Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3

01-03-2024 21:50 2462 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Avocadeau schreef:
21-11-2024 22:16
Gehoord worden en erkend worden, is dat iets waar je behoefte aan had?
Hoe is het om naar shit van vroeger te kijken?
Kan me indenken dat het voor jou misschien ook wat verklaart?
Ja, dat is de behoefte. En (dus) wantrouwen als eraan wordt voldaan: is dat niet ... hoe noem je dat? Aandachtrekkerij? Arrogantie? Dat kan ik dan wel weer herkennen als misschien wat overtrokken gedachtes... maar laten we zeggen dat daar nog wel wat te doen is.

Shit van vroeger is vreemd. Ik was nooit zo gericht op vroeger, zo was het nou eenmaal. Waarom dat nu ineens veranderd is... ik kom ook achter feiten die ik niet wist. Hoe heftig de scheiding was bijvoorbeeld. Rare flarden van herinneringen die beladen voelen maar die ik niet kan plaatsen.
En tegelijk is het alsof iemand een deken heeft opgeschud: eerst voelt het chaotisch en verwarrend maar die emotie kan niet lang aanhouden. Dus ik zweef een beetje in limbo: weet nog niet zo goed hoe ik me tot dit alles verhoud, maar heb ook geen haast om daarin knopen door te hakken of iets te veranderen in relaties. Eerst de relatie met mezelf maar denk ik, dat zal tijd kosten.
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
Maisnon, mooie vraag. Heb ik misschien hierboven beantwoord al, maar dat intense gevoel heb ik dus bijna altijd. Alsof ik een filter mis, alles komt hard binnen. Kan intens genieten van schoonheid, kunst, natuur, mensen om me heen... maar ook keihard geraakt worden.
Lastige is: ik heb er ook iets aan. Kom makkelijk dicht bij mensen, stel ze op hun gemak, oordeel niet snel. Handig in mijn werk en sowieso in relatie tot anderen. Dus al zou het anders kunnen, weet ik niet of ik dat wil.
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
.
avocadeau wijzigde dit bericht op 22-11-2024 22:47
96.36% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo, ik kan juist vrij schrijven omdat je er bent. :hug:
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve avo, niemand heeft last van je. We,willen met z'n allen er vooral voor je zijn, maar weten niet zo goed wat voor jou nu helpend is. Dus wat is helpend voor je? Dekentjes? Lief zijn? Net doen of er niets is?

Niet weg gaan. Je bent welkom. Met alles.
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo, je mag hier zijn en je mag ons daarbij op afstand zetten als dat beter voelt. Dat mag je ook uitspreken.

Echt, alles is goed, ook als het niet goed is.

Tyche, volgens mij lopen wij redelijk gelijk op qua schematherapie. Ik vind het veel teweeg brengen, ook dingen waar ik nog niet echt woorden voor heb. Ik stuiter enorm heen en weer momenteel, weet niet of je dat herkent?
Alle reacties Link kopieren Quote
@ Tyche: ik vroeg nog aan man: hoe vind je je zelfgemaakte eten en hij antwoordde dat het eetbaar was. Er kon ook niet veel aan mislukken. En ja, het was serieus de eerste keer. Hij wilde eerst wat halen, maar ik zei dat ik normaal eten nodig had (we hadden gisteren ook al gehaald, ik wil dat echt niet meer dan één keer per week) en hij zag ook wel dat ik echt niks kon.

Ik voel me gewoon schuldig dat ik vorige week donderdag en vrijdag ook al 'ziek' was en nu morgen weer kan ziekmelden en de groep afzeggen. Terwijl ik ook wel weet dat het zo niet gaat.

Ik heb vanavond een poosje gezeten in een hoge stoel. Vervolgens er een uur over gedaan om weer op te staan: bang voor de erge pijn die ik had toen ik uit de auto stapte. Die bleef uit, maar ik durf amper te bewegen / lopen. Ik schuifel maar wat door de kamer. Nu zit ik weer. Zo kijken of liggen en slapen ligt, ik ben echt super moe merk ik.

Medicatie, de huisarts zet me waarschijnlijk weer op ibuprofen :nope: Als het niet snel verbeterd ga ik wel weer naarde manueel therapeut die me vorig jaar van mijn hernia afgeholpen heeft. Kan daar alleen zonder auto niet komen...
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Griebus, ja we zijn ongeveer gelijk begonnen hè? Ik vind het nog lastig te omschrijven wat het doet. Voelde altijd veel, heb nog niet helder of dat een schema is of, wat ik meer begin te denken, iets dat bij mij hoort, met nog wat schema's van vroeger er bovenop (dankjewel papa voor het belichamen van een cliché, pffff). We gaan langzaam en dat vind ik fijn, omdat het voelt alsof de therapeut mij en mijn verhaal echt goed probeert te leren kennen. Als de schemabenadering niet past pakt hij er soms wat anders bij, die flexibiliteit waardeer ik ook. En dat hij me consequent dingen niet klein laat maken, op een heel zachte manier.
Waar stuiter jij tussen? Verschillende emoties, gedachten?
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
Oei diva dat klinkt heel pijnlijk en beperkend. Uitstekend moment voor een snelcursus koken voor man (door iemand anders, jij hebt rust nodig).
Helpt warmte? Kruik, bad, kersenpitzak?
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo, we zijn hier samen, ieder met zijn eigen dingen/klachten/problemen. Het één is niet minder of erger dan het andere. We steunen en helpen elkaar. Jij bent hier één van ons en je hoeft dus niet weg om ruimte te maken.

Niet als het goed gaat en niet als het niet goed gaat. Niet als het een beetje goed en een beetje niet goed gaat. Je mag hier altijd schrijven.

Ik krijg het even niet beter verwoord, maar mijn punt is dat ik hoop dat je hier mee blijft schrijven.

Tyche, wat goed dat je je promotor iets hebt verteld en dat er meer verbinding en begrip is ontstaan. Je hebt je kwetsbaar opgesteld en dat is niet makkelijk! Fijn dat hij zo begripvol reageerde en dat je een fijn gesprek hebt gehad.

Ik heb de groep morgen afgezegd. Morgenochtend officieel ziekmelden.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo, niet weggaan hoor. Of alleen tijdelijk dan.
Je schrijft altijd zo veel en hoort hier gewoon.
Hooelijk heb je nu een iets betere dag. En soweiso hoop ik dat de komende weken heel snel voorbij zijn voor je.
Alle reacties Link kopieren Quote
Beterschap Diva's. Wat naar dat je opnieuw zo'n last van je rug/been hebt. Ziekmelden is altijd lastig in het onderwijs, maar als je er letterlijk niet kunt komen dan is het zo. Ik hoop voor je dat het gauw verbeterd :hug:

Tyche :hug:

Avo deze weken...pfff.
Dag voor dag, uur voor uur, minuut voor minuut. Het moet uiteindelijk weer voorbij gaan.
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Tyche, het grootste verschil is denk ik dat ik in een groep zit, die zich echt alleen op de schematherapie zelf richt. Dat moet ook, want alle deelnemers maken onderdeel uit van een onderzoeksgroep naar de effectiviteit van deze behandeling bij een bepaald soort persoonlijkheidsstoornis.

Die schema's doen echt veel. Regelmatig stuit ik op dingen die ik heel heftig vind, waar ik dan weer alleen mee naar huis moet omdat er niet echt tijd is om dat te bespreken. Dat vind ik moeilijk. Je kunt dan een individuele sessie bij een therapeut plannen, maar die drempel vind ik ook nog best hoog.

Dus dan loop ik ineens rond als mijn kwetsbare kind, in een week waarin dat echt heel onhandig is. Of mijn straffende ouder loopt zo hard in mijn oor te schreeuwen dat ik verder niets meer opmerk, wat ik heel beklemmend vind.

Ik merk nu wel dat ik profijt heb van eerdere therapieën die ik gevolgd heb. Ik kan relatief makkelijk mijn gevoelens en gedachten benoemen. Soms vind ik dat juist ook lastig, aangezien de andere mensen in de groep nogal schuchter zijn. Dat was ik ooit ook, maar ik ben een flink stuk ouder dan de meesten en dat wel een beetje ontgroeid. Misschien komt het ook doordat ik nogal veel heftige dingen heb meegemaakt, waaronder een aantal heel ingrijpende sterfgevallen. Ik heb voor mijn gevoel geen tijd meer om maar een beetje langs de kant te staan miemelen, ik wil leven!

Al met al is het een heel andere aanpak dan waar ik ervaring mee heb. Meer analytisch en oplossingsgericht, wat in deze fase misschien wel fijn is. Maar ook erg voorbij gaat aan een heel deel van mijn leven wat me minstens net zo heeft gevormd als mijn kindertijd.

Hoe ervaar jij het om aspecten van jezelf in een schema te plaatsen? Verhelderend of juist ingewikkeld?
griebusdus wijzigde dit bericht op 22-11-2024 12:53
Reden: Sorry, wéér per ongeluk gequoot. Ik leer het nog wel...
17.76% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Hey Avo, hier mag je zijn hoor. Ook als je eigenlijk niet durft of mag van jezelf. Dan ben je er gewoon voor de nep en vinden wij het alsnog fijn.

Ik moest denken aan dat van hoe vooruitgang eruit ziet. Ik denk dat dit onderdeel uitmaakt van je proces, maar wat is het verrekte zwaar :hug: .

https://images.squarespace-cdn.com/cont ... rmat=2500w

Ben je al langs schoonmoeder geweest? Probeer je te bedenken dat goed voor jezelf zorgen ook belangrijk is voor je gezin? Het masker heeft natuurlijk maar een beperkte houdbaarheid.
Alle reacties Link kopieren Quote
O advo kruip alsjeblieft gewoon bij ons weg, gewoon in het hoekje zodat wij je wel kunnen zien, maar net doen of we je niet zien als je dat fijn vind. En als je een aan toe bent kom je weer uit je hoekje.

Maar ik en vele met mij vinden het fijn om je te horen, ook al gaat het minder dat mag er ook zijn ( zeg ik de gene die een paar weken ondergedoken heeft gezeten)
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo, wat jij nodig hebt. Als je even afstand van ons nodig hebt is dat goed. Wij zijn hier.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mag ik misschien even in het hoekje duiken en onder de deken kruipen?
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Uiteraard Selune. Wil je kletsen? Of juist niet? Warme chocomelk met slagroom erbij?
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel even geen mooi weer spelen, niet hoeven doen alsof het gaat. De wereld, de beelden, de pijn, het verdriet. Er even niet tegen vechten, want het lukt me vandaag niet goed genoeg.
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Kom maar Selune. Hier mag je even gewoon 'zijn', je hoeft even niet te vechten of te doen alsof het wel gaat.
Wat zou je graag willen onder dat dekentje?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja natuurlijk, Selune.

:hug:
griebusdus wijzigde dit bericht op 22-11-2024 13:28
Reden: En wéér gequote! Sorry mensen, ik zal er beter op letten.
77.44% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Een lieve groet aan alle delen van alle lieve mensen hier. De kleine, bang meisjes en jongens, de grote , boze en stoere beschermers, de gemene en valse afleiders, de blije en naïeve gelovers en de stabiele en nieuwsgierige volwassenen. Wat fijn dat jullie er zijn gekomen om deze mooie forummers zo goed te beschermen tegen de lelijkheid in de wereld.
Alle reacties Link kopieren Quote
We beschermen elkaar. Van de mensen die er nu doorheen zitten, heb ik zelf op moeilijke momenten al zoveel lieve en steuende berichtjes ontvangen. Echt fijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Selune, je hoeft geen mooi weer te spelen. Wil je vertellen wat je nu bezig houdt? Of wil je gewoon zijn en gezien worden?

Armen om je heen, als je dat verdraagt. En anders leggen ik mijn zachte, verwarmde fleecedeken over je heen. Voelt ook als veilig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gezien worden en verdwijnen tegelijk. De beelden blijven komen, ik wil vluchten, maar durf ik niet daadwerkelijk op te staan. Alles is tegenstrijdig. Toen en nu door elkaar. Het is zo'n chaos.
Forever is a hell of a long time

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven