Grenzen aangeven: hoe en wanneer ging jij het leren?

13-07-2018 10:48 253 berichten
Alle reacties Link kopieren
Grenzen aangeven, ik heb het blijkbaar nog niet geleerd.
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.

Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).

Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.

Hoe zat/zit het bij jullie?
Eslarealidad schreef:
13-07-2018 11:18
Hoe steken bepaalde mannen dan de draak met je?
Zijn het geen grapjes dan? Ik hou wel van humor, ga er dan ook in mee.
Bij mij gaan grenzen aangeven automatisch denk ik.
Ben daar niet zo mee bezig.
Gaat vanzelf, nog meer als je ouder wordt. Wat je wel en niet wil. Het zit in je leefpatroon. Soort signaal. Laats zei iemand er wat van dat ik voordrong in de rij. Ik zag haar niet. Dan gelijk zo een grote bek.
Dan ga ik er gelijk op in. Die ging over mijn grens. Bedoel je zoiets?
Bijzonder. Je dringt voor en wil ook nog bepalen hoe een ander erop mag reageren.
Ik merk dat ik dat het ergerlijkste gedrag vindt anno nu, mensen die per ongeluk/of expres zelfs, je benadelen en dan zichzelf daarna weer als middelpunt van de situatie blijven zien.
Als ik al dan niet per ongeluk iets onbeschofts doe vind ik dat ik het ongemak voor de ander moet wegnemen en ga zeker niet mezelf dubbel centraal stellen in zo'n situatie.
Lee2017 schreef:
14-07-2018 08:41
Ik heb dus precies hetzelfde.
Ook ik heb dus dat ik op den duur kan ontploffen en daardoor lijk ik vaak de schuld te krijgen (van conflicten etc).
Dat vind ik erg frustrerend.
Ik moet opener en transparanter over mijn gevoelens worden.
Dit is in de praktijk echter zeer complex voor mij.
Ook bekend.
Wat hier hielp was mijn mond houden.
Gewoon alleen maar voelen wat er gebeurd, een pauze nemen.
Het gekke was dat mijn ex, met wie ik een zogenaamde vriendschap had, helemaal doorflipte toen ik dit probeerde.
Het was net alsof er een soort rollenspel voor mijn ogen gebeurde waarbij hij eerst zijn eigen rol en bij gebrek aan reactie van mij uit ellende mijn rol er maar bijpakte.
Hij ging van eerst zogenaamd kalm mij heel redelijk even goed uitleggen waarom ik zo'n mispunt was naadloos over in ' je vindt zeker...' en dat steeds emotioneler.
Omdat ik echt grenzen moest leren stellen :-D toch weer een keer afgesproken.
Toen werd hij dus helemaal paniekerig, omdat ik niet reageerde. Hoe druk ik me maakte was voor hem een soort uiting van gevoel, een band. Deed ik dat niet meer was de hele band weg.
Weer een hele tirade en weg was hij.
Heel gek en ook leerzaam om te zien.
Moon-Alisa schreef:
20-07-2018 17:53
Goede vraag want daar loop ik nu tegenaan.

Ik heb een hele tijd geen werk gehad en trok een beetje toe naar mensen die ook geen werk hadden of een beetje buiten de maatschappij vielen. Deels om praktische redenen, zij hadden ook minder te besteden dan werkende leeftijdgenoten en zij hadden ook door de week tijd om wat af te spreken. Deels ook omdat ik het gevoel had voor werkende mensen geen interessant gezelschap te zijn.

Maar na een paar jaar, ga je toch merken waaróm iemand niet zo veel vrienden heeft. Bijv erg negatief in het leven staan, snel ruzie maken, heel erg aanwezig zijn. En ik merk aan mezelf dat ik er weer aan toe ben om met 'positief gestemde' mensen af te spreken en liefst ook met een beetje ambitie.

Het is lastig om dat aan te geven. Wil de ander niet kwetsen maar tegelijk merk ik dat 'zulke mensen' niet gevoelig zijn voor vage hints.

Dan is ontlopen mijn oplossing maar dat werkt natuurlijk niet eeuwig. Dan kun je op een gegeven moment nergens meer heen.

Wel heb ik de les geleerd dat ik energie moet steken in mensen die ik écht leuk vind. En niet in Jantje of Pietje die toevallig ook op donderdagochtend vrij heeft.
Zeer treffend geschreven en ook erg herkenbaar voor mij.

Vooral de laatste alinea is ook voor mij zéér belangrijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb hier ook lang veel problemen mee gehad. Nu al een hele tijd niet meer, maar is wel een proces van jaren geweest om dit te bereiken. Belangrijk is te ontdekken waar jouw grenzen liggen, wat vind je acceptabel gedrag en wat niet, wat vind je belangrijk en wat niet. Dit moet je heel goed helder hebben. Verder is het aan te raden een assertiviteitstraining te volgen bij bijvoorbeeld een volksuniversiteit helpt zeer goed. Verder is het zeer belangrijk van jezelf te houden en jezelf op 1 te zetten, trouw zijn aan jezelf. Voor jezelf opkomen betekent niet dat je de ander moet overschreeuwen of 'omver moet lullen' nee hoor, zeggen wat je wil is genoeg op jouw manier en op jouw moment, desnoods met wat humor erbij. Sta erboven, Jouw eigen welzijn is belangrijk. In het begin zullen mensen er aan moeten wennen en moet je volhouden, over een tijd weet je niet meer beter. Nieuwe mensen zullen eerder mensen zijn die jouw grenzen vanzelf respecteren en die niet steeds tegen jouw grenzen lopen aan te duwen. De reden dat je dat soort mensen (dominante mensen, mensen die jouw grenzen niet respecteren') veel treft is omdat je dit moet leren, daarna kom je ze nauwelijks nog tegen en/of zullen ze je met respect behandelen. Zet hem op en houd vol, het kan wel even duren voordat je het onder de knie hebt maar daarna ben je echt heel blij.
Alle reacties Link kopieren
Dank je Lee. Ik wilde er niet speciaal een topic over openen maar nu ik het hier kwijt kan, is dat wel prettig.

Ik was verschillende mensen aan het ontlopen maar de wereld werd steeds kleiner daardoor. Zeker toen een vroegere 'vriendin' opdook bij twee van mijn hobby's. Niet dat ik daar niet meer naartoe ging maar het is een hobby op verschillende locaties en haar meed ik wel.

Ik heb het ook met 'de mannen'. Ben al lang vrijgezel, dat is algemeen bekend, en lig goed in de markt zegmaar. Er zijn er een paar met wie ik 'bij gebrek aan beter' een tijdje ben omgegaan. Idd een beetje van, je hebt door de week vrij ivm geen werk, Pietje heeft ook door de week af en toe vrij ivm ploegendienst, en je gaat afspreken.
Overigens had Pietjes destijds net een relatie en dacht ik dat wij dus echt vriendschappelijk waren, maar nadat Pietje zijn relatie uit was, ging hij ineens heel raar doen.

Nouja die zie ik dus vanavond. Ben benieuwd.

Overigens zeggen andere mannen ook dat ik echt te lief ben naar probleemgevallen en dat ik op mijn strepen moet staan. Maar ik zie niet alleen maar een 'probleemgeval', ik heb het oprecht gezellig gehad op momenten.

Het is goed te merken dat ik met de gezonde mensen ook prima mee kan komen, nu. Heb mezelf een beetje tekort gedaan.
Je kunt méér.
Het-groepje schreef:
20-07-2018 18:10
Ook bekend.
Wat hier hielp was mijn mond houden.
Gewoon alleen maar voelen wat er gebeurd, een pauze nemen.
Het gekke was dat mijn ex, met wie ik een zogenaamde vriendschap had, helemaal doorflipte toen ik dit probeerde.
Het was net alsof er een soort rollenspel voor mijn ogen gebeurde waarbij hij eerst zijn eigen rol en bij gebrek aan reactie van mij uit ellende mijn rol er maar bijpakte.
Hij ging van eerst zogenaamd kalm mij heel redelijk even goed uitleggen waarom ik zo'n mispunt was naadloos over in ' je vindt zeker...' en dat steeds emotioneler.
Omdat ik echt grenzen moest leren stellen :-D toch weer een keer afgesproken.
Toen werd hij dus helemaal paniekerig, omdat ik niet reageerde. Hoe druk ik me maakte was voor hem een soort uiting van gevoel, een band. Deed ik dat niet meer was de hele band weg.
Weer een hele tirade en weg was hij.
Heel gek en ook leerzaam om te zien.
Heel herkenbaar!

Ik had vroeger een vriendin die mij ook altijd boos maakte door te zuigen. Toen ik daar een keertje mee stopte leek het wel of ze daar niet tegen kon en ze bleef maar trekken en trekken en ze werd steeds kwader. Ik had echt de indruk dat ze het nodig had dat ik boos werd zodat ze zich boven zij kon stellen, omdat ik dan "labiel" was en zij niet.
Moon-Alisa schreef:
21-07-2018 08:43
Dank je Lee. Ik wilde er niet speciaal een topic over openen maar nu ik het hier kwijt kan, is dat wel prettig.

Ik was verschillende mensen aan het ontlopen maar de wereld werd steeds kleiner daardoor. Zeker toen een vroegere 'vriendin' opdook bij twee van mijn hobby's. Niet dat ik daar niet meer naartoe ging maar het is een hobby op verschillende locaties en haar meed ik wel.

Ik heb het ook met 'de mannen'. Ben al lang vrijgezel, dat is algemeen bekend, en lig goed in de markt zegmaar. Er zijn er een paar met wie ik 'bij gebrek aan beter' een tijdje ben omgegaan. Idd een beetje van, je hebt door de week vrij ivm geen werk, Pietje heeft ook door de week af en toe vrij ivm ploegendienst, en je gaat afspreken.
Overigens had Pietjes destijds net een relatie en dacht ik dat wij dus echt vriendschappelijk waren, maar nadat Pietje zijn relatie uit was, ging hij ineens heel raar doen.

Nouja die zie ik dus vanavond. Ben benieuwd.

Overigens zeggen andere mannen ook dat ik echt te lief ben naar probleemgevallen en dat ik op mijn strepen moet staan. Maar ik zie niet alleen maar een 'probleemgeval', ik heb het oprecht gezellig gehad op momenten.

Het is goed te merken dat ik met de gezonde mensen ook prima mee kan komen, nu. Heb mezelf een beetje tekort gedaan.
Dit is ook zoooo herkenbaar! Ik heb diverse mensen met grote problemen als vriendin gehad, bij eentje was het zelfs een beetje borderline-achtig. Dat was niet goed voor mij, want die vriendschappen werden eenzijdig en ik werd gewoon gebruikt.

Bij mannen heb ik dit ook vaak gehad. Te aardig tegen een man met weinig opties en hij denkt gelijk verliefd te zijn. Gelukkig wimpelde ik die wel gelijk af, al heb ik ook wel vriendjes gehad die helaas achteraf gezien toch te veel issues bleken te hebben gehad waarin ze mij mee wilden zuigen.
Alle reacties Link kopieren
Borderliners, yep, twee...

Eentje duikt nu weer op in mijn 'kringen'. Zij flikte me ook iets wat ik best heftig vond. Ze praatte me aan dat het met mij niet goed ging. En toen ik zei dat ik in dat geval even geen prikkels wilde hebben en ook geen appjes etc van haar, was dat kennelijk niet de gehoopte reactie.
Ze vond dat we snel weer moesten afspreken, ik moest maar naar haar toe komen.
En wat ze deed was juist heel veel berichten sturen, apps, mailtjes, FB-chat-dingen, etc.
Dat ik als het écht niet goed gaat, even met rust gelaten moet worden, deed er niet toe. Kennelijk was ze toch niet zo bezorgd.

OK... warrig verhaal. Maar ik merkte dat het doel van haar berichten 'dat het echt niet goed met me ging', was, dat ik aandacht VOOR HAAR zou hebben.

Ik was overigens gewoon aan het werk in die periode en daar had niemand last van dat het zo superslecht met mij ging en alles.

Het is naar om te merken dat sommigen echt handelen uit eigenbelang, zelfs als ze daarvoor heftige dingen tegen je gaan zeggen. Vriendschap is over, by the way. Ze had me gemaild en gaf me 'alle tijd om te antwoorden' maar op een gegeven moment bleek ik ontvriend te zijn op FB. Lekker dan.
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
lanisa10 schreef:
20-07-2018 21:59
Ik heb hier ook lang veel problemen mee gehad. Nu al een hele tijd niet meer, maar is wel een proces van jaren geweest om dit te bereiken. Belangrijk is te ontdekken waar jouw grenzen liggen, wat vind je acceptabel gedrag en wat niet, wat vind je belangrijk en wat niet. Dit moet je heel goed helder hebben. Verder is het aan te raden een assertiviteitstraining te volgen bij bijvoorbeeld een volksuniversiteit helpt zeer goed. Verder is het zeer belangrijk van jezelf te houden en jezelf op 1 te zetten, trouw zijn aan jezelf. Voor jezelf opkomen betekent niet dat je de ander moet overschreeuwen of 'omver moet lullen' nee hoor, zeggen wat je wil is genoeg op jouw manier en op jouw moment, desnoods met wat humor erbij. Sta erboven, Jouw eigen welzijn is belangrijk. In het begin zullen mensen er aan moeten wennen en moet je volhouden, over een tijd weet je niet meer beter. Nieuwe mensen zullen eerder mensen zijn die jouw grenzen vanzelf respecteren en die niet steeds tegen jouw grenzen lopen aan te duwen. De reden dat je dat soort mensen (dominante mensen, mensen die jouw grenzen niet respecteren') veel treft is omdat je dit moet leren, daarna kom je ze nauwelijks nog tegen en/of zullen ze je met respect behandelen. Zet hem op en houd vol, het kan wel even duren voordat je het onder de knie hebt maar daarna ben je echt heel blij.
Dankjewel voor je antwoord!:)

Ik geloof er inderdaad in dat je bepaalde personen /persoonlijkheden voor een reden tegen komt. Zonder hen kun je niet aan bepaalde stukken werken.
Wat ik onlangs ook over mezelf heb geleerd is dat ik de lat te hoog leg, in de zin dat ik het aangeven van grenzen ook meteen ga uit proberen bij zeer dominante/verbale mensen.
Juist het 'oefenen' met/op mensen waar je je iets veiliger bij voelt levert succes ervaringen op, waardoor grenzen aangeven een natuurlijker iets wordt. Het zal dan, net zoals jij zegt, op den duur makkelijker worden.
Alle reacties Link kopieren
Dat is een mooie redenering, dat je leert van sommige mensen.

Ik sta momenteel voor de opgave mijn moeder te 'begrenzen'. Tja die kan ik niet even uit mijn vriendenkring bonjouren.
Het gaat altijd over moeilijke dingen, zieke mensen, vervelende collega's, dingen van vroeger, en het houdt niet op.

Ik kan denk ik oefenen op de 'vroegere vrienden' en dan grenzen stellen bij mijn moeder.
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
Moon-Alisa schreef:
21-07-2018 11:25
Dat is een mooie redenering, dat je leert van sommige mensen.

Ik sta momenteel voor de opgave mijn moeder te 'begrenzen'. Tja die kan ik niet even uit mijn vriendenkring bonjouren.
Het gaat altijd over moeilijke dingen, zieke mensen, vervelende collega's, dingen van vroeger, en het houdt niet op.

Ik kan denk ik oefenen op de 'vroegere vrienden' en dan grenzen stellen bij mijn moeder.
Ligt er natuurlijk aan hoe 'beschadigend' je moeder naar jou toe is. Als ze , na het aangeven van grenzen, er nog steeds overheen gaat (en dingen onoverkomelijk zijn) kun je alsnog contact beëindigen.
Alle reacties Link kopieren
Dank je Koel. Mijn ouders zijn nog bij elkaar, ik heb met vader een goede band. Verder is het contact met mijn broers en schoonzussen ook leuk als we 'met zijn allen' zijn.

Vader is ook ziek dus de tijd is kostbaar. Contact beëindigen is daardoor geen optie voor mij.

Daarnaast heb ik haar nog niet voldoende geconfronteerd met haar gedrag. Zou het ook niet fair vinden om het altijd maar over me heen te laten komen en dan heel resoluut de deur dicht te gooien. Daar zit nog iets tussen.

Ik heb zelf nu hulp van een haptonoom en die helpt mij ook hierbij. Het is moeilijk om een vrouw van 63 nog nieuwe patronen te leren, maar ze zal wel moeten. Ik houd dit niet vol.
Je kunt méér.
Heb zelf nog veel te leren wat betreft grenzen duidelijk aangeven.
Voor sommige personen kan ik echt 'allergisch' zijn.
Dat klinkt wellicht wat heftig en ik moet ook proberen om bij mezelf te blijven en in de 'ik-vorm' aan te geven dat ik iets niet wil en/of vervelend vind.
Dat vind ik nog moeilijk zat en kom mezelf hier regelmatig in tegen.
Moon-Alisa schreef:
21-07-2018 10:19
Borderliners, yep, twee...

Eentje duikt nu weer op in mijn 'kringen'. Zij flikte me ook iets wat ik best heftig vond. Ze praatte me aan dat het met mij niet goed ging. En toen ik zei dat ik in dat geval even geen prikkels wilde hebben en ook geen appjes etc van haar, was dat kennelijk niet de gehoopte reactie.
Ze vond dat we snel weer moesten afspreken, ik moest maar naar haar toe komen.
En wat ze deed was juist heel veel berichten sturen, apps, mailtjes, FB-chat-dingen, etc.
Dat ik als het écht niet goed gaat, even met rust gelaten moet worden, deed er niet toe. Kennelijk was ze toch niet zo bezorgd.

OK... warrig verhaal. Maar ik merkte dat het doel van haar berichten 'dat het echt niet goed met me ging', was, dat ik aandacht VOOR HAAR zou hebben.

Ik was overigens gewoon aan het werk in die periode en daar had niemand last van dat het zo superslecht met mij ging en alles.

Het is naar om te merken dat sommigen echt handelen uit eigenbelang, zelfs als ze daarvoor heftige dingen tegen je gaan zeggen. Vriendschap is over, by the way. Ze had me gemaild en gaf me 'alle tijd om te antwoorden' maar op een gegeven moment bleek ik ontvriend te zijn op FB. Lekker dan.
Wat ongelooflijk naar voor je.
Zelf heb ik zo'n soort situatie een aantal jaar geleden ook gehad.
Deze persoon deed niets anders dan mij claimen, manipuleren, de boel verdraaien en mij steeds een schuldgevoel proberen aan te praten.
Het koste me op den duur zodanig veel energie dat ik op den duur de stekker er uit getrokken heb.
En om eerlijk te zijn heb ik hier niet echt spijt van gehad.
Wel heb ik lange tijd met een naar gevoel rondlopen.
Ik had en heb echter geen behoefte meer om het 'bij te leggen' oid.
Lee2017 schreef:
21-07-2018 19:34
Wat ongelooflijk naar voor je.
Zelf heb ik zo'n soort situatie een aantal jaar geleden ook gehad.
Deze persoon deed niets anders dan mij claimen, manipuleren, de boel verdraaien en mij steeds een schuldgevoel proberen aan te praten.
Het koste me op den duur zodanig veel energie dat ik op den duur de stekker er uit getrokken heb.
En om eerlijk te zijn heb ik hier niet echt spijt van gehad.
Wel heb ik lange tijd met een naar gevoel rondlopen.
Ik had en heb echter geen behoefte meer om het 'bij te leggen' oid.
Ik heb ook grote schoonmaak gehouden onder mijn vriendinnen en binnenkort vliegt er nog een frenemy uit. Ik zal haar melden waarom, maar ik denk niet dat de boodschap aan zal komen, aangezien zij mijn woorden ook altijd verdraait.
Wat vervelend en ook moeilijk voor je , iris1969.
Zulke situaties ken ik helaas ook.
Wil je in ieder geval erg veel sterkte hiermee wensen en je hierbij een hart onder de riem steken.
Lee2017 schreef:
21-07-2018 19:58
Wat vervelend en ook moeilijk voor je , iris1969.
Zulke situaties ken ik helaas ook.
Wil je in ieder geval erg veel sterkte hiermee wensen en je hierbij een hart onder de riem steken.
Wat lief van je :smooch:
Alle reacties Link kopieren
Lee, dank je. Het gaat overigens over iemand die sowieso moeilijk vriendschappen sluit. En nogal negatief in het leven staat, ook.
Ik had altijd ook iets van 'zielig' bij zulke mensen. Maarja als je volwassen bent, kun je ook hulp zoeken bij je issues.

Vanmiddag weer een uitdaging, ik ga met een groep weg die wel leuk is, maar één man is vervelend. We zijn ook een tijdje leuk met elkaar omgegaan, maar toen werd hij vervelend. Ik hoop dat ik me vanmiddag sterk kan houden en kan aangeven dat ik geen zin in hem heb.
Je kunt méér.
Momenteel ondervind ik, wat grenzen aangeven betreft, hinder met een vriend van.me.
Telkens als ik met hem afspreek, wil hij dingen ondernemen die erg prijzig zijn.
Een voorbeeld is dat hij vaak met me uit eten wil, in dure restaurants.
Daar is mijn budget helaas niet naar en ik voel me dan op kosten gejaagd en heb al een aantal keren aangegeven dat mij dit financieel niet past.
Hij blijft het echter steeds weer proberen en dat begint zo langzamerhand vervelend te worden.
Heb steeds het gevoel dat ik mijn poot moet stijf houden en dat word ik wel wat zat.
Ben vermoedelijk ook niet uitgesproken genoeg.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Lee2017 schreef:
22-07-2018 19:15
Momenteel ondervind ik, wat grenzen aangeven betreft, hinder met een vriend van.me.
Telkens als ik met hem afspreek, wil hij dingen ondernemen die erg prijzig zijn.
Een voorbeeld is dat hij vaak met me uit eten wil, in dure restaurants.
Daar is mijn budget helaas niet naar en ik voel me dan op kosten gejaagd en heb al een aantal keren aangegeven dat mij dit financieel niet past.
Hij blijft het echter steeds weer proberen en dat begint zo langzamerhand vervelend te worden.
Heb steeds het gevoel dat ik mijn poot moet stijf houden en dat word ik wel wat zat.
Ben vermoedelijk ook niet uitgesproken genoeg.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Ik zou hem ronduit zeggen dat ik het geld niet heb. Als hij dan nog steeds doorzeurt mag hij me voortaan uiteten nemen.
Goed idee :-D
Alle reacties Link kopieren
iris1969 schreef:
22-07-2018 21:21
Ik zou hem ronduit zeggen dat ik het geld niet heb. Als hij dan nog steeds doorzeurt mag hij me voortaan uiteten nemen.
Ja, dat is een oplossing... maar wel een tijdelijke. Als hij altijd betaalt, wordt de relatie scheef.
Ik heb zoiets aan de hand... iemand die er altijd op STAAT om te betalen. En inmiddels is het allang niet leuk meer. Gaat ze even naar de wc, betaalt ze meteen de rekening. Maar ook als de rekening gebracht wordt, gooit zij meteen geld op tafel voor ik het kan doen. Ik wil ook geen scene maken in het openbaar. Dan weet ik ter plaatse nog te bedingen dat ze belooft om me een tikkie te sturen, maar dat komt dan niet. Inmiddels ben ik zo ver dat ik dus gewoon niet meer wil afspreken. Het voelt gewoon niet gelijkwaardig. Het is ook niet zo dat ze veel meer te besteden heeft... ik denk wel iets meer, maar ze heeft ook meer uitgaven (zeker als ze dit zo bij iedereen doet!!).

In jouw geval zou ik gewoon lowbudget voorstellen doen. Koffiedrinken i.p.v. ergens eten. Of ergens gaan wandelen, vind ik ook altijd wel een fijne.
Goed punt!
vivinnetje schreef:
23-07-2018 12:30


In jouw geval zou ik gewoon lowbudget voorstellen doen. Koffiedrinken i.p.v. ergens eten. Of ergens gaan wandelen, vind ik ook altijd wel een fijne.
Geef je hier absoluut gelijk en dat wil ik ook meer gaan doen.
Alle reacties Link kopieren
Das ook raar, Vivinnetje... Heb je al eens gevraagd waarom ze dat doet?

Lee dat van die vriend vind ik ook vreemd. Beetje respectloos ook wel, als je het al meerdere keren hebt aangegeven. Iemand zou met je moeten meedenken in goedkope eettentjes, thuis koken, etc.

A.s. zaterdag had ik een leuk uitje gepland staan aan de andere kant van het land... iemand die nogal opdringerig is, waar ik het eerder al over had, heeft ineens met degene die het organiseert geregeld dat hij ook mee gaat. Ik baalde enorm. En nu werd er ook wat gepuzzeld met auto's, wie met wie, etc. Ik heb de organisator laten weten dat ik met hem meerijd en pertinent niet met die opdringerige figuur.
Het was duidelijk, zei hij. Zal ook voor de terugweg nog wel laten weten dat ik met de organisator meerijd.

Vind het nog steeds jammer dat die ene gast mee gaat maar 2 x 2 uur met hem in een auto was nog erger geweest.
Je kunt méér.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven