Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
woensdag 27 september 2023 om 08:40
woensdag 27 september 2023 om 08:42
Hoe heb ik me toch mijn hele leven van alles aan laten praten! Het werd me gisteren weer zo pijnlijk duidelijk.
Te gevoelig bevonden worden, niet gehoord worden, niet begrepen worden. En alles lag aan mij. Nooit aan de ander. Niemand die ooit sorry zei, ik juist wel. Me klein voelen, minderwaardig, te jong, niks weten. En wat ik wél presteerde, werd zelden opgemerkt.
Ik moest en moet me altijd verdedigen. Word niet geloofd, doe te overdreven, ben "zwaar op de hand" en ik word niet voor vol aangezien. Wat ik ook doe of nog zal doen, ze hebben dat beeld en dat zal nooit veranderen.
Ik hoor er niet bij, pas er niet tussen. Te jong voor de rest van ons, te oud voor de volgende generatie. Ik ben qua leg één van de anderen, maar ben qua leeftijd een andere generatie. Eentje die verder niet bestaat in onze familie. Eenzaam.
Ik heb ruggengraat, helaas geen brede rug. Ja, gevoelig. Maar ik stop dat niet weg onder weglachen, onder nooit thuis zijn, onder een masker. Puur zoals ik ben. Tegelijk ook zo ontzettend kwetsbaar. En ik zou niet anders willen, dit is wie ik ben. Maar oh, wat is het leven daarmee zwaar.
Te gevoelig bevonden worden, niet gehoord worden, niet begrepen worden. En alles lag aan mij. Nooit aan de ander. Niemand die ooit sorry zei, ik juist wel. Me klein voelen, minderwaardig, te jong, niks weten. En wat ik wél presteerde, werd zelden opgemerkt.
Ik moest en moet me altijd verdedigen. Word niet geloofd, doe te overdreven, ben "zwaar op de hand" en ik word niet voor vol aangezien. Wat ik ook doe of nog zal doen, ze hebben dat beeld en dat zal nooit veranderen.
Ik hoor er niet bij, pas er niet tussen. Te jong voor de rest van ons, te oud voor de volgende generatie. Ik ben qua leg één van de anderen, maar ben qua leeftijd een andere generatie. Eentje die verder niet bestaat in onze familie. Eenzaam.
Ik heb ruggengraat, helaas geen brede rug. Ja, gevoelig. Maar ik stop dat niet weg onder weglachen, onder nooit thuis zijn, onder een masker. Puur zoals ik ben. Tegelijk ook zo ontzettend kwetsbaar. En ik zou niet anders willen, dit is wie ik ben. Maar oh, wat is het leven daarmee zwaar.
woensdag 27 september 2023 om 09:51
donderdag 28 september 2023 om 00:44
Zo voel ik me vandaag ook..
Alsof mijn leven er soms niet toedoet, niemand die je écht ziet/ hoort er aan dingen voorbij gegaan wordt.
Althans de mensen die zogenaamd dichtbij me staan.
Heb nog betere gesprekken met mensen die ik random tegenkom tijdens het wandelen of met de overbuurman bij wijze van.
Die dingen wél opmerkt, de dingen waar ik aan werk ook qua sporten etc persoonlijke dingetjes.
Maar van mensen die je dan zogenaamd 'kennen' neuj.
Even een dikke
voor jou.Het kan soms heel eenzaam voelen.
donderdag 28 september 2023 om 08:56
Lief dat je dat vraagt. Elke leeftijd is natuurlijk te jong om een ouder te verliezen.
Gisteren had ik een afspraak staan. Ik had nog getwijfeld of ik die zou verzetten maar ik dacht dat dat ook wel een beetje zou afleiden.
Fout gezien, ik zat in de auto en had sterk het gevoel dat ik dat niet had moeten doen. Halverwege afgehaakt.
Bah
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
donderdag 28 september 2023 om 09:14
Voor jou ook
Dat vind ik ook verdrietig voor jou. En herkenbaar dat je met vreemden nog meer connectie kunt hebben soms.
Mensen dichtbij dénken je te kennen. Hebben een oordeel over je, vullen van alles in, zonder ook maar één keer écht in gesprek te zijn geweest met je. En als je dan zegt dat hun beeld niet klopt en je noemt wat voorbeelden waaruit toch echt blijkt dat ze ernaast zitten, noemen ze één miezerig voorval uit 1833 waarin je net die ene keer wegens omstandigheden iets anders liet zien. En daar baseren ze dan alles op.
donderdag 28 september 2023 om 11:57
Dat is een heel menselijk trekje waar vrijwel iedereen zich weleens schuldig maakt, denk ik zo. Kan desalniettemin wel heel pijnlijk zijn. Maar ga maar na, hoeveel van die mensen zitten nu bij jou in de kaartenbak ‘Snapt er niks van, trekt veel te snel conclusies’? Terwijl ze in andere omstandigheden misschien heel begripvol zijn.Rabarber schreef: ↑28-09-2023 09:14Voor jou ook
Dat vind ik ook verdrietig voor jou. En herkenbaar dat je met vreemden nog meer connectie kunt hebben soms.
Mensen dichtbij dénken je te kennen. Hebben een oordeel over je, vullen van alles in, zonder ook maar één keer écht in gesprek te zijn geweest met je. En als je dan zegt dat hun beeld niet klopt en je noemt wat voorbeelden waaruit toch echt blijkt dat ze ernaast zitten, noemen ze één miezerig voorval uit 1833 waarin je net die ene keer wegens omstandigheden iets anders liet zien. En daar baseren ze dan alles op.
Niet om je te bekritiseren, verre van. Meer in de hoop dat er toch een betekenisvolle uitwisseling met die mensen mogelijk is.
donderdag 28 september 2023 om 12:11
donderdag 28 september 2023 om 13:56
Ach nee Griebus, wat ontzettend naar voor je. Gecondoleerd! Was het onverwacht? Heb je steun van familie, of moet jij alles zelf regelen?Sterkte hoor!
Pokkewijf, weet je dat ook weer. Niets mis met iets uitproberen en dan een herbeslissing nemen. Kan me goed indenken dat je hoofd met heel andere dingen bezig is.
Wanneer is de uitvaart?
Kaasmandje, dat klinkt heel verdrietig. Wil je er meer over vertellen?
Rabarber, klinkt alsof je graag zou willen dat mensen waar je om geeft ook meer zouden zien wat er bij jou speelt en hoe je in elkaar zit.
Heb je een idee hoe het komt dat zij zo'n ander beeld hebben dan jijzelf?
Hoe was het om je hart zo uit te storten?
Yesss, zeker doet jouw leven ertoe! Het is alleen jammer dat veel mensen een ander zo voor vanzelfsprekend nemen, of vergeten oprechte aandacht te geven.
Terwijl juist die mensen dichtbij, die er altijd zijn en je daardoor soms voor lief neemt, juist die mensen zou je moeten koesteren.
Ik hoop dat je je ondertussen minder eenzaam voelt. Ben je aan het werk?
Het stinkt hier in huis vreselijk, en ik weet niet waar het vandaan komt. Blegh!
Pokkewijf, weet je dat ook weer. Niets mis met iets uitproberen en dan een herbeslissing nemen. Kan me goed indenken dat je hoofd met heel andere dingen bezig is.
Wanneer is de uitvaart?
Kaasmandje, dat klinkt heel verdrietig. Wil je er meer over vertellen?
Rabarber, klinkt alsof je graag zou willen dat mensen waar je om geeft ook meer zouden zien wat er bij jou speelt en hoe je in elkaar zit.
Heb je een idee hoe het komt dat zij zo'n ander beeld hebben dan jijzelf?
Hoe was het om je hart zo uit te storten?
Yesss, zeker doet jouw leven ertoe! Het is alleen jammer dat veel mensen een ander zo voor vanzelfsprekend nemen, of vergeten oprechte aandacht te geven.
Terwijl juist die mensen dichtbij, die er altijd zijn en je daardoor soms voor lief neemt, juist die mensen zou je moeten koesteren.
Ik hoop dat je je ondertussen minder eenzaam voelt. Ben je aan het werk?
Het stinkt hier in huis vreselijk, en ik weet niet waar het vandaan komt. Blegh!
donderdag 28 september 2023 om 14:28
Avocadeau, 13 jaar geleden stierf de vader van mijn kinderen. Wij waren niet meer samen. Wat ik me toen al realiseerde, nooit meer bij hoogtepunten in het leven van onze kinderen.
Zij waren toen nog jong en hadden uiteraard verdriet. Nu zijn ze op een leeftijd dat er zaken in hun leven (gaan) gebeuren waarvan ze beseffen dat nooit met hem te kunnen delen.
Ik kan hun verdriet nooit wegnemen en dat voelt zo naar.
Zij waren toen nog jong en hadden uiteraard verdriet. Nu zijn ze op een leeftijd dat er zaken in hun leven (gaan) gebeuren waarvan ze beseffen dat nooit met hem te kunnen delen.
Ik kan hun verdriet nooit wegnemen en dat voelt zo naar.
donderdag 28 september 2023 om 15:15
Griebus67 schreef: ↑28-09-2023 11:57Dat is een heel menselijk trekje waar vrijwel iedereen zich weleens schuldig maakt, denk ik zo. Kan desalniettemin wel heel pijnlijk zijn. Maar ga maar na, hoeveel van die mensen zitten nu bij jou in de kaartenbak ‘Snapt er niks van, trekt veel te snel conclusies’? Terwijl ze in andere omstandigheden misschien heel begripvol zijn.
Niet om je te bekritiseren, verre van. Meer in de hoop dat er toch een betekenisvolle uitwisseling met die mensen mogelijk is.
Precies nul. Dat is het ironische en verdrietige eraan. Ik kan bij iedereen wel een reden bedenken waarom ze doen zoals ze doen. Neem het ze doorgaans ook niet kwalijk. Ik vergoelijk veel, probeer altijd in te leven waarom de ander zo doet, waar hij vandaan komt.
En het lijkt wel of de mensen waar ik dan nog het meeste begrip voor heb, dat juist niet ten toon spreiden bij mij. Hoe zeer ik al mijn hele leven probeer te laten zien wie ik ben, zij kunnen of willen het niet zien. Onvermogen. Maar dat maakt het niet minder verdrietig. Een betekenisvolle uitwisseling gebeurt dan ook zelden.
donderdag 28 september 2023 om 15:28
Avocadeau, misschien een beschimmelde avocado in een vergeten hoekje? 
Ik heb het momenteel als ik de koelkast opendoe. Maar zie niet wat het zou kunnen zijn.
Wat ik ook al een half uur ruik, is talkpoeder. En dat heb ik niet eens in huis. Rara...
Klopt, zou graag zien dat mensen waar ik om geef meer zouden zien wat er bij mij speelt en hoe ik in elkaar zit.
Ze hebben een ander beeld door ons leeftijdsverschil, door desinteresse, doordat ze hun eigen leven belangrijker vinden, door andere karakters en niet willen begrijpen dat anderen anders in elkaar zitten.
Nou, 'hart uitstorten' was eigenlijk een groot woord. Had het beknopt verteld. Het verandert niks, daar was het te oppervlakkig voor en niet bij de juiste mensen.
Ben druk doende met van alles, dus ben er niet de hele tijd mee bezig, maar de eenzaamheid van binnen blijft.
Binnen nu en een paar maanden/jaartje ga ik veel verliezen op een hoop krijgen. Dat maakt angstig, of eigenlijk geen angst, maar ik heb er geen ander woord voor. Ik ben al lang aan het afscheid nemen, in de rouw zonder ze/het al kwijt te zijn. Heel raar.
Ik heb het momenteel als ik de koelkast opendoe. Maar zie niet wat het zou kunnen zijn.
Wat ik ook al een half uur ruik, is talkpoeder. En dat heb ik niet eens in huis. Rara...
Klopt, zou graag zien dat mensen waar ik om geef meer zouden zien wat er bij mij speelt en hoe ik in elkaar zit.
Ze hebben een ander beeld door ons leeftijdsverschil, door desinteresse, doordat ze hun eigen leven belangrijker vinden, door andere karakters en niet willen begrijpen dat anderen anders in elkaar zitten.
Nou, 'hart uitstorten' was eigenlijk een groot woord. Had het beknopt verteld. Het verandert niks, daar was het te oppervlakkig voor en niet bij de juiste mensen.
Ben druk doende met van alles, dus ben er niet de hele tijd mee bezig, maar de eenzaamheid van binnen blijft.
Binnen nu en een paar maanden/jaartje ga ik veel verliezen op een hoop krijgen. Dat maakt angstig, of eigenlijk geen angst, maar ik heb er geen ander woord voor. Ik ben al lang aan het afscheid nemen, in de rouw zonder ze/het al kwijt te zijn. Heel raar.
donderdag 28 september 2023 om 15:33
donderdag 28 september 2023 om 16:52
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
