Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
zondag 3 september 2023 om 20:17
Wat fijn dat hier schrijven je helpt op moeilijke momenten!
Paniek en boosheid binnenhouden, al 15 jaar. Hoe doe je dat? Hoe voelt dat, ziet dat eruit? En nu kwam het er dus opeens uit. Kan me voorstellen dat dat schrikken is, vooral als het je herinnert aan een tijd dat het minder goed met je ging. Kan het ook zijn dat dit misschien wel een teken is van je lichaam dat je wat beter in je vel zit? Dat je je wat veiliger begint te voelen? Dat het er nu uit mag zonder dat dat betekent dat je moet vrezen voor je leven?
Het lijkt mij nl een gezondere reactie (ok misscbien te heftig en te ongecontroleerd, maar dat komt met de tijd zeker goed), dan alles binnen houden en het je laten verlammen.
Ik weet het niet, hoe zie jij dat?
Ik vind het trouwens echt mega knap en reflectief dat je kon voelen dat je eigenlijk verdrietig was en troost nodig had.
Paniek en boosheid binnenhouden, al 15 jaar. Hoe doe je dat? Hoe voelt dat, ziet dat eruit? En nu kwam het er dus opeens uit. Kan me voorstellen dat dat schrikken is, vooral als het je herinnert aan een tijd dat het minder goed met je ging. Kan het ook zijn dat dit misschien wel een teken is van je lichaam dat je wat beter in je vel zit? Dat je je wat veiliger begint te voelen? Dat het er nu uit mag zonder dat dat betekent dat je moet vrezen voor je leven?
Het lijkt mij nl een gezondere reactie (ok misscbien te heftig en te ongecontroleerd, maar dat komt met de tijd zeker goed), dan alles binnen houden en het je laten verlammen.
Ik weet het niet, hoe zie jij dat?
Ik vind het trouwens echt mega knap en reflectief dat je kon voelen dat je eigenlijk verdrietig was en troost nodig had.
maandag 4 september 2023 om 23:22
Avo, een beetje kort, want moet eigenlijk slapen 
Ik denk dat wat Licht zegt misschien wel klopt. Ik denk dat je stappen aan het nemen bent. Mentaal, in dat, hoe moeilijk ook, pijn, verdriet, anders kijken naar je ouders, soms anders mogen kijken naar de schuld en schaamte er allemaal soms mag zijn. Die veranderende blik geeft een ander gevoel. Of, uberhaubt gevoel.
Je omschrijft het zelf heel mooi: jarenlang heb je er alles aan gedaan om stabiel te worden en blijven. Dat was ok, dat hielp je er doorheen, dat hielp je in het kunnen opbouwen van ander leven, een leven zonder hen. De laatste jaren ben je aan het leren voelen. Dat is moeilijk, heel eng. Want hoe doe je dat zonder de controle weer te verliezen? Dat is iets wat je (opnieuw) moet leren. En daarmee bedoel ik niet alle gevoel wegstoppen, hoe goed dat eerder ook heeft gewerkt. Dat werkte toen. Maar nu ben je verder. Nu is dat gevoel er, en moet je leren hoe je je daartoe verhoudt. Dat is een immens ingewikkelde klus. En daarbij mag je best af en toe 'valsspelen'. Want je moet het ook voor kunnen houden, en even kunnen ademen af en toe. Hoe dan ook ontwikkel je je, kijk maar naar de afgelopen twee jaar. Ontwikkeling gaat met vallen en opstaan, dus ook je verhouden tot al dat gevoel gaat via een hobbelige weg. Afgelopen weekend was moeilijk. Maar zoals ik toen ook al zei: je bent jezelf niet helemaal verloren. Zelfs met al dat gevoel heb je veel dingen die volgens jou/de eerdere hulpverleners niet mogen niet gedaan, ook al was je boos en verdrietig en wist je even niet meer hoe je dat gevoel moest laten stoppen. Dit is het begin van het aanleren van een nieuwe manier om met al dit gevoel om te gaan. En dat gaat niet vanzelf, dat kost tijd en bakken met energie.
Beetje warrig verhaal geworden, sorry. Maar bottom line: in het proces waar je nu in zit is het denk ik logisch dat je een nieuwe manier moet vinden waarin je met al dit gevoel om moet gaan. En dat is heel hard werken. Maar wat een voorbeeld ben je voor jouw kinderen (en dat bedoel ik positief!) Nee, afgelopen weekend was niet fijn, maar jij laat je kinderen zien dat iedereen kan en mag leren, hoe je er mee omgaat als het per ongeluk even niet fijn uitpakt, en het belangrijkste: iemand die alles doet wat ze kan om haar trauma's niet door te geven aan haar kinderen.
Ik denk dat wat Licht zegt misschien wel klopt. Ik denk dat je stappen aan het nemen bent. Mentaal, in dat, hoe moeilijk ook, pijn, verdriet, anders kijken naar je ouders, soms anders mogen kijken naar de schuld en schaamte er allemaal soms mag zijn. Die veranderende blik geeft een ander gevoel. Of, uberhaubt gevoel.
Je omschrijft het zelf heel mooi: jarenlang heb je er alles aan gedaan om stabiel te worden en blijven. Dat was ok, dat hielp je er doorheen, dat hielp je in het kunnen opbouwen van ander leven, een leven zonder hen. De laatste jaren ben je aan het leren voelen. Dat is moeilijk, heel eng. Want hoe doe je dat zonder de controle weer te verliezen? Dat is iets wat je (opnieuw) moet leren. En daarmee bedoel ik niet alle gevoel wegstoppen, hoe goed dat eerder ook heeft gewerkt. Dat werkte toen. Maar nu ben je verder. Nu is dat gevoel er, en moet je leren hoe je je daartoe verhoudt. Dat is een immens ingewikkelde klus. En daarbij mag je best af en toe 'valsspelen'. Want je moet het ook voor kunnen houden, en even kunnen ademen af en toe. Hoe dan ook ontwikkel je je, kijk maar naar de afgelopen twee jaar. Ontwikkeling gaat met vallen en opstaan, dus ook je verhouden tot al dat gevoel gaat via een hobbelige weg. Afgelopen weekend was moeilijk. Maar zoals ik toen ook al zei: je bent jezelf niet helemaal verloren. Zelfs met al dat gevoel heb je veel dingen die volgens jou/de eerdere hulpverleners niet mogen niet gedaan, ook al was je boos en verdrietig en wist je even niet meer hoe je dat gevoel moest laten stoppen. Dit is het begin van het aanleren van een nieuwe manier om met al dit gevoel om te gaan. En dat gaat niet vanzelf, dat kost tijd en bakken met energie.
Beetje warrig verhaal geworden, sorry. Maar bottom line: in het proces waar je nu in zit is het denk ik logisch dat je een nieuwe manier moet vinden waarin je met al dit gevoel om moet gaan. En dat is heel hard werken. Maar wat een voorbeeld ben je voor jouw kinderen (en dat bedoel ik positief!) Nee, afgelopen weekend was niet fijn, maar jij laat je kinderen zien dat iedereen kan en mag leren, hoe je er mee omgaat als het per ongeluk even niet fijn uitpakt, en het belangrijkste: iemand die alles doet wat ze kan om haar trauma's niet door te geven aan haar kinderen.
dinsdag 5 september 2023 om 08:21
dinsdag 5 september 2023 om 20:35
Je schrijft zo helder en mooi. Schrijf je ook voor jezelf, in een dagboek ofzo?
Wat ik eruit haal is dat je eigenlijk altijd hebt gehoord en dus geleerd dat wat je voelt en doet niet ok is. Vroeger thuis en in therapie. En ook hoe goed je het wil doen.
Elke gedraging tot nu toe heeft jou verdomd goed beschermd toen er niks anders was om je te beschermen. En nog helpen de pillen en het schrobben jou om te kunnen functioneren in dit leven. Dus hulde. Well done!! Fijn dat die manieren voor jou bestonden en bestaan. Ze hebben je laten overleven.
Wat je met je coach nu doet is denk ik proberen meer te leven ipv overleven. Heel mooie maar ook moeilijke dingen leer je. Hulp vragen klinkt simpel maar man, alle stappen die daaraan vooraf gaan. Daar moet je al best veel voor voelen. En weten wat helpt. En het durven en kunnen vragen en ontvangen. Phew, niet niks. En je doet het en wil het leren en verder ontwikkelen en ondanks alle fucking tegenslag en demonen ga je door en maak je er iets van. Ga je een geweldig mooi gesprek aan met je kinderen. Zet je wat je leert om in lessen voor hen. Sorry hoor maar mag je een medaille? Ik neem het in elk geval mee in mijn eigen leven. Als avo het kan, ga ik het ook proberen. Dank je wel voor het delen van je ervaringen en je kracht. Je maakt mijn leven er een stukje beter door.
Volgens mij had je je crisisplan, of preventie plan al best op orde. Je vroeg hulp aan een vriendin, schreef hier, trok je terug om tot jezelf te komen, maakte het goed met kids en veerde redelijk snel terug. Kan het perfecter? Vast wel. Is dat menselijk? Echt niet!
Wat ik eruit haal is dat je eigenlijk altijd hebt gehoord en dus geleerd dat wat je voelt en doet niet ok is. Vroeger thuis en in therapie. En ook hoe goed je het wil doen.
Elke gedraging tot nu toe heeft jou verdomd goed beschermd toen er niks anders was om je te beschermen. En nog helpen de pillen en het schrobben jou om te kunnen functioneren in dit leven. Dus hulde. Well done!! Fijn dat die manieren voor jou bestonden en bestaan. Ze hebben je laten overleven.
Wat je met je coach nu doet is denk ik proberen meer te leven ipv overleven. Heel mooie maar ook moeilijke dingen leer je. Hulp vragen klinkt simpel maar man, alle stappen die daaraan vooraf gaan. Daar moet je al best veel voor voelen. En weten wat helpt. En het durven en kunnen vragen en ontvangen. Phew, niet niks. En je doet het en wil het leren en verder ontwikkelen en ondanks alle fucking tegenslag en demonen ga je door en maak je er iets van. Ga je een geweldig mooi gesprek aan met je kinderen. Zet je wat je leert om in lessen voor hen. Sorry hoor maar mag je een medaille? Ik neem het in elk geval mee in mijn eigen leven. Als avo het kan, ga ik het ook proberen. Dank je wel voor het delen van je ervaringen en je kracht. Je maakt mijn leven er een stukje beter door.
Volgens mij had je je crisisplan, of preventie plan al best op orde. Je vroeg hulp aan een vriendin, schreef hier, trok je terug om tot jezelf te komen, maakte het goed met kids en veerde redelijk snel terug. Kan het perfecter? Vast wel. Is dat menselijk? Echt niet!
woensdag 6 september 2023 om 11:29
woensdag 6 september 2023 om 12:19
Thuis lukt het verdragen tot op zekere hoogte/voor een bepaalde duur. Door afleiding te zoeken (in mijn signaleringsplan staan helpende activiteiten afhankelijk van de fase waar ik in zit) bijvoorbeeld door in de tuin te werken, te kleuren, muziek te luisteren, iemand te bellen, om hulp te vragen, mijn knuffel te pakken, weg te kruipen in bed. Afhankelijk van in welke kleur ik zit lukt dat redelijk of niet. En als ik te lang moet verdragen, bijvoorbeeld als een herbeleving of de paniek langer dan 24 uur duurt dan lukt alles in mijn plan op een gegeven moment niet meer. Dan helpen alleen nog pillen of snijden.
Als ik tijdens de therapie sessies moet oefenen met voelen en dan moet verdragen wat er is, dan lukt dat op het moment eigenlijk niet en dissocieer ik. Vaak al voordat ik überhaupt begonnen ben iets te voelen. Heel frustrerend en loop hier op het moment ook ernorm op vast. Maar het voelt inderdaad alsof ik dood ga als ik dit moet doen. Ik vind het blijkbaar zo eng dat ik dan liever stop met therapie. En dan vind ik natuurlijk ook dat ik me vreselijk aanstel.
Ik moet nu gaan nadenken wat ik nodig heb om het tijdens de sessies veilig genoeg te maken, zodat ik het wel ga durven iets te voelen zonder direct te verdwijnen.
Ik ben zo’n loser joh….
Als ik tijdens de therapie sessies moet oefenen met voelen en dan moet verdragen wat er is, dan lukt dat op het moment eigenlijk niet en dissocieer ik. Vaak al voordat ik überhaupt begonnen ben iets te voelen. Heel frustrerend en loop hier op het moment ook ernorm op vast. Maar het voelt inderdaad alsof ik dood ga als ik dit moet doen. Ik vind het blijkbaar zo eng dat ik dan liever stop met therapie. En dan vind ik natuurlijk ook dat ik me vreselijk aanstel.
Ik moet nu gaan nadenken wat ik nodig heb om het tijdens de sessies veilig genoeg te maken, zodat ik het wel ga durven iets te voelen zonder direct te verdwijnen.
Ik ben zo’n loser joh….
woensdag 6 september 2023 om 14:16
Vind het niet loser.
Het is blijkbaar gewoon te onveilig om het bewust op te zoeken in therapie.
Misschien juist omdat je dan geen afleiding kan zoeken.
Omdat je wel kan beslissen dat je het wil, vinden dat je het moet doen, vinden dat je je niet aan moet stellen. Maar het diep van binnen gewoon niet wil. Hoe hard je ook je best doet.
Het is blijkbaar gewoon te onveilig om het bewust op te zoeken in therapie.
Misschien juist omdat je dan geen afleiding kan zoeken.
Omdat je wel kan beslissen dat je het wil, vinden dat je het moet doen, vinden dat je je niet aan moet stellen. Maar het diep van binnen gewoon niet wil. Hoe hard je ook je best doet.
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 06-09-2023 23:16
77.70% gewijzigd
woensdag 6 september 2023 om 22:30
Met positieve emoties lukt het wel al beter. Ik probeer daar bewust mee te oefenen, kleine lichtpuntjes te zien en dat gevoel gedurende de dag ook terug te halen. Maar zodra ik me dan af ga vragen waar ik iets voel dan sluit ik me heel snel af. Bang voor de negativiteit die dat oproept. Ik denk ook dat ik mezelf daartegen probeer te beschermen. Het helpt me niet.
Ik weet het niet zo goed. Vind het ingewikkeld.
Ik weet het niet zo goed. Vind het ingewikkeld.
woensdag 6 september 2023 om 23:20
Alles wat je bewust probeert de doen is ineens achterlijk moeilijk. Zelfs lopen, als je erover na gaat denken. Dan loop je ineens zo raar.
Blijf schrijven, als je wilt. Ik weet het ook nooit zo goed en schrijf maar wat er in me opkomt.
Mijn avond duik was
Voelde me vet schuldig over onnuttig en doe maar normaal dan doe je al gek genoeg, en waarom denk je dat je dit verdient.
Maar ik ontspande echt in de warme lucht met het koude water. Gewoon alleen zijn.
Blijf schrijven, als je wilt. Ik weet het ook nooit zo goed en schrijf maar wat er in me opkomt.
Mijn avond duik was
Voelde me vet schuldig over onnuttig en doe maar normaal dan doe je al gek genoeg, en waarom denk je dat je dit verdient.
Maar ik ontspande echt in de warme lucht met het koude water. Gewoon alleen zijn.
dinsdag 12 september 2023 om 22:16
Ik krijg de plaatjes hier niet geplakt, dus zelf even klikken en naar beneden scrollen.
Heart & Brain zijn zo heerlijk herkenbaar.
https://social.tinyview.com/d25rSKcE2Cb
https://social.tinyview.com/HVcpcFzE2Cb
https://social.tinyview.com/EQgPWjCE2Cb
Heart & Brain zijn zo heerlijk herkenbaar.
https://social.tinyview.com/d25rSKcE2Cb
https://social.tinyview.com/HVcpcFzE2Cb
https://social.tinyview.com/EQgPWjCE2Cb
woensdag 13 september 2023 om 07:39
Beetje blegh op het moment. Veel herbelevingen de laatste dagen en mijn koppie begint een beetje te vergeten dat het van toen is. Mijn psych is op vakantie, al 3 weken geen sessies bij haar terwijl de traumabehandeling wel doorgaat en ik merk dat ik haar echt nodig heb om een beetje te kunnen verwerken wat er op die dagen gebeurt.
Maar goed, het is maar tijd, die gaat gewoon voorbij.
Hoe is het met jou?
Maar goed, het is maar tijd, die gaat gewoon voorbij.
Hoe is het met jou?
woensdag 13 september 2023 om 08:44
Maar dat maakt het niet minder rot.
Lijkt me heel heftig, dat de behandeling doorgaat maar je niet kan spuien/verwerken.
Wil je hier spuien? Kan ik je steunen of helpen op een of andere manier?
Laat het vooral weten als je ergens behoefte aan hebt! Jullie hebben mij al zo vaak erdoorheen gesleept.
Hier gaat ie goed.
Verlengde zomer, extra zonne-energie voor mij, en makkelijk om te doen of er nog lang geen winter aankomt.
Totaal in de ontkenning dus.
Hoewel ik m langzaam een beetje begin te knijpen. Maar komt vast goed!
Lijkt me heel heftig, dat de behandeling doorgaat maar je niet kan spuien/verwerken.
Wil je hier spuien? Kan ik je steunen of helpen op een of andere manier?
Laat het vooral weten als je ergens behoefte aan hebt! Jullie hebben mij al zo vaak erdoorheen gesleept.
Hier gaat ie goed.
Verlengde zomer, extra zonne-energie voor mij, en makkelijk om te doen of er nog lang geen winter aankomt.
Totaal in de ontkenning dus.
Hoewel ik m langzaam een beetje begin te knijpen. Maar komt vast goed!
woensdag 13 september 2023 om 09:22
Nou het stomme is dus dat ze heeft aangeboden mijn sessies in haar vakantie gewoon door te laten gaan. Ik mag haar mailen, appen. Maar ja, daar ga ik natuurlijk geen gebruik van maken, ze heeft niet voor niets vakantie….
Dus ik doe het ook een beetje mezelf aan. Dan mag ik ook niet klagen.
Hopelijk kun je nog lekker lang in de ontkenning blijven. Zeker zolang de temperatuur boven de 20 graden is
Dus ik doe het ook een beetje mezelf aan. Dan mag ik ook niet klagen.
Hopelijk kun je nog lekker lang in de ontkenning blijven. Zeker zolang de temperatuur boven de 20 graden is
woensdag 13 september 2023 om 12:12
Je mag wel klagen.
Maar je zou het ook kunnen aannemen.
Als ze dat vervelend gevonden had, had ze het niet aangeboden lijkt me.
Jij mag die ruimte innemen, als je er behoefte aan hebt.
Heb je die?
Dan is dit misschien een mooie gelegenheid om te oefenen met goed voor jezelf zorgen en er mogen zijn.
Hoewel ik als geen ander begrijp hoe lastig dat is, en hoe groot de angst is om gebruik te maken van dat aanbod.
Leuk sessie materiaal.
Maar je zou het ook kunnen aannemen.
Als ze dat vervelend gevonden had, had ze het niet aangeboden lijkt me.
Jij mag die ruimte innemen, als je er behoefte aan hebt.
Heb je die?
Dan is dit misschien een mooie gelegenheid om te oefenen met goed voor jezelf zorgen en er mogen zijn.
Hoewel ik als geen ander begrijp hoe lastig dat is, en hoe groot de angst is om gebruik te maken van dat aanbod.
Leuk sessie materiaal.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
