Psyche
alle pijlers
Emetofobie topic
zaterdag 23 april 2022 om 12:00
Ik zag in een ander topic dat er best wel wat emetofoben zijn hier en dat er soms best behoefte kan zijn om van je af te schrijven.
Zelf ben ik gelukkig al een stuk verder in de fobie dan een aantal jaar geleden maar toch, zoals vandaag, met een kind dat met een emmer naast zich op de bank ligt, is het best fijn om wat frustratie te spuien
Zijn er mensen die mee willen schrijven?
Zelf ben ik gelukkig al een stuk verder in de fobie dan een aantal jaar geleden maar toch, zoals vandaag, met een kind dat met een emmer naast zich op de bank ligt, is het best fijn om wat frustratie te spuien
Zijn er mensen die mee willen schrijven?
Natte tosti..
zaterdag 23 april 2022 om 14:17
Ja ik schrijf graag mee! Ik heb ook emetofobie, al sinds mijn puberteit.
Ik heb een enorme angst voor mensen die misselijk zijn of moeten overgeven maar vind het, als ik zelf zou moeten spugen, ook beangstigend.
Nu heb ik zelf al zo’n 20/25 jaar niet meer hoeven overgeven gelukkig (ik klop meteen even af) maar misselijk ben ik wel soms geweest. Ik heb een aantal manieren om van de misselijkheid af te komen en ik heb ook medicatie in huis mocht het echt te erg worden. Ik probeer het altijd eerst op een natuurlijke manier af te wenden, bijvoorbeeld Okugest van VSM of gember en gek genoeg wil het ook vaak helpen om een poosje onder een warme douche te gaan zitten.
Ook ben ik vrijwel altijd mijn omgeving aan het scannen en als ik eens naar een uitgaansgelegenheid ga zorg ik dat ik nooit bij de toiletten of uitgang in de buurt ben.
Op festivals loop ik altijd op het midden van het terrein en nooit langs de bouwhekken. Ik ga alleen naar festivals waar ze spoeltoiletten hebben en niet alleen maar Dixi’s.
Al met al zou ik er heel erg graag vanaf willen maar een eventuele exposure therapie oid ben ik bang om aan te beginnen…
Ben benieuwd of anderen hier wel iets mee gedaan hebben en of het gewerkt heeft. Ben ook benieuwd hoe andere emetofoben met hun fobie omgaan.
Ik heb een enorme angst voor mensen die misselijk zijn of moeten overgeven maar vind het, als ik zelf zou moeten spugen, ook beangstigend.
Nu heb ik zelf al zo’n 20/25 jaar niet meer hoeven overgeven gelukkig (ik klop meteen even af) maar misselijk ben ik wel soms geweest. Ik heb een aantal manieren om van de misselijkheid af te komen en ik heb ook medicatie in huis mocht het echt te erg worden. Ik probeer het altijd eerst op een natuurlijke manier af te wenden, bijvoorbeeld Okugest van VSM of gember en gek genoeg wil het ook vaak helpen om een poosje onder een warme douche te gaan zitten.
Ook ben ik vrijwel altijd mijn omgeving aan het scannen en als ik eens naar een uitgaansgelegenheid ga zorg ik dat ik nooit bij de toiletten of uitgang in de buurt ben.
Op festivals loop ik altijd op het midden van het terrein en nooit langs de bouwhekken. Ik ga alleen naar festivals waar ze spoeltoiletten hebben en niet alleen maar Dixi’s.
Al met al zou ik er heel erg graag vanaf willen maar een eventuele exposure therapie oid ben ik bang om aan te beginnen…
Ben benieuwd of anderen hier wel iets mee gedaan hebben en of het gewerkt heeft. Ben ook benieuwd hoe andere emetofoben met hun fobie omgaan.
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
zaterdag 23 april 2022 om 15:24
Ik heb van kleins af aan emetofobie.
Ik probeer vermijdingsgedrag zelf te doorbreken omdat ik weet dat het anders steeds erger zal worden.
Dus ik voel dan de angst wel maar moet erbij blijven en het doorstaan. Dat heeft geholpen want ik had het gevoel dat het mijn leven anders zou overnemen. Ik had angst voor gevoelens in mijn maagstreek, dat is nu al veel minder.
Ik heb ook allemaal mensen geinterviewd over overgeven, omdat ik er al sinds mijn 8e ofzo mee liep had ik geen idee nog wat normaal is om te ervaren. Dat heeft ook wel enigszins geholpen.
Alleen als ik ziek ben of iets verkeerds heb gegeten dan flip ik totaal de pan uit en word ik hysterisch.
Exposuretherapie zou ik ook veel te eng vinden, ik moet er niet aan denken.
Zelf denk ik aan hypnotherapie om me nog verder te helpen. Alleen stel ik dat al jaren uit.
Aanvulling: toen ik dit topic zag was mijn eerste gedachte gadverdamme ik hoef echt geen uitwisseling met andere emetofoben, dat is niet iets om over te praten dan wordt het alleen maar groter.
Maar er een paar dingen over opschrijven zorgde toch voor wat ruimte in mijn hoofd/lijf.
Ik probeer vermijdingsgedrag zelf te doorbreken omdat ik weet dat het anders steeds erger zal worden.
Dus ik voel dan de angst wel maar moet erbij blijven en het doorstaan. Dat heeft geholpen want ik had het gevoel dat het mijn leven anders zou overnemen. Ik had angst voor gevoelens in mijn maagstreek, dat is nu al veel minder.
Ik heb ook allemaal mensen geinterviewd over overgeven, omdat ik er al sinds mijn 8e ofzo mee liep had ik geen idee nog wat normaal is om te ervaren. Dat heeft ook wel enigszins geholpen.
Alleen als ik ziek ben of iets verkeerds heb gegeten dan flip ik totaal de pan uit en word ik hysterisch.
Exposuretherapie zou ik ook veel te eng vinden, ik moet er niet aan denken.
Zelf denk ik aan hypnotherapie om me nog verder te helpen. Alleen stel ik dat al jaren uit.
Aanvulling: toen ik dit topic zag was mijn eerste gedachte gadverdamme ik hoef echt geen uitwisseling met andere emetofoben, dat is niet iets om over te praten dan wordt het alleen maar groter.
Maar er een paar dingen over opschrijven zorgde toch voor wat ruimte in mijn hoofd/lijf.
zaterdag 23 april 2022 om 17:48
Hier nog iemand. Therapie heeft niet geholpen, exposure durf ik niet aan. De keren dat ik zelf ziek ben, ben ik echt een jankend hoopje ellende met een bakje voor me.
Hendrikje106, al zo lang niet meer hoeven spugen?! Ik ben jaloers. Paar jaar terug had ik ook al iets van 20 jaar "hoera-geen-spuug-jubileum". Tot Koningsdag 2017... Een vreselijke buikgriep.
Kunnen anderen zich ook véél te goed herinneren hoe en wanneer je daadwerkelijk moest spugen?
Hendrikje106, al zo lang niet meer hoeven spugen?! Ik ben jaloers. Paar jaar terug had ik ook al iets van 20 jaar "hoera-geen-spuug-jubileum". Tot Koningsdag 2017... Een vreselijke buikgriep.
Kunnen anderen zich ook véél te goed herinneren hoe en wanneer je daadwerkelijk moest spugen?
zaterdag 23 april 2022 om 17:55
Hier nog iemand. Na 2 HG zwangerschappen waarbij ik minimaal 30x per dag moest overgeven heb ik geen angst meer om zelf over te moeten geven gelukkig.
Helaas heeft me dat niet geholpen in mijn angst dat anderen moeten overgeven. Dronken mensen vermijd ik om die reden en als 1 van de kinderen begint over buikklachten druk ik ze direct een emmer onder hun neus. Als mensen in mijn omgeving moeten overgeven ren ik het liefst hard weg.
Therapie heb ik niet gehad. Wel overwogen maar nu ik in ieder geval niet meer bang ben om zelf over te geven is het handelbaar voor mij.
Helaas heeft me dat niet geholpen in mijn angst dat anderen moeten overgeven. Dronken mensen vermijd ik om die reden en als 1 van de kinderen begint over buikklachten druk ik ze direct een emmer onder hun neus. Als mensen in mijn omgeving moeten overgeven ren ik het liefst hard weg.
Therapie heb ik niet gehad. Wel overwogen maar nu ik in ieder geval niet meer bang ben om zelf over te geven is het handelbaar voor mij.
zondag 24 april 2022 om 08:05
Elke hoop wordt een berg als je erop gaat focussen.
Misschien dat je gedesensibiliseerd kan worden door je bloot te stellen aan steeds groter wordende hoeveelheden kots, of anders door in een lab te gaan werken, of, zoals Suykerspin, zó vaak ermee geconfronteerd worden terwijl je tegelijkertijd ook heel andere prikkels krijgt (zoals onwel zijn) dat het gewoon minder erg wordt.
Misschien dat je gedesensibiliseerd kan worden door je bloot te stellen aan steeds groter wordende hoeveelheden kots, of anders door in een lab te gaan werken, of, zoals Suykerspin, zó vaak ermee geconfronteerd worden terwijl je tegelijkertijd ook heel andere prikkels krijgt (zoals onwel zijn) dat het gewoon minder erg wordt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 24 april 2022 om 08:43
Als het toch zo eenvoudig was….retrostar schreef: ↑24-04-2022 08:05Elke hoop wordt een berg als je erop gaat focussen.
Misschien dat je gedesensibiliseerd kan worden door je bloot te stellen aan steeds groter wordende hoeveelheden kots, of anders door in een lab te gaan werken, of, zoals Suykerspin, zó vaak ermee geconfronteerd worden terwijl je tegelijkertijd ook heel andere prikkels krijgt (zoals onwel zijn) dat het gewoon minder erg wordt.
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
zondag 24 april 2022 om 12:40
Ik heb dit jarenlang ook gehad. Denk wellicht minder extreem, maar beïnvloedde zeker mijn dagelijkse leven, bij vlagen.
Sinds ik een kind heb, ben ik er bijna vanaf. Gewoon omdat kinderen best (vaak) in verhouding een keer moeten spugen/buikgriepje hebben etc. Denk ik. Dus toch gewenning. Van het kots ruimen etc.
Jaar terug kreeg ik het zelf ook en bemerkte dat ik mij natuurlijk wel heel naar voelde. Door misselijkheid en spugen zelf, maar dat echte extreme “hysterische” paniekgevoel was weg.
Nu vind ik kotsende mensen nog steeds niet prettig om te aanschouwen en bij maagpijn/misselijkheid gaat mijn hoofd wel malen, maar ik raak gelukkig niet meer compleet in paniek.
Sinds ik een kind heb, ben ik er bijna vanaf. Gewoon omdat kinderen best (vaak) in verhouding een keer moeten spugen/buikgriepje hebben etc. Denk ik. Dus toch gewenning. Van het kots ruimen etc.
Jaar terug kreeg ik het zelf ook en bemerkte dat ik mij natuurlijk wel heel naar voelde. Door misselijkheid en spugen zelf, maar dat echte extreme “hysterische” paniekgevoel was weg.
Nu vind ik kotsende mensen nog steeds niet prettig om te aanschouwen en bij maagpijn/misselijkheid gaat mijn hoofd wel malen, maar ik raak gelukkig niet meer compleet in paniek.
woensdag 18 mei 2022 om 13:24
Zo hehe, ik ben weer op mijn werk en dus weer tijd voor viva 
Exposure heb ik geprobeerd. Filmpjes gekeken, foto's, dat soort dingen. Er is ook een heftigere therapie met een man die zichzelf laat overgeven waar je bij bent.
Voor mij werkt het niet. Ik ben bang voor de angst, voor de voortekenen. Als het zo is, het moment zelf, dan deal ik er uiteindelijk wel mee. Ik weet ergens ook wel dat ik er niet dood aan ga. De opbouw, het idee dat het gaat gebeuren, dat geeft me de paniek.
Overigens was ik ook ooit zo iemand die heel trots kon zeggen dat het tig jaar geleden was. Dat is sinds mijn zwangerschappen helaas ook passé. Maar inderdaad, ik kan me elke keer nog veel te goed herinneren.
Exposure heb ik geprobeerd. Filmpjes gekeken, foto's, dat soort dingen. Er is ook een heftigere therapie met een man die zichzelf laat overgeven waar je bij bent.
Voor mij werkt het niet. Ik ben bang voor de angst, voor de voortekenen. Als het zo is, het moment zelf, dan deal ik er uiteindelijk wel mee. Ik weet ergens ook wel dat ik er niet dood aan ga. De opbouw, het idee dat het gaat gebeuren, dat geeft me de paniek.
Overigens was ik ook ooit zo iemand die heel trots kon zeggen dat het tig jaar geleden was. Dat is sinds mijn zwangerschappen helaas ook passé. Maar inderdaad, ik kan me elke keer nog veel te goed herinneren.
Natte tosti..
woensdag 18 mei 2022 om 16:45
Heb ik ook precies zo.MevrouwTomatensoep schreef: ↑18-05-2022 13:24
Voor mij werkt het niet. Ik ben bang voor de angst, voor de voortekenen. Als het zo is, het moment zelf, dan deal ik er uiteindelijk wel mee. Ik weet ergens ook wel dat ik er niet dood aan ga. De opbouw, het idee dat het gaat gebeuren, dat geeft me de paniek.
Vooral 's nachts opeens ziek wakker worden is een ramp, dan zit ik er al middenin en overvalt het me en kan ik mezelf niet meer kalmeren.
Ik vraag me af hoe 'normale' mensen dat eigenlijk doen, hoe raak je daarvan niet in paniek?
woensdag 18 mei 2022 om 16:55
Voor mij is er een verschil tussen misselijk voelen en ‘nu moeten overgeven’. De eerste voelt voor mij net als hoofdpijn, zeurderig, irritant. Absoluut geen paniek. De tweede voelt als iets mechanisch; niet tegen te houden. Vervelend, maar vaak kortdurend en de opluchting erna fijn. Ik kan me moeilijk invoelen in deze angst eigenlijk merk ik.
woensdag 18 mei 2022 om 17:05
Als "normaal" mens kan ik je zeggen dat dit me gewoon totaal niet bezighoudt. Ik ben niet bezig met ziek worden, toiletpotomhelzingen enz. En mocht het zo zijn dat het wél nodig is om me daarmee bezig te houden dan deal ik daarmee op dat moment.
Als "normaal" mens leest het als absurd om daar zoveel mee bezig te zijn. Maar goed, daarom wordt het ook een fobie genoemd.
...
woensdag 18 mei 2022 om 18:21
Dankjewel, mooi omschreven, ik herken dit van heel lang geleden.KleinMonstertje schreef: ↑18-05-2022 16:55Voor mij is er een verschil tussen misselijk voelen en ‘nu moeten overgeven’. De eerste voelt voor mij net als hoofdpijn, zeurderig, irritant. Absoluut geen paniek. De tweede voelt als iets mechanisch; niet tegen te houden. Vervelend, maar vaak kortdurend en de opluchting erna fijn. Ik kan me moeilijk invoelen in deze angst eigenlijk merk ik.
Het lijkt mij zo fijn om het weer naar die proporties terug te brengen.
Ik denk dat het tijd wordt dat ik hier iets aan ga doen.
dinsdag 4 april 2023 om 13:44
Hallo, ik herinnerde me dat hier een topic was voor emetofoben.
Op het moment heb ik er weer veel last van omdat ik overal om me heen wel verhalen hoor over dat er nu een buikgriepvirus heerst met alles erop en eraan. Ik voel ook vanalles, enkele dagen geleden keelpijn gehad, darmkrampen en sinds gisteren een raar boergevoel in mijn keel. Nu weet ik ook wel dat mijn angst heel goed is in nabootsen van klachten, dus dan krijg ik de hele tijd dat gepieker over of dit alleen maar angst is of daadwerkelijk buikgriep.
Op het moment heb ik er weer veel last van omdat ik overal om me heen wel verhalen hoor over dat er nu een buikgriepvirus heerst met alles erop en eraan. Ik voel ook vanalles, enkele dagen geleden keelpijn gehad, darmkrampen en sinds gisteren een raar boergevoel in mijn keel. Nu weet ik ook wel dat mijn angst heel goed is in nabootsen van klachten, dus dan krijg ik de hele tijd dat gepieker over of dit alleen maar angst is of daadwerkelijk buikgriep.
zondag 16 april 2023 om 19:12
Wat vervelend. Inderdaad als het heerst ben ik er ook vaak meer mee bezig, wat ik dan wel doe is extra vaak en goed mijn handen wassen en ontsmetten. Dat geeft mij wat meer rust gek genoeg.konijnenpantoffeltje schreef: ↑04-04-2023 13:44Hallo, ik herinnerde me dat hier een topic was voor emetofoben.
Op het moment heb ik er weer veel last van omdat ik overal om me heen wel verhalen hoor over dat er nu een buikgriepvirus heerst met alles erop en eraan. Ik voel ook vanalles, enkele dagen geleden keelpijn gehad, darmkrampen en sinds gisteren een raar boergevoel in mijn keel. Nu weet ik ook wel dat mijn angst heel goed is in nabootsen van klachten, dus dan krijg ik de hele tijd dat gepieker over of dit alleen maar angst is of daadwerkelijk buikgriep.
Ik had het zelf deze week ook moeilijk. Ik heb woensdag een ongeluk gehad en ben 3 dagen in het ziekenhuis geweest, ik kreeg donderdag zware pijnstilling in injectievorm maar daar werd ik dus heel erg misselijk van. Stond donderdag in een rolstoel bij een poli voor een afspraak en heb daar in de wachtkamer nog net niet alles ondergespuugd. Had wel zo’n bakje bij mij maar kon het nog nét tegenhouden, voelde mij zo kut want heel die wachtkamer zat vol met mensen…. Later op de verpleegafdeling kreeg ik een injectie tegen de misselijkheid maar oh wat voelde ik mij beroerd!
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
zondag 16 april 2023 om 19:18
Nee, zeker geen paniek. Als ik misselijk ben, wil ik niets liever dan overgeven. Dat lucht zo enorm op. Ik vind het echt heel sneu als je dat niet kan of durft, want dan ben je veel langer ziek dan nodig. En als je bv iets verkeerds hebt gegeten kan het gif er maar beter snel mogelijk uit.
.
zondag 16 april 2023 om 19:22
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
