf een nieuw kledingstuk aan, bezoek de kapper, de schoonheidsspecialist, whatever als het maar leuk is EN afleid.

In ieder geval fijn dat je vannacht heb kunnen slapen, shahla. En probeer met dat etentje gewoon je een beetje te ontspannen, uiteindelijk heb je geen liefdesrelatie met je schoonouders. Je bent toch wie je bent.



Heb gelukkig ook kunnen slapen, wel weer heel heftig gedroomd. (allerlei situaties, waarin mijn vriend wilde dat ik wegging, plaats moest maken voor een ander, niet welkom was, gruwelijk) Verder weer contact met crisisopvang. Moet maandag mijn psycholoog daar naar toe laten bellen....kan zelf donderdag weer bellen of er plek is. Ik moest in mijn ex-woonplek een recept ophalen...maar mijn huisarts wil het niet doorfaxen, dus moet ik hier een huisarts benaderen. Tegenwerkend universum. Verder ben ik wel klaar met spuien, alles is gezegd. Ik ben heel erg verdrietig en voel me zo ontheemd. Ik mis mijn vriend, ondanks alles, heel erg, maar weet ook dat ik mijn hoofd erbij moet houden en stug door moet bijten. C'est tout.

@ shahla.



6 a 7 uren slaap weinig? Nou door werk van mijn vriend en dus de wekker haal ik dat niet eens. We gaan tegen 23.00 uur naar bed en rond 05.00 uur gaat de wekker en gaat meneer douchen, in de keuken rommelen, ontbijten en kleding aantrekken om op laatst nog naar bed te komen voor een big hug. allemaal stoorzenders (geluid dus rinkelend serviesgoed, kletterende kraan, krakende cracker geluiden, slurpend aan thee geluid etc) Het is dan 06.00 uur als hij vertrekt en half uur later staat steevast 1van mijn kinderen naast mijn bed.

Pfffffffffff zucht... everyday the same

maar begrijp ik goed jij vanavond op bezoek voor eerst ouders van je vriend?

wat heb ik gemist? veel....

winnie, ik weet zeker dat hij ook veel aan mij denkt. Ik geloof ook niet dat hij niet meer van mij houdt, hij is gewoon zichzelf niet, teveel ruis. We hebben zoveel meegemaakt, zijn zo verbonden geweest. Maar dat moet ik loslaten. Hij moet mij gaan missen en in gaan zien wat er allemaal gebeurd is. Dat is niet in mijn hand. Ik heb een plek voor mezelf nodig, een thuis, dat is prioriteit.



De zielepijn die ik nu voel, is mijn pijn, daar moet ik doorheen. Ik had me al voorgenomen, minder achter de pc te zitten en even te gaan wandelen vandaag. En misschien maak ik een afspraak met een kapper, altijd een goed idee.

Lin67 schreef op 22 februari 2008 @ 11:18:

winnie, ik weet zeker dat hij ook veel aan mij denkt. Ik geloof ook niet dat hij niet meer van mij houdt, hij is gewoon zichzelf niet, teveel ruis. We hebben zoveel meegemaakt, zijn zo verbonden geweest. Maar dat moet ik loslaten. Hij moet mij gaan missen en in gaan zien wat er allemaal gebeurd is. Dat is niet in mijn hand. Ik heb een plek voor mezelf nodig, een thuis, dat is prioriteit.



En of dat prioriteit is: een eigen (t)huis, een plek voor jou en je zoon. Op wiens naam staat het andere huis trouwens?

Nogmaals dat je apart gaat wonen houdt niet automatisch in dat je uit elkaar gaat. het kon wel eens veel beter worden zo.

De zielepijn die ik nu voel, is mijn pijn, daar moet ik doorheen. Ik had me al voorgenomen, minder achter de pc te zitten en even te gaan wandelen vandaag. En misschien maak ik een afspraak met een kapper, altijd een goed idee.

Goed zo. Gewoon DOEN ook, niet bij gedachten laten.

Shahla, spannend dat etentje! Het wordt vast gezellig. Ik hoop het in ieder geval voor je.



Lin, goed idee even naar de kapper. Even eruit, frisse lucht. Je houdt je goed staande ondanks alles. Al eerder gezegd maar blijf het er maar uit gooien, het helpt vast (iets)..



Intiem ik vroeg me af hoe het met jou is? Lijkt me pijnlijk voor je dat het nu weer zo actueel in het nieuws is, de zaak Sévéke. Dat was toch een vriend van jou/ of kennis. Hoe dan ook, ik denk aan je, weet niet of ik het goed inschat maar het lijkt me moeilijk er steeds aan herinnerd te worden.



Ik ben sinds enkele dagen gehalveerd met de AD. Gewoon eens kijken hoe dat uitwerkt (in overleg hoor met de psych). Ik wil weer meer kunnen genieten, dat is de voornaamste reden! Ik moet wel goed mijn stemming en depijn in de gaten houden. Tot nu toe gaat het redelijk, alleen een beetje misselijk en duizelig..

~[quote]shahla schreef op 22 februari 2008 @ 16:54:



Winnie, ik heb sinds een jaar een relatie en blijkbaar is het nu tijd voor een stapje verder. Het is in een oriëntaals restaurant, waar je op lage kussenbanken zit aan lage tafels in een soort tent. Dat maakt het weer ietsje meer ongedwongen.

Okee van de relatie wist ik niet, vandaar. ja lekker ongedwongen Veel plezier !

Is zes á zeven uur slaap voor jou voldoende dan? Ik moet minstens negen uur slaap hebben.

Echt niet voldoende voor mij, maar ik kan niet anders. We hebben geen slaapkamerdeur die we dicht kunnen doen. Vriendlief heeft nu eenmaal HELAAS dit werk en vooral de kleine komt geregeld het bed uit, zeker als hij de buitendeur hoort dichtslaan.

Momenteel werk ik niet, maar zou dan het liefst door de weeks tot ca. 07.45 uur blijven liggen zodat ik nog net even met mijn schoolgaande dochter kan kletsen voordat ze vertrekt.

Maar ja ik wordt zo vaak gestoord in mijn nachtrust dat een uitgeruste slaap er zelden van komt. zucht.

Hoi meiden, ik heb het best druk en ben ook 's avonds best moe en dan is een korte reactie ergens wel te doen. Maar ik wil jullie graag wat uigebreidere reacties geven en dan lukt dan niet altijd.



Lin, ik vroeg me af of je al iets meer weet van de urgentie aanvraag voor een woning? Want crisisopvang blijft natuurlijk erg tijdelijk. Heeft het gesprek bij Portaal nog wat opgeleverd?

Meid, je gaat nu door een enorm rouw proces heen. Een proces van zoeken en loslaten en daarbij jezelf niet verliezen. Soms klink je heel (daad)krachtig, maar vaker hoor ik je nog zo zoeken naar verklaringen waarom zijn gedrag wordt goedgekeurd en of er om die reden dan nog hoop voor de toekomst is. Wat nu als hij inderdaad zou zeggen 'we proberen het weer'? Lieve Lin, zelfs als hij je de mooiste gouden bergen belooft, jij moet echt op eigen pootjes komen te staan en je eigen leven op de rit krijgen. Dan kan niemand je nog zo onderuit halen en kan je veel meer toelaten of weigeren wat voor JOU goed is. Is iemand niet goed voor je? Hop, de deur dicht. Letterlijk en figuurlijk.

Ik hoop ook dat je ondanks alle strubbelingen nog wat liefde-energie in jezelf steekt. Een krantje, een kopje koffie, een croissantje, een knipbeurt bij de kapper of wat dan ook.



Shahla, ik hoop dat je een ontspannen geniet avond hebt met je "schoonouders". Lekker onderuit gezakt enzo. Je doet het goed he met je ritme! Mag je trots op zijn hoor dat je dat zelf zo voor elkaar krijgt.



Robin, wat dapper dat je het gaat proberen met de helft van de medicatie. Het maakt het dan misschien ook voor je mogelijk om de ups meer te beleven? Voor wat ik heb begrepen van AD kan het gevoelsleven behoorlijk afvlakken. Zie je het een beetje zitten? Hoe zijn jullie daar zo opgekomen om dit eens te proberen? Ik ben heel benieuwd hoe het afbouwen gaat, want ik heb begrepen dat dit een stevige kluif is voor velen (voor mij ook o.a. een van de redenen waarom ik het niet durfde te proberen, bang als ik ben dat ik er dan niet meer vanaf durf of uberhaupt kom).



Winnie, is het geen optie om dan vroeger naar bed te gaan? Dan pak je de uurtjes toch ook? Is jouw thuis situatie verder een beetje stabiel.



Digitalis, ben jij begonnen met die nieuwe medicatie? Heb je er een beetje goede hoop van?



Vandaag had ik de uitslag bij het GGZ (van die testen die ik allemaal heb moeten doen) en het bleek dat ik dus tig testen heb gedaan, maar geen psychiatrsiche diagnose testen. Ik dacht dat ze wel mijn diagnose die ikn ooit heb gekregen zouden uittesten/controleren. Maar zelfs dat was dus niet de bedoeling. Dus, dames, ik ben diagnose loos haha. Ze vonden het belangrijker om mijn functioneren als uitgangspunt te nemen en willen daar geen stickertjes op plakken. Het is kennelijk not done (meer?) om mensen tegenwoordig nog in hokjes te douwen haha (tenzij het overduidelijk is neem ik aan. Waardoor ik mijn eigen conclusie heb getrokken dat het bij mij allemaal wel meevalt).



Maar goed, ik moet alles nog op papier krijgen, dus weet de helft niet meer. Wat eruit naar voren kwam was dat ik erg veel boosheid, wantrouwen, agressie in me draag (wat ik minstens wel had verwacht dat dat naar voren zou komen) en dat ik soms moeite heb mijn gevoelswereld te controleren (onder de duim te houden?). Verder scoorde ik meer dan gemiddeld impulsief (grote vraagtekens bij mij, mijn lief vind mij vooral naief en van daaruit soms gekke dingen doen) en was ik iets meer extravert dan introvert (ook vraagtekens, want ik dacht dat ik best introvert ben). Angsten, gevoeligheid, spanningen, zijn aanwezig, net als impulsiviteit, maar ook geremdheid (beetje gekke combi.?). Ik heb een iets mindere zelfwaardering tov gemiddeld. Verder scoor ik nog steeds behoorlijk op vervreemding en derealisatie (heet dat zo?) en ben ik bovengemiddeld intelligent op alle onderzochte vlakken. Maar goed, ik moet dit lijstje nog eens rustig doorlopen en lezen en daar vragen over stellen, want het zijn pagina's vol. Ohja, ik had goede (actieve en ook wel relativerende) copingsstrategien. En met al die gegevens gaan we een behandelplan opstellen die gericht is op ondersteunende en coachende begeleiding. Maar ik moest vooral zien te stabiliseren (dacht dat ik dat al was eigenlijk, vond mezelf het afgelopen half jaar best evenwichtig) en rust te nemen en alles heel kalmpjes aan doen en mezelf vooral niet over de kling jagen ofzo. En dat vindt mijn vriend ook, hij vindt dat ik te hard wil. Maar goed, jullie horen het vervolg nog. Eigenlijk verbaasde me vrij weinig wat eruit kwam, omdat ik mezelf kennelijk toch wel een beetje ken. Maar verbaasde me wel dat vervreemding bijvoorbeeld nog uit die test kwam rollen, omdat ik dacht dat er geen vragen waren daarover. Toch knap dat ze dat eruit kunnen halen haha.

Ook het extraverte verbaasde me wel een beetje. Maar misschien komt het ook wel doordat ik een lange tijd van mijn leven in meerdere of mindere mate depressief ben geweest en heeft die kant van mij nooit een eerlijke kans gekregen. En dan impulsief, ik heb er kennelijk een heel ander beeld van. Want als ik denk aan impulsief is dat op de eerste de beste trein spingen richting Frankrijk en niemand die weet waar je uithangt. Maar goed, kennelijk zijn er nog vele stadia voor dat haha.



Ben nu beetje schrijfmoe, dus ga nog rondhangen bij oppervlakkig gereutel en ik kom graag snel weer echt met jullie meekletsen.

liefs

oei...werd net badend in het zweet wakker van mijn eigen gegil....sta helemaal te schaken. Droomde dat mijn vriend op televisie kwam terwijl hij aan het speeddaten was.....volgende moment stond ik ook in die ruimte en keek hem aan....je wilde toch geen relatie meer, zei ik? Hij keek me aan en begon te lachen....tuurlijk wel, zei hij, alleen niet met jou...maar ik ben pas 2 dagen weg, dan heb ik wel heel weinig voor jou betekent, zei ik.....nou en, zei hij......loeihard.



Moest zo aan dec. 2004 denken....ook dat getwijfel, ook niet reflecteren, rare ideeen, zo gevoeloos in het contact, en gelijk aan het daten geslagen, terwijl ik dacht dat we een time-out hadden. Toen waren we nog maar kort samen en was hij nog bezig met het verwerken van zijn vorige relatie. Maar nu is het 4 jaar verder en heeft hij mij meerdere keren beloofd/verzekerd dat hij echt voor mij gaat....zou het zo gemeen vinden. Maar goed, was maar een nachtmerrie....hij zal heus na 4 jaar relatie en al die grote woorden, niet gelijk aan het daten slaan. Dat is te respectloos. Hoewel hij me nu ook wel heel erg aan mijn lot overlaat en zich helemaal niet druk lijkt te maken over de situatie waar ik nu in zit......geen mailtje, smsje om te vragen of het gaat en/of ik hulp nodig heb (praktisch gezien), helemaal niets....oef, wat een rotdroom



Ging zo goed vandaag (eigenlijk gisteren).Gewandeld, gelezen. Geprobeerd rust te vinden in mezelf. Mezelf niet te verliezen in al die prikkels op internet. (dus niet op PC) Niet eens TV gekeken, afspraak APK keuring geregeld (heb de auto nog) huisarts, apotheek, geregeld. (kan nog niet stoppen met de anticonceptie, is te definitief....wel dure grap, moest behalve de anticonceptie ook de huisarts betalen) Gewoon dichtbij mezelf blijven, zoeken naar waar mijn kracht ligt. Alleen kunnen zijn. Niet teveel aan vriend denken. Focussen op mezelf. Proberen de Lin te vinden die ik ook ben, de wijze, gevoelige, krachtige vrouw en niet de afhankelijk zichzelf in grote emotionele drama's verliezende vrouw (begin me nu echt te schamen voor hoe ik me heb laten gaan, dat mag nooit meer gebeuren) Kortom, was best trots op en tevreden met mezelf. Dus schrijf maar even, in een poging de nachtmerrie van me af te schudden. Ik schaam me diep, maar zou willen dat mijn vriend even zijn armen om mij heen sloeg of een aai over mijn bol gaf. Ik heb wel vaker nachtmerries en dan steekt (stak) hij altijd zijn hand naar mij uit, zelfs in zijn slaap (vond dat zo superlief). Nu ben ik alleen in een vreemd huis, vreemde geluiden en niemand die een hand naar mij uitsteekt. En dit is al de derde nacht achter elkaar dat ik nachtmerries heb. Als het niet goed met mij gaat en het lukt mij om mezelf overdag overeind te houden, wreekt dat zich vaak 's nachts. De dromen zijn zo levensecht. Kleuren, geuren, mimmiek, conversatie....alles, en dan uitvergroot, indringender.....



Intiem, helemaal gelijk, moet echt op eigen pootjes komen te staan en me nooit, nooit meer zo laten kwetsen. Misschien als we apart wonen dat er nog iets overblijft, anders voor mij geen mannen meer. Ik heb een te groot talent om mannen uit te kiezen die als het moeilijk wordt, mij laten vallen, mij de moeite niet waard vinden. Zoals ik in mijn brief van dec 2004 al schreef...."hoe kan ik nou weten of het echte liefde is?". Nee, ik ga zorgen dat ik een eigen plekje krijg. Mijn zoon nog wat ondersteuning geven naar zijn volwassenheid. Vind het voor hem allemaal zo sneu. Net als ik wil hij alleen maar liefde, veiligheid en geborgenheid. Hij kon het zo goed vinden met mijn vriend, twee handen op 1 buik, auw. Maar ook wat betreft mijn zoon was mijn vriend zo zwart-wit (wispelturig) de laatste tijd. Maandag was hij nog bezorgd en dinsdag helemaal boos en chagarijnig omdat mijn zoon zich verslapen had (wat ook niet zo gek is, gezien waar hij allemaal doorheen is gegaan de laatste tijd) Mijn zoon heeft misschien niet zoveel discipline (hoewel hij nu elke dag 2 uur moet reizen), maar het is een geweldige jongen. Empatisch (ongelooflijk hoe hij mij gesteund heeft toen ik er doorheen schoot) communicatief, zeer behulpzaam richting mijn vriendin...en heel liefhebbend richting mij. Daar bof ik toch maar mee. Ik had hem graag nog een jaartje een echt "gezin" meegegeven. Hij is sinds zijn 4de zonder vader opgegroeid en verdient zonder meer ook beter.



Ik ga mijn best doen. Ik ga weer overeind staan. Geloven dat ik de moeite waard ben en dat nooit meer van een man laten afhangen. Ik zorg zelf voor een touw waarmee ik in de put van de pijn en heling kan afdalen. Al is het alleen maar om mijn zoon te laten zien dat je alles te boven kunt komen.



Intiem, nog gefeliciteerd met je diagnoseloze staat. Wil je wel beloven dat je ons niet gaat verlaten? We (ik) kunnen je niet missen!



Digitalis, hoe is het met jou? Een paar dagen niet gehoord van je.



Ga even warme melk maken en daarna een poging doen wat te slapen. Hopen dat ik niet weer rot droom....dat put me echt uit.

sorry, tekst is wel heel lang....

Lekker rustig aan doen meis!

hee bosch, ook aan het nachtbraken?



Ik ben er wel uit...hij is echt zichzelf niet of zit weer in een fase. Als hij echt van mij houdt komt het wel goed....Dan wil hij wel naar zichzelf kijken en beter voor zichzelf zorgen.

Als dat verstandig is.....ook voor jou!

Je moet ook aan jezelf denken, en hoe vaak je dit soort acties nog trekt meis.

Hartstikke fijn dat het etentje goed is verlopen shahla en dat je "goedgekeurd" bent.



Geloof niet dat hij gelijk op zoek gaat naar een ander. Daarvoor betekenen we teveel voor elkaar. Als hij tot rust is gekomen en weer een beetje kan voelen, gaat hij het hele plaatje wel weer zien en wat ik beteken voor hem. En snappen dat hij ook alleen maar reageert op de heftigheid van de laatste tijd (en daar ben ik ook debet aan, volg niet voor niets de VERS -training) Ik weet heel goed dat ik niets kan met de man die hij nu is. Het zit niet bij mij. En dat ik heel hard mijn eigen veilige plekje nodig heb. Weer sterk moet worden en mezelf nooit meer zo'n pijn mag laten doen.

Heftig van die dromen Lin. Verder klink je al wat beter gelukkig. Ik vroeg me af of je nieuwe avatar een betekenis had: een nieuwe start, maar je hebt hem alweer terug veranderd ;) Veel sterkte dit weekend Lin. Wat schrijf je lieve woorden over je zoon trouwens.



Shahla dus je hebt je vuurdoop gehad! Fijn dat het een geslaagde avond was.. Heb je een druk weekend, komt je dochter langs? O ja ik lees het al. Je bent druk dus ja. Je herinnert me aan mijn eigen kledingkast, die stort zowat in van ellende. Zo vol is 'ie! Ik stel het elke keer uit om hem uit te mesten. Komt nog wel.



Intiem, jeetje. Genoeg om over na te denken dus. Zo te lezen kijk je op van enkele dingen maar kun je je verder wel vinden in de uitslag. Wat vooral fijn voor je is is dat dit nu een vervolg krijgt, in de zin van ondersteuning. Ik denk dat je dat goed kunt gebruiken, ondanks dat je nu in een betere periode zit.



Ik ben nu 4 dagen verder en het is idd een zware kluif, die verminderde medicatie. De 2e dag had ik dus vnl last van duizeligheid en misselijkheid, maar gisteren en vandaag veel last van andere verschijnselen. Ik heb enorm wisselende stemmingen, en ik merk weer gedachten en angsten waarvan toch echt al een tijdje de scherpe randjes af waren. Dat vind ik wel eng. Maar ik wil echt graag de 1e 2 weken uitzingen, want dan schijnen de hevigste onttrekkingsverschijnselen wel af te nemen.

De reden Intiem was inderdaad die afvlakking die ik ervaarde. De depressie is door de medicatie (die ik nu ruim een jaar gebruikt heb) wel voor een deel opgeklaard, maar ik merkte dat leuke/ mooie dingen me ook minder konden boeien. Dat wil ik niet. Maarja, de angst is er wel dat ik weer terugval in mijn heftigste moodswings. De psychiater zei dat ik wel een halve dosering kon gaan proberen, het is niet helemaal stoppen natuurlijk, ik kan altijd weer terug. Maar dat zou me echt teleurstellen als dat nodig is. Het is een beetje ingewikkeld want deze medicatie wekt ook op de pijnklachten. Dat moet ik dus ook even afwachten of dat niet toeneemt. Shahla, jij bent ook verminderd qua dosering een tijdje geleden toch? Had jij daar veel last van?

Tja, Intiem, ik vreesde daar ook altijd voor, je leest van die nare dingen over afbouwen van Ad. Maar ik kon er vorig jaar echt niet omheen dit te gaan gebruiken. maar nu baal ik er wel van. Zowiezo, ik heb vaak het gevoel dat ik elke dag nog aan het vechten en tegen mezelf. Ik weet dus ook niet of dit een goeie timing is qua afbouwen, maar ik wil het gewoon anders, dus hoop deze poging door te zetten.



Hoe is het met de rest, BB, Kat, Digitalis, Winnie?

Dank je Robin, ik probeer ook heel hard om overeind te blijven. Wat dat betreft heb ik ook echt veel aan de tip van intiem (een tijdje terug), om alles in blokjes te delen. In dit uur eet ik, in deze uren slaap ik, in dit uur mag ik zwelgen, huilen, wanhopig zijn en in dit uur doe ik constructieve dingen. Regeldingen of gewoon lief zijn voor mezelf.



Hij heeft me net gebeld. Moeilijk hoor. Het gaat niet goed met hem, hij is helemaal uitgeput. Moet ook nog werken vandaag......



Ik heb altijd gezegd, als het goed is, is het ook echt goed. We kunnen zo fijn lachen, vrijen en praten met elkaar en er zijn zoveel dingen die we samen leuk vinden.



Ik heb zo onderschat hoe uitgeput hij aan het raken was en hoe mijn emotionele stormen daar geen goed aan hebben gedaan. Gezien zijn ziekte, maar ook gezien zijn hersenbloeding (10 jaar geleden) heeft hij echt heel veel rust en ruimte nodig. Om prikkels te kunnen verwerken om alles op een rij te zetten, om fysiek op krachten te kunnen blijven. Ik hoop dat het hem de komende tijd lukt om beter te slapen, te eten en rust te vinden. Mijn hart breekt dat hij zich zo ellendig voelt.



Hij heeft echt onderschat hoe belangrijk veiligheid voor mij is. Dat hij heus rust en ruimte kan vragen, maar te weinig snapt dat ik helemaal in paniek raak als hij het uitmaakt of twijfels uitspreekt. Dat is zijn onvermogen (en lering).....om niet om zich heen gaan te gaan slaan als hij niet meer kan. Ik heb ook mijn ziekte (en geschiedenis) en moet daarin sterker worden.



Zo frusterend. Ik weet gewoon zeker dat als wij beide sterker zijn en beter omgaan met onze ziektes (en de grenzen op een goede manier aangeven daarin) dat er meer dan genoeg liefde is om heel gelukkig te zijn met elkaar. Misschien een idee dat hij, als vaste prik zichzelf om de zoveel tijd terugtrekt in een klooster of zo.



Maar dat is niet voor nu. Ik moet door op de ingeslagen weg en als het zo moet zijn, vinden we elkaar wel weer.

Lin, wat klink je toch alsof je in de hel gaat. Wat een verschrikking. Heb je medicatie en gebruik je die ook? Sorry, heb niet heel het topic doorgelezen.



Ben net even wezen sporten, enkel een kwartier fietsen, want en zyprexa en inslaapmiddel en benzo's maakten me wel heel erg moe. Wij hebben op de sportschool zo'n prestatie-iets, met een sleutel die je in de apparaten kunt steken. Nog nooit zo laag geweest. Maar i9k heb het wel gedaan, en daar ging het om. Net een banaan op, gezond! Sauna eventjes gezeten maar werd me te heet. Maandag afspraak met studentenpsycholoog, maar die wil me enkel zien en niet helpen, liever doorverwijzen. Nou ja, dat hoeft wat mij betreft niet, want volgens mij heb ik een goede psychiater met erg veel kennis van neurologie en psychotherapie te pakken. Dok ik 80 euro per keer voor (krijg 50 terug van de verzekering, als het goed is dan) maar dat kan me aan mijn welgevormde kont oxideren. Vanavond een werkafsrpaak, zo douchen (ik woon tegenover de sportschool, dus waarom onder een koude douche staan en bovendien moet ik me scheren). En dan in de tussentijd toch maar iets doen waar ik een hekel aan heb...de was. Ohnee, stik er in, dat doe ik morgen. Vandaag ga ik enkel condooms kopen en wat eten.



Mijn verhaal is ook niet echt denderend he ;)

Robin,



Dapper dat je je medicatie probeert af te bouwen (je kunt ook niet je hele leven AD slikken...) Vervelend dat je zo'n last hebt van bijwerkingen. Misschien helpt het als je accepteert dat je stemmingen wisselen en dat dat waarschijnlijk binnen ruim een week over is. Zodat je niet angst voor de angst creeert. En vooral goed blijven slapen (sowieso i.v.m. de pijn), te weinig slaap maakt heel snel instabiel (althans bij mij). En probeer zoveel mogelijk rust te pakken, en je zo min mogelijk in te spannen. Hoop dat het je lukt, iedereen heeft recht op kwaliteit van leven...



Digi, goed dat je bent wezen sporten. Zyprexa maakt inderdaad heel erg moe (weet niet welke dosering je slikt, dat kan een hoop uitmaken). Je krijgt er inderdaad meer eetlust van, maar wat je allemaal in je mond stopt, bepaal je natuurlijk zelf (veel pasta eten, weinig verzadig vet, veel koolhydraten, stilt de honger)