Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
donderdag 7 november 2024 om 09:00
Jemig Olle, wat een nare en griezelige streek zeg. Gadver. Ik hoop dat de afspraken die je hebt, hierin weer wat rust kunnen terugbrengen. Ik moet wel zeggen, ik vind het altijd wel heel mooi hoe jij en je partner dit doen. Dat voelt voor mij wel als voorbeeld van hoe ik het graag zou zien.
Hier gaat het ook wat minder. Ik ben verhuisd, wat heel fijn en goed ging. Minus de stress aan de voorkant natuurlijk. Maar nu blijkt er van alles in huis niet goed te lopen. Allemaal wel oplosbaar, maar ik vind het zo pittig alles in m'n eentje.
Daarnaast geeft kind telkens aan dat het bij vader wil zijn. Nou ja, bij diens nieuwe partner en kind. Ze wijst me dan echt af bij de overdracht ook. Daarnaast is het maandag Sint Maarten en is ze bij haar vader. Ik stelde voor of het een optie was dat ik hun kant op zou rijden en misschien een paar huisjes mee mocht lopen. Maar nee, ze ging naar partner en het daar samen vieren.
Ik ben zo bang dat ze straks helemaal niet meer bij mij wil zijn. Ik heb haar dat allemaal niet te bieden. Geen broertje of zusje. Straks zet hij dit in om te overtuigen dat ze beter daar kan zijn. Dan hoeft het voor mij echt allemaal niet meer.
Hier gaat het ook wat minder. Ik ben verhuisd, wat heel fijn en goed ging. Minus de stress aan de voorkant natuurlijk. Maar nu blijkt er van alles in huis niet goed te lopen. Allemaal wel oplosbaar, maar ik vind het zo pittig alles in m'n eentje.
Daarnaast geeft kind telkens aan dat het bij vader wil zijn. Nou ja, bij diens nieuwe partner en kind. Ze wijst me dan echt af bij de overdracht ook. Daarnaast is het maandag Sint Maarten en is ze bij haar vader. Ik stelde voor of het een optie was dat ik hun kant op zou rijden en misschien een paar huisjes mee mocht lopen. Maar nee, ze ging naar partner en het daar samen vieren.
Ik ben zo bang dat ze straks helemaal niet meer bij mij wil zijn. Ik heb haar dat allemaal niet te bieden. Geen broertje of zusje. Straks zet hij dit in om te overtuigen dat ze beter daar kan zijn. Dan hoeft het voor mij echt allemaal niet meer.
donderdag 7 november 2024 om 09:10
Avo, misschien had ik er dan toch niet op terug moeten komen 
.
Natuurlijk is dit jouw plek. En zeker in geen enkel opzicht klaar met jou. Zou het ook geen dramashow noemen: het is zo heftig waar je nu zit.
Ik wilde alleen uitleggen waarom ik reageerde zoals ik reageerde. En hier, nog meer dan ergens anders, is het logisch dat we elkaar soms triggeren. Daarom zei ik ook: mijn triggers, hoef je niets mee.
Het is niet erg, getriggerd worden zorgt bij mij ondertussen (heeft even geduurd) voor kunnen kijken naar wat nog niet geheeld is. En vaak geeft het weer inzichten. Maar de eerste reactie is vaak niet de beste.
Wat Eef zegt: ik hou een beetje afstand als je het heftig heb. Niet omdat ik niet aan je denk of meeleef, want dat doe ik wel. Maar omdat ik niet het verkeerde wil zeggen. Goed?
.Natuurlijk is dit jouw plek. En zeker in geen enkel opzicht klaar met jou. Zou het ook geen dramashow noemen: het is zo heftig waar je nu zit.
Ik wilde alleen uitleggen waarom ik reageerde zoals ik reageerde. En hier, nog meer dan ergens anders, is het logisch dat we elkaar soms triggeren. Daarom zei ik ook: mijn triggers, hoef je niets mee.
Het is niet erg, getriggerd worden zorgt bij mij ondertussen (heeft even geduurd) voor kunnen kijken naar wat nog niet geheeld is. En vaak geeft het weer inzichten. Maar de eerste reactie is vaak niet de beste.
Wat Eef zegt: ik hou een beetje afstand als je het heftig heb. Niet omdat ik niet aan je denk of meeleef, want dat doe ik wel. Maar omdat ik niet het verkeerde wil zeggen. Goed?
donderdag 7 november 2024 om 09:16
Wat moeilijk jahallo... Snap dat dit je angst is. Wijst ze je in alles af, of kan de (pre)puberteit ook spelen? Want kind zal jouw veiligheid en liefde net zo hard nodig hebben. Een keer een gesprekje dat ze van jullie allebei mag houden? Heb je het idee dat papa aan ouderverstoting doet? Of dat niet?
En kan het zijn dat kind nee zegt omdat ze bang is voor wat papa zegt dat jij komt/bang is voor jullie samen zien/bang is voor reacties?
En kan het zijn dat kind nee zegt omdat ze bang is voor wat papa zegt dat jij komt/bang is voor jullie samen zien/bang is voor reacties?
donderdag 7 november 2024 om 09:28
Jahallo, je kind durft tegen jou te zeggen wat ze wil. Durft zich te uiten en weg te gaan omdat ze weet en voelt dat ze altijd terug kan komen. Jij bent onvoorwaardelijk en juist daarom durft ze je 'af te wijzen' (tussen aanhalingstekens want het voelt echt zo maar is niet wat ze eigenlijk doet, al kunnen pubers dat zeer goed wel zo over laten komen).
What a nuanced anxiety
donderdag 7 november 2024 om 11:07
Olle, wat een nare actie!! Ik vraag me ook af wat zo iemand hiermee wil bereiken, ervan uitgaande dat jij het naar hen/hem toe negeert en jouw reactie dus uitblijft.
Jahallo, jouw kind is nog jong toch? Ik zou het denk ik zoeken in het feit dat er het afgelopen jaar veel veranderingen zijn geweest en dat kind op zoek is naar een veilige plek. De gezinssituatie van jouw ex lijkt misschien nog het meest op hoe het was toen jullie nog niet uit elkaar waren. Daarbij ziet kind jou misschien als de veroorzaker van alle veranderingen (dat weet ik niet zeker hè), hoe krom ook natuurlijk, maar kind is te jong om te zien hoe e.e.a. echt in elkaar steekt. Misschien dat de situatie over een paar weken heel anders is, als jij een beetje meer gesetteld bent / het huis meer op orde is en kind meer gewend is aan alles.
Jahallo, jouw kind is nog jong toch? Ik zou het denk ik zoeken in het feit dat er het afgelopen jaar veel veranderingen zijn geweest en dat kind op zoek is naar een veilige plek. De gezinssituatie van jouw ex lijkt misschien nog het meest op hoe het was toen jullie nog niet uit elkaar waren. Daarbij ziet kind jou misschien als de veroorzaker van alle veranderingen (dat weet ik niet zeker hè), hoe krom ook natuurlijk, maar kind is te jong om te zien hoe e.e.a. echt in elkaar steekt. Misschien dat de situatie over een paar weken heel anders is, als jij een beetje meer gesetteld bent / het huis meer op orde is en kind meer gewend is aan alles.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 7 november 2024 om 13:08
@Jahallo ik weet niet of hierover contact met je ex mogelijk is, maar hierover afspraken maken en beiden positief zijn en blijven over de andere ouder kunnen helpen om je kind uit een loyaliteitsconflict te krijgen/houden.
Maar kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om me te dealen en dat je je afgewezen voelt
Maar kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om me te dealen en dat je je afgewezen voelt
Forever is a hell of a long time
donderdag 7 november 2024 om 13:11
Dankjulliewel. Kind is inderdaad nog vrij jong. Dus (pre)puberteit is het nog niet, alhoewel ik weet dat dat daar uiteraard (ook weer) kan opspelen.
Diva, ik snap het wel. En ik snap ook echt dat de ze het daar misschien fijner heeft in de zin van een soort broertje/zusje erbij en dat het daar leuk is. Ik denk ook dat vader nu ook gezelliger/leuker is, vooralsnog in ieder geval. Er gaat natuurlijk een moment komen dat dat anders gaat worden. Iedereen zegt, ja dan komt kind wel weer bij jou uit en wil ze daar minder zijn. Maar ik weet van mezelf als kind dat ik het dan op mezelf betrok en mezelf nog beter ging proberen te gedragen. Of het goed probeerde te maken. Dus daar vertrouw ik ook niet zo op. Mogelijk speelt hij ook in op haar gevoel, door te zeggen dat het bij mij ook niet zo leuk is en dat het bij hen zo gezellig is.
Daarnaast heb ik zelf natuurlijk ook wat stress gehad rondom verhuizen en alles. Dus mogelijk heeft ze dat opgepikt, hoe erg ik ook geprobeerd heb dat te voorkomen.
Dus ik hoop het maar, dat het straks weer anders wordt. Maar het steekt me ook dat hij dan bij de overdracht haar bevestigt in haar wat meer afwijzende houding naar mij. Ik probeerde dat andersom wel echt altijd wat te begeleiden.
Diva, ik snap het wel. En ik snap ook echt dat de ze het daar misschien fijner heeft in de zin van een soort broertje/zusje erbij en dat het daar leuk is. Ik denk ook dat vader nu ook gezelliger/leuker is, vooralsnog in ieder geval. Er gaat natuurlijk een moment komen dat dat anders gaat worden. Iedereen zegt, ja dan komt kind wel weer bij jou uit en wil ze daar minder zijn. Maar ik weet van mezelf als kind dat ik het dan op mezelf betrok en mezelf nog beter ging proberen te gedragen. Of het goed probeerde te maken. Dus daar vertrouw ik ook niet zo op. Mogelijk speelt hij ook in op haar gevoel, door te zeggen dat het bij mij ook niet zo leuk is en dat het bij hen zo gezellig is.
Daarnaast heb ik zelf natuurlijk ook wat stress gehad rondom verhuizen en alles. Dus mogelijk heeft ze dat opgepikt, hoe erg ik ook geprobeerd heb dat te voorkomen.
Dus ik hoop het maar, dat het straks weer anders wordt. Maar het steekt me ook dat hij dan bij de overdracht haar bevestigt in haar wat meer afwijzende houding naar mij. Ik probeerde dat andersom wel echt altijd wat te begeleiden.
donderdag 7 november 2024 om 13:16
Selune, waar het kan probeer ik dat zeker. Maar ik kom uit een huiselijk geweld situatie met vooral psychische mishandeling. Ik kan slecht afspraken met hem maken omdat hij vanuit zichzelf en voor zijn eigen belang denkt. Daarnaast probeert hij daarin toch mij een soort van te pesten, reactie te krijgen. Dat krijgt hij van mij niet, maar het lijkt wel alsof hij ervan geniet dat kind mij nu wat afwijst.
Vanuit mijn achtergrond weet ik gelukkig wel wat over ontwikkeling(s)psychologie), maar blijkbaar voelt het toch wel heel erg alsof ik afgewezen word. Ik voel me echt letterlijk bijna weer dat kind wat genegeerd wordt, er niet toe doet, alles zelf uitlokt en zo haar best doet om gezien te worden. Maar ik kan dat zelf niet en laat ook niet toe dat een ander dat doet. Mede door seksueel overschrijdende dingen (zowel als kind en volwassene) en emotionele verwaarlozing.
Ik haat mezelf nu ook echt. Dat ik verdomme ook nu weer niet gewoon gezond gedrag kan laten zien. Dat ik het me zo laat raken. Dat ik er niet toe doe.
Vanuit mijn achtergrond weet ik gelukkig wel wat over ontwikkeling(s)psychologie), maar blijkbaar voelt het toch wel heel erg alsof ik afgewezen word. Ik voel me echt letterlijk bijna weer dat kind wat genegeerd wordt, er niet toe doet, alles zelf uitlokt en zo haar best doet om gezien te worden. Maar ik kan dat zelf niet en laat ook niet toe dat een ander dat doet. Mede door seksueel overschrijdende dingen (zowel als kind en volwassene) en emotionele verwaarlozing.
Ik haat mezelf nu ook echt. Dat ik verdomme ook nu weer niet gewoon gezond gedrag kan laten zien. Dat ik het me zo laat raken. Dat ik er niet toe doe.
donderdag 7 november 2024 om 13:24
Jahallo, het is moeilijker om het allemaal goed te doen, zoals jij dus wél doet. Hij zet jullie dochters welzijn niet voorop, want anders zou hij niet zo proberen te stoken. Moeilijke situatie voor haar, en miscchieb dat ze inderdaad periodes gaat hebben dat ze naar hem trekt. Maar jij bent de basis. Bij jou is er echte liefde. Vertrouw erop dat dat haar voedt, en dat ze dat later ook scherper zal zien.
Dan doe je ook nog eens alles alleen, dat is gewoon pittig. Ik hoop dat je ook nog kan zien en voelen hoe veel je de afgelopen jaren voor elkaar hebt gekregen.
Selune, knuffel voor jou (is dat oke?).
Dan doe je ook nog eens alles alleen, dat is gewoon pittig. Ik hoop dat je ook nog kan zien en voelen hoe veel je de afgelopen jaren voor elkaar hebt gekregen.
Selune, knuffel voor jou (is dat oke?).
What a nuanced anxiety
donderdag 7 november 2024 om 13:46
Jahallo, wat zal dat pijn doen!! Ik vind het soms al pijnlijk als een kind hier zegt dat papa leuker/liever is.
Maar ik kan goed plaatsen dat dat een oude pijn is. Horend bij vroeger waar ik niet leuk en lief genoeg was.
Zit er bij jou ook een stukje oude pijn bij? Die doet altijd extra zeer.
Wat ik weet mbt kinderen: ze zetten zich idd af bij degene wie ze zich veilig voelen. Wat Tyche al zei.
Daarnaast, en dat zag ik hier thuis ook, is het heel makkelijk om 'de leukste ' ouder te zijn.
Consequent zijn, opvoeden, het beste met ze voor hebben, grenzen aangeven, dat IS namelijk niet 'leuk' voor een kind. Die vind groente, huiswerk, bruin brood en op tijd naar bed STOM. En die lekkere herfstwandeling best oke. Maar de ouder die naar de Mac gaat, waar ze onbeperkt mogen gamen, er witbrood en frikandellen zijn, ze tot laat opblijven en dan naar een pretpark gaan, ja die is leuk.
Dat is logisch.
Ik leg het ook altijd zo uit aan mijn eigen kinderen. Mijn taak is niet om een leuke moeder te zijn, maar om een goede moeder te zijn. En dat is heel iets anders.
Als ik ze vraag wat een goede moeder te eten geeft komen ze zelf al met groente en af en toe een keer mac. Ze weten dat.
Net zoals we bespreken dat het hun taak is om kind te zijn. En een kind ruimt nou eenmaal niet altijd alles op, en een kind probeert grenzen uit.
Dat betekent dat het een goed gelukt kind is.
En de goede moeder gaat dan haar taak doen, en het kind leren opruimen, en de grens aangeven.
Zo heeft ieder zijn rol en taak.
En de goede moeder vindt het gedrag van het kind ook echt niet altijd leuk hoor. Die baalt heus van die vieze onderbroeken overal. En dan zegt ze daar wat van. Niet omdat ze het kind stom vindt, maar omdat dat de taak van een goede moeder is.
En ze vindt het kind dan niet minder lief, of minder goed. Sterker nog, ze weet dat het kind precies doet wat het moet doen: kind zijn.
Een voorbeeldig robotkind is handig, maar wel 'kapot' voorbeeldig zijn hoort niet bij een goed gezond kind.
Oh blegh, lang verhaal sorrie.
Moraal: het is voor ex makkelijk om 'leuke' ouder te zijn.
Jij hoeft niet 'leuk' te zijn. Jou rol is een lieve goede moeder zijn.
Kind mag het daar leuk vinden.
Mijn kinderen vinden het bij opa en oma veeeeeel leuker dan thuis. Dat doet me pijn, maar ik kan het in perspectief zien, en accepteer het. Gun het mijn kinderen ook. (Opa en oma dan weer niet).
Zolang ze bij mij uithuilen als er wat is, voelen en weten dat ik van ze houd en er altijd voor ze wil zijn (nouja, liever niet sochtends voor 7 uur als het even kan. Daar hebben ze een vader voor), dan gaat het goed.
Je kind mag het nieuwe van dat nieuwe gezin nu geweldig vinden. Bij een vriendje is het ook altijd leuker, en janken als ze naar huis moeten.
Dat is normaal kindergedrag.
En zeker als thuis (dus jij) veilig, betrouwbaar, en bijna altijd bereikbaar is, dan is thuis zo ongeveer het saaaaaaiste ter wereld.
Want. Dat is er altijd nog. Dat kan je doen als alle leuke opties op zijn. Dat wacht wel, en heeft geen haast.
Kijk even naar binnen bij jezelf welk stukje oude pijn is.
En blijf jezelf. Jij bent als goede moeder precies wat jouw kind nodig heeft.
Lekker degelijk, saai, en altijd daar.
(En die sibling wordt vanzelf irritant. En dan is het een voordeel dat het bij jou tenminste lekker rustig is)
Maar ik kan goed plaatsen dat dat een oude pijn is. Horend bij vroeger waar ik niet leuk en lief genoeg was.
Zit er bij jou ook een stukje oude pijn bij? Die doet altijd extra zeer.
Wat ik weet mbt kinderen: ze zetten zich idd af bij degene wie ze zich veilig voelen. Wat Tyche al zei.
Daarnaast, en dat zag ik hier thuis ook, is het heel makkelijk om 'de leukste ' ouder te zijn.
Consequent zijn, opvoeden, het beste met ze voor hebben, grenzen aangeven, dat IS namelijk niet 'leuk' voor een kind. Die vind groente, huiswerk, bruin brood en op tijd naar bed STOM. En die lekkere herfstwandeling best oke. Maar de ouder die naar de Mac gaat, waar ze onbeperkt mogen gamen, er witbrood en frikandellen zijn, ze tot laat opblijven en dan naar een pretpark gaan, ja die is leuk.
Dat is logisch.
Ik leg het ook altijd zo uit aan mijn eigen kinderen. Mijn taak is niet om een leuke moeder te zijn, maar om een goede moeder te zijn. En dat is heel iets anders.
Als ik ze vraag wat een goede moeder te eten geeft komen ze zelf al met groente en af en toe een keer mac. Ze weten dat.
Net zoals we bespreken dat het hun taak is om kind te zijn. En een kind ruimt nou eenmaal niet altijd alles op, en een kind probeert grenzen uit.
Dat betekent dat het een goed gelukt kind is.
En de goede moeder gaat dan haar taak doen, en het kind leren opruimen, en de grens aangeven.
Zo heeft ieder zijn rol en taak.
En de goede moeder vindt het gedrag van het kind ook echt niet altijd leuk hoor. Die baalt heus van die vieze onderbroeken overal. En dan zegt ze daar wat van. Niet omdat ze het kind stom vindt, maar omdat dat de taak van een goede moeder is.
En ze vindt het kind dan niet minder lief, of minder goed. Sterker nog, ze weet dat het kind precies doet wat het moet doen: kind zijn.
Een voorbeeldig robotkind is handig, maar wel 'kapot' voorbeeldig zijn hoort niet bij een goed gezond kind.
Oh blegh, lang verhaal sorrie.
Moraal: het is voor ex makkelijk om 'leuke' ouder te zijn.
Jij hoeft niet 'leuk' te zijn. Jou rol is een lieve goede moeder zijn.
Kind mag het daar leuk vinden.
Mijn kinderen vinden het bij opa en oma veeeeeel leuker dan thuis. Dat doet me pijn, maar ik kan het in perspectief zien, en accepteer het. Gun het mijn kinderen ook. (Opa en oma dan weer niet).
Zolang ze bij mij uithuilen als er wat is, voelen en weten dat ik van ze houd en er altijd voor ze wil zijn (nouja, liever niet sochtends voor 7 uur als het even kan. Daar hebben ze een vader voor), dan gaat het goed.
Je kind mag het nieuwe van dat nieuwe gezin nu geweldig vinden. Bij een vriendje is het ook altijd leuker, en janken als ze naar huis moeten.
Dat is normaal kindergedrag.
En zeker als thuis (dus jij) veilig, betrouwbaar, en bijna altijd bereikbaar is, dan is thuis zo ongeveer het saaaaaaiste ter wereld.
Want. Dat is er altijd nog. Dat kan je doen als alle leuke opties op zijn. Dat wacht wel, en heeft geen haast.
Kijk even naar binnen bij jezelf welk stukje oude pijn is.
En blijf jezelf. Jij bent als goede moeder precies wat jouw kind nodig heeft.
Lekker degelijk, saai, en altijd daar.
(En die sibling wordt vanzelf irritant. En dan is het een voordeel dat het bij jou tenminste lekker rustig is)
donderdag 7 november 2024 om 13:49
Oh. Ik ben duidelijk mosterd.
Jezus, ik moet ook gewoon korter van stof zijn....
Oude pijn dus, die een nieuwe angst aanwakkert. Dat is ook gewoon kut.
Even zuchten, hardop zeggen dat kind het daar nu heel leuk vindt, en dat dat zeer doet.
En dan proberen vanuit je verstand en opleiding te beredeneren dat kind heel normaal is, en deze situatie op zich ook niet heel gek is, maar dat het wel echt heel heel heel rot voelt.
Jezus, ik moet ook gewoon korter van stof zijn....
Oude pijn dus, die een nieuwe angst aanwakkert. Dat is ook gewoon kut.
Even zuchten, hardop zeggen dat kind het daar nu heel leuk vindt, en dat dat zeer doet.
En dan proberen vanuit je verstand en opleiding te beredeneren dat kind heel normaal is, en deze situatie op zich ook niet heel gek is, maar dat het wel echt heel heel heel rot voelt.
donderdag 7 november 2024 om 14:02
Lucy, ik had je gewiste stuk niet kunnen lezen, maar alleen maar prima dat je erop terugkwam.
Denk dat we allemaal de extra oefening in uitspreken, accepteren, ruimte innemen, kwetsbaar zijn kunnen gebruiken.
En dat we weten dat we elkaar niet bewust proberen te triggeren.
Nou, we hebben ons nu allemaal rot gevoeld omdat een ander zich rot gevoeld heeft.
Is het daarmee genoeg uitgesproken en alles oke?
Voor mijzelf is het het fijnst als iedereen schrijft wat hij wil schrijven, zolang dat gebeurd zonder expres te kwetsen (en daar ga ik niet vanuit).
Triggers zullen er altijd zijn, het is aan degene die getriggerd wordt om dat aan te geven.
En we kunnen rekening houden met elkaars triggers, maar het moet geen eieren lopen worden.
Ook ik moet gewoon leren omgaan met wat mij triggert.
Selune, wat kut dat het weer begonnen is.
Als de nachtmerries bij jou ook zo heftig zijn en zorgen dat je niet meer slaapt kan je met de huisarts of psychiater misschien ook even de ggz-standaarden voor PTSS doornemen.
Daar staat dus letterlijk in dat er een middel is dat kan helpen bij nachtmerries ten gevolge van ptss.
Mocht je er meer over willen weten, dan hoor ik het wel. Het maakt hier iig verschil, ik durf weer te slapen. (Al lukt het slecht, maar ook daar heb ik pilletjes voor.
)
Ik leef met je mee. Wat ontzettend verdrietig dat jou dit aangedaan is. Dat had niet gemogen en verdient niemand.
Als je wilt vertellen, ik wil luisteren.
Als je gewoon even wilt zitten murw van moeheid en alle pijn, dan wil ik er wel even bij komen. We kunnen ook een stom spelletje doen ter afleiding, of om de beurt een liedje aanzetten en dan eerst raden wat het is, en dan meebleren?
Denk dat we allemaal de extra oefening in uitspreken, accepteren, ruimte innemen, kwetsbaar zijn kunnen gebruiken.
En dat we weten dat we elkaar niet bewust proberen te triggeren.
Nou, we hebben ons nu allemaal rot gevoeld omdat een ander zich rot gevoeld heeft.
Is het daarmee genoeg uitgesproken en alles oke?
Voor mijzelf is het het fijnst als iedereen schrijft wat hij wil schrijven, zolang dat gebeurd zonder expres te kwetsen (en daar ga ik niet vanuit).
Triggers zullen er altijd zijn, het is aan degene die getriggerd wordt om dat aan te geven.
En we kunnen rekening houden met elkaars triggers, maar het moet geen eieren lopen worden.
Ook ik moet gewoon leren omgaan met wat mij triggert.
Selune, wat kut dat het weer begonnen is.
Als de nachtmerries bij jou ook zo heftig zijn en zorgen dat je niet meer slaapt kan je met de huisarts of psychiater misschien ook even de ggz-standaarden voor PTSS doornemen.
Daar staat dus letterlijk in dat er een middel is dat kan helpen bij nachtmerries ten gevolge van ptss.
Mocht je er meer over willen weten, dan hoor ik het wel. Het maakt hier iig verschil, ik durf weer te slapen. (Al lukt het slecht, maar ook daar heb ik pilletjes voor.
)Ik leef met je mee. Wat ontzettend verdrietig dat jou dit aangedaan is. Dat had niet gemogen en verdient niemand.
Als je wilt vertellen, ik wil luisteren.
Als je gewoon even wilt zitten murw van moeheid en alle pijn, dan wil ik er wel even bij komen. We kunnen ook een stom spelletje doen ter afleiding, of om de beurt een liedje aanzetten en dan eerst raden wat het is, en dan meebleren?
donderdag 7 november 2024 om 14:42
Nee geen mosterd Avo, wat Olle ook zegt, ik haal er altijd wel iets uit.
Ik snap dat het waarschijnlijk om mijn eigen pijn gaat, maar ik denk toch ook wel misschien een reële angst dat ex er gebruik van maakt en het een soort ouderverstoting zou worden. Ik denk niet dat hij het bewust doet, maar hij vindt het wel fijn dat kind nu zo tegen mij doet.
Met mijn eigen pijn weet ik ook gewoon niet wat ermee te doen. Dat moet gewoon weg.
Ik snap dat het waarschijnlijk om mijn eigen pijn gaat, maar ik denk toch ook wel misschien een reële angst dat ex er gebruik van maakt en het een soort ouderverstoting zou worden. Ik denk niet dat hij het bewust doet, maar hij vindt het wel fijn dat kind nu zo tegen mij doet.
Met mijn eigen pijn weet ik ook gewoon niet wat ermee te doen. Dat moet gewoon weg.
donderdag 7 november 2024 om 16:39
Juist heel duidelijk Avo en daarom fijn om te lezen!
@Jahallo wat naar dat hij het wel ok (of fijn) lijkt te vinden zoals ze doet. Hoe begrijpelijk ook dat kinderen zo reageren, maar het is fijn als dat dan niet door de andere ouder bevestigd wordt (in woord en/of daad).
Medicijnen skiken in welke vorm dan ook blijft een ding. Ik durf niet, andere angsten komen op. En eigenlijk wil ik ook gewoon juist weer normaal zijn of doen. Ik weet het zelf niet zo. De paniek komt af en aan weer op en ik wil gewoon zo graag ontkennen. Morgen psych, dat is vast 'slim' ofzo.
@Jahallo wat naar dat hij het wel ok (of fijn) lijkt te vinden zoals ze doet. Hoe begrijpelijk ook dat kinderen zo reageren, maar het is fijn als dat dan niet door de andere ouder bevestigd wordt (in woord en/of daad).
Medicijnen skiken in welke vorm dan ook blijft een ding. Ik durf niet, andere angsten komen op. En eigenlijk wil ik ook gewoon juist weer normaal zijn of doen. Ik weet het zelf niet zo. De paniek komt af en aan weer op en ik wil gewoon zo graag ontkennen. Morgen psych, dat is vast 'slim' ofzo.
Forever is a hell of a long time
donderdag 7 november 2024 om 17:08
Selune, dat is lastige idd, met die meds.
En stja. Normaal willen zijn. Willen we allemaal denk ik graag.
Lekker struisvogelen en doen alsof er niets is.
Als het jou op dit moment helpt, vooral doen dan. En overleg het morgen met psych.
Ik luisterde gister de aflevering 'acceptatie' van de podcastpsycholoog en die was lekker veilig (want totaal niet trauma gerelateerde) maar duidde voor mij wel beter waar ik nog veel winst te behalen heb, en wat me energie kost in deze tijd. Maar ook wat het me gaat kosten als ik stop met vechten/struisvogelen.
Misschien vindt jij m ook wel lekker relaxed luistervoer.
(Ik heb daarna de aflevering over boosheid ook nog een keer geluisterd. Die kende ik al, maar sloot gevoelsmatig wel mooi aan erbij).
En stja. Normaal willen zijn. Willen we allemaal denk ik graag.
Lekker struisvogelen en doen alsof er niets is.
Als het jou op dit moment helpt, vooral doen dan. En overleg het morgen met psych.
Ik luisterde gister de aflevering 'acceptatie' van de podcastpsycholoog en die was lekker veilig (want totaal niet trauma gerelateerde) maar duidde voor mij wel beter waar ik nog veel winst te behalen heb, en wat me energie kost in deze tijd. Maar ook wat het me gaat kosten als ik stop met vechten/struisvogelen.
Misschien vindt jij m ook wel lekker relaxed luistervoer.
(Ik heb daarna de aflevering over boosheid ook nog een keer geluisterd. Die kende ik al, maar sloot gevoelsmatig wel mooi aan erbij).
donderdag 7 november 2024 om 19:01
Hier overigens om 14.00 op de bank omgekukeld na weinig slaap nachten.
Kinderen vonden het hysterisch, hebben de tablets, koptelefoons en alle schermen verzamelt en zijn met een zak snoep stilletjes op een kamer gaan zitten.
Toen ik om 16.45 wakker werd heb ik de oudste maar om friet gestuurd....
U begrijpt, ik ben hier in huis momenteel de alllllerleukste moeder. Na een hele middag digitaal en snaai, en daarna friet...
Stuur maar door die loedermoedertroffee... Man mag ze morgen weer opvoeden.
Kinderen vonden het hysterisch, hebben de tablets, koptelefoons en alle schermen verzamelt en zijn met een zak snoep stilletjes op een kamer gaan zitten.
Toen ik om 16.45 wakker werd heb ik de oudste maar om friet gestuurd....
U begrijpt, ik ben hier in huis momenteel de alllllerleukste moeder. Na een hele middag digitaal en snaai, en daarna friet...
Stuur maar door die loedermoedertroffee... Man mag ze morgen weer opvoeden.
donderdag 7 november 2024 om 20:22
Plaatje er weer bij en een verse start!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
