Eenzaam

28-05-2023 20:14 22 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zo'n 7 jaar geleden ben ik van mijn studentenstad (en waar ik daarna nog vele jaren heb gewoond) verhuisd naar de plaats waar ik al jaren werk en dichtbij mans familie. Nu ben ik zelf niet een persoon die heel makkelijk contacten maakt, maar ik heb nog steeds geen sociaal leven hier en dat begint me op te breken. Ik heb me aangesloten bij een sportclub, doe vrijwilligerswerk, maar ik blijf een buitenbeentje. Ik ook gehoopt dat -nu mijn zoon naar school gaat- daar wat contacten op te doen, maar de meeste moeders kennen elkaar al vanaf kinds af aan en ik heb het idee dat ze niet echt openstaan voor mij/nieuwe mensen. Ik heb meerdere moeders wel eens uitgenodigd voor een kop koffie o.i.d. maar helaas geen succes. Ook via familie van man ben ik altijd degene die iets voorstelt, maar daar wordt bijna nooit op ingegaan, laat staat dat zij iets voorstellen.
Mijn vriendinnen wonen allemaal nu +100km verderop. Daar spreek ik zeker wel mee af, maar het lijkt mij zo fijn om ook in mijn directe omgeving wat op te bouwen. Kind kan het hier prima vinden, man ook (die sluit zo weer aan bij vrienden van vroeger), maar ik voel me steeds eenzamer. Vanochtend werd ik huilend wakker, omdat ik weer op.een zaterdag van ellende om half 9 op bed lag. Ik weet niet goed wat ik hiermee wil, maar van me afschrijven lucht al op. Wellicht is het herkenbaar voor mensen en hebben zij nog tips.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel herkenbaar. Ik heb wegens sociale angst nooit echt een vriendenkring kunnen opbouwen tijdens mijn studententijd. Daarna ontzettend vaak verhuisd en midden in coronatijd voor het laatst verhuisd naar een middelgroot dorp voor langere tijd. Maar hier wil het ook maar niet lukken met een netwerk opbouwen. Het is gewoon verdomde moeilijk om vriendschappen op te bouwen als volwassene. Ik heb het meeste succes gehad met het bevrienden van een vrouwelijke collega waar het mee klikte. Maar dat heeft ook goed 1 jaar geduurd hoor voor we buiten werktijd met elkaar afspraken.

Ik ben zelf ook nog heel erg zoekende in wat ik aan de eenzaamheid kan doen. Vanmiddag toevallig ook een huilbui gehad toen ik langs de gevulde terrassen liep waar men gezellig ijs/drank/eten met elkaar zat te doen. Ik weet wat ik mis, want heb vroeger wel altijd vriendinnen gehad.

Geen oplossingen hier, wel herkenning en een dikke hug :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Roozeboom_ schreef:
28-05-2023 20:25
Heel herkenbaar. Ik heb wegens sociale angst nooit echt een vriendenkring kunnen opbouwen tijdens mijn studententijd. Daarna ontzettend vaak verhuisd en midden in coronatijd voor het laatst verhuisd naar een middelgroot dorp voor langere tijd. Maar hier wil het ook maar niet lukken met een netwerk opbouwen. Het is gewoon verdomde moeilijk om vriendschappen op te bouwen als volwassene. Ik heb het meeste succes gehad met het bevrienden van een vrouwelijke collega waar het mee klikte. Maar dat heeft ook goed 1 jaar geduurd hoor voor we buiten werktijd met elkaar afspraken.
Ik ben zelf ook nog heel erg zoekende in wat ik aan de eenzaamheid kan doen. Vanmiddag toevallig ook een huilbui gehad toen ik langs de gevulde terrassen liep waar men gezellig ijs/drank/eten met elkaar zat te doen. Ik weet wat ik mis, want heb vroeger wel altijd vriendinnen gehad.
Geen oplossingen hier, wel herkenning en een dikke hug :hug:
Ook heel herkenbaar. Ik had in mijn oude woonplaats ook veel vriendinnen waar ik mee op het terras/uit eten/iets leuks kon doen, nu niet meer en dat doet pijn.

Als ik ook foto's van mezelf zie, dan zie ik sinds ik hier woon een ongelukkige vrouw, geen sprankeling meer.

Ik vind het ook naar voor jou dat je in een soortgelijke situatie zit en idd, een sociaal leven opbouwen na je 30/35e is gewoon onwijs moeilijk, vooral als je ook nog een 'kat uit de boom kijk' type bent. Knuffel voor jou ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat vervelend voor jullie.

Het valt me op dat dit al de derde post is over eenzaam/weinig vrienden.

Misschien kunnen jullie er met elkaar iets mee?
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar! Ik heb ook geen sociaal netwerk hier in de buurt. Ben 15 jaar geleden, vanuit de stad, naar het geboorte dorp van mijn man verhuisd maar ben nooit goed geïntegreerd hier en heb nooit echt eigen vriendinnen gemaakt. Met 3 kinderen en een drukke baan ook nooit tijd voor gehad maar nu de kinderen wat ouder zijn en hun eigen weg gaan zit ik steeds vaker in mijn eentje thuis. Ik leun wel een beetje mee op het netwerk van mijn man maar mis eigen vriendinnen om leuke dingen mee te doen.
Man en kinderen zijn helemaal happy hier en hebben hier vrienden, school, sport, werk etc dus verhuizen is geen optie.
Helaas ben ik ook introvert en weet ik ook niet zo goed hoe ik aan nieuwe vriendinnen kom dus ik heb geen oplossing voor je maar wel steun en herkenbaarheid.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat je in de eenzaamheid op zoek gaat naar bevestiging, en als je die niet krijgt voelt dat des te eenzamer. Hoe moeilijk ook, ga iets doen wat je blij maakt en blijf altijd jezelf. Misschien niet meteen focussen op vriendschappen, maar op zingeving (iets doen wat je plezier of voldoening geeft) en verbinding (contact met mensen).

De oplossing heb ik niet voor je, maar ik denk dat je vooral bezig met blijven met dingen waar je zelf gelukkig van wordt. En dan komen de gelijkgestemden vanzelf.

Sterkte meid, het is gewoon moeilijk! :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Wel goed dat je dat zegt! Ik ben ondertussen ook zo ver dat ik me nu ga richten op cursussen in mijn interessegebieden. Maar in mijn woonplaats is niets wat mij interesseert. Dus dan zit ik minstens 40 km verderop. Ik ga zeker in september beginnen met een cursus (Al ingeschreven), maar tegelijkertijd is dat ook een beetje accepteren dat er hier (mijn woonplaats) niets is voor mij. En ik mis het enorm om even op de fiets een kop koffie of glas wijn bij iemand te halen. Juist omdat ik dat altijd heb gehad.
Er zijn meer topics over dit onderwerp. In die topics worden wel goede tips gegeven, zoals bijv op het forum een oproep plaatsen, maar er zijn ook websites en apps om nieuwe mensen te leren kennen/vriendschappen te zoeken. Volgens mij rollen daar best leuke contacten uit. Ik zou alleen niet weten hoe het heet, dus dan zou je ff een rondje forum moeten doen.

Het blijft echt lastig om op latere leeftijd aansluiting te vinden, de meeste mensen hebben hun vaste kring al opgebouwd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ga achter de bar staan van de plaatselijke voetbal/ tennisvereniging oid. Als je ergens een netwerk opbouwt is het daar wel.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kun je niet een buurtborrel of een buurtbarbeque organiseren? Samen met twee of drie anderen natuurlijk. Samen iets gezelligs organiseren schept sowieso al een band, en tijdens de borrel / bbq zelf heb je als een van de organisatoren vanzelf al genoeg aanspraak.
No one ever made a difference by being like everyone else.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het wel al is het bij mij in andere reden maar ik mis het ook om niet even snel met iemand een bakkie te doen.

Hebben de vrienden van je man misschien een gezellige vrouw waar het mee klikt?
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel herkenbaar, verder dan een praatje als ik wandel met de hond kom ik ook niet. De buurt gaat hier zienderogen achteruit daar krijg/ hoef ik geen aansluiting mee, het is eenzaam.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
En hoe reageert je man hier allemaal op? Want ik lees daar niets over?
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor de tips dames, maar zelfs bardienst in de sportkantine (done that) levert niets op, behalve een kort gesprekje her en der. Misschien ben ik ook wel meer op zoek naar herkenning en tips hoe hiermee om te gaan, zo te lezen ben ik niet de enige die in dit schuitje zit. Ik vind vooral de overgang van een bruisend sociaal leven in m'n oude woonplaats naar echt een dood sociaal leven hier heel moeilijk te verteren.

BornSlippy, wat wil je weten over mijn man dan? Die kan ook geen blik vriendinnen open trekken hier. Hij doet z'n best om mij te ondersteunen/helpen, maar ik zal het toch zelf moeten doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Taalcursus een idee? Helaas kwamen bij mijn laatste cursus vooral mensen van 2x mijn leeftijd er op af (ik woon in een dorp). Maar dat was op zich wel een sfeer die zich heel goed leende voor na de cursus nog even blijven hangen en een drankje doen. Ik ga het in ieder geval nog een keer proberen, maar dan in de randstad.
Alle reacties Link kopieren Quote
En is terug verhuizen (of in de buurt) ook een optie? Het kan natuurlijk niet zo zijn dat al jouw levensgeluk verdwijnt voor anderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pimpelmeesje87 schreef:
29-05-2023 12:26
En is terug verhuizen (of in de buurt) ook een optie? Het kan natuurlijk niet zo zijn dat al jouw levensgeluk verdwijnt voor anderen.
Nee helaas niet. Dat is om verscheidene reden helaas geen mogelijkheid, wellicht over een aantal jaar wel, maar nu gaat het niet.

Heb me inderdaad voor september ingeschreven bij een cursus in een grote stad hier verderop. In mijn woonplaats wordt echt bijna niets georganiseerd helaas. Maar wie weet war daaruit voort vloeit!
Alle reacties Link kopieren Quote
Vervelend to dat je je zo voelt.

Ik ben niet per se eenzaam, maar had weinig contacten waar ik nu woon. Mijn hond heeft ervoor gezorgd dat ik hier meer contacten gemaakt heb. Lekker vaak wandelen en je komt altijd wel iemand tegen. Met sommigen is er geen klik en praat je alleen wat over de hond en het weer, ook prima. Met een paar mensen heb ik wel een klik en ga ik bij op de koffie oid. Zo heb ik ook een vriendin gevonden waarmee ik nu elke dag samen de hond uit laat en gezellig kan kletsen. Én een vrouw met paarden die door een hernia niet kan paardrijden, op haar paard rijd ik nu 2 keer in de week en zij fietst mee, ondertussen kletsen we gezellig.

Dusse haha, is een hond een optie?
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn voor je dat je hond je heeft geholpen :)
Zelf heb ik echt een gruwelijke hekel aan die beesten, dus dat gaat hem niet worden. Maar ik zie wel in dat zoiets wel kan zorgen voor in ieder geval meer contact!
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar. Ik woon nog steeds in het dorp waar ik opgegroeid ben, maar ik ben gaandeweg sociale contacten kwijtgeraakt om verschillende redenen, de meeste zijn gewoon verwaterd, en ik zag dat toen nog niet echt als een probleem. Ik loop nu tegen de 40 en ik heb moeite met nieuwe sociale contacten moet leggen, ben ook nog eens beperkt door lichamelijke klachten.

Normaal heb ik ook niet zo'n last van eenzaamheid, omdat ik veel online contacten heb. Helaas vallen die de laatste tijd tegen (word steeds moeilijker om vrienden van mijn leeftijd online te vinden) en mijn relatie zit ook op punt van uit gaan, dus ik voel me weer alsof ik er iets aan moet doen als een soort sociaal vangnet.

Je wilt geen hond, maar misschien is het lopen op zich, wel een tip? Zeker met die mooie weer zijn er vast wel buren in de tuin aan het werken die openstaan voor een kort praatje, wat misschien uit kan groeien naar meer.

Ik ben zelf aan het kijken naar vriendinnenonline.nl, hier op het forum gevonden. En of het Oranje Fonds misschien een optie voor mij is - een maatje worden, of misschien wel om een maatje vragen (in mijn geval dan). Heb het zelf ook net als tip ook aangegeven in een ander topic wat eigenlijk over hetzelfde gaat. Een vriendin van mij kwam er mee aan.

En toch wat vaker wat proberen te doen met de vrienden die verderop wonen. En anders bij je eigen familie langsgaan en/of uitnodigen?
En blijf gewoon proberen mensen uit te nodigen voor de koffie, ook al komt er weinig terug aanbod uit, het is wel verstandig om te blijven doen voor jezelf.
Met 1-2 vriendinnen kom je al heel ver, en dan krijg je vaak een deksel op je neus voor er ergens wel een vriendschap groeit.
Kruimeltaart schreef:
29-05-2023 10:32

BornSlippy, wat wil je weten over mijn man dan? Die kan ook geen blik vriendinnen open trekken hier. Hij doet z'n best om mij te ondersteunen/helpen, maar ik zal het toch zelf moeten doen.
Ik vroeg dat omdat ik het niet een probleem van jou alleen vindt, maar van jullie samen. Hoe gaan jullie sámen dit zo goed mogelijk proberen op te lossen? Als jij al van alles hebt geprobeerd en het lukt gewoon uiteindelijk niet (en dat lijkt mij nu al het geval) dan zullen jullie samen andere (wellicht grotere veranderingen) opties moeten overwegen. Want je bent samen, het is toch ook de bedoeling dat je partner net zo fijn ergens woont als jij zelf? Hij kan dan wel goed ondersteunen en helpen, maar blijkbaar helpt het niet genoeg.

Je zegt dat terug verhuizen om verschillende redenen niet kan. Ik zelf geloof daar niet in. Ik geloof wel dat jij denkt dat het echt niet kan hoor. Ik weet uit eigen ervaring dat vrijwel niets (op dit gebied: verhuizen, werk, enz.) onmogelijk is. Wat nu wel onmogelijk is, is jij die langzaamaan vereenzaamt, ongelukkig en depressief wordt. Daar heeft jouw voltallige gezin Geen Voordeel aan. Dus ga eens alles tegen elkaar afwegen. Jouw ongelukkigheid (en nee die cursus in de nabije toekomst gaat het niet echt beter maken) is in feite: je hele gezin zal daaronder (gaan) lijden. En dat is niet jouw schuld. Ga niet jouw levensgeluk minder zwaar laten wegen dan werk van je man of vriendjes van de kinderen. Want dat is geen vergelijking.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap dat je het goed bedoelt, maar aangezien je geen enkel benul hebt waarom terug verhuizen niet kan, vind ik het vreselijk ongepast om te schrijven dat "ik ervan overtuigd ben dat het niet kan, maar eigenlijk wel kan".
En dat is alles wat ik erover zeg.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven