Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven: hoe en wanneer ging jij het leren?
vrijdag 13 juli 2018 om 10:48
Grenzen aangeven, ik heb het blijkbaar nog niet geleerd.
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
vrijdag 13 juli 2018 om 21:47
florence13 schreef: ↑13-07-2018 19:26Haha, op zich ook een manier om ernaar te kijken.
Maar ik doelde meer op:
- waarom word ik nooit gevraagd voor een leuk project? Oh we namen aan dat je daar geen tijd voor had...
- waarom ben ik niet meegevraagd sporten? Oh we namen aan dat je daar te moe voor was...
- waarom word ik niet betrokken bij een leuke samenwerkinf? Oh we namen aan dat je al genoeg op je bord had...
- waarom nemen jullie al die dingen over mij gewoon aan? Ja, jij kuntniet goed nee zeggen, dus we hebben het maar voor je gedaan.
Oh maar dat bedoelde ik niet hoor. Dat je nooit ergens voor gevraagd wordt.
Dan las je over de vet gedrukte woorden heen.Andersom schreef: ↑13-07-2018 15:35Nee, het alternatief is dat je jezelf afvraagt of je deze vraag in deze situatie wel aan iemand kunt stellen. Of dat je je 'probleem' ook op een andere manier kunt oplossen. Of dat je de vraag nog even vooruit kunt schuiven. Vaak weet je zelf wel wie in jouw omgeving moeite heeft met nee zeggen.
vrijdag 13 juli 2018 om 22:35
Nee hoor ik zag het dikgedrukte wel. maar ik kan niet elke situatie op elk moment voor elk persoon inschatten, en vind ook niet dat je dat van anderen mag verwachten. Maar stel ik zou dat toch doen en ik schat in dat die persoon moe en druk is, dan krijg je dus bovenstaande. Ik ben dus echt van mening dat je niet op die manier voor mensen in moet gaan vullen, zij kennen hun situatie, ik niet. Als ik dan die situatie toch in ga vullen, omdat zij vast niet zelf in staat zijn om een antwoord te kunnen geven waar ze achter staan/goed voor hen is, vind ik dat ik hen echt te kort doe.
zaterdag 14 juli 2018 om 08:38
Moon-Alisa schreef: ↑13-07-2018 11:06Ik ben zelf met een haptonoom hiermee bezig. Bij mij is het zo dat ik soms zelf niet eens voel wat ik onprettig vind. Mensen kunnen daardoor heel lang heel ver gaan. Dit is iets wat ik binnen het gezin geleerd heb vroeger.
Waar zij mij ook bewust maakt is in hoeverre je eigen manier van reageren ook een rol speelt. Ik negeer dingen meestal waardoor de ander ook niets met mijn reactie kan.
Zo zou ik bijv nooit gaan huilen als een ander iets vervelends doet. Terwijl dat soms wel helpt om de ander duidelijk te maken dat iets echt moet stoppen.
Zelf overweeg ik ook haptonomie.
Aan mezelf merk ik dat ik bepaalde gevoelens en emoties te veel lijk op te kroppen, waardoor ik een wandelende tijdbom lijk te worden.
Dat is iets wat ik niet langer meer wil.
zaterdag 14 juli 2018 om 08:41
Ik heb dus precies hetzelfde.iris1969 schreef: ↑13-07-2018 11:12Grenzen aangeven is ontzettend lastig. Je kunt het te slap doen of te sterk.
Ik ging vaak veel te lang mee in het dominante gedrag van andere mensen tot het me te veel werd en ik ontplofte en dan is het heel makkelijk om de ontplofte persoon de schuld te geven en zelf je handen in onschuld te wassen als dominant persoon zijnde.
Ik ben hiermee aan de gang gegaan met therapie, veel lezen en luisteren op het internet en het weren van diverse mensen uit mijn leven.
Nu leg ik mijn punt 1 of een paar keer uit en daarna loop ik weg van de discussie of de persoon.
Ook benoem ik vaak het gedrag van die persoon en zeg ik dat ik dat niet prettig vind ipv dat ik in een zinloze discussie beland of me laat beledigen/kwetsen door "grapjes".
Ook ik heb dus dat ik op den duur kan ontploffen en daardoor lijk ik vaak de schuld te krijgen (van conflicten etc).
Dat vind ik erg frustrerend.
Ik moet opener en transparanter over mijn gevoelens worden.
Dit is in de praktijk echter zeer complex voor mij.
zaterdag 14 juli 2018 om 22:34
Geloof dat dat de key is.Lee2017 schreef: ↑14-07-2018 08:41Ik heb dus precies hetzelfde.
Ook ik heb dus dat ik op den duur kan ontploffen en daardoor lijk ik vaak de schuld te krijgen (van conflicten etc).
Dat vind ik erg frustrerend.
Ik moet opener en transparanter over mijn gevoelens worden.
Dit is in de praktijk echter zeer complex voor mij.
Onprettig gevoel: uitspreken.
Anders krop je idd en krijg je inderdaad ontploffingen.
Herkenbaar hoor.
zondag 15 juli 2018 om 09:54
In het verleden zijn er ook vriendschappen bij mij spaak gelopen, ook doordat ik niet genoeg voor mezelf opkwam, mijn irritaties ging opkroppen en het contact zodoende steeds meer scheef ging groeien (vervreemding van elkaar etc).
Dit vind ik erg naar en ik heb er nog steeds last van.
Ook dit heeft weer te maken met grenzen aangeven.
Dit is qua sociale omgang sowieso erg belangrijk.
Anders gaan mensen echt over je heen lopen en ga je hier steeds meer onder lijden.
Hier moet ik ook nog erg veel aan werken.
Dit vind ik erg naar en ik heb er nog steeds last van.
Ook dit heeft weer te maken met grenzen aangeven.
Dit is qua sociale omgang sowieso erg belangrijk.
Anders gaan mensen echt over je heen lopen en ga je hier steeds meer onder lijden.
Hier moet ik ook nog erg veel aan werken.
dinsdag 17 juli 2018 om 19:03
Lee2017 schreef: ↑15-07-2018 09:54In het verleden zijn er ook vriendschappen bij mij spaak gelopen, ook doordat ik niet genoeg voor mezelf opkwam, mijn irritaties ging opkroppen en het contact zodoende steeds meer scheef ging groeien (vervreemding van elkaar etc).
Dit vind ik erg naar en ik heb er nog steeds last van.
Ook dit heeft weer te maken met grenzen aangeven.
Dit is qua sociale omgang sowieso erg belangrijk.
Anders gaan mensen echt over je heen lopen en ga je hier steeds meer onder lijden.
Hier moet ik ook nog erg veel aan werken.
Ook heel herkenbaar. En dan contacten laten verwateren.
dinsdag 17 juli 2018 om 19:37
Ik ben een persoon die gevoelens moeilijk kan verbergen. Je zult aan mijn gezicht zien hoe ik me ergens bij voel. Ook als iets me raakt.
Ik hoor van anderen mensen steeds dat ik het zou moeten verbergen, want mensen maken misbruik van de 'zwakte' die ze in je kunnen zien.
Ik irriteer me gruwelijk aan het feit dat dit gezegd wordt, maar merk inderdaad dat ik vaker daardoor de sigaar ben en me meer moet verdedigen.
Mensen hier ook ervaring mee?
Ik hoor van anderen mensen steeds dat ik het zou moeten verbergen, want mensen maken misbruik van de 'zwakte' die ze in je kunnen zien.
Ik irriteer me gruwelijk aan het feit dat dit gezegd wordt, maar merk inderdaad dat ik vaker daardoor de sigaar ben en me meer moet verdedigen.
Mensen hier ook ervaring mee?
dinsdag 17 juli 2018 om 19:43
Spreek je uit. Er is niets mis met gevoelens maar wel met miskent in een hoekje kruipen. Dan maak je jezelf klein. Zeg gewoon: ik word hier niet blij van of ik word hier verdrietig van (of boos). Maak van jezelf geen bang vogeltje.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 17 juli 2018 om 19:44
Goede tip, dankjewel!viva-amber schreef: ↑17-07-2018 19:43Spreek je uit. Er is niets mis met gevoelens maar wel met miskent in een hoekje kruipen. Dan maak je jezelf klein. Zeg gewoon: ik word hier niet blij van of ik word hier verdrietig van (of boos). Maak van jezelf geen bang vogeltje.
dinsdag 17 juli 2018 om 20:00
Dat is zeer treffend geschreven.viva-amber schreef: ↑17-07-2018 19:43Spreek je uit. Er is niets mis met gevoelens maar wel met miskent in een hoekje kruipen. Dan maak je jezelf klein. Zeg gewoon: ik word hier niet blij van of ik word hier verdrietig van (of boos). Maak van jezelf geen bang vogeltje.
Jezelf klein maken is niet goed.
Dan kan er echt over je heen gelopen worden.
Dat heb ik in mijn leven vaak helaas moeten ervaren.
dinsdag 17 juli 2018 om 20:01
Zeker wel herkenbaar, alhoewel ik soms ook juist te weinig gezichtsuitdrukking kan tonen.Koe1 schreef: ↑17-07-2018 19:37Ik ben een persoon die gevoelens moeilijk kan verbergen. Je zult aan mijn gezicht zien hoe ik me ergens bij voel. Ook als iets me raakt.
Ik hoor van anderen mensen steeds dat ik het zou moeten verbergen, want mensen maken misbruik van de 'zwakte' die ze in je kunnen zien.
Ik irriteer me gruwelijk aan het feit dat dit gezegd wordt, maar merk inderdaad dat ik vaker daardoor de sigaar ben en me meer moet verdedigen.
Mensen hier ook ervaring mee?
Dan vangen anderen juist weer te weinig signalen op.
Ook ik heb vaak het gevoel dat ik me moet verdedigen, vooral als de communicatie niet duidelijk is.
dinsdag 17 juli 2018 om 20:42
Ik denk dat ik dat nooit zo begrepen heb, tot nu.
Wanneer mensen dus iets bespeuren in je blik (en ik ben me vaak er niet van bewust hoe goed ik emoties uitdruk d.m.v. mijn blik)
weten ze dat het raakt en kunnen ze (indien ze willen) je verder triggeren.
In mijn omgeving zijn er mensen die dit soort mensen negeren als ze iets doen wat niet leuk is.
Het verschil is dat zij hun gezichtsuitdrukking kunnen verbergen.
Ik ga er dan maar automatisch van uit dat deze personen dan 'sterker' overkomen en ook niet veel hoeven te zeggen?
dinsdag 17 juli 2018 om 20:43
Aanvullend op vorige reactie:
Misschien helpt niks zeggen of laten zien dus ook niet.
Nu ik erover nadenken is dat ook niet assertief en helpend (soms gaat de ander gewoon door).
dinsdag 17 juli 2018 om 21:21
Bij sommige mensen helpt niets, want die rammen gewoon verder over je grenzen heen als je er iets van zegt of een blik geeft en dan zijn er ook nog mensen die boos, verongelijkt of zelfs verdrietig gaan doen als je een hele normale grens neerlegt 
Het is gewoon iets heel lastigs om het goed en vooral effectief te doen.
Het is gewoon iets heel lastigs om het goed en vooral effectief te doen.
anoniem_91778 wijzigde dit bericht op 18-07-2018 00:19
0.15% gewijzigd
dinsdag 17 juli 2018 om 23:38
Blijf het altijd pijnlijk vinden, als spanningen, irritaties etc te hoog gaan oplopen en dit uiteindelijk escaleert, in een conflict oid.
Ben zelf jarenlang ook een binnenvetter geweest, die alles voortdurend opkropte.
Daar ben ik nu wel klaar mee en ik wil niet langer meer in situaties belanden waarin ik mij in allerlei bochten moet wringen en/of op een verkapte manier moet communiceren dat ik iets vervelend vind of dat iets mij hindert oid.
Ben zelf jarenlang ook een binnenvetter geweest, die alles voortdurend opkropte.
Daar ben ik nu wel klaar mee en ik wil niet langer meer in situaties belanden waarin ik mij in allerlei bochten moet wringen en/of op een verkapte manier moet communiceren dat ik iets vervelend vind of dat iets mij hindert oid.
woensdag 18 juli 2018 om 08:33
In stappen.
1: na zwaar gepest op de basisschool mijn pacifistische hippie-opvoeding achter me gelaten. Nooit meer gepest.
2: na dreiging tweede burn-out ontslag genomen en nooit meer een nieuwe baan gezocht
3: na hoog oplopende irritaties mijn aandelen verkocht en nooit meer partners of personeel
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
woensdag 18 juli 2018 om 08:40
Een ander die jou vertelt wat je wel en niet mag laten zien en hoe je je moet gedragen is ook een beetje raar. Een andere bepaalt dat niet voor jou. Hoe komt het dan een ander jou behandelt als een kind van 5?
Gebeurt dat vaak?
Gebeurt dat vaak?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 20 juli 2018 om 16:46
vrijdag 20 juli 2018 om 17:08
Dat ontlopen van bepaalde personen herken ik ook erg sterk.
Vooral mensen bij wie ik onzekerheid ervaar en me niet op mijn gemak voel (gespannen, onrustig etc).
Wie ervaart eigenlijk problemen in het aangeven van grenzen in vriendschappen?
In het verleden heb ik hierin wel problemen gehad.
Daardoor zijn sommige vriendschappen uiteindelijk scheef gegroeid.
Soms bleek uiteindelijk dat er ook geen goede chemie aanwezig was.
Dat is altijd wel erg wrang om achteraf te moeten constateren.
Vooral mensen bij wie ik onzekerheid ervaar en me niet op mijn gemak voel (gespannen, onrustig etc).
Wie ervaart eigenlijk problemen in het aangeven van grenzen in vriendschappen?
In het verleden heb ik hierin wel problemen gehad.
Daardoor zijn sommige vriendschappen uiteindelijk scheef gegroeid.
Soms bleek uiteindelijk dat er ook geen goede chemie aanwezig was.
Dat is altijd wel erg wrang om achteraf te moeten constateren.
vrijdag 20 juli 2018 om 17:53
Goede vraag want daar loop ik nu tegenaan.
Ik heb een hele tijd geen werk gehad en trok een beetje toe naar mensen die ook geen werk hadden of een beetje buiten de maatschappij vielen. Deels om praktische redenen, zij hadden ook minder te besteden dan werkende leeftijdgenoten en zij hadden ook door de week tijd om wat af te spreken. Deels ook omdat ik het gevoel had voor werkende mensen geen interessant gezelschap te zijn.
Maar na een paar jaar, ga je toch merken waaróm iemand niet zo veel vrienden heeft. Bijv erg negatief in het leven staan, snel ruzie maken, heel erg aanwezig zijn. En ik merk aan mezelf dat ik er weer aan toe ben om met 'positief gestemde' mensen af te spreken en liefst ook met een beetje ambitie.
Het is lastig om dat aan te geven. Wil de ander niet kwetsen maar tegelijk merk ik dat 'zulke mensen' niet gevoelig zijn voor vage hints.
Dan is ontlopen mijn oplossing maar dat werkt natuurlijk niet eeuwig. Dan kun je op een gegeven moment nergens meer heen.
Wel heb ik de les geleerd dat ik energie moet steken in mensen die ik écht leuk vind. En niet in Jantje of Pietje die toevallig ook op donderdagochtend vrij heeft.
Ik heb een hele tijd geen werk gehad en trok een beetje toe naar mensen die ook geen werk hadden of een beetje buiten de maatschappij vielen. Deels om praktische redenen, zij hadden ook minder te besteden dan werkende leeftijdgenoten en zij hadden ook door de week tijd om wat af te spreken. Deels ook omdat ik het gevoel had voor werkende mensen geen interessant gezelschap te zijn.
Maar na een paar jaar, ga je toch merken waaróm iemand niet zo veel vrienden heeft. Bijv erg negatief in het leven staan, snel ruzie maken, heel erg aanwezig zijn. En ik merk aan mezelf dat ik er weer aan toe ben om met 'positief gestemde' mensen af te spreken en liefst ook met een beetje ambitie.
Het is lastig om dat aan te geven. Wil de ander niet kwetsen maar tegelijk merk ik dat 'zulke mensen' niet gevoelig zijn voor vage hints.
Dan is ontlopen mijn oplossing maar dat werkt natuurlijk niet eeuwig. Dan kun je op een gegeven moment nergens meer heen.
Wel heb ik de les geleerd dat ik energie moet steken in mensen die ik écht leuk vind. En niet in Jantje of Pietje die toevallig ook op donderdagochtend vrij heeft.
Je kunt méér.
