Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
vrijdag 29 november 2024 om 00:49
Bij ons op het werk de afgelopen jaren geen pieten gezien. Ik wilde zelf iets doen met mijn 2 mentorgroepen, als in dobbelspel met kleine cadeautjes met pepernoten ofzo, maar dikke kans dat ik volgende week nog thuis zit.
Ik kom ook zelden bij de huisarts. Ze zijn wel heel makkelijk met doorverwijzen. Nooit eerder rugpijn gehad (overbelasting uitgezonderd) dus heb geen idee hoe ze daarmee zijn. Als het maandag niet een beetje beter is, bel ik maar weer.
Welterusten iedereen.
Ik kom ook zelden bij de huisarts. Ze zijn wel heel makkelijk met doorverwijzen. Nooit eerder rugpijn gehad (overbelasting uitgezonderd) dus heb geen idee hoe ze daarmee zijn. Als het maandag niet een beetje beter is, bel ik maar weer.
Welterusten iedereen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 29 november 2024 om 03:58
Aaargh.
Uurtje geslapen.
Heb ik zooi waardoor ik veilig kan slapen, slaap ik niet.
Vanavond weer proberen een nacht op slaappillen te doen, en dan hopelijk wel door te slapen.
Ik merk dat dat wel belangrijk word. Ik kan niet meer veel langer zo.
Vandaag staat de eerste keer straf van Piet op een herhaal loop.
Sint kwam toen binnen. En ik merk dat ik na elke keer meer zoiets heb van 'hij had alles kunnen veranderen'.
Als hij toen afkeurend gedaan had...m Boos geworden was... Misschien alleen geschrokken..
Maar hij gaf een vrijbrief. Waar Piet strafte en voelde ging hij meteen een stap verder.
Hij was de eerste die. Nouja. Dat.
En daarmee de deur openzetten voor Piet. Die dat daarna ook ging doen.
En toen haakte S doodleuk af. Nooit meer gezien na een paar keer. Klaar mee?
Terwijl P doorging. En doorging. En doorging.
Hij was verdomme Kindergod. Hij was in onze ogen de baas van P. Het voorbeeld.
Hij, uit alle mensen hij, liet zien wat E verdiende. Hoe vreselijk slecht ze was dat ze dat verdiende.
Dat stond niet in de briefjes. Dat stond nergens. En niemand had haar gewaarschuwd. Verteld wat was.
Ze wist alleen dat als HIJ dit deed, het heel erg was. En het logisch was dat P. Dat alle P's ter wereld... (Was niet zo, maar ze wachtte er wel op)
De verwarring en wat gebeurd er. De enorme enorme schaamte en walging. Wat het ook was, dit was te smerig. Dit zou nooit iemand geloven. Zou ze nooit kunnen uitleggen. Ze begreep het zelf niet.
In begreep alleen dat hij pijn had. Daarom kreunde. Dat het niet goed met hem ging. Dat hoorde je duidelijk.
En ze was dankbaar. Omdat hij het niet vertelde. Niet boos was. Omdat hij zo vriendelijk was, ondanks dat hij dit moest doen door mij. Het speet haar zo. Sorrie S.
En hij deed aardig en rustig. 'Stil maar, ik zal voorzichtig doen'.
Ik moet bijna kotsen elke keer als mijn hoofd dat laat horen.
P was erger. Naarder. Vaker. Langer.
En toch kan ik S niet verdragen. Ben ik boos?
Hij kwam binnen. Hij had alles kunnen veranderen. En hij gaf een vrijbrief.
Maakte de weg vrij voor P.
Had die anders ook zover gegaan??? Vast wel.
Maar in mijn hoofd is het de schuld vanS.
Die vond het goed. Die gaf het voorbeeld. Die zei 'ik zal voorzichtig doen'. En die was klaar na een paar keer.
Een paar keer die mijn leven bepaalden.
Ik denk dat ik hem dat kwalijk neem.
Niet wat hij deed.
Wel dat hij alles had kunnen veranderen, voorkomen, maar in plaats daarvan de boel erger maakte. Goedkeurde.
En dat hij doodleuk zei 'ik zal voorzichtig doen'.
Voorzichtig...
Ze was 4.
Voorzichtig is dan haar opvangen als ze in het zwembad springt. Opletten dat ze niet verongelukt of kwijt raakt.
Is desnoods met haar spelen en zorgen dat ze zich niet bezeerd.
Maar dit...
Heel voorzichtig en rustig en sussend haar....
Eikel.
Gore vreselijke eikel.
Hij had haar kunnen redden.
Hij was Kindergod. Hij vermoordde haar.
Hij verklaarde haar in en in slecht en onwaardig met zijn daden.
Haar een strafobject waarmee je alles kon doen.
Kindervriend. Daarom voorzichtig. .
Terwijl hij leed. Er zelf bijna aan doodging.dacht ze.
Voel ik elke her weer.
Haar schuld. Angst.
Wat wil hij.
Hij was een Kindergod. Ik neem het hem kwalijk.zou hij nog weten dat hij haar vermoord heeft?
Wat was?
Zou hij er net zo vaak aan terugdenken?
Uurtje geslapen.
Heb ik zooi waardoor ik veilig kan slapen, slaap ik niet.
Vanavond weer proberen een nacht op slaappillen te doen, en dan hopelijk wel door te slapen.
Ik merk dat dat wel belangrijk word. Ik kan niet meer veel langer zo.
Vandaag staat de eerste keer straf van Piet op een herhaal loop.
Sint kwam toen binnen. En ik merk dat ik na elke keer meer zoiets heb van 'hij had alles kunnen veranderen'.
Als hij toen afkeurend gedaan had...m Boos geworden was... Misschien alleen geschrokken..
Maar hij gaf een vrijbrief. Waar Piet strafte en voelde ging hij meteen een stap verder.
Hij was de eerste die. Nouja. Dat.
En daarmee de deur openzetten voor Piet. Die dat daarna ook ging doen.
En toen haakte S doodleuk af. Nooit meer gezien na een paar keer. Klaar mee?
Terwijl P doorging. En doorging. En doorging.
Hij was verdomme Kindergod. Hij was in onze ogen de baas van P. Het voorbeeld.
Hij, uit alle mensen hij, liet zien wat E verdiende. Hoe vreselijk slecht ze was dat ze dat verdiende.
Dat stond niet in de briefjes. Dat stond nergens. En niemand had haar gewaarschuwd. Verteld wat was.
Ze wist alleen dat als HIJ dit deed, het heel erg was. En het logisch was dat P. Dat alle P's ter wereld... (Was niet zo, maar ze wachtte er wel op)
De verwarring en wat gebeurd er. De enorme enorme schaamte en walging. Wat het ook was, dit was te smerig. Dit zou nooit iemand geloven. Zou ze nooit kunnen uitleggen. Ze begreep het zelf niet.
In begreep alleen dat hij pijn had. Daarom kreunde. Dat het niet goed met hem ging. Dat hoorde je duidelijk.
En ze was dankbaar. Omdat hij het niet vertelde. Niet boos was. Omdat hij zo vriendelijk was, ondanks dat hij dit moest doen door mij. Het speet haar zo. Sorrie S.
En hij deed aardig en rustig. 'Stil maar, ik zal voorzichtig doen'.
Ik moet bijna kotsen elke keer als mijn hoofd dat laat horen.
P was erger. Naarder. Vaker. Langer.
En toch kan ik S niet verdragen. Ben ik boos?
Hij kwam binnen. Hij had alles kunnen veranderen. En hij gaf een vrijbrief.
Maakte de weg vrij voor P.
Had die anders ook zover gegaan??? Vast wel.
Maar in mijn hoofd is het de schuld vanS.
Die vond het goed. Die gaf het voorbeeld. Die zei 'ik zal voorzichtig doen'. En die was klaar na een paar keer.
Een paar keer die mijn leven bepaalden.
Ik denk dat ik hem dat kwalijk neem.
Niet wat hij deed.
Wel dat hij alles had kunnen veranderen, voorkomen, maar in plaats daarvan de boel erger maakte. Goedkeurde.
En dat hij doodleuk zei 'ik zal voorzichtig doen'.
Voorzichtig...
Ze was 4.
Voorzichtig is dan haar opvangen als ze in het zwembad springt. Opletten dat ze niet verongelukt of kwijt raakt.
Is desnoods met haar spelen en zorgen dat ze zich niet bezeerd.
Maar dit...
Heel voorzichtig en rustig en sussend haar....
Eikel.
Gore vreselijke eikel.
Hij had haar kunnen redden.
Hij was Kindergod. Hij vermoordde haar.
Hij verklaarde haar in en in slecht en onwaardig met zijn daden.
Haar een strafobject waarmee je alles kon doen.
Kindervriend. Daarom voorzichtig. .
Terwijl hij leed. Er zelf bijna aan doodging.dacht ze.
Voel ik elke her weer.
Haar schuld. Angst.
Wat wil hij.
Hij was een Kindergod. Ik neem het hem kwalijk.zou hij nog weten dat hij haar vermoord heeft?
Wat was?
Zou hij er net zo vaak aan terugdenken?
vrijdag 29 november 2024 om 06:20
Lieve Avo, ik heb de woorden niet, maar ik volg je. En 'voorzichtig' is onzin. Echt klinkklare onzin. Er is geen voorzichtig in de match tussen klein kinderlijfje en volwassen man. En ik weet het niet voorzichtig is nog erger, maar voorzichtig is onzin. Ik zou de pijn zo graag wegnemen.
@libelle ik had jouw duifje gemist maar dank je wel.
Duifjes terug.
Hier ook af en toe even ogen dicht. Niet echt slapen. Moe maar ook teveel angst. Ik ben om 5 uur maar aan de dag begonnen.
@libelle ik had jouw duifje gemist maar dank je wel.
Duifjes terug.
Hier ook af en toe even ogen dicht. Niet echt slapen. Moe maar ook teveel angst. Ik ben om 5 uur maar aan de dag begonnen.
selune wijzigde dit bericht op 29-11-2024 06:55
16.85% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
vrijdag 29 november 2024 om 06:48
vrijdag 29 november 2024 om 08:32
Ik lees groei in wat je erover schrijft, Avo. Alsof je in elk geval af en toe kunt zien hoe verschrikkelijk oneerlijk en misdadig alles was, hoe weerloos het kleine meisje. Ik snap dat er momenten zijn waarop je dat niet kunt toelaten, maar dit is er gelukkig ook.
Ik hoop dat het kleine meisje zich heel erg gesteund voelt als ze volwassen Avo zo over de gebeurtenissen hoort vertellen, en minder eenzaam.
Ik hoop dat het kleine meisje zich heel erg gesteund voelt als ze volwassen Avo zo over de gebeurtenissen hoort vertellen, en minder eenzaam.
vrijdag 29 november 2024 om 09:38
Oh lief, lief meisje.
Wat zijn ze gemeen.
Het lief doen van S is alsof, maar wat hij doet is heel erg en verdien jij niet. Wat vreselijk hoe bang je bent, hoe beschaamd en verdrietig. Ik til je heel voorzichtig op, oke? En we gaan daar weg en je hoeft nooit meer terug. Ik doe een grote zachte deken om je heen zodat niemand je kan zien of raken.
Volwassen avo, wat zet je stappen, middenin de eenzame nacht en de pillen kun je alsnog zien wat zij deden. Bij wie de schuld hoort. Wat onverdragelijk. En wat knap. Dat voelt vast niet zo maar dat vinden wij alsnog.
Wat zijn ze gemeen.
Het lief doen van S is alsof, maar wat hij doet is heel erg en verdien jij niet. Wat vreselijk hoe bang je bent, hoe beschaamd en verdrietig. Ik til je heel voorzichtig op, oke? En we gaan daar weg en je hoeft nooit meer terug. Ik doe een grote zachte deken om je heen zodat niemand je kan zien of raken.
Volwassen avo, wat zet je stappen, middenin de eenzame nacht en de pillen kun je alsnog zien wat zij deden. Bij wie de schuld hoort. Wat onverdragelijk. En wat knap. Dat voelt vast niet zo maar dat vinden wij alsnog.
What a nuanced anxiety
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in