Gedwongen uit huis

05-03-2025 18:27 77 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn moeder is dement en met een boel hulp woont ze nog thuis. ( Mijn vader leeft niet meer)
Nu komt ze op het punt dat de professionals het langzamerhand niet meer verantwoord vinden. Vrijwillig gaat ze nooit uit huis. Dus langzamerhand komt artikel 21 of een rechterlijke macht in zicht. Dat vind ik behoorlijk heftig. Ook het rijbewijs is nu verlopen en wordt niet opnieuw aangevraagd . Dat weet ze nog niet en ook dat gaat een vreselijk gesprek worden en dat 100 keer omdat ze elke keer vergeet wat we zeggen.
Heeft iemand van jullie ervaring met het gedwongen uit huis gaan van een demente ouder?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind jullie verhalen wel geruststellend merk ik. Ik hoop dat het bij mijn moeder uiteindelijk ook rustig gaat verlopen.
Zojuist gesprek met de dossierhouder van mijn moeder gehad en zij heeft veel van mijn twijfels weggenomen. Vooral de twijfel ” is mijn moeder niet nog te goed voor een verpleeghuis”. Ze legde aan mij uit dat de familie altijd als laatste ziet hoe slecht het eigenlijk echt gaat. Stiekem bleef ik het gevoel houden dat mijn moeder nog best een tijdje in huis kan blijven wonen.
We hebben afgesproken dat we over een maand de knoop doorhakken en dat mijn zus en ik deze maand gaan gebruiken om haar voor te bereiden op het artikel 21 gesprek.
Tegen beter weten in hopend dat we het voor elkaar krijgen dat ze gaat instemmen.
Weten jullie trouwens of mijn moeder wilsonbekwaam is met een artikel 21?
Het huis zal verkocht moeten worden, maar ik denk dat mijn moeder daar niet mee gaat instemmen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Johanna67 schreef:
07-03-2025 13:08
Ik vind jullie verhalen wel geruststellend merk ik. Ik hoop dat het bij mijn moeder uiteindelijk ook rustig gaat verlopen.
Zojuist gesprek met de dossierhouder van mijn moeder gehad en zij heeft veel van mijn twijfels weggenomen. Vooral de twijfel ” is mijn moeder niet nog te goed voor een verpleeghuis”. Ze legde aan mij uit dat de familie altijd als laatste ziet hoe slecht het eigenlijk echt gaat. Stiekem bleef ik het gevoel houden dat mijn moeder nog best een tijdje in huis kan blijven wonen.
We hebben afgesproken dat we over een maand de knoop doorhakken en dat mijn zus en ik deze maand gaan gebruiken om haar voor te bereiden op het artikel 21 gesprek.
Tegen beter weten in hopend dat we het voor elkaar krijgen dat ze gaat instemmen.
Weten jullie trouwens of mijn moeder wilsonbekwaam is met een artikel 21?
Het huis zal verkocht moeten worden, maar ik denk dat mijn moeder daar niet mee gaat instemmen.
Mag ik je nog een tip geven? Zijn er nog dingen die bij de notaris geregeld moeten worden? Hoe helder is ze om dit eventueel te kunnen doen? Het scheelt voor de toekomst heel veel werk als bepaalde dingen nog zelf geregeld kunnen worden.

Ben blij te lezen dat je enigszins gerustgesteld bent. Het is al zwaar genoeg als alles op de meest 'makkelijke' manier verloopt. Wees in dit traject ook lief voor jezelf. Geef jezelf regelmatig een dagje vrij van zorgtaken. Dat geeft lucht om het vol te houden.

We zijn een tijd terug naar een theatervoorstelling geweest over dementie. Was ongelooflijk herkenbaar maar ook interessant en leerzaam. Misschien is dat een mooie manier voor je om dit proces te doorlopen?
Alle reacties Link kopieren Quote
https://dementieintheater.nl/dagmama/

Deze voorstelling kan ik je van harte aanbevelen. Confronterend, eerlijk, met humor, leerzaam. Niet alleen over omgaan met degene die dementie heeft, maar gaat ook over de onderlinge verhoudingen van de kinderen (dus broers/zussen). Ik was er samen met mijn zus en wat vonden we het (soms pijnlijk) herkenbaar. Maar veel aan gehad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Johanna, het klopt inderdaad dat je het als familie vaak nog later ziet.

Een maand is echt heel erg lang in haar situatie, ik zou proberen die tijd te verkorten. Ik spreek uit ervaring, deze mensen kunnen plotseling heel snel achteruit gaan.

Gebruik die maand ook om minder zorg te verlenen. Nu doen jullie mogelijk nog veel voor jullie moeder, waarmee jullie haar thuiswonen faciliteren. Probeer dat eens anders te gaan doen. Ik weet niet wat je doet, maar bijvoorbeeld niet het huishouden doen, niet steeds maar zorgen dat ze voldoende eet en drinkt, niet steeds aan afspraken herinneren enz. enz. Hopelijk ziet ze daardoor in dat ze niet zelfredzaam is.

Huis verkopen kan met een bewindvoerder. Voor bewindvoering hoeft zij geen akkoord te geven als een casemanager bijvoorbeeld kan verklaren dat ze deze keuze niet meer kan maken. Als er niets anders geregeld is zou ik wel zo snel mogelijk bewindvoering aanvragen. Hier gaan best wat maanden overheen voordat het voor de rechter komt. Dat is overigens gewoon een administratieve afwikkeling. Ik heb dit juist aan de hand gehad. Je kan zelf bewindvoerder worden, je kunt dit ook extern doen. De bewindvoerder vraagt vervolgens vervangende toestemming aan voor verkoop van de woning. Het is allemaal niet ingewikkeld, maar wel veel wachttijd. Ik zit nu in de fase van wachten op vervangende toestemming. De aanvraag bewindvoering hadden wij gelukkig tijdig gedaan. op een moment dat wij dachten dat ze nog wel 6-9 maanden thuis kon wonen. Niets was minder waar, 3 maanden later is ze met art. 21 opgenomen. Ze ging plotseling hard achteruit.
Alle reacties Link kopieren Quote
apiejapie schreef:
07-03-2025 13:43
Mag ik je nog een tip geven? Zijn er nog dingen die bij de notaris geregeld moeten worden? Hoe helder is ze om dit eventueel te kunnen doen? Het scheelt voor de toekomst heel veel werk als bepaalde dingen nog zelf geregeld kunnen worden.
Het zou mooi zijn als dat nog kan, maar gezien de situatie en eigenlijk grote wens voor opname lijkt de moeder voor de notaris niet meer wilsbekwaam. Ook dit weer gebaseerd op eigen ervaring. Zo'n notaris wil ook in gesprek met alleen de moeder, zonder anderen erbij. Als ze het niet duidelijk zelf aan kan geven houdt het echt op.

Maar TO kan natuurlijk altijd even overleggen met een notaris wat nog mogelijk is. Voorkomt mogelijk bewindvoering.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hebben een jaar geleden een levenstestament laten maken. Mijn zus is aangesteld als testamentair executeur. Maar dat is iets anders dan kunnen beslissen dat de woning verkocht wordt toch?
Alle reacties Link kopieren Quote
Phlox24 schreef:
07-03-2025 17:19
Het zou mooi zijn als dat nog kan, maar gezien de situatie en eigenlijk grote wens voor opname lijkt de moeder voor de notaris niet meer wilsbekwaam. Ook dit weer gebaseerd op eigen ervaring. Zo'n notaris wil ook in gesprek met alleen de moeder, zonder anderen erbij. Als ze het niet duidelijk zelf aan kan geven houdt het echt op.

Maar TO kan natuurlijk altijd even overleggen met een notaris wat nog mogelijk is. Voorkomt mogelijk bewindvoering.
Daarom dat ik ook aangeef dat als dat nog mogelijk is. Gelukkig was dat bij mijn vader nog mogelijk. Notaris heeft alleen met pa gesproken, dus zonder ons erbij, om hem in te kunnen schatten. Gelukkig had hij nog best wat heldere momenten en ging de notaris akkoord. Maar ligt echt aan de situatie
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja klopt, testamentair executeur word je pas als iemand overleden is.

Of jullie wel of niet het huis mogen verkopen zonder haar toestemming is afhankelijk van de afspraken in het levenstestament.
Alle reacties Link kopieren Quote
Phlox24 schreef:
07-03-2025 18:01
Ja klopt, testamentair executeur word je pas als iemand overleden is.

Of jullie wel of niet het huis mogen verkopen zonder haar toestemming is afhankelijk van de afspraken in het levenstestament.
Dat ga ik even navragen. Ik was erbij, maar heb eerlijk gezegd geen idee meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hebben tegen familielid gezegd dat ze in een hotel mocht logeren, ze is erheen gegaan en niet meer teruggegaan. Ze heeft het niet doorgehad.
Terwijl ze niet wilde verhuizen, tegen alles veel weerstand vertoonde.
Alle reacties Link kopieren Quote
pompelmoentje schreef:
07-03-2025 19:33
Wij hebben tegen familielid gezegd dat ze in een hotel mocht logeren, ze is erheen gegaan en niet meer teruggegaan. Ze heeft het niet doorgehad.
Terwijl ze niet wilde verhuizen, tegen alles veel weerstand vertoonde.
Maar kwam dat de dagen daarna ook niet dan, terug naar huis willen? Mijn vader heeft het steeds over 'thuis' waarbij hij ons huis bedoelt waar hij inwoonde. Hij blijft het gevoel houden dat hij tijdelijk verblijft in het verzorgingshuis (geen inzicht in ziektebeeld).
Alle reacties Link kopieren Quote
apiejapie schreef:
07-03-2025 19:45
Maar kwam dat de dagen daarna ook niet dan, terug naar huis willen? Mijn vader heeft het steeds over 'thuis' waarbij hij ons huis bedoelt waar hij inwoonde. Hij blijft het gevoel houden dat hij tijdelijk verblijft in het verzorgingshuis (geen inzicht in ziektebeeld).
Nee, sterker nog, ze wees naar bosjes die ze vanuit haar raam zag en vertelde dan dat ze daar als kind speelde.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij dementie blijft vaak het verlangen naar het huis waar ze lang hebben gewoond. Mijn schoonmoeder heeft dat ook, ze mist haar huis. Ik erken haar in die emotie en leidt haar daarna af. Ik ben ook eerlijk dat ze daar niet meer kan wonen en benoem dan alle positieve punten van de plek waar ze nu verblijft. En elke keer is dat voor haar nieuw;-), zij kan die informatie niet meer opslaan. Ziekte inzicht heeft ze niet, dat is ook passend bij dementie.

Wij hebben haar toendertijd ook overtuigd door alleen maar positief te spreken over de opvangplek, maar wel eerlijk te blijven. Wij wisten nog niet waar ze terecht zou komen en dus ook niet hoe dat eruit zou zien. Daar waren wij eerlijk over.

Overigens liep schoonmoeder op de dag van de verhuizing opgewekt het huis uit, het was voor haar een soort uitje geworden. In het tehuis werd ze heel fijn opgevangen door de zorgmedewerkers, zodat wij haar kamer konden inrichten. Van die verhuizing heeft ze verder helemaal niets meegekregen.
Alle reacties Link kopieren Quote
pompelmoentje schreef:
07-03-2025 19:49
Nee, sterker nog, ze wees naar bosjes die ze vanuit haar raam zag en vertelde dan dat ze daar als kind speelde.
Denk dat dat veel verdriet, twijfel, onzekerheid en frustratie scheelt.
Alle reacties Link kopieren Quote
apiejapie schreef:
07-03-2025 20:02
Denk dat dat veel verdriet, twijfel, onzekerheid en frustratie scheelt.
Dat het zo ging was een opluchting, maar de aanloop ernaar toe was een drama. Onvoorspelbaar, claimend en gevaarlijk die laatste periode dat ze op zichzelf woonde.
Alle reacties Link kopieren Quote
pompelmoentje schreef:
07-03-2025 20:31
Dat het zo ging was een opluchting, maar de aanloop ernaar toe was een drama. Onvoorspelbaar, claimend en gevaarlijk die laatste periode dat ze op zichzelf woonde.
Wat is het toch een zwaar, onzeker en moeilijk proces he. En zo onvoorspelbaar, dat zie je wel weer.
Alle reacties Link kopieren Quote
pompelmoentje schreef:
07-03-2025 19:33
Wij hebben tegen familielid gezegd dat ze in een hotel mocht logeren, ze is erheen gegaan en niet meer teruggegaan. Ze heeft het niet doorgehad.
Terwijl ze niet wilde verhuizen, tegen alles veel weerstand vertoonde.
Dit is mooi als dat lukt.
Is er geld voor particulier? Dat kan ook voor een bedrag dat lager is dan bij Domus Valuas of Martha Flora. Bij Het Gastenhuis en Dagelijks Leven bijvoorbeeld.

Alleen pas dan op met die art21 procedure. Vaak kan ze daarmee alleen achter een gesloten deur terecht en dat is meestal helemaal niet nodig.
Alle reacties Link kopieren Quote
pompelmoentje schreef:
07-03-2025 20:31
Dat het zo ging was een opluchting, maar de aanloop ernaar toe was een drama. Onvoorspelbaar, claimend en gevaarlijk die laatste periode dat ze op zichzelf woonde.
Omdat ook jullie als laatste zagen hoe slecht het eigenlijk ging.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben-ik-weer schreef:
08-03-2025 05:30
Omdat ook jullie als laatste zagen hoe slecht het eigenlijk ging.
Als laatste? Je was er niet bij. Niet aan de orde hier.
Alle reacties Link kopieren Quote
pompelmoentje schreef:
08-03-2025 08:43
Als laatste? Je was er niet bij. Niet aan de orde hier.
Denk dat er bedoelt wordt dat het de laatste tijd thuis (niet per se de laatste dag/laatste moment) niet meer verantwoord was om thuis te wonen.
Alle reacties Link kopieren Quote
pompelmoentje schreef:
07-03-2025 19:33
Wij hebben tegen familielid gezegd dat ze in een hotel mocht logeren, ze is erheen gegaan en niet meer teruggegaan. Ze heeft het niet doorgehad.
Terwijl ze niet wilde verhuizen, tegen alles veel weerstand vertoonde.
Fijn, dat scheelt veel .
Bij mijn moeder gaat dat niet werken. Daar trapt ze ( nu nog) niet in.
Hier nu heel veel onrust en frustratie over haar auto. Mijn zus heeft de autosleutels meegenomen en we hebben haar verteld dat ze niet meer kan rijden. Dat geeft onrust. Omdat haar geheugen echt helemaal kapot is moeten we dit elke dag opnieuw vertellen. Ze belt me elke dag om te vertellen dat ze haar autosleutels kwijt is.
Elke keer opnieuw heeft ze verdriet en is ze boos dat ze niet meer mag rijden. We willen de auto verkopen zodat ze die niet meer op de oprit ziet staan. Maar eerst maar eens navragen of we dat zomaar mogen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Johanna67 schreef:
08-03-2025 14:02
Fijn, dat scheelt veel .
Bij mijn moeder gaat dat niet werken. Daar trapt ze ( nu nog) niet in.
Hier nu heel veel onrust en frustratie over haar auto. Mijn zus heeft de autosleutels meegenomen en we hebben haar verteld dat ze niet meer kan rijden. Dat geeft onrust. Omdat haar geheugen echt helemaal kapot is moeten we dit elke dag opnieuw vertellen. Ze belt me elke dag om te vertellen dat ze haar autosleutels kwijt is.
Elke keer opnieuw heeft ze verdriet en is ze boos dat ze niet meer mag rijden. We willen de auto verkopen zodat ze die niet meer op de oprit ziet staan. Maar eerst maar eens navragen of we dat zomaar mogen.
Zo lastig, zo'n situaties!
Misschien helpt het om de auto ergens anders te stallen, buiten haar zicht, en te zeggen dat die even in de garage staat voor een beurt? Dan blijf je uit de discussie en uit het verdriet weg. Op den duur is het bij dementie beter om te liegen dan degene steeds verdriet doen. Mijn moeder is overleden en als mijn vader zich dat niet meer herinnert ga ik eerder zeggen dat zij even boodschappen is doen dan hem steeds verdriet doen. Het beklijft niet meer, maar emoties zijn er nog volop. Soms is een verdraaide werkelijkheid beter dan de objectieve waarheid.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik leef met jullie mee. Hier ook een alleenstaande ouder met handicap en Parkinson. Inmiddels ook Parkinson-dementie waardoor regelmatig verwarring en hallucinaties. Het overzicht houden wordt steeds lastiger.
Er is nu dagelijks 2 uur hulp, wijkverpleging die oogje in het zeil houdt.
Ze staat gelukkig op wachtlijst voor verpleeghuis, is ook drama geweest om haar zover te krijgen, maar nu is ze daar zelf ook wel aan toe - hoewel met forse tegenzin.

Ik lees hier over nachtzorg. Ik heb gerekend aan het WLZ-budget en er kan hier en daar nog wel wat gewijzigd worden, maar voor nachtzorg is geen ruimte in het budget (indicatie VV6). Hoe krijg je nachtzorg dan...?
Alle reacties Link kopieren Quote
De uren die mijn moeder heeft met de WLZ zijn ook op. Thuiszorg, dagopvang 2 dagen en 3 avonden iemand die met haar boodschappen doet en kookt.
Nachtopvang hebben we geen budget meer voor, maar zou zij ook niet accepteren.
Alle reacties Link kopieren Quote
apiejapie schreef:
08-03-2025 14:55
Zo lastig, zo'n situaties!
Misschien helpt het om de auto ergens anders te stallen, buiten haar zicht, en te zeggen dat die even in de garage staat voor een beurt? Dan blijf je uit de discussie en uit het verdriet weg. Op den duur is het bij dementie beter om te liegen dan degene steeds verdriet doen. Mijn moeder is overleden en als mijn vader zich dat niet meer herinnert ga ik eerder zeggen dat zij even boodschappen is doen dan hem steeds verdriet doen. Het beklijft niet meer, maar emoties zijn er nog volop. Soms is een verdraaide werkelijkheid beter dan de objectieve waarheid.
Dit was ook het idee van mijn zus. Ik denk dat we dat maar gaan doen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven