Psyche
alle pijlers
Brief aan mijn vader
woensdag 3 april 2024 om 00:53
Vanmorgen was ik bij de psych, we hadden het over de steeds terugkerende beelden die ik heb over mijn vader, van heel vroeger. Mijn vader was altijd kritisch, veroordelend. Nooit zei hij dat hij trots op me was, van me hield. Sinds een paar maanden droom ik elke nacht over mijn ouders, waarbij mijn vader die altijd kritische ouder is. Ze zijn allebei vorig jaar overleden.
De beelden die ik heb, en die zich gedurende de dag aan me opdringen, zijn heel akelig. Het zijn dingen die ik waarschijnlijk verdrongen heb, want te heftig. Mijn zus was ook slachtoffer. Het gaat om misbruik. Ik heb inmiddels EMDR en schematherapie achter de rug, maar toch heeft dat blijkbaar niet afdoende geholpen, want nog steeds die beelden en die dromen. EMDR gaat dus weer worden opgestart.
De psychotherapeut opperde, dat ik een brief aan mijn vader zou kunnen schrijven, waarin ik hem duidelijk kan maken hoe kwaad ik op hem ben, hoe teleurgesteld etc. Maar alles in mij verzet zich daartegen. Ik word letterlijk misselijk als ik er alleen al aan denk om zoiets te schrijven. Ik wil het gewoon wegstoppen, er niet meer aan denken. Tegelijkertijd weet ik dat het echt helpend kan zijn. Maar ik blokkeer gewoon.
Ik weet het even niet meer. En mijn vraag is eigenlijk, of er hier mensen zijn die ervaring hebben met deze methode? Heeft het geholpen?
De beelden die ik heb, en die zich gedurende de dag aan me opdringen, zijn heel akelig. Het zijn dingen die ik waarschijnlijk verdrongen heb, want te heftig. Mijn zus was ook slachtoffer. Het gaat om misbruik. Ik heb inmiddels EMDR en schematherapie achter de rug, maar toch heeft dat blijkbaar niet afdoende geholpen, want nog steeds die beelden en die dromen. EMDR gaat dus weer worden opgestart.
De psychotherapeut opperde, dat ik een brief aan mijn vader zou kunnen schrijven, waarin ik hem duidelijk kan maken hoe kwaad ik op hem ben, hoe teleurgesteld etc. Maar alles in mij verzet zich daartegen. Ik word letterlijk misselijk als ik er alleen al aan denk om zoiets te schrijven. Ik wil het gewoon wegstoppen, er niet meer aan denken. Tegelijkertijd weet ik dat het echt helpend kan zijn. Maar ik blokkeer gewoon.
Ik weet het even niet meer. En mijn vraag is eigenlijk, of er hier mensen zijn die ervaring hebben met deze methode? Heeft het geholpen?
woensdag 3 april 2024 om 08:07
Ja ik, mbt mijn moeder. Ongeveer 13 jaar geleden kwam mijn therapeut met hetzelfde voorstel en ik had precies dezelfde reactie als jij. Ik werd er ook echt fysiek naar van en moest er niet aan denken. Járen later, nu anderhalf jaar geleden zag ik een film waarbij de moeilijke band tussen moeder en dochter centraal stond en kon ik niet meer stoppen met huilen. Toen pakte ik als vanzelf een A4-blocnote en ben ik gaan schrijven, zonder na te denken. Ik wist niet wat ik anders met die golf aan moest, was te groot.
Dus misschien komt het voor jou ook (veel) later, dat je er opeens aan toe bent. Zeker niet nu gaan forceren zou ik zeggen
Sterkte met je proces!
Dus misschien komt het voor jou ook (veel) later, dat je er opeens aan toe bent. Zeker niet nu gaan forceren zou ik zeggen
Sterkte met je proces!
woensdag 3 april 2024 om 08:57
Die brief is dus iets wat op je trauma drukt. En dus voor nu nog veel te vroeg, want je durft het nog niet aan te kijken, laat staan op te schrijven.
Dus nee, dat is nog te vroeg.
Wel kun je misschien je dromen opschrijven. En die meenemen en samen onderzoeken en analyseren. Sterkte
Dus nee, dat is nog te vroeg.
Wel kun je misschien je dromen opschrijven. En die meenemen en samen onderzoeken en analyseren. Sterkte
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 3 april 2024 om 09:14
Dank jullie wel voor de reacties tot dusverre. Jullie zeggen allemaal dat ik er beter nog even kan wachten, en dat vind ik fijn om te horen. Het lukt nu gewoon nog niet.
In de schematherapie heb ik inderdaad al "fysiek" met het verleden afgerekend, ik mocht verbaal losgaan op wat er toen gebeurd is. De woede die toen omhoogkwam was gigantisch, het was "lekker" om het eruit te schreeuwen. Maar schrijven is een tweede, dat durf ik dus nog niet. Niet zo'n brief in ieder geval, want verder schrijf ik elke dag; ik hou al jaren een soort van fictief dagboek bij, waarin ik nare gebeurtenissen een plaats geef door ze in een mooiere/betere setting te omschrijving. Dat helpt enorm om dingen een plek te kunnen geven. Het blijkt zelfs een naam te hebben; rescripting. Doreia, die dromen verwerk ik daar ook vaak in. De tip om dat mee te nemen naar therapie, vind ik een hele goeie!
Maree, voor jou een
In de schematherapie heb ik inderdaad al "fysiek" met het verleden afgerekend, ik mocht verbaal losgaan op wat er toen gebeurd is. De woede die toen omhoogkwam was gigantisch, het was "lekker" om het eruit te schreeuwen. Maar schrijven is een tweede, dat durf ik dus nog niet. Niet zo'n brief in ieder geval, want verder schrijf ik elke dag; ik hou al jaren een soort van fictief dagboek bij, waarin ik nare gebeurtenissen een plaats geef door ze in een mooiere/betere setting te omschrijving. Dat helpt enorm om dingen een plek te kunnen geven. Het blijkt zelfs een naam te hebben; rescripting. Doreia, die dromen verwerk ik daar ook vaak in. De tip om dat mee te nemen naar therapie, vind ik een hele goeie!
Maree, voor jou een
woensdag 3 april 2024 om 09:17
Dan lijkt het me goed dat je doorgaat met het fysiek uiten van je boosheid. Je hebt je altijd in moeten houden. En dat hoeft daar dan niet.
Het maakt niet uit welke medium het is om die gevoelens los te maken. Een bokszak of schreeuwen op het strand of tegen de wind in of in een weiland kan net zo goed hetzelfde bereiken.
Het maakt niet uit welke medium het is om die gevoelens los te maken. Een bokszak of schreeuwen op het strand of tegen de wind in of in een weiland kan net zo goed hetzelfde bereiken.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 3 april 2024 om 09:20
Ik heb zo’n brief wel eens verschreven als onderdeel van de therapie. En ik vond het heel fijn om alles ‘te zeggen’ tegen diegene. Dat hielp wel. Ik heb de brief overigens nooit verstuurd, dat vond ik niet nodig of helpend voor mezelf. Het opschrijven was genoeg.
Zit je weerstand echt tegen het schrijven of tegen het eventueel versturen? Want dan laatste hoeft natuurlijk niet
Zit je weerstand echt tegen het schrijven of tegen het eventueel versturen? Want dan laatste hoeft natuurlijk niet
woensdag 3 april 2024 om 09:22
Vader is overleden, dus er valt niks te versturen.katkaatje schreef: ↑03-04-2024 09:20Ik heb zo’n brief wel eens verschreven als onderdeel van de therapie. En ik vond het heel fijn om alles ‘te zeggen’ tegen diegene. Dat hielp wel. Ik heb de brief overigens nooit verstuurd, dat vond ik niet nodig of helpend voor mezelf. Het opschrijven was genoeg.
Zit je weerstand echt tegen het schrijven of tegen het eventueel versturen? Want dan laatste hoeft natuurlijk niet
woensdag 3 april 2024 om 09:26
Misschien verschilt het ook per persoon welke methodes bij je passen. Ik ben nog niet zo ver op weg volgens mij, maar heb een paar jaar geleden wel zo'n brief aan m'n vader geschreven (geen misbruik, wel geweld), en een jaar geleden aan de misbruiker. Beide nooit gegeven, vader is nu ook overleden. Ik vond 't wel opluchten om m'n woede er op papier uit te kunnen gooien. Niet genoeg, wel een stapje. Overigens had ik de suggesties van de brief ook al jaren daarvoor gekregen maar zag dat toen nog niet zitten. Ik zou idd wachten tot je zelf de behoefte voelt (en misschien komt die nooit, who knows).
anoniem_672d07c2e9073 wijzigde dit bericht op 04-04-2024 07:08
3.24% gewijzigd
woensdag 3 april 2024 om 10:25
Wat ik fijn vond om te horen van de psych was: 'je hebt het al overleefd. Het kan nooit meer zo erg worden als toen het daadwerkelijk gebeurde'
Want het lijkt alsof je erin gaat verdrinken, als je alles eruit laat. Het wordt heftig, maar om vrij te kunnen zijn moet het eruit.
Ik kan niet op een paar zinnetjes beoordelen of het beter is om te wachten of dat het je gaat helpen om over die drempel te stappen en het gewoon te doen. De dam te breken en alle ellende eruit te laten lopen.
Bespreek je twijfels met je therapeut.
Want het lijkt alsof je erin gaat verdrinken, als je alles eruit laat. Het wordt heftig, maar om vrij te kunnen zijn moet het eruit.
Ik kan niet op een paar zinnetjes beoordelen of het beter is om te wachten of dat het je gaat helpen om over die drempel te stappen en het gewoon te doen. De dam te breken en alle ellende eruit te laten lopen.
Bespreek je twijfels met je therapeut.
woensdag 3 april 2024 om 22:36
Ik ben inderdaad gewoon bang voor wat er naar boven komt als ik dingen daadwerkelijk aan diegene op papier ga zetten. Ik ben er duidelijk nog niet aan toe, dat zeggen jullie ook. Ik ga eerst de EMDR afwachten.
En Dropdrop, wat jouw psych tegen je zei, die ga ik onthouden. Is sowieso een mooi "levens" motto!
En Dropdrop, wat jouw psych tegen je zei, die ga ik onthouden. Is sowieso een mooi "levens" motto!
Ik had daar helemaal overheen gelezen. Sorry TO!
donderdag 4 april 2024 om 10:53
Bang voor wat er bij mezelf losgemaakt kan worden, dan opschrijven iets kan triggeren wat ik niet onder controle kan houden, of dat er herinneringen naarboven komen die ik nu nog kan wegdrukken.
Het zou niet de bedoeling zijn dat andere mensen het lezen.
donderdag 4 april 2024 om 10:54
Geeft niet, kan gebeuren toch. Ik vond dat je wel een goede vraag stelde, het heeft mij aan het denken gezet. Wat als hij nog geleefd had, en ik had zo'n brief naar hem gestuurd. Had me dat sterker gemaakt? Ik denk het eigenlijk wel...
donderdag 4 april 2024 om 11:02
Niet zelf ervaring mee, maar een vriendin die ook kampt met misbruik en trauma.
Sinds zij in therapie zit heeft ze heel veel herbelevingen, angsten en nachtmerries. Ze verteld het alsof er een enorme beerput is open getrokken en dat dit nu allemaal eruit komt.
Als mijn vriendin jouw verhaal als het hare tegen mij zou vertellen zou ik zeggen dat als ze er echt misselijk van zou worden bij die gedachten dat ze het nu niet moet doen. Het trauma lijkt mij nu nog te groot om het daadwerkelijke probleem in de ogen te kijken.
Sinds zij in therapie zit heeft ze heel veel herbelevingen, angsten en nachtmerries. Ze verteld het alsof er een enorme beerput is open getrokken en dat dit nu allemaal eruit komt.
Als mijn vriendin jouw verhaal als het hare tegen mij zou vertellen zou ik zeggen dat als ze er echt misselijk van zou worden bij die gedachten dat ze het nu niet moet doen. Het trauma lijkt mij nu nog te groot om het daadwerkelijke probleem in de ogen te kijken.
donderdag 4 april 2024 om 11:15
Ik zou precies dit deel aan je hulpverlener voorleggen.
Want dit is wat je tegen houdt, waardoor je niet verder kunt gaan. De angst voor het trauma en de angst voor hernieuwd trauma.
Wat je nodig hebt is vertrouwen. Vertrouwen in jezelf, dat jij niet meer dat kleine mensje bent, maar een volwassene, die kan dragen wat er boven komt, maar wel in de juiste veilige setting. Dat je toestemming geeft aan jezelf dat gevoel er mag zijn, geuit mag worden, rauw en lelijk mag zijn. En dat je daar vervolgens niet dood van gaat
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 4 april 2024 om 13:32
Toen ik volop in herbelevingen zat had ik ook geen brief kunnen schrijven denk ik, ik heb denk ik ooit wel iets geprobeerd maar dat weet ik niet eens meer. Jaren later kon ik het wel, pas toen ik meer met verdriet en gemis te maken had en niet meer al die boosheid, angst en het vechten/overleven op de voorgrond stonden.
Uiteindelijk probeer je samen met de therapeut gewoon linksom en rechtsom wat. Ik vind het al heel knap dat je hier zo mee bezig bent gegaan. De rest komt dan echt wel, alles op z'n tijd! Het is geen lineair proces of iets wat zich laat structureren, en je doet het samen. De therapeut houdt jou de eerste tijd veilig als jou dat nog niet lukt.
Edit: wat mij wel heel veel hielp destijds was als iemand anders het voor me opnam. Dus als de therapeut tegen mijn ingebeelde vader zei dat het hier stopte. En daarna ik zelf. Of dat we een symbool voor mijn vader/moeder bijvoorbeeld achter een deur zetten. Daar groeide ik enorm van en dan durfde ik ook meer te voelen en te praten.
Uiteindelijk probeer je samen met de therapeut gewoon linksom en rechtsom wat. Ik vind het al heel knap dat je hier zo mee bezig bent gegaan. De rest komt dan echt wel, alles op z'n tijd! Het is geen lineair proces of iets wat zich laat structureren, en je doet het samen. De therapeut houdt jou de eerste tijd veilig als jou dat nog niet lukt.
Edit: wat mij wel heel veel hielp destijds was als iemand anders het voor me opnam. Dus als de therapeut tegen mijn ingebeelde vader zei dat het hier stopte. En daarna ik zelf. Of dat we een symbool voor mijn vader/moeder bijvoorbeeld achter een deur zetten. Daar groeide ik enorm van en dan durfde ik ook meer te voelen en te praten.
dinsdag 23 april 2024 om 03:12
Ik heb mijn eigen topic een tijdje (bewust) links laten liggen. Veel nagedacht en vandaag met de therapeut gesproken. De tips gedeeld die jullie gegeven hebben. Het heeft me wat meer inzicht gegeven. En inderdaad, ik hoef (nog) niet te schrijven.
@bijtie, wat je schrijft in je laatste alinea, dat heb ik ook gedaan in schematherapie, in de groep. Dat hielp al enorm om het wat meer te "handelen" zeg maar. En dan inderdaad letterlijk een stoel op de gang zetten. Klinkt vreemd, maar het helpt best goed om het zo letterlijk en tastbaar te maken, dat gevoel.
Dank jullie wel!
@bijtie, wat je schrijft in je laatste alinea, dat heb ik ook gedaan in schematherapie, in de groep. Dat hielp al enorm om het wat meer te "handelen" zeg maar. En dan inderdaad letterlijk een stoel op de gang zetten. Klinkt vreemd, maar het helpt best goed om het zo letterlijk en tastbaar te maken, dat gevoel.
Dank jullie wel!
dinsdag 23 april 2024 om 05:01
Ik wil je het advies geven om de zaken die tijdens de therapie loskomen, direct in te zetten tijdens emdr. Juist als het heftig is, zou ik het direct bespreken met je psych en er emdr op toepassen. Dat is slechts een advies, bij mij heeft emdr gruwelijk goed geholpen! Veel sterkte!
My illness is chronic but my tits are iconic
dinsdag 23 april 2024 om 05:35
Klopt, ik heb slechts één sessie EMDR gehad en dat hielp al geweldig tegen de ergste flashbacks. Heb gisteren met mijn therapeut afgesproken dat we even geen EMDR doen, omdat ik net aan het opknappen ben van m'n laatste depressie. Maar ze houdt de vinger aan de pols, want er komt inderdaad nogal wat los de laatste tijd...Xun4 schreef: ↑23-04-2024 05:01Ik wil je het advies geven om de zaken die tijdens de therapie loskomen, direct in te zetten tijdens emdr. Juist als het heftig is, zou ik het direct bespreken met je psych en er emdr op toepassen. Dat is slechts een advies, bij mij heeft emdr gruwelijk goed geholpen! Veel sterkte!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
