Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven: hoe en wanneer ging jij het leren?
vrijdag 13 juli 2018 om 10:48
Grenzen aangeven, ik heb het blijkbaar nog niet geleerd.
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
vrijdag 13 juli 2018 om 11:42
Je hebt gelijk, het is bevrijdend als je het niet meer belangrijk vindt om 'aardig gevonden te worden'.lilalinda schreef: ↑13-07-2018 11:27je moet eerst je eigen grezen leren kennen, en op tijd herkennen.
Oma vertelt... maar levenswijsheid en ouder-worden helpt echt.
Gewoon veel ervaring opdoen, dan voel je al sneller aan, of je iemand kunt vertrouwen in de buurt van je grens.
En je leert ook dat aardig gevonden willen worden volstrekte onzin is.
Aan de andere kant vind ik het wel belangrijk om aardig te zijn, althans, ik streef ernaar om aardig te zijn tegen mensen (lukt helaas niet altijd). Niet omdat ik het belangrijk vind om aardig gevonden te worden, maar omdat het de communicatie zoveel beter maakt. Volgens mij kan je namelijk je punt prima maken, helder argumenteren, en tegelijkertijd aardig blijven. Of misschien bedoel ik eerder 'netjes' of 'beleefd' o.i.d.
Als ik iemand in een discussie helder hoor argumenteren, op een vriendelijke/beleefde/rustige manier, vind ik dat altijd zo krachtig. Een beetje het tegenovergestelde van de Geenstijl-stijl zeg maar.
Nogmaals: lukt niet altijd, maar is een streven.
vrijdag 13 juli 2018 om 11:46
Maar aardig-zijn, is iets anders dan aardig-gevonden worden. Je mag natuurlijk gerust aardig zijn. tegen de buurvrouw, bakker, je collega's. Maar hoe aardig je ook doet, niet iedereen vindt jou aardig. de bakker kan denken : "oh, daar is die zeikerd in die blauwe jas".JackyBee schreef: ↑13-07-2018 11:42Je hebt gelijk, het is bevrijdend als je het niet meer belangrijk vindt om 'aardig gevonden te worden'.
Aan de andere kant vind ik het wel belangrijk om aardig te zijn, althans, ik streef ernaar om aardig te zijn tegen mensen (lukt helaas niet altijd). Niet omdat ik het belangrijk vind om aardig gevonden te worden, maar omdat het de communicatie zoveel beter maakt. Volgens mij kan je namelijk je punt prima maken, helder argumenteren, en tegelijkertijd aardig blijven. Of misschien bedoel ik eerder 'netjes' of 'beleefd' o.i.d.
Laat lekker denken. Jouw gedrag kan daar geen verandering in brengen.
Dus... hoef je ook je best niet te doen
vrijdag 13 juli 2018 om 11:49
Voor mensen voor wie onzekerheid een punt is, ben je een gemakkelijke prooi wanneer je je grenzen niet aangeeft. Zo heb ik al twee andere werkbetrekkingen moeten zoeken... simpelweg omdat ik er niet meer uitkwam.
Ik heb wel aangegeven dat ik me niet prettig bij voelde bij een bepaald incidentje. Daar was best moed voor nodig. Wat slapeloze nachten zelfs.. Maar dan werd ik met grote ogen aangekeken en ze hadden geen idee wat ik bedoelde. Dat soort treiterijtjes en op je plek zetten gebeurt vaak heel subtiel.
Ik was daarna vooral verontwaardigd dat er zulke 'slechte mensen' bestaan, terwijl er van mij toch niets te vrezen viel. Maar ik heb nu geleerd dat ik niet alleen maar aardig was. Ik was niet oprecht aardig. Ik was vooral bang. En daar hebben anderen gewoon geen respect voor.
Ik heb wel aangegeven dat ik me niet prettig bij voelde bij een bepaald incidentje. Daar was best moed voor nodig. Wat slapeloze nachten zelfs.. Maar dan werd ik met grote ogen aangekeken en ze hadden geen idee wat ik bedoelde. Dat soort treiterijtjes en op je plek zetten gebeurt vaak heel subtiel.
Ik was daarna vooral verontwaardigd dat er zulke 'slechte mensen' bestaan, terwijl er van mij toch niets te vrezen viel. Maar ik heb nu geleerd dat ik niet alleen maar aardig was. Ik was niet oprecht aardig. Ik was vooral bang. En daar hebben anderen gewoon geen respect voor.
vrijdag 13 juli 2018 om 11:52
Klopt. Maar ik bedoel een soort van 'aardig' als basishouding, als uitgangspunt. Dus niet dat je er je best voor hoeft te doen, maar meer dat je jezelf aanleert om correct met mensen en situaties om te gaan. Dat je leert om je emoties te beheersen, zoiets.lilalinda schreef: ↑13-07-2018 11:46Maar aardig-zijn, is iets anders dan aardig-gevonden worden. Je mag natuurlijk gerust aardig zijn. tegen de buurvrouw, bakker, je collega's. Maar hoe aardig je ook doet, niet iedereen vindt jou aardig. de bakker kan denken : "oh, daar is die zeikerd in die blauwe jas".
Laat lekker denken. Jouw gedrag kan daar geen verandering in brengen.
Dus... hoef je ook je best niet te doen
vrijdag 13 juli 2018 om 11:52
Eens, maar die mensen hebben ook hun eigen verantwoordelijkheid om netjes te blijven.vivinnetje schreef: ↑13-07-2018 11:49Voor mensen voor wie onzekerheid een punt is, ben je een gemakkelijke prooi wanneer je je grenzen niet aangeeft. Zo heb ik al twee andere werkbetrekkingen moeten zoeken... simpelweg omdat ik er niet meer uitkwam.
Ik heb wel aangegeven dat ik me niet prettig bij voelde bij een bepaald incidentje. Daar was best moed voor nodig. Wat slapeloze nachten zelfs.. Maar dan werd ik met grote ogen aangekeken en ze hadden geen idee wat ik bedoelde. Dat soort treiterijtjes en op je plek zetten gebeurt vaak heel subtiel.
Ik was daarna vooral verontwaardigd dat er zulke 'slechte mensen' bestaan, terwijl er van mij toch niets te vrezen viel. Maar ik heb nu geleerd dat ik niet alleen maar aardig was. Ik was niet oprecht aardig. Ik was vooral bang. En daar hebben anderen gewoon geen respect voor.
Ik vind niet dat het zo mag zijn dat, omdat jij moeite hebt met je grenzen aangeven, die ander dan een vrijbrief heeft voor wangedrag.
Ik vind het soms zelfs gewoon victimblaming als bij pesten wordt gezegd dat de ander het toeliet.
vrijdag 13 juli 2018 om 11:54
Ik ben redelijk assertief. Maar er zijn enkele situaties waarin ik het moeilijker vind om voor mezelf op te komen.
Over het algemeen gaat het goed, en dat heeft met enkele dingen te maken :
- ik vind het niet persé belangrijk dat elke willekeurige vreemdeling me aardig vindt.
- ik heb niet erg vaak last van schuldgevoel, tenminste niet over onzinnige kleine dingen.
- ik erger me vreselijk aan mensen die zélf geen grenzen aangeven en nooit durven te zeggen wat ze vinden, maar wél lopen roepen dat er 'misbruik wordt gemaakt van hun goedheid '. Grrr! Dat is geen goedheid! En hoé kunnen mensen weten dat jij je misbruikt voelt als je overal 'ja' op zegt?! Die ergernis maakt dat ik zelf zo niet wil zijn.
- vanuit het onderwerp 'geen grenzen aan kunnen geven ' plaats je jezelf vaak in een slachtofferrol. Daar zit ik niet graag.
Over het algemeen gaat het goed, en dat heeft met enkele dingen te maken :
- ik vind het niet persé belangrijk dat elke willekeurige vreemdeling me aardig vindt.
- ik heb niet erg vaak last van schuldgevoel, tenminste niet over onzinnige kleine dingen.
- ik erger me vreselijk aan mensen die zélf geen grenzen aangeven en nooit durven te zeggen wat ze vinden, maar wél lopen roepen dat er 'misbruik wordt gemaakt van hun goedheid '. Grrr! Dat is geen goedheid! En hoé kunnen mensen weten dat jij je misbruikt voelt als je overal 'ja' op zegt?! Die ergernis maakt dat ik zelf zo niet wil zijn.
- vanuit het onderwerp 'geen grenzen aan kunnen geven ' plaats je jezelf vaak in een slachtofferrol. Daar zit ik niet graag.
vrijdag 13 juli 2018 om 11:56
Oh zeker, maar als ik niet weet waar jouw grens ligt, moet jij hem wel aangeven.iris1969 schreef: ↑13-07-2018 11:52Eens, maar die mensen hebben ook hun eigen verantwoordelijkheid om netjes te blijven.
Ik vind niet dat het zo mag zijn dat, omdat jij moeite hebt met je grenzen aangeven, die ander dan een vrijbrief heeft voor wangedrag.
Ik vind het soms zelfs gewoon victimblaming als bij pesten wordt gezegd dat de ander het toeliet.
Niet iedereen heeft zijn grens op dezelfde plek, dat maakt echt dat je een verantwoordelijkheid hebt hem aan te geven.
Natuurlijk, als je ruim over een grens gaat, valt het op (pesten, aanraken etc), maar soms is het voor de ander echt niet duidelijk.
En geef ik graag zelf aan: "tot hier en niet verder"
vrijdag 13 juli 2018 om 11:58
Aangezien je hier een topic over opent ben jij je ervan bewust dat er over je grenzen heen wordt gewalst, je kunt je daar alleen bewust van zijn als je daadwerkelijk grenzen hebt. Jij weet dus heel goed wat je wel en niet leuk vindt je laat jouw gevoelens alleen ondersneeuwen door de ander.
Ikzelf was het op een gegeven moment gewoon zat om door bepaalde mensen op mijn kop te laten zitten en van de één op andere dag ging er bij mij een knop om. Nu geef ik gewoon een grote waffel terug of ik vermijd je als de pest als je over mijn grenzen blijft heengaan.
Elke situatie is anders en in sommige gevallen geef je inderdaad best je grenzen aan door helemaal niks te zeggen en er alleen naar te handelen.
Andere keren laat je het van je afglijden en doe je helemaal niks, allemaal afhankelijk van de persoon, situatie en je eigen mentale gesteldheid op het moment. Door de jaren heen vind je daar vanzelf een balans in. Maak er een mentale aantekening van op het moment dat je beseft dat je jezelf weer eens onder hebt laten sneeuwen.
En maak er vervolgens een punt van om in het vervolg extra erop te letten wanneer je weer in het gezelschap bent van desbetreffende persoon.
Spring er gelijk bovenop als er weer iets in dezelfde trant wordt gezegd zonder allerlei redenen te bedenken waarom de persoon het misschien toch niet naar bedoeld. Want zo zul je altijd alles goed blijven kletsen voor de ander en zal er op je hoofd gescheten blijven worden. Succes hoor.
Ikzelf was het op een gegeven moment gewoon zat om door bepaalde mensen op mijn kop te laten zitten en van de één op andere dag ging er bij mij een knop om. Nu geef ik gewoon een grote waffel terug of ik vermijd je als de pest als je over mijn grenzen blijft heengaan.
Elke situatie is anders en in sommige gevallen geef je inderdaad best je grenzen aan door helemaal niks te zeggen en er alleen naar te handelen.
Andere keren laat je het van je afglijden en doe je helemaal niks, allemaal afhankelijk van de persoon, situatie en je eigen mentale gesteldheid op het moment. Door de jaren heen vind je daar vanzelf een balans in. Maak er een mentale aantekening van op het moment dat je beseft dat je jezelf weer eens onder hebt laten sneeuwen.
En maak er vervolgens een punt van om in het vervolg extra erop te letten wanneer je weer in het gezelschap bent van desbetreffende persoon.
Spring er gelijk bovenop als er weer iets in dezelfde trant wordt gezegd zonder allerlei redenen te bedenken waarom de persoon het misschien toch niet naar bedoeld. Want zo zul je altijd alles goed blijven kletsen voor de ander en zal er op je hoofd gescheten blijven worden. Succes hoor.
vrijdag 13 juli 2018 om 11:59
Zeker. Iedereen heeft een verantwoordelijkheid. Lijkt me afschuwelijk als je gepest wordt, en als dan ook nog wordt gezegd dat het je eigen schuld is. Maar wat iemand al eerder zei, dat 'extraverte', 'assertieve' mensen vaak aan het langste eind trekken, geldt helaas ook vaak in het geval van pesten. Ik vrees dat de Geenstijl-stijl vaak verward wordt met 'extravert' en 'assertief'.iris1969 schreef: ↑13-07-2018 11:52Eens, maar die mensen hebben ook hun eigen verantwoordelijkheid om netjes te blijven.
Ik vind niet dat het zo mag zijn dat, omdat jij moeite hebt met je grenzen aangeven, die ander dan een vrijbrief heeft voor wangedrag.
Ik vind het soms zelfs gewoon victimblaming als bij pesten wordt gezegd dat de ander het toeliet.
vrijdag 13 juli 2018 om 11:59
Je weet toch ook zelf als iemand altijd ja zegt dat het niet klopt.Jufjoke schreef: ↑13-07-2018 11:54Ik ben redelijk assertief. Maar er zijn enkele situaties waarin ik het moeilijker vind om voor mezelf op te komen.
Over het algemeen gaat het goed, en dat heeft met enkele dingen te maken :
- ik vind het niet persé belangrijk dat elke willekeurige vreemdeling me aardig vindt.
- ik heb niet erg vaak last van schuldgevoel, tenminste niet over onzinnige kleine dingen.
- ik erger me vreselijk aan mensen die zélf geen grenzen aangeven en nooit durven te zeggen wat ze vinden, maar wél lopen roepen dat er 'misbruik wordt gemaakt van hun goedheid '. Grrr! Dat is geen goedheid! En hoé kunnen mensen weten dat jij je misbruikt voelt als je overal 'ja' op zegt?! Die ergernis maakt dat ik zelf zo niet wil zijn.
- vanuit het onderwerp 'geen grenzen aan kunnen geven ' plaats je jezelf vaak in een slachtofferrol. Daar zit ik niet graag.
Mensen weten dat wel hoor.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:06
Dat neem jij aan. Maar dat weet je niet.Eslarealidad schreef: ↑13-07-2018 11:59Je weet toch ook zelf als iemand altijd ja zegt dat het niet klopt.
Mensen weten dat wel hoor.
Als ik mijn wandelmaatje app met 'vanavond wandelen? ' zegt ze zelden nee. Ik kan toch niet ruiken of zij toezegt omdat ze er zin in heeft of omdat ze geen nee wil zeggen? Als ik daar allemaal bij stil moet staan...pfff...Ik ga er gewoon vanuit dat ze ja zegt als ze zin heeft, en nee zegt als ze geen zin heeft.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:06
Maar het gaat toch om meer dan alleen overal ja op zeggen.Eslarealidad schreef: ↑13-07-2018 11:59Je weet toch ook zelf als iemand altijd ja zegt dat het niet klopt.
Mensen weten dat wel hoor.
Soms hebben mensen een bord voor hun kop en zeggen dan iets lulligs zonder dat ze het door hebben. Als die ander dat dan niet aangeeft dan wals je inderdaad over diegene heen. En dan ben ik het op zich wel eens dat wanneer de ander dan later als argument gebruikt dat ze niet voor zichzelf kunnen opkomen dat ze ook een beetje in de slachtofferrol kruipen. Helemaal als ze er niet mee aan de slag gaan.
Dus TO, goed dat je er wat aan wilt doen! Ik hoop dat je hier nuttige info vindt.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:10
Ja, zo dacht ik er ook altijd over... Maar dat zag men dan als 'slachtoffergedrag'.iris1969 schreef: ↑13-07-2018 11:52Eens, maar die mensen hebben ook hun eigen verantwoordelijkheid om netjes te blijven.
Ik vind niet dat het zo mag zijn dat, omdat jij moeite hebt met je grenzen aangeven, die ander dan een vrijbrief heeft voor wangedrag.
Ik vind het soms zelfs gewoon victimblaming als bij pesten wordt gezegd dat de ander het toeliet.
Het leven is helaas niet altijd rechtvaardig. En het punt is, dat jij een probleem hebt, want jij voelt je zwaar klote onder dat wangedrag.
Iemand die het nodig heeft om een ander te kleineren, zou ook met zichzelf aan de slag moeten, maar die heeft er geen last van als-ie er niet door z'n omgeving op wordt aangesproken.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:13
Jammer is dat ja. Wat dat aangaat is die secularisatie eerder een vloek dan een zegen, al dank ik de hemel er op mijn knietjes voorvivinnetje schreef: ↑13-07-2018 12:10Ja, zo dacht ik er ook altijd over... Maar dat zag men dan als 'slachtoffergedrag'.
Het leven is helaas niet altijd rechtvaardig. En het punt is, dat jij een probleem hebt, want jij voelt je zwaar klote onder dat wangedrag.
Iemand die het nodig heeft om een ander te kleineren, zou ook met zichzelf aan de slag moeten, maar die heeft er geen last van als-ie er niet door z'n omgeving op wordt aangesproken.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:13
Klopt, ik bedoel dat we niet naar een samenleving toe moeten waarin alleen de expliciete nee-zeggers de baas zijn.vivinnetje schreef: ↑13-07-2018 12:10Ja, zo dacht ik er ook altijd over... Maar dat zag men dan als 'slachtoffergedrag'.
Het leven is helaas niet altijd rechtvaardig. En het punt is, dat jij een probleem hebt, want jij voelt je zwaar klote onder dat wangedrag.
Iemand die het nodig heeft om een ander te kleineren, zou ook met zichzelf aan de slag moeten, maar die heeft er geen last van als-ie er niet door z'n omgeving op wordt aangesproken.
Ik denk dus dat er een grote rol is weggelegd bij de opvoeding, die ook gericht moet zijn op rekening houden met anderen.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:17
Dankjewel voor alle reacties ( en die er nog gaan komen).
Wat ik vooral heel nuttig vind om te lezen dat men aangeeft is dat er echt een balans mag zijn in het aangeven van grenzen. Je hoeft er niet altijd boven op te zitten, maar in sommige gevallen mag je best de keuze maken om het van je af te laten glijden (zoals bij de persoon die steeds weer blijft aanhalen dat ik onzeker ben).
Ik vind het ook totaal geen vrijbrief om over iemand's grenzen heen te gaan als overduidelijk is dat deze persoon ze niet aan kan geven of aangeeft er moeite mee te hebben. Ik heb veel meer respect voor mensen die aangeven er ook soms moeite mee te hebben (gehad) en je daarin willen helpen groeien.
Helaas zijn er meer mensen op de wereld.
Waar ik bij de persoon waar ik hierboven over vertelde bang voor ben is dat er wederom een defensieve reactie komt , ook als ik mijn gevoel toon. En dat de sfeer dus nog meer om te snijden wordt (eerdere ervaring).
Betreft de mannen. Vaak geintjes over mijn lengte en me niet serieus nemen vanwege mijn jonge uiterlijk.
Geintjes over lengte kunnen leuk bedoeld zijn, maar ze kunnen ook bloed irritant worden met name in combinatie met mij niet serieus nemen.
Wat ik vooral heel nuttig vind om te lezen dat men aangeeft is dat er echt een balans mag zijn in het aangeven van grenzen. Je hoeft er niet altijd boven op te zitten, maar in sommige gevallen mag je best de keuze maken om het van je af te laten glijden (zoals bij de persoon die steeds weer blijft aanhalen dat ik onzeker ben).
Ik vind het ook totaal geen vrijbrief om over iemand's grenzen heen te gaan als overduidelijk is dat deze persoon ze niet aan kan geven of aangeeft er moeite mee te hebben. Ik heb veel meer respect voor mensen die aangeven er ook soms moeite mee te hebben (gehad) en je daarin willen helpen groeien.
Helaas zijn er meer mensen op de wereld.
Waar ik bij de persoon waar ik hierboven over vertelde bang voor ben is dat er wederom een defensieve reactie komt , ook als ik mijn gevoel toon. En dat de sfeer dus nog meer om te snijden wordt (eerdere ervaring).
Betreft de mannen. Vaak geintjes over mijn lengte en me niet serieus nemen vanwege mijn jonge uiterlijk.
Geintjes over lengte kunnen leuk bedoeld zijn, maar ze kunnen ook bloed irritant worden met name in combinatie met mij niet serieus nemen.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:19
Jufjoke schreef: ↑13-07-2018 12:06Dat neem jij aan. Maar dat weet je niet.
Als ik mijn wandelmaatje app met 'vanavond wandelen? ' zegt ze zelden nee. Ik kan toch niet ruiken of zij toezegt omdat ze er zin in heeft of omdat ze geen nee wil zeggen? Als ik daar allemaal bij stil moet staan...pfff...Ik ga er gewoon vanuit dat ze ja zegt als ze zin heeft, en nee zegt als ze geen zin heeft.
Tja en dat is nou net de fout die mensen, die veel over de grenzen van anderen gaan, maken.
Nou is dat met dat wandelen niet zo gek, maar in de werksfeer vaak wel. Mijn niet zo leuke collega die dan vraagt: 'Kijk jij nog even dat rekenen na?' op het moment dat ik weg wil gaan. Dan heb ik nog ongeveer vijf minuten tijd voor haar klas, maar heeft ze voor een kwartier werk voor me. Die tijd 'pikt' of probeert ze dan te pikken van een andere collega. Het valt haar vies tegen dat ik na een paar keer dus echt maar vijf minuten tijd daar aan besteed en de rest laat liggen.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 13-07-2018 12:43
0.15% gewijzigd
vrijdag 13 juli 2018 om 12:23
En da’s dan weer passief agressief van jou.Andersom schreef: ↑13-07-2018 12:19Tja en dat is nou net de fout die mensen, die veel over de grenzen van anderen gaan, maken.
Nou is dat met dat wandelen niet zo gek, maar in de werksfeer vaak wel. Mijn niet zo leuke collega die dan vraagt: 'Kijk jij nog even dat rekenen na?' op het moment dat ik weg wil gaan. Dan heb ik nog ongeveer vijf minuten tijd voor haar klas, maar heeft ze voor een kwartier werk voor me. Die tijd 'pikt' of probeert ze dan te pikken van een andere collega. Het valt haar vies tegen dat ik na een paar keer dus echt maar vijf minuten tijd dat aan besteed en de rest laat liggen.
Je kunt ook zeggen “ mijn tijd zit er op , dat haal ik niet meer “ oid.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:28
Je mag best chagrijnig reageren hoor op zulke dingen. Kwets je niemand mee maar je laat ermee merken dat de relatie verslechterd tussen de ander en jou. Is vaak wel een laagdrempeliger begin van grenzen aangeven dan heel assertief aangeven dat ze moeten kappen met die grapjes of quasi nonchalant aangeven dat ze zich kinderachtig gedragen. Oefen je ook gelijk met het verdragen van gespannen sferen.Koe1 schreef: ↑13-07-2018 12:17Waar ik bij de persoon waar ik hierboven over vertelde bang voor ben is dat er wederom een defensieve reactie komt , ook als ik mijn gevoel toon. En dat de sfeer dus nog meer om te snijden wordt (eerdere ervaring).
Betreft de mannen. Vaak geintjes over mijn lengte en me niet serieus nemen vanwege mijn jonge uiterlijk.
Geintjes over lengte kunnen leuk bedoeld zijn, maar ze kunnen ook bloed irritant worden met name in combinatie met mij niet serieus nemen.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:39
Heel herkenbaar. Ik ben zelf ook klein en toen ik nog jong was werd ik ook niet altijd serieus genomen als ik mijn deskundigheid op een bepaald gebied toonde. Ik kwam er bij hun achter dat hun mannelijke ego in het geding was.
Nu ik ouder ben en ook zekerder van mezelf hou ik geen rekening met hun tere ego meer en toon ik met mijn houding dat er geen ruimte is voor die "grapjes", maar wel voor echte grapjes. Ze weten het verschil dondersgoed hoor.
vrijdag 13 juli 2018 om 12:42
Nee, want mijn tijd zit er dan nog niet op. Ze bedenkt alleen altijd iets dat meer tijd kost dan ik heb. Dus ik maak mijn tijd vol en dan ga ik. Dat geef ik ook aan hoor. Ik zeg dat ik de helft heb nagekeken en dat mijn tijd er nu echt op zit.blijfgewoonbianca schreef: ↑13-07-2018 12:23En da’s dan weer passief agressief van jou.
Je kunt ook zeggen “ mijn tijd zit er op , dat haal ik niet meer “ oid.
Oh, en verder is de hele sfeer daar niet zo leuk. Jouw Toko, mijn Toko principe. Iedereen probeert het voor zijn groep het beste te regelen, zonder bij het grote geheel stil te staan.
