Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
zondag 28 september 2025 om 01:30
Sinds ik weet dat ik een orde heb: geweldig.
Vandaag kwam er zomaar post van een ver weg vriendin met een cadeautje waarvan ze weet dat het betekenis voor me heeft.
Zo lief.
Een van de meiden uit mijn viva zwangerschapsclubje ooit onder een andere nick.
We appen met dat groepje nog, en ze weten van mijn donkere winters. ik had nu geappt dat ik naar tc ga en hoe eng en kut ik dat vind.
Ver genoeg weg om dat uit te proberen. We zien elkaar toch nooit en verder doe ik meestal blij.
En nu dus zomaar post.
Het raakte me zo ontzettend.
Mijn vriendinnen hier, die dichtbij zouden moeten staan, die weten niets of de twee die wel weten.. ik weet niet. Ik probeer ook luchtig te doen, angst niet te laten zien, beetje afstand te houden, vrolijke clown te doen.
Alleen reflex integratie vriendin appt nu drie keer per week of ik oefeningen bij haar kom doen, of wandelen etc. Ik merk dat ze extra contact zoekt en dat vind ik zo lief en dat steunt enorm.
Met een afspraak ga ik wel de deur uit, wel mn bed uit, en die oefeningen helpen echt wel.
En ik zou er nooit om vragen, dus ik ben haar echt heel heel dankbaar.
Maar dan zomaar post en een cadeautje, na een paar appjes... Van iemand die me niet ziet, niet veel spreek.
Dat raakt zoveel.
Dat iemand me ziet, al doe ik zo mijn best om me te verstoppen.
Dat niet iedereen me alleen maar tolereert, maar dat iemand zomaar zoveel tijd en moeite doet voor mij...
Hoe gaat het met jou?
Ben je weer volledig aan het werk?
En met de stilte en het gat?
Vandaag kwam er zomaar post van een ver weg vriendin met een cadeautje waarvan ze weet dat het betekenis voor me heeft.
Zo lief.
Een van de meiden uit mijn viva zwangerschapsclubje ooit onder een andere nick.
We appen met dat groepje nog, en ze weten van mijn donkere winters. ik had nu geappt dat ik naar tc ga en hoe eng en kut ik dat vind.
Ver genoeg weg om dat uit te proberen. We zien elkaar toch nooit en verder doe ik meestal blij.
En nu dus zomaar post.
Het raakte me zo ontzettend.
Mijn vriendinnen hier, die dichtbij zouden moeten staan, die weten niets of de twee die wel weten.. ik weet niet. Ik probeer ook luchtig te doen, angst niet te laten zien, beetje afstand te houden, vrolijke clown te doen.
Alleen reflex integratie vriendin appt nu drie keer per week of ik oefeningen bij haar kom doen, of wandelen etc. Ik merk dat ze extra contact zoekt en dat vind ik zo lief en dat steunt enorm.
Met een afspraak ga ik wel de deur uit, wel mn bed uit, en die oefeningen helpen echt wel.
En ik zou er nooit om vragen, dus ik ben haar echt heel heel dankbaar.
Maar dan zomaar post en een cadeautje, na een paar appjes... Van iemand die me niet ziet, niet veel spreek.
Dat raakt zoveel.
Dat iemand me ziet, al doe ik zo mijn best om me te verstoppen.
Dat niet iedereen me alleen maar tolereert, maar dat iemand zomaar zoveel tijd en moeite doet voor mij...
Hoe gaat het met jou?
Ben je weer volledig aan het werk?
En met de stilte en het gat?
zondag 28 september 2025 om 08:41
Ja die orde doet het hem he 
Ik kan me heel goed voorstellen dat het je raakt. Dat juist iemand die wat verder weg staat de impact dan wel lijkt te begrijpen en er dan ook nog tijd, moeite, aandacht voor over heeft. Echt heel fijn. Net als reflex-integratie-vriendin; heel fijn dat ze zo steunend is!
Ja ik werk gewoon weer normaal. Alleen die ene avond niet geweest en de dag erna vanuit huis en verstopt wat dingen afgehandeld. Dat had ik trouwens net zo goed niet kunnen doen, want ik kwam er deze week achter dat ik toen vooral onzin gedaan heb en fouten heb gemaakt.
Ik heb een coördinerende functie en dit jaar een nieuw team onder me. Een team waar hele fijne mensen in zitten, maar waarvan alleen lieve collega weet hoe en wat. We hadden begin van de week een overleg wat ik moest voorzitten (en ook deed), waarbij de stress er aan alle kanten uitvloog. Daarna meerdere teamleden die aangaven zich zorgen te maken over de hoge werkdruk enz. Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gemaild dat de werkdruk inderdaad hoog is, voor ons allen, en dat ik het heel goed vind als ze aangeven wat ze daarin nodig hebben maar dat er bij mij nog iets anders speelt. Uitgelegd dat ik cPTSS heb en momenteel (en sowieso in de herfst/winter vaak) heel veel klachten ervaar. Dat ik het heel moeilijk vind dat ze het zien, maar dat ze er niet perse iets mee hoeven. Alleen dat ik het fijn zou vinden als in ons team de openheid is dat het er mag zijn. Kreeg heel veel complimenten van lieve collega en vanuit het team hele fijne reacties gekregen. Ze hoeven er ook niet veel mee, maar misschien haalt het de schaamte iets naar beneden wat ook beter is voor mijn spanningsniveau op werk.
Stilte en gat.. ja dat is er. Het wordt wat dragelijker. Sowieso raken we allemaal aan de situatie gewend een kind vind het niet geweldig, maar heeft het wel ok en begint z'n draai wel te vinden. Dat helpt voor mij ook.
Ik kan me heel goed voorstellen dat het je raakt. Dat juist iemand die wat verder weg staat de impact dan wel lijkt te begrijpen en er dan ook nog tijd, moeite, aandacht voor over heeft. Echt heel fijn. Net als reflex-integratie-vriendin; heel fijn dat ze zo steunend is!
Ja ik werk gewoon weer normaal. Alleen die ene avond niet geweest en de dag erna vanuit huis en verstopt wat dingen afgehandeld. Dat had ik trouwens net zo goed niet kunnen doen, want ik kwam er deze week achter dat ik toen vooral onzin gedaan heb en fouten heb gemaakt.
Ik heb een coördinerende functie en dit jaar een nieuw team onder me. Een team waar hele fijne mensen in zitten, maar waarvan alleen lieve collega weet hoe en wat. We hadden begin van de week een overleg wat ik moest voorzitten (en ook deed), waarbij de stress er aan alle kanten uitvloog. Daarna meerdere teamleden die aangaven zich zorgen te maken over de hoge werkdruk enz. Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gemaild dat de werkdruk inderdaad hoog is, voor ons allen, en dat ik het heel goed vind als ze aangeven wat ze daarin nodig hebben maar dat er bij mij nog iets anders speelt. Uitgelegd dat ik cPTSS heb en momenteel (en sowieso in de herfst/winter vaak) heel veel klachten ervaar. Dat ik het heel moeilijk vind dat ze het zien, maar dat ze er niet perse iets mee hoeven. Alleen dat ik het fijn zou vinden als in ons team de openheid is dat het er mag zijn. Kreeg heel veel complimenten van lieve collega en vanuit het team hele fijne reacties gekregen. Ze hoeven er ook niet veel mee, maar misschien haalt het de schaamte iets naar beneden wat ook beter is voor mijn spanningsniveau op werk.
Stilte en gat.. ja dat is er. Het wordt wat dragelijker. Sowieso raken we allemaal aan de situatie gewend een kind vind het niet geweldig, maar heeft het wel ok en begint z'n draai wel te vinden. Dat helpt voor mij ook.
Forever is a hell of a long time.
zondag 28 september 2025 om 10:10
zondag 28 september 2025 om 10:28
Goed ontvangen inderdaad. Ik vond en vind het doodeng maar ook kan het niet geheel onzichtbaar houden en als me dat nu in september ask niet lukt is het denk ik handig als ze weten wat er speelt, want het is nog vroeg en nu al heftig.
Iets meer afstand vooral door psych gisteren. Ik wilde eigenlijk niet gaan. Helemaal niet meer, maar vond dat ik dan (deze keer) de ballen moest hebben dat wel tegen haar te gaan zeggen. Dus gegaan met het idee te stoppen. Toen begon ze zelf dat ze het idee had dat ze verkeerde knopjes had aangeraakt vorige week en dat we erover moesten praten. Goed gesprek gehad en afgesproken het "emdr kan ook echt anders" te laten rusten voor nu. Dat nog meer druk erop averechts gaat werken en dat we ons aan het 'winterplan' gaan houden en daarna in de lente/zomer gaan beslissen wat er mogelijk en gewenst is. Dat helpt voor nu, want ik was doodsbang voor een winter zonder psych, maar wilde/durfde haar en iedereen ook niet teleur te stellen door het niet te doen, dus dan maar stoppen. Het geeft me een klein beetje ademruimte dat ik het niet helemaal alleen hoef te gaan doen.
Kind dat het ok heeft is zeker goed voor mijn moederhart.
Iets meer afstand vooral door psych gisteren. Ik wilde eigenlijk niet gaan. Helemaal niet meer, maar vond dat ik dan (deze keer) de ballen moest hebben dat wel tegen haar te gaan zeggen. Dus gegaan met het idee te stoppen. Toen begon ze zelf dat ze het idee had dat ze verkeerde knopjes had aangeraakt vorige week en dat we erover moesten praten. Goed gesprek gehad en afgesproken het "emdr kan ook echt anders" te laten rusten voor nu. Dat nog meer druk erop averechts gaat werken en dat we ons aan het 'winterplan' gaan houden en daarna in de lente/zomer gaan beslissen wat er mogelijk en gewenst is. Dat helpt voor nu, want ik was doodsbang voor een winter zonder psych, maar wilde/durfde haar en iedereen ook niet teleur te stellen door het niet te doen, dus dan maar stoppen. Het geeft me een klein beetje ademruimte dat ik het niet helemaal alleen hoef te gaan doen.
Kind dat het ok heeft is zeker goed voor mijn moederhart.
selune wijzigde dit bericht op 28-09-2025 17:59
0.47% gewijzigd
Forever is a hell of a long time.
zondag 28 september 2025 om 14:20
Fijn dat psych daar zelf mee kwam.
En wat dapper dat je gegaan bent, en haar zo de kans gegeven hebt om erop terug te komen.
Ook al een flinke stap.
Hopelijk heeft de openheid richting collegas je ook 'bewijs' dat de wereld niet instort als anderen wat weten. Dat mensen je de moeite waard vinden om te steunen of begrip op te brengen.
En ik vind het echt super dapper. Het erkennen van cptss. Het benoemen.
Pfff.
Nu dus even iets meer ruimte. Fijn.
En wat dapper dat je gegaan bent, en haar zo de kans gegeven hebt om erop terug te komen.
Ook al een flinke stap.
Hopelijk heeft de openheid richting collegas je ook 'bewijs' dat de wereld niet instort als anderen wat weten. Dat mensen je de moeite waard vinden om te steunen of begrip op te brengen.
En ik vind het echt super dapper. Het erkennen van cptss. Het benoemen.
Pfff.
Nu dus even iets meer ruimte. Fijn.
zondag 28 september 2025 om 15:54
Selune, wat knap van je dat je je kwetsbaar hebt opgesteld naar je team en een klein inkijkje hebt gegeven in wat er speelt. Het kan zoveel schelen, net dat beetje begrip krijgen voor de situatie en waar je je nu bevindt.
En wat knap dat je toch naar de psych bent gegaan en je behoefte hebt kunnen uitleggen. En dat de psych al aanvoelde dat de laatste keer niet helemaal lekker was gegaan. Ook fijn!!
Hier gisteren, tegen het advies van relatietherapeut in, toch gepraat. Bij man neergelegd hoe boos ik was, en waarom. Wat bepaalde uitspraken met me hadden gedaan. Het was een fijn en open gesprek.
Waarbij ons begrip van "voor welke grote levenskeuzes heb jij je aangepast" wat uiteen liepen. Ik vroeg aan hem of hij het idee had op grote dingen (hij kwam alleen met alledaagse dingen, en dat hij heus ook wel eens op zijn tandvlees liep) zichzelf opzij gezet te hebben voor mij. Hij kwam met het voorbeeld dat ik de afgelopen 2 jaar (met mijn gezondheidsklachten) niet naar Amerika wilde als gezin om zijn broer op te zoeken. Dat ik hem de kans heb gegeven alleen te gaan, of met meis, was niet relevant want hij wilde alleen maar als gezin.
Ik heb het maar gelaten. Als dat voor hem grote dingen zijn, dan heb ik daar niets van te vinden.
Ik merk wel dat mijn grote boosheid weg is. Ik weer wat rust vind. Ik heb gezegd wat ik ervan vind. Wat hij ermee doet is aan hem. Hij heeft wel gezegd dat hij me absoluut niet kwijt wil. Andersom kon ik het even niet over mijn lippen krijgen...
En wat knap dat je toch naar de psych bent gegaan en je behoefte hebt kunnen uitleggen. En dat de psych al aanvoelde dat de laatste keer niet helemaal lekker was gegaan. Ook fijn!!
Hier gisteren, tegen het advies van relatietherapeut in, toch gepraat. Bij man neergelegd hoe boos ik was, en waarom. Wat bepaalde uitspraken met me hadden gedaan. Het was een fijn en open gesprek.
Waarbij ons begrip van "voor welke grote levenskeuzes heb jij je aangepast" wat uiteen liepen. Ik vroeg aan hem of hij het idee had op grote dingen (hij kwam alleen met alledaagse dingen, en dat hij heus ook wel eens op zijn tandvlees liep) zichzelf opzij gezet te hebben voor mij. Hij kwam met het voorbeeld dat ik de afgelopen 2 jaar (met mijn gezondheidsklachten) niet naar Amerika wilde als gezin om zijn broer op te zoeken. Dat ik hem de kans heb gegeven alleen te gaan, of met meis, was niet relevant want hij wilde alleen maar als gezin.
Ik heb het maar gelaten. Als dat voor hem grote dingen zijn, dan heb ik daar niets van te vinden.
Ik merk wel dat mijn grote boosheid weg is. Ik weer wat rust vind. Ik heb gezegd wat ik ervan vind. Wat hij ermee doet is aan hem. Hij heeft wel gezegd dat hij me absoluut niet kwijt wil. Andersom kon ik het even niet over mijn lippen krijgen...
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zondag 28 september 2025 om 17:17
@selune zo ontzettend trots op jouw.
De deur op een flinke kier gezet voor je collega's, en voor ze opgekomen om de werkdruk.
Met de therapeut een duidelijk standpunt afgesproken oftewel voor je eigen opgekomen.
@advo fijn dat iemand waarvan je het niet verwacht je steunt.
@lucy fijn dat je de stoute schoenen hebt aangetrokken want dit was een bus buskruit geworden in jullie relatie
De deur op een flinke kier gezet voor je collega's, en voor ze opgekomen om de werkdruk.
Met de therapeut een duidelijk standpunt afgesproken oftewel voor je eigen opgekomen.
@advo fijn dat iemand waarvan je het niet verwacht je steunt.
@lucy fijn dat je de stoute schoenen hebt aangetrokken want dit was een bus buskruit geworden in jullie relatie
zondag 28 september 2025 om 18:02
Wat goed dat jullie gepraat hebben Lucy. Drie weken wachten was ook wel heel erg lang geweest. Dan ben je inmiddels denk ik wel heel erg opgefokt. Kan me voorstellen dat jij niet zo volmondig kon zeggen dat je hem niet kwijt wilt, maar dat de ergste druk stag is is wel fijn en goed denk ik.
Forever is a hell of a long time.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
