Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven: hoe en wanneer ging jij het leren?
vrijdag 13 juli 2018 om 10:48
Grenzen aangeven, ik heb het blijkbaar nog niet geleerd.
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
dinsdag 31 juli 2018 om 10:36
Kwam op deze site ook dit nog tegen;
https://www.desteven.nl/leerdoelen/pers ... -opkroppen
Merk aan mezelf dat ik te weinig mijn gevoelens uit, in moeilijke situaties (zoals bij vervelende opmerkingen).
Ergens ben ik best wel een soort van binnenvetter en ik vind ook dat ik mezelf wat teveel maskeer met een pleaserige houding en een verkapte manier van communiceren.
Daardoor kan ik vaak moeilijk daadwerkelijk aangeven wat ik echt voel en ervaar.
Daar wil ik toch echt mee zien af te rekenen.
https://www.desteven.nl/leerdoelen/pers ... -opkroppen
Merk aan mezelf dat ik te weinig mijn gevoelens uit, in moeilijke situaties (zoals bij vervelende opmerkingen).
Ergens ben ik best wel een soort van binnenvetter en ik vind ook dat ik mezelf wat teveel maskeer met een pleaserige houding en een verkapte manier van communiceren.
Daardoor kan ik vaak moeilijk daadwerkelijk aangeven wat ik echt voel en ervaar.
Daar wil ik toch echt mee zien af te rekenen.
dinsdag 31 juli 2018 om 18:15
Wil ook nog eraan toevoegen, dat het voor mij wel belangrijk is dat ik meer karakter en ruggengraat ga tonen.
Zal hierin ook meer verantwoordelijkheid moeten gaan nemen.
Stel me vaak te soft en pleaserig op en dat werkt gewoon niet.
Vooral niet bij dominante mensen; die kunnen steeds verder en verder gaan en uiteindelijk finaal over je heenlopen.
Zal hierin ook meer verantwoordelijkheid moeten gaan nemen.
Stel me vaak te soft en pleaserig op en dat werkt gewoon niet.
Vooral niet bij dominante mensen; die kunnen steeds verder en verder gaan en uiteindelijk finaal over je heenlopen.
woensdag 1 augustus 2018 om 11:31
Mooie bewustwordingLee2017 schreef: ↑31-07-2018 18:15Wil ook nog eraan toevoegen, dat het voor mij wel belangrijk is dat ik meer karakter en ruggengraat ga tonen.
Zal hierin ook meer verantwoordelijkheid moeten gaan nemen.
Stel me vaak te soft en pleaserig op en dat werkt gewoon niet.
Vooral niet bij dominante mensen; die kunnen steeds verder en verder gaan en uiteindelijk finaal over je heenlopen.
!Ik ben er achter gekomen dat de eerste stap, kwa assertiviteit, het uiten van gevoelens is.
Hier ben ik zelf ook mee bezig.
Kom uit een gezin waar dit uit den boze was, dus voor mij is het vaak een hele rare gewaarwording dat dit kan.
Mijn psyche is er zo aan gewend om alles in te slikken (je hersenen hebben deze paadjes zo gecreëerd) dat verandering zeker een hele klus is.
Maar, ik heb het er graag voor over!
Het niet uiten van gevoelens zorgt voor; depressie, sub-assertiviteit of juist agressiviteit.
woensdag 1 augustus 2018 om 14:15
Koe1; Dat is absoluut ook waar, wat je schrijft in die laatste zin.
Zelf ben ik vandaag bij de huisarts geweest, aangezien ik veel last heb van mijn oor.
Deze is vorige week uitgespoten en dat had niet mogen gebeuren, ivm gaatje in trommelvlies.
De huisarts gaf weliswaar aan dat de fout bij hun ligt (omdat alles hierover in hun dossier staat)
Toch ben ik van mening dat ik wellicht duidelijker voor mezelf had moeten opkomen in de zin dat ik had moeten laten weten dat ik een gaatje in mijn trommelvlies heb.
Ben echter toch wat te meegaand en naïef geweest en daar baal ik ook wel wat van.
Dat overkomt mij helaas vaker en daardoor cijfer ik mezelf teveel weg.
Zelf ben ik vandaag bij de huisarts geweest, aangezien ik veel last heb van mijn oor.
Deze is vorige week uitgespoten en dat had niet mogen gebeuren, ivm gaatje in trommelvlies.
De huisarts gaf weliswaar aan dat de fout bij hun ligt (omdat alles hierover in hun dossier staat)
Toch ben ik van mening dat ik wellicht duidelijker voor mezelf had moeten opkomen in de zin dat ik had moeten laten weten dat ik een gaatje in mijn trommelvlies heb.
Ben echter toch wat te meegaand en naïef geweest en daar baal ik ook wel wat van.
Dat overkomt mij helaas vaker en daardoor cijfer ik mezelf teveel weg.
vrijdag 3 augustus 2018 om 14:50
Wat maakt dat je, voor de ingreep, besloot dit niet te melden? Wat waren je gevoelens/gedachten?Lee2017 schreef: ↑01-08-2018 14:15Koe1; Dat is absoluut ook waar, wat je schrijft in die laatste zin.
Zelf ben ik vandaag bij de huisarts geweest, aangezien ik veel last heb van mijn oor.
Deze is vorige week uitgespoten en dat had niet mogen gebeuren, ivm gaatje in trommelvlies.
De huisarts gaf weliswaar aan dat de fout bij hun ligt (omdat alles hierover in hun dossier staat)
Toch ben ik van mening dat ik wellicht duidelijker voor mezelf had moeten opkomen in de zin dat ik had moeten laten weten dat ik een gaatje in mijn trommelvlies heb.
Ben echter toch wat te meegaand en naïef geweest en daar baal ik ook wel wat van.
Dat overkomt mij helaas vaker en daardoor cijfer ik mezelf teveel weg.
vrijdag 3 augustus 2018 om 15:26
Dit is ook wel een topic voor mij.
Op een later moment ga ik het hele topic nog 's even goed lezen. Er staat best veel in en volgens mij wel dingen waar ik zelf ook wat mee kan
Ik heb ook geen talent voor grenzen aangeven.
Dat heeft deels volgens mij te maken met dat ik niet van conflicten houd.
En deels ook met dat ik vrij introvert ben.
Wat me opvalt is dat als ik wél een keer aangeef dat iets me niet bevalt, dat die situatie daarna erg lang in mijn hoofd blijft hangen.
Het blijft me bezig houden.
Rationeel weet ik dan best dat het geen zin heeft om me er druk over te maken. Ik wil dat ook niet; vaak zijn er veel belangrijkere dingen om me mee bezig te houden.
En toch blijft het terugkomen in mijn gedachten en wordt ik er gespannen van.
Herkent iemand dat ook?
Op een later moment ga ik het hele topic nog 's even goed lezen. Er staat best veel in en volgens mij wel dingen waar ik zelf ook wat mee kan
Ik heb ook geen talent voor grenzen aangeven.
Dat heeft deels volgens mij te maken met dat ik niet van conflicten houd.
En deels ook met dat ik vrij introvert ben.
Wat me opvalt is dat als ik wél een keer aangeef dat iets me niet bevalt, dat die situatie daarna erg lang in mijn hoofd blijft hangen.
Het blijft me bezig houden.
Rationeel weet ik dan best dat het geen zin heeft om me er druk over te maken. Ik wil dat ook niet; vaak zijn er veel belangrijkere dingen om me mee bezig te houden.
En toch blijft het terugkomen in mijn gedachten en wordt ik er gespannen van.
Herkent iemand dat ook?
vrijdag 3 augustus 2018 om 17:03
Dit lees ik veel terug. Veel mensen gaan er meteen vanuit dat er een conflict ontstaat als je zegt dat je iets niet wil of als je het ergens niet mee eens bent. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn*. Mensen die wél zeggen dat ze ergens een probleem mee hebben, hebben ook niet de hele tijd last.Kbr12345 schreef: ↑03-08-2018 15:26Ik heb ook geen talent voor grenzen aangeven.
Dat heeft deels volgens mij te maken met dat ik niet van conflicten houd.
En deels ook met dat ik vrij introvert ben.
Wat me opvalt is dat als ik wél een keer aangeef dat iets me niet bevalt, dat die situatie daarna erg lang in mijn hoofd blijft hangen. Het blijft me bezig houden.
Rationeel weet ik dan best dat het geen zin heeft om me er druk over te maken. Ik wil dat ook niet; vaak zijn er veel belangrijkere dingen om me mee bezig te houden.
En toch blijft het terugkomen in mijn gedachten en wordt ik er gespannen van.
Herkent iemand dat ook?
Waarschijnlijk komt het eruit voort dat sommigen zelf vaak lang met iets bezig blijven en dus denken dat dit bij anderen ook wel zo zal zijn, maar veel mensen zijn iets juist zo weer vergeten.
Het is inderdaad lastig als iets maar blijft terugkomen in je gedachten en als je anageeft dat je iets niet bevalt. Maar als je je mond houdt en je zit je in stilte te ergeren, dan is dat waarschijnlijk net zo vervelend. Zolang je niets zegt blijft het jouw probleem. Je hebt dus eigenlijk weinig te verliezen.
Maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan.
*Bij mijn ouders kwam de buurman een keer klagen over een boom (ruim binnen erfgrens) van hun die veel naalden liet vallen. Mijn vader was zo bang om ruzie met de buren te krijgen dat hij prompt aanbood die prachtige den om te hakken. Totale onzin, want er waren vast nog wel andere oplossingen te bedenken, of hij had op zijn minst kunnen aangeven dat hij het heel jammer zou vinden als de boom weg moest. Maar ja, angst voor conflict.
vrijdag 3 augustus 2018 om 21:14
Zeer herkenbaar ook.Kbr12345 schreef: ↑03-08-2018 15:26Dit is ook wel een topic voor mij.
Op een later moment ga ik het hele topic nog 's even goed lezen. Er staat best veel in en volgens mij wel dingen waar ik zelf ook wat mee kan
Ik heb ook geen talent voor grenzen aangeven.
Dat heeft deels volgens mij te maken met dat ik niet van conflicten houd.
En deels ook met dat ik vrij introvert ben.
Wat me opvalt is dat als ik wél een keer aangeef dat iets me niet bevalt, dat die situatie daarna erg lang in mijn hoofd blijft hangen.
Het blijft me bezig houden.
Rationeel weet ik dan best dat het geen zin heeft om me er druk over te maken. Ik wil dat ook niet; vaak zijn er veel belangrijkere dingen om me mee bezig te houden.
En toch blijft het terugkomen in mijn gedachten en wordt ik er gespannen van.
Herkent iemand dat ook?
Zelf raak ik erg verkrampt als ik grenzen moet aangeven.
Het gaat nooit op een vloeiende manier.
Altijd zo hakkelend en twijfelend en heb hierin al gauw last van schuldgevoelens.
zaterdag 4 augustus 2018 om 21:09
Heb de komende week vakantie.
Wil echter toch wel gaan nadenken over het contact met mijn financieel (administratief) contactpersoon.
Ik ben te lang pleasend naar hem geweest, wat voor verkeerde communicatie en verwachtingspatronen heeft gezorgd.
Te lang heb ik geprobeerd om bescheiden en correct te blijven.
Dat dit niet goed is geweest, breekt mij nu erg op.
Voel me erg in de houtgreep gehouden.
Voortdurend stoor ik me aan die bemoeizuchtige, belerende en betuttelende houding.
Ik laat me op de ene of andere manier voortdurend in de luren leggen en dat ben ik nou echt wel beu.
Heb nooit echt voor mezelf durven opkomen hierin en mezelf continu gemaskeerd met een verkeerde bescheidenheid.
Daardoor heb ik me erg kwetsbaar gemaakt en ben ik makkelijk te raken.
Dat wil ik niet langer meer en ik zal hierin me toch anders moeten gaan opstellen; daadwerkelijk dus grenzen gaan aangeven.
Wil echter toch wel gaan nadenken over het contact met mijn financieel (administratief) contactpersoon.
Ik ben te lang pleasend naar hem geweest, wat voor verkeerde communicatie en verwachtingspatronen heeft gezorgd.
Te lang heb ik geprobeerd om bescheiden en correct te blijven.
Dat dit niet goed is geweest, breekt mij nu erg op.
Voel me erg in de houtgreep gehouden.
Voortdurend stoor ik me aan die bemoeizuchtige, belerende en betuttelende houding.
Ik laat me op de ene of andere manier voortdurend in de luren leggen en dat ben ik nou echt wel beu.
Heb nooit echt voor mezelf durven opkomen hierin en mezelf continu gemaskeerd met een verkeerde bescheidenheid.
Daardoor heb ik me erg kwetsbaar gemaakt en ben ik makkelijk te raken.
Dat wil ik niet langer meer en ik zal hierin me toch anders moeten gaan opstellen; daadwerkelijk dus grenzen gaan aangeven.
zondag 5 augustus 2018 om 07:08
Wel een erg treffend voorbeeld.LizBakker schreef: ↑03-08-2018 17:03Dit lees ik veel terug. Veel mensen gaan er meteen vanuit dat er een conflict ontstaat als je zegt dat je iets niet wil of als je het ergens niet mee eens bent. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn*. Mensen die wél zeggen dat ze ergens een probleem mee hebben, hebben ook niet de hele tijd last.
Waarschijnlijk komt het eruit voort dat sommigen zelf vaak lang met iets bezig blijven en dus denken dat dit bij anderen ook wel zo zal zijn, maar veel mensen zijn iets juist zo weer vergeten.
Het is inderdaad lastig als iets maar blijft terugkomen in je gedachten en als je anageeft dat je iets niet bevalt. Maar als je je mond houdt en je zit je in stilte te ergeren, dan is dat waarschijnlijk net zo vervelend. Zolang je niets zegt blijft het jouw probleem. Je hebt dus eigenlijk weinig te verliezen.
Maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan.
*Bij mijn ouders kwam de buurman een keer klagen over een boom (ruim binnen erfgrens) van hun die veel naalden liet vallen. Mijn vader was zo bang om ruzie met de buren te krijgen dat hij prompt aanbood die prachtige den om te hakken. Totale onzin, want er waren vast nog wel andere oplossingen te bedenken, of hij had op zijn minst kunnen aangeven dat hij het heel jammer zou vinden als de boom weg moest. Maar ja, angst voor conflict.
Angst voor conflicten is voor mij ook erg herkenbaar.
Altijd maar weer op eieren lopen en pleasen.
Dat is gewoon.niet goed en er kan zodoende zelfs misbruik van je gemaakt worden.
zondag 5 augustus 2018 om 17:08
Nee, dat misbruik maken daar geloof ik niet zo in. Dat is zo’n slachtofferrol. Iemand die iets vraagt of ergens kritiek op heeft verwacht helemaal niet dat de ander daar automatisch in meegaat. Dat doet de ander toch echt zelf.
Toen buurman aanklopte over die boom verwachtte hij echt niet dat mijn vader direct zou beloven die boom om te hakken. Dat is mijn vaders eigen schuld. Buurman ging gewoon het gesprek aan, zoals een normaal mens die het aangeeft als hij ergens een probleem mee heeft.
Ik had ook een collega die vond dat er misbruik van haar werd gemaakt en dat er allerlei rotklussen bij haar werden gedumpt. Bij navraag bleek dat ze er nog nooit wat van had gezegd. Collega’s dachten juist dat zij die dingen leuk vond om te doen. Zij kunnen haar gedachten niet lezen.
woensdag 8 augustus 2018 om 10:55
Heb gisteren even een aanvaring gehad.
Heb uiteindelijk mijn gevoelens wel hierin kenbaar gemaakt.
Gelukkig is het verder opgelost.
Toch vind ik mezelf te (over)gevoelig hierin en ik heb ook te veel de neiging om te gaan opkroppen.
Daar baal ik van en ik snap hierin vaak niets van mezelf.
Ga sowieso over een tijdje PMT doen en ik hoop hierbij veel baat te hebben.
Heb uiteindelijk mijn gevoelens wel hierin kenbaar gemaakt.
Gelukkig is het verder opgelost.
Toch vind ik mezelf te (over)gevoelig hierin en ik heb ook te veel de neiging om te gaan opkroppen.
Daar baal ik van en ik snap hierin vaak niets van mezelf.
Ga sowieso over een tijdje PMT doen en ik hoop hierbij veel baat te hebben.
woensdag 8 augustus 2018 om 16:34
Lee2017 schreef: ↑08-08-2018 10:55Heb gisteren even een aanvaring gehad.
Heb uiteindelijk mijn gevoelens wel hierin kenbaar gemaakt.
Gelukkig is het verder opgelost.
Toch vind ik mezelf te (over)gevoelig hierin en ik heb ook te veel de neiging om te gaan opkroppen.
Daar baal ik van en ik snap hierin vaak niets van mezelf.
Ga sowieso over een tijdje PMT doen en ik hoop hierbij veel baat te hebben.
Wauw Lee, dat is super knap! Wat een stap!
Waarom zou je TE overgevoelig zijn? Wat is de situatie en wat bedoel je hiermee?
woensdag 8 augustus 2018 om 20:01
Voor mijn gevoel zou ik te overgevoelig zijn.
De situatie was best onbeduidend in de zin dat ik.een verkeerd knopje had ingedrukt, waardoor de tv even niet meer werkte.
Daar kreeg ik nogal herhaaldelijk moppers over en dat viel me rauw op mijn dak.
Daar reageerde ik vervolgens best emotioneel op.
Wel jammer en onnodig ook.
De situatie was best onbeduidend in de zin dat ik.een verkeerd knopje had ingedrukt, waardoor de tv even niet meer werkte.
Daar kreeg ik nogal herhaaldelijk moppers over en dat viel me rauw op mijn dak.
Daar reageerde ik vervolgens best emotioneel op.
Wel jammer en onnodig ook.
woensdag 8 augustus 2018 om 23:10
Voel me sociaal en.emotioneel zeer kwetsbaar en heb het gevoel dat ik een harnas, zelfbescherming mis.
Daardoor is het ook al zeer moeilijk voor mij om.mijn.gevoelens te kunnen uiten en mijn grenzen aan te kunnen geven.
Heb ook het gevoel dat ik erg op mezelf (gericht) ben en een enorme loner ben.
Wil ook niet te afhankelijk zijn, maar ik.besef dat ik in een maatschappij leef waarin je weerbaar moet zijn en veel incasseringsvermogen moet hebben.
Heb altijd geweten dat ik anders ben en erg gevoelig ben voor prikkels, bepaalde persoonlijkheden, sociale ongang etc.
Merk dat ik hierin vastloop en aansluiting mis.
Van binnen voel ik de onmacht en onvermogen om.beter te kunnen.
Daardoor is het ook al zeer moeilijk voor mij om.mijn.gevoelens te kunnen uiten en mijn grenzen aan te kunnen geven.
Heb ook het gevoel dat ik erg op mezelf (gericht) ben en een enorme loner ben.
Wil ook niet te afhankelijk zijn, maar ik.besef dat ik in een maatschappij leef waarin je weerbaar moet zijn en veel incasseringsvermogen moet hebben.
Heb altijd geweten dat ik anders ben en erg gevoelig ben voor prikkels, bepaalde persoonlijkheden, sociale ongang etc.
Merk dat ik hierin vastloop en aansluiting mis.
Van binnen voel ik de onmacht en onvermogen om.beter te kunnen.
donderdag 9 augustus 2018 om 06:47
Lee2017 Maar hoe reageerden de anderen op jouw uitval over die tv? Misschien denken ze gewoon dat je even je dag niet had en dat was het. Probeer daar niet teveel in te blijven hangen.
Ik ben het wel met je eens dat je wel een beetje tegen een stootje moet kunnen. Dat mensen zeuren dat je die tv had uitgezet is niet echt over grenzen heengaan, dat is gewoon een dagelijkse interactie van op- en aanmerkingen over en weer. Het kan voor jou als een grens voelen, omdat jij zulke kritiek heel persoonlijk ervaart, maar je kunt niet van anderen verwachten dat zij bij zoiets kleins op hun tenen moeten lopen.
Dan heb je er meer aan om zelf te leren dingen wat meer van je af te laten glijden. Soms zijn mensen geïrriteerd over je, nou dat kan. Jij ook wel eens over hun. Dat is geen ramp. Hopelijk heb je wat aan je cursus!
Ik ben het wel met je eens dat je wel een beetje tegen een stootje moet kunnen. Dat mensen zeuren dat je die tv had uitgezet is niet echt over grenzen heengaan, dat is gewoon een dagelijkse interactie van op- en aanmerkingen over en weer. Het kan voor jou als een grens voelen, omdat jij zulke kritiek heel persoonlijk ervaart, maar je kunt niet van anderen verwachten dat zij bij zoiets kleins op hun tenen moeten lopen.
Dan heb je er meer aan om zelf te leren dingen wat meer van je af te laten glijden. Soms zijn mensen geïrriteerd over je, nou dat kan. Jij ook wel eens over hun. Dat is geen ramp. Hopelijk heb je wat aan je cursus!
donderdag 9 augustus 2018 om 09:41
LizBakker;
De anderen vonden dat ik volledig gelijk had.
Deze persoon snauwde me behoorlijk af en dat tot drie.maal toe
Voelde me behoorlijk als een klein kind weggezet en dat raakte me behoorlijk.
Daar komt ook bij dat deze persoon veel vaker aanvaringen heeft veroorzaakt met zijn horkerige gedrag (is mij verteld).
De anderen vonden dat ik volledig gelijk had.
Deze persoon snauwde me behoorlijk af en dat tot drie.maal toe
Voelde me behoorlijk als een klein kind weggezet en dat raakte me behoorlijk.
Daar komt ook bij dat deze persoon veel vaker aanvaringen heeft veroorzaakt met zijn horkerige gedrag (is mij verteld).
donderdag 9 augustus 2018 om 10:27
Wil nog laten weten dat ik er verder geen drama van wil maken en dat het een vervelend incident betrof.
Het gaat momenteel verder redelijk goed.
Voel me soms gewoon wat emotioneel worden als ik over bepaalde situaties nadenk wat betreft mezelf.
Vooral ook mbt mijn gevoeligheid, piekeren en ook autisme.
Gisteravond was ik zodanig neerslachtig, dat ik gedachten kreeg die niet zo fijn waren.
Hier wil ik het even bij laten.
Het gaat momenteel verder redelijk goed.
Voel me soms gewoon wat emotioneel worden als ik over bepaalde situaties nadenk wat betreft mezelf.
Vooral ook mbt mijn gevoeligheid, piekeren en ook autisme.
Gisteravond was ik zodanig neerslachtig, dat ik gedachten kreeg die niet zo fijn waren.
Hier wil ik het even bij laten.
donderdag 9 augustus 2018 om 11:09
Ik heb leren voelen leren accepteren en leren vergeven met als gevolg dat ik me zelfverzeker voel.
Ik heb geleerd mezelf belangrijk te maken en mezelf niet meer verantwoordelijk voel voor het geluk en welbevinden van iemand anders.
Geef sommige mensen het liefst nog een schop na als ze over mijn grenzen heen gaan.
Ik heb geleerd mezelf belangrijk te maken en mezelf niet meer verantwoordelijk voel voor het geluk en welbevinden van iemand anders.
Geef sommige mensen het liefst nog een schop na als ze over mijn grenzen heen gaan.
donderdag 9 augustus 2018 om 11:12
donderdag 9 augustus 2018 om 11:13
Waarom moeilijk als het makkelijk kan 
Ik maak me druk om de mensen die ik graag om me heen heb de rest kan me gestolen worden.
Als het moet maak ik ze belachelijk zoals ik al eerder zei ik ben niet verantwoordelijk voor iemand zijn geluk of welbevinden.
Sorry dat ik als een kreng overkom maar dit ben ik.
Ik maak me druk om de mensen die ik graag om me heen heb de rest kan me gestolen worden.
Als het moet maak ik ze belachelijk zoals ik al eerder zei ik ben niet verantwoordelijk voor iemand zijn geluk of welbevinden.
Sorry dat ik als een kreng overkom maar dit ben ik.
donderdag 9 augustus 2018 om 17:55
Lee2017 schreef: ↑09-08-2018 09:41LizBakker;
De anderen vonden dat ik volledig gelijk had.
Deze persoon snauwde me behoorlijk af en dat tot drie.maal toe
Voelde me behoorlijk als een klein kind weggezet en dat raakte me behoorlijk.
Daar komt ook bij dat deze persoon veel vaker aanvaringen heeft veroorzaakt met zijn horkerige gedrag (is mij verteld).
En dat Liz, is de reden dat jij ECHT NIET overgevoelig bent!
Die ander ging over jou grenzen op een kleinerende manier.
Dat dit jou raakt en jij daar niet van gediend bent mag die ander weten.
Het is zelfs belangrijk dat jij dit zo hebt laten merken, want nu weet de ander waar hij/zij aan toe is en wat jij wel of niet tolereert!
Ik herken mezelf in 'ben ik te gevoelig?' .
Ik heb geleerd dat 't logisch is dat ik verdomme me gevoelig voel als ik gekleineerd wordt.
En dat het mij wat meer dan een ander doet is ook te verklaren.
Door te leren voelen wat ik voel kom ik bij mijn grenzen en kom ik vanzelf op het punt dat ik ze aan ga geven.
Stap voor stap denk ik dat die 'overgevoeligheid' en het gepieker dan ook verdwijnt.
Zoals iemand hierboven beschreef: fuck it, ik ben ook wat waard!
donderdag 9 augustus 2018 om 18:19
Jazeker, je mag altijd aangeven wanneer iets je niet bevalt. Maar je kunt een ander niet kwalijk nemen dat die niet weet dat een opmerking bij jou harder aankomt dan bij een ander. Een ander kan niet in jouw hoofd kijken en weet niet dat je bij sommigen al heel snel over een grens gaat.Koe1 schreef: ↑09-08-2018 17:55En dat Liz, is de reden dat jij ECHT NIET overgevoelig bent!
Die ander ging over jou grenzen op een kleinerende manier.
Dat dit jou raakt en jij daar niet van gediend bent mag die ander weten.
Het is zelfs belangrijk dat jij dit zo hebt laten merken, want nu weet de ander waar hij/zij aan toe is en wat jij wel of niet tolereert!
Ik herken mezelf in 'ben ik te gevoelig?' .
Ik heb geleerd dat 't logisch is dat ik verdomme me gevoelig voel als ik gekleineerd wordt.
En dat het mij wat meer dan een ander doet is ook te verklaren.
Door te leren voelen wat ik voel kom ik bij mijn grenzen en kom ik vanzelf op het punt dat ik ze aan ga geven.
Stap voor stap denk ik dat die 'overgevoeligheid' en het gepieker dan ook verdwijnt.
Zoals iemand hierboven beschreef: fuck it, ik ben ook wat waard!
Maar je hebt gelijk hoor, ik ben zeker niet overgevoelig, sterker nog, er is heel weinig dat me raakt. Ik denk al snel dat de ander gek is en ik vergeet dingen ook heel snel.
donderdag 9 augustus 2018 om 19:23
LizBakker schreef: ↑09-08-2018 18:19Jazeker, je mag altijd aangeven wanneer iets je niet bevalt. Maar je kunt een ander niet kwalijk nemen dat die niet weet dat een opmerking bij jou harder aankomt dan bij een ander. Een ander kan niet in jouw hoofd kijken en weet niet dat je bij sommigen al heel snel over een grens gaat.
Maar je hebt gelijk hoor, ik ben zeker niet overgevoelig, sterker nog, er is heel weinig dat me raakt. Ik denk al snel dat de ander gek is en ik vergeet dingen ook heel snel.
Ooo sorry Lis, leesfout. Was voor Lee bedoeld
. Maar je eerste alinea ben ik het ook mee eens.
