Psyche
alle pijlers
Depersonalisatie/cannabisgebruik/zin van het leven
zaterdag 29 september 2018 om 22:37
Hi dames.
Laat ik kort mijn verhaal vertellen. Vorig jaar ben ik gestopt met antidepressiva na een lange depressieve periode. Veel meegemaakt en last van slaapstoornissen (nachtmerries/lucide dromen en moeite met in en doorslapen) Mede de AD hielpen mij bij het slapen en mijn gemoedstoestand. Ik heb veel jeugdtraumas. Toen ik stopte met AD ben ik begonnen met het roken van een hasj-joint ipv de medicatie. Dit hielp erg goed. Mijn moeder is ernstig ziek geworden en daardoor had ik dus nog wel ‘iets’ nodig om in slaap te kunnen komen door de stress. Ook door deze situatie ben ik vaak gaan nadenken over de zin van het leven; maar niet op een bepaalde ‘depressieve’ manier, meer op een filosofische manier. Want waarvoor doen we het eigenlijk? Alles wat we doen, doen we om onze hersenen een soort van voldoening te geven, zodat we erna weer beter de dag kunnen doorkomen. Materie is slechts een fractie van een paar minuten tijd en ook een nieuwe auto verveelt binnen een paar weken. Ik ben erg jong. Ik ben 21 jaar. En het beangstigt mij dat ik deze gedachten heb. Ik weet niet zo goed hoe ik ermee moet gaan. Maar dat was nog niet het ergste. Sinds 3 dagen heb ik last van een soort depersonalisatie. Ik heb het gevoel alsof ik niet in mijn eigen lichaam zit, en alles voelt als een droom aan. Mijn stem herken ik haast niet en ik ben ontzettend bang dat dit een of andere soort psychose is... Ik heb dit kenbaar gemaakt in mijn omgeving en ben ook direct gestopt met de cannabis.
Ik vroeg mij af of er lotgenoten zijn. Want soms heb ik het gevoel dat ik gek aan het worden ben. Het rare is wel, dat ik therapie krijg door het verzorgen van mijn hondje. Heel raar. Mijn gedachtes lijken op die manier wel ‘rust’ te vinden.
Gaan de gedachtes ooit nog weg?
Laat ik kort mijn verhaal vertellen. Vorig jaar ben ik gestopt met antidepressiva na een lange depressieve periode. Veel meegemaakt en last van slaapstoornissen (nachtmerries/lucide dromen en moeite met in en doorslapen) Mede de AD hielpen mij bij het slapen en mijn gemoedstoestand. Ik heb veel jeugdtraumas. Toen ik stopte met AD ben ik begonnen met het roken van een hasj-joint ipv de medicatie. Dit hielp erg goed. Mijn moeder is ernstig ziek geworden en daardoor had ik dus nog wel ‘iets’ nodig om in slaap te kunnen komen door de stress. Ook door deze situatie ben ik vaak gaan nadenken over de zin van het leven; maar niet op een bepaalde ‘depressieve’ manier, meer op een filosofische manier. Want waarvoor doen we het eigenlijk? Alles wat we doen, doen we om onze hersenen een soort van voldoening te geven, zodat we erna weer beter de dag kunnen doorkomen. Materie is slechts een fractie van een paar minuten tijd en ook een nieuwe auto verveelt binnen een paar weken. Ik ben erg jong. Ik ben 21 jaar. En het beangstigt mij dat ik deze gedachten heb. Ik weet niet zo goed hoe ik ermee moet gaan. Maar dat was nog niet het ergste. Sinds 3 dagen heb ik last van een soort depersonalisatie. Ik heb het gevoel alsof ik niet in mijn eigen lichaam zit, en alles voelt als een droom aan. Mijn stem herken ik haast niet en ik ben ontzettend bang dat dit een of andere soort psychose is... Ik heb dit kenbaar gemaakt in mijn omgeving en ben ook direct gestopt met de cannabis.
Ik vroeg mij af of er lotgenoten zijn. Want soms heb ik het gevoel dat ik gek aan het worden ben. Het rare is wel, dat ik therapie krijg door het verzorgen van mijn hondje. Heel raar. Mijn gedachtes lijken op die manier wel ‘rust’ te vinden.
Gaan de gedachtes ooit nog weg?
anoniem_372064 wijzigde dit bericht op 30-09-2018 01:39
0.00% gewijzigd
zaterdag 29 september 2018 om 23:32
Zoiets kan alleen iemand die er voor geleerd heeft (gz-psycholoog of psychiater) vaststellen.Salontafel12345 schreef: ↑29-09-2018 23:31Kun je leren wat depersonalisatie is? Ik denk dat het net zoiets is als een depressie. Zoiets ‘weet’ je pas zodra je het zelf ooit hebt meegemaakt.
zaterdag 29 september 2018 om 23:33
Ik ben echt blij met jouw reactie. Ze ligt nu lekker naast me en vind dat heerlijk. Sommige reacties waren idd erg hard. Maar gelukkig kan ik me er maar een paar seconden druk over maken. Want ik heb veel aan mijn hoofdCaitriona* schreef: ↑29-09-2018 23:29Het verzorgen van een dier, zoals een hond en het wandelen met de hond kan zeer ondersteunend zijn. Er zijn tig forummers die dat beamen. Toen ik verdrietig was, kwam tot mijn verbazing de kat van de buren binnenwandelen. Ik heb hem netjes naar buiten gedragen. Even later kwam hij naast me zitten op de bank. Ik aaide hem. En wauw, dat deed me goed.
Ga lekker door met je (honden)wandelingen.
zaterdag 29 september 2018 om 23:36
Pffff. Hoe denk je dat ooit die ziekted zijn vastgesteld? Ook uit een boekje? Ik weet heus wel wat ik zef voel; of juist niet. En als ik je zeg dat ik het gevoel heb dat ik mijn eigen verlies en dat ik mijn eigen stem niet herken nou dan is het makkelijk hoor. Maar jij je zin; nee het is geen personalisatie, het is ‘niks’. Maar de symptomen zijn: verlies van werkelijkheid, eigen stem niet herkennen, doods gevoel, automatische piloot. De volgende keer zal ik mijn ‘vermoedens aandoening’ niet opschrijven; enkel de symptomen.
zaterdag 29 september 2018 om 23:37
Mja, Salontafel denkt aan depersonalisatie, Nemain twijfelt. Sowieso een goed idee om naar de huisarts te gaan. Zo op afstand kunnen we er toch niets van zeggen.
Ben wel nieuwsgierig Nemain; kan het zijn dat jij het je 'niet meer bij de wereld horen' of de 'wereld anders gaan zien' als rustgevend hebt ervaren? Dat je het voor jou de stress van het dagelijkse leven weg nam en je je daardoor veilig voelde?
Voor mij was het dat ik geen contact meer voelde met de wereld, de dingen, de mensen. Ik snapte mijn plaats niet meer in de wereld. Die onzekerheid was beangstigend.
Kan het zijn dat de één het anders ervaart dan de ander?
Ben wel nieuwsgierig Nemain; kan het zijn dat jij het je 'niet meer bij de wereld horen' of de 'wereld anders gaan zien' als rustgevend hebt ervaren? Dat je het voor jou de stress van het dagelijkse leven weg nam en je je daardoor veilig voelde?
Voor mij was het dat ik geen contact meer voelde met de wereld, de dingen, de mensen. Ik snapte mijn plaats niet meer in de wereld. Die onzekerheid was beangstigend.
Kan het zijn dat de één het anders ervaart dan de ander?
Only action impacts the drift | A year from now you may wish you had started today
zaterdag 29 september 2018 om 23:37
Salontafel12345 schreef: ↑29-09-2018 23:36Pffff. Hoe denk je dat ooit die ziekted zijn vastgesteld? Ook uit een boekje? Ik weet heus wel wat ik zef voel; of juist niet. En als ik je zeg dat ik het gevoel heb dat ik mijn eigen verlies en dat ik mijn eigen stem niet herken nou dan is het makkelijk hoor. Maar jij je zin; nee het is geen depersonalisatie, het is ‘niks’. Maar de symptomen zijn: verlies van werkelijkheid, eigen stem niet herkennen, doods gevoel, automatische piloot. De volgende keer zal ik mijn ‘vermoedens aandoening’ niet opschrijven; enkel de symptomen.
zaterdag 29 september 2018 om 23:38
.Salontafel12345 schreef: ↑29-09-2018 23:33Maar gelukkig kan ik me er maar een paar seconden druk over maken. Want ik heb veel aan mijn hoofd
Ik denk dat het je meer doet dan dat, en dat mag je ook best zeggen hoor.
Only action impacts the drift | A year from now you may wish you had started today
zaterdag 29 september 2018 om 23:39
Ja misschien wel. Maar dan is het alsnog dezelfde ‘aandoening’ alleen zijn de symptomen anders. Want ipv angstig ben je dan rustig? Maar het contact met werkeijkheid verliezen je ezelf niet herkennen blijft toch hetzelfde.. het enige wat ik weet is dat ik het fucking eng vind|Courage| schreef: ↑29-09-2018 23:37Mja, Salontafel denkt aan depersonalisatie, Nemain twijfelt. Sowieso een goed idee om naar de huisarts te gaan. Zo op afstand kunnen we er toch niets van zeggen.
Ben wel nieuwsgierig Nemain; kan het zijn dat jij het je 'niet meer bij de wereld horen' of de 'wereld anders gaan zien' als rustgevend hebt ervaren? Dat je het voor jou de stress van het dagelijkse leven weg nam en je je daardoor veilig voelde?
Voor mij was het dat ik geen contact meer voelde met de wereld, de dingen, de mensen. Ik snapte mijn plaats niet meer in de wereld. Die onzekerheid was beangstigend.
Kan het zijn dat de één het anders ervaart dan de ander?
zaterdag 29 september 2018 om 23:40
Voor mij was het weg zijn uit gewelddadige situaties en inderdaad rustgevend, zoals ik al eerder schreef.|Courage| schreef: ↑29-09-2018 23:37Mja, Salontafel denkt aan depersonalisatie, Nemain twijfelt. Sowieso een goed idee om naar de huisarts te gaan. Zo op afstand kunnen we er toch niets van zeggen.
Ben wel nieuwsgierig Nemain; kan het zijn dat jij het je 'niet meer bij de wereld horen' of de 'wereld anders gaan zien' als rustgevend hebt ervaren? Dat je het voor jou de stress van het dagelijkse leven weg nam en je je daardoor veilig voelde?
Voor mij was het dat ik geen contact meer voelde met de wereld, de dingen, de mensen. Ik snapte mijn plaats niet meer in de wereld. Die onzekerheid was beangstigend.
Kan het zijn dat de één het anders ervaart dan de ander?
Ik twijfel niet aan wat TO heeft, als het vastgesteld is door iemand die er voor gestudeerd heeft. Zoveel mensen die zichzelf en anderen psychiatrische aandoeningen toedichten op basis van Google en horen zeggen. Daar heb ik gewoon een pishekel aan. Het devalueert de ziekte van mensen die echt wat hebben.
zaterdag 29 september 2018 om 23:41
zaterdag 29 september 2018 om 23:42
Waarom bel je de huisartsenpost eigenlijk niet? Misschien kunnen ze je wat voorschrijven. Mijn man had dit ooit ook ( maar toen zat hij wel aan de chemo en was ondervoed en uitgedroogd) en heeft toen oxazepam gekregen om er ff uit te komen. Hij viel binnen een kwartier in slaap en had daarna nergens meer last van.
zaterdag 29 september 2018 om 23:43
Snap ik Nemain' (die hekel). Ben ik normaal ook wel mee eens. Maar omdat ik het zelf ooit eens heb meegemaakt, eenmalig en kortdurend sta ik er nu wat milder in. Ook al als ik lees dat 50% van de mensen het wel eens heeft meegemaakt. En de beschrijving precies past op wat ik toen voelde.
Desondanks lijkt het mij heel goed als Salontafel maandag even contact opneemt met de huisarts. Misschien speelt er meer, misschien is het toch wat anders. Sowieso goed om er met een professional, al was het maar de huisarts, over te praten.
Desondanks lijkt het mij heel goed als Salontafel maandag even contact opneemt met de huisarts. Misschien speelt er meer, misschien is het toch wat anders. Sowieso goed om er met een professional, al was het maar de huisarts, over te praten.
Only action impacts the drift | A year from now you may wish you had started today
zaterdag 29 september 2018 om 23:44
Oke dus jij kunt je eerder druk maken om iemand die denkt dat hij iets heeft door middel van symptomen en dan zegt dat hij denkt dat hij depersonalisatie heeft, dan dat je het kut vindt dat iemand deze verschrikkelijke symptomen heeft? Ik heb nooit ‘niets’ gehad, ik heb een groot verleden met psychiaters psychologen en therapien. Heb EMDR therapie gehad en AD. 2 jaar geleden een mislukte zelfmoordpoging door mijn auto tegen een boom aan te rijden. Geloof mij als ik zeg dat ik weet hoe het voelt om je helemaal van de wereld af te voelen. En toen gebruikte ik geeneens drugs.Nemaìn’ schreef: ↑29-09-2018 23:40Voor mij was het weg zijn uit gewelddadige situaties en inderdaad rustgevend, zoals ik al eerder schreef.
Ik twijfel niet aan wat TO heeft, als het vastgesteld is door iemand die er voor gestudeerd heeft. Zoveel mensen die zichzelf en anderen psychiatrische aandoeningen toedichten op basis van Google en horen zeggen. Daar heb ik gewoon een pishekel aan. Het devalueert de ziekte van mensen die echt wat hebben.
zaterdag 29 september 2018 om 23:44
Heb ik eerlijk gezegd niet aan gedacht. Is wel een optie..Whatsinaname1988 schreef: ↑29-09-2018 23:42Waarom bel je de huisartsenpost eigenlijk niet? Misschien kunnen ze je wat voorschrijven. Mijn man had dit ooit ook ( maar toen zat hij wel aan de chemo en was ondervoed en uitgedroogd) en heeft toen oxazepam gekregen om er ff uit te komen. Hij viel binnen een kwartier in slaap en had daarna nergens meer last van.
zaterdag 29 september 2018 om 23:45
Want als je het ene vindt kan het andere niet?Salontafel12345 schreef: ↑29-09-2018 23:44Oke dus jij kunt je eerder druk maken om iemand die denkt dat hij iets heeft door middel van symptomen en dan zegt dat hij denkt dat hij depersonalisatie heeft, dan dat je het kut vindt dat iemand deze verschrikkelijke symptomen heeft? Ik heb nooit ‘niets’ gehad, ik heb een groot verleden met psychiaters psychologen en therapien. Heb EMDR therapie gehad en AD. 2 jaar geleden een mislukte zelfmoordpoging door mijn auto tegen een boom aan te rijden. Geloof mij als ik zeg dat ik weet hoe het voelt om je helemaal van de wereld af te voelen. En toen gebruikte ik geeneens drugs.
zaterdag 29 september 2018 om 23:45
.Salontafel12345 schreef: ↑29-09-2018 23:41Ik vind het fijn dat het me iets doet. Vroeger kon ik echt wakker liggen als ik met iemand een fikse discussie had gehad. Nu vind ik het fijn dat ik een ‘emotie’ voel. Super gek.
Dat bedoel ik.
Nemain; bij mij gebeurde het spontaan, niet tijdens een traumatiserend event. Niet dat mijn leven op dat moment probleemloos was... maar geen acute situatie of iets dergelijks.
Only action impacts the drift | A year from now you may wish you had started today
zaterdag 29 september 2018 om 23:47
zaterdag 29 september 2018 om 23:48
En niet zo geloven wat er op Google staat. Mijn kind haalde ik ooit eens met een opgezwollen gezicht uit bed, volgens Google was het nierfalen en ging hij dood. Volgens de huisarts een simpele allergische reactie en dat klopte. En volgens Google heb ik een tumor in m’n rug en ga ik dood, volgens de huisarts is het spit. Google gaat altijd van het ergste uit dus niet meer doen.
zaterdag 29 september 2018 om 23:50
Ik ga het nog een keer uitleggen. Ik veroor contact met werkelijkheid, ben gaan schreeuwen en huilen tegelijkertijd toen ik dat gevoel kreeg. Herkende mijn stem niet. Ik wist direct wat het was en ben gaan opzoeken hoe ik mezelf rustig kon houdenWhatsinaname1988 schreef: ↑29-09-2018 23:48En niet zo geloven wat er op Google staat. Mijn kind haalde ik ooit eens met een opgezwollen gezicht uit bed, volgens Google was het nierfalen en ging hij dood. Volgens de huisarts een simpele allergische reactie en dat klopte. En volgens Google heb ik een tumor in m’n rug en ga ik dood, volgens de huisarts is het spit. Google gaat altijd van het ergste uit dus niet meer doen.
zaterdag 29 september 2018 om 23:53
.
Ik liep alleen over straat. Verder niets bijzonders. Maar was wel een stressvolle periode in mijn leven.
Ging niet huilen of in paniekstand (maar dat doe ik sowieso niet snel), maar was wel bang. Aan de buitenkant zag je niets aan mij.
Only action impacts the drift | A year from now you may wish you had started today
zaterdag 29 september 2018 om 23:55
Salontafel12345 schreef: ↑29-09-2018 23:44Heb ik eerlijk gezegd niet aan gedacht. Is wel een optie..
De HAP is voor spoedeisende zorg die niet kan wachten tot na het weekend. Vervelend dat je je zo rot voelt hoor, maar spoedeisend??
Volgens mij ben je gewoon keihard aan het afkicken (getuige je eerdere reacties met zeer kort lontje), en het lijkt me sterk dat de HAP daar nu iets mee kan/ wil..
.
zondag 30 september 2018 om 00:04
De HAP is ervoor als je niet een weekend wilt wachten tot je bij een huisarts terecht kunt. Dit gevoel van TO is volkomen rechtvaardig om te bellen.Anoniem262821034 schreef: ↑29-09-2018 23:55De HAP is voor spoedeisende zorg die niet kan wachten tot na het weekend. Vervelend dat je je zo rot voelt hoor, maar spoedeisend??
Volgens mij ben je gewoon keihard aan het afkicken (getuige je eerdere reacties met zeer kort lontje), en het lijkt me sterk dat de HAP daar nu iets mee kan/ wil..
De spoedeisende hulp is heel iets anders. En heeft niks met de HAP bellen te maken.
zondag 30 september 2018 om 00:05
Ik blow zelf dagelijks en dat zegt niks over hoe je functioneert want ik heb leuk werk waar ik bovenmodaal verdien en ook gewoon een gezin heb met 2 kinderen waar ik erg gelukkig mee ben.Salontafel12345 schreef: ↑29-09-2018 23:08Ik heb nu 3 dagen niet geblowd. Ben er direct mee gestopt toen ik dat gevoel kreeg. En ga het ook niet meer doen. de eerste 2 dagen dacht ik ook dat het door de joint kwam. Maar omdat het gevoel niet weggaat raak ik lichtelijk in paniek.
Heel veel hebben een verkeerde indruk van blowen,heb zelf adhd en wiet heb ik nog niet kunnen vervangen door een medicijn,het gevoel is niet te vergelijken.
Wat je zelf zegt AD word je een zombie van en het is allemaal chemische troep.
Iedereen reageert er anders op ,ik hou zelf altijd aan dat het versterkt waar je in zit.
Dus ben je depri dan moet je eigenlijk niet blowen want het word alleen maar erger.
In jou geval zou ik geen medicijnen meer nemen en gewoon lekker een jointje nemen voor het slapen gaan.
Of wat andere zeggen je kan ook een paar trekjes nemen.
En uitzoeken wat voor soort wiet bij jou werkt want ze hebben allen een andere uitwerking.
zondag 30 september 2018 om 00:12
TO, ik lig dit een beetje mee te lezen en ik schrik heel erg van je reacties. Je komt op mij over alsof je erg in paniek bent. Is je vriend in de buurt? Heb je nu hulp nodig? Bel dan alsjeblieft de HAP en vraag wat zij voor je kunnen doen. En neem maandag contact op met je huisarts en vertel wat er nu gebeurt.
Sterkte!
Sterkte!
zondag 30 september 2018 om 00:14
Whatsinaname1988 schreef: ↑30-09-2018 00:04De HAP is ervoor als je niet een weekend wilt wachten tot je bij een huisarts terecht kunt. Dit gevoel van TO is volkomen rechtvaardig om te bellen.
De spoedeisende hulp is heel iets anders. En heeft niks met de HAP bellen te maken.
Speciaal voor jou dan, van de site van een willekeurige HAP:
‘MET WELKE ZORGVRAGEN KUNT U TERECHT?
U kunt bij ons terecht met spoedeisende zorgvragen. Dit betreft
gezondheidsklachten waarmee u niet kunt wachten tot de volgende werkdag
van uw huisarts. ’
.
