Psyche
alle pijlers
Hoe ben jij ooit bij de juiste hulp uitgekomen?
maandag 3 september 2018 om 17:26
Al meer dan 10 jaar ben ik ongelukkig en zit ik erg in de knoop met het opbouwen en aangaan van mijn leven. In die jaren heb ik ook diverse keren 'hulp' gezocht en gekregen van diverse therapeuten (+ een cursus mindfulness). Hulp tussen aanhalingstekens ja, want ik ben er nooit verder mee gekomen. Dat zal - ik ben de reacties maar vast voor - ook ongetwijfeld deels aan mezelf te wijten zijn. Ik kan het soms lastig vinden om tot de kern van mijn problemen te komen (de ene week kan het over dit gaan, de andere week over dat, omdat het zoveel onderdelen beslaat), en wellicht dat ik buiten de vaste sessies om ook te weinig bezig was met 'beter' worden.
Maar ik ben volgens mij ook gewoon nooit bij juiste hulp uitgekomen. Het enige dat ik nu wil en belangrijk vind is voor eens en voor altijd een diagnose en de juiste hulp die daar bij past. Ik wil eindelijk eens gaan leven. En ja, ik weet, een labeltje is niet zaligmakend, maar eerlijk gezegd ben ik daar persoonlijk wel zeer aan toe na 12 jaar (en misschien al wel mijn hele leven) tegen van alles aanlopen. Het zou me rust en een verklaring geven waarom ik niet 'kan leven'. Ik herken me in zoveel dingen, ASS, persoonlijkheidsstoornis, angststoornis. Het moet IETS zijn.
Ik heb alleen mijn vertrouwen zó verloren afgelopen jaren. Ook doordat de GGZ nu in zo'n negatief daglicht staat (en door de afschrikwekkende wachtlijsten). Ik wil eigenlijk niet weer mijn verhaal doen voor de zoveelste therapeut. Ik wil niet meer elke week een uurtje praten waarna de psycholoog zegt 'nou het is tijd, tot volgende week'. Ik wil, met alle respect, niet meer voor een net afgestudeerde jongeman of vrouw zitten die nog niet de boekenkennis ontstegen is en mijn kluwen aan jarenlange problematiek moet gaan duiden.
Ik wil een keer verder komen. Dat ik na tig jaren tobben eindelijk weet wat er aan de hand is, en langzaam écht stappen kan gaan zetten.
Dus nu mijn vraag: hoe zijn jullie - lotgenoten - ooit bij de juiste hulp uitgekomen, die je echt verder heeft gebracht? Doe ik zelf iets verkeerd? Hebben jullie nuttige tips? Ik ga denk ik weer een afspraak maken bij de huisarts voor het 'en nu moet er ECHT iets veranderen'-gesprek, maar ik zie er zo tegenop, omdat ik zo bang ben dat ik weer teleurgesteld raak en ook mijn laatste strohalm dan kwijt ben.
Jaren geleden zei ik namelijk, 'ik stop ermee, dat hulp zoeken is te frustrerend geworden', maar ik besef nu dat ik er toch weer aan moet geloven, het gaat gewoon te slecht en kom er zelf niet uit.
Maar ik ben volgens mij ook gewoon nooit bij juiste hulp uitgekomen. Het enige dat ik nu wil en belangrijk vind is voor eens en voor altijd een diagnose en de juiste hulp die daar bij past. Ik wil eindelijk eens gaan leven. En ja, ik weet, een labeltje is niet zaligmakend, maar eerlijk gezegd ben ik daar persoonlijk wel zeer aan toe na 12 jaar (en misschien al wel mijn hele leven) tegen van alles aanlopen. Het zou me rust en een verklaring geven waarom ik niet 'kan leven'. Ik herken me in zoveel dingen, ASS, persoonlijkheidsstoornis, angststoornis. Het moet IETS zijn.
Ik heb alleen mijn vertrouwen zó verloren afgelopen jaren. Ook doordat de GGZ nu in zo'n negatief daglicht staat (en door de afschrikwekkende wachtlijsten). Ik wil eigenlijk niet weer mijn verhaal doen voor de zoveelste therapeut. Ik wil niet meer elke week een uurtje praten waarna de psycholoog zegt 'nou het is tijd, tot volgende week'. Ik wil, met alle respect, niet meer voor een net afgestudeerde jongeman of vrouw zitten die nog niet de boekenkennis ontstegen is en mijn kluwen aan jarenlange problematiek moet gaan duiden.
Ik wil een keer verder komen. Dat ik na tig jaren tobben eindelijk weet wat er aan de hand is, en langzaam écht stappen kan gaan zetten.
Dus nu mijn vraag: hoe zijn jullie - lotgenoten - ooit bij de juiste hulp uitgekomen, die je echt verder heeft gebracht? Doe ik zelf iets verkeerd? Hebben jullie nuttige tips? Ik ga denk ik weer een afspraak maken bij de huisarts voor het 'en nu moet er ECHT iets veranderen'-gesprek, maar ik zie er zo tegenop, omdat ik zo bang ben dat ik weer teleurgesteld raak en ook mijn laatste strohalm dan kwijt ben.
Jaren geleden zei ik namelijk, 'ik stop ermee, dat hulp zoeken is te frustrerend geworden', maar ik besef nu dat ik er toch weer aan moet geloven, het gaat gewoon te slecht en kom er zelf niet uit.
maandag 3 september 2018 om 17:35
Ik ben bij de juiste hulp uitgekomen dankzij mijn zoontje. Voordat hij er was heb ik ook een aantal therapeuten versleten, maar kwam inderdaad ook nooit tot de kern. Na zijn geboorte kreeg ik wéér problemen, maar nu had ik dan wel een extra reden om beter te willen worden. Ik ben doodeerlijk geworden, op het genante af. Niets meer achterhouden van wat ik voelde en dacht. En ook blijven eisen dat er verder moest worden gezocht. Uiteindelijk bij schematherapie uitgekomen en dat helpt me erg goed.
maandag 3 september 2018 om 17:41
Misschien tot het besef komen dat vandaag het begin is van de rest van je toekomst, en dat het verleden, hoewel het altijd onlosmakelijk onderdeel van je bestaan zal uitmaken, het verleden is, en niet noodzakelijkerwijze je toekomst bepaalt. Ik ben inmiddels oud genoeg om al aardig wat dingen te verwerken te hebben gekregen, en de ene keer gaat dat sneller en makkelijker dan de andere keer, maar eind van het verhaal is dat ik heb geleerd dat blijven hangen in dingen je niet vrolijker maakt.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 3 september 2018 om 17:45
Wat is je hulp vraag concreet?
Geluk is een keuze. Je kunt ook besluiten dat je ondanks de vervelende dingen in het leven en af en toe sombere gedachten gelukkig bent. Je bent tenslotte meer dan de soms van je problemen.
Geluk is een keuze. Je kunt ook besluiten dat je ondanks de vervelende dingen in het leven en af en toe sombere gedachten gelukkig bent. Je bent tenslotte meer dan de soms van je problemen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 3 september 2018 om 17:47
Jaren en jaren aangetobd met ik weet niet hoeveel diagnoses, van het kastje naar de muur gestuurd, nergens begrepen of echt verder gekomen. Uiteindelijk bij een derdelijns instelling terecht gekomen en aangegeven dat ik écht onderzoek wilde, zo uitgebreid als maar kon, om niet meer halfbakken bullshitdiagnoses te krijgen en therapieën die net niet helemaal matchend voelden. Ze hebben mijn dossier van jaren bestudeerd, en ik ben daarnaast 5 volle middagen daar geweest voor interviews, tests, etc. Daarnaast 3 maanden met een psychotherapeut gepraat die me observeerde. Toen was de diagnose helder en die bleek te kloppen (te beoordelen aan het behandelresultaat). Dus mijn advies: vraag een uitgebreid onderzoek aan bij een instelling die gespecialiseerd is in complexe problematiek. Dat kan echt heel veel schelen.
Veel sterkte ook, het is een rotpositie waarin je nu zit.
Veel sterkte ook, het is een rotpositie waarin je nu zit.
maandag 3 september 2018 om 17:48
Inderdaad alle kaarten open op tafel. De ellende is dat er wachtlijsten en personeelstekorten zijn bij de GGZ.
Dus het enige wat je m.i.kunt doen is inderdaad naar je huisarts . Laat je doorverwijzen. Misschien heeft jouw huisarts een praktijkondersteuner GGZ in huis en kun je daar in eerste instantie terecht?
In ieder geval heel veel sterkte!
Dus het enige wat je m.i.kunt doen is inderdaad naar je huisarts . Laat je doorverwijzen. Misschien heeft jouw huisarts een praktijkondersteuner GGZ in huis en kun je daar in eerste instantie terecht?
In ieder geval heel veel sterkte!
maandag 3 september 2018 om 17:49
Bedoel je wat mijn problematiek is, of waar ik tegenaan loop qua niet de juiste hulp kunnen vinden?strikjemetstippels schreef: ↑03-09-2018 17:40Geen idee heel eerlijk gezegd want mij is dat ook niet gelukt, maar wat mij wel helpt of zou kunnen helpen is heel helder op een rij krijgen wat er nu precies mis is/mis gaat, en daar in dan ook enorm eerlijk in zijn.
Dus: waar loop jij tegen aan?
Wat betreft dat eerste: dat is eigenlijk zowat te uitgebreid om hier allemaal zo neer te typen, maar in de grote lijnen komt het er op neer dat ik al heel veel jaren in een impasse zit qua een leven opbouwen (doe nu al een hele tijd niets), heel veel angst heb, en mezelf volgens mij neurologisch gezien 'vast' heb gezet in mijn overtuigingen en bijbehorend gedrag. Die verbindingen zijn gelegd en zitten zo muurvast dat ik daar zelf niet meer uitkom.
Wat betreft dat tweede: de hulp is tot nu toe teveel gebleven bij 'een uurtje praten, tot volgende week'. Er is nooit heel duidelijk onderzocht wat eventueel mijn diagnose(s) zou kunnen zijn. (Eén keer, alweer tien jaar geleden heb ik wat vragenlijsten ingevuld en werd ik afgescheept met wat vage uitkomsten, maar daar heeft verder geen aansluitende therapie op gevolgd).
maandag 3 september 2018 om 17:51
De juiste hulp krijgen is frustrerend moeilijk. Dat ligt niet aan jou, maar aan de kwaliteit van onze geestelijke hulpverlening (ja ik weet dat deze één van de beste ter wereld is, maar dat wil nog niet zeggen dat het ook goed is. De kwaliteit van de geestelijke hulpverlening haalt het bij lange na niet bij die van onze lichamelijke gezondheidszorg).
Na zo'n 20 jaar hulp/verkeerde diagnoses/therapieën/alternatieve hulp/medicatie etc heb ik eindelijk hulp gekregen die aansloeg. Puur toeval. Ik had eigenlijk geen zin meer om me wéér in een traject te storten omdat ik het geloof erin kwijt was geraakt. Toch gedaan en het sloeg aan als een trein.
Ikzelf had behoefte aan een praktische therapie (niet constant elke week praten over waar ik tegen aan liep en meer niet). Cognitieve gedragstherapie (wat de meeste therapie is) sloeg bij mij totaal niet aan.
Uiteindelijk heb ik door puur toeval dialectische gedragstherapie gevolgd en dat ik zo'n ontzettende verbetering geweest voor me. Terwijl ik die therapie kreeg voorgeschreven omdat ik een persoonlijkheidsstoornis zou hebben, waarvan nu blijkt dat ik dat helemaal niet heb.
Sorry geen tips verder hoe je het aan kan pakken omdat het bij mij ook gewoon puur toeval was na jaren van frustratie. Het enige wat ik je kan zeggen is geef niet op. Ondanks de wachttijden (ik heb meerdere keer een jaar op de wachtlijst gestaan) en de verkeerde diagnose etc etc...geef niet op! Zet door!
Na zo'n 20 jaar hulp/verkeerde diagnoses/therapieën/alternatieve hulp/medicatie etc heb ik eindelijk hulp gekregen die aansloeg. Puur toeval. Ik had eigenlijk geen zin meer om me wéér in een traject te storten omdat ik het geloof erin kwijt was geraakt. Toch gedaan en het sloeg aan als een trein.
Ikzelf had behoefte aan een praktische therapie (niet constant elke week praten over waar ik tegen aan liep en meer niet). Cognitieve gedragstherapie (wat de meeste therapie is) sloeg bij mij totaal niet aan.
Uiteindelijk heb ik door puur toeval dialectische gedragstherapie gevolgd en dat ik zo'n ontzettende verbetering geweest voor me. Terwijl ik die therapie kreeg voorgeschreven omdat ik een persoonlijkheidsstoornis zou hebben, waarvan nu blijkt dat ik dat helemaal niet heb.
Sorry geen tips verder hoe je het aan kan pakken omdat het bij mij ook gewoon puur toeval was na jaren van frustratie. Het enige wat ik je kan zeggen is geef niet op. Ondanks de wachttijden (ik heb meerdere keer een jaar op de wachtlijst gestaan) en de verkeerde diagnose etc etc...geef niet op! Zet door!
maandag 3 september 2018 om 17:53
Doe je echt niets of vind je het niets? Ken je mensen, heb je werk, familie, hobbies etc?Ano11niem schreef: ↑03-09-2018 17:49Bedoel je wat mijn problematiek is, of waar ik tegenaan loop qua niet de juiste hulp kunnen vinden?
Wat betreft dat eerste: dat is eigenlijk zowat te uitgebreid om hier allemaal zo neer te typen, maar in de grote lijnen komt het er op neer dat ik al heel veel jaren in een impasse zit qua een leven opbouwen (doe nu al een hele tijd niets), heel veel angst heb, en mezelf volgens mij neurologisch gezien 'vast' heb gezet in mijn overtuigingen en bijbehorend gedrag. Die verbindingen zijn gelegd en zitten zo muurvast dat ik daar zelf niet meer uitkom.
Wat betreft dat tweede: de hulp is tot nu toe teveel gebleven bij 'een uurtje praten, tot volgende week'. Er is nooit heel duidelijk onderzocht wat eventueel mijn diagnose(s) zou kunnen zijn. (Eén keer, alweer tien jaar geleden heb ik wat vragenlijsten ingevuld en werd ik afgescheept met wat vage uitkomsten, maar daar heeft verder geen aansluitende therapie op gevolgd).
Op zich is dat wel een cirkeltje, de drempel wordt als je niets doet steeds hoger en veroorzaakt angst.
Kun je niet kijken voor online therapie? Is misschien sneller plaats.
maandag 3 september 2018 om 17:54
Door te 'consumeren'. Niet verwachten dat 1 therapeut je gaat helpen. Ik 'haal' het ene bij de huisarts, het andere bij een therapeut, weer iets anders bij ambulante begeleiding, en weer iets anders bij de fysio.
Verwacht dus nergens een kant en klaar pakket. En zoek meerdere hulpmiddelen om te krijgen wat je nodig hebt.
Verwacht dus nergens een kant en klaar pakket. En zoek meerdere hulpmiddelen om te krijgen wat je nodig hebt.
maandag 3 september 2018 om 17:55
Koffiehagedis schreef: ↑03-09-2018 17:47Jaren en jaren aangetobd met ik weet niet hoeveel diagnoses, van het kastje naar de muur gestuurd, nergens begrepen of echt verder gekomen. Uiteindelijk bij een derdelijns instelling terecht gekomen en aangegeven dat ik écht onderzoek wilde, zo uitgebreid als maar kon, om niet meer halfbakken bullshitdiagnoses te krijgen en therapieën die net niet helemaal matchend voelden. Ze hebben mijn dossier van jaren bestudeerd, en ik ben daarnaast 5 volle middagen daar geweest voor interviews, tests, etc. Daarnaast 3 maanden met een psychotherapeut gepraat die me observeerde. Toen was de diagnose helder en die bleek te kloppen (te beoordelen aan het behandelresultaat). Dus mijn advies: vraag een uitgebreid onderzoek aan bij een instelling die gespecialiseerd is in complexe problematiek. Dat kan echt heel veel schelen.
Veel sterkte ook, het is een rotpositie waarin je nu zit.
Dat klinkt goed, en is ook waar ik echt naar verlang.
Want wat ik nu alweer zie gebeuren is dat mijn huisarts me waarschijnlijk eerst doorverwijst naar de praktijkondersteuner. En met alle respect, dat stadium ben ik zo voorbij, dat lijkt me echt te licht voor waar ik nu inzit. Het is al heel wat jaren aan de gang, en ook vrij complex, het grijpt terug op heel veel aspecten van mijn leven.
Ik wil gewoon duidelijk kunnen maken aan mijn huisarts dat het nu echt menens is en dat ik 'doorgelicht' wil worden omdat ik al jaren aan het aanmodderen ben.
maandag 3 september 2018 om 18:07
Heel duidelijk zijn naar je huisarts toe. En aangeven wat jij denkt dat je nodig hebt.Ano11niem schreef: ↑03-09-2018 17:55Dat klinkt goed, en is ook waar ik echt naar verlang.
Want wat ik nu alweer zie gebeuren is dat mijn huisarts me waarschijnlijk eerst doorverwijst naar de praktijkondersteuner. En met alle respect, dat stadium ben ik zo voorbij, dat lijkt me echt te licht voor waar ik nu inzit. Het is al heel wat jaren aan de gang, en ook vrij complex, het grijpt terug op heel veel aspecten van mijn leven.
Ik wil gewoon duidelijk kunnen maken aan mijn huisarts dat het nu echt menens is en dat ik 'doorgelicht' wil worden omdat ik al jaren aan het aanmodderen ben.
Ik heb nu een hele goede therapeut gevonden. Maar heb ook echt minder goede gehad.
maandag 3 september 2018 om 18:38
strikjemetstippels schreef: ↑03-09-2018 17:53Doe je echt niets of vind je het niets? Ken je mensen, heb je werk, familie, hobbies etc?
Op zich is dat wel een cirkeltje, de drempel wordt als je niets doet steeds hoger en veroorzaakt angst.
Ja en dat is het ook, het is een cirkel (een kluwen, eerder, in mijn hoofd) geworden. Ik heb geen diploma's van belang (omdat ik in mijn studieleeftijd al hiermee zat), daardoor nu geen werk, daardoor geen geld om de dingen te doen die ik wil om mijn leven op te bouwen, en door de angst en issues lukt het me ook niet om wat dan ook aan te gaan of om sociaal contact te hebben (want schaamte over mijn leven).
Dat zit al jaren zo vast. Er komt niet ineens een dag dat ik wakker word en uit mezelf x of y ga doen.
Dus ik dacht, ik moet beginnen bij het begin, ik moet psychische hulp zoeken. En ik wil weten of het inderdaad ASS is of toch iets anders. Als het een angststoornis is kan ik met de juiste medicatie of therapie misschien op het goede spoor komen.
maandag 3 september 2018 om 19:13
Vixxen schreef: ↑03-09-2018 17:51De juiste hulp krijgen is frustrerend moeilijk. Dat ligt niet aan jou, maar aan de kwaliteit van onze geestelijke hulpverlening (ja ik weet dat deze één van de beste ter wereld is, maar dat wil nog niet zeggen dat het ook goed is. De kwaliteit van de geestelijke hulpverlening haalt het bij lange na niet bij die van onze lichamelijke gezondheidszorg).
Na zo'n 20 jaar hulp/verkeerde diagnoses/therapieën/alternatieve hulp/medicatie etc heb ik eindelijk hulp gekregen die aansloeg. Puur toeval. Ik had eigenlijk geen zin meer om me wéér in een traject te storten omdat ik het geloof erin kwijt was geraakt. Toch gedaan en het sloeg aan als een trein.
Ikzelf had behoefte aan een praktische therapie (niet constant elke week praten over waar ik tegen aan liep en meer niet). Cognitieve gedragstherapie (wat de meeste therapie is) sloeg bij mij totaal niet aan.
Uiteindelijk heb ik door puur toeval dialectische gedragstherapie gevolgd en dat ik zo'n ontzettende verbetering geweest voor me. Terwijl ik die therapie kreeg voorgeschreven omdat ik een persoonlijkheidsstoornis zou hebben, waarvan nu blijkt dat ik dat helemaal niet heb.
Sorry geen tips verder hoe je het aan kan pakken omdat het bij mij ook gewoon puur toeval was na jaren van frustratie. Het enige wat ik je kan zeggen is geef niet op. Ondanks de wachttijden (ik heb meerdere keer een jaar op de wachtlijst gestaan) en de verkeerde diagnose etc etc...geef niet op! Zet door!
Dit is heel herkenbaar ja. Het ergste was nog wel een net afgestudeerde jongeman waar ik bij terecht kwam die de ouderwetse (of inmiddels al weer heel moderne?) methode van 'ik hou mijn mond, jij begint over wat in je opkomt' hanteerde. Hij zei zelfs nagenoeg niets als ik binnenkwam en ging zitten. Wellicht dat dat helpt voor mensen die niet met een urgent probleem zitten en de tijd hebben om elke week eens een uurtje te gaan zitten bomen, maar voor iemand als ik die elk onderdeel van haar leven op de rit wil krijgen was dat absoluut de verkeerde vorm.
En nu ben ik dus weer bang terecht te komen in het standaard molentje. Paar maanden op wachtlijst, elke week een uurtje praten en klaar.
Het gaat mij er echt om dat ik de urgentie weet over te brengen bij de huisarts (en daarna). Dat het mij echt gaat om eindelijk eens een diagnose te krijgen en daar constructief op verder bouwen.
maandag 3 september 2018 om 19:28
Wat mij uiteindelijk op de goede plek gebracht heeft is het aangeven bij mijn huisarts dat ik aan de hulp van praktijkondersteuner, online programma's of eerstelijns psychologen niet voldoende had. Het was te oppervlakkig, te veel gericht op hier en nu, en dat kwam te dicht bij overleven en te weinig bij gewoon goed functioneren. Ik ben toen doorverwezen naar tweedelijns hulpverlening, specialistische ggz (sggz). Hier werken psychiaters die de diagnostiek en behandelingsplannen en medicijngebruik overzien, en daarnaast behandelaars met uiteenlopende achtergronden. De organisatie richt zich op mensen die al vaker hulp gehad hebben maar steeds weer terug vallen of er gewoon niet uit komen. Ik heb er ontzettend veel aan gehad. Ik houd het hier nogal algemeen ivm privacy, maar pm me gerust als je meer wilt weten.
maandag 3 september 2018 om 19:46
Bedankt voor je post, ik pm je even ja.CommonSense schreef: ↑03-09-2018 19:28Wat mij uiteindelijk op de goede plek gebracht heeft is het aangeven bij mijn huisarts dat ik aan de hulp van praktijkondersteuner, online programma's of eerstelijns psychologen niet voldoende had. Het was te oppervlakkig, te veel gericht op hier en nu, en dat kwam te dicht bij overleven en te weinig bij gewoon goed functioneren. Ik ben toen doorverwezen naar tweedelijns hulpverlening, specialistische ggz (sggz). Hier werken psychiaters die de diagnostiek en behandelingsplannen en medicijngebruik overzien, en daarnaast behandelaars met uiteenlopende achtergronden. De organisatie richt zich op mensen die al vaker hulp gehad hebben maar steeds weer terug vallen of er gewoon niet uit komen. Ik heb er ontzettend veel aan gehad. Ik houd het hier nogal algemeen ivm privacy, maar pm me gerust als je meer wilt weten.
maandag 3 september 2018 om 19:47
Helaas is het niet zo simpel om een hulpvraag te formuleren wanneer je het niet ziet zitten, het gevoel hebt dat je vastloopt, je ongelukkig voelt, denkt dat je er in je eentje niet uit gaat komen. Ik begrijp ook niet goed waarom je dat vraagt. TO geeft heel goed aan dat ze dat juist niet goed weet en telkens andere dingen ervaart die dwars zitten. Gelukkig kunnen hulpverleners heel goed helpen deze warboel te ontrafelen en alleen dat vind ik al een zegening. Daarnaast is het super een plek te hebben waar je je geaccepteerd voelt, waar je niet heen gaat omdat je faalt in je functioneren, maar om inzicht te krijgen in wie jij bent, waarom het niet werkt voor jou, en hoe je het beter kunt leren.viva-amber schreef: ↑03-09-2018 17:45Wat is je hulp vraag concreet?
Geluk is een keuze. Je kunt ook besluiten dat je ondanks de vervelende dingen in het leven en af en toe sombere gedachten gelukkig bent. Je bent tenslotte meer dan de soms van je problemen.
De opmerking 'geluk is een keuze' is misschien leuk als je meestal het gevoel hebt dat je het wel redt, maar af en toe somber bent. Wanneer je het regelmatig echt niet meer ziet zitten en echt niet weet hoe je hieruit komt, heb je niks aan 'geluk is een keuze'.
dinsdag 4 september 2018 om 14:53
Je frustratie is duidelijk en ook heel begrijpelijk. Ik denk dat je sowieso gelijk door moet naar de specialistische GGZ. En eigenlijk zou waarschijnlijk een expertisecentrum (/-afdeling) voor persoonlijkheidsproblematiek het beste zijn, want wat kenmerkend is aan jou verhaal is dat de klachten die je hebt doorwerken op allerlei leefgebieden door allerlei levensfases heen. Daarbij kunnen zij ook rekening houden met een verklaring van je klachten door ASS en kunnen zij aanvullend onderzoek zelf doen of indiceren zo nodig. Wat betreft therapie is voor complexere problematiek een 'praatsessie' naar mijn idee niet voldoende. Ik denk dat we juist veel meer naar therapievormen moeten die meerdere disciplines/methodes integreren en vaardigheden aanspreken. Bij zo'n centrum heb je daar ook meer kans op dan wanneer je 'even' bij een psycholoog gaat praten die dan weer een CGT traject op je loslaat. Als je zo vastloopt en over zo'n lange tijd dan vermoed ik dat het verder gaat dan een angststoornis.
Succes, wel heel frustrerend. Misschien kun je een vrijgevestigde psychotherapeut zoeken ter overbrugging van een eventuele wachtlijst.
Succes, wel heel frustrerend. Misschien kun je een vrijgevestigde psychotherapeut zoeken ter overbrugging van een eventuele wachtlijst.
dinsdag 4 september 2018 om 15:54
Bedankt voor je post! Ja zou kunnen, maar ik weet niet hoe dat zit met vergoeding? Ik geloof dat je dat dan zelf moet betalen?tu1nhek schreef: ↑04-09-2018 14:53Je frustratie is duidelijk en ook heel begrijpelijk. Ik denk dat je sowieso gelijk door moet naar de specialistische GGZ. En eigenlijk zou waarschijnlijk een expertisecentrum (/-afdeling) voor persoonlijkheidsproblematiek het beste zijn, want wat kenmerkend is aan jou verhaal is dat de klachten die je hebt doorwerken op allerlei leefgebieden door allerlei levensfases heen. Daarbij kunnen zij ook rekening houden met een verklaring van je klachten door ASS en kunnen zij aanvullend onderzoek zelf doen of indiceren zo nodig. Wat betreft therapie is voor complexere problematiek een 'praatsessie' naar mijn idee niet voldoende. Ik denk dat we juist veel meer naar therapievormen moeten die meerdere disciplines/methodes integreren en vaardigheden aanspreken. Bij zo'n centrum heb je daar ook meer kans op dan wanneer je 'even' bij een psycholoog gaat praten die dan weer een CGT traject op je loslaat. Als je zo vastloopt en over zo'n lange tijd dan vermoed ik dat het verder gaat dan een angststoornis.
Succes, wel heel frustrerend. Misschien kun je een vrijgevestigde psychotherapeut zoeken ter overbrugging van een eventuele wachtlijst.
Ik ga even een goed verhaal op een rijtje zetten (zodat ik goed beslagen ten ijs kom bij de huisarts) en dan denk ik voor ergens volgende week een afspraak inplannen.
En dan goed aangeven dat ik niet meer zit te wachten op de hulp die ik voorheen al gehad heb, maar iets dat meer gericht is op diagnostiek en gerichte complexere hulp. Heb zelf al wat dingen gevonden die me wel wat lijken, kan ik dan ook voorleggen. Hoop dat het dit keer wel lukt.
dinsdag 4 september 2018 om 19:59
.Ano11niem schreef: ↑04-09-2018 15:54Bedankt voor je post! Ja zou kunnen, maar ik weet niet hoe dat zit met vergoeding? Ik geloof dat je dat dan zelf moet betalen?
Ik ga even een goed verhaal op een rijtje zetten (zodat ik goed beslagen ten ijs kom bij de huisarts) en dan denk ik voor ergens volgende week een afspraak inplannen.
En dan goed aangeven dat ik niet meer zit te wachten op de hulp die ik voorheen al gehad heb, maar iets dat meer gericht is op diagnostiek en gerichte complexere hulp. Heb zelf al wat dingen gevonden die me wel wat lijken, kan ik dan ook voorleggen. Hoop dat het dit keer wel lukt.
Heb je een restitutie verzekering of natura? Bij restitutie krijg je in principe elke zorgaanbieder (die zorg verleent die binnen de basisverzekering valt) vergoed. Bij natura moet je bij de zorgaanbieder en je verzekering even checken of ze een contract hebben. Vrijgevestigd betekent lang niet altijd zelf betalen!
Succes met de voorbereiding met alle tips hier!
