Psyche
alle pijlers
Euthanasie bij ondraaglijk psychisch lijden (jonge mensen)
donderdag 1 november 2018 om 17:27
Ik zit een documentaire te kijken over jonge mensen die in een traject zitten voor euthanasie in verband met ondraaglijk psychisch lijden.
Hierin komt ook een nogal stellige psychiater aan het woord, die pertinent en ALTIJD tegen euthanasie bij psychisch lijden is en vindt dat een verzoek in alle gevallen afgekeurd moet worden. Ik merk dat het me stoort en ook wel boos maakt.
Ook dat mensen eerst jarenlang allerlei trajecten en behandelingen moeten ondergaan om maar aan te tonen dat er geen uitzicht is op herstel, aan te tonen dat ze echt uitbehandeld zijn.
Waarom al die weerstand? Waarom mag iemand niet gewoon zelf bepalen dat hij/zij gewoon niet meer WIL leven. Waarom mag je niet gewoon zelf bepalen dat je op een (waardige) manier dood wilt? Waarom kan dat maar zo moeilijk geaccepteerd worden? Zeker bij jonge mensen?
Ik vind juist dat het veel makkelijker zou moeten worden. Waarom zou iemand zich nog 50 jaar of langer door het leven moeten worstelen, vechten om serieus genomen te worden.... Je moet toch zelf kunnen bepalen of je wilt leven of niet, je moet toch zelf kunnen bepalen wanneer en waarom iets ondraaglijk is en of je uberhaupt zin hebt in behandeling. De meeste behandelingen zijn zwaar, kosten veel tijd, energie. Waarom niet gewoon accepteren dat iemand die weg niet ziet zitten, daar niks in ziet.
Ik word er echt verdrietig van.
Weet niet eens wat ik wil met dit topic, wilde het gewoon even van me afschrijven denk ik.
Hierin komt ook een nogal stellige psychiater aan het woord, die pertinent en ALTIJD tegen euthanasie bij psychisch lijden is en vindt dat een verzoek in alle gevallen afgekeurd moet worden. Ik merk dat het me stoort en ook wel boos maakt.
Ook dat mensen eerst jarenlang allerlei trajecten en behandelingen moeten ondergaan om maar aan te tonen dat er geen uitzicht is op herstel, aan te tonen dat ze echt uitbehandeld zijn.
Waarom al die weerstand? Waarom mag iemand niet gewoon zelf bepalen dat hij/zij gewoon niet meer WIL leven. Waarom mag je niet gewoon zelf bepalen dat je op een (waardige) manier dood wilt? Waarom kan dat maar zo moeilijk geaccepteerd worden? Zeker bij jonge mensen?
Ik vind juist dat het veel makkelijker zou moeten worden. Waarom zou iemand zich nog 50 jaar of langer door het leven moeten worstelen, vechten om serieus genomen te worden.... Je moet toch zelf kunnen bepalen of je wilt leven of niet, je moet toch zelf kunnen bepalen wanneer en waarom iets ondraaglijk is en of je uberhaupt zin hebt in behandeling. De meeste behandelingen zijn zwaar, kosten veel tijd, energie. Waarom niet gewoon accepteren dat iemand die weg niet ziet zitten, daar niks in ziet.
Ik word er echt verdrietig van.
Weet niet eens wat ik wil met dit topic, wilde het gewoon even van me afschrijven denk ik.
anoniem_6403aefb0a56d wijzigde dit bericht op 01-11-2018 17:30
2.83% gewijzigd
vrijdag 2 november 2018 om 12:07
En als iemand zelfmoord pleegt dan zijn er altijd andere mee gemoeid. En dat is pas heftig.rosanna08 schreef: ↑02-11-2018 12:03Ik geloof best dat er mensen zijn waar die veeleisendheid voor geldt, niet iedereen is hetzelfde. Wat je nu alleen doet, is die ervaring projecteren op alle psychiatrische patiënten.
Ik ben het met je eens dat je een arts niet kunt verplichten om mee te werken aan iemands dood, dat gaat zo in tegen waar je als arts voor staat, maar ik vind ook dat je niet voor een ander mag en kunt bepalen of diegene wel of niet dood mag. En natuurlijk kun je er zelf een einde aan maken, maar dat gaat vaak op zo'n onmenselijke manier, dat moeten we ook niet willen, vind ik. En ik ben van mening dat als je hulp vraagt bij euthanasie, je niet diegene verantwoordelijk maakt voor jouw dood. Je maakt zelf de keuze om te sterven.
vrijdag 2 november 2018 om 12:08
wat zou jij dan willen veranderen?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 2 november 2018 om 12:10
Ook dat, geen afscheid van iemand kunnen nemen bijv en nooit echt weten waarom, is vreselijkwatdachtjehiervan schreef: ↑02-11-2018 12:07En als iemand zelfmoord pleegt dan zijn er altijd andere mee gemoeid. En dat is pas heftig.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 2 november 2018 om 12:10
Precies. Je kan het hen niet echt kwalijk nemen, maar dat maakt het effect op de omgeving niet minder.lux- schreef: ↑02-11-2018 11:58Ik herken het ook wel, dat psychiatrische patiënten hun omgeving heel erg kunnen leegzuigen. En ik weet heel erg zeker dat ik dat ook deed tijdens mijn (vrij milde) psychische problematiek. Ik weet ook dat je als psychiatrische patiënt niet veel beter kunt dan dat, dat het onderdeel is van de ziekte, maar dat is wel de psychiatrisch patiënt: vaak erg op zichzelf gefocust en niet echt voor rede vatbaar, weinig empathisch naar de omgeving.
En dat is LOGISCH. Maar wel moeilijk, voor de naasten. En soms ook voor de hulpverleners.
Er zit een grens aan hoeveel je van een ander mens kan vragen. Psychiatrische patiënten hebben dit zelf niet door, dus daarom moeten hulpverleners en de omgeving dit scherp aangeven, hoe hard dat ook kan zijn.
Alleen de liefde van ouders voor hun kind gaat vaak over die grenzen heen, maar zelfs dit is geen recht. Uiteindelijk zul je het toch echt zelf moeten doen.
vrijdag 2 november 2018 om 12:16
En wat dacht je van de mensen die diegene vinden, de stukjes langs het spoor moeten zoeken, mensen die het hebben zien gebeuren en machteloos hebben moeten toekijken?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 2 november 2018 om 12:18
Mensen die ernstig psychisch ziek zijn zitten vaak helemaal niet te wachten op mensen die afscheid van hen nemen. Het is al moeilijk genoeg om eruit te stappen zonder al dat sentimentele gedoe.
En niet weten waarom? Dat begrijp je denk ik pas als je zelf ziek bent, dus juist beter als je het niet begrijpt.
vrijdag 2 november 2018 om 12:22
Nee natuurlijk niet. Maar het is wel een bekend ‘symptoom’ van bepaalde psychiatrische ziekten. Bijvoorbeeld anorexia-patiënten, die staan heel erg bekend om hun sterk manipulatieve en zuigende gedrag, en om hun liegen. Da’s echt een kenmerk van de ziekte. Het is geen kenmerk van kanker.
En ik denk dat je bij psychiatrische patiënten dat ook erg moet her- en erkennen, dat dat vaak bij bepaalde aandoeningen hoort. Als hulpverlener voor jezelf, maar zeker ook voor de omgeving van de patiënt. En ook voor de patiënt zelf, zeker bij de zeer ernstig zieken: in hoeverre heb je nog realiteitszin?
Dat zijn gewoon heel reële problemen/vragen. En uiteraard verschillen die per patiënt.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 2 november 2018 om 12:26
Bij euthanasie kan je er al naaste naartoe leven. Kan jij afscheid nemen van de persoon die gaat sterven. Dat is toch "prettiger" dan een telefoontje te krijgen dat iemand zelfmoord heeft gepleegd. En wat hier al gezegd wordt, hoe verschrikkelijk is het voor de personen die betrokken zijn bij de zelfmoord?!Ikigai schreef: ↑02-11-2018 12:18Mensen die ernstig psychisch ziek zijn zitten vaak helemaal niet te wachten op mensen die afscheid van hen nemen. Het is al moeilijk genoeg om eruit te stappen zonder al dat sentimentele gedoe.
En niet weten waarom? Dat begrijp je denk ik pas als je zelf ziek bent, dus juist beter als je het niet begrijpt.
anoniem_270703 wijzigde dit bericht op 02-11-2018 12:33
0.07% gewijzigd
vrijdag 2 november 2018 om 12:28
vrijdag 2 november 2018 om 12:31
Dat gedrag komt voort uit het ziektebeeld, niet omdat het vervelende mensen zijn. In hoeverre kun je dan verwachten dat zijzelf daar iets aan (kunnen) doen?lux- schreef: ↑02-11-2018 12:22Nee natuurlijk niet. Maar het is wel een bekend ‘symptoom’ van bepaalde psychiatrische ziekten. Bijvoorbeeld anorexia-patiënten, die staan heel erg bekend om hun sterk manipulatieve en zuigende gedrag, en om hun liegen. Da’s echt een kenmerk van de ziekte. Het is geen kenmerk van kanker.
En ik denk dat je bij psychiatrische patiënten dat ook erg moet her- en erkennen, dat dat vaak bij bepaalde aandoeningen hoort. Als hulpverlener voor jezelf, maar zeker ook voor de omgeving van de patiënt. En ook voor de patiënt zelf, zeker bij de zeer ernstig zieken: in hoeverre heb je nog realiteitszin?
Dat zijn gewoon heel reële problemen/vragen. En uiteraard verschillen die per patiënt.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 2 november 2018 om 12:32
je hoeft het niet te voelen of te ondergaan om toch te kunnen begrijpenIkigai schreef: ↑02-11-2018 12:18Mensen die ernstig psychisch ziek zijn zitten vaak helemaal niet te wachten op mensen die afscheid van hen nemen. Het is al moeilijk genoeg om eruit te stappen zonder al dat sentimentele gedoe.
En niet weten waarom? Dat begrijp je denk ik pas als je zelf ziek bent, dus juist beter als je het niet begrijpt.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 2 november 2018 om 12:38
Ik vind dat er veel normaler met de dood omgegaan moet worden, uit de taboe sfeer halen en mensen zelf laten kiezen of ze er uit willen stappen en dit na een paar gesprekken zelf mogen doen, met een recept van de dokter.
De samenleving moet er compleet anders mee om leren gaan, desnoods cursussen voor de achterblijvers om te rouwen evt.
Het moet normaal worden om er uit te kunnen stappen, de wereld is overbevolkt er zijn zat mensen die er tussenuit willen, maak het mogelijk en maak het menselijk.
En voor de mensen die het niet zelf durven maar wel graag willen..
een paar dagen in het jaar hulp bij levensbeëindiging in speciale ziekenhuis afdelingen op een waardige manier.
De samenleving moet er compleet anders mee om leren gaan, desnoods cursussen voor de achterblijvers om te rouwen evt.
Het moet normaal worden om er uit te kunnen stappen, de wereld is overbevolkt er zijn zat mensen die er tussenuit willen, maak het mogelijk en maak het menselijk.
En voor de mensen die het niet zelf durven maar wel graag willen..
een paar dagen in het jaar hulp bij levensbeëindiging in speciale ziekenhuis afdelingen op een waardige manier.
vrijdag 2 november 2018 om 12:49
Als je de persoon goed kent, dan kun je het misschien voor een deel wel begrijpen. Al is het écht begrijpen voor heel veel mensen niet te doen. Ik denk dat dat heel moeilijk is als je zelf 100% psychisch stabiel bent.
vrijdag 2 november 2018 om 12:55
Deels ben ik het hier wel mee eens, maar niet helemaal.MissMaran schreef: ↑02-11-2018 12:38Ik vind dat er veel normaler met de dood omgegaan moet worden, uit de taboe sfeer halen en mensen zelf laten kiezen of ze er uit willen stappen en dit na een paar gesprekken zelf mogen doen, met een recept van de dokter.
De samenleving moet er compleet anders mee om leren gaan, desnoods cursussen voor de achterblijvers om te rouwen evt.
Het moet normaal worden om er uit te kunnen stappen, de wereld is overbevolkt er zijn zat mensen die er tussenuit willen, maak het mogelijk en maak het menselijk.
En voor de mensen die het niet zelf durven maar wel graag willen..
een paar dagen in het jaar hulp bij levensbeëindiging in speciale ziekenhuis afdelingen op een waardige manier.
Ik ken best wat mensen die een heel moeilijke periode hebben doorgemaakt, waarin ze best dood hadden gewild, maar die toch zijn opgeknapt en nu compleet gelukkig zijn. Het zou ontzettend jammer zijn geweest als deze mensen ipv hulp een pilletje hadden gekregen.
vrijdag 2 november 2018 om 13:02
Tja het is ook nog een beetje vroeg om de precieze richtlijnen nu te gaan vaststellen, ik kan me voorstellen dat voor jongeren met een psychose nog even wordt gewacht op verbetering omdat je dan zelf niet zo goed kunt beslissen, maar bijvoorbeeld iemand die al 25 jaar met tegenzin werkt, leeft, het voor hem of haar allemaal niet meer hoeft, dan mag je toch zelf moeten kunnen beslissen of je gaat of blijft.Ikigai schreef: ↑02-11-2018 12:55Deels ben ik het hier wel mee eens, maar niet helemaal.
Ik ken best wat mensen die een heel moeilijke periode hebben doorgemaakt, waarin ze best dood hadden gewild, maar die toch zijn opgeknapt en nu compleet gelukkig zijn. Het zou ontzettend jammer zijn geweest als deze mensen ipv hulp een pilletje hadden gekregen.
Ik zie vaak mensen in een verzorgingshuis rondjes om een bloemen rotonde lopen met hun rollator al bijna geen idee meer waar ze zijn maar nog goed ter been en er ook gwoon niet zo'n zin meer in hebben dan mag je gewoon gaan vind ik..
Er zijn genoeg situaties te bedenken dat het gewoon niet meer hoeft voor iemand, moet je dan echt nog 30 of 40 jaar wachten?
vrijdag 2 november 2018 om 13:09
Nee hoor, van mij mag iedereen dood. Het is alleen zo lastig te beoordelen wat iemand wil, die psychisch ziek is.MissMaran schreef: ↑02-11-2018 13:02Tja het is ook nog een beetje vroeg om de precieze richtlijnen nu te gaan vaststellen, ik kan me voorstellen dat voor jongeren met een psychose nog even wordt gewacht op verbetering omdat je dan zelf niet zo goed kunt beslissen, maar bijvoorbeeld iemand die al 25 jaar met tegenzin werkt, leeft, het voor hem of haar allemaal niet meer hoeft, dan mag je toch zelf moeten kunnen beslissen of je gaat of blijft.
Ik zie vaak mensen in een verzorgingshuis rondjes om een bloemen rotonde lopen met hun rollator al bijna geen idee meer waar ze zijn maar nog goed ter been en er ook gwoon niet zo'n zin meer in hebben dan mag je gewoon gaan vind ik..
Er zijn genoeg situaties te bedenken dat het gewoon niet meer hoeft voor iemand, moet je dan echt nog 30 of 40 jaar wachten?
vrijdag 2 november 2018 om 13:13
Tja maar dan nog is het dan nog erg als iemand niet meer wil, tenzij diegene jonge kinderen achterlaat?
Het is niet zo dat onze soort uitsterft en als we het allemaal maar moeten laten om achterblijvers niet verdrietig te maken..
Dan moet er meer voor achterblijvers georganiseerd worden.
vrijdag 2 november 2018 om 13:29
Hier ben ik het mee eens. Mensen hoeven voor mij niet eens psychisch ziek te zijn om er uit te stappen. Het geen zin hebben in leven zou voor mij al een gegronde reden kunnen zijn om er uit te stappen.MissMaran schreef: ↑02-11-2018 12:38Ik vind dat er veel normaler met de dood omgegaan moet worden, uit de taboe sfeer halen en mensen zelf laten kiezen of ze er uit willen stappen en dit na een paar gesprekken zelf mogen doen, met een recept van de dokter.
De samenleving moet er compleet anders mee om leren gaan, desnoods cursussen voor de achterblijvers om te rouwen evt.
Het moet normaal worden om er uit te kunnen stappen, de wereld is overbevolkt er zijn zat mensen die er tussenuit willen, maak het mogelijk en maak het menselijk.
En voor de mensen die het niet zelf durven maar wel graag willen..
een paar dagen in het jaar hulp bij levensbeëindiging in speciale ziekenhuis afdelingen op een waardige manier.
Ik ben niet psychisch ziek, maar ik zou het voor mij zelf ook niet erg vinden om dood te zijn.
vrijdag 2 november 2018 om 13:33
Het gaat in de OP en de documentaire over ondragelijk psychisch lijden, niet dat je 2x zegt dat je niet meer wil omdat het regent ofzo.
Nu wordt euthanasie ook zorgvuldig afgewogen, is een consult van een scen-arts noodzakelijk etc.
Ik denk niet dat het er van gaat komen dat je zegt ‘doc, doe mij maar zo’n pilletje’.
Nu wordt euthanasie ook zorgvuldig afgewogen, is een consult van een scen-arts noodzakelijk etc.
Ik denk niet dat het er van gaat komen dat je zegt ‘doc, doe mij maar zo’n pilletje’.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 2 november 2018 om 13:35
Precies ik denk daar hetzelfde over, ik ben nu best happy als moeder dus ik hoef niet nu dood maar ik zie er zeker niet tegenop waar ik wel tegenop zie is dat ik door MOET leven, ik wil het zelf beslissen, is het niet nu dan misschien in de toekomst.swift98 schreef: ↑02-11-2018 13:29Hier ben ik het mee eens. Mensen hoeven voor mij niet eens psychisch ziek te zijn om er uit te stappen. Het geen zin hebben in leven zou voor mij al een gegronde reden kunnen zijn om er uit te stappen.
Ik ben niet psychisch ziek, maar ik zou het voor mij zelf ook niet erg vinden om dood te zijn.
En als dat onze eigen keus was dan was ik waarschijnlijk al een paar keer vertrokken vroeger en had ik geen spijt gehad hoor.
