Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven: hoe en wanneer ging jij het leren?
vrijdag 13 juli 2018 om 10:48
Grenzen aangeven, ik heb het blijkbaar nog niet geleerd.
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
dinsdag 24 juli 2018 om 16:01
Zelf heb ik het boek ook en ik vind het zeer leerzaam.Dreamcatcher2018 schreef: ↑24-07-2018 13:20Bij mij heeft een combinatie van een ingewikkeld type hond, mindfullness en zo nu en dan meditatie geholpen wat zekerder te zijn.
Ook heb ik veel gehad aan boek: Als ik nee zeg, voel ik mij schuldig.
Na jaren van gebrek aan zelfvertrouwen en geen grenzen aan durven geven, gaat het steeds beter.
Ik wens jou het zelfde toe !
Het blijft echter lastig om bepaalde vaardigheden toe te passen in de praktijk.
Sommige mensen blijven zo complex.
Niet dat ik voortdurend met het vingertje naar een ander wil wijzen.
Ik moet vooral ook kijken naar mijn eigen handelen hierin.
Dergelijke situaties zijn nou eenmaal onvermijdelijk.
dinsdag 24 juli 2018 om 16:16
Zo'n iemand ben ik in het verleden ook mee omgegaan.
Was mij continu schuldgevoelens aan het aanpraten en was zeer onberekenbaar en manipulatief.
Wilde overal zijn zin ook in hebben.
dinsdag 24 juli 2018 om 16:45
Ik merk dat ik in bepaalde situaties nogal vermijdend kan zijn en dat is me in het verleden nogal aangerekend.
Dat vind ik erg pijnlijk.
Ook omdat ik al zo moeilijk voor mezelf kan opkomen en kwetsbaar en onzeker ben in confrontaties.
Moet wel zeggen dat dit confrontaties zijn met personen die ook niet bepaald gemakkelijk zijn en soms zelfs giftig, toxisch oid.
Zelf ben ik ook niet altijd de makkelijkste in de omgang en ben ook te veel een pleaser.
Daar baal ik van en wil niet voortdurend mensen naar de mond praten.
Sommige mensen kunnen echter genadeloos zijn en over je heen walsen als je ze te veel ruimte geeft.
Daarin ligt ook wel veel angst bij mij.
Dat vind ik erg pijnlijk.
Ook omdat ik al zo moeilijk voor mezelf kan opkomen en kwetsbaar en onzeker ben in confrontaties.
Moet wel zeggen dat dit confrontaties zijn met personen die ook niet bepaald gemakkelijk zijn en soms zelfs giftig, toxisch oid.
Zelf ben ik ook niet altijd de makkelijkste in de omgang en ben ook te veel een pleaser.
Daar baal ik van en wil niet voortdurend mensen naar de mond praten.
Sommige mensen kunnen echter genadeloos zijn en over je heen walsen als je ze te veel ruimte geeft.
Daarin ligt ook wel veel angst bij mij.
dinsdag 24 juli 2018 om 16:54
Dat boek klinkt interessant! Ben sowieso weer aardig aan het lezen geslagen. En ze hebben hem in onze bieb.
Coach bevestigde vandaag dat ik prima in staat ben om een LEUKE vriendenkring op te bouwen, in plaats van allemaal mensen die 'iets mankeren'. Het kost alleen denk ik wat meer moeite. Omdat de mensen die 'iets mankeren' en verder geen vrienden hebben, wat vaker tijd hebben en wat meer initiatief nemen.
Waarmee ik niet mensen af wil schrijven die iets mankeren, meer de mensen in slachtofferrol omdat ze iets mankeren.
Coach bevestigde vandaag dat ik prima in staat ben om een LEUKE vriendenkring op te bouwen, in plaats van allemaal mensen die 'iets mankeren'. Het kost alleen denk ik wat meer moeite. Omdat de mensen die 'iets mankeren' en verder geen vrienden hebben, wat vaker tijd hebben en wat meer initiatief nemen.
Waarmee ik niet mensen af wil schrijven die iets mankeren, meer de mensen in slachtofferrol omdat ze iets mankeren.
Je kunt méér.
dinsdag 24 juli 2018 om 17:59
Grappig dat je dit schrijft. Ik denk namelijk deep inside dat ik sociaal gezien 'iets mankeer'. Ik heb dan ook weinig vrienden. Maar ik heb ook weinig vrienden omdat ik geen initiatief neem, juist omdat ik deep inside denk dat ik sociaal gezien 'iets mankeer'.Moon-Alisa schreef: ↑24-07-2018 16:54Omdat de mensen die 'iets mankeren' en verder geen vrienden hebben, wat vaker tijd hebben en wat meer initiatief nemen.
Maar goed, zo wordt het dan toch wel uitgelegd. Ik zie het veel vrienden hebben ook als een bepaalde status... want dan ben je kennelijk leuk om mee om te gaan. Maar waarschijnlijker is dat ze minder angst hebben om zichzelf te zijn en zichzelf daardoor open opstellen voor anderen.
dinsdag 24 juli 2018 om 18:28
Ja het staat er een beetje lullig. Maar ik had bijv een vriendin met borderline die me op een gegeven moment niet meer met rust liet met appjes, FB-chatberichten etc. En toen ik vriendelijk een keer vroeg of ze me die dag verder met rust wilde laten, ging ze me enorm claimen.
Dat je later ook wel snapt waarom ze niet veel vrienden heeft. Dat bedoel ik een beetje.
Ik mankeer ook iets hoor, haha. Maar ik heb het er niet de hele dag over en vind het ook geen reden om vervelend te doen tegen anderen.
En ik heb ook contact met mensen met 'iets' die me ook nooit zomaar lastig vallen.
Dat je later ook wel snapt waarom ze niet veel vrienden heeft. Dat bedoel ik een beetje.
Ik mankeer ook iets hoor, haha. Maar ik heb het er niet de hele dag over en vind het ook geen reden om vervelend te doen tegen anderen.
En ik heb ook contact met mensen met 'iets' die me ook nooit zomaar lastig vallen.
Je kunt méér.
dinsdag 24 juli 2018 om 18:33
dinsdag 24 juli 2018 om 18:36
Om je even een hart onder de riem te steken: ik ben totaal niet conflictvermijdend en vaak heel aanwezig en extravert in gezelschap, maar ik ben in mijn inner circle ook kwetsbaar en een pleaser.Lee2017 schreef: ↑24-07-2018 16:45Ik merk dat ik in bepaalde situaties nogal vermijdend kan zijn en dat is me in het verleden nogal aangerekend.
Dat vind ik erg pijnlijk.
Ook omdat ik al zo moeilijk voor mezelf kan opkomen en kwetsbaar en onzeker ben in confrontaties.
Moet wel zeggen dat dit confrontaties zijn met personen die ook niet bepaald gemakkelijk zijn en soms zelfs giftig, toxisch oid.
Zelf ben ik ook niet altijd de makkelijkste in de omgang en ben ook te veel een pleaser.
Daar baal ik van en wil niet voortdurend mensen naar de mond praten.
Sommige mensen kunnen echter genadeloos zijn en over je heen walsen als je ze te veel ruimte geeft.
Daarin ligt ook wel veel angst bij mij.
Het is dus gewoon lastig om het goed te doen, dus ik zoek nu vooral mensen die zelf ook hun beste beentje voor willen zetten, zodat ik niet steeds alleen de kar hoef te trekken. Gelukkig bestaan die mensen ook.
dinsdag 24 juli 2018 om 19:03
dinsdag 24 juli 2018 om 20:16
Heb even een quote van mezelf genomen.Lee2017 schreef: ↑23-07-2018 23:07Heb al zo'n 10 jaar een financieel (en administratief) contactpersoon.
Enerzijds is het ergens noodzakelijk voor mij; anderzijds vind ik het vaak best wel moeilijk.
Het moeilijke vind ik dat ik me overal in gecontroleerd voel en steeds het gevoel heb dat ik overal verantwoording in moet afleggen.
Dat benauwd mij wel vaak.
Tevens heb ik over een aantal maanden een keukentafelgesprek voor mijn PGB.
De laatste keer dat ik dit gesprek had vond ik zeer vernederend en ik voelde me zelfs gefileerd.
Ik kreeg haast het gevoel een soort van crimineel, fraudeur of wat dan ook te zijn en degene van de gemeente noemde me zelfs een 'pleaser' (alleen maar omdat ik koffie aanbood).
Deze persoon was keihard en liep behoorlijk over mij heen.
Dat is iets wat ik absoluut niet meer wil en ik ben het zo langzamerhand wel zat om steeds betutteld te worden en voel me vaak een speelbal.
Ik zal hierin toch echter bij mezelf moeten blijven en duidelijker voor mezelf moeten gaan opkomen.
Want op deze manier kan echt niet.
Merk gewoon dat ik erg met deze situatie in mijn maag zit.
Vraag ik me überhaupt af of ik nog wel verder moet met deze contactpersoon, want ik irriteer mij voortdurend aan hem en voel mij zelfs de maat genomen.
Ik word er ongelukkig van en ik pieker er voortdurend over.
Ook het keukentafelgesprek van over een paar maanden baart mij zorgen (ook met deze contactpersoon).
Wat kan ik gaan ondernemen?
Ik merk gewoon dat ik erg spaak loop.
dinsdag 24 juli 2018 om 20:33
dinsdag 24 juli 2018 om 21:20
Eens. TO, je zou iets kunnen zeggen in de trant van: Ja, Jaap heel grappig, hoe oud ben je? Vier?viva-amber schreef: ↑13-07-2018 14:03Terug grappen vond ik nogal passief agressief en het zegt ook: het is ok dat we zo met elkaar omgaan.
Of: "Dat vind ik niet aardig van je, Jaap. Zo gaan we niet met elkaar om"
Of: "Waarom zeg je dat?" Of "Waarom doe je dat?" En dan een stilte laten vallen en hem afwachtend aankijken. Je legt dan de bal terug bij hem.
dinsdag 24 juli 2018 om 21:31
Heb ik ook.
Hoe ga je om met een gespannen sfeer?
Ik las ergens dat dat ook een goede oefening voor TO zou zijn
Loop zelf nu toevallig zelf tegen een gespannen sfeer aan met dominante schoonfamilie. Hoe ga je daarmee om op verjaardagen bijvoorbeeld?
dinsdag 24 juli 2018 om 21:36
Ik doe heel veel dingen niet meer die een sociale verplichting zijn.Een*Nieuwe*Lente schreef: ↑24-07-2018 21:31Heb ik ook.
Hoe ga je om met een gespannen sfeer?
Ik las ergens dat dat ook een goede oefening voor TO zou zijn
Loop zelf nu toevallig zelf tegen een gespannen sfeer aan met dominante schoonfamilie. Hoe ga je daarmee om op verjaardagen bijvoorbeeld?
Is de schoonfamilie onbehoorlijk dan hoef ik niet hun boksbal te zijn.
dinsdag 24 juli 2018 om 21:37
Ik had trouwens een paar best leuke collega's, maar na mijn vertrek nooit meer van gehoord. Ook niet toen ik nog eens mailde en appte.
Dat vind ik dan ook jammer, Mensen met wie er geen gedoe was over grenzen, gewoon leuke jonge vrouwen met wie je best een leuk gesprek kon voeren. Weet dat het vaak zo gaat met collega's.
Aan de andere kant van het werk daarvóór, nog iemand overgehouden die af en toe eens iets laat weten. Dat vind ik leuk.
Jammer is dat, dat je soms leuke contacten zomaar weer kwijt bent en bij andere contacten nauwelijks weet hoe je het leuk moet houden.
Dat vind ik dan ook jammer, Mensen met wie er geen gedoe was over grenzen, gewoon leuke jonge vrouwen met wie je best een leuk gesprek kon voeren. Weet dat het vaak zo gaat met collega's.
Aan de andere kant van het werk daarvóór, nog iemand overgehouden die af en toe eens iets laat weten. Dat vind ik leuk.
Jammer is dat, dat je soms leuke contacten zomaar weer kwijt bent en bij andere contacten nauwelijks weet hoe je het leuk moet houden.
Je kunt méér.
dinsdag 24 juli 2018 om 21:49
Jij bent hier echt goed in, in grenzen aangeven.iris1969 schreef: ↑24-07-2018 10:07Ja dat is een rotgevoel. Sommige mensen nemen keihard de ruimte in die je ze onbewust geeft ipv uit zichzelf gewoon fatsoenlijk gedrag te vertonen.
Het heeft geen nut om ze te willen veranderen, maar het helpt mij wel om mezelf niet te verdedigen en in plaats daarvan ze steeds tot de orde te roepen door hun gedrag te benoemen. Je moet dan wel heel scherp blijven en het is enorm vermoeiend, maar het werkt wel goed.
Een voorbeeldje. Jij zegt A, hij interpreteert dit expres als B. Als jij nu niet gaat uitleggen waarom het toch echt A is (waar hij op rekent en waar hij makkelijk verbaal tegenwicht tegen kan geven) maar in plaats daarvan zegt: "ik zie dat je van A nu B probeert te maken" en het daar bij laat moet hij zichzelf verdedigen. Daar heeft hij totaal niet op gerekend, dus gaat hij "boos" doen als tactiek. Jij verschiet niet, maar zegt zakelijk: "ik zie dat je nu boos wordt maar het blijft toch echt A". Dan staat hij met zijn mond vol tanden en verandert hij meestal snel van onderwerp.
Je benoemt dus steeds de roze olifant in de kamer, waarvan iedereen weet dat hij er is, maar die iedereen uit beleefdheid en fatsoen onbespreekbaar houdt (iets waar hij ook altijd op rekent). Door het toch openlijk te benoemen verander je de dynamiek waarin je zit en voel je je een stuk sterker worden.
dinsdag 24 juli 2018 om 22:02
Ja dat is jammer. Ik verander na mijn vakantie van baan en ik heb nu een hele leuke collega.Moon-Alisa schreef: ↑24-07-2018 21:37Ik had trouwens een paar best leuke collega's, maar na mijn vertrek nooit meer van gehoord. Ook niet toen ik nog eens mailde en appte.
Dat vind ik dan ook jammer, Mensen met wie er geen gedoe was over grenzen, gewoon leuke jonge vrouwen met wie je best een leuk gesprek kon voeren. Weet dat het vaak zo gaat met collega's.
Aan de andere kant van het werk daarvóór, nog iemand overgehouden die af en toe eens iets laat weten. Dat vind ik leuk.
Jammer is dat, dat je soms leuke contacten zomaar weer kwijt bent en bij andere contacten nauwelijks weet hoe je het leuk moet houden.
Ik zou best contact willen houden en dat ga ik ook vragen, maar de kans dat het toch doodbloedt is groot
dinsdag 24 juli 2018 om 22:06
Ik doe mijn best.
Ik had laatst een sollicitatiegesprek met een hele nare vrouw. Ik wilde mezelf eerst verdedigen, maar ze bleef me "pakken" op mijn woorden.
Ik heb toen het gesprek halverwege mijn tijd stopgezet en ook gezegd waarom. Ze was perpext, maar ik ging met een tevreden gevoel naar huis.
dinsdag 24 juli 2018 om 22:09
Wil het voor mijn man en kinderen toch blijven opbrengen om mee te gaan.
Dat zou m.i. moeten kunnen wanneer ik duidelijk ben en grenzen aan geef? Ongeacht of ze me aardig vinden of niet?
Dat idee heb ik namelijk losgelaten; ik leef mijn leven en niet hoe zij het willen (nou ja, schoonmoeder en -zus, de rest is niet dominant en confronterend ofzo). Ik denk dat het ook aan mij ligt, hoor: ik slikte eerst alles, maar heb het laatst ongenuanceerd eruit gegooid wat ik van gedrag schoonzus vind en schoonmoeder is ook erg bemoeierig, drammerig en een broedkip die op haar kinderen zit (andere schoonzus heeft er ook last van, maar die is veel assertiever en spreekt de taal niet, haha, is Tjechische). Ik heb me voorgenomen om A) van mezelf te houden (daar zit bij mij het pijnpunt) en B om veel duidelijker te zijn en assertiever. Van jouw berichten steek ik veel op!
Zelf ben ik trouwens nooit bemoeierig, drammerig en claimerig bij anderen. Ik begrijp zo niet waarom mensen dat doen. Daar gaat het bij mij ook mis
Blijf vooral posten Iris, want ik leer er ook van, thanx.
