Psyche
alle pijlers
Eenzaam en gefrustreerd
maandag 4 juni 2018 om 20:20
Hallo iedereen,
ik ben nieuw en weet nog niet goed hoe dit allemaal werkt.
Waar begin ik het best?
Ik ben vanaf mijn zes jaar gepest geweest. Dit heeft ongeveer tot mijn 13 de geduurd en is dan jammer genoeg op mijn 16 de weer begonnen tot ik dan eindelijk afgestudeerd ben op de middelbare school.
Ik ben nu bijna 30 en ik draag dit nog steeds mee. Mijn talent blijkt dan ook onzichtbaar zijn.
Ik ben getrouwd en heb twee mooie kindjes. Ik ben heel tevreden met mijn gezin.
Maar daar houd het dan ook mee op. Ik heb geen vrienden. Ik heb wel wat kennissen waar ik praatjes mee probeer te maken, waar ik niet erg goed in ben. Ik heb moeite met mezelf bloot te geven en te praten. Ik heb vroeger ook geleerd om me in allerlei bochten te wringen opdat klas- en schoolgenoten me toch aardig zouden vinden of in me geïnteresseerd zouden raken en ik dan een vriend of vriendin zou overhouden. Jammer genoeg heb ik nooit mogen ervaren hoe het voelt om een vriend of een vriendin te hebben.
Tot een jaar of twee geleden had ik aan mijn man zijn vriendschap genoeg. Was ik blij dat hij me graag zag en dat ik mijn ei wel aan hem kwijt kon. Nu er kinderen zijn en hij af en toe eens wat gaat drinken of doen met zijn vrienden, voel ik zelf een gemis. Ik zou ook graag een keer wat gaan drinken met een vriend of een vriendin. Hij spoort me daar ook toe aan. Hij spoort me ook aan om uit mijn comfortzone te stappen en eens iemand mee te vragen. En geloof me, dat doe ik dan ook. Ik ben vorig jaar met iemand gaan praten om me te helpen mezelf leren te zijn en me niet constant in allerlei bochten te wringen zodat ik effectief op iemand durfde af te stappen, er een praatje mee te maken, ze te leren kennen en eens een kop koffie te gaan drinken. Ik heb dit met een paar mama's aan de schoolpoort geprobeerd. Mijn dochter haar juf kwam ik vaak tegen op de fitness en we maakten telkens een praatje en ja, we zouden eens afspreken om wat te gaan drinken. Nooit kwam er veel van. Als we dan gingen, dan volgde er geen tweede keer. Dan vraagt een mens zich toch af of ik gewoonweg niet leuk ben. Niet de moeite om mee af te spreken of om mee om te gaan.
Ik ben zowat moedeloos aan het worden. Kan het zijn dat het voor mij gewoonweg niet is weggelegd een vriend of een vriendin?
ik ben nieuw en weet nog niet goed hoe dit allemaal werkt.
Waar begin ik het best?
Ik ben vanaf mijn zes jaar gepest geweest. Dit heeft ongeveer tot mijn 13 de geduurd en is dan jammer genoeg op mijn 16 de weer begonnen tot ik dan eindelijk afgestudeerd ben op de middelbare school.
Ik ben nu bijna 30 en ik draag dit nog steeds mee. Mijn talent blijkt dan ook onzichtbaar zijn.
Ik ben getrouwd en heb twee mooie kindjes. Ik ben heel tevreden met mijn gezin.
Maar daar houd het dan ook mee op. Ik heb geen vrienden. Ik heb wel wat kennissen waar ik praatjes mee probeer te maken, waar ik niet erg goed in ben. Ik heb moeite met mezelf bloot te geven en te praten. Ik heb vroeger ook geleerd om me in allerlei bochten te wringen opdat klas- en schoolgenoten me toch aardig zouden vinden of in me geïnteresseerd zouden raken en ik dan een vriend of vriendin zou overhouden. Jammer genoeg heb ik nooit mogen ervaren hoe het voelt om een vriend of een vriendin te hebben.
Tot een jaar of twee geleden had ik aan mijn man zijn vriendschap genoeg. Was ik blij dat hij me graag zag en dat ik mijn ei wel aan hem kwijt kon. Nu er kinderen zijn en hij af en toe eens wat gaat drinken of doen met zijn vrienden, voel ik zelf een gemis. Ik zou ook graag een keer wat gaan drinken met een vriend of een vriendin. Hij spoort me daar ook toe aan. Hij spoort me ook aan om uit mijn comfortzone te stappen en eens iemand mee te vragen. En geloof me, dat doe ik dan ook. Ik ben vorig jaar met iemand gaan praten om me te helpen mezelf leren te zijn en me niet constant in allerlei bochten te wringen zodat ik effectief op iemand durfde af te stappen, er een praatje mee te maken, ze te leren kennen en eens een kop koffie te gaan drinken. Ik heb dit met een paar mama's aan de schoolpoort geprobeerd. Mijn dochter haar juf kwam ik vaak tegen op de fitness en we maakten telkens een praatje en ja, we zouden eens afspreken om wat te gaan drinken. Nooit kwam er veel van. Als we dan gingen, dan volgde er geen tweede keer. Dan vraagt een mens zich toch af of ik gewoonweg niet leuk ben. Niet de moeite om mee af te spreken of om mee om te gaan.
Ik ben zowat moedeloos aan het worden. Kan het zijn dat het voor mij gewoonweg niet is weggelegd een vriend of een vriendin?
maandag 4 juni 2018 om 20:36
maandag 4 juni 2018 om 20:40
maandag 4 juni 2018 om 20:41
Het lastige aan nieuwe vriendschappen sluiten is denk ik/vind ik dat een (groot?) deel van de mensen al aardig voorzien is. Zij willen heus wel een keer koffie drinken natuurlijk, maar vanuit hun kant is er minder behoefte of 'noodzaak' om daar een vervolg aan te geven. Ze hebben het misschien al best druk met de contacten die ze hebben. Het is vast niet omdat je niet leuk zou zijn.
Misschien kun je het via de contact-pijler proberen hier of andere sites waar mensen zijn die wel behoefte hebben aan uitbreiding van hun sociale netwerk.
Misschien kun je het via de contact-pijler proberen hier of andere sites waar mensen zijn die wel behoefte hebben aan uitbreiding van hun sociale netwerk.
dagdromer1986 wijzigde dit bericht op 04-06-2018 20:42
1.67% gewijzigd
maandag 4 juni 2018 om 20:58
Ik kan best begrijpen dat de meeste mensen al een uitgebreid sociaal netwerk hebben. Het is dan alleen jammer en frustrerend voor mezelf om daar niet meer tussen te raken.dagdromer1986 schreef: ↑04-06-2018 20:41Het lastige aan nieuwe vriendschappen sluiten is denk ik/vind ik dat een (groot?) deel van de mensen al aardig voorzien is. Zij willen heus wel een keer koffie drinken natuurlijk, maar vanuit hun kant is er minder behoefte of 'noodzaak' om daar een vervolg aan te geven. Ze hebben het misschien al best druk met de contacten die ze hebben. Het is vast niet omdat je niet leuk zou zijn.
Misschien kun je het via de contact-pijler proberen hier of andere sites waar mensen zijn die wel behoefte hebben aan uitbreiding van hun sociale netwerk.
Ik kan altijd eens proberen om via de site iemand te vinden.
maandag 4 juni 2018 om 20:58
dinsdag 5 juni 2018 om 13:15
Ja, is ook frustrerend! Ik bedoelde vooral: probeer niet aan jezelf te gaan twijfelen. Omdat je schreef dat je je op een gegeven moment gaat afvragen of je wel leuk bent om mee om te gaan. Dat is een logische gedachte, zeker met een pest-verleden denk ik, maar ook een gedachte waarmee je jezelf kwelt en afremt misschien. Terwijl het juist erg kan helpen om goede vrienden met jezelf te zijn denk ik. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik.
dagdromer1986 wijzigde dit bericht op 05-06-2018 13:24
1.35% gewijzigd
dinsdag 5 juni 2018 om 15:44
Ik heb precies hetzelfde probleem. Ik ben al vaak bij clubjes enz gegaan maar dat helpt mij helaas niet. Ik kan niet echt mezelf zijn bij mensen. Contact gaat heel moeilijk. Ik heb het een beetje opgegeven al hoop ik nog wel altijd.
Ik heb wel iemand leren kennen waar het goed mee klikt. En heb zo wel het gevoel van vriendschap ervaren. Helaas is zij ongewild kinderloos en merk ik dat het contact nu minder wordt omdat zij dat moeilijk vindt dat ik wel een kindje heb. Dat vind ik erg jammer, maar ik vind het wel fijn dat ik het toch een keertje heb mogen ervaren hoe het is om hechte vriendschap te hebben.
Ik hoop dat jij dat ook gaat ervaren.
Tips heb ik helaas niet.
Ik heb wel iemand leren kennen waar het goed mee klikt. En heb zo wel het gevoel van vriendschap ervaren. Helaas is zij ongewild kinderloos en merk ik dat het contact nu minder wordt omdat zij dat moeilijk vindt dat ik wel een kindje heb. Dat vind ik erg jammer, maar ik vind het wel fijn dat ik het toch een keertje heb mogen ervaren hoe het is om hechte vriendschap te hebben.
Ik hoop dat jij dat ook gaat ervaren.
Tips heb ik helaas niet.
