Psyche
alle pijlers
Geluk is een keuze
maandag 3 september 2018 om 19:57
Dit las ik in een ander topic (en ben het vaker voor bij zien komen op internet). Heb eens nagedacht en denk niet dat ik het er geheel mee eens ben (even ongeacht hoe de poster dit precies bedoelde). Ik denk wel dat je de keuze hebt bepaalde voorwaarden te scheppen die bij veel mensen gelukkige gevoelens creëren, maar echt geluk is voor mij geen keuze maar een vrij mysterieus oer gevoel dat je hebt, of niet hebt.
Hangt natuurlijk ook af van welke definitie jij hebt van geluk.
Wat vinden jullie? Kun je kiezen voor geluk en kiezen om narigheid achter je te laten?
PS dit is echt puur om dat het mij aan het denken zette en niet iets naars naar die poster toe of zo.
Hangt natuurlijk ook af van welke definitie jij hebt van geluk.
Wat vinden jullie? Kun je kiezen voor geluk en kiezen om narigheid achter je te laten?
PS dit is echt puur om dat het mij aan het denken zette en niet iets naars naar die poster toe of zo.
maandag 3 september 2018 om 20:21
Ik heb een heel gelukkig huwelijk. Maar ik ben echt niet al 100 jaar hieperdepiep van euforie. Ik ben 99,9999 % van de tijd erg tevreden en daar prijs ik me dan weer gelukkig mee.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 3 september 2018 om 20:21
Oh, maar zo vat ik het niet op hoor!strikjemetstippels schreef: ↑03-09-2018 20:17Ik ben er wel van overtuigd dat het feit dat jij dat kan, en een ander niet, ook niet maakbaar is. Alleen maar fijn hoor voor jou! En wil niet je inzet teniet doen of zo, zo bedoel ik dit niet.
Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe zoiets werkt. Het verbaasd mij nog steeds dat ik nergens "last" van heb.
maandag 3 september 2018 om 20:22
Mooi gezegd.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-09-2018 20:13Als je 5 mensen op dezelfde mooie plaats op een topje van een berg zet
dan zegt 1 ; " moet ik straks dat hele typhus eind weer naar beneden lopen ? "
dan vindt 2 dat hij wel eens een mooier uitzicht heeft gezien
3 vindt de WIFI er ruk
4 ergert zich aan 1, 2 en 3
5 gaat ergens zitten genieten van het uitzicht en het moment.
Dat bedoelde ik er mee
maandag 3 september 2018 om 20:22
Oh mooi.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-09-2018 20:05Gelukkig zijn is deels een karaktertrek, denk ik. Tevreden zijn is een kunst die niet iedereen beheerst.
Misschien wordt tevredenheid ook ondergewaardeerd omdat streven naar meer/beter zo zit ingebakken in onze maatschappij.
Ik denk dat iedereen een bepaalde potentie voor geluk heeft; bij de één heel groot en bij de ander minimaal. Dat is persoonlijkheid, genetica, zoiets. Maar binnen die potentie, binnen je eigen kunnen, heb ruimte om keuzes te maken.
What a nuanced anxiety
maandag 3 september 2018 om 20:23
Maar dat is het verschil toch ook.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-09-2018 20:21Ik heb een heel gelukkig huwelijk. Maar ik ben echt niet al 100 jaar hieperdepiep van euforie. Ik ben 99,9999 % van de tijd erg tevreden en daar prijs ik me dan weer gelukkig mee.
Tevreden zijn is prettig als normale staat van zijn. Geluk is er maar heel af en toe, gelukkig maar, want daardoor blijft het iets bijzonders
maandag 3 september 2018 om 20:24
maandag 3 september 2018 om 20:24
Ik sta altijd oprecht versteld van de veerkracht die sommigen lijken te hebben. Ik heb dat helemaal niet, ook al lijkt dat wel soms zo.Ana_Isabel** schreef: ↑03-09-2018 20:21Oh, maar zo vat ik het niet op hoor!
Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe zoiets werkt. Het verbaasd mij nog steeds dat ik nergens "last" van heb.
maandag 3 september 2018 om 20:24
Niemand kan continue pieken.
Als we het hebben over gelukkig zijn bedoelen we niet die zeldzame pieken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 3 september 2018 om 20:26
Ik zat er over na te denken, hoe ik dat doe, maar ik weet het gewoon echt niet. Wat voor mij ook werkt, zal voor een ander ook helemaal niet werken denk ik.strikjemetstippels schreef: ↑03-09-2018 20:12Hoe laat je narigheid dan achter? Ben ik heel benieuwd naar, om dat voor mij dat niet is voor te stellen. Maar dat kan zijn om dat mijn brein zo raar werkt dat er geen lineaire tijdlijn is in mijn hoofd maar gewoon een grote dia voorstelling van indrukken emoties en herinnering.
Ik geloof wel dat je door kunt gaan, maar hoe stuur je dan die emotie en herinnering bij?
Ik kan me er juist niks bij voorstellen dat je blijft hangen in ellende. Dat levert toch niks op?
(maar misschien ben ik wel een heel emotieloos persoon denk ik weleens over mijzelf).
maandag 3 september 2018 om 20:26
Toch zijn er, denk ik, mensen die geluk als een constante staat van zijn verwachten. En wanneer dat niet lukt zijn ze ongelukkig/ontevreden, waardoor er geen ruimte is voor tevreden zijn.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-09-2018 20:24Niemand kan continue pieken.
Als we het hebben over gelukkig zijn bedoelen we niet die zeldzame pieken.
maandag 3 september 2018 om 20:27
Ik denk ook niet dat het een keuze is. Wel heb ik in de loop der jaren geleerd om bepaalde zaken waar ik erg ongelukkig van werd maar waar ik weinig of geen invloed op had meer los te laten.
Dit gaat de ene keer beter als de andere uiteraard.
Komt bij dat "geluk" wat mij betreft uit momenten bestaat die zomaar op kunnen komen.
En geluk is heel cliché natuurlijk ook dat we hier in principe allemaal een dak boven ons hoofd en geen honger hebben....
Dit gaat de ene keer beter als de andere uiteraard.
Komt bij dat "geluk" wat mij betreft uit momenten bestaat die zomaar op kunnen komen.
En geluk is heel cliché natuurlijk ook dat we hier in principe allemaal een dak boven ons hoofd en geen honger hebben....
maandag 3 september 2018 om 20:28
Dat snap ik en dat ben ik met je eens.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-09-2018 20:13Als je 5 mensen op dezelfde mooie plaats op een topje van een berg zet
dan zegt 1 ; " moet ik straks dat hele typhus eind weer naar beneden lopen ? "
dan vindt 2 dat hij wel eens een mooier uitzicht heeft gezien
3 vindt de WIFI er ruk
4 ergert zich aan 1, 2 en 3
5 gaat ergens zitten genieten van het uitzicht en het moment.
Dat bedoelde ik er mee
Ik heb het meer over de mensen die tegen mijn ouder zeiden, die nog geen dertig was en met twee jonge kinderen en een plotseling overleden partner zat, dat dit "ook een gelegenheid was om veel moois uit te halen" Die mensen bestaan echt en toen dat hele The Secret zo populair was, hoorde je ineens steeds vaker. Ik kan niet zo veel met die mensen, want ik mag ze niet slaan, schijnt.
maandag 3 september 2018 om 20:28
Nee, het is ook niet logisch om te blijven hangen.*Kettricken* schreef: ↑03-09-2018 20:26Ik zat er over na te denken, hoe ik dat doe, maar ik weet het gewoon echt niet. Wat voor mij ook werkt, zal voor een ander ook helemaal niet werken denk ik.
Ik kan me er juist niks bij voorstellen dat je blijft hangen in ellende. Dat levert toch niks op?
(maar misschien ben ik wel een heel emotieloos persoon denk ik weleens over mijzelf).
Hoe het voor mij werkt is dat ik gewoon zo in eens een beeld door krijg met alles er bij, dus echt de ervaring en de emotie etc, en is het overdag niet dan in mijn dromen (die ik ook altijd onthoud). Ik vergeet gewoon niets en tijd lijkt tot op heden bij mij geen invloed te zijn op verwerking of helen van wonden. Ik weet ook niet waar om mijn hoofd zo werkt.
maandag 3 september 2018 om 20:29
Ik heb wat kickboxende neven. Zal ik ze regelen om ze voor jou te slaan?vrouwjagersma schreef: ↑03-09-2018 20:28Dat snap ik en dat ben ik met je eens.
Ik heb het meer over de mensen die tegen mijn ouder zeiden, die nog geen dertig was en met twee jonge kinderen en een plotseling overleden partner zat, dat dit "ook een gelegenheid was om veel moois uit te halen" Die mensen bestaan echt en toen dat hele The Secret zo populair was, hoorde je ineens steeds vaker. Ik kan niet zo veel met die mensen, want ik mag ze niet slaan, schijnt.
maandag 3 september 2018 om 20:30
Maar je bent er nog en je functioneert naar je beste kunnen. Dat is ook veerkracht.strikjemetstippels schreef: ↑03-09-2018 20:24Ik sta altijd oprecht versteld van de veerkracht die sommigen lijken te hebben. Ik heb dat helemaal niet, ook al lijkt dat wel soms zo.
maandag 3 september 2018 om 20:32
Mijn kinderen zijn wel mijn grootste drijfveer. Ik wil ze niet beschadigen met mijn verdriet of trauma's.*Kettricken* schreef: ↑03-09-2018 20:26Ik zat er over na te denken, hoe ik dat doe, maar ik weet het gewoon echt niet. Wat voor mij ook werkt, zal voor een ander ook helemaal niet werken denk ik.
Ik kan me er juist niks bij voorstellen dat je blijft hangen in ellende. Dat levert toch niks op?
(maar misschien ben ik wel een heel emotieloos persoon denk ik weleens over mijzelf).
Nogmaals weet ik niet waarom het bij mij werkt. Het is volgens mij ook iets chemisch heb ik ooit gelezen.
maandag 3 september 2018 om 20:33
Dat lijkt me heel erg moeilijk voor jestrikjemetstippels schreef: ↑03-09-2018 20:28Nee, het is ook niet logisch om te blijven hangen.
Hoe het voor mij werkt is dat ik gewoon zo in eens een beeld door krijg met alles er bij, dus echt de ervaring en de emotie etc, en is het overdag niet dan in mijn dromen (die ik ook altijd onthoud). Ik vergeet gewoon niets en tijd lijkt tot op heden bij mij geen invloed te zijn op verwerking of helen van wonden. Ik weet ook niet waar om mijn hoofd zo werkt.
maandag 3 september 2018 om 20:34
Je schijnt ze wel heel erg te mogen schoppen. knappen ze van op, heb ik gehoord.vrouwjagersma schreef: ↑03-09-2018 20:28Dat snap ik en dat ben ik met je eens.
Ik heb het meer over de mensen die tegen mijn ouder zeiden, die nog geen dertig was en met twee jonge kinderen en een plotseling overleden partner zat, dat dit "ook een gelegenheid was om veel moois uit te halen" Die mensen bestaan echt en toen dat hele The Secret zo populair was, hoorde je ineens steeds vaker. Ik kan niet zo veel met die mensen, want ik mag ze niet slaan, schijnt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 3 september 2018 om 20:35
strikjemetstippels schreef: ↑03-09-2018 20:28Nee, het is ook niet logisch om te blijven hangen.
Hoe het voor mij werkt is dat ik gewoon zo in eens een beeld door krijg met alles er bij, dus echt de ervaring en de emotie etc, en is het overdag niet dan in mijn dromen (die ik ook altijd onthoud). Ik vergeet gewoon niets en tijd lijkt tot op heden bij mij geen invloed te zijn op verwerking of helen van wonden. Ik weet ook niet waar om mijn hoofd zo werkt.
maandag 3 september 2018 om 20:36
Als je mentaal gezond bent, kun je tot op zekere hoogte voor geluk kiezen.
Het bekende halfvolle of halflege glas. Je kunt je richten op wat er is geweest, wat er niet is of op wat er wel is. Je kunt (over)leven in het verleden, heden of de toekomst.
Ik moet altijd denken aan die verbitterde vrouw die samen met haar 5 kinderen verlaten was door haar overspelige echtgenoot. Die vrouw hield vast aan de naam van haar ex, was extreem verbitterd en zat vol wrok. Er kwam echt geen vriendelijk woord uit haar, ze was altijd boos op de hele wereld. En dat heeft ze de laatste 30 jaar van haar leven volgehouden. Ik denk dat zij andere keuzes had kunnen maken en daarmee een stuk gelukkiger in het leven had kunnen staan.
Aan de andere kant weet ik natuurlijk niet - en dat sluit ik zeker niet uit - of er psychische problematiek achter zat die haar tegenhield om andere keuzes te maken.
Maar als ik op problemen, teleurstelling of verdriet stuit in mijn leven, dan flitst zij vaak even door mijn hoofd. Kies ik ervoor om me te richten op het verdriet / onrecht / enz., of richt ik me op de toekomst en maak ik mentaal ruimte voor mooiere dingen?
Overigens geloof ik wel dat bij geluk ook een bepaalde mate van ongeluk hoort. Je moet je verdriet / teleurstellingen / enz verwerken om weer ruimte te
krijgen voor mooiere dingen. En dat kost vaak wel wat tijd, tijd waarin je niet 100% gelukkig kunt zijn.
Het bekende halfvolle of halflege glas. Je kunt je richten op wat er is geweest, wat er niet is of op wat er wel is. Je kunt (over)leven in het verleden, heden of de toekomst.
Ik moet altijd denken aan die verbitterde vrouw die samen met haar 5 kinderen verlaten was door haar overspelige echtgenoot. Die vrouw hield vast aan de naam van haar ex, was extreem verbitterd en zat vol wrok. Er kwam echt geen vriendelijk woord uit haar, ze was altijd boos op de hele wereld. En dat heeft ze de laatste 30 jaar van haar leven volgehouden. Ik denk dat zij andere keuzes had kunnen maken en daarmee een stuk gelukkiger in het leven had kunnen staan.
Aan de andere kant weet ik natuurlijk niet - en dat sluit ik zeker niet uit - of er psychische problematiek achter zat die haar tegenhield om andere keuzes te maken.
Maar als ik op problemen, teleurstelling of verdriet stuit in mijn leven, dan flitst zij vaak even door mijn hoofd. Kies ik ervoor om me te richten op het verdriet / onrecht / enz., of richt ik me op de toekomst en maak ik mentaal ruimte voor mooiere dingen?
Overigens geloof ik wel dat bij geluk ook een bepaalde mate van ongeluk hoort. Je moet je verdriet / teleurstellingen / enz verwerken om weer ruimte te
krijgen voor mooiere dingen. En dat kost vaak wel wat tijd, tijd waarin je niet 100% gelukkig kunt zijn.
maandag 3 september 2018 om 20:36
Ongelooflijk wat mensen soms zeggen..vrouwjagersma schreef: ↑03-09-2018 20:28Dat snap ik en dat ben ik met je eens.
Ik heb het meer over de mensen die tegen mijn ouder zeiden, die nog geen dertig was en met twee jonge kinderen en een plotseling overleden partner zat, dat dit "ook een gelegenheid was om veel moois uit te halen" Die mensen bestaan echt en toen dat hele The Secret zo populair was, hoorde je ineens steeds vaker. Ik kan niet zo veel met die mensen, want ik mag ze niet slaan, schijnt.
maandag 3 september 2018 om 20:37
Wat lijkt me dat rot. Ik probeer het midden te houden tussen een soort basishouding van "alles is ruk en niets deugt en niemand is te vertrouwen" en tegelijkertijd juist heel onnozel en naïef gedrag (ik laat bijvoorbeeld altijd expres mijn volle boodschappentas aan mijn fietsstuur hangen als ik naar een andere winkel ga). Vaak valt alles dan best mee en alhoewel ik niemand vertrouw, ben ik er best vaak achtergekomen dat de meeste mensen wel te vertrouwen zijn.strikjemetstippels schreef: ↑03-09-2018 20:28Nee, het is ook niet logisch om te blijven hangen.
Hoe het voor mij werkt is dat ik gewoon zo in eens een beeld door krijg met alles er bij, dus echt de ervaring en de emotie etc, en is het overdag niet dan in mijn dromen (die ik ook altijd onthoud). Ik vergeet gewoon niets en tijd lijkt tot op heden bij mij geen invloed te zijn op verwerking of helen van wonden. Ik weet ook niet waar om mijn hoofd zo werkt.
maandag 3 september 2018 om 20:37
ja nou ja het heeft ook voordelen. Maar het verleden is wel heel belangrijk voor me, heb het idee dat dat belangrijker voor mij is dan voor de meeste mensen, en dat heeft dan volgens mij te maken met mijn niet lineaire geheugen. Hoe stom het ook klinkt haha.
@vrouwjagersma: the secret, o wat is dat stom zeg. Je vraagt het universum iets en je moet het visualiseren. Nou ik ben echt een kei in visualiseren maar heb toch nooit de loterij gewonnen.
