Psyche
alle pijlers
Geen talent
zaterdag 14 december 2024 om 09:21
Ik heb al altijd het idee gehad werkelijk nergens goed in te zijn. Ik merk dat er vaak gezegd wordt dat iemand creatief is, of gestructureerd, of een bepaalde hobby goed kan maar ik kan niets goed. Ik heb een goede job in de jeugdzorg maar ook daar krijg ik geen complimenten. Ik krijg eigenlijk nooit complimenten behalve over mijn uiterlijk. Ik ben 6 jaar geleden moeder geworden. Ik heb alles gegeven om een goede moeder te zijn. Dit was niet eenvoudig omdat ik er min of meer alleen voor stond in de opvoeding en de vader mij alleen maar boycotte en mij het leven zuur maakte, maar ondanks dat voelde ik me heel goed, want ik was trots op mezelf. Ik dacht dat ik eindelijk iets kon, maar dat gevoel gaat nu ook weg. Ik heb niet het gevoel een goede moeder te zijn. Mijn kind is tegenwoordig niet meer zo blij om me te zien, vraagt steeds naar andere kinderen om mee te spelen en vind het niet meer fijn om altijd bij mij te zijn en we delen niet dezelfde interesses waardoor ik het gevoel heb dat ik ook eigenlijk op dit vlak niet veel beteken. Ik mis ook hier waardering voor wat ik allemaal gedaan heb, want dit was echt zwaar. Ik voel me al heel mijn leven alsof ik me steeds moet bewijzen maar dat het nooit tot iets leidt.
zaterdag 14 december 2024 om 09:31
Jij bent gewoon heel onzeker over jezelf en vindt het dan bij de ander liggen om er wat aan te doen. Die moet complimenten geven, zodat jij je beter voelt. Ik denk dat je aan de slag moet met jezelf. De bal ligt bij jou om je zekerder te voelen.
Wat betreft je kind. Pas je op dat je niet een te grote druk op het leven van je kind probeert te leggen? Je kind is er niet verantwoordelijk voor om jou een goed gevoel te geven. Ik vind het namelijk volstrekt normaal dat een kind met vriendjes wil afspreken. Dat hij niet altijd bij jou wil zijn. En zeker een 6-jarige hoeft niet continue waardering uit te spreken naar zijn moeder. Alsjeblieft zeg. Straks gaat je kind zich nog schuldig voelen omdat hij zich sociaal goed ontwikkelt.
Ik krijg nooit complimenten over mijn werk. Vind ik ook niet persé nodig eigenlijk.
Wat betreft je kind. Pas je op dat je niet een te grote druk op het leven van je kind probeert te leggen? Je kind is er niet verantwoordelijk voor om jou een goed gevoel te geven. Ik vind het namelijk volstrekt normaal dat een kind met vriendjes wil afspreken. Dat hij niet altijd bij jou wil zijn. En zeker een 6-jarige hoeft niet continue waardering uit te spreken naar zijn moeder. Alsjeblieft zeg. Straks gaat je kind zich nog schuldig voelen omdat hij zich sociaal goed ontwikkelt.
Ik krijg nooit complimenten over mijn werk. Vind ik ook niet persé nodig eigenlijk.
zaterdag 14 december 2024 om 09:34
Het gaat volgens mij meer om het gevoel van waardering dan het ontbreken van talenten als ik de openingspost zo lees.
Je kunt deze vorm van waardering niet van jouw zesjarige kind verwachten. Het is logisch dat hij/zij zich meer van jou gaat losmaken en met andere kinderen speelt. Dat is geen afwijzing naar jou als persoon. Maar een gezonde ontwikkeling.
Probeer het gevoel van waardering meer in jezelf te zoeken. Ik heb zelf geen talenten op het gebied van creatief, sportief en muzikaal gebied. Maar ik kan bijvoorbeeld heel goed plannen en organiseren. Dat zijn eigenschappen die ik in mijzelf waardeer. Jij hebt vast ook bepaalde sterke eigenschappen waar je je zelf om kunt waarderen.
Je kunt deze vorm van waardering niet van jouw zesjarige kind verwachten. Het is logisch dat hij/zij zich meer van jou gaat losmaken en met andere kinderen speelt. Dat is geen afwijzing naar jou als persoon. Maar een gezonde ontwikkeling.
Probeer het gevoel van waardering meer in jezelf te zoeken. Ik heb zelf geen talenten op het gebied van creatief, sportief en muzikaal gebied. Maar ik kan bijvoorbeeld heel goed plannen en organiseren. Dat zijn eigenschappen die ik in mijzelf waardeer. Jij hebt vast ook bepaalde sterke eigenschappen waar je je zelf om kunt waarderen.
zaterdag 14 december 2024 om 09:36
Ik schrik van deze combinatieVlinder20000 schreef: ↑14-12-2024 09:21. Ik heb een goede job in de jeugdzorg
Ik ben 6 jaar geleden moeder geworden……..
Mijn kind is tegenwoordig niet meer zo blij om me te zien, vraagt steeds naar andere kinderen om mee te spelen en vind het niet meer fijn om altijd bij mij te zijn en we delen niet dezelfde interesses waardoor ik het gevoel heb dat ik ook eigenlijk op dit vlak niet veel beteken. Ik mis ook hier waardering voor wat ik allemaal gedaan heb, want dit was echt zwaar. Ik voel me al heel mijn leven alsof ik me steeds moet bewijzen maar dat het nooit tot iets leidt.
Je kind is zes!
Niet meer dezelfde interesses??? Vraagt naar andere kinderen om te spelen en dat neem jij persoonlijk?
Het is je kind niet je vriendin.
Dit in combinatie met je job vind ik dit heel zorgelijk.
Ik zou je aanraden je bij je huisarts te melden en je door te laten verwijzen naar een therapeut die met je gaat onderzoeken wie jij bent en hoe jij jezelf kunt waarderen.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 14 december 2024 om 09:37
zaterdag 14 december 2024 om 09:52
De meeste mensen hebben geen uitgesproken talenten. Je hoeft ook niet uit te blinken, als je je maar inzet en naar behoren functioneert. De meeste mensen hebben wél goede eigenschappen, die heb jij ongetwijfeld ook, anders was het je niet gelukt een goede baan te combineren met het alleenstaand ouderschap en om te gaan met de tegenwerking van je ex.
En wat je kind betreft: je kind de ruimte geven om zichzelf te ontwikkelen hoort ook bij goed moederschap. Dat je kind zich van je begint los te maken is normaal en gezond.
En wat je kind betreft: je kind de ruimte geven om zichzelf te ontwikkelen hoort ook bij goed moederschap. Dat je kind zich van je begint los te maken is normaal en gezond.
zaterdag 14 december 2024 om 10:24
Ik vind het verdrietig om dit zo te lezen.
Mijn gedachten bij wat je post: de meeste mensen zijn heel gemiddeld en hebben geen speciale talenten. Het gros, waaronder ik mezelf ook schaar, is al heel blij als de dag is doorgekomen zonder gekkigheid, als de kinderen op tijd op school zitten, niemand ziek is geworden, als je de boodschappen in huis hebt om 's avonds wat te eten en als het werk ook een beetje heeft meegezeten. Ik zeg dat niet omdat ik je de put in wil praten maar juist om je op te beuren. Je bent heel gemiddeld, hoera! Je kunt voor jezelf zorgen, hoera!
Je kind is 6 en dat is ook de leeftijd dat hun wereld groter wordt, dat mama niet meer de zon van hun universum is en dat ze aansluiting gaan zoeken bij leeftijdsgenootjes. Dat is normaal en gezond. Het is jouw taak om hem hierbij te helpen. Je zoon komt los van je en dat hoort. Het blijft geen aapje dat aan jou vastgeplakt zit. Dat geeft jou ook weer mogelijkheden om je vleugels uit te slaan. Als je kind na schooltijd ergens gaat spelen heb jij je handen vrij om iets te doen waar jij blij van wordt, of wat goed is voor je.
Dat je geen waardering krijgt op je werk vind ik niet leuk voor je. Iedereen heeft af en toe een schouderklopje nodig, al is het maar een leidinggevende die aan het einde van de dag zegt dat er lekker gewerkt is. Toch wil ik je ook meegeven dat complimentjes van anderen nooit zo belangrijk moeten zijn als de voldoening die je zelf uit een goede werkdag haalt. Ik weet zeker dat je clienten wel blij met je zijn.
Sterkte. ik heb niet direct een oplossing voor je, maar hoop dat ik je wat heb gegeven om over na te denken.
Mijn gedachten bij wat je post: de meeste mensen zijn heel gemiddeld en hebben geen speciale talenten. Het gros, waaronder ik mezelf ook schaar, is al heel blij als de dag is doorgekomen zonder gekkigheid, als de kinderen op tijd op school zitten, niemand ziek is geworden, als je de boodschappen in huis hebt om 's avonds wat te eten en als het werk ook een beetje heeft meegezeten. Ik zeg dat niet omdat ik je de put in wil praten maar juist om je op te beuren. Je bent heel gemiddeld, hoera! Je kunt voor jezelf zorgen, hoera!
Je kind is 6 en dat is ook de leeftijd dat hun wereld groter wordt, dat mama niet meer de zon van hun universum is en dat ze aansluiting gaan zoeken bij leeftijdsgenootjes. Dat is normaal en gezond. Het is jouw taak om hem hierbij te helpen. Je zoon komt los van je en dat hoort. Het blijft geen aapje dat aan jou vastgeplakt zit. Dat geeft jou ook weer mogelijkheden om je vleugels uit te slaan. Als je kind na schooltijd ergens gaat spelen heb jij je handen vrij om iets te doen waar jij blij van wordt, of wat goed is voor je.
Dat je geen waardering krijgt op je werk vind ik niet leuk voor je. Iedereen heeft af en toe een schouderklopje nodig, al is het maar een leidinggevende die aan het einde van de dag zegt dat er lekker gewerkt is. Toch wil ik je ook meegeven dat complimentjes van anderen nooit zo belangrijk moeten zijn als de voldoening die je zelf uit een goede werkdag haalt. Ik weet zeker dat je clienten wel blij met je zijn.
Sterkte. ik heb niet direct een oplossing voor je, maar hoop dat ik je wat heb gegeven om over na te denken.
zaterdag 14 december 2024 om 10:37
zaterdag 14 december 2024 om 11:35
Wat heb je nog nooit zo bekeken? Dat van je talent of over je kind?Vlinder20000 schreef: ↑14-12-2024 10:47Dank je wel voor de reacties! Zo heb ik het nooit bekeken en het geeft me heel veel rust.
@gonniegijsje: welke podcasts zijn dit?
Ik vind je houding ten opzichte van je kind namelijk echt zeer wonderlijk voor een professional in de jeugdzorg
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 14 december 2024 om 11:37
Ik herken dit wel. Ik heb ook niet echt een talent waar ik om bejubeld en gecomplimenteerd word. Zowel partner als ik komen ook niet uit gezinnen waar er rijkelijk met complimenten werd gestrooid.
Tot op zekere hoogte kan ik mij er bij neerleggen. Bij tijden heb ik er last van. Wat ik het moeilijkst vind is dat mensen wel geneigd zijn om tegen mij heel lovend te spreken over anderen. En dan bij voorkeur over dingen waar diegene zo min mogelijk voor heeft moeten doen. Dus iemand die als een natuurlijke schoonheid wordt beschreven, echt een aangeboren talent heeft voor de piano, met twee vingers in de neus gymnasium heeft gehaald. Nooit hoor ik: zij of hij heeft zó hard gewerkt, echt knap wat ze in die tijd bereikt heeft.
Ik voerde die concurrentiestrijd vroeger al met mijn oudere broer en als hij zonder te leren een 10 haalde en ik na veel stampen een 8 was het: Jaaa, maar jij hebt ook de hele tijd zitten leren, dan kan iederéén een voldoende halen.
Ook in het moederschap voel ik mij falen. Gaat me te ver om hier uit de doeken te doen waarom en wil ook niet je topic kapen maar herken veel van wat je schrijft.
Tot op zekere hoogte kan ik mij er bij neerleggen. Bij tijden heb ik er last van. Wat ik het moeilijkst vind is dat mensen wel geneigd zijn om tegen mij heel lovend te spreken over anderen. En dan bij voorkeur over dingen waar diegene zo min mogelijk voor heeft moeten doen. Dus iemand die als een natuurlijke schoonheid wordt beschreven, echt een aangeboren talent heeft voor de piano, met twee vingers in de neus gymnasium heeft gehaald. Nooit hoor ik: zij of hij heeft zó hard gewerkt, echt knap wat ze in die tijd bereikt heeft.
Ik voerde die concurrentiestrijd vroeger al met mijn oudere broer en als hij zonder te leren een 10 haalde en ik na veel stampen een 8 was het: Jaaa, maar jij hebt ook de hele tijd zitten leren, dan kan iederéén een voldoende halen.
Ook in het moederschap voel ik mij falen. Gaat me te ver om hier uit de doeken te doen waarom en wil ook niet je topic kapen maar herken veel van wat je schrijft.
zaterdag 14 december 2024 om 12:13
Niet iedereen is een specialist, sommige mensen zijn meer een generalist die tot op bepaalde hoogte best veel dingen heel aardig kan maar er dan niet met kop en schouders bovenuit steekt.
Wat betreft je kind: het is je kind niet je vriend. Dat je ook impopulaire beslissingen neemt is een beetje inherent aan het ouderschap. Dat een kind zich ook losmaakt ligt in de lijn der verwachting. Schijnbaar doe je het dan toch goed, als ze zich met 6 jaar al met voldoende zelfvertrouwen wat meer de wereld in stappen. Zie dat niet als een afwijzing, jij bent gewoon het veilige nest, een soort gegeven.
Wat betreft je kind: het is je kind niet je vriend. Dat je ook impopulaire beslissingen neemt is een beetje inherent aan het ouderschap. Dat een kind zich ook losmaakt ligt in de lijn der verwachting. Schijnbaar doe je het dan toch goed, als ze zich met 6 jaar al met voldoende zelfvertrouwen wat meer de wereld in stappen. Zie dat niet als een afwijzing, jij bent gewoon het veilige nest, een soort gegeven.
zaterdag 14 december 2024 om 12:19
Heb je geen vrienden/ vriendinnen om leuke dingen mee te doen? Familie?
Als je bij de jeugdzorg werkt dan weet je toch dat je kind de vrijheid moet hebben om zichzelf te ontwikkelen? Hij/ zij is niet verantwoordelijk voor jouw geluk. Laat dat kind lekker met vriendjes spelen en zoek jij volwassenen met wie je leuke dingen kunt doen.
Als je bij de jeugdzorg werkt dan weet je toch dat je kind de vrijheid moet hebben om zichzelf te ontwikkelen? Hij/ zij is niet verantwoordelijk voor jouw geluk. Laat dat kind lekker met vriendjes spelen en zoek jij volwassenen met wie je leuke dingen kunt doen.
lila01 wijzigde dit bericht op 14-12-2024 12:20
0.45% gewijzigd
zaterdag 14 december 2024 om 12:19
Klopt!
Ook op spotify te vinden
zaterdag 14 december 2024 om 13:47
Ik vind het net geweldig dat mijn kind graag met andere kindjes wil spelen en ik stimuleer dat heel erg door vriendjes uit te nodigen. Het is zeker niet zo dat ik vriend wil zijn van mijn eigen kind. Heb vrienden en familie genoeg, hoor! Is eerder zo dat ik bang ben om een slechte band met mijn kind te krijgen, dat ze geen respect toont en dat dit is omdat ik iets fout doe.
zaterdag 14 december 2024 om 14:03
Je hoeft geen talent te hebben om dingen goed te doen. Oefening is minstens zo belangrijk, en dingen goed doen betekent niet per se dat je uitblinkt, laat staan dat je complimenten krijgt.
Je hebt vast goede eigenschappen, dingen die misschien gewoon zijn maar die je dus wél goed doet. Als je er als ouder alleen voorstaat en het gaat goed met je kind, heb je in elk geval dingen goed gedaan. En als er iets minder goed gaat, betekent dat niet dat je een slechte ouder bent.
Het is fijn om van anderen erkenning te krijgen en ook natuurlijk om soms aan jezelf te twijfelen. Maar je hebt zelf vast ook ideeën over wat een goed mens is, wat doelen in je leven zijn, wat je mooi en nuttig vindt. Dan kun je ook zelf beoordelen of je goed bezig bent. En als jij besluit dat je graag ergens echt heel goed in wilt worden: wat houd je tegen om dat te gaan proberen?
Je hebt vast goede eigenschappen, dingen die misschien gewoon zijn maar die je dus wél goed doet. Als je er als ouder alleen voorstaat en het gaat goed met je kind, heb je in elk geval dingen goed gedaan. En als er iets minder goed gaat, betekent dat niet dat je een slechte ouder bent.
Het is fijn om van anderen erkenning te krijgen en ook natuurlijk om soms aan jezelf te twijfelen. Maar je hebt zelf vast ook ideeën over wat een goed mens is, wat doelen in je leven zijn, wat je mooi en nuttig vindt. Dan kun je ook zelf beoordelen of je goed bezig bent. En als jij besluit dat je graag ergens echt heel goed in wilt worden: wat houd je tegen om dat te gaan proberen?
What a nuanced anxiety
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
