Psyche
alle pijlers
Heeft een leven/dood ervaring jouw leven anders gemaakt?
donderdag 5 juli 2018 om 21:05
Misschien een rare vraag, maar ik ben benieuwd wat dit met het leven van anderen heeft gedaan.
Zelf heb ik een septische shock gehad en heb ik getwijfeld of ik het wel zou overleven. Heel heftig. Ook al ben ik op dat moment niet ik paniek geweest. Nadat ik er weer volledig bovenop ben gekomen, denk ik wel dat het mijn leven veranderd heeft. Ik heb afscheid genomen van zaken die ik niet belangrijk genoeg vond. Nu 2 jaar later zit het nog steeds wel ergens in mijn achterhoofd, maar merk ik dat ik ook gewoon leef in de waan van de dag. Het belangrijkste in mijn leven is mijn gezin. Dat was wel de conclusie toen de hele wereld op zn kop stond. In de waan van de dag is werk nu echter ook weer heel bepalend (krijgt soms soort van overhand). Bewust leven verschuift dan weer naar de achtergrond.
Zijn er meer mensen met een soort gelijke ervaring (leven/dood)? Wat heeft dit met jou gedaan? En leef je nu bewuster?
Zelf heb ik een septische shock gehad en heb ik getwijfeld of ik het wel zou overleven. Heel heftig. Ook al ben ik op dat moment niet ik paniek geweest. Nadat ik er weer volledig bovenop ben gekomen, denk ik wel dat het mijn leven veranderd heeft. Ik heb afscheid genomen van zaken die ik niet belangrijk genoeg vond. Nu 2 jaar later zit het nog steeds wel ergens in mijn achterhoofd, maar merk ik dat ik ook gewoon leef in de waan van de dag. Het belangrijkste in mijn leven is mijn gezin. Dat was wel de conclusie toen de hele wereld op zn kop stond. In de waan van de dag is werk nu echter ook weer heel bepalend (krijgt soms soort van overhand). Bewust leven verschuift dan weer naar de achtergrond.
Zijn er meer mensen met een soort gelijke ervaring (leven/dood)? Wat heeft dit met jou gedaan? En leef je nu bewuster?
donderdag 5 juli 2018 om 21:09
Ik heb twee keer een levensbedreigende complicatie gehad na een operatie, maar ik geloof niet dat het mijn leven veranderd heeft.
De eerste keer was op mijn 11e, dus geen idee, mss ben ik sindsdien al heel anders geworden.
Of ik was altijd al een bewust-levend persoon, dat kan ook natuurlijk.
Ik vind dit soort ideeën altijd te zweverig voor mij.
Alles wat je meemaakt vormt je en heftige zaken vormen je mss wat sterker. Niks bijonders dus.
De eerste keer was op mijn 11e, dus geen idee, mss ben ik sindsdien al heel anders geworden.
Of ik was altijd al een bewust-levend persoon, dat kan ook natuurlijk.
Ik vind dit soort ideeën altijd te zweverig voor mij.
Alles wat je meemaakt vormt je en heftige zaken vormen je mss wat sterker. Niks bijonders dus.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 5 juli 2018 om 21:22
Ik heb periodes gehad dat ik vond dat ik pech had dat ik er nog was.
Ik denk dat die periodes mij veel meer gevormd hebben dan die twee keer niet dood gaan.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 5 juli 2018 om 21:25
Mensen schijnen dan ineens "de zin van het leven" te ontdekken.
Of zoiets.
Net alsof het overleven van een levensbedreigende ziekte je een bepaald inzicht gaat even.
Dan heeft het nog nut.
Net alsof het overleven niet al genoeg beloning is.
donderdag 5 juli 2018 om 21:38
Oh ik ook hoor, dat ik mazzel had was meer wat je hoort te voelen. Heb er vaak zat van gehaald en soms nog steeds wel eens.
Mensen veranderen meestal een week of wat na zo'n ervaring maar vallen daarna gewoon weer terug op hun normale gedrag/leven.
donderdag 5 juli 2018 om 22:14
Ik zie het ook als mazzel. Ik heb geluk gehad en het heeft mi echt niks te maken met ergens voor vechten of ziekte overwinnen.
donderdag 5 juli 2018 om 22:17
Heftig! Heeft dat dan te maken met complicaties waar je nu nog mee te dealen hebt?
donderdag 5 juli 2018 om 22:20
). Ik was ook niet in paniek. Juist uiterst kalm. Bijzonder.
donderdag 5 juli 2018 om 22:30
ja is natuurlijk bullshit een ernstige levensbedreigende situatie is alleen maar heel erg beangstigend en deprimerend en mocht je het halen dan duurt het lang voor je hersteld bent.karin12345 schreef: ↑05-07-2018 21:25Mensen schijnen dan ineens "de zin van het leven" te ontdekken.
Of zoiets.
Net alsof het overleven van een levensbedreigende ziekte je een bepaald inzicht gaat even.
Dan heeft het nog nut.
Net alsof het overleven niet al genoeg beloning is.
donderdag 5 juli 2018 om 22:38
Ja zelfs na 7 jaar blijft het verdrietig en gaat er geen dag voorbij zonder dat ii eraan denk.
Maar het heeft me dus wel veranderd. En ik denk op een positieve manier wel, hoe ik in het leven sta.
Mijn kinderen hebben mij wat dat betreft ook wel veranderd. Maar ook banger gemaakt voor de dood.
donderdag 5 juli 2018 om 22:54
Nee niet echt denk ik. Ik was nog net geen 16 jaar. Dan denk je sowieso dat je onsterfelijk bent en na een ongeluk waarvan dan heel veel mensen zeggen dat je toch een beschermengel hebt gehad/8 van je 9 levens in 1x hebt verbruikt/een cm meer naar rechts en je had tussen 6 planken gelegen/etc., nou dan denk je echt onsterfelijk te zijn.
Maar ik was ook nogal een roekeloze puber voor het ongeluk anders had ik dat hele ongeluk nooit gehad. Het heeft eigenlijk vooral mijn vaders houding veranderd.
Pas na mijn 30e werd ik geconfronteerd met de lange termijn gevolgen. Dingen moeten weer vervangen worden of ‘gerenoveerd’ aan mijn lijf.
Maar ik was ook nogal een roekeloze puber voor het ongeluk anders had ik dat hele ongeluk nooit gehad. Het heeft eigenlijk vooral mijn vaders houding veranderd.
Pas na mijn 30e werd ik geconfronteerd met de lange termijn gevolgen. Dingen moeten weer vervangen worden of ‘gerenoveerd’ aan mijn lijf.
vrijdag 6 juli 2018 om 06:38
Nee hoor, geen complicaties of iets dergelijks. Ik ben gewoon bijna mijn hele leven al aan het schommelen met depressies en vind er gewoon weinig aan. Ik vind het leven vaak niet leuk. Ik heb zoveel meegemaakt dat het aanvoelt als een groot, vermoeiend gevecht en soms kan ik echt oprecht niet geloven dat ik pas 31 ben en niet twee keer zo oud. Het vooruitzicht dat ik wellicht nog 40 jaar moet vind ik bijna benauwend. Van mij hoeft het niet.
vrijdag 6 juli 2018 om 16:20
Wat herkenbaar, ik ben ook begin 30 en het idee dat ik misschien nog wel 50 jaar moet vind ik vreselijk lang en ik heb geen idee hoe ik dat ooit moet volhouden. Er zijn wel kleine lichtpuntjes maar als het leven nu zou stoppen zou ik daar ook blij mee zijn.Madrid87 schreef: ↑06-07-2018 06:38Nee hoor, geen complicaties of iets dergelijks. Ik ben gewoon bijna mijn hele leven al aan het schommelen met depressies en vind er gewoon weinig aan. Ik vind het leven vaak niet leuk. Ik heb zoveel meegemaakt dat het aanvoelt als een groot, vermoeiend gevecht en soms kan ik echt oprecht niet geloven dat ik pas 31 ben en niet twee keer zo oud. Het vooruitzicht dat ik wellicht nog 40 jaar moet vind ik bijna benauwend. Van mij hoeft het niet.
