Psyche
alle pijlers
Grenzen aangeven: hoe en wanneer ging jij het leren?
vrijdag 13 juli 2018 om 10:48
Grenzen aangeven, ik heb het blijkbaar nog niet geleerd.
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
Ik merk soms niet dat mensen mijn grenzen over gaan, dat weet ik pas achteraf (als ik me erger).
Het is voor mij ook heel moeilijk om bij mijn gevoel te komen, waardoor ik niet goed weet wat ik nu eigenlijk vind. Een pré om grenzen aan te geven uiteraard.
Tegenwoordig zit ik met een boel frustratie.
Ik heb een persoon in mijn leven die mij constant (op dominante) toon moet vertellen dat ik onzeker over kom. Ik ben ik het daar zelf niet altijd mee eens, daar ik een situatie anders zie. Dat kan ik toelichten, maar helpt niet dit oordeel bij deze persoon weg te nemen.
Natuurlijk zal deze persoon hier wel eens gelijk in hebben, maar waarom het zo ontzettend dik en agressief er op leggen?
Verder merk ik dat vooral bepaalde typen mannen graag de draak met mij steken.
Zelfs wanneer ik van mezelf vind dat ik sterk overkom. Ik tolereer dit gedrag meestal, omdat ik altijd denk dat men gewoon graag een grapje wilde maken en dat dit een manier van contact leggen/ band creëren is (zo ben ik het gewend denk ik).
De gedachte dat dit eerder is om me onderuit te halen vind ik nog onwennig, wel begin ik langzaam te ervaren dat ik het niet meer leuk vind (vooral als men door blijft gaan).
Ik moet er wat mee, wellicht begin ik me langzaam te realiseren wat ik wel/ niet prettig vind. Het aangeven van de grens is wel erg moeilijk en ik denk dat het met baby-steps gaat. Daar baal ik ook van, daar ik graag al krachtig genoeg wil zijn.
Hoe zat/zit het bij jullie?
dinsdag 24 juli 2018 om 22:10
Dit ja, herkenbaar. Ook weer een goede tip om het dan gewoon even te time-outen.iris1969 schreef: ↑24-07-2018 22:06Ik doe mijn best.
Ik had laatst een sollicitatiegesprek met een hele nare vrouw. Ik wilde mezelf eerst verdedigen, maar ze bleef me "pakken" op mijn woorden.
Ik heb toen het gesprek halverwege mijn tijd stopgezet en ook gezegd waarom. Ze was perpext, maar ik ging met een tevreden gevoel naar huis.
dinsdag 24 juli 2018 om 22:15
Dat had ook gekund, maar ik wilde echt niet werken voor zo'nEen*Nieuwe*Lente schreef: ↑24-07-2018 22:10Dit ja, herkenbaar. Ook weer een goede tip om het dan gewoon even te time-outen.
, dus opstappen bleef toen over.
dinsdag 24 juli 2018 om 23:54
Dat is zeker iets wat ik zeker wil gaan doen.Moon-Alisa schreef: ↑24-07-2018 20:59Idd Lee als je kunt wisselen van contactpersoon, doe dat dan. Zo geef je ook een signaal af naar die andere die je niet netjes heeft behandeld. Hopelijk gaat die dan ook nadenken.
En wellicht voorlopig helemaal geen (administratief, financieel) contactpersoon meer.
woensdag 25 juli 2018 om 09:13
Ja... begrijpelijk. En sterk. Maar ook daarin moet je toch wel snel kunnen reageren, want ik denk niet dat je vooraf dit scenario in je hoofd had? Ik heb toch meermalen meegemaakt dat ik dit ook zo had moeten doen.... maar nee, ik bleef tot het einde toe netjes (lees: onderdanig). Het was ook wel zo dat ik echt zonder werk zat... dat is misschien wel het verschil met verder kijken terwijl je nog een baan hebt.
Het mooie is... de uitkomst is hetzelfde. Want ik heb in alle gevallen waarvan ik in die gesprekken over me heen heb laten lopen, die baan ook niet gekregen. Dat voelt dan met terugwerkende kracht helemaal klote (kan me voorstellen dat jij juist een goed gevoel had, door op te stappen).
woensdag 25 juli 2018 om 09:57
Persoonlijk vind ik het nog sterker dat je dan juist niet weg loopt voor situaties, maar dat je het gespreksdiscours weer naar je eigen hand zet door de persoon erop aan te spreken en dan weer verder gaan met het gesprek en dan de juiste argumenten in te zetten om het naar jouw hand te zetten zodat jouw overtuigingen en kwaliteiten helemaal uit de verf komen. Daarmee laat je gelijk zien dat je sterk in je schoenen staat voor de baan waarop je solliciteert en dat je niet snel uit het veld te slaan bentvivinnetje schreef: ↑25-07-2018 09:13Ja... begrijpelijk. En sterk. Maar ook daarin moet je toch wel snel kunnen reageren, want ik denk niet dat je vooraf dit scenario in je hoofd had? Ik heb toch meermalen meegemaakt dat ik dit ook zo had moeten doen.... maar nee, ik bleef tot het einde toe netjes (lees: onderdanig). Het was ook wel zo dat ik echt zonder werk zat... dat is misschien wel het verschil met verder kijken terwijl je nog een baan hebt.
Het mooie is... de uitkomst is hetzelfde. Want ik heb in alle gevallen waarvan ik in die gesprekken over me heen heb laten lopen, die baan ook niet gekregen. Dat voelt dan met terugwerkende kracht helemaal klote (kan me voorstellen dat jij juist een goed gevoel had, door op te stappen).
woensdag 25 juli 2018 om 09:58
Heel moedig van je.
En ook goed dat je hiermee aangaf dat je er een verkeerd gevoel bij had.
Zelf zou ik erg onzeker worden en blijven zitten tot het einde van het gesprek.
Dat is absoluut niet goed.
Daarom is het goed dat je voor jezelf hebt gekozen.
woensdag 25 juli 2018 om 11:28
Er was geen nut voor mij om te blijven, want ik had ter plekke al door dat het niet ging werken. Blijven had dan zonde van onze tijd geweest.Een*Nieuwe*Lente schreef: ↑25-07-2018 09:57Persoonlijk vind ik het nog sterker dat je dan juist niet weg loopt voor situaties, maar dat je het gespreksdiscours weer naar je eigen hand zet door de persoon erop aan te spreken en dan weer verder gaan met het gesprek en dan de juiste argumenten in te zetten om het naar jouw hand te zetten zodat jouw overtuigingen en kwaliteiten helemaal uit de verf komen. Daarmee laat je gelijk zien dat je sterk in je schoenen staat voor de baan waarop je solliciteert en dat je niet snel uit het veld te slaan bent
woensdag 25 juli 2018 om 11:30
Ik had niets anders, maar ik wilde nog liever even een uitkering dan voor haar werken.vivinnetje schreef: ↑25-07-2018 09:13Ja... begrijpelijk. En sterk. Maar ook daarin moet je toch wel snel kunnen reageren, want ik denk niet dat je vooraf dit scenario in je hoofd had? Ik heb toch meermalen meegemaakt dat ik dit ook zo had moeten doen.... maar nee, ik bleef tot het einde toe netjes (lees: onderdanig). Het was ook wel zo dat ik echt zonder werk zat... dat is misschien wel het verschil met verder kijken terwijl je nog een baan hebt.
Het mooie is... de uitkomst is hetzelfde. Want ik heb in alle gevallen waarvan ik in die gesprekken over me heen heb laten lopen, die baan ook niet gekregen. Dat voelt dan met terugwerkende kracht helemaal klote (kan me voorstellen dat jij juist een goed gevoel had, door op te stappen).
Ik had dit scenario niet van te voren bedacht, maar ik was al wel heel bewust bezig met naar mijn gevoel luisteren en dat deed ik dus.
woensdag 25 juli 2018 om 16:22
Eh... dank je. Nee, ik zat er toch anders bij vrees ik! Ik heb het natuurlijk wel geprobeerd met die juiste argumenten. Mezelf in de verdediging laten drukken. Vooral angstig was, dat ik niet het verkeerde zei... waarop ze me 'in een hoek zou hebben'. Terwijl ik alleen maar iets had moeten zeggen in de trant van: "Ik vind het niet prettig dat je zo'n toon tegen me aanslaat." Mijn grens aangeven dus! En vervolgens wachten op haar reactie. Als ze dan niet inbond, dan had ik inderdaad een keuze moeten maken of ik dit gesprek nog wilde voortzetten of niet.Een*Nieuwe*Lente schreef: ↑25-07-2018 09:57Persoonlijk vind ik het nog sterker dat je dan juist niet weg loopt voor situaties, maar dat je het gespreksdiscours weer naar je eigen hand zet door de persoon erop aan te spreken en dan weer verder gaan met het gesprek en dan de juiste argumenten in te zetten om het naar jouw hand te zetten zodat jouw overtuigingen en kwaliteiten helemaal uit de verf komen. Daarmee laat je gelijk zien dat je sterk in je schoenen staat voor de baan waarop je solliciteert en dat je niet snel uit het veld te slaan bent
Nou ja, zou het me nu overkomen, dan weet ik wat ik moet doen (dankzij een assertiviteitstraining).
woensdag 25 juli 2018 om 16:48
Precies.vivinnetje schreef: ↑25-07-2018 16:22Eh... dank je. Nee, ik zat er toch anders bij vrees ik! Ik heb het natuurlijk wel geprobeerd met die juiste argumenten. Mezelf in de verdediging laten drukken. Vooral angstig was, dat ik niet het verkeerde zei... waarop ze me 'in een hoek zou hebben'. Terwijl ik alleen maar iets had moeten zeggen in de trant van: "Ik vind het niet prettig dat je zo'n toon tegen me aanslaat." Mijn grens aangeven dus! En vervolgens wachten op haar reactie. Als ze dan niet inbond, dan had ik inderdaad een keuze moeten maken of ik dit gesprek nog wilde voortzetten of niet.
Nou ja, zou het me nu overkomen, dan weet ik wat ik moet doen (dankzij een assertiviteitstraining).
woensdag 25 juli 2018 om 22:50
De hele avond zit ik al slecht in mijn vel.
Heb sterk het gevoel dat er structureel iets mis is met mijn communicatie.
Niet alleen met grenzen aangeven trouwens, maar überhaupt in het uiten van mijn gevoelens, behoeftes etc.
Krijg het gevoel nooit echt begrepen te worden en mis vaak aansluiting.
Soms lijkt het alsof de wereld over mij heen valt.
Wil zeker niet als een slachtoffer klinken, voel me vaak echter hierin afwijkend, anders (ook door mijn autisme).
Heb maandag weer een afspraak bij mijn psychiater en vermoedelijk ga ik ook PMT volgen.
Heb sterk het gevoel dat er structureel iets mis is met mijn communicatie.
Niet alleen met grenzen aangeven trouwens, maar überhaupt in het uiten van mijn gevoelens, behoeftes etc.
Krijg het gevoel nooit echt begrepen te worden en mis vaak aansluiting.
Soms lijkt het alsof de wereld over mij heen valt.
Wil zeker niet als een slachtoffer klinken, voel me vaak echter hierin afwijkend, anders (ook door mijn autisme).
Heb maandag weer een afspraak bij mijn psychiater en vermoedelijk ga ik ook PMT volgen.
woensdag 25 juli 2018 om 23:00
Wat rot dat gevoel hè 
Je bent op het forum in iedere geval heel goed te volgen en je komt ook leuk over.
Ik ben ook anders, maar ik heb het nu geaccepteerd en zie het nu als mijn kracht. Daar reageren mensen dan ook positiever op dan vroeger.
Aan jezelf werken helpt echt. Dat heb ik ook gedaan.
Je bent echt niet zo vreemd met je gevoel hoor. Velen zijn anders en velen voelen zich alleen. Laten we nu even samen alleen zijn
Je bent op het forum in iedere geval heel goed te volgen en je komt ook leuk over.
Ik ben ook anders, maar ik heb het nu geaccepteerd en zie het nu als mijn kracht. Daar reageren mensen dan ook positiever op dan vroeger.
Aan jezelf werken helpt echt. Dat heb ik ook gedaan.
Je bent echt niet zo vreemd met je gevoel hoor. Velen zijn anders en velen voelen zich alleen. Laten we nu even samen alleen zijn
donderdag 26 juli 2018 om 06:29
Al vroeg wakker geworden.
Ik merk dat ik erg veel pieker en me sociaal en emotioneel erg kwetsbaar voel.
Alsof ik een soort van 'harnas' mis, tegen negatieve invloeden.
Wil me zeker niet in de slachtofferrol plaatsen.
Heb gewoon het gevoel dat ik het allemaal structureel fout doe.
Dat maakt me erg onzeker en neerslachtig.
Wil absoluut PMT gaan volgen en wellicht zelfs nog meer (om zelfverzekerder ook te kunnen gaan worden).
Ik merk dat ik erg veel pieker en me sociaal en emotioneel erg kwetsbaar voel.
Alsof ik een soort van 'harnas' mis, tegen negatieve invloeden.
Wil me zeker niet in de slachtofferrol plaatsen.
Heb gewoon het gevoel dat ik het allemaal structureel fout doe.
Dat maakt me erg onzeker en neerslachtig.
Wil absoluut PMT gaan volgen en wellicht zelfs nog meer (om zelfverzekerder ook te kunnen gaan worden).
donderdag 26 juli 2018 om 08:33
niet alles gelezen
Ik lees dit hier op Viva vaak, de term “je grenzen aangeven”. Ik neem aan dat dan bedoelt wordt dat je het zegt wanneer iemand iets doet dat je niet prettig vindt ofzo?
Ik zal wel heel onbezorgd door het leven gaan, maar ik ben hier nooit zo mee bezig. Er zijn genoeg situaties waarin een ander iets doet dat mij irriteert of pijn doet, maar ik zal dat ook wel eens bij een ander opwekken.
Sommige dominante mensen op werk die altijd wat te zeggen hebben, of het altijd beter weten zitten bij mij automatisch in m’n witte ruis. Ik neem alles wat zo iemand zegt bij voorbaat al met een korreltje zout en ik luister er eigenlijk niet naar en neem dat ook niet serieus.
Bij zulke mensen heeft het geen zin om grenzen aan te geven, dat is vaak juist wat hen stoort, dus dat is koren op de molen. Je mag elkaar niet zo. Dat is toch prima?
Dit zal vast psychologisch onverantwoord zijn, maar zo ga ik met dat soort types om. Ik moet ook zeggen dat ik me zelden aangetast voel, ik ga vrij nonchalant door het leven en vergeet dingen snel. Achteraf denk ik juist eerder; waar maakte ik me druk om, dan; had ik maar dit of dat.
Ik lees dit hier op Viva vaak, de term “je grenzen aangeven”. Ik neem aan dat dan bedoelt wordt dat je het zegt wanneer iemand iets doet dat je niet prettig vindt ofzo?
Ik zal wel heel onbezorgd door het leven gaan, maar ik ben hier nooit zo mee bezig. Er zijn genoeg situaties waarin een ander iets doet dat mij irriteert of pijn doet, maar ik zal dat ook wel eens bij een ander opwekken.
Sommige dominante mensen op werk die altijd wat te zeggen hebben, of het altijd beter weten zitten bij mij automatisch in m’n witte ruis. Ik neem alles wat zo iemand zegt bij voorbaat al met een korreltje zout en ik luister er eigenlijk niet naar en neem dat ook niet serieus.
Bij zulke mensen heeft het geen zin om grenzen aan te geven, dat is vaak juist wat hen stoort, dus dat is koren op de molen. Je mag elkaar niet zo. Dat is toch prima?
Dit zal vast psychologisch onverantwoord zijn, maar zo ga ik met dat soort types om. Ik moet ook zeggen dat ik me zelden aangetast voel, ik ga vrij nonchalant door het leven en vergeet dingen snel. Achteraf denk ik juist eerder; waar maakte ik me druk om, dan; had ik maar dit of dat.
donderdag 26 juli 2018 om 10:34
Liz, misschien heb jij een uitstraling waarbij vervelende mensen al weten dat ze niet zo veel kans maken. Dat zou fijn zijn!
Zelf merk ik dat mensen me heel aardig vinden, aandacht gaan vragen, met hun problemen komen, etc.
Ik ken meer mensen die dat hebben, waarbij een vreemde in de trein al zijn hele hart uitstort bijvoorbeeld.
Ik ken ook mensen die je minder snel benadert met zulke dingen, als je ze niet kent. Gewoon door uitstraling.
Lee, ik word ook een beetje naar van dit topic. Niet door jullie, maar doordat ik geconfronteerd word met het feit dat ik nog moet 'opruimen', bepaalde mensen moet laten weten dat ik liever niet met ze om ga.
Vanmorgen kort contact gehad met 'normale' gezellige mensen en dan is er ook niks. Maar het zijn die paar zuigers die ik nog achter me aan heb...
Zelf merk ik dat mensen me heel aardig vinden, aandacht gaan vragen, met hun problemen komen, etc.
Ik ken meer mensen die dat hebben, waarbij een vreemde in de trein al zijn hele hart uitstort bijvoorbeeld.
Ik ken ook mensen die je minder snel benadert met zulke dingen, als je ze niet kent. Gewoon door uitstraling.
Lee, ik word ook een beetje naar van dit topic. Niet door jullie, maar doordat ik geconfronteerd word met het feit dat ik nog moet 'opruimen', bepaalde mensen moet laten weten dat ik liever niet met ze om ga.
Vanmorgen kort contact gehad met 'normale' gezellige mensen en dan is er ook niks. Maar het zijn die paar zuigers die ik nog achter me aan heb...
Je kunt méér.
donderdag 26 juli 2018 om 10:42
Ik zie het als een tuin. Die staat vol met bloemen, maar als je dichterbij komt blijken die bloemen vooral onkruid te zijn.
Dan kun je het beste dat onkruid gaan wieden, met het risico dat je tuin er daarna opeens heel kaal en leeg bij staat.
Dat is eng en confronterend en dus heb je vaak liever een tuin die voor het oog van jezelf en de buitenwereld lekker vol staat.
Maar wat er vaak gebeurt als je het onkruid wel wiedt is dat er weer lucht en ruimte in je tuin komt en dat je bestaande bloemen gaan bloeien en er nieuwe bloemen bijkomen.
Dan kun je het beste dat onkruid gaan wieden, met het risico dat je tuin er daarna opeens heel kaal en leeg bij staat.
Dat is eng en confronterend en dus heb je vaak liever een tuin die voor het oog van jezelf en de buitenwereld lekker vol staat.
Maar wat er vaak gebeurt als je het onkruid wel wiedt is dat er weer lucht en ruimte in je tuin komt en dat je bestaande bloemen gaan bloeien en er nieuwe bloemen bijkomen.
donderdag 26 juli 2018 om 11:31
Het klopt dat ik niet zo iemand ben bij wie mensen hun hart uitstorten. Ik ga zelf ook vrij luchtig met dingen om en begrijp vaak niet wat voor mensen nou het enorme probleem is. Vaak zoeken mensen dan juist iemand uit die begrip toont en hun steunt. Ik straal dat inderdaad helemaal niet uit, dat is inderdaad zo. Ik heb bijvoorbeeld een collega die altijd allerlei dingen van andere collega's privé weet, hoe hun relaties zijn en ziekten of andere problemen. Ik ga met diezelfde mensen om en weet al die dingen helemaal niet.Moon-Alisa schreef: ↑26-07-2018 10:34Liz, misschien heb jij een uitstraling waarbij vervelende mensen al weten dat ze niet zo veel kans maken. Dat zou fijn zijn!
Zelf merk ik dat mensen me heel aardig vinden, aandacht gaan vragen, met hun problemen komen, etc.
Ik ken meer mensen die dat hebben, waarbij een vreemde in de trein al zijn hele hart uitstort bijvoorbeeld.
Ik ken ook mensen die je minder snel benadert met zulke dingen, als je ze niet kent. Gewoon door uitstraling.
Maar ik ken ook wel zuigers en mensen die overal wat op aan te merken hebben. Maar op de één of andere manier raakt mij dat niet zo. Ik heb ook wel eens dat iemand zich op werk bijvoorbeeld op een nare manier naar mij toe opstelt en dat anderen dat dan erg vinden, terwijl ik er zelf totaal geen moeite mee heb. Een rotopmerking ligt zo achter me. Mensen zeggen soms nou eenmaal domme dingen.
Misschien heb ik gewoon niet zulke duidelijke grenzen.
donderdag 26 juli 2018 om 11:50
Ik denk eigenlijk juist wel. Je hebt hier duidelijk geen probleem mee... je straalt uit dat mensen niet met hun gedoe bij je komen. En vindt ook niet dat je daarin tekort schiet ofzo, het is blijkbaar je keuze om daar niet in mee te gaan.LizBakker schreef: ↑26-07-2018 11:31Het klopt dat ik niet zo iemand ben bij wie mensen hun hart uitstorten. Ik ga zelf ook vrij luchtig met dingen om en begrijp vaak niet wat voor mensen nou het enorme probleem is. Vaak zoeken mensen dan juist iemand uit die begrip toont en hun steunt. Ik straal dat inderdaad helemaal niet uit, dat is inderdaad zo. Ik heb bijvoorbeeld een collega die altijd allerlei dingen van andere collega's privé weet, hoe hun relaties zijn en ziekten of andere problemen. Ik ga met diezelfde mensen om en weet al die dingen helemaal niet.
Maar ik ken ook wel zuigers en mensen die overal wat op aan te merken hebben. Maar op de één of andere manier raakt mij dat niet zo. Ik heb ook wel eens dat iemand zich op werk bijvoorbeeld op een nare manier naar mij toe opstelt en dat anderen dat dan erg vinden, terwijl ik er zelf totaal geen moeite mee heb. Een rotopmerking ligt zo achter me. Mensen zeggen soms nou eenmaal domme dingen.
Misschien heb ik gewoon niet zulke duidelijke grenzen.
Je voelt je ook niet gekleineerd of tekortgedaan wanneer iemand een lullige opmerking maakt. Die grens ligt waarschijnlijk hoog bij jou, omdat het je niet raakt. Het raakt je niet omdat je een gezonde hoeveelheid eigenwaarde hebt – dat is bij heel veel anderen, mijzelf incluus, al een groot probleem!
donderdag 26 juli 2018 om 12:12
Zeer herkenbaar.Moon-Alisa schreef: ↑26-07-2018 10:34
Lee, ik word ook een beetje naar van dit topic. Niet door jullie, maar doordat ik geconfronteerd word met het feit dat ik nog moet 'opruimen', bepaalde mensen moet laten weten dat ik liever niet met ze om ga.
In het verleden heb ik ook erg geworsteld met het feit dat ik liever met bepaalde mensen niet (meer) omging.
Gelukkig heb ik dit tegenwoordig wel beter voor elkaar.
Toch heb ik ergens nog wel de angst, dat dit weer de kop kan opsteken.
donderdag 26 juli 2018 om 17:36
Ik heb ook een tijd gehad met hele leuke vriendschappen. Maar vooral nadat ik verhuisd was kwamen er een beetje 'losse mensen' in beeld en liepen de vriendschappen ook niet zo leuk.
Inmiddels besef ik ook dat ik dingen vaak wil oplossen en dat de oplossing dan is dat er niemand boos is en dat ik aardig blijf.
Nu besef ik dat ik ook gewoon alles kan zeggen wat gezegd moet worden zonder dat het doel is dat men me aardig vindt.
Zoals binnenkort, uitje, en het is geregeld met wie ik mee rijd. Komt er iemand anders, heel verhaal, ik mag met hem meerijden (dat is iemand die dus nogal vervelend is). Normaal zou ik een heel verhaal terugsturen en heel aardig blijven, maar ik heb me nu beperkt tot: Ik rijd heen en terug met Jim mee!
Hij wil ook gewoon aandacht met zijn hele verhaal. (dit was over app overigens) Voor een ander gaat dit nergens over maar het is voor mij al een stap om die van dat verhaal, niet onnodig veel aandacht te geven.
Inmiddels besef ik ook dat ik dingen vaak wil oplossen en dat de oplossing dan is dat er niemand boos is en dat ik aardig blijf.
Nu besef ik dat ik ook gewoon alles kan zeggen wat gezegd moet worden zonder dat het doel is dat men me aardig vindt.
Zoals binnenkort, uitje, en het is geregeld met wie ik mee rijd. Komt er iemand anders, heel verhaal, ik mag met hem meerijden (dat is iemand die dus nogal vervelend is). Normaal zou ik een heel verhaal terugsturen en heel aardig blijven, maar ik heb me nu beperkt tot: Ik rijd heen en terug met Jim mee!
Hij wil ook gewoon aandacht met zijn hele verhaal. (dit was over app overigens) Voor een ander gaat dit nergens over maar het is voor mij al een stap om die van dat verhaal, niet onnodig veel aandacht te geven.
Je kunt méér.
