
Depressief door hormonen of toch niet?
maandag 9 juli 2018 om 18:39
Sinds jaren ben ben ik al aan het rommelen met mijn hormonen. Alle anticonceptie al geprobeerd maar bij alles raakte ik in een dip.
Nu ben ik al een tijdje van de anticonceptie af en had ik een aantal goede weken, maar ook steeds langer durende weken dat ik steeds depressiever werd.
Nu ben ik, na een aantal euforische weken waarin ik de hele wereld aan kon, begin mei in een diep dal beland. Daar ben ik nog niet uit. Sleep me de dagen door omdat ik 2 kinderen heb, maar ik beleef nergens meer plezier aan. Ik kijk niet uit naar de vakantie en zie op tegen de lange dagen alleen met de kinderen.
Ben zo minderwaardig naar mijzelf toe, er komt niets uit mijn handen en de hele dag raast er paniek door mijn lijf.
Gisteren de stap gezet om fluoxetine in te nemen. Die had ik al voorgeschreven gekregen. En vandaag mijn werk gebeld dat ik niet kom werken omdat...
Denk dat dit de eerste stap is, het toegeven dat ik nu echt in een depressie zit. Vandaag ook bij de huisarts geweest en volgens haar kunnen het echt niet de hormonen zijn omdat ik nog ongesteld wordt.
Herkent iemand mijn verhaal? Beetje warrig, maar vraag gerust om meer duidelijkheid!
Nu ben ik al een tijdje van de anticonceptie af en had ik een aantal goede weken, maar ook steeds langer durende weken dat ik steeds depressiever werd.
Nu ben ik, na een aantal euforische weken waarin ik de hele wereld aan kon, begin mei in een diep dal beland. Daar ben ik nog niet uit. Sleep me de dagen door omdat ik 2 kinderen heb, maar ik beleef nergens meer plezier aan. Ik kijk niet uit naar de vakantie en zie op tegen de lange dagen alleen met de kinderen.
Ben zo minderwaardig naar mijzelf toe, er komt niets uit mijn handen en de hele dag raast er paniek door mijn lijf.
Gisteren de stap gezet om fluoxetine in te nemen. Die had ik al voorgeschreven gekregen. En vandaag mijn werk gebeld dat ik niet kom werken omdat...
Denk dat dit de eerste stap is, het toegeven dat ik nu echt in een depressie zit. Vandaag ook bij de huisarts geweest en volgens haar kunnen het echt niet de hormonen zijn omdat ik nog ongesteld wordt.
Herkent iemand mijn verhaal? Beetje warrig, maar vraag gerust om meer duidelijkheid!


maandag 9 juli 2018 om 19:29
Eet je weinig (jozo)zout, of brood, zeevis?
Door jodigebrek kun je je minder goed gaan voelen, jodium wordt gebrukt door de schildklier maar ook door de hersenen en door de dunne darm en nog op meer plaatsen in het lichaam.
Tegenwoordig hebben mensen soms een tekort omdat ze geen of te weinig jozo eten, ook zit er minder in ons brood vanaf 1990, bakkers zijn niet verplicht het te gebruiken en in brood van natuurvoedingszaken zit het meestal niet.
In zeezout zit erg weinig jodium, in vis en zeevruchten en in zeewier zit wel wat, maar dan moet je dat soort voedsel wel regelmatig eten.
Zeevis bevat metalen die ervoor zorgen dat je de jodium die er ook in zit nodig hebt voor de vertering van diezelfde vis, dus dat is dan geen vrij te gebruiken jodium.
Het is maar een wilde gok, maar misschien heb je er wat aan.
Disclaimer: ik ben geen specialist, ga nooit met hoge dosissen jodium (zeewier zoals kelp) experimenteren als je lange tijd een jodiumgebrek hebt gehad want dan kan je lichaam verkeerd reageren, probeer wél aan de minimale dosis voor volwassenen te komen, bvb door middel van 1 goed vitaminepreparaat van a tot z of jozo en lees er zelf anders eerst wat meer over.
Er bestaat een urinetest voor jodium.
Ook baden in de zee en zelfs lopen en ademen langs het strand helpen om jodium op te nemen en dat is relatief erg veilig, jodium wordt dan opgenomen via de huid en de longen.
Door jodigebrek kun je je minder goed gaan voelen, jodium wordt gebrukt door de schildklier maar ook door de hersenen en door de dunne darm en nog op meer plaatsen in het lichaam.
Tegenwoordig hebben mensen soms een tekort omdat ze geen of te weinig jozo eten, ook zit er minder in ons brood vanaf 1990, bakkers zijn niet verplicht het te gebruiken en in brood van natuurvoedingszaken zit het meestal niet.
In zeezout zit erg weinig jodium, in vis en zeevruchten en in zeewier zit wel wat, maar dan moet je dat soort voedsel wel regelmatig eten.
Zeevis bevat metalen die ervoor zorgen dat je de jodium die er ook in zit nodig hebt voor de vertering van diezelfde vis, dus dat is dan geen vrij te gebruiken jodium.
Het is maar een wilde gok, maar misschien heb je er wat aan.
Disclaimer: ik ben geen specialist, ga nooit met hoge dosissen jodium (zeewier zoals kelp) experimenteren als je lange tijd een jodiumgebrek hebt gehad want dan kan je lichaam verkeerd reageren, probeer wél aan de minimale dosis voor volwassenen te komen, bvb door middel van 1 goed vitaminepreparaat van a tot z of jozo en lees er zelf anders eerst wat meer over.
Er bestaat een urinetest voor jodium.
Ook baden in de zee en zelfs lopen en ademen langs het strand helpen om jodium op te nemen en dat is relatief erg veilig, jodium wordt dan opgenomen via de huid en de longen.
maandag 9 juli 2018 om 21:46
Als je met hormonen de overgang bedoelt; deze begint al vele jaren voordat je menstruatie ophoudt. Wat dat betreft kan het zeker wel zo zijn. Maar stemmingsproblemen worden nogal makkelijk op hormonen gegooid zonder dat daar enig bewijs voor is. Als je je van de pil niet beter gaat voelen, is dat ook het enige wat je kan zeggen: de pil helpt niet. Of je depressie dan wel of niet hormonaal is weet je niet en dat kan ook niemand zeggen. Daar zijn geen testen of normaalwaardes voor.
Zou je bipolair kunnen zijn? Je opmerking dat je de hele wereld aankon doet me daar aan denken. Hypomanie wordt door mensen zelf meestal niet opgemerkt in het begin. Het is wel heel belangrijk om te weten of je uni- of bipolair depressief bent, want de behandeling is heel anders. Van antidepressiva kan je manisch worden als je daar aanleg voor hebt en dan ben je nog verder van huis.
Zou je bipolair kunnen zijn? Je opmerking dat je de hele wereld aankon doet me daar aan denken. Hypomanie wordt door mensen zelf meestal niet opgemerkt in het begin. Het is wel heel belangrijk om te weten of je uni- of bipolair depressief bent, want de behandeling is heel anders. Van antidepressiva kan je manisch worden als je daar aanleg voor hebt en dan ben je nog verder van huis.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
maandag 9 juli 2018 om 21:54
Het is heel goed mogelijk dat je depressief wordt van hormonen. Ik denk dat een psychiater je hier veel beter mee kan helpen dan je huisarts. Mijn huisarts beweerde vaak het een en dit werd bij navraag aan mijn psychiater door haar weer weerlegt. De laatste had het tot nu toe wel altijd bij het rechte eind. Wat mijn depressie betreft laat ik het oordeel voortaan enkel en alleen over aan mijn psychiater. Misschien is het een goed idee om een verwijzing te vragen. Het instellen op antidepressiva luistert echt nauw en ik denk niet dat huisartsen hiervoor tegenwoordig genoeg tijd en expertise hebben, tenminste dat is mijn ervaring. En een depressie is een serieuze ziekte.
Sterkte
Sterkte

dinsdag 10 juli 2018 om 08:02
Bedankt voor de reacties!
Ik denk dat het door de hormonen komt omdat ik me altijd rondom de menstruatie zo depressief voelde en het daarna weer beter ging. Ik ben altijd al wel onzeker geweest en heb het idee dat dit nu versterkt naar boven komt en ik me daar nu dus niet meer uit kan trekken... Verstandelijk weet ik het allemaal wel, ik ben goed genoeg, mijn leven is goed genoeg... Maar mijn gevoel staat daar nu lijnrecht tegenover. Het is zo'n tweestrijd!
Heb ook veel paniek ik mijn lichaam, vooral bij het wakker worden. Heb nu naast de AD ook oxazepam voorgeschreven gekregen. En eind juli de eerste afspraak bij de psycholoog.
Het ergste vind ik gewoon dat ik geen levenslust meer heb. Voor mijn kinderen, maar ook voor mijzelf. Hobby's die ik zo graag deed, interesseren me nu totaal niet meer. Waarom niet? Hoe heeft het zo ver kunnen komen
Ik denk dat het door de hormonen komt omdat ik me altijd rondom de menstruatie zo depressief voelde en het daarna weer beter ging. Ik ben altijd al wel onzeker geweest en heb het idee dat dit nu versterkt naar boven komt en ik me daar nu dus niet meer uit kan trekken... Verstandelijk weet ik het allemaal wel, ik ben goed genoeg, mijn leven is goed genoeg... Maar mijn gevoel staat daar nu lijnrecht tegenover. Het is zo'n tweestrijd!
Heb ook veel paniek ik mijn lichaam, vooral bij het wakker worden. Heb nu naast de AD ook oxazepam voorgeschreven gekregen. En eind juli de eerste afspraak bij de psycholoog.
Het ergste vind ik gewoon dat ik geen levenslust meer heb. Voor mijn kinderen, maar ook voor mijzelf. Hobby's die ik zo graag deed, interesseren me nu totaal niet meer. Waarom niet? Hoe heeft het zo ver kunnen komen

dinsdag 10 juli 2018 om 08:51

Depressie sucks. Geen levenslust hebben en nergens meer plezier aan beleven is heel erg naar. Het komt echt goed, heus. Komende weken zijn wel heel zwaar met het opstarten van je medicatie, het duurt een week of 6 voordat de depressieve symptomen verdwijnen als dit middel aanslaat en de bijwerkingen zijn nu het ergst. Heb je nog wel tussentijds een afspraak met de huisarts?

dinsdag 10 juli 2018 om 11:33
Hier moest ik ook aan denken. TO, het is wellicht goed om dit te bespreken met je psycholoog. En hou goed in de gaten of je "doorschiet" als je ad gaat slikken.fayanna schreef: ↑09-07-2018 21:46Als je met hormonen de overgang bedoelt; deze begint al vele jaren voordat je menstruatie ophoudt. Wat dat betreft kan het zeker wel zo zijn. Maar stemmingsproblemen worden nogal makkelijk op hormonen gegooid zonder dat daar enig bewijs voor is. Als je je van de pil niet beter gaat voelen, is dat ook het enige wat je kan zeggen: de pil helpt niet. Of je depressie dan wel of niet hormonaal is weet je niet en dat kan ook niemand zeggen. Daar zijn geen testen of normaalwaardes voor.
Zou je bipolair kunnen zijn? Je opmerking dat je de hele wereld aankon doet me daar aan denken. Hypomanie wordt door mensen zelf meestal niet opgemerkt in het begin. Het is wel heel belangrijk om te weten of je uni- of bipolair depressief bent, want de behandeling is heel anders. Van antidepressiva kan je manisch worden als je daar aanleg voor hebt en dan ben je nog verder van huis.
Sterkte.

dinsdag 10 juli 2018 om 12:00
Bij mij hebben ze ook een hele poos gedacht dat ik misschien een bipolaire stoornis had, maar het beeld was te diffuus, atypisch.
Ze noemden het toen maar een depressie gecombineerd met misschien een persoonlijkheidstoornis nao.
Ik was het daar niet mee eens, want ik bleef dat gevoel houden dat ik een stofje tekort kwam, dat het lichamelijk was.
Nu, na de zwangerschap blijk ik een onderpresterende schildklier te hebben.
Schildklier problemen kunnen de hormonale balans ernstig verstoren en voor stemmingsstoornissen zorgen.
Achteraf bekeken had ik veel te zware menstruaties, maar waren de lichamelijke klachten toch te vaag.
Het is altijd goed om met vermoedens van een hormonale disbalans goed te letten op voldoende voedingsstoffen, rust en gematigde beweging.
Niet te veel snelle suikers en koffie.
Voor de schildklier speciaal letten op voldoende jodium, maar daarin ook niet gaan overdrijven.
Ze noemden het toen maar een depressie gecombineerd met misschien een persoonlijkheidstoornis nao.
Ik was het daar niet mee eens, want ik bleef dat gevoel houden dat ik een stofje tekort kwam, dat het lichamelijk was.
Nu, na de zwangerschap blijk ik een onderpresterende schildklier te hebben.
Schildklier problemen kunnen de hormonale balans ernstig verstoren en voor stemmingsstoornissen zorgen.
Achteraf bekeken had ik veel te zware menstruaties, maar waren de lichamelijke klachten toch te vaag.
Het is altijd goed om met vermoedens van een hormonale disbalans goed te letten op voldoende voedingsstoffen, rust en gematigde beweging.
Niet te veel snelle suikers en koffie.
Voor de schildklier speciaal letten op voldoende jodium, maar daarin ook niet gaan overdrijven.

donderdag 19 juli 2018 om 19:55
Klaproosje; het klinkt wel hormonaal...
Van de pil werd je depressief?
Ik kreeg 2 jaar terug ineens last van periodes met angst. Ik ben het bij gaan houden het het bleek steeds rondom mijn menstruatie. Rondom mijn eisprong voelde ik me weer oké. Ik slikte overigens al een antidepressiva.
Ik ben vervolgens bij een orthomoleculair therapeut gekomen en via haar slik ik nu vitamines en supplementen. Ook smeer ik bio-identieke progesteroncreme (op natuurbasis). Ik voel me nu stukken beter!
Heb je wel eens van oestrogeendominantie gehoord? Google maar eens..misschien herken je de klachten.
Van de pil werd je depressief?
Ik kreeg 2 jaar terug ineens last van periodes met angst. Ik ben het bij gaan houden het het bleek steeds rondom mijn menstruatie. Rondom mijn eisprong voelde ik me weer oké. Ik slikte overigens al een antidepressiva.
Ik ben vervolgens bij een orthomoleculair therapeut gekomen en via haar slik ik nu vitamines en supplementen. Ook smeer ik bio-identieke progesteroncreme (op natuurbasis). Ik voel me nu stukken beter!
Heb je wel eens van oestrogeendominantie gehoord? Google maar eens..misschien herken je de klachten.