Psyche
alle pijlers
Geheim geen geheim meer
woensdag 26 september 2018 om 12:47
Helaas is mijn geheim vele jaren geleden uitgekomen en vele mensen praten achter mijn rug om.
Ik heb nooit iemand ermee kwaad gedaan en heb het niet verdiend dat er zo over me gepraat wordt.
Het doet pijn. Ik vraag me af of er hier meer mensen zijn waarvan hun geheim is uitgekomen en die het moeilijk vinden om hiermee om te gaan.
Het blijft me maar achtervolgen en het maakt me vaak zelfs depressief.
Heb zelfs gedacht aan verhuizen maar dat is geen optie.
Ik heb nooit iemand ermee kwaad gedaan en heb het niet verdiend dat er zo over me gepraat wordt.
Het doet pijn. Ik vraag me af of er hier meer mensen zijn waarvan hun geheim is uitgekomen en die het moeilijk vinden om hiermee om te gaan.
Het blijft me maar achtervolgen en het maakt me vaak zelfs depressief.
Heb zelfs gedacht aan verhuizen maar dat is geen optie.
donderdag 27 september 2018 om 10:10
Je verdient inderdaad mensen om je heen die hier niets om geven. Stel dat ik je zou leren kennen en je zou het me zeggen zou ik dat hooguit ter kennisgeving aannemen maar het zou mijn beeld van jou echt niet veranderen. Zelf 'had' ik ook een geheim. Maar het geheim woog zwaarder dan er gewoon boven gaan staan door er geen geheim meer van te maken. Ik ben alcoholist. Ik drink nu al 25 jaar geen druppel meer, maar daarvoor was het gewoon erg.
Ik ben er zelf vanaf gekomen door mijn leven om te gooien maar mijn leven draaide om 'wanneer ik dat volgende glas wijn' weer kon achterover tikken. Dat mijn huidige partner van nature gewoon niet drinkt hielp mij enorm mee in de keuze voor hem als partner.Omdat ik op die manier ook niet in de verleiding kon komen destijds. Inmiddels denk ik al jaren niet meer aan alcohol. Ook niet meer bij heftige tegenslagen (wat jaren nadat ik gestopt was echt nog we een issue was. Maar alcoholist blijf je je leven lang. Dus drink ik geen alcohol. Nooit. Ook niet eentje, ook niet een slokje om te proeven, gewoon nooit. Het moet heel ver uit de buurt van mijn smaakpapillen blijven. Want ik ben alcoholist. Eentje die geen druppel drinkt, maar die ene druppel brengt de verslaving gewoon weer totaal terug.
Als mensen vragen waarom ik nooit drink vertel ik ze dat ook gewoon (tenminste als het mensen zijn die ik tot mijn kennissenkring ga rekenen). Tegen vreemden zeg ik gewoon dat ik geheelonthouder ben. En tegenwoordig is het weer helemaal in om gewoon niet te drinken. Het 'zuipen' raakt een beetje uit dus kijkt niemand vreemd op als je een colaatje of een tonic neemt/vraagt. Maar de mensen om me heen, die weten het gewoon. Ik maak er geen geheim van, dus kan het ook nooit tegen me gebruikt worden en kan men me er dus ook nooit mee raken. En wat een ander daar van vindt, mogen ze lekker houden. Want het interesseert me oprecht gewoon niet.
Door je geheim gewoon 'open' te gooien maak je jezelf ontastbaar. "Ja, ik heb destijds ooit in de prostitutie gezeten en nee, dat is inmiddels zo lang geleden dat het er niet meer toe doet. Ik heb mijn leven anders ingericht en weet niet meer beter". Het raakt je zolang jij het je LAAT raken. En weet dat IEDEREEN geheimen heeft, foute keuzes heeft gemaakt in het leven, dingen anders hadden gedaan als ze terug konden in de tijd. Dat is namelijk wat een mens tot mens maakt. Je wordt wijzer met de jaren en wijsheid vergaar je eerder en meer uit eigen ervaring dan uit boekjes en collegebanken.
Ik ben er zelf vanaf gekomen door mijn leven om te gooien maar mijn leven draaide om 'wanneer ik dat volgende glas wijn' weer kon achterover tikken. Dat mijn huidige partner van nature gewoon niet drinkt hielp mij enorm mee in de keuze voor hem als partner.Omdat ik op die manier ook niet in de verleiding kon komen destijds. Inmiddels denk ik al jaren niet meer aan alcohol. Ook niet meer bij heftige tegenslagen (wat jaren nadat ik gestopt was echt nog we een issue was. Maar alcoholist blijf je je leven lang. Dus drink ik geen alcohol. Nooit. Ook niet eentje, ook niet een slokje om te proeven, gewoon nooit. Het moet heel ver uit de buurt van mijn smaakpapillen blijven. Want ik ben alcoholist. Eentje die geen druppel drinkt, maar die ene druppel brengt de verslaving gewoon weer totaal terug.
Als mensen vragen waarom ik nooit drink vertel ik ze dat ook gewoon (tenminste als het mensen zijn die ik tot mijn kennissenkring ga rekenen). Tegen vreemden zeg ik gewoon dat ik geheelonthouder ben. En tegenwoordig is het weer helemaal in om gewoon niet te drinken. Het 'zuipen' raakt een beetje uit dus kijkt niemand vreemd op als je een colaatje of een tonic neemt/vraagt. Maar de mensen om me heen, die weten het gewoon. Ik maak er geen geheim van, dus kan het ook nooit tegen me gebruikt worden en kan men me er dus ook nooit mee raken. En wat een ander daar van vindt, mogen ze lekker houden. Want het interesseert me oprecht gewoon niet.
Door je geheim gewoon 'open' te gooien maak je jezelf ontastbaar. "Ja, ik heb destijds ooit in de prostitutie gezeten en nee, dat is inmiddels zo lang geleden dat het er niet meer toe doet. Ik heb mijn leven anders ingericht en weet niet meer beter". Het raakt je zolang jij het je LAAT raken. En weet dat IEDEREEN geheimen heeft, foute keuzes heeft gemaakt in het leven, dingen anders hadden gedaan als ze terug konden in de tijd. Dat is namelijk wat een mens tot mens maakt. Je wordt wijzer met de jaren en wijsheid vergaar je eerder en meer uit eigen ervaring dan uit boekjes en collegebanken.
donderdag 27 september 2018 om 12:50
Dat zal wel meevallen denk ik. Er is een groot verschil om in een omgeving te wonen waar iedereen het (stiekem) weet of waar een paar mensen het weten.Girlutrecht schreef: ↑26-09-2018 19:35zelfs als ik ga verhuizen want de wereld(nederland) is klein.dan zou ik moeten emigreren.
Sterkte er mee en het lijkt me trouwens niets om over beschaamd te zijn behalve dat het vervelend is dat veel mensen daar anders over denken.
donderdag 27 september 2018 om 13:10
Waarschijnlijk heeft je zoon dit gerucht al eens van iemand gehoord. En voelt hij zich er nu naar over. Als je het nu gewoon zegt, zonder er een drama van te maken, dan voelt hij zich vast opgelucht. En jij ook.
Zo erg is dit niet. Als ik dit over iemand zou horen, zou ik het een smeuiig verhaal vinden (ik ben nogal een kletskous) maar diegene er niet op veroordelen.
Je zult indertijd goede redenen hebben gehad. Jammer eigenlijk dat je er nu zo verdrietig over bent. Was het je eigen keuze of heeft iemand je gedwongen?
Zo erg is dit niet. Als ik dit over iemand zou horen, zou ik het een smeuiig verhaal vinden (ik ben nogal een kletskous) maar diegene er niet op veroordelen.
Je zult indertijd goede redenen hebben gehad. Jammer eigenlijk dat je er nu zo verdrietig over bent. Was het je eigen keuze of heeft iemand je gedwongen?
zondag 30 september 2018 om 15:05
Het verleden is het verleden. Probeer dat af te sluiten. Mensen zullen altijd wel iets vinden om te roddelen.
Zolang jij er luchtig om doet en er geen probleem van maakt, is er niks aan de hand. Mensen roddelen eenmaal omdat ze zien dat het iets triggert. Niemand heeft het recht om over jou te oordelen, en laat je niet klein maken door die nutteloze mensen, want hun leggen het brood niet bij jou op tafel!
Ongeacht jouw verleden, dat is iets van jou alleen en van niemand anders.
Zolang jij er luchtig om doet en er geen probleem van maakt, is er niks aan de hand. Mensen roddelen eenmaal omdat ze zien dat het iets triggert. Niemand heeft het recht om over jou te oordelen, en laat je niet klein maken door die nutteloze mensen, want hun leggen het brood niet bij jou op tafel!
Ongeacht jouw verleden, dat is iets van jou alleen en van niemand anders.
