Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
woensdag 21 augustus 2024 om 12:29
Avo, ik word blij van je post!
Kun je meteen starten daar met het veilig opbouwen?
Optimaal gebruik van tissues ook.
Griebus, herkenbaar gevoel. Ik probeer maar te denken: als ik hoofdpijn heb neem ik een pijnstiller, ook als het de zoveelste keer is, ook als ik zelf de hele dag te weinig water heb gedronken en het dus mijn eigen fout is. En mensen zonder hoofdpijn vind ik ook niet sterker of moreel beter dan mezelf, dus waarom zou dat bij mentale pijn anders zijn?
Kun je meteen starten daar met het veilig opbouwen?
Optimaal gebruik van tissues ook.
Griebus, herkenbaar gevoel. Ik probeer maar te denken: als ik hoofdpijn heb neem ik een pijnstiller, ook als het de zoveelste keer is, ook als ik zelf de hele dag te weinig water heb gedronken en het dus mijn eigen fout is. En mensen zonder hoofdpijn vind ik ook niet sterker of moreel beter dan mezelf, dus waarom zou dat bij mentale pijn anders zijn?
What a nuanced anxiety
woensdag 21 augustus 2024 om 13:05
woensdag 21 augustus 2024 om 13:10
Ja we zijn hier natuurlijk met z'n allen de enige uitzondering die zich wél aanstelt, dat snap ik ook wel. 
Maar wel fijn om te horen avo, ik vind die bevestiging dan toch helpend. Ook een reden dat ik, naast spanning, ook wel uitkijk naar het gesprek met de psycholoog. Want bij de ha en bij de intake zeiden ze ook al wat jij zegt dus mag ik dat misschien echt wel geloven? En dat kan ik soms ook wel hoor. Maar die drang naar bevestiging lijkt wel onuitputtelijk, en daar wil ik vanaf.
Maar wel fijn om te horen avo, ik vind die bevestiging dan toch helpend. Ook een reden dat ik, naast spanning, ook wel uitkijk naar het gesprek met de psycholoog. Want bij de ha en bij de intake zeiden ze ook al wat jij zegt dus mag ik dat misschien echt wel geloven? En dat kan ik soms ook wel hoor. Maar die drang naar bevestiging lijkt wel onuitputtelijk, en daar wil ik vanaf.
What a nuanced anxiety
woensdag 21 augustus 2024 om 13:54
Ook ik 'werk' met pijlers: Relatie, huis, werk. Twee van de drie moeten in balans zijn voor ik grote dingen aan de derde 'mag' doorvoeren/starten. Dat lukt niet altijd maar meestal wel. En ook over mij denken veel mensen dat het me allemaal aanwaait en ja dat vind ik ook 'kleinerend' want ik werk er hard voor en de pijn waar ik zo vaak doorheen 'moet' zien die mensen niet. Die laat ik ook weinig zien. Daarbij grijp ik niet snel 'het podium'. Ik werk veel en hard 'achter de schermen'. Anderen gaan vaak met de eer aan de haal omdat ik die ruimte niet pak. Dus ik begrijp helemaal wat je schrijft Tyche.
ollegrieze wijzigde dit bericht op 21-08-2024 15:53
1.17% gewijzigd
woensdag 21 augustus 2024 om 14:15
Lief dat je mij ook noemde, Olle.
Sorry dat ik niet op iedereen reageer. Ik lees alles.
Vanmorgen eindelijk sessie gehad met mijn behandelaar.
Veel weer vergeten, het was allemaal zo opgelopen de afgelopen twee weken (zij had vorige week vakantie, maar ik had wel berichten gestuurd).
Gedoe met dochter: zij heeft ook hechtingsproblemen, aantrekken/afstoten, door alles wat gebeurd is. En dan ik met mijn problematiek: lekkere combi. Er hoeft maar dat te gebeuren... wat dus ook gebeurt, en alles wat ik dacht opgebouwd te hebben intussen lijkt weer terug bij af.
Lijkt.
We zullen zien of behandelaar gelijk heeft: wil dochter verbinden, is dat wat kinderen altijd willen? Weet ik veel. Ik was al zo weg dat ik zelf die behoefte richting mijn ouders nooit heb gevoeld. Nooit heb durven of kunnen voelen. Ik was gewoon in mijn eigen wereld. Gewoon....? Nee, maar niemand zag wat.
En dat mijn hele familie wegkijkt? Ze zijn bewaarders van het grote verschrikkelijke familiegeheim. Daarom doen ze zoals ze doen.
Ik heb niets fout gedaan.
Niet naar mijn dochter, niet naar mijn familie.
Zoooooooo onwerkelijk om dit te horen. Om steun te krijgen. Niet alles in mij gelooft het, maar het is wel al verlichtend.
Zo blij dat ze weer terug is van vakantie. Voelt als meer in de buurt.
Sorry dat ik niet op iedereen reageer. Ik lees alles.
Vanmorgen eindelijk sessie gehad met mijn behandelaar.
Veel weer vergeten, het was allemaal zo opgelopen de afgelopen twee weken (zij had vorige week vakantie, maar ik had wel berichten gestuurd).
Gedoe met dochter: zij heeft ook hechtingsproblemen, aantrekken/afstoten, door alles wat gebeurd is. En dan ik met mijn problematiek: lekkere combi. Er hoeft maar dat te gebeuren... wat dus ook gebeurt, en alles wat ik dacht opgebouwd te hebben intussen lijkt weer terug bij af.
Lijkt.
We zullen zien of behandelaar gelijk heeft: wil dochter verbinden, is dat wat kinderen altijd willen? Weet ik veel. Ik was al zo weg dat ik zelf die behoefte richting mijn ouders nooit heb gevoeld. Nooit heb durven of kunnen voelen. Ik was gewoon in mijn eigen wereld. Gewoon....? Nee, maar niemand zag wat.
En dat mijn hele familie wegkijkt? Ze zijn bewaarders van het grote verschrikkelijke familiegeheim. Daarom doen ze zoals ze doen.
Ik heb niets fout gedaan.
Niet naar mijn dochter, niet naar mijn familie.
Zoooooooo onwerkelijk om dit te horen. Om steun te krijgen. Niet alles in mij gelooft het, maar het is wel al verlichtend.
Zo blij dat ze weer terug is van vakantie. Voelt als meer in de buurt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 21 augustus 2024 om 14:24
Je hoeft helemaal geen sorry te zeggen EV! Dat klinkt als een waardevolle sessie met een mooie insteek van de behandelaar 
Maf is dat he 'voelt als dichter in de buurt'. Soms wil ik helemaal geen interactie. Dan verzuip ik (vaak ongewild) een tijdje in mijn eigen spinsels. Maar dat voelt eng en eenzaam. Als man dan in huis is en zijn eigen ding doet, helpt zijn nabijheid me om niet 'verloren' te gaan. Naar hem toe kan ik gelukkig aangeven dat ik even 'alleen niet alleen' moet zijn en hij snapt dat en zegt dan 'ik ben muziekjes aan het maken' maar je weet me te vinden. En hij checkt dan ook regelmatig even hoe de vlag er bij hangt. Niet met woorden maar door even langs te lopen en een kus op mijn bol te geven ofzo.
Maf is dat he 'voelt als dichter in de buurt'. Soms wil ik helemaal geen interactie. Dan verzuip ik (vaak ongewild) een tijdje in mijn eigen spinsels. Maar dat voelt eng en eenzaam. Als man dan in huis is en zijn eigen ding doet, helpt zijn nabijheid me om niet 'verloren' te gaan. Naar hem toe kan ik gelukkig aangeven dat ik even 'alleen niet alleen' moet zijn en hij snapt dat en zegt dan 'ik ben muziekjes aan het maken' maar je weet me te vinden. En hij checkt dan ook regelmatig even hoe de vlag er bij hangt. Niet met woorden maar door even langs te lopen en een kus op mijn bol te geven ofzo.
woensdag 21 augustus 2024 om 15:12
Ja dat: nabijheid.
Dat werkt bij mij ook kalmerend.
Ik woon alleen (met kat), maar ik merk dat ook als ik bij mijn vriend ben.
Ik was zoooooooooo alleen als kind, en niemand die ook maar iets zag of merkte, of mij echt zag. En ook daarna niet. Ik was zo eenzaam. En dat heeeel lang ook. Misschien begint dat nu pas wat anders te voelen, nu ik dingen deel. In de hulpverlening, maar ook met mijn partner.
Moet erbij zeggen dat ik uit alle macht altijd alles liep te verbergen, zelfs voor mezelf. Ook daarom voelt de erkenning van mijn behandelaar helpend. (Alles verbergen was natuurlijk nodig om te overleven in mijn toxisch gezin van herkomst.)
Dat werkt bij mij ook kalmerend.
Ik woon alleen (met kat), maar ik merk dat ook als ik bij mijn vriend ben.
Ik was zoooooooooo alleen als kind, en niemand die ook maar iets zag of merkte, of mij echt zag. En ook daarna niet. Ik was zo eenzaam. En dat heeeel lang ook. Misschien begint dat nu pas wat anders te voelen, nu ik dingen deel. In de hulpverlening, maar ook met mijn partner.
Moet erbij zeggen dat ik uit alle macht altijd alles liep te verbergen, zelfs voor mezelf. Ook daarom voelt de erkenning van mijn behandelaar helpend. (Alles verbergen was natuurlijk nodig om te overleven in mijn toxisch gezin van herkomst.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 21 augustus 2024 om 21:38
woensdag 21 augustus 2024 om 23:28
Het is wat bij mij opkomt als ik lees wat je schrijft.
Bij mij werkt dat iig wel zo, daar begin ik nu achter te komen.
Alleen jijzelf kunt voelen of dit misschien bij jou ook zo zou kunnen zijn.
Ik snap dat je het slecht trekt... het is ook heel zwaar. Hoe kun je onderscheiden wat nu is, en wat van toen en daar is? Heel lastig. Het kan zo erg vermengd zijn.
Ik hoop dat je een beetje kunt slapen vannacht.
Bij mij werkt dat iig wel zo, daar begin ik nu achter te komen.
Alleen jijzelf kunt voelen of dit misschien bij jou ook zo zou kunnen zijn.
Ik snap dat je het slecht trekt... het is ook heel zwaar. Hoe kun je onderscheiden wat nu is, en wat van toen en daar is? Heel lastig. Het kan zo erg vermengd zijn.
Ik hoop dat je een beetje kunt slapen vannacht.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 22 augustus 2024 om 02:27
Trots op wat je vandaag hebt gedaan Avo.
Eens met EV: je volwassen-jou heeft goed voor alle delen gezorgd. En die mevrouw klinkt heel fijn. Je hoefde ook niet alles te vertellen of verder uit te leggen. Je ging alleen kennismaken en het überhaupt aan.
EV: het raakt me echt dat je je vroeger zo ontzettend eenzaam hebt gevoelt en dat er niemand voor je was. Deels herkenbaar en daardoor weet ik hoe naar eenzaamheid voelt. Ookal was mijn situatie en oorzaak anders en minder erg. Ik hoop dat je je steeds meer gezien gaat voelen bij psych/coach, je vriend en uiteindelijk ook je kinderen (op het moment dat zij daar aan toe zijn). Knuffel voor jou
Ik moet echt gaan slapen. Morgen laatste échte vakantie dagje. Vrijdag informele sessie op het werk en daarna begin ik weer. Nog steeds niet veel zin, in tegenstelling tot eerdere jaren, toen ik de zomervakantie echt veel te lang vond en de dagen bijna aan het aftellen was. Nu zie ik vooral op tegen de enorme hoeveelheid werk die er in de eerste week (dag!) al op me afkomt en waar iedereen verondersteld wordt lekker uitgerust te zijn, heb ik nog net zo weinig energie als vóór de vakantie en ben ik na maandag alweer enorm overprikkeld en dan moeten de lessen nog beginnen. Ik ga proberen om rustig op te starten en het werk van dag 1 over de hele eerste week te verdelen.
Eens met EV: je volwassen-jou heeft goed voor alle delen gezorgd. En die mevrouw klinkt heel fijn. Je hoefde ook niet alles te vertellen of verder uit te leggen. Je ging alleen kennismaken en het überhaupt aan.
EV: het raakt me echt dat je je vroeger zo ontzettend eenzaam hebt gevoelt en dat er niemand voor je was. Deels herkenbaar en daardoor weet ik hoe naar eenzaamheid voelt. Ookal was mijn situatie en oorzaak anders en minder erg. Ik hoop dat je je steeds meer gezien gaat voelen bij psych/coach, je vriend en uiteindelijk ook je kinderen (op het moment dat zij daar aan toe zijn). Knuffel voor jou
Ik moet echt gaan slapen. Morgen laatste échte vakantie dagje. Vrijdag informele sessie op het werk en daarna begin ik weer. Nog steeds niet veel zin, in tegenstelling tot eerdere jaren, toen ik de zomervakantie echt veel te lang vond en de dagen bijna aan het aftellen was. Nu zie ik vooral op tegen de enorme hoeveelheid werk die er in de eerste week (dag!) al op me afkomt en waar iedereen verondersteld wordt lekker uitgerust te zijn, heb ik nog net zo weinig energie als vóór de vakantie en ben ik na maandag alweer enorm overprikkeld en dan moeten de lessen nog beginnen. Ik ga proberen om rustig op te starten en het werk van dag 1 over de hele eerste week te verdelen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 22 augustus 2024 om 11:01
Dank je, Diva. Het doet me ook wat dat het iemand uitmaakt dat ik vroeger zo eenzaam was, omdat ik zo leef met de gedachte 'maakt het iemand wel iets uit?' Het is zo lastig als de hele familie je laat vallen en je niet eens de moeite waard vind om ook maar een vraag aan te stellen.
Het begint me nu pas enigszins duidelijk te worden hoezeer alles vermengd is bij mij met jonge delen. En eigenlijk zou ik het kunnen opmerken aan dit:
- als alles zwart-wit en niet overzichtelijk is, zit ik in een jong deel (volwassen zelf kan alles in de juiste proporties zien).
- als ik niemand meer kan aankijken, zit ik in een jong deel.
Het is niet dat mijn volwassen zelf helemaal weg is, daarom had/heb ik het ook niet door, maar het lijkt wel bijna op structureel (deels) gedissocieerd zijn. Wat een weg om jezelf echt te leren kennen!
Ik hoop dat het je is gelukt om te slapen en rustig op te starten vandaag.
En jij, Avo? Ik ben blij dat je iets aan mijn woorden had.
Tegenwoordig gebeurt dit me ook in de therapiegroep. Dan zie ik heel duidelijk dat er bij iemand een jonger deel aan het woord is en zeg ik weleens iets soortgelijks. Het is uit eigen ervaring. Zo fijn als dat iemand wat kan helpen. Je kunt het zo erg zelf niet door hebben..
Het begint me nu pas enigszins duidelijk te worden hoezeer alles vermengd is bij mij met jonge delen. En eigenlijk zou ik het kunnen opmerken aan dit:
- als alles zwart-wit en niet overzichtelijk is, zit ik in een jong deel (volwassen zelf kan alles in de juiste proporties zien).
- als ik niemand meer kan aankijken, zit ik in een jong deel.
Het is niet dat mijn volwassen zelf helemaal weg is, daarom had/heb ik het ook niet door, maar het lijkt wel bijna op structureel (deels) gedissocieerd zijn. Wat een weg om jezelf echt te leren kennen!
Ik hoop dat het je is gelukt om te slapen en rustig op te starten vandaag.
En jij, Avo? Ik ben blij dat je iets aan mijn woorden had.
Tegenwoordig gebeurt dit me ook in de therapiegroep. Dan zie ik heel duidelijk dat er bij iemand een jonger deel aan het woord is en zeg ik weleens iets soortgelijks. Het is uit eigen ervaring. Zo fijn als dat iemand wat kan helpen. Je kunt het zo erg zelf niet door hebben..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 22 augustus 2024 om 20:51
EV, wat is het leven oneerlijk zwaar voor je geweest. Ik ben blij te lezen dat het nu stapje voor stapje wat beter gaat, en het je lukt om te werken aan het helen van die pijn.
Maisnon, dankjewel.
Ik voel me emotioneel de laatste dagen, nu ik door de intake mijn hele levensverhaal op tafel heb gelegd en er allerlei dingen opkomen die ik alweer vergeten was. Het heeft iets onnatuurlijks om alle ellende op een rij te zetten, het voelt als een vertekend beeld en welk leven is nou vrij van lijden? Tegelijk, zo alles naast elkaar benoemd denk ik ook wel: jeetje, dat zijn wel aardig wat moeilijke dingen. In vogelvlucht (even oefenen met wat opener zijn): problematische relatie met een ouder na een dramatische scheiding, een psychisch zieke ouder, enkele fysiek bedreigende situaties op straat/werk die er diep inhakten (en die tegelijk oproepen: stel je niet zo aan, een ander zou hier nauwelijks last van hebben). Nog een sausje van impostor syndrome eroverheen om het af te maken.
Volgende week een definitief advies voor een vervolgtraject, psycholoog denkt ook aan schematherapie Griebus dus we kunnen elkaar de hand schudden. Ik ben zelf gecharmeerd van ACT, en daar zouden misschien ook aspecten van kunnen worden meegenomen, de praktijk heeft gelukkig wat dat betreft wel een interdisciplinaire insteek. We gaan het zien.
Maisnon, dankjewel.
Ik voel me emotioneel de laatste dagen, nu ik door de intake mijn hele levensverhaal op tafel heb gelegd en er allerlei dingen opkomen die ik alweer vergeten was. Het heeft iets onnatuurlijks om alle ellende op een rij te zetten, het voelt als een vertekend beeld en welk leven is nou vrij van lijden? Tegelijk, zo alles naast elkaar benoemd denk ik ook wel: jeetje, dat zijn wel aardig wat moeilijke dingen. In vogelvlucht (even oefenen met wat opener zijn): problematische relatie met een ouder na een dramatische scheiding, een psychisch zieke ouder, enkele fysiek bedreigende situaties op straat/werk die er diep inhakten (en die tegelijk oproepen: stel je niet zo aan, een ander zou hier nauwelijks last van hebben). Nog een sausje van impostor syndrome eroverheen om het af te maken.
Volgende week een definitief advies voor een vervolgtraject, psycholoog denkt ook aan schematherapie Griebus dus we kunnen elkaar de hand schudden. Ik ben zelf gecharmeerd van ACT, en daar zouden misschien ook aspecten van kunnen worden meegenomen, de praktijk heeft gelukkig wat dat betreft wel een interdisciplinaire insteek. We gaan het zien.
What a nuanced anxiety
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
