
Groepswerk voor Depressie/Eenzaamheid/Burnout?
maandag 6 augustus 2018 om 17:05
Om met de draaideur in huis te valle...ehh...roteren, gelijk maar mijn vraag voordat ik mezelf wat meer voorstel: Kent iemand groupen waar je samen met andere lotgenoten kan werken aan zaken als depressie\eenzaamheid en/of burnout?
Ik ben man, ver in de 30 (dichterbij de veertig, maar dat moet je niet doorvertellen;-) en heb al jaren lasten van chronisch stress. Meerdere burnouts en ook een depressie heb ik afgeturfd op mijn lijstje zo'n tien jaar geleden. Dat heeft mij op een behoorlijk ander pad gezet in mijn leven: maar kiezen vor ander werk is mij nog altijd niet gelukt. En nog altijd is mijn baan een behoorlijk stressvolle. Er is ook eigenlijk niemand die mijn werk wil (of kan...vergt jaren studie on-the-job) doen. Zelf wil ik het absoluut ook niet meer omdat het heel ongezond werk is voor mij.
Helaas kan ik niet zo maar wat anders gaan doen want ik balanceer al weer een half jaar op randje van een burnout en mijn energie situatie is vrij precair. Daar komt bij dat inmiddels door de chronische stress fybromyalgie heb en dus heel slecht slaap en dagelijks pijn heb. Dat trekt mij volledig leeg. Al jaren ben ik op zoek (inmiddels met hulp) om uit te vinden wat het is dat ik liever ga doen, maar dat wil nog niet echt vlotten.
Iedereen, inclusief mijn huisarts raadt mij aan om te overwegen toe te geven aan mijn lichaam en wederom ziek te worden. Echter, diezelfde hulpverleners (en ikzelf) geven ook gelijk de waarschuwing: in een burnout terrecht komen betekend voor jou waarschijnlijk opname. Het zit zo, ik ben namelijk ook depressief (verergerd door de stress en het chronische slaaptekort) en voel mij enorm eenzaam. Mijn grootste wens is om ooit weer een relatie te mogen verwelkomen en zelfs vader te worden, maar zo veel geluk heb ik de afgelopen 15 jaar niet mogen hebben (en nee...ook de Gaston Starreveld weet mij maar niet te vinden...iswellicht omdat mijn huis nog niet op google maps staat?). Deels omdat ik dat zelf af houd omdat ik mij niet goed genoeg vind voor een lieve vrouw en anderzijds (hoe egoïstisch van mij) dat ik vind dat ik het een vrouw niet aan kan doen dat ze elke dag met een man moet leven die elke dag fysiek en mentaal pijn lijdt.
Gelukkig weet ik dat een relatie geen oplossing is voor eenzaamheid en dus heb ik dat voorlopig uit mijn kop gezet....ondanks de wens. Wie weet ooit.
Wat ik hierdoor al wel 15 jaar mis, is iemand die mij door weer en wind steunt, een ontwikkelingsmaatje is, naar mij luisterd en op mij vertrouwd om haar verhaal bij kwijt te kunnen, iemand die je andere perspectieven laat zien en je af en toe een rotschop onder de kont durft te geven als je weer eens in slachtoffermodus schiet.
Daarom zou het voor mij denk ik heel goed zijn om niet altijd alleen of met een professional één-op-één te werken, maar juist met iemand (of een groep) mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Kent iemand van jullie zo iets?
Ik ben man, ver in de 30 (dichterbij de veertig, maar dat moet je niet doorvertellen;-) en heb al jaren lasten van chronisch stress. Meerdere burnouts en ook een depressie heb ik afgeturfd op mijn lijstje zo'n tien jaar geleden. Dat heeft mij op een behoorlijk ander pad gezet in mijn leven: maar kiezen vor ander werk is mij nog altijd niet gelukt. En nog altijd is mijn baan een behoorlijk stressvolle. Er is ook eigenlijk niemand die mijn werk wil (of kan...vergt jaren studie on-the-job) doen. Zelf wil ik het absoluut ook niet meer omdat het heel ongezond werk is voor mij.
Helaas kan ik niet zo maar wat anders gaan doen want ik balanceer al weer een half jaar op randje van een burnout en mijn energie situatie is vrij precair. Daar komt bij dat inmiddels door de chronische stress fybromyalgie heb en dus heel slecht slaap en dagelijks pijn heb. Dat trekt mij volledig leeg. Al jaren ben ik op zoek (inmiddels met hulp) om uit te vinden wat het is dat ik liever ga doen, maar dat wil nog niet echt vlotten.
Iedereen, inclusief mijn huisarts raadt mij aan om te overwegen toe te geven aan mijn lichaam en wederom ziek te worden. Echter, diezelfde hulpverleners (en ikzelf) geven ook gelijk de waarschuwing: in een burnout terrecht komen betekend voor jou waarschijnlijk opname. Het zit zo, ik ben namelijk ook depressief (verergerd door de stress en het chronische slaaptekort) en voel mij enorm eenzaam. Mijn grootste wens is om ooit weer een relatie te mogen verwelkomen en zelfs vader te worden, maar zo veel geluk heb ik de afgelopen 15 jaar niet mogen hebben (en nee...ook de Gaston Starreveld weet mij maar niet te vinden...iswellicht omdat mijn huis nog niet op google maps staat?). Deels omdat ik dat zelf af houd omdat ik mij niet goed genoeg vind voor een lieve vrouw en anderzijds (hoe egoïstisch van mij) dat ik vind dat ik het een vrouw niet aan kan doen dat ze elke dag met een man moet leven die elke dag fysiek en mentaal pijn lijdt.
Gelukkig weet ik dat een relatie geen oplossing is voor eenzaamheid en dus heb ik dat voorlopig uit mijn kop gezet....ondanks de wens. Wie weet ooit.
Wat ik hierdoor al wel 15 jaar mis, is iemand die mij door weer en wind steunt, een ontwikkelingsmaatje is, naar mij luisterd en op mij vertrouwd om haar verhaal bij kwijt te kunnen, iemand die je andere perspectieven laat zien en je af en toe een rotschop onder de kont durft te geven als je weer eens in slachtoffermodus schiet.
Daarom zou het voor mij denk ik heel goed zijn om niet altijd alleen of met een professional één-op-één te werken, maar juist met iemand (of een groep) mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Kent iemand van jullie zo iets?
Het leven is geen theepauze van 75 jaar. Als je iets ziet dat je wil; ga er dan voor!

maandag 6 augustus 2018 om 17:13
Ik ken geen groepen en vraag me af of ze er zijn. Aan de ene kant is het wellicht fijn om met lotgenoten te kunnen praten omdat men elkaar begrijpt. Anderzijds kan het nadelig zijn voor het herstel van een depressie door de negativiteit die kan heersen in zo’n groep.
Ik ben zelf depressief geweest en ik weet dat ik niet gebaad zou zijn geweest bij een groep vol depressieve mensen. Ik denk dat ik mij of een aansteller gevoeld zou hebben omdat iedereen het rotter had of ik zou me juist alleen maar rotter voelen doordat iedereen zich zo rot voelde.
Alleen maar blije en positieve mensen om mij heen werkte ook niet. Ik voelde me dan onbegrepen en wederom een aansteller.
Therapie 1 op 1 werkte echt voor mij het beste. Ik weet niet wat voor jou werkt maar dit is hoe ik het zie.
Ik ben zelf depressief geweest en ik weet dat ik niet gebaad zou zijn geweest bij een groep vol depressieve mensen. Ik denk dat ik mij of een aansteller gevoeld zou hebben omdat iedereen het rotter had of ik zou me juist alleen maar rotter voelen doordat iedereen zich zo rot voelde.
Alleen maar blije en positieve mensen om mij heen werkte ook niet. Ik voelde me dan onbegrepen en wederom een aansteller.
Therapie 1 op 1 werkte echt voor mij het beste. Ik weet niet wat voor jou werkt maar dit is hoe ik het zie.

maandag 6 augustus 2018 om 17:37
Er zijn gespreksgroepen bij de GGZ. In mijn ervaring zetten ze mensen bij elkaar die niet per se met dezelfde dingen worstelen, maar wel een beetje dezelfde leeftijd hebben. De bedoeling is dat je van elkaar leert. Ik zou zo'n gespreksgroep trouwens niet aanraden als daar geen professionele therapeut bij zat. Anders kun je elkaar omlaag trekken. Er zijn wel online fora speciaal voor depressie, maar, opnieuw als ervaringsdeskundige, zou ik dat niet aanraden wegens ontbreken van professional.


maandag 6 augustus 2018 om 18:03
Dit is onzin. Ik begeleid lotgenotengroepen. Daar praten ze over het wel en wee van het hebben van een depressie. Mensen daar vinden het onwijs prettig om hun ervaringen te delen en herkenning te vinden. Vaak met humor en soms met een traan.
TO; Via depressievereniging kan je je aanmelden om mee te doen met lotgenoten. Sommihe groepen doen ook leuke dingen samen...
maandag 6 augustus 2018 om 18:22
Ik weet dat er in regio Utrecht een organisatie zit waar je een week intern kunt en dan een cursus/programma kunt volgen om je herstel een Kickstart te geven. Wordt voor jou betaald als je een van de aangesloten gemeentes. Is in een groep, je volgt een programma en eet in de groep, je slaapt op je eigen kamer.

maandag 6 augustus 2018 om 20:20
Snow; De gespreksbegeleiders zijn vrijwilligers die ervaring hebben met depressie (must) zij krijgen daarna een cursus. In deze gesprekken praat je met elkaar, je krijgt therapieën etc.. Officieel dus geen professionals. Maar ik denk dan 80% wel een achtergrond heeft met bv verpleegkundige/zorg/spw/spw/coaching etc etc

maandag 6 augustus 2018 om 20:50
Dat maakt nogal een verschil tov alleen lotgenoten.depster schreef: ↑06-08-2018 20:20Snow; De gespreksbegeleiders zijn vrijwilligers die ervaring hebben met depressie (must) zij krijgen daarna een cursus. In deze gesprekken praat je met elkaar, je krijgt therapieën etc.. Officieel dus geen professionals. Maar ik denk dan 80% wel een achtergrond heeft met bv verpleegkundige/zorg/spw/spw/coaching etc etc
dinsdag 7 augustus 2018 om 20:03
Als je zo vaak in terugkerend patroon terechtkomt zou ik eens goed investeren en een intensief traject voor persoonlijkheid aangaan. Dat kan ook zeker in een groep, zoals klinische TA.
https://www.mijnvoorelkaar.nl/product?p ... ron=invis2
https://www.mijnvoorelkaar.nl/product?p ... ron=invis2

woensdag 8 augustus 2018 om 02:54
Het klinkt heel erg alsof jij je problemen in stand houdt door te weigeren bepaalde keuzes te maken en/of te denken dat die 'niet kunnen'. Dan krijg je dit soort herhalende situaties. Lotgenotencontact lijkt me niet toereikend, een groepstherapie lijkt me veel passender binnen de specialistische GGZ.
Wat maakt het uit dat niemand anders jouw baan kan doen? Dat is niet jouw probleem. Jouw probleem is je (mentale) gezondheid, je stress, je depressief zijn, je eenzaamheid enz. enz. enz. Maak die zaken je prioriteiten in plaats van je werk.
Wat maakt het uit dat niemand anders jouw baan kan doen? Dat is niet jouw probleem. Jouw probleem is je (mentale) gezondheid, je stress, je depressief zijn, je eenzaamheid enz. enz. enz. Maak die zaken je prioriteiten in plaats van je werk.

woensdag 8 augustus 2018 om 02:56
Je krijgt geen therapie van mensen die geen professionals zijn.depster schreef: ↑06-08-2018 20:20Snow; De gespreksbegeleiders zijn vrijwilligers die ervaring hebben met depressie (must) zij krijgen daarna een cursus. In deze gesprekken praat je met elkaar, je krijgt therapieën etc.. Officieel dus geen professionals. Maar ik denk dan 80% wel een achtergrond heeft met bv verpleegkundige/zorg/spw/spw/coaching etc etc
woensdag 8 augustus 2018 om 12:00
Hallo,
Ik sluit me aan dat je dit het beste onder begeleiding kan doen. Ik zelf volg sinds kort groepstherarapie bij de GGZ met zes mensen en twee therapeuten. Er gaan eerst wat gesprekken vooraf om te kijken of je in de groep past. Het is behoorlijk intensief maar er wordt ook gelachen. Nogmaals ben nog maar een paar keer geweest. Tot nu toe ervaar ik het als positief.
Ik sluit me aan dat je dit het beste onder begeleiding kan doen. Ik zelf volg sinds kort groepstherarapie bij de GGZ met zes mensen en twee therapeuten. Er gaan eerst wat gesprekken vooraf om te kijken of je in de groep past. Het is behoorlijk intensief maar er wordt ook gelachen. Nogmaals ben nog maar een paar keer geweest. Tot nu toe ervaar ik het als positief.
dinsdag 4 september 2018 om 14:01
Dag allemaal. Ik ben een tijdje uit de lucht geweest. Na mijn vraag ben ik in een crisus terecht gekomen met veel paniekaanvallen. Ik ben de facto uit een vriendengroep gezet omdat mijn depressie te zwaar op hen weegt. Daarmee is nu mijn laatste sociale contact, veiligheid (en pleziertje) weggevallen. Dus heb ik direct actie ondernomen.
Dat is nu enkele weken terug en in tussentijd heb ik via huisarts en GGZ een contact bij een groep die onder begeleiding van een psychiater wordt gehouden. Helaas is de wachtlijst nogal fors en in tussentijd is het helaas een kwestie van volhouden.
Qua mijn werk zijn er mensen ingevlogen om mijn werk over te nemen, wat mij deels vrij maakt voor ander werk. Dat lucht behoorlijk op.
Dat is nu enkele weken terug en in tussentijd heb ik via huisarts en GGZ een contact bij een groep die onder begeleiding van een psychiater wordt gehouden. Helaas is de wachtlijst nogal fors en in tussentijd is het helaas een kwestie van volhouden.
Qua mijn werk zijn er mensen ingevlogen om mijn werk over te nemen, wat mij deels vrij maakt voor ander werk. Dat lucht behoorlijk op.
Het leven is geen theepauze van 75 jaar. Als je iets ziet dat je wil; ga er dan voor!