Psyche
alle pijlers
Droomhuis opgeven vanwege buurtbewoners, sociale contacten?
maandag 17 mei 2010 om 07:02
Stel je hebt je droomhuis, of een leuk huis waarin je je goed voelt, ong. 100-200 km verderop van je oude woonplaats vandaan, zonder je ouders of fam. en vrienden.
Je nieuwe kapper bevalt, de huisarts is oke, net als de mooie landelijke omgeving, ook al is dat in een nieuwbouwwijk met veel gezinnen met hier en daar wat senioren, dat bevalt allemaal wel goed. En je relatie zonder kinderen is wel best. Je woont er al een paar jaar, zolang heb je het uitgehouden. Je oude vrienden heb je ook al jaren niet meer gezien ondanks mailcontact.
Maar dit blijft toch knagen en steekt zo af en toe de kop op vooral als je moe bent en je de dingen minder goed aan kunt:
Er is 1 minpunt en dat zijn de buurtbewoners. Hun mentaliteit is heel anders, en je leeft je in terwijl je jezelf niet probeert te verliezen, en je hebt ook al veel ondernomen om nieuwe contacten op te bouwen door hen uit te nodigen ed. maar je wordt nooit teruggevraagd, waardoor de kans om nieuwe contacten op te bouwen nihil is.
De mensen blijven gewoon stug en op zichzelf en wat je ook doet het is nooit goed. Je buren negeren je. Er wordt veel over elkaar geroddeld. Je voelt je niet echt happy in die omgeving bij die mensen. Je weet nooit wie je echte vrienden zijn daar.
Je bent op jezef aangewezen en ook al ben je dit wel gewend, je bent gewend om je af te sluiten, maar leuk is anders want je wilt toch ook eens een keer leuke nieuwe mensen ontmoeten.
In een grote stad komt dit ook vaak voor maar in een kleinere plaats valt dit zo op, je voelt dit des te meer!
Je hebt doorgaans weinig tijd/puf om op allelei sportclubs te gaan, veel zit in de grote stad paar km. verderop, en werkt ook nog onregelmatig of je hebt een baan aan huis. Factoren die kansen op leuke sociale contacten verminderen.
Zou je om deze reden weer terug verhuizen en je droomhuis opgeven?
Jij en/of je partner moet ergens anders een baan gaan zoeken, alles staat weer op zijn kop. Blijven zitten of weer alles omgooien in zo'n situatie?
(Wist niet precies waar ik dit onderwerp had moeten plaatsen maar omdat het vooral het gevoel betreft dacht ik dat het ok was?)
Je nieuwe kapper bevalt, de huisarts is oke, net als de mooie landelijke omgeving, ook al is dat in een nieuwbouwwijk met veel gezinnen met hier en daar wat senioren, dat bevalt allemaal wel goed. En je relatie zonder kinderen is wel best. Je woont er al een paar jaar, zolang heb je het uitgehouden. Je oude vrienden heb je ook al jaren niet meer gezien ondanks mailcontact.
Maar dit blijft toch knagen en steekt zo af en toe de kop op vooral als je moe bent en je de dingen minder goed aan kunt:
Er is 1 minpunt en dat zijn de buurtbewoners. Hun mentaliteit is heel anders, en je leeft je in terwijl je jezelf niet probeert te verliezen, en je hebt ook al veel ondernomen om nieuwe contacten op te bouwen door hen uit te nodigen ed. maar je wordt nooit teruggevraagd, waardoor de kans om nieuwe contacten op te bouwen nihil is.
De mensen blijven gewoon stug en op zichzelf en wat je ook doet het is nooit goed. Je buren negeren je. Er wordt veel over elkaar geroddeld. Je voelt je niet echt happy in die omgeving bij die mensen. Je weet nooit wie je echte vrienden zijn daar.
Je bent op jezef aangewezen en ook al ben je dit wel gewend, je bent gewend om je af te sluiten, maar leuk is anders want je wilt toch ook eens een keer leuke nieuwe mensen ontmoeten.
In een grote stad komt dit ook vaak voor maar in een kleinere plaats valt dit zo op, je voelt dit des te meer!
Je hebt doorgaans weinig tijd/puf om op allelei sportclubs te gaan, veel zit in de grote stad paar km. verderop, en werkt ook nog onregelmatig of je hebt een baan aan huis. Factoren die kansen op leuke sociale contacten verminderen.
Zou je om deze reden weer terug verhuizen en je droomhuis opgeven?
Jij en/of je partner moet ergens anders een baan gaan zoeken, alles staat weer op zijn kop. Blijven zitten of weer alles omgooien in zo'n situatie?
(Wist niet precies waar ik dit onderwerp had moeten plaatsen maar omdat het vooral het gevoel betreft dacht ik dat het ok was?)
maandag 17 mei 2010 om 07:37
maandag 17 mei 2010 om 08:01
Ik denk niet dat een droomhuis alleen genoeg is om ergens gelukkig te worden. Je kunt het huis niet los zien van de omgeving, die je duidelijk stress bezorgt.
Ik zou bij een verhuizing wel verstandig proberen te zijn en te zorgen dat ik zonder hypotheekschuld weg kon. Als je ergens nog niet zo lang woont heb je vaak nog geen overwaarde en blijft er een schuld staan bij verkoop.
Sterkte.
Ik zou bij een verhuizing wel verstandig proberen te zijn en te zorgen dat ik zonder hypotheekschuld weg kon. Als je ergens nog niet zo lang woont heb je vaak nog geen overwaarde en blijft er een schuld staan bij verkoop.
Sterkte.
maandag 17 mei 2010 om 08:10
quote:Chamine schreef op 17 mei 2010 @ 07:02:
Je woont er al een paar jaar, zolang heb je het uitgehouden.
Als je denkt in termijn van uithouden zou ik een verhuizing idd overwegen.
Je oude vrienden heb je ook al jaren niet meer gezien ondanks mailcontact.
dat is wel snel verwaterd, heb je hier nog wel in geinvesteerd?
Je hebt doorgaans weinig tijd/puf om op allelei sportclubs te gaan, veel zit in de grote stad paar km. verderop, en werkt ook nog onregelmatig of je hebt een baan aan huis. Factoren die kansen op leuke sociale contacten verminderen.
Maar wat is jouw situatie? heb je geprobeerd je aan te sluiten bij,; de lokale zwem/frobel/carnavals/handbal/vrijwilligerswerkclub?
Zou je om deze reden weer terug verhuizen en je droomhuis opgeven?
als je echt al alles hebt ondernomen wel, maar als je nu terug verhuist heb je ook niet meteen allemaal goede contacten in de buurt
Je woont er al een paar jaar, zolang heb je het uitgehouden.
Als je denkt in termijn van uithouden zou ik een verhuizing idd overwegen.
Je oude vrienden heb je ook al jaren niet meer gezien ondanks mailcontact.
dat is wel snel verwaterd, heb je hier nog wel in geinvesteerd?
Je hebt doorgaans weinig tijd/puf om op allelei sportclubs te gaan, veel zit in de grote stad paar km. verderop, en werkt ook nog onregelmatig of je hebt een baan aan huis. Factoren die kansen op leuke sociale contacten verminderen.
Maar wat is jouw situatie? heb je geprobeerd je aan te sluiten bij,; de lokale zwem/frobel/carnavals/handbal/vrijwilligerswerkclub?
Zou je om deze reden weer terug verhuizen en je droomhuis opgeven?
als je echt al alles hebt ondernomen wel, maar als je nu terug verhuist heb je ook niet meteen allemaal goede contacten in de buurt
maandag 17 mei 2010 om 08:27
Je zal, waar je ook bent, zelf alles op moeten bouwen.
Dat kan op heel veel verschillende manieren, organiseer iets, wordt vrijwilliger in de buurt, start een hardloop clubje, en wees pro actief en kweek wat meer zelfvertrouwen.
Maar geen puf om iets te gaan doen, is dus ook geen nenrgie vanuit jezelf om in iets te steken. Dus in hoeverre draag jij zelf aan dit probleem bij?
Dat mensen roddelen is iets universeels, waarom raakt dat jou zo?
Wat is jou defenitie van echte vrienden?
Is jouw verwachtingspatroon wel redelijk?
Dat kan op heel veel verschillende manieren, organiseer iets, wordt vrijwilliger in de buurt, start een hardloop clubje, en wees pro actief en kweek wat meer zelfvertrouwen.
Maar geen puf om iets te gaan doen, is dus ook geen nenrgie vanuit jezelf om in iets te steken. Dus in hoeverre draag jij zelf aan dit probleem bij?
Dat mensen roddelen is iets universeels, waarom raakt dat jou zo?
Wat is jou defenitie van echte vrienden?
Is jouw verwachtingspatroon wel redelijk?
..popcorn?
maandag 17 mei 2010 om 08:50
Ja, natuurlijk. Een huis is geen thuis zonder vrienden, familie, zonder een omgeving waar je welkom bent. Dus ja, natuurlijk zou ik verhuizen. (En sterker nog, dat ga ik ook doen, ondanks dat mijn buren wel heel lief en vriendelijk zijn. Ik mis mijn vrienden en familie te erg om mijn mooie huis in mijn mooie stad een thuis te laten zijn.)
maandag 17 mei 2010 om 08:52
quote:AlettaJacobs schreef op 17 mei 2010 @ 08:50:
Ja, natuurlijk. Een huis is geen thuis zonder vrienden, familie, zonder een omgeving waar je welkom bent. Dus ja, natuurlijk zou ik verhuizen. (En sterker nog, dat ga ik ook doen, ondanks dat mijn buren wel heel lief en vriendelijk zijn. Ik mis mijn vrienden en familie te erg om mijn mooie huis in mijn mooie stad een thuis te laten zijn.)Bull. Een huis is je thuis als de mensen die je lief vindt er wonen. Die buurt, die kan je negeren, want je hebt elders ook nog vrienden en familie. Gelukkig leven we niet meer in de jaren vijftig waar in je je buurt niet uitkwam.
Ja, natuurlijk. Een huis is geen thuis zonder vrienden, familie, zonder een omgeving waar je welkom bent. Dus ja, natuurlijk zou ik verhuizen. (En sterker nog, dat ga ik ook doen, ondanks dat mijn buren wel heel lief en vriendelijk zijn. Ik mis mijn vrienden en familie te erg om mijn mooie huis in mijn mooie stad een thuis te laten zijn.)Bull. Een huis is je thuis als de mensen die je lief vindt er wonen. Die buurt, die kan je negeren, want je hebt elders ook nog vrienden en familie. Gelukkig leven we niet meer in de jaren vijftig waar in je je buurt niet uitkwam.
maandag 17 mei 2010 om 08:58
Maar ben je alleen daar gaan wonen vanwege een huis of heb je een man/vriend(?) die daar oorsprongkelijk vandaan komt? Want dan moet je daar toch wel wat familie hebben lijkt me, al dan niet van jouw kant. Als het anders ligt dan zou ik het inderdaad ook erg moeilijk vinden om te aarden en me wellicht ook erg eenzaam voelen, maar ik zou er dan hard voor gaan knokken door actief op zoek te gaan naar sociale contacten.
maandag 17 mei 2010 om 09:00
Het is me niet helemaal duidelijk of dit over jezelf gaat of iemand anders. Hoe dan ook, waarom zou je je aandacht zo vestigen op je buurtgenoten? Waarom zoek je zoveel bevestiging bij je buren? Richt je op je vrienden, hoewel mij niet duidelijk is of je ( of een vriend/vriendin waar je over praat) die wel hebt. Dat lijkt mij het geval bijna wel te zijn.
Niemand in mijn straat is mijn beste vriend/ vriendin, en dat wil ik zo houden ook. Buren zijn buren en mocht het toevallig goed klikken is dat een leuke bijkomstigheid, met iedereen in de straat normaal contact maar beleefd gedag zeggen is dan ook alles.
Mijn sociale leven speelt zich buiten mijn buren om, vrienden overal ( ver weg ook) wonen.
Als je ( of de andere persoon waar je het over hebt) geen vrienden hebt kan je dan niet eens op een andere manier proberen contact met mensen op te bouwen, zoals met favoriete collega (s) ? Ga eens samen wat drinken, terras, bijv.
Niemand in mijn straat is mijn beste vriend/ vriendin, en dat wil ik zo houden ook. Buren zijn buren en mocht het toevallig goed klikken is dat een leuke bijkomstigheid, met iedereen in de straat normaal contact maar beleefd gedag zeggen is dan ook alles.
Mijn sociale leven speelt zich buiten mijn buren om, vrienden overal ( ver weg ook) wonen.
Als je ( of de andere persoon waar je het over hebt) geen vrienden hebt kan je dan niet eens op een andere manier proberen contact met mensen op te bouwen, zoals met favoriete collega (s) ? Ga eens samen wat drinken, terras, bijv.
maandag 17 mei 2010 om 09:00
quote:tilalia2 schreef op 17 mei 2010 @ 08:52:
[...]
Bull. Een huis is je thuis als de mensen die je lief vindt er wonen. Die buurt, die kan je negeren, want je hebt elders ook nog vrienden en familie. Gelukkig leven we niet meer in de jaren vijftig waar in je je buurt niet uitkwam.Ik wil mijn buurt helemaal niet negeren, die is prima. Maar het feit dat ik ieder weekend zes uur in de auto zit om vrienden en familie te zien, vind ik kut. Mijn huis is niet mijn thuis zolang ik voor mijn vrienden en familie zo ver moet reizen dat ik altijd daar moet blijven slapen. Gecombineerd met mijn werk, ben ik al met al zo weinig in dit huis dat het geen thuis is. Maar misschien was ik te sterk in mijn formulering. Fijn voor jou dat jij het niet problematisch vindt dat iedereen die je kent heel ver weg woont
[...]
Bull. Een huis is je thuis als de mensen die je lief vindt er wonen. Die buurt, die kan je negeren, want je hebt elders ook nog vrienden en familie. Gelukkig leven we niet meer in de jaren vijftig waar in je je buurt niet uitkwam.Ik wil mijn buurt helemaal niet negeren, die is prima. Maar het feit dat ik ieder weekend zes uur in de auto zit om vrienden en familie te zien, vind ik kut. Mijn huis is niet mijn thuis zolang ik voor mijn vrienden en familie zo ver moet reizen dat ik altijd daar moet blijven slapen. Gecombineerd met mijn werk, ben ik al met al zo weinig in dit huis dat het geen thuis is. Maar misschien was ik te sterk in mijn formulering. Fijn voor jou dat jij het niet problematisch vindt dat iedereen die je kent heel ver weg woont
maandag 17 mei 2010 om 09:04
quote:AlettaJacobs schreef op 17 mei 2010 @ 09:00:
[...]
Ik wil mijn buurt helemaal niet negeren, die is prima. Maar het feit dat ik ieder weekend zes uur in de auto zit om vrienden en familie te zien, vind ik kut. Mijn huis is niet mijn thuis zolang ik voor mijn vrienden en familie zo ver moet reizen dat ik altijd daar moet blijven slapen. Gecombineerd met mijn werk, ben ik al met al zo weinig in dit huis dat het geen thuis is. Maar misschien was ik te sterk in mijn formulering. Fijn voor jou dat jij het niet problematisch vindt dat iedereen die je kent heel ver weg woont NU wonen ze weer dichtbij,maar we hebben ook vier jaar in Belgie gewoond. En zijn daar erg gelukkig geweest. We moesten weer terug en ik was bang dat we weer vreselijk zouden moeten wennen, maar dat was niet zo. Als je je er bij neerlegt dat je de eerste tijd op elkaar aangewezen bent - het is dus wel belangrijk dat je in huis woont met iemand die je lief vindt - kan je van elk huis een thuis maken.
[...]
Ik wil mijn buurt helemaal niet negeren, die is prima. Maar het feit dat ik ieder weekend zes uur in de auto zit om vrienden en familie te zien, vind ik kut. Mijn huis is niet mijn thuis zolang ik voor mijn vrienden en familie zo ver moet reizen dat ik altijd daar moet blijven slapen. Gecombineerd met mijn werk, ben ik al met al zo weinig in dit huis dat het geen thuis is. Maar misschien was ik te sterk in mijn formulering. Fijn voor jou dat jij het niet problematisch vindt dat iedereen die je kent heel ver weg woont NU wonen ze weer dichtbij,maar we hebben ook vier jaar in Belgie gewoond. En zijn daar erg gelukkig geweest. We moesten weer terug en ik was bang dat we weer vreselijk zouden moeten wennen, maar dat was niet zo. Als je je er bij neerlegt dat je de eerste tijd op elkaar aangewezen bent - het is dus wel belangrijk dat je in huis woont met iemand die je lief vindt - kan je van elk huis een thuis maken.
maandag 17 mei 2010 om 09:11
nou, als je de schuld bij de buurtbewoners legt is het wel makkelijk natuurlijk, dan hoef je zelf je best ook niet meer te doen. Soms lopen de dingen gewoon anders in het leven dan je had gedacht, of hoe het volgens de 'de norm' zou moeten. Jammer dan, het is aan jou te verzinnen hoe je het aan wilt pakken. (En ja, ik weet hoe het is om ergens opnieuw te beginnen, ben onlangs voor de tweede keer naar een ander land verhuisd. Mijn sociale contacten bevinden zich over de hele wereld en in probeer met de beste zeker in contact te blijven via mail en bezoek).
maandag 17 mei 2010 om 11:09
Ik vind dat er weinig sprankelt in je omschrijving van het droomhuis. Kappers en huisartsen die okee zijn, een mooie landelijke omgeving, zijn er wel op meer plaatsen in ons land.
Anyway, je klinkt alsof je weg wilt maar je durft niet want je baan opgeven en/of die van je partner is wel een hele grote stap. En je weet niet waar je dan terechtkomt.
Zoals het nu is zou ik als ik jou was toch nog wat extra investeren in sociaal contact. Je wel aansluiten bij de lokale flutvereniging. Na een tijdje aankijken eens investeren in (het bedenken van) activiteiten die je sociale leven wat aangenamer maken, zoals een barbecue organiseren bij die lokale flutvereniging of een straatspeeldag. 100 % van je geweldige sociale leven ga je daar niet mee halen, maar een 10 of 20 % kan je leven in dat durp al een stuk aantrekkelijker maken. Suggesties: harmonie/fanfare *nemen ook beginners aan*, speeltuinvereniging *bij gebrek aan kinderen wat raar, maar daar zitten genoeg mensen die ook wel eens met volwassenen willen praten over volwassenenzaken of -leut*, toneel- of zangvereniging *kost iets minder energie dan sporten*, wandelclub..
Als het dan na een jaar of twee nog niet opschiet heb je in die tijd samen al genoeg gelegenheid gehad om te solliciteren naar een goede baan in de buurt van de mensen waarvan je houdt. En dan is elk huis een droomhuis.
Anyway, je klinkt alsof je weg wilt maar je durft niet want je baan opgeven en/of die van je partner is wel een hele grote stap. En je weet niet waar je dan terechtkomt.
Zoals het nu is zou ik als ik jou was toch nog wat extra investeren in sociaal contact. Je wel aansluiten bij de lokale flutvereniging. Na een tijdje aankijken eens investeren in (het bedenken van) activiteiten die je sociale leven wat aangenamer maken, zoals een barbecue organiseren bij die lokale flutvereniging of een straatspeeldag. 100 % van je geweldige sociale leven ga je daar niet mee halen, maar een 10 of 20 % kan je leven in dat durp al een stuk aantrekkelijker maken. Suggesties: harmonie/fanfare *nemen ook beginners aan*, speeltuinvereniging *bij gebrek aan kinderen wat raar, maar daar zitten genoeg mensen die ook wel eens met volwassenen willen praten over volwassenenzaken of -leut*, toneel- of zangvereniging *kost iets minder energie dan sporten*, wandelclub..
Als het dan na een jaar of twee nog niet opschiet heb je in die tijd samen al genoeg gelegenheid gehad om te solliciteren naar een goede baan in de buurt van de mensen waarvan je houdt. En dan is elk huis een droomhuis.
maandag 17 mei 2010 om 11:46
Tja, wat heb jij nodig om lekker te wonen? Is je droomhuis voldoende of heb jij je familie en vrienden in je directe omgeving nodig?
Je post doet vermoeden dat het laatste het geval is.
Maar goed, je vraagt wat ik zou doen in zo'n situatie. Voor mij is mijn droomhuis en met wie ik daarin woon en mijn werk beslist voldoende om gelukkig te zijn. Is dat het voor jou ook?
Trouwens, is het nu 100 km rijden naar je oude omgeving of 200? Maakt een uur reistijdverschil hoor. Maar zelfs als het 2 uur rijden is, waarom zie je je familie en vrienden dan nooit? Zo ver is dat nl niet. Mijn vriendinnen wonen nog verder weg, maar als ik ze wil zien dan gebeurt dat.
Hoe zit het met werk?
Ik krijg het idee dat je alles ophangt aan sociale contacten.
Je post doet vermoeden dat het laatste het geval is.
Maar goed, je vraagt wat ik zou doen in zo'n situatie. Voor mij is mijn droomhuis en met wie ik daarin woon en mijn werk beslist voldoende om gelukkig te zijn. Is dat het voor jou ook?
Trouwens, is het nu 100 km rijden naar je oude omgeving of 200? Maakt een uur reistijdverschil hoor. Maar zelfs als het 2 uur rijden is, waarom zie je je familie en vrienden dan nooit? Zo ver is dat nl niet. Mijn vriendinnen wonen nog verder weg, maar als ik ze wil zien dan gebeurt dat.
Hoe zit het met werk?
Ik krijg het idee dat je alles ophangt aan sociale contacten.
maandag 17 mei 2010 om 11:49
Om daar nog even op door te gaan, ik krijg het idee dat je alles ophangt aan dat ene wat je mist.
En dat is waarschijnlijk ook de reden waarom je nu hier woont. Je had daar alles, behalve je droomhuis. Dus moest dat er komen. Nu woon je er en heb je alles behalve sociale contacten, en hup, wil je weer terug.
Tijd om uit te vogelen wat je prioriteiten zijn.
En dat is waarschijnlijk ook de reden waarom je nu hier woont. Je had daar alles, behalve je droomhuis. Dus moest dat er komen. Nu woon je er en heb je alles behalve sociale contacten, en hup, wil je weer terug.
Tijd om uit te vogelen wat je prioriteiten zijn.
maandag 17 mei 2010 om 19:09
quote:nola schreef op 17 mei 2010 @ 08:27:
Je zal, waar je ook bent, zelf alles op moeten bouwen.
Dat kan op heel veel verschillende manieren, organiseer iets, wordt vrijwilliger in de buurt, start een hardloop clubje, en wees pro actief en kweek wat meer zelfvertrouwen.
Maar geen puf om iets te gaan doen, is dus ook geen nenrgie vanuit jezelf om in iets te steken. Dus in hoeverre draag jij zelf aan dit probleem bij?
Dat mensen roddelen is iets universeels, waarom raakt dat jou zo?
Wat is jou defenitie van echte vrienden?
Is jouw verwachtingspatroon wel redelijk?
In het verleden hebben we hier wel iets proberen op te starten. Ook waren we lid v.e plaatselijke club. Maar door omst. en gezondheidsproblemen (iets wat helaas ons beiden trof) moeten staken. (Het zijn veel verschillende dingen bij elkaar.) Als je geen lid meer bent dan besta je ineens niet meer. (Jij vorm moet eigenlijk ik vorm zijn, het is nogal een lang verhaal ik wilde het wat algemeen houden.)
Dat roddelen erbij hoort kan zijn, maar dit was in de stad anders, daar lette men niet zo op elkaar. Bedankt voor de reacties, misschien kan ik er denk ik wel wat mee!
Sommigen wonen 100km vandaan, anderen 200 km, vandaar.
En die zie ik nog steeds (op een paar mensen na)! Het is op en neer reizen, dus niet even een keer gewoon langs wippen en een uurtje kletsen en dan weer gaan. Dat gaat gewoon niet als je zon eind vandaan zit. Maar over het alg. gaat het best goed, ook al ben ik me wel aan het orienteren. Het steekt alleen wel af en toe de kop op die twijfel. Er is intussen ook erg veel gebeurd in ons leven waardoor je andere prioriteiten krijgt. (Voorheen gingen we gewoon door, alles was wel best.)
Je zal, waar je ook bent, zelf alles op moeten bouwen.
Dat kan op heel veel verschillende manieren, organiseer iets, wordt vrijwilliger in de buurt, start een hardloop clubje, en wees pro actief en kweek wat meer zelfvertrouwen.
Maar geen puf om iets te gaan doen, is dus ook geen nenrgie vanuit jezelf om in iets te steken. Dus in hoeverre draag jij zelf aan dit probleem bij?
Dat mensen roddelen is iets universeels, waarom raakt dat jou zo?
Wat is jou defenitie van echte vrienden?
Is jouw verwachtingspatroon wel redelijk?
In het verleden hebben we hier wel iets proberen op te starten. Ook waren we lid v.e plaatselijke club. Maar door omst. en gezondheidsproblemen (iets wat helaas ons beiden trof) moeten staken. (Het zijn veel verschillende dingen bij elkaar.) Als je geen lid meer bent dan besta je ineens niet meer. (Jij vorm moet eigenlijk ik vorm zijn, het is nogal een lang verhaal ik wilde het wat algemeen houden.)
Dat roddelen erbij hoort kan zijn, maar dit was in de stad anders, daar lette men niet zo op elkaar. Bedankt voor de reacties, misschien kan ik er denk ik wel wat mee!
Sommigen wonen 100km vandaan, anderen 200 km, vandaar.
En die zie ik nog steeds (op een paar mensen na)! Het is op en neer reizen, dus niet even een keer gewoon langs wippen en een uurtje kletsen en dan weer gaan. Dat gaat gewoon niet als je zon eind vandaan zit. Maar over het alg. gaat het best goed, ook al ben ik me wel aan het orienteren. Het steekt alleen wel af en toe de kop op die twijfel. Er is intussen ook erg veel gebeurd in ons leven waardoor je andere prioriteiten krijgt. (Voorheen gingen we gewoon door, alles was wel best.)
maandag 17 mei 2010 om 23:00
quote:[message=6021630,noline]
En ik denk dat de pijler 'wonen' beter had geweest.
Mar goed, on topic: Ja dit zou voor mij reden zijn terug te verhuizen naar mijn oude omgeving.
Daar ben ik het 2x niet met je eens. Wonen is voor mij de pijler welke bank/gordijnen moet ik kiezen etc, O.k. toegegeven, heb me nog nooit laten zien daar....dus ik kan het mis hebben.
Dit valt echt wel onder "psyche" vind ik. Het is toch uiteindelijk
hoe het persoonlijke je raakt.
En verder aan T.O.
Denk niet dat je iets kan veranderen aan de mentaliteit van de dorpsbewoners. Zoek het gewoon verder op!
Waarom een paar lullo's je woongenot laten bederven?! Je kan wel aan de gang blijven met je droomhuis zoeken, er zal altijd iemand of iets zijn wat je niet aanstaat....
Of mischien leef je teveel "in een droom"? Er is niks mis mee om terug naar je ouwe stekkie te verhuizen, als je je daar beter voelt.
In ieder geval, success ermee!
En ik denk dat de pijler 'wonen' beter had geweest.
Mar goed, on topic: Ja dit zou voor mij reden zijn terug te verhuizen naar mijn oude omgeving.
Daar ben ik het 2x niet met je eens. Wonen is voor mij de pijler welke bank/gordijnen moet ik kiezen etc, O.k. toegegeven, heb me nog nooit laten zien daar....dus ik kan het mis hebben.
Dit valt echt wel onder "psyche" vind ik. Het is toch uiteindelijk
hoe het persoonlijke je raakt.
En verder aan T.O.
Denk niet dat je iets kan veranderen aan de mentaliteit van de dorpsbewoners. Zoek het gewoon verder op!
Waarom een paar lullo's je woongenot laten bederven?! Je kan wel aan de gang blijven met je droomhuis zoeken, er zal altijd iemand of iets zijn wat je niet aanstaat....
Of mischien leef je teveel "in een droom"? Er is niks mis mee om terug naar je ouwe stekkie te verhuizen, als je je daar beter voelt.
In ieder geval, success ermee!
