Borderline en aanverwante zaken II

Oh Shahla, ik dacht toch echt dat je rechtszaak in mei diende, maar kennelijk ben ik een beetje te vroeg. OK, liever niet aan denken? Moet ik er dan liever niet meer naar vragen in de tussentijd? Maar dat is wel kop-in-het-zand steek methode, dat weet je wel he?



Robin, poe he, heftig meis. Ik herken je struggle wel hoor, want ik heb een aantal jaar geleden min of meer op zo'n zelfde kruispunt gestaan met dezelfde twijfels. Toen moest ik stoppen met mijn opleiding, terwijl ik dat niet wilde. Want ik had me na jaren aankloten, slecht voelen en mislukte banen voorgenomen om mijn HBO-V kostte wat kost af te maken. Dat zou dan het eerste in mijn leven zijn wat ik afmaakte en volbracht. Ik had een toekomstplaatje voor ogen dat ik werkzaam zou gaan zijn als verpleegkundige (hoewel de gedachte eraan mij grote paniek bracht, maar dat terzijde). Maar ik raakte steeds klemmer en klemmer en er was geen ontkomen meer aan:

ik moest stoppen, want het ging gewoon echt niet meer. Weg plaatje dat je voor ogen hebt.

Het gevoel dat je met je rug tegen de muur staat en dat je ondertussen ook zo kapot bent, dat je wel die keuze moet maken, want een alternatief is er ook niet meer. Die keuze is ook echt met een hele lading mensen besproken, voordat ik eindelijk die knoop kon doorhakken. Want ik was zo bang dat ik er spijt van kreeg en voelde me ontzettend falen.

Maar hoewel ik het betreur dat het zo moest lopen, heb ik er geen spijt van. Sommige dingen zijn nu eenmaal onoverkomelijk, zoals jouw keuze van stoppen met je werkzaamheden. En net zoals jouw omgeving en zelfs je collega's zeggen dat ze het eens zijn met die keuze, zo stond ook mijn omgeving, incl. opleiding en stage achter die keuze. Maar moeilijk blijft het wel he? Hoewel, deep down inside was er ook ergens die opluchting. Er viel een last van me af toen ik uiteindelijk toe kon geven aan die keuze.

Voel jij ook een heel klein beetje opluchting?



En ook ik heb die rust moeten gebruiken om mezelf weer op de rit te krijgen. Eerst was dat reguliere hulpverlening, maar op een gegeven moment werd het dagbehandeling, omdat ik er regulier gewoon niet meer uitkwam. Er lag te veel shit op mijn bordje en regulier kon dat niet meer ondervangen worden. Maar ook ik heb net als jij heel lang geprobeerd het met reguliere hulpverlening te trekken. Dus een hoop herkenning in je verhaal! Net als de wisselende stemming en de angst, de depressie, de stress, de paniek, de onrust en gewoon van gekkigheid vaak niet weten wat ik met mezelf aanmoest.



Dus jeetje, dat is nogal wat Robin! Maar ongetwijfeld een hele goede beslissing. Je neemt jezelf erg serieus nu, je moet wel. Ik hoop dat voor jou duidelijk wordt of je het gaat redden met de therapie zoals die nu staat. En dat je je energie ook een beetje terug krijgt. Ik was ook zoooooo moe, sjongejonge, het voelde alsof ik lood door mijn aderen had stromen.

Maar goed, zoals je zelf al aangaf aan Brietje en zoals je ook wel kunt opmaken uit mijn verhalen, is er zoveel veranderd bij mij, hoewel het een erg langdurig proces is geweest, dat wel...

Ik ben/voel me echt een ander mens dan een aantal jaar geleden met meer (ziekte) inzicht waar ik mijn leven op aan kan, nee, moet passen. Ik hoop dat die inzichten en alles bij jou met hulp van de therapie ook langzaam gaan komen. Vast wel, want gemotiveerd ben je absoluut!



Wat een heerlijk vooruitzicht om er met pinksteren tussenuit te gaan. Ik hoop dat je met je nieuwe keuze meer dan tevoren kunt ontspannen.



Hier een emotionele dag qua stress. Ik had en brief gekregen waarin stond dat ik 1000 euro moest ophoesten voor stookkosten. Ik sta momenteel erg in het rood en teer nog verder in, aangezien ik meer lasten dan inkomsten heb en mijn buffer van 2000 euro door tegemoetkoming verhuiskosten het afgelopen jaar chronisch is ingelopen. Het is voor mij zo duur wonen en nu zou mijn huis na een jaar gerenoveerd gaan worden en daar had ik me ook op ingesteld. Blijkt nu dat ik nog een winter met mijn ongerenoveerde huis doormoet en dat ik dus 200 euro aan stookkosten moet blijven betalen per maand (met een inkomen van 1000 p.m.). Je snapt dat dat niet te doen is en dan daarbovenop nog 1000 euro bijbetalen. Ik was een dikke tranen, in staat om mijn vakantie in juni te annuleren voor een beetje geld uit te sparen. Ik heb mijn vader gebeld om te vragen of ik wat geld kon lenen. Dat werd bijna ruzie, want hij wil dat eigenlijk niet. Dan heb ik mijn prioriteiten verkeerd liggen en moet ik maar niet op vakantie (dat bespaart me slechts 300 euro, maar goed) of dan moet ik maar gaan samenwonen (heb daar nogal een goede reden voor om niet samen te wonen, maar goed) of dan moest ik maar gaan werken in een verpleeghuis voor 32 uur in de week. Grrrr, dan heeft mijn vader echt o-ver-dui-de-lijk niet opgelet de afgelopen jaren (hij, de lamlul die al zijn hele leven niks uitvoert godver, nog geeneens vrijwilligerswerk). Goed, dat was dus te verwachten. Waarom bel ik hem dan ook met mijn stomme harses???



Ohja, mijn beppe ligt waarschijnlijk op sterven en morgen gaan we (zusje, ik en vader) bij haar langs. Misschien de laatste keer. Dit komt erg onverwacht en hoorde ik tussen neus en lippen door van mijn vader (waardoor het gesprek dus uiteindelijk geen ruzie werd). Bedankt pa dat je zo mededeelzaam bent. Ben tenslotte ook maar 'slechts' de kleindochter. Maar goed, ik weet natuurlijk best dat mijn oma van 90 niet het eeuwige leven heeft en ze lag er een tijdje geleden ook niet zo goed voor. Maar als het dan echt zo ver is, dan voelt dat wel verdrietig (jeuh, ik voel, ik voel!). Ik zal haar missen. Terwijl ik vorige week nog op haar 90 jarige feest was met al mijn neefjes/nichtjes.



Goed, genoeg tranen vergoten voor vandaag en mezelf genoeg voor lul gezet vandaag. Want in mijn paniek heb ik vriend en vader opgebelt, incl. tot 3 x toe de energiemaatschappij om opheldering te vragen en tot slot 2 x de woningbouwvereniging om daar al huilend verhaal te halen dat ze me goddomme toch niet in een vergiet kunnen laten wonen en mij laten opdraaien voor zoveel stookkosten, omdat zij te beroerd zijn geweest om deze huizen ooit fatsoenlijk op te lappen. Maar goed, wat te verwachten viel, is het geheel mijn eigen verantwoordelijkheid.

Nou goed dan, voor de komende winter hebben vriend en ik al plannen om de gaskachels te vervangen voor een houtkachel. Dan moet ik maar stoken op hout. Ook zitten we nu noodgedwongen na te denken of we dan maar toch niet moeten gaan samenwonen, om het financieel haalbaar te maken. Maar ik vind het echt erg dat ik de goden (nl. onze rust en heil binnen onze relatie) moet gaan verzoeken om zoiets als geld.

Ik heb een tijdje zonder medicatie gezeten, en hop, meteen nare gevoelens. Ik kan dus echt niet zonder. Mijn psych en ik hebben afgesproken dat ik niet zo veel xanax meer zou nemen, iets wat me nog niet helemaal gelukt is. Wel slaap ik veel beter, voel ik me beter en kan dus nu weer eindelijk vroeg opstaan. Hij dacht ook nog aan een AD erbij voorte schrijven, maar ik ben daar een beetje bang voor. Met Prozac kreeg ik namelijk een manie. Nou ja, over een week kan ik weer naar de psychiater toe. En: ik ben al maanden snij-vrij! Daar ben ik wel heel blij om, want dat is echt een verslaving. Iemand vroeg me nog naar mijjn littekens, en ik heb gezegd dat het van een auto-ongeluk was. Hoe mooi ze ook zijn genezen, je blijft het zien. Vandaag les en ik ga zo naar de bieb om aan mijn scriptie te werken die toch echt af moet binnen 2 weken. Hoe gaat het met jullie?

Als je onze verhalen leest, zou je kunnen zien hoe het met ons gaat Dig.

Lieve Intiem, even gauw een reactie voor jou. Wat ontzettend &%^$# van dat geld zeg.. Kan me voorstellen dat je ff een giga-dip kreeg.. Financiele zorgen zijn zo naar, is toch een soort basisvoorwaarde om normaal door te kunnen. En dan die reactie van je vader, bah. Dat verwacht je niet van je vader lijkt me, dat zou toch iemand moeten zijn waar je altijd bij terecht kan.

Hoe is het nu met je oma? Heftig, en dus ook onverwachts, dat maakt het nog moeilijker voor je lijkt me.

Ik kom even niet verder dan dit. Ik had vandaag therapie en het was niet zo'n prettig gesprek vond ik. Dat heb je wel eens. Ik ga het proberen allemaal een beetje van me af te zetten, ik voel me vaak erg gespannen. We gaan morgenochtend weg en ik moet nog pakken. Dus nog even een uurtje slapen, dan eten en dan nog wat doen.



Intiem ik denk aan je. Heel veel sterkte. Zodra ik thuis ben ben ik er weer. Zou je graag het weekend tussendoor ook wat moed inpraten maar dat gaat niet lukken (geen internet daar).

Maar weet dat ik aan je denk. Shahla jij ook take care he.

Robin, ik hoop dat je erg lekker bijtankt van de familiale gezelligheid. Het is er mooi weer voor.

Have fun!

Hoe was het weekendje weg Robin? Het was schitterend weer, dus daar zal het niet aan gelegen hebben. Laat je ons gauw horen of je lekker ontspannen bent?



Shahla, ben jij ook van het weer aan het genieten? Of ben je nog steeds aan het zandhappen? Waarom toch? Je hoeft je toch niet zo te schamen dat je het helemaal weg wil maken?



Ik merk dat ik veel buiten in de tuin ben en dat ik extra energie lijk te hebben gekregen van dit weer. Niet zozeer dat ik minder slaap (nog altijd het liefst 9 uur of meer, maar inmiddels wel in een beter ritme gelukkig, bijvoorbeeld van 23.00 uur tot 8 of 9 de volgende dag). Maar ben ook in huis veel aan het rommelen en klussen en opruimen.

Vriend wijt het aan het feit dat ik hem (en dochter) minder goed kan hebben en zei letterlijk tegen mij dat ik dan maar ga opruimen omdat ik hem niet in de prullenbak kan kiepen. Maar goed, dat was vast ook meer gezegd vanuit het feit dat we mot hadden samen.



Shahla, is niet leuk als je zoveel sterftes kort op elkaar hebt, ook al zijn het grootouders. Wat ik blijf vinden is dat ik het fijn vind dat ik er nu uberhaupt een (verdrietig) gevoel aan kan beleven en dat ik niet zo koud ben als vroeger. Vroeger was ik er denk ik vooral zakelijk onder, nu ervaar ik veel meer het menselijke aspect, ondanks dat ze oud is. Ik ben gewoon afscheid aan het nemen van mijn oma, een fase in mijn leven die wordt afgesloten op opa/oma gebied, een overgrootoma die mijn dochter niet meer heeft (ik heb mijn dochter als 2e naam dezelfde naam gegeven als van mijn beppe), geen beppe meer waar de familie van vaders kant elkaar nog ziet en voor wat het waart is, vroeger was ik aldus mijn moeder het kleinkind (beppesisser) waar ze het meest dol op was. Kennelijk omdat de karakters bij elkaar aansloten. Inmiddels heb ik wel erg het gevoel van falen (ik ben niet geworden wat ze hoopte) gevonden en heb daar ook weer overheen moeten groeien. Maar nu ben ik zelf ook eindelijk oud gneoeg om mijn familie weer recht aan te kunnen kijken en dan komt mijn beppe te overlijden (wat nog niet gebeurt is en ik hoop ook heel erg dat dat niet gebeurt als ik op vakantie ben in Italie, want ik weet niet goed wat ik daarmee aanmoet).



Financiele zorgen zijn echt een grote ellende. Ik hoef die 1000 euro nu niet (meer) te betalen, dus de druk is van de ketel. Stom en raar verhaal en heeft met de peildatum van meten te maken. Feit blijft dat ik het moet betalen als ik aan het eind van de winter zou gaan verhuizen, maar als dat eind zomer is, dan hoeft dat niet (heeft met voorschotten te maken). Voorlopig geen paniek meer. Maar feit blijft dat ik mijn financien eigenlijk nog eens onder de loep moet nemen en waarschijnlijk moet concluderen dat ik boven mijn stand leef. Wat ik niet leuk vind om te moeten concluderen, want dat maakt het wel echt een stuk minder leuk al zeg ik het zelf.

Ik geef nl. nagenoeg niks uit aan standaard dingen als mode, kleding, meubels, uitgaan, cd's enzo. Ik ga 1 x per jaar op een camping met vakantie, maar zal dan nog meer moeten bezuinigen (in NL. blijven ofzo) en kan dan gewoon niet meer een blaadje kopen als VT wonen. Dat zijn zo van die dingen die het voor mij leuk maken, maar dat zijn dan luxe dingen die ik eigenlijk niet meer kan doen. Maar goed, ik wil eigenlijk wel eens samen met vriend om de tafel om te kijken wat er bij hem binnenkomt en uitgaat, want ik heb de indruk dat hij zich meer kan veroorloven en dat is hem gegund. Maar niet op het moment dat ik een beetje moet gaan sabbelen, terwijl hij toch ook erg vaak bij mij is en veel kosten (eten, dure stookosten, etc.) onder mijn portemonee vallen.



Ik ben nu een schrijftje aan het bijhouden voor therapie. Ik heb handvatten nodig om volgende rondes dingen te kunnen bespreken, anders ben ik doelloos aan het zweven. Dat is zonde van mijn en hun tijd en geld. Feit blijft dat ik vind dat het best goed gaat met mij. Ik heb meer energie en ben doorgaans ook wel flexibeler en rekbaarder denk ik naar mijn omgeving. Onverwachte voorstellen zetten mijn doen en laten niet per definitie gigantisch op z'n kop. En bijvoorbeeld gisteren waren de ouders van vriend er en ik had zelf voorgesteld dat ze konden komen BBQ-en. Normaal zou mij dit erg veel stress geven. Ditmaal kon ik het meer loslaten en meer op me af laten komen. Dat zijn zo van die kleine grote veranderingen die mij persoonlijk veel meer zeggen dan honderdduizend testen, omdat dat altijd synoniem en kenmerkend voor mij is (geweest): altijd en altijd chronische stress en paniek om de meest voorkomende dingen, van bezoekjes of onverwachte kleine tegenslagen (lekke band) tot intense paniek bij het denken aan een baan. Ik word heel langzaamaan wat relaxter. Waarschijnlijk ook doordat ik mijn stressindicator steeds meer voorrang geef (voel ik stress, bel ik af en ga ik niet onnodig daar weer over stressen).



Vriend en dochter blijven een vak en verhaal apart. Ik trek dochter eigenlijk ook best goed, hoewel ik wel weer een aantal dagen heb gehad waarbij ik inwendig weer zeer fel was in mijn gevoel en gedachten naar haar toe en dat ik het echt uit mijn tenen moet halen om neutraal te blijven. Vriend zegt dan dat hij me zo robotterig vindt naar haar toe, zo automatische piloot. Maar dat is zelfbescherming, ik kan mijn gevoel er niet bijhalen, anders loop ik huilend en schreeuwend weg.



Ook moet ik naar vriend tijdens ruzie periodes (we hadden eignelijk geen ruzie, maar ik heb wel in de vakantie onze relatie en gang van zaken met hem willen bespreken en dat viel niet zo goed) ontzettend mega hard op de rem staan om niet te flappen (eruit te kanllen wat ik wil zeggen) en te flippen. Mijn frust zoekt zich een weg naar buiten, maar dan zijn gesprekken op voorhand al gedoemd te mislukken. Dus ik sta van binnen over te lopen aan gevoelens en emoties en aan de buitenkant probeer ik de kalmte tot op het bot te bewaren om escalaties te voorkomen.

Bovendien is vriend ook nog eens mega gevoelig en sensibel als het gaat om relatie perikelen, dus moet het met extra jus overgoten worden. Ik ben een ster in dingen kneedbaar en dik aangekleed en verpakt met dikke jus overgoten te brengen, om scenes te voorkomen. Maar ook dit vergt weer al mijn energie.



Maar goed, ik maak dus aantekeningen over mijn gedachten en gevoelens en situaties die zich voordoen, zodat ik het niet kan vergeten en weer met mond vol tanden sta bij de peut. Hopeljjk geeft mij dat richting om verder te kunnen gaan en anders blijf ik erbij dat we dan toch maar een (voorlopig) einde er aan moeten brijen. Verder weet ik gewoon niet goed hoe het met mijn/onze toekomst moet. Ik kan en durf niks te ondernemen op woongebied, omdat ik er dubbel insta. Enerzijds wil ik rust en samenwonen en anderzijds durf ik het niet, omdat ik bang ben voor de enorme consequenties. Ik verdrink gewoon echt in zijn bijzijn ben ik bang. Of dat wordt alleen maar erg veel ruzies waarbij we elkaar naar het leven staan. Frustrerende hieraan vind ik dat onze beleving van elkaar en ons leven samen zo anders is. Hij voelt het nl. niet zo en begrijpt ook niet dat ik het wel zo kan voelen. En alles in hem maakt hem of 100% onzeker over zichzelf of ziet dat als mijn gekte en dat het nagenoeg niks met hem te maken heeft. Terwijl ik ht juist wil onderzoeken als iets van ons samen, onze wisselwerking op elkaar. Oooooh men, wat is dit toch moeilijk! Ik wil gewoon dat hij meegaat naar een reltietherapeut, maar toen ik dit noemde dit weekend, sloegen bij hem het verzet en de stoppen alweer bijkans door. Waarom ziet hij dit toch niet als mogelijkheid, als zinvol als nuttig als een mooie kans??? We zijn samen goddomme een moeilijk stel, dat zou hij toch onderhand wel eens mogen weten???

Maar goed, ik hou voor vandaag maar weer op, want aan deze kant begint het te klinken als een gebroken plaat. Dit hebben jullie al zo vaak van mij gehoord, zucht.



Ik hoop dat alles goed gaat met Lin en dat er een woning in het verschiet ligt? Knuffels voor jou. Ik denk vaak aan je!

Hoi Meiden,

Ik ben weer terug. We hebben een fijn weekend gehad, met veel zon en strand! Kids waren heel gezellig. Vaak naar het strand geweest, 2 keer uit eten. Met de familie bij elkaar zijn ging allemaal goed, maar ik was wel blij dat we allemaal een beetje onze eigen gang gingen. Soms wil ik weg van al die mensen om me heen, gewoon even rust. Ik kon de ene dag beter genieten dan de andere, dat blijft moeilijk. Ik heb nu een paar drukke dagen nog, terwijl ik erg moe ben. Vrijdag laatste werkdagje voorlopig, dat levert wel wat stress op (gesprek met leidinggevende en Hrm). Ik ben er nog niet achter wat dit betekent voor mijn contract ed.Morgen naar het ziekenhuis, voor controle. Maar ook dat vind ik altijd wel spannend.



Intiem je bent goed bezig hoor met je lijstjes voor therapie! Ik reageer gauw weer op je berichtjes. Shahla what's happenng? Ik lees zo weinig van je! Lin ik ben benieuwd hoe het nu met je is. Ik ga even bijpitten. Liefs

Hoi lieve meiden,



Fijn dat jullie naar mij vragen. En ik heb geweldig goed nieuws....sinds gisteren heb ik eindelijk URGENTIE!!!!!!!



Internet is weer eens kapot op de crisis...dus uitgebreider lezen/schrijven doen ik later, maar dit goede nieuws wil ik jullie niet onthouden.......Het einde is in zicht (heb al gereageerd op een flat.....yes, yes, yes)

WOW LIN!!! Wat een goed nieuws!!! Ik weet niet wat ik lees, dat heb je super gedaan. Eindelijk een plekje voor jezelf in het verschiet, geweldig. Enne, ik hou me aan mijn belofte hoor, ik kom een dagje helpen als je dat wilt. Verhuizen, schilderen, you name it, ik ben multi inzetbaar (behalve als het dus in juni is, want dan ben ik op vakantie).



Ik hoop dat je snel ergens internet vindt en je weer bij ons aan kan sluiten.

liefs

voor Lin!!! Wat een goed nieuws zeg! Heerlijk voor je.



Shahla, je bent dus goed bezig met van alles zo te lezen!



Ik heb vanochtend mijn laatste werkochtendje gehad. Veel lieve reacties van collega's, deed me goed. Later dit weekend meer, ga nu eerst even mijn bedje opzoeken..

Alvast een fijn weekend allemaal.

Hai meiden, hoe gaat het hier. Tis even mega rustig. Misschien allemaal toe aan wat rust? Ik heb zelf geslapen van gisteren 21.00 uur tot vanochtend 10.30 uur. Was zo moe, terwijl ik gisteren overdag ook al heel wat uren heb gepakt, tijdens slaapje van dochter en in de ochtend toen ik haar even achter de tv heb geparkeerd. Nou ja, hopelijk ben ik nu een beetje bijgetankt.

Jij hebt ook veel slaapuren nodig he Robin? Toch echt bijtanken blijkbaar! Hoe voel je je nu, na de laatste werkdag? Geeft dat een gevoel van rust?



Lin, tell us more, tell us more! M.a.w., ik hoop dat internet het snel weer gaat doen.



Shahla, nou, ik ben niet geschrokken van je beschrijving over het hoe en waarom hoor. Het is hooguit onhandig gelopen, maar ik ben om te beginnen toch al geen smeris liefhebber, want daar heb ik veel te vaak en teveel vervelende aanvaringen mee gehad (en dus ook dat het stukje macht dat ze hebben compleet misbruikt wordt). Dus medelij heb ik bepaald niet haha. Hooguit dat ik in jouw situatie misschien mijn belangen (kind op tijd op school) boven de situatie had laten gaan. Maar mij kennende kan ik als ik boos ben alles op alles zetten om mijn principes achterna te varen, dus dan kan ik dat ook vergeten.

Maar goed, eigenlijk zijn de boetes zo uit de hand gelopen, omdat je heel hard hebt geprobeerd het te vergeten. Zonde joh! Ik hoop echt dat je brief het e.e.a. kan verduidelijken, want tis natuurlijk kul dat er zo hard op gegaan wordt, want waar hebben we het nou eigenlijk over??

Maak je niet teveel zorgen hoor Shahla!



p.s.

Vanavond hebben vriend en ik een goed gesprek. Ben benieuwd....

Dus een spannende avond voor je Intiem. Ben benieuwd. Gaat het over samenwonen of een ander ow?

Over slapen: ja, ik heb veel slaap nodig. Toen ik nog niet die ellendige pijnklachten had sliep ik ook wel lange nachten, maar niet zo vaak 's middags. Nu slaap ik gemiddeld wel 12 uur per dag. Pijn vreet echt energie. Ik hoop dan ook echt dat ik nu deze energie beter kan gaan verdelen en de energie die ik nog heb kan besteden om me beter te gaan voelen, mentaal en fysiek.



Shahla, heb het ook gelezen, zal er binnenkort een reactie op geven. Heb je een fijn weekend gehad?



Ik heb verschillende gevoelens over het 'niet meer werken'. Enerzijds dringt het nog niet helemaal door (nog steeds een staartje van ontkenning, vervreemding van mezelf ook wel). Dat heeft vooral te maken met het feit dat ik niet ziek wil zijn, en zeke niet voor altijd. Ik hoop dan ook nog steeds dat dit een tijdelijke situatie is. Het hangt trouwens van de herbeoordeling over enkele weken af of ik mijn contract daar kan houden. Het hangt dus van het Uwv af hoe ze denken over evt. herstel.

Als het soms wel doordringt, dan voelt het vnl verdrietig. Maar dat is niet erg, beter dan somber. Het is namelijk ook verdrietig dat het zover heeft moeten komen. Het zal moeten blijken of het me wat oplevert, ik hoop het. Ik zal niet zo snel beter worden, maar ik hoop wel dat ik me dus beter ga voelen, emotioneel en qua energie. Ook hoop ik nu meer stappen vooruit te kunnen maken in therapie.

Het geeft me ook wel rust. Ik heb met die 2 ochtenden werk zo lang mezelf overbelast, op mijn tenen gelopen, dat er nu wel iets van me afvalt. Mijn valkuil zal hoogstwaarschijnlijk zijn dat ik, als ik een goeie dag heb, van mening ben dat ik maar gewoon weer aan de bak moet. Terwijl ik me nu realiseer dat het juist de bedoeling is dat ik me soms wat beter ga voelen.

Intiem, hoe ging jullie gesprek?

lieve allemaal,



kan niet anders berichten dan dat ik nogal moe ben. Ik steek ook veel tijd in dingen uitzoeken over (WSW) banen en dit daar vooral veel vragen over te stellen op een wajong forum en achtergrondinformatie bij elkaar te sprokkelen op internet. Zodat ik een beetje op een rijtje kan krijgen wat voor weg ik het komende jaar het best kan bewandelen. Tis bepaald nog geen makkelijk oerwoud aan regeltjes. Sterker nog, financieel is de kans groot dat je er op achteruit gaat als je gaat werken. Tis toch van de zotte??? Voor mij hoef ik echt niet meer te verdienen, want ik doe het niet omdat ik zo nodig meer geld wil. Ik doe het puur omdat ik het wil en belangrijk vind. Maar ik kan gewoon niet rondkomen met minder. Zit nu al elke maand centjes te tellen (vooral door mijn 250 a 300 euro stookkosten). Dus ik ben erg benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen.



Maar goed, moe, moe en nog eens moe en ik slaap me een slag in de rondte (ook als ik bijtijds naar bed ga). Ben verders een beetje timide en ook veel aan het nadenken over de toekomst in het algemeen (met vriend, qua wonen en werken dus). Daar zal wel veel van mijn energie naartoe gaan. En oh ja, laat ik vooral de vakantie niet uitvlakken, want dat vind ik qua stress niet echt leuk. En het is al over 2 weken. Maar goed, opgehouden met klagen en over naar leuker nieuws.



Het gesprek met vriend ging raar goed, we waren zelfs binnen 5 minuten klaar. Nadat we 's middags dus ook al ruzie hadden gemaakt. Ik heb toen tijdens die ruzie kennelijk iets gezegd wat hem zo'n AHA gevoel heeft gegeven, waardoor hij nu inene al onze ruzies snapt??? Van jaren en jaren hebben we het dus over. Het kwam erop neer dat er bij hem een lampje opging dat ik hem helemaal niet van zijn mening af wil praten wat hij al die tijd gedacht heeft. Nou ja, helemaal snappen wat ik nu zo anders zei dan anders weet ik ook niet. Resultaat is dat we een snel en prima gesprekje hadden en hij mijn suggestie om in relatie therapie te gaan prima vond, zonder dat het vervelend werd. Okidoki, doen we dat. Zoiets. Nou ja, mijn klomp breekt, maar tis in ieder geval fijn dat hij erachter staat. Want anders had ik echt niet meer geweten wat te doen. Morgen heb ik weer mijn afspraak bij mijn behandelaar en dan ga ik dit ook aangeven. Ik heb weer last van de bekende wat moet ik toch zeggen gedachten, ook al heb ik de afgelopen twee weken genoeg zware gedachten gehad waarbij ik het allemaal niet meer wist. Maar als ik er dan zo'n avond van te voren (voor de afspraak) naar kijk, dan lijkt het allemaal zo futiel, dat ik het bijna onzin vind om het daar over te gaan hebben. Iets van och en ach, is allemaal niet zo belangrijk. Nou ja, we zien wel.



Ohja, Robin, zie nu je vraag over welk onderwerp. Het ging er eigenlijk over dat ik het (toch) niet zie zitten om in huidige situatie te gaan samen wonen. Sterker nog, dat ik relatietwijfels heb om zo door te gaan (maar dat heb ik niet uitgesproken, want dan kunnen we praten wel vergeten). Het wordt er voor mij nl. bijna onhoudbaar op (ik kan gewoon niet accepteren hoe hij omgaat met de grote levenskwesties, dat wil ik wel erg graag kunnen accpeteren en probeer het ook, al jaren, maar het lukt me gewoon niet en het bepaalt daarom ook zoveel van mijn leven en dat wil ik gewoon niet meer zo).



Nou, we zitten momenteel beide in een groot slaapmanco he? Maar volgens mij is mijn moeheid wel erg psychisch gerelateerd? Vooral ook omdat ik het merk aan de spanningen in mijn lijf (bezig zijn met toekomstig werk levert ook spanning op en de relatieoverpeinzingen ook). Blijkbaar word ik erg moe van die energieslurpende gedachten.

Bij jou is het deels stemming en deels pijn die je zo moe maakt, toch?



Robin, tis niet anders, dan dat je -net als ik en ieder ander- toch zult moeten leren leven bij de dag. Zeker bij zoiets grilligs als ziekzijn die deels stemmingsbepaald is. Het is hoe dan ook een langer durend proces, waarbij je waarschijnlijk het eerste jaar toch nog weinigs zinnings kunt zeggen. Ik hoop voor je dat je jezelf iig dat jaar gunt. Dan kun je over een jaar eens een evaluatie doen en kijken waar je dan staat tov nu. Handig om te bewaren voor jezelf, deze krabbels. Dan kun je ze er eens bijpakken en teruglezen en misschien zeg je wel, goh, ben toch wel beter in mijn vel (zowel mentaal als qua pijnbeleving) komen te zitten. Dat op zichzelf zou al een groot kado zijn toch?



Shahla, kom je ook weer een boompje of wat opzetten? Je mag me wel wat stof tot nadenken geven hoor voor op vakantie. Houdt me van de (Italiaanse) straat haha. Of krijgen we nu voortaan een update tot waar je bent gekomen?

Afwas: gedaan

sociale contacten aangehaald: mee bezig

vakantieplanning: op de helft

bikini gekocht (yep, alleen kan het allemaal weer terug naar de winkel, vanwege niet mooi (lees flatteus) genoeg)



Nu jij weer!



Lin, heb je al internet meis?

Slap ouwehoeren, hmmm, dan had je me in een betere stemming moeten treffen. Hoewel het nu wel weer bijgetrokken is.



Ik kom net van de dorpsvergadering of hoe je het noemen wilt, af. We zijn hier nu structuurvisie's aan het behandelen en zoals een rechtgeaarde Intiem betaamt, heb ik ook hier weer een mening over. Althans, ik vond dat ik die moest hebben ca. 3 maanden geleden, dus had ik me opgegeven voor een discussiegroepje. Wil het nou net deze week niet echt lukken en ik heb me er zelf naartoe moeten slepen. Maar goed, uiteindelijk wel leuk en interessant (vooral omdat mijn mening nogal afwijkt en dan is het echt op je handen gaan zitten en mijn scheur dichtzippen, anders wil ik de hele tijd wat zeggen). Nee heur, zo erg ben ik allang niet meer haha. Ik kon het allemaal prima aanhoren.



Vandaag met een mengelmoesje aan gevoelens bij peut weggegaan (oh boy, ik was zo moe, de hele dag eigenlijk). Ik had de vorige keer al een beetje geproefd wat haar mening is en die vandaag weer mogen meemaken. Als ik het allemaal even erg zwart wit schets voor wat ik eruit opmaak, is dat peut eigenlijk niet echt toekomst ziet in mijn relatie met vriend, wil ik blijven vasthouden aan wat voor mij belangrijk is (en dat zijn toch algemeen geaccepteerde waarden die door veel mensen als belangrijk gezien worden). Zij denkt volgens mij dat ik mijn conclusies moet trekken en dat dat dus resulteert in het opzeggen van mijn relatie. Daarbovenop doet ze ook nog eens zakelijk en nuchter, alsof je het hebt over het opzeggen van een abonnement en daarbij blijft ze vooral zakelijk over zoiets emotioneels als een relatie. Werkt het niet, dan werkt het niet... Simpel toch? M.a.w. ze denkt eigenlijk dat het zinloos is om in relatie therapie te gaan. Ze zegt het niet met zoveel woorden, maar straalt wel uit wat haar mening is over dit onderwerp. En dat vind ik erg vervelend. Ik vind het vervelend dat ze koeltjes kan reageren op iets wat voor mij belangrijk is. Ze mag best een andere mening hebben, maar dan mag ze nog wel begrijpen dat het voor mij niet werkt als het opzeggen van een abonnement. Dusssss, niet echt blij hiermee.



Ik ga even onthyperen van het avond dorps debat en dan slapen. Morgen weer een lange lange dag.

Volgende x vraag ik weer naar jullie, beloofd.

-Sorry Shahla, geen slap geouwehoer, andere keer, goed?-

Tjee Intiem, dus jij hebt wel wat om over na te denken voorlopig. Ik zou me daar ook erg aan kunnen irriteren, de manier waarop zij over dat onderwerp praat met je. Voor jou is het namelijk wél enorm groot, en heftig, zo'n groot deel van je leven, je relatie. Misschien doet ze het wel met opzet, zodat jij ook met wat meer afstand naar jullie relatie kan kijken. Zonder al te veel heftige emoties bedoel ik..? Maargoed, pittig hoor. Ik weet natuurlijk al lang van jullie relatie-perikelen maar heb geen idee of dat ook een optie voor je zou zijn, uit elkaar gaan.

Volgens mij is het al moeilijk voor je om dit onderwerp hardop aan te kaarten, dus begin maar eens met het rustig te laten bezinken. Volgens mij heb je het ook best druk deze dagen, dus even rem erop hé..



Ik ben zelf echt aan het bijkomen van al die tijden werken. Heb zo enorm veel geslapen de afgelopen dagen, niet normaal. ik heb ook veel pijn. Verder wisselt mijn stemming nogal, het ene moment zie ik het helemaal niet meer zitten en het volgende moment zie ik ook juist het positieve van het 'niet meer werken', namelijk hopelijk kans op herstel. In therapie hebben we het ook gehad over de structuur in mijn dagen. Dat is natuurlijk wel belangrijk om erin te gaan houden. Ik ben alweer goed bezig met regelmatig eten, wat redelijk lukt. Verder bleek op het eind van het uur dat mijn therapeut 2 keer op vakantie op korte termijn gaat dus dat ik maar weinig terecht kan de komende tijd. Dat vind ik best eng soms en ik was er ook wel wat pissig over. Maar heb het wel al wat van me af kunnen zetten.



Shahla van mij dus ook geen slap ge-OH.. Hoe is het met je. En lin, still there?